‘rr. «raı&ıı.
M A A R İ F
Ş Û R Â S I
P O R T R E L E R İ N D E N
I.
H . T
O
N
a
u
ç
İ
SMAİL Hakkı Tonguç Maarif Şûrâsı top - lantılarında muhtelif terbiye meseleleri ü- zerinde söz söyliyen hatiplerden biridir. I. H. Tonguç’u yakından tanıyan lar onda her maarifçide, terbiye ile uğraşan her insanda bulunmı- yan bazı hususiyetler sezmişlerdir. I- H. Tonguç, eğer böyle demek doğruysa, kıyasıya realisttir. Onun gözünde realitede ayağı ve kökü olmıyan hiçbir fikir sağ değildir; fikirlerin ve mefhumların bütün değeri bu realitenin sembolleri oldukları nisbetindedir. Tonguç’ un ikinci hususiyeti halkçılığı, da~ ha iyi söylemek lâzım gelirse, köy cülüğüdür. O köylüyü ne cahil, sersem, ne de sâf, melek anlıyan- lardan değildir; köylüyü köylü olarak anlıyor ve biliyor ki köylü reel bir hayat çevresine — yaşı- yan şartlara göre — en iyi adap te olan gerçek insanın kendisidir. İlköğretim Genel Direktörü’nün Şûrâ müzakerelerine kafasında hep sayı, yekûn ve kemiyet ile iştirâk ettiğini de gördük. Hiçşüphe yok ki “rakkamların belâ- gati„’ni çok iyi biliyor. Maarif Şû- rûsı’nı yakından takip etmiş olan lar görmüşlerdir ki bütün tetkik ve müzakerelerinde ilköğretim da vası en kuvvetli dava olarak ileri sürüldü ve müdafaa edildi. Bu davanın gerek ikamesinde ve ge rek müdafaasında I. H. Tonguç’ un sesi daima gür ve yalan söy- lemiye alışmamış bir köylü sesi gibi işitildi.
'Ueni9föfcun
İstanbul Şehir Üniversitesi Kütüphanesi Ta ha Toros Arşivi
