Uygulanan Kumaş Analizi Yöntemlerinin 5 Farklı Örgü Yapısı Açısından Farklılıkları

Bu bölümde, tasarımcıların örgü analizinde uyguladıkları işlemler incelenerek araştırmacı tarafından gruplandırılmış olan üç yöntem, uygulanan işlemlere göre genel olarak açıklanıp birbirleriyle karşılaştırılmıştır.

Yöntem 1; Örgünün bilgisayara bütün halinde aktarılması gerektiği durumlarda tercih edilmektedir. Kuvvetlendirilmiş ve katlı örgü yapılarında, kumaş katlarını dikkate almadan, tek kat kumaş mantığına göre inceleyip farklı örgü alanı raporlarının tamamlanmış halde elde edildiği bir yöntemdir. Yöntemde her bir örgü için tek bir uygulama alanı hazırlanıp, çözgülerin yapmış olduğu bağlantılar atkılar gruplandırılmadan incelenir. Belirlenen bağlantı düzeni desen kâğıdında tek bir rapor alanında işaretlenir.

Yöntem 2; Kumaşta analize hazırlanan uygulama alanında bağlantıların atkı gruplarına göre incelendiği, desen kâğıdına işaretlemelerin atkı gruplarına göre düzenlendiği bir yöntemdir. Yöntemde örgünün tespiti için kumaş yüzeyinde bir uygulama alanı hazırlanmaktadır. Her bir atkı için ayrı ayrı belirlenen bağlantılar desen kâğıdında yine atkı gruplarına göre hazırlanan ayrı örgü alanlarına işaretlenmektedir. Tüm atkıların bağlantı raporları tamamlandıktan sonra örgüler bilgisayar programında bir araya getirilerek örgü raporu elde edilmektedir.

Yöntem 3; Tıpkı üretimin istenmediği, zamanın dar olduğu ve düşük sıklıklarda basit örgülerden oluşan kumaşların analizinde tercih edilmektedir. Yöntemi uygulayabilmek için diğer yöntemlere oranla daha fazla örgü bilgisi ve analiz konusunda daha deneyimli olmak gerekmektedir. Bu yöntemle jakarlı bir kumaşın örgülerini elde etmek güç olduğu için, tasarımcıların bu yöntemi genellikle yöntem 2 ile birlikte uyguladıkları belirlenmiştir. Yöntemde kumaş lup ile incelenir. İncelemede örgüden emin olunamadığı durumlarda kumaşta sökme işlemi yapılır. Yöntem 2’de belirtilen sökme işleminden tek farkı, bağlantısı belirlenen çözgü ipliği kumaştan çekilmeden bir sonraki iplik saçakların bulunduğu bölüme getirilir ve iki çözgünün bağlantıları birbiriyle karşılaştırılır. Bu karşılaştırılma ile örgüdeki atlama sayısı, örgünün çözgü ya da atkı yüzlü olması belirlenir. Yöntemde örgü raporu tamamlanana kadar sökme işlemi uygulanmaz.

Görüldüğü gibi Yöntem 1 de kumaş üzerinde tek uygulama alanı hazırlanıp desen kâğıdında tek rapor elde edilirken, yöntem 2 de örgü alanı için tek uygulama alanı hazırlanıp örgüde yer alan atkı gruplarının çözgülerle bağlantıları desen kâğıdında ayrı ayrı rapor edilir. Yöntem 3’te ise bu yöntemlerden farklı olarak sökme işlemi tercih edilmez, örgünün birim raporu elde edilmeden, örgünün atkı ya da çözgü yüzlü olması ve atlama sayısı belirlendikten sonra analiz işlemi sonlandırılmaktadır. Bu yöntemlerin bir birine göre avantajları analiz edilen örgü yapısına göre değişmektedir. Tasarımcıların çoğunluğunun örgü yapısına göre en uygun olan yöntemi uygulamaya çalıştıklarını ifade etmeleri de bu görüşü desteklemektedir.

Bu nedenle araştırma örneklemi olarak belirlenen 5 farklı yapısal özellik içeren 3 numune kumaşın içerdiği; “Alt (astar) atkı ilavesiyle kuvvetlendirilmiş dokumalar”

,“Çift kenar bağlantılı hortum(torba)” ,“Kendinden bağlantılı katlı” ,“Değişen yüzlü katlı dokumalar” ,“Dolgu atkısı ilaveli katlı dokumalar” örgü yapılarına göre analiz yöntemleri değerlendirilmiştir.

Numune 2’de 4 numaralı örgü alt (astar) atkı ilavesiyle kuvvetlendirilmiş dokuma örgüsüdür. Bu örgüye uygulanan örgü analizi yöntemleri incelendiğinde üç yönteminde kullanıldığı gözlenmiştir. Bu durum alt (astar) atkı ilavesiyle kuvvetlendirilmiş dokuma örgülerinin tüm yöntemlere uygunluğunu ifade etmektedir.

Numune 1 deki 2 numaralı örgü ve numune 2’de 6 numaralı örgü çift kenar bağlantılı hortum ( torba) örgüdür. Yöntem 1’i tercih eden tasarımcıların bu örgülerin analizinde yöntem 2’yi uyguladıkları belirlenmiş, yöntem 2 incelendiğinde, örgünün bağlantıları atkı gruplarına göre değil, kumaş katlarına göre iki aşamada incelendiği tespit edilmiştir.

Tasarımcılar numune1’de 2 numaralı örgünün analizinin, kumaş sıklığı düşük, üst ve alt kumaş katı örgüleri basit yapıda olması nedeniyle yöntem 3’ün uygun olduğunu, sökme işlemi uygulanmadan da kumaşın örgüsünün lup ile incelenerek tespit edilebileceğini ifade etmişleridir.

Elde edilen bu bilgiler torba örgülerin analizinde yöntem 2’nin daha çok tercih edildiğinin ve daha uygun bir yöntem olduğunu, kumaşın sıklık ve üst alt kumaş katının örgülerinin netliğine göre yöntem 3’ünde uygun olacağını ifade etmektedir.

Numune 1’de1 numaralı örgü, Numune 2’de 3 ve 5 numaralı örgü, Numune 3’te 3 numaralı örgünün kendinden bağlantılı çift katlı dokuma örgüler olduğu, bu örgülere uygulanan yöntemler incelendiğinde 3 yönteminde kullanıldığı belirlenmiştir.

Numune 1’in 1 numaralı örgüsünde yer alan kumaş katları arasındaki bağlantıların seyrek ve desen oluşturacak şekilde yerleşmesi nedeniyle yöntem 2’yi daha uygunken; numune 3’ün 3 numaralı örgüsünde yer alan kumaş katları arasındaki bağlantıların sık olması yöntem 1’i daha uygun kılmıştır. Bu bilgi kendinden bağlantılı

çift katlı örgülerde uygulanacak yöntemi seçerken kumaş katları arasındaki bağlantıların sıklığının önemli bir etken olduğunu göstermektedir.

Numune 2’de 3 ve 5 numaralı örgü alanlarında kumaş katları arasında yer alan örgülerin belirli bir örgü düzeninde gitmesi, kumaş katlarını oluşturan örgülerin basit örgüler olması, bu örgülerin analizinde yöntem 3 ve yöntem 2’yi daha uygun kılmıştır. Bu bilgi bize belirli bir örgü düzeninde bağlantıların yer aldığı kendinden bağlantılı çift katlı örgülerde, yöntem 3 ve yöntem 2’nin daha uygun olacağını belirtmektedir.

Numune 1, bütün olarak incelendiğinde, kumaşın değişen yüzlü olduğu belirlenmiştir. Değişen yüzlü kumaşlarda kumaş katları arasındaki bağlantının yalnızca yüzey değişimi alanlarında olması, bu örgülerin bağlantılarının belirlenmesinde yöntem 2’nin daha uygun olmasını sağlamıştır. Numune 1‘de olduğu gibi basit örgülere ve düşük sıklığa sahip değişen yüzlü kumaşların örgü analizinde yöntem 3, daha karmaşık örgülerin yer aldığı değişen yüzlü kumaşların analizinde de yöntem 2 uygulanabilir. Numune 3’te 1 numaralı örgü dolgu atkısı ilaveli çift katlı örgüdür. Tasarımcılar 3 numaralı numune kumaşın bütün örgülerinin birlikte analiz edilmesi gerektiğini bu nedenle yöntem 1’in uygulanması gerektiğini ifade etmişleridir. Fakat kumaş katları ayrı ayrı incelendiğinde örgü 1 de yer alan dolgu atkısının bağlantı yapmıyor olmasından dolayı bu örgünün analizinde yöntem 2 ya da yöntem 3 uygulanmalıdır. Dolgu atkılı kumaşlarda ilave edilen ipliğin kumaş yüzeyine bağlanmadığı durumlarda yöntem 1 uygulanamaz.