KRONİK
HASTALIĞI OLAN
ÇOCUKLAR
Dr. Öğretim Üyesi Gökçe Karaman Benli Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri FakültesiOkul Öncesi Eğitim Anabilim Dalı
Kronik hastalık, Dünya Sağlık Örgütü’ne göre bulaşıcı olmayan, yavaş ilerleyen ve uzun süren hastalıklardır.
Türkiye Ulusal Hastalık Yükü Çalışması verilerine göre ülkemizdeki ölümlerin
%71’i kronik hastalıklar nedeniyle oluşmakta ve ulusal düzeyde ölüme
neden olan ilk yirmi hastalık içinde kronik hastalıklar ilk sıralarda yer
almakta ve önemli hastalık yükü oluşturmaktadır (Başara, 2011).
KRONİK ÇOCUK HASTALIKLARI
Astım Obezite
Diyabetes Mellitus
KRONİK ÇOCUK HASTALIKLARI
Konjenitel kalp hastalıkları Epilepsi
Kronik böbrek yetmezliği
KRONİK ÇOCUK HASTALIKLARI
Kanserler Hemofili
Görme ve işitme ile ilgili sorunlar
Ortopedik sorunlar
ÇOCUKLAR ÜZERİNDEKİ ETKİLERİ
Kronik hastalığı olan çocuklar bir yandan hastalıkla başa çıkmak zorunda kalırken diğer yandan da okullarına devam etme durumları söz konusudur.
Çocukların bilişsel, fiziksel ve psikolojik nedenlerle yeteri kadar okulda başarı gösteremedikleri görülmektedir.
Kronik hastalığı olan çocukların %40’ında dikkat eksikliği, okumada güçlük,
öğrenme sorunları, matematik işlemlerini yapamama ve tedavi nedeniyle
okula devamsızlık gibi durumlar yaşadığı bilinmektedir.
HASTALIĞA UYUMU
ETKİLEYEN FAKTÖRLER
Hastalığın tanısı
Hastalığa yakalanma yaşı
Şartlar
Dış destekler
Çocuğun ve ailenin bilişsel düzeyi (çocuğun hastalığı anlayabilme
kapasitesi)
KRONİK HASTALIK VE AĞRI
Uluslararası Ağrı Araştırmaları Derneği ağrıyı; doku harabiyetine bağlı olan veya olmayan, hoş olmayan, duyusal/duygusal bir deneyim olarak
tanımlamaktadır.
Ağrının değerlendirilmesi her yaşta çok zordur. Çünkü ağrı subjektiftir ve
tanımlanmasında değişkenlik vardır.
Bu görsel «Sağlık Kuruluşlarında Çocuk» isimli kitabın 35. sayfasından alınmıştır.
Kronik bir hastalığı olan bir çocuğun yaşamına doktor ( pediatrist,
hematolog, onkolog, nörolog, radyolog, ortopedist, endokrinolog,
psikiyatrist, vb.) , sağlık uzmanları (hemşire, çocuk gelişimci, fizyoterapist,
konuşma terapisti, vb.) ve müzik-sanat terapisti, drama-dans terapisti,
öğretmenler gibi profesyoneller girebilir.
Çocuklara hastalıkla başa çıkma eğitimleri verilmeli, bu süreç de aile en önemli destekçi olarak görülmelidir.
Anne-babalar genellikle bu duruma çok hazırlıksız yakalanmakta ve destek bulmada zorlanmaktadır.
Bugün ülkemizde sağlık kuruluşlarında pek çok çocuk gelişimci görev
yapmaktadır. Hastanede bir çocuğa kronik hastalık teşhisi konulduğunda
aile mutlaka çocuk gelişimcilere yönlendirilmelidir.
KAYNAK
