Tevfik Fikret’in :
H Â M İ T ’ i
A ç ık bir cephe, munis bir nazar, bir flireti mahrem.. F ezayı bitenahisiyle, ebhar - ii - cibalile,
Furuğu şuhu esharile, zûlmayı leyalile, B ütün volkanlarıyle, berk-ü-radı pürcelâlile, Şuunu rengirengi inşirah -ü - infiâlile O fıtret pürgaraip bir tecelligâh, bir âlem. Tabiattan büyük bir âlemi külliyeli e z d a d :
Uçar bali hayal açmış hakikntlar semasında, Okur eş’ arı ülvî bir lebi sakit havasında, Durur bir müphemiyet en celi tal’ât likasında, G ezer tayfı mekabır, ruhlar zilli ridasmda : Geçer hengâmeler, mes ut ve muzlim, şatıru naşat, M uallâ bir derinlik şiiri H â m it, şiiri Vecdâüer...
D ehâ, ey neyyiri esrarı fushatzarı ilhamın, Senin pişanii Hâm it midir eürengi âramın?.. Güler, ey D ahiî Â za m serin fevkinde ecramm; Olur meşhudu fikrim yada geldikçe bü yük namın: Derin bir cevvi lâhutî, geniş bir darbei şehper.
— 22 Haziran 1899 (1315) —
Kişisel Arşivlerde İstanbul Belleği Taha Toros Arşivi