,SEVGİLİ
HOCAM LATİF ÇAKICI'NIN
ANISINA
Hasibe ŞAHO(';LV
Sen Unutulamazsın
Mezuniyetimden tam 20 yıl sonra Siyasal Bilgiler Fakültesi'nin menüvenIerini çıkarken düşüncelerim taa gerilere o günlere kayıverdibirden. İrkildiml Sanki Latif Hoca'nın sesini duyar gibi oldum. Ders araları ve hatta gün sonları slnıfımlZın çop çimenlere oturmadan evlerine da~lmazlardl o günlerde ... Ama diyeceksiniz ki ne var bunda işte sıradan birolay. Degiidi işte çünkü '70'1i yıllarda hoca ölrenci ilişkileri çolu okullarda resmi ve soguktu bizde ise asla öyle degiIdi... Latif Hoca biZIeriorada gönlümü hemen yanımıza gelir çimenlere çökerdi. Onunla sohbete doyamazdık. Sohbetleri öyle degeıli şeylerdi ki bizlere nerdeyse derslerden bile faydalı olurdu her zaman.
Sen unutulamazsın ki hocam...
Unutamıyorum, son yılımızın ılık günlerinde birisi idi. Delerli hanım hocaIarımlZdan birisi derse gelmemişti. megerse o gün evleniyonnuş. HeyecanlanmıştıJe, kimimiz ögrendilimize göre törene gidelim diyor, kimimizse davetli olmadılımız için gerekmedilini iddia ediyor, lartışıyorduk. Latif Hoca sınıfa girmiş ve konuyu ona iletmiştik. Meseleyi anlayınca hala daha kulaklarımı çınlatan bir nutuk verdi. Bizim bir aile oldulumuzu, davete gerek olmadıgım ve birlikte gidebilecelimizi izah ederek herkesi ikna etti. O gün 1975 mezunları orada birbirine kenetlenmişti sanki ... "GELİN" bizim yüzümüzden allamışl1 bile!
Sen unutulamazsın ki hocam...
Aradan yıllar geçti, tekrar görüşmemiz Kuzey Kıbns'ta oldu. Onu evimizde alırlamak bana ve yine talebesı olan eşime sonsuz zevk ve onur vennişti. Yine unutamıyorum bizim olmamız gerektigini düşündillü mevkilerde ilgisiz kişilerin bulundugunu görüp, duydukça bozuluyor ve halta hatta sinirleniyordu.Bugünleri görse kimbilir nasıl mutlu olurdu! lyiki birlikte olmuşuz, hocamı son görüşüm üz oldu bu...
Sen unutulamazsın ki hocam...
Ben unutkan sayılınm ama hocamın esprileri unutamadıklanm arasında. "Ihtiyatlar" veya "amonismanlar"ın çelik kasanın bir köşesine fiilen konması
8 HAStBE ŞAHOOLU
gerekmedi~i konusundaki espriteri çok hoştu. tmtihan saatleri mutlaka birlcaç espri yapar ve heyecanımızı o derece yabşunrdı. O ö~tmenden ziyade bir arkadaş bir a~abey gibiydi bizlere. Sürekli birlikte olma gelene~imizi imtihan girişi bozar "Nişanlılar siz aynlın bakayın" der sonra ilave ederdi "Korkmayın korkmayın sadece bir saat süreli!"
Sen unutulamazsın ki hocam ...
Talebelerinin fikirlerine de~er veren hocalardan biriydi O ... Kendimizi "olmuş" "olgunlaşmış" sanır belki de kompleksiere kapılırdık sayesinde ... Odasını görebildi~imiz, herşeyi sorabildigimiz tek tük hocalarımızdan birisiydi O ... Adını hiç unutmadıgımız hocalanrnızdan birisiydi O ... Adını hiç unutamadıgımlZ hocalanmlZdan birisiydi O ...
