Yapısal Düzenlemeler

2000 yılı Kasım ve 2001 yılı Şubat aylarındaki krizlerden sonra "Güçlü Ekonomiye Geçiş Programı" başlığı altında yine Uluslararası Para Fonu'nun (IMF) desteği ile makro düzeyde yeni düzenlemelere gidilmiştir. Aslında bu program, 1999 yılı sonunda, IMF ile yapılan ve yürürlüğe konulan stand-by anlaşmasının uzanan bir çizgisidir (Kandiller, 2010; 1).

Bu program çerçevesinde düşünülen bankacılık sektörünün yeniden yapılandırılmasına yönelik programının temel amacı; kamu bankalarını mali sistem içinde bir istikrarsızlık unsuru olmaktan çıkarmak, mali sistemin istikrarı ve kamu maliyesine getirdikleri yükün azaltılması bakımından TMSF bünyesindeki bankaların sorunlarını en kısa sürede çözüme kavuşturmak ve yaşanan krizlerden olumsuz yönde etkilenen bazı özel bankaların sağlıklı bir yapıya kavuşmalarını sağlayacak düzenlemeleri gerçekleştirmektir (Uçar, 2009; 62).

Yeniden yapılandırma programı, bankacılık sisteminin mali ve operasyonel yapısının güçlendirilmesine yönelik uygulamalar ile bankacılık sektöründe gözetim ve denetimin etkinliğini artıracak, sektörü daha etkin ve rekabetçi bir yapıya kavuşturacak yasal ve kurumsal düzenlemeleri içermektedir (BDDK, 2001; 1).

Bu süreç çerçevesinde bankacılık sektörünün yeniden yapılandırılmasının toplam maliyeti 47,2 milyar dolar olarak gerçekleşmiştir. Kamu maliyesi üzerinde yeniden yapılandırma sürecinde görev zararları dahil olmak üzere kamu bankaları için 21,9 milyar dolar, TMSF’ye devredilen bankalar için ise 17,3

milyar dolar olmak üzere, toplam 39,3 milyar dolarlık (GSYİH’ya oranı %26,6) bir ek yük ortaya çıkmıştır. Ayrıca TMSF’ye devrolunan bankalara ek olarak İmar Bankası sürecinde gerçekleşen yaklaşık 5,9 milyar dolar tutarındaki zarar da dikkate alındığında 53 milyar dolara ulaşan bir maliyetle karşı karşıya kalınmıştır. Diğer taraftan, bankacılık sektörünün yeniden yapılandırılmasının özel sektöre maliyeti; 5,2 milyar doları TMSF tarafından ve 2,7 milyar doları kriz döneminde eriyen sermayeleri güçlendirmek amacıyla özel sektör bankaları tarafından olmak üzere 7,9 milyar dolar (GSYİH’ya oranı %5,3) olmuştur (BDDK, 2006; 40).

2.2.5.3.1. Mali ve Operasyonel Yeniden Yapılandırma

• Kamu Bankalarının Yeniden Yapılandırılması

Kamu bankalarının yönetimi ortak yönetim kuruluna devredilmiş, görev zararları Hazine tarafından menkul kıymet verilmesi yoluyla tasfiye edilmiş, bilançolarının küçültülmesi ve etkin bir biçimde çalışmaları sağlanmıştır. Operasyonel açıdan organizasyon, teknoloji, ürün, insan kaynakları, krediler, risk yönetimi ve hizmet açısından çağdaş bankacılığın ve uluslararası rekabetin gereklerine göre yeniden yapılandırılmaları hedeflenmiştir (Gemici, 2006; 96).

• TMSF Bankalarının Yeniden Yapılandırılması

Buna yönelik olarak, Fon bankalarının ortak yönetiminin sağlanması ve birleştirilmesi, Merkez Bankası’yla yapılanlar dışında gecelik yükümlülüklerin ortadan kaldırılması ve Merkez Bankası’na olan gecelik yükümlülüklerin sınırlandırılması, bilanço yapısının düzeltilmesi ve sermayelerinin güçlendirilmesi, şube ve personel sayısının rasyonalizasyonu, mali ve mali olmayan iştiraklerin, araç ve taşınır malların satışı, kötü aktiflerin Fon bünyesindeki tahsilat dairesine devredilmesi, TMSF bünyesindeki bankaların alacaklarının tahsil kabiliyetinin artırılması, 2001 yılı sonuna kadar Fon

bankalarının satış ve tasfiye yolları ile çözümlenmesi hedeflenmiştir (Tasarruf Mevduatı Sigorta Fonu [TMSF], 2001; 1).

• Özel Bankaların Yeniden Yapılandırılması

Buna yönelik program kapsamında bu bankaların sermaye yapılarının güçlendirilmesi, yabancı para açık pozisyonların daraltılması, devir ve birleşmelerin özendirilmesi, sorunlu kredilerin çözümlenmesi, iç kontrol ve risk yönetim sistemleri oluşturulması konularında düzenlemeler gerçekleştirilmiştir. Yeniden yapılandırma programı çerçevesinde özel bankalar Şube ve personel sayılarını rasyonalize ederek, otomasyon ve işbirliği konularındaki çabalarını da artırmışlardır (Boyacıoğlu, 2003; 533).

2.2.5.3.2. Yasal ve Kurumsal Düzenlemeler

• Bankalar Kanunu'nda Yapılan Değişiklikle;

“Konsolide Özkaynak” tanımı getirilmiş ve konsolide esasa göre

uygulanacak kredi sınırları ile standart oranların hesaplanmasında bu tanımın esas alınması sağlanmıştır. Yeni düzenlemeye göre bankaların kullandırdıkları kredilerde risk yoğunlaşmasını önlemek üzere, bir gruba kullandırılacak kredi limitlerinin hesabında doğrudan ve dolaylı krediler birlikte dikkate alınmış ve risk grubu tanımı yapılmıştır. Doğrudan ve dolaylı kredi sınırı % 25 olarak belirlenmiştir. 4491 ve 4672 sayılı kanunlarla değişik 4389 sayılı Bankalar Kanunu' na göre Türkiye’de bankalar, ana faaliyet konuları para ve sermaye piyasaları ile sigortacılık olan ve bu konulardaki özel kanunlarına göre izin ve ruhsat ile faaliyet gösteren mali kurumlar dışındaki bir ortaklığa kendi özkaynaklarının en fazla %15’i oranında iştirak edebilecektir.

Bu iştiraklerin toplam tutarı banka özkaynaklarının %60'ını aşamayacaktır. 31.12.2009 tarihine kadar bankalar iştiraklerini Kanun hükümlerine uygun hale getirmek zorundadırlar. Kanun’da yapılan değişiklikle vadeli işlem, opsiyon

sözleşmeleri ve benzeri diğer türev ürünler kredi tanımına dahil edilmiştir. Özel karşılıkların kurumlar vergisi matrahının tespitinde gider sayılması konusuna açıklık kazandırılmıştır. Bankaların devir ve birleşme işlemlerindeki sürecin hızlandırılmasını teminen, birleşme ve devirlerde 6762 sayılı Türk Ticaret Kanunu ile birlikte, devir veya birleşmeye konu bankaların toplam aktiflerinin sektör içindeki paylarının % 20'yi geçmemesi kaydıyla 4054 sayılı Rekabetin Korunması Hakkında Kanunun bazı maddelerinin uygulanmayacağı hüküm altına alınmıştır (Gediz, 2002; 61–62).

• BDDK Tarafından Yapılan Düzenlemelerle;

Şubat 2001’de “İç Denetim ve Risk Yönetimi Sistemleri Hakkında Yönetmelik” ve “Bankaların Sermaye Yeterliliğinin Ölçülmesine ve Değerlendirilmesine ilişkin Yönetmelik” çıkarılmıştır. Bankaların mali tablolarında saydamlığın sağlanması ve işlemlerin mahiyetine uygun olarak muhasebeleştirilmesi için 1 Ocak 2002’de yürürlüğe girmek üzere Muhasebe Uygulama Yönetmeliği'nin (MUY) çıkarılması, bu yönetmelikle repo işlemlerinin bilanço kapsamına alınması, finansal araçların değerlemesi, sınıflandırılması ve riske karşı korunması amacına yönelik esasları içeren 39 no. standart da dahil olmak üzere uluslararası muhasebe standartlarının temel ilkelerinin benimsenmesi amaçlanmıştır. Bağımsız denetim kuruluşlarının kuruluş ve faaliyet esaslarının yeniden düzenlenmesi, iç kontrol ve risk yönetimi sistemleri ile kredi portföyü ve piyasa risklerinin dış denetime açılması, diğer ülkelerin denetim birimleri ile yapılan anlaşmalar ve sağlanan işbirliği ile bankalar veya hakim ortakları tarafından kurulan off-shore bankaların denetim altına alınması, yurtdışı şubelerin yerinde denetlenmesi, bankaların davranışlarını izleyebilmek ve gerekli önlemleri zamanında alabilmek için BDDK ve TCMB'nin işbirliği içerisinde olmaları, likidite sorunlarının aşılması için BDDK, HM ve TCMB arasında etkili bir koordinasyon kurulması amaçlanmıştır (Toprak ve Demir, 2001; 18–19).

Türkiye Özel Finans Kurumları Birliği oluşturularak, Birliğe Özel Finans Kurumlarındaki tasarrufların korunması amacıyla Güvence Fonu kurma ve güvence fonuna ilişkin usul ve esaslar belirleme yetkisi verilmiştir (Uçar, 2009, 67). Bu çerçevede, BDDK tarafından hazırlanan “Özel Finans Kurumlarının Kuruluş ve Faaliyetleri Hakkında Yönetmelik” 20.09.2001 tarihinde, Özel Finans Kurumları Birliği Statüsü’ nün yürürlüğe konulmasına ilişkin Bakanlar Kurulu Kararı ise 04.10.2001 tarihinde Resmi gazetede yayınlanmıştır (Gediz, 2002; 62).