S
Se
ev
vg
giillii A
Ay
yn
nu
urr
Dear Aynur
Tanr› sana rahmet eylesin. Sen benim dostum, s›rdafl›m, kardeflim, meslek-tafl›md›n.
SEN AYNUR, an›ms›yor musun 1973’in son günlerini? Milli Kütüphanede çal›fl›yordun. Sana “gel TÜRDOK’da birlikte çal›flal›m” dedi¤im zaman hiç düflünmeden kabul ettin. Sonra Aytaç Y›ld›zeli kat›ls›n istedin aram›za. Bir kardefl gibi severdin Aytaç (Y›ld›zeli)’›. Bir abla gibi korurdun Aytaç’›. Sonra di¤er arkadafllar›m›z kat›ld› aram›za, Nurten (Eke), Filiz (Yücel), Güner (Baflaran) ve Asuman. Herkes k›skan›rd› dostlu¤umuzu.
‹kimizde yeni dönmüfl say›l›rd›k ülkeye. P›r›l p›r›l zekan ve olaylara pratik yaklafl›mlar›nla beni kendine hayran b›rakm›flt›n. Her fleyi birlikte düflünürdük. Birlikte planlard›k. Birlikte üretirdik. Sonra bizi ay›rd›lar. Ama bafllatt›klar›m›z yok olmad›. Belki ad de¤ifltirdi, belki biçim de¤ifltirdi, belki içerik de¤ifltirdi, ama devam etti, devam ediyor.
Bugün Sevgili Sözer Mercan’›n ölüm haberini okumak için bilgisayar› açt›¤›mda, flafl›rd›m kald›m. Kutup-l den gelen posta iletilerinde önce senin ad›n› gördüm. fiafl›rd›m, üzüldüm, yerimden kalkamad›m. Eflime seslendim, “Aynur Ertunç” da diyebildim ve gerisini getiremedim cümlemin.
Sen birlikte çal›flmaktan çok büyük haz duydu¤um az say›daki insanlar-dan biriydin Sevgili Aynur. Nur içinde yat.
P
Prrooff.. DDrr.. OO..TTeekkiinn AAyybbaaflfl Emekli Müsteflar Kültür ve Turizm Bakanl›¤›
177 B
