Teknik Yüksek Öğretimde TKY Kullanımı

Sohaib, (2013), kamu eğitim sektörünün yeni adaptasyonunun toplam kalite eğitimi olduğunu ve tüm dünyada müşteri odaklılık, çözüm üretebilme, hesap verebilirlik ve standart kaliteyi arttırmak için teknik yüksek öğretim reformlarında uygulandığını belirtmiştir. Toplam kalite yönetimindeki iyileşme, Açımlayıcı Faktörü Analizi (AFA) adı verilen istatistiksel araç ile analiz edilebilir. Liderlik, standart değerlendirme, işleme, sahiplik vizyonu, öğrenci odaklılık, çalışanların eğitimi ve sürekli iyileştirme gibi çeşitli alanlardan oluşan yüksek öğretimdeki TKY'nin belirlenmesi, yüksek öğretimin politika yapıcılarında ve karar vericilerinde olumlu bir eylemde bulunmuştur. Teknik eğitimde TKY için “onaylı el kitabı”, kalite mükemmelliğinin avantajlarını açık bir şekilde açıklamaktadır. Örneğin, rekabetçi konumun doğuşu, teknik ortama uyum, yüksek verimlilik, verimlilik seviyesinde artış, iş güvenliğinde artış, yenilikçi süreç, doğaçl paydaşlar değeri ve paydaşlar için daha yüksek değer bu avantajlar arasında sayılabilir.

Sudha, (2013), günümüz yaşamındaki yüksek öğretime duyulan ihtiyacın ve eğitim kalitesine duyulan ihtiyacın da artacağına işaret etmektedir. Dolayısıyla, hükümetin anayasal diğer kurumlarının daha iyi bir eğitim kalitesi sağlamak için gerekli adımları atması ve toplam kalite eğitiminin uygulanmasının eğitim ve öğretim alanında gerekli mükemmelliği sağlaması gerekmektedir. Nitelikli profesyonellerin üretilmesi, kalite araştırmaları için yüksek öğretimde eğitim, öğretmenlik mesleğinin, etkin yönetim olarak TKY'nin yüksek öğretime sahip dört temel kavramın ve yükseköğretimin katılımının çeşitli fırsatlarla genişletilmesi gerektiğine inanılmaktadır.

Ahmed, (2008) TKY'nin bu alana girmesinden dolayı yüksek öğretim kurumlarının niteliğini artırdığını açıklamaktadır. Akademik kurumlar, Toplam Kalite Yönetiminin iki ana unsuru olan hesap verebilirlik ve kalite alanlarına yönelirler. Eğitim kurumlarının ve üniversitelerin her seviyesindeki eğitimciler, TKY'nin patlaması ele geçirilmiştir, bu, yüksek öğrenimin sürekli iyileştirmeler elde edildikçe TKY kavramını benimsemeye başlamasına neden olmaktadır. TKY, yüksek öğretimde daha geniş bir bağlamda temel ve teknik değişiklikleri büyük ölçüde getirmiştir; bu, stratejik yönetim düzeyinde hedeflenen hedefe ulaşma araçlarını ifade etmiştir. TKY'nin yüksek öğretimde tanımlanması, birçok kalite temelli kavramı ortaya çıkarmıştır. Bunlar, mükemmel kalite, sıfır hata, standartlar, amaca uygun kalite gibi kavramlardır.

Sabet ve ark. (2012), birçok endüstriyel sektörde uygulanan TKY'nin eğitim alanında kilit rol oynamaya başladığını ifade etmektedir. Eğitim merkezlerindeki TKY yavaş fakat istikrarlı bir süreç olsa da, TKY'nin yüksek öğrenim için eğitim stilindeki değişikliklerin, zaman, sabır, yardım ve işbirliğine ihtiyacı vardır. TKY ile ilgili olarak eğitim yöneticileri ve çalışanlar arasında bir katılım eksikliği olsa da, başarı süreci yavaşlayabilir, ancak hiçbir zaman bir başarısızlıkla sonuçlanmaz. Bu nedenle TKY'yi yükseköğretimde uygulama, ürün ve hizmetler açısından daimi gelişim, müşteri memnuniyeti kazanma, optimum çalışma seviyesine ulaşma, çevresel değişikliklerle birlikte rekabeti artırma şeklinde sonuçlar verir. TKY'nin teknik eğitim alanındaki ihtiyaçlara dair hedefi ortaya çıkarmasının üç faktörü kültür, bağlılık ve ekip çalışmasıyla oluşan iletişimdir. Bu amaca ulaşmada organizasyona bağlı olarak çeşitli araçlar ve teknikler kullanılabilir.

Artiff ve ark. (2007), kamu üniversitelerinin yükseköğretimde daha iyi kaliteyi sağlamak için TKY'yi uygulamak konusundaki endişelerini incelemişlerdir. TKY girişimleri toplam kalite organizasyonu, toplam kalite eğitim modelleri olarak sayılabilir ve günümüzde kalite güvenceside buna dahil edilmiştir. Yüksek öğretimde yer alan kalite güvencesinin dokuz bileşeni, vizyon veya hedefler, programlama ve tasarım, öğrencilerin değerlendirmeleri, öğrencilerin katılımı, akademisyenlerin işe alınması, eğitim kaynakları veya imkanları, izleme programı, gelişim ve değerlendirme, liderlik, daimi gelişim ve yönetim olarak sıralanabilir. TKY'nin uygulanmasındaki temel zorluklar, etkililik, süreç performansı, programa dayalı eğitim, ekip çalışmasında uyumluluk, öğrencilerin kayıt altına alınmasındaki zorluklar ve akademisyenlerin kapasitesi ve katılımı konularıyla ilgilidir.

Revathi, (2015), iyileştirmeler gerektiren yükseköğretimde kalite konusundaki kaygılar hakkında araştırma yapmıştır. Yükseköğretimdeki TKY, teknik olarak iş dünyasında olduğu gibi, yüksek öğretimde de etkinliği, rekabet gücünü, verimliliği, bağlılığı ve esnekliği geliştirmektedir. Yükseköğretim sisteminde daha iyi bir kaliteye sahip olmak, başarılı hizmetler ile birlikte daha iyi eğitim, iyi eğitim programı, eğitim örüntüleri analizi sunmak için ilgili eğitim hizmetleri sadece Toplam Kalite Yönetiminin uygulanması ile başarılabilir. TKY'deki öngörülebilirlik ve organizasyondaki başarının üniformluğu iş organizasyonunda çalışmış olsa da, eğitim performanslarının standartları, eğitim kurumunun gerekli sonuçları elde etmek için kalite yönetimine katılımına dayanmaktadır. TKY'nin yüksek öğretimde oynadığı rol, inanç ve bilgi arayışına ve geliştirmesine, doğru tutum ve entelektüel değer sağlamasına, kaliteyi artırmasına ve kültürel farklılıkları azaltmasına ve öğrenciler için iyi bir yaşam sağlamasına yardımcı olmaktadır.

Yüksek öğrenim küreselleşmesinin dünyanın her tarafındaki kilit odağı olduğu için, senaryo TKY teknikleri ve araçları tarafından daha iyi bir şekilde oynanabilir (Ali ve Shastri, 2010). Paradigmada değişim, yüksek öğretimin yönetim ve hizmet sunumunda herhangi bir ülkenin sosyo-ekonomik stratejisini geliştirmesi için gereklidir. Bu değişim, kaliteli eğitim sistemi, teknik yetenekler, bilgi üretkenliği ve yaygınlaştırma yoluyla ülke statüsünü destekleyerek toplam kalite eğitimi ile elde edilebilir. Teknik yüksek öğretimde TKY'nin temel işlevleri, kaliteli bir eğitim

sistemi yaratmak, amaca uygunluğu sağlamak, dönüştürücü bir rol üstlenmek ve paranın karşılığının verilmesini sağlamaktır.

Pineda'ya (2013) göre, eğitim sistemi için, kalite yönetimi uygulamaları, öğrencilerin hizmetleri, altyapıları ve talimatları gibi belirli alanlarda verimliliğini kanıtlama noktasında çok önemlidir, ancak işbirliği eksikliği, öngörülen sonucu elde etmeyi imkânsız kılar. Bu nedenle TKY'nin eğitim kurumlarında yürütülmesi, öğrencinin uyumsuzluğunu, heves ve liderlik eksikliği, eğitimin olmaması, öğretmenlik becerilerinin yetersizliği ve atletizm faaliyetlerinde yetersizlik gibi sorunlara son verecektir. Eğitim sisteminde, yüksek güvenilirlik, iletişim becerileri, iyileştirme, uzun vadeli bilgi gelişimi, kişiliklerin gelişimi, bireycilik, profesyonel mentorluk, öğretmenlerin uygulamaları ve rehberliği ve mesleki muhakemeler TKY uygulaması ile elde edilebilir.

Zabadi, (2013), sosyo-ekonomik durumun yeniden yapılandırılmasının ve geliştirilmesinin bir ülkede yüksek öğretim rolü tarafından yürütüldüğünü belirtmiştir. Bu nedenle, yüksek kalitede eğitim sistemi elde etmek için, eğitim Toplam Kalite Yönetimi ile ilişkilendirilmelidir, böylece ülke yeniden şekillenebilir, gücünü koruyabilir, olumsuzluklarını düzeltebilir, daha iyi bir toplumsal düzen ile hizmet verebilir ve gerçek kazanımlar ve fırsatları elde ederek bir ülkenin ihtiyaçları için daha iyi hale getirilebilir. Yükseköğretimin teknik bölümünde TKY'nin kullanımı kalite yönetiminin ortaya çıkışını motive eder, cihazları geliştirir ve kurumdaki daha iyi performansları, akreditasyonları, değerlendirmeleri ve programları ortaya çıkarır.

Todorut, (2012), yükseköğretimde akademik kurumların kalitesini geliştirmede TKY'nin oynadığı vurgulayıcı kalite rolünü belirlemeyi amaçlamıştır. TKY'nin öğretimdeki ilkeleri şunlardır: ekip çalışması, liderlik yönetimi, eğitim, müşteri odaklılık, daimi gelişim için araçlar ve çalışanların katılımı. TKY'nin eğitim alanındaki temel amacı, kurumda daha iyi organize edilmiş bir iklim için personelin motive edilmesi, organize edilmesi, işlenmesi, uygulanması ve güven oluşturulmasıdır. Toplam Kalite Yönetiminin temel özellikleri, her kurumda önemli olan değişiklikler olarak iletişim, iyileştirme, düzeltici önlemler, düşük kalite maliyeti, hayal gücü, örgütlü kültür, yönelim ve yapıyı içerir.