Türkiye ve Çin’deki E-Fatura Uygulamalarının Karşılaştırılması

Elektronik fatura tüm ülkelerde standart hale getirilmiş disiplinler halinde kurumların faturalarının elektronik olarak saklanması ve kurumlar arasında transferini öngören bir sistemdir. Bu faturalar elektronik olarak arşivlenir ve ilgili

kurumlara elektronik olarak gönderilir (Kangal, 2010: 44). Türkiye’de e-fatura 2010 yılında Çin’de ise 2012 yılının başlarında yürütülmeye başlamıştır.

Çin’deki elektronik fatura Şekil 3’te görüldüğü gibidir. E-faturanın ana içerikleri hemen satıcı ve alıcının adı-soyadı, vergi numarası, iletişim bilgileri, fatura kodu ve numarası, sipariş verildiği tarih, siparişin içerikleri, maliyet ve KDV tutarları mevcuttur. Çin’deki e-faturanın sol üst köşede makine kodu (kare kod) mevcuttur. Bu makine kodu, faturayı basan fatura makinesinin numarası ve kodunu ifade etmektedir, Kare Kodu tarayarak faturanı güvenli şekilde belirler ve kolayca kontrol edilebilir. Bu makine kodunun (Kare Kod) ortaya çıkmasındaki amacı ise, ilk olarak Devlet Vergi İdaresi fatura sistemini yükseltmek için yeni eklenmiş bir kontrol önlemi olup elektronik faturalamanın gerçek yerini bulmak için kullanılır. İkinci olarak, e-fatura alırken, bilgisayara basılan fatura ile eldeki faturanın aynı olup olmadığını kontrol etmektedir (www.zhuanlan.zhihu.com, Erişim Tarihi: 29 Mart 2019).

Çin’deki elektronik faturanın sağ üst kısmında 密码区(mi ma qu, Şifre Alanı) mevcuttur. Bu şifreleme alanında 108 tane harfler, sayılar ve noktalama işaretleri teşkil etmektedir, şifreleme alanının içerikleri ise alış ve satış taraflarının fatura kodu, fatura numarası, fatura tarihi, vergi mükellefi kimlik numarası, tutarı, vergi oranı ve vergi tutarı şifreleyerek oluşturulmuştur. Şifrelemesi onaylandığında şifreyi uluşturan yedi bilgi yüklenir ve kağıt faturadaki bilgilerle karşılaştırılır, eğer doğru eşleşirse e- faturanın gerçek fatura olduğunu, aksi takdirde sahte fatura olduğu öğrenilir (www.zhuanlan.zhihu.com, Erişim Tarihi: 29 Mart 2019).

Çin’deki e-faturanın en alt kısmında (alacaklar, kontrol etme, fatura açan kişi ve alıcının imza ve damgası) olan yerler kesinlikle kontrol edilmeli ve imza atmalıdır. Bunun amacı ise, tüm fatura içeriğine imza atarak, fatura verilerinin bütünlüğünü ve yüksek güvenliğini sağlamaktadır, elektronik fatura bilgilerinin elektronik veri şeklinde dolaştırılmasını sağlamak amacıyla tekrar tekrar kontrol etmek için koyulmaktadır (www.dazhangfang.com, Erişim Tarihi: 29 Mart 2019).

Şekil 3: Çin’deki E-fatura uygulamasının Şekli

Satıcının adı-soyadı, vergi kimlik numarası, adres ve telefon, banka hesap numarası. Karekod: hızlı tarayarak

faturaları belirler ve kolayca kontrol sağlar.

Fatura Kodu: Fatura Numarası: Fatura Saati: Doğrulama Kodu: E-fatura şifre alanı: Fatura

güvenliği için 108 şifreleme metni oluşturmak üzere KDV fatura sisteminde kullanılıyor.

Alacaklar _{Kontrol etme Fatura açan kişi}

Alıcının adı-soyadı, vergi kimlik numarası, adres ve iletişim numarası, banka hesap numarası.

Miktar Birim fiyat Fiyat Vergi oranı Vergi tutarı bi ri m Malze me modeli Malzeme adı Genel toplam Alıcının imza ve damgası

Basitçe söylemek gerekirse, bir elektronik fatura, geleneksel bir kağıt faturanın elektronik bir versiyonudur. Yukarıdaki karşılaştırmadan görülebileceği gibi, elektronik fatura ve kâğıt fatura çok benzerdir. Sıradan kâğıt faturada olduğu gibi, elektronik fatura da vergi bürosu tarafından satıcıya dağıtılır. Bütün işletmeciler elektronik fatura numarasında uluslararası birleşik kod kullanmakta ve faturanın güvensizliğini önlemek için aynı güvenli tedbirleri uygulamaktadır (www.dazhangfang.com, Erişim Tarihi: 29 Mart 2019).

Çin’deki elektronik faturayı oluşturan ana faktörlerin (satıcı ve alıcının adı- soyadı, vergi numarası, iletişim bilgileri, fatura kodu ve numarası, sipariş verildiği tarih, siparişin içerikleri, maliyet ve KDV tutarları) Türkiye’deki elektronik fatura sistemiyle hemen hemen aynı olduğu görülmektedir.

Türkiye’deki e-fatura Şekil 4’de görülmektedir. E-faturanın üst kısmında alıcı ve satıcının iletişim bilgileri, vergi dairesi ve numarası, fatura tipi ve numarası, fatura tarih ve saatleri sunulmaktadır. Elektronik faturanın ana faktörlerinden malzeme kodu ve malzemenin cinsi, miktar, malzeme fiyatları, KDV ve tüm tutar elektronik faturanın orta kısmında yer almaktadır (http://forum.efatura.gov.tr, Erişim Tarihi: 25 Aralık 2013).

Dikkat çeken farklılardan en önemlisi Çin ve Türkiye’deki elektronik faturaların farklılaştığı noktalar makine kodu (Kare Kod) ve şifre alanı bölümündedir. Çin’deki e-faturada makine kodu ve şifre alanı görülmekteyken Türkiye’deki elektronik faturalarda yer almamaktadır. Çin’deki e-faturaların şifreleme alanı KDV sisteminde faturaların güvenliği amacıyla yapılmıştır.

Şekil 4: Türkiye’deki E-fatura uygulamasının Şekli

Kaynak: http://forum.efatura.gov.tr, Erişim Tarihi: 25 Aralık 2013.

Makine kodu ise Devlet Vergi İdaresi fatura sistemini yükseltmek için ve elektronik faturaları hızlı ve kolayca tanımlamak amacıyla yapılmıştır. Türkiye için böyle bir sisteme geçmek e-faturanın daha hızlı ve güvenli şekilde kontrol edilmesi, elektronik fatura içeriklerin doğruluğu ve bütünlüğünü sağlamak açısından iyi olacaktır.

SONUÇ

E-ticaret, klasik ticaret kavramına karşı önemli bir alternatiftir ve tarafların doğrudan fiziksel bağlantı kurmasına gerek kalmadan elektronik olarak yapılan sipariş alma, fiyat verme, ödeme, müşteri hizmetleri gibi bütün işlemleri bir iş etkinliği şeklinde tanımlanmaktadır. Elektronik ticaret kullanıcılara rahatlık, vakit tasarrufu, kolaylık gibi faydaları sunmaktadır.

Elektronik ticaretin en önemli aracı ise internet. İnternet 1990’lı yılların başından itibaren ekonomik alanda da kullanılmaya başlamıştır ve hızla yaygınlaşmıştır. Bu yaygınlaşma, internet elektronik ticaretin ve insan hayatının artık vazgeçilmez bir parçası haline gelmiştir. İnternetin, elektronik ticaretin dünyada yayınlamış olduğu yükselişler bütün işletmeler için zorunlu ve kaçınılmaz bir hale getirmiştir. İnternet ile beraber bütün dünyada olduğu gibi Türkiye’ de elektronik ticaret hızla gelişmektedir. Bu sebeple tüm altyapı çalışmaları son hızla tamamlanmalıdır. Elektronik ticaret değişik faaliyet alanlarında ve dünyanın değişik bölgelerinde hızla yaygınlaşmaktadır.

E-ticaretin temel araçları telefon, faks, elektronik veri değişimi, televizyon ve internet olarak sıralanabilir. Elektronik ticaret araçları içinde yer alan internet, iletişim ve bilgi teknolojilerin gelişimi nedeniyle elektronik ticareti en fazla etkileyen ve elektronik ticaretin tüm dünyayı etkilemesini sağlayan önemli unsur olmuştur. E-ticaretin gelişimi ile ekonomiye, sosyal ve kültürel alanlara etkisini göstermektedir. E-ticaret alanında meydana gelen gelişmeler KOBİ’ lere yüksek maliyetler ve kısıtlı imkanlardan dolayı dışlanmış oldukları uluslararası ticareti yeniden ve daha iyi imkanlarla yapabilme fırsatı sunmaktadır. Bu bağlamda e-ticaret ulusal sınırları uluslararası düzeye yükselmiştir ve alıcı ve satıcılar için zaman, mekan ve personel bakımından tasarruflar sağlamıştır.

Elektronik ticaret hacmi tüm dünyada olduğu gibi Çin’de hızlı gelişmekle birlikte Türkiye’de de hızla artmaktadır. Bu gelişmelerin sonucu olarak Türkiye ve Çin ülkelerinde ticari faaliyetlerde de değişme meydana gelmiş. Türkiye ve Çin’deki

nüfusun artmasıyla beraber internet kullanıcısı, telefon kullanıcısı ve aktif medya kullanıcı sayısı yıllara göre hızlı artmaktadır. Çin’de toplam nüfus 1,4 milyar civarında, Türkiye’de ise 83 milyon toplam nüfus vardır. Çin’in nüfusuna göre %59’unu oluşturan 829 milyon internet kullanıcısı, Türkiye’de ise nüfusun %72’sini oluşturan 60 milyon civarında internet kullanıcısı mevcuttur. Buna bakıldığında, Türkiye’deki internet kullanıcıların sayısı Çin’e göre çok sayıda olmasa da nüfusa bakıldığında Çin ile aynı hızda geliştiği görülmektedir.

Çin’in e-ticaret işlem hacmi 2018 yılında 31,7 trilyon yuan ile dünyadaki en büyük e-ticaret pazarı olmaktadır. Türkiye’nin e-ticaret işlem hacmi 59,9 milyar tl olup Çin’e göre büyük olmasa da gelişmesi çok hızlı olduğu görülmektedir. Türkiye ve Çin’in gelecek beş yıllık e-ticaret büyüme beklentisi %12 oranla aynı seviyede büyüme beklentisi ile birlikte global büyüme beklentisinin üstünde bir büyüme beklentisini taşıyacağı tahmin edilmektedir.

Çalışmada uluşan sonuçlara göre, Türkiye ve Çin’deki elektronik ticaret uygulamalarındaki en büyük farklılıklar birkaç noktalarda gözü çarpmaktadır. Bunlar ise, e-ticaretin ödeme araçları ve e-fatura sisteminde farklılık görülmektedir. Türkiye ve Çin’de elektronik ticaretin ödeme sisteminde farklılık olduğu çalışmanın üçüncü bölümünde söylenmektedir. Türkiye’de sık kullanılan ödeme sistemi kredi kartla doğrudan ödemedir. Çin’de ise Alipay ve WeChatpay gibi üçüncü taraf ödeme sistemi kullanılmaktadır. Türkiye’deki elektronik ticaretin gelişmesindeki en önemli unsur kullanıcıların güvenli ve hızlı şekilde ödeme yapmasıdır. Bu sebeple, Türkiye’deki ödeme sisteminin güvenli ve hızlı şekilde ödeme yapmasını sağlamak için Çin’deki mobil ödeme şekli gibi sistemlere geçmesi önerilmektedir.

Aynı zamanda, Çin ve Türkiye’deki elektronik faturalarda, e-faturayı teşkil eden ana unsurlar (satıcı ve alıcının adı-soyadı, vergi numarası, iletişim bilgileri, fatura kodu ve numarası, sipariş verildiği tarih, siparişin içerikleri, maliyet ve KDV tutarları) her iki ülkede hemen hemen aynı olduğu görülmektedir. Türkiye ve Çin’deki e-faturayı farklılaştığı noktalar makine kodu (Kare Kod) ve şifre alanıdır. Çin’deki e-faturada makine kodu ise Devlet Vergi İdaresi fatura sistemini yükseltmek için ve elektronik faturaları hızlı ve kolayca tanımlama amaçla yapılmıştır, şifre alanı ise KDV sisteminde faturaların güvenliğini sağlamak amacı da yapılmıştır.

Türkiye ve Çin’deki elektronik ticaret uygulamaların muhasebeleştirilmesinde, kullandığı muhasebe kodu ve verilen adlar ve muhasebede düzenleyen tablolar ve şekiller farklı olsa da muhasebeleştirilmesindeki mantığın aynı olduğu görülmektedir.

Bu çalışma ile beraber Türkiye’ye e-ticaretle ilgili, e-faturanın daha hızlı ve güvenli bir şekilde kontrol edilmesi, elektronik fatura içeriklerin doğruluğu ve bütünlüğünü sağlamak açısından e-faturaların üstüne barkod konması, KDV sisteminde faturaların güvenliğini sağlamak için şifre alanının olması, elektronik ticaret işlemlerinin daha yaygın olması için daha iyi bir güvenli sistemin getirilmesi, e-ticaret işlemlerin hukuksal açıdan daha güvenli bir ortama taşınması önerilmektedir.

KAYNAKÇA

Afra, S. (2014). Dijital Pazarın Odak Noktası E-Ticaret. İstanbul: TUSİAD.

Akkaş, J. (2000). Elektronik Ticaret ve Elektronik İş Uygulamaları Muhasebe ve Finansal Raporlamayı Nasıl Etkileyecek. Active Bankacılık ve Finans Dergisi (14), 1-7.

Aktaş, O. (2008). E-Ticaret Firmalarında Muhasbenin Örgütlenmesi ve Kurumsal Bir Uygulama. Yüksek Lisans Tezi, Dokuz Eylül Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü.

Altun, Ö. (2016). Elektronik Ticaret, Elektronik Ticaretin Vergilendirilmesi ve Türkiye Uygulaması. Yüksek Lisans Tezi, Balıkesir Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü.

Altuntaş, C. (2011). Elektronik Ticaretin Muhasebeleştirilmesi ve Vergilendirilmesi Sorunları, Bir Uygulama. Yüksek Lisans Tezi, İstanbul Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü.

Alkan, R. (2003). Elektronik Ticaretin Vergilendirilmesi ve Muhasebeleştirilmesi. Birleşik Matbaacılık, İzmir.

Bankalararası Kart Merkezi (BKM), (1997). Kredi Kartlarının Tarihçesi. Pano Dergisi, Sayı: 2.

Bayrak, H. (2018). 2018 İnternet Kullanımı ve Sosyal Medya İstatistikleri. Dijilopedi.com.

Bozkurt, V. (2000). Elektronik Ticaret. Alfa Yayınları, İstanbul, s:201.

Büyükbalkan, U. (2002). E-Türkiye ve Muhasebe Mesleğinin Geleceği. Ankara SMMMO, s.12.

Cangir, N. (1999). Elektronik Ticarette Vergilendirme III. Maliye Bakanlığı Gelirler Genel Müdürlüğü, Ankara, s. 104.

Civelek, E. ve Güçlü, E. S. (2003). İnternet Ticareti: Yeni Ekososyal Sistem ve Ticaret Noktaları, Betaş Yayınları (1.Baskı), İstanbul, s.111.

Çak, M. (2002). Dünyada ve Türkiye’de Elektronik Ticaret ve Vergilendirilmesi. İTO Yayınları, İstanbul.

Çak, M. (2001). Elektronik Ticaret ve vergilendirilmesi. İstanbul Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Maliye Anabilim Dalı, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, İstanbul.

Çilkoparan, Y. (2001). Elektronik Ticaret ve Vergi. Vergi dünyası (243), 215-243.

Dinç, E. ve Varıcı, İ. (2006). E-İşletme Olgusunun Muhasebe İlke ve Uygulamaları Üzerine Etkisi. Sosyal Bilimler Dergisi (10), 192-193.

Dolanbay, C. (2008). E-ticaret: Strateji ve Yöntemler. Meteksan Sistem ve Bilgisayar Teknolojileri A.Ş Yayınları, Ankara.

Ekin, N. (1998). Bilgi Ekonomisinde Elektronik Ticaret. İTO Yayın (61), s:76.

Erdem, A. ve Elifoğlu, Ö. Bilgi Çağında Elektronik Ticaret. Gazi Üniversitesi, Elektronik ve bilgisayar eğitimi bölümü, s:2.

Erol, A. (2001). Elektronik Ticaret Uygulamaları, Finansmanı ve Muhasebeleştirilmesi. Yüksek Lisans Tezi, Marmara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, 263–265.

Ertaş, F. (2010). Muhasebe Uygulamaları Açısından İşletmelerde Elektronik Ticaret. Yüksek Lisans Tezi, Gaziosmanpaşa Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü.

Erdamar, C. (1999). Finansal Muhasebe. Dönence Basım Yayın Hizmetleri. İ.Ü. İşletme Fakültesi.

Erbaşlar ve Dokur, G. ve Ş. (2012). Elektronik Ticaret. Nobel Kitapçılık (2.Basım), Yayın No: 360, s: 9.

Feng, J. (2016). The Influence of Electronic Commerce on Accounting Theory. Chinese market, University of Jimei.

Fu, R. (2017). Analysis of the characteristics of e-commerce and its development trend. Tribune of Economic Research (15), 149-150.

Gates, B. (1999). Dijital Sinir Sistemiyle Düşünce Hızında Çalışmak. Doğan kitapçılık (2.baskı), İstanbul, s:83.

Gürbüz, D. (2000). Elektronik Ticarette Hukuki Yapı ve Yasal Düzenlemeler. Mükellefin Dergisi (95), 13-22.

Günaydın, İ. ve Benk, S. (2003). Globalleşmenin Vergi Sistemlerinde Meydana Getirdiği Değişiklikler. Vergi Dünyası (267), s.160.

Güney, S. ve Özyiğit, H. (2015). Muhasebedeki Verilerin Yönetimde Kullanılması ve Elektronik Muhasebe Verilerinin Yönetim Kararlarına Etkisi. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi (53), 279-297.

http://www.T.C.mb.gov.tr

http://www.dso.org.tr/eticaret

http://www.rtararim.com/eticaret, 2002

http://www.e-ticaret.gov.tr/m, Erişim tarihi: 4 Ocak 2010.

http://www.istemiparman.com.tr

https://www.digitalplanet.com.tr

http://www.ekonomi.gov.tr

http://www.uzmanpara.milliyet.com.tr, Erişim Tarihi: 23 Ocak 2019.

http://www.bilten.metu.edu.tr, Erişim Tarihi: 04 Mayıs, 2006.

http://www.internetworldstats.com/stats.htm, Erişim Tarihi: 31 Mayıs, 2019

http://www.kobinet.org.tr/hizmetleri/e-ticaret. http://www.ekonomi.gov.tr/portal/faces/home/hizmetTicareti/eTicaret/eticaret Tarihces https://www.eticaretraporu.org/wp-content/uploads/2019/05/DD-TUSIAD- ETicaret- Raporu-2019 http://www.eticaretraporu.org/wpcontent/uploads/2017/04/TUSIAD_ETicaret _Raporu_2017 http://www.npc.gov.cn

http://www.alalimsatalim.com/editor03, ETKK Raporu, Erişim Tarihi: 28 Mart, 2019.

IFAC (International Federation of Accountants), (2002). E-Business and the Accountant, Information Tecnology Committe. http://www.ifac.org , Erişim Tarihi: Ağustos 2010.

İge, p. (2005). Turizm Endüstrisinde E-ticaret. Ekonomik ve Sosyal Araştırmalar Dergisi. 3(1): 28-55.

İnce, M. (1999). Elektronik Ticaret: Gelişme Yolundaki Ülkeler İçin İmkanlar ve Politikalar. DPT Yayınları, Ankara, s.28.

Karagül, A. (2001). İnternet Ortamında Sipariş Alma ve Satış İşlemlerinin Muhasebe Bilgi Sistemine Etkisi ve Bir Uygulama. Yüksek Lisans Tezi, Anadolu Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü.

Karaca, D. (2006). Avrupa Birliği’nde E-ticaret Kavrami, AB’dee Ve Türkiye’de Bu Konuda Yapilan Hazirliklar Çalişmalar Ve E-ticaretin Vergilendirilmesi. Yüksek Lisans Tezi, Marmara Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü.

Karabulut, M. (2009). Elektronik ticaret uygulamalarının

muhasebeleştirilmesi denetimi ve vergi sorunları. Yüksek Lisans Tezi, Dokuz Eylül Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü.

Korkmaz, N. (2004). Sorularla E-Ticaret, E-İş. İstanbul Ticaret Odası, Yayın No:2004-27, İstanbul, S:12.

Küçükgörkey, S. A. (2001). Elektronik Ticaret. Marmara Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Uluslararası İktisat Bilim Dalı, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, İstanbul, s:4

Lin, j. (2016). Analysis of the İmpact of E-Commerce on Accounting Theory. Institute of Business Administration, Jimei University.

Metin, İ. (2012, Nisan). İhracatçı ve İthalatçılar İçin Elektronik Ticaret. Nobel Kitapçılık (1.baskı), Yayın No:(346), s: 9.

Murat, S. (2007). Elektronik Ticaretin İşleyişi, Denetimi ve Muhasebeleştirilmesi. Yüksek Lisans Tezi, Kahramanmaraş Sütçü İmam Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsüi.

Nagasubramanıan, R. ve AJAGOPALAN, S.P.R. (2012). Online Payment – Innovation in Split Tender Payment. International Journal of Computer Applications, Volume:55, No:10, 35-42.

Otuzoğlu, C. (2017). E-ticaret Ve E-ticarete İlişkin Yasal Düzenlemeler, Muhasebeleştirilmesi Ve TFRS15 Kapsamında İncelenmesi. Yüksek Lisans Tezi, Atılım Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü.

Ölmez, A. (2002). Muhasebe Bilimi Açısından Elektronik Ticaret ve Endüstri A.Ş. Uygulaması. Yüksek Lisans Tezi, Sakarya Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü.

Özdemirci, A. (2001). Elektronik Ticaretin Vergilendirilmesi I. Lebib yalkın yayımları Mükellefin dergisi (103), s:88.

Özbay, S. ve Akyazı, S. (2004). Elektronik Ticaret. Detay Yayıncılık, Ankara, s:17.

Parlakkaya, R. (2005). Elektronik Ticaret ve Muhasebe Uygulamalarına Etkileri. Selçuk Üniversitesi Karaman İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi 5 (2), 169-175.

Parlakkaya, R. (2005). Elektronik Ticaret ve Muhasebe Uygulamalarına Etkileri. Karaman İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi (5), s.172.

Semerci, M. (2007). Elektronik Ticaretin İşleyişi, Denetimi Ve Muhasebeleştirilmesi. Yüksek Lisans Tezi, Kahramanmaraş Sütçü İmam Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü.

Sezer, A. (2006). Elektronik Ticaret Ve Vergilendirilmesi. Yüksek Lisans Tezi, Uludağ Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü.

Selçuk, B. H. (2003). Elektronik Ticaret ve Stratejileri Ekonomik ve Teknik Dergi (494).

Sina, A. (2014). Dijital Pazarının Odak Noktası: Dünya’da Tütkiye’nin Yeri, Mevcut Durum ve Geleceğe Yönelik Adımlar. Tüsiad, eTicaret Raporu.

Statista, Global markets with the highest online shopping penetration rate as of 2nd quarter 2017, https://www.statista.com/statistics/274251/retail-site- penetration-across-markets.

Sugözü, İ. H. ve Demir, S. (2011). İnternet Teknolojisi ve Elektronik Ticaret. Nobel Yayınevi, Ankara, s. 88.

Sürmeli, F. (2006). Muhasebe Bilgi Sistemi. Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Yayınları, Yayın No:1644.

Şakrak, M. (2013). Yalın Düşünce İlkelerine Dayalı Muhasebe Bilgi Sistemi Ve Model Önerisi. Beykent Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi, 1-12.

Tarıyan, Ö. (2018). 10 Soruda Elektronik Defter (E-Defter) Uygulaması. Audit Impact Center Deloitte Türkiye.

Tarakcı, S. (2006). E-Ticaretin Vergilendirilmesi ve Getirdiği Sorunlar. Yüksek Lisans Tezi, Marmara Üniversitesi.

Taşlıyan, M. (2000). EDI and It’s Effects. Coventry University, Yayınlanmamış Doktara Tezi, Coventry-İngiltere.

Topcu, İ. (2008). Elektronik Ticaret ve Elektronik Ticaretin Vergilendirilmesi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Dumlupınar Üniversitesi, Kütahya.

Türkiye Cumhuriyet Merkez Bankası, (2013b). TCMB’nin Ödeme Sistemlerindeki Hedef ve Politikaları. http://www.tcmb.gov.tr/yeni/osi/I3Tr.htm, Erişim Tarihi: 2 Ocak 2013.

Ulucan, F. (2002). Elektronik ticaret işletmelerinde muhasebe düzeni. Yüksek Lisans Tezi, Marmara Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü.

Uzunoğlu, H. (2002). E-Ticaretin Vergilendirmesinin İncelenmesi ve Değerlendirilmesi. Yüksek Lisans Tezi, Gazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.

Yükçü, S. Ve Gönen, S. (2009), Türkiye’de Elektronik Ticaretin Muhasebeleştirilmesine İlişkin Uygulama Önerileri. Atatürk Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi (23), 1-13.

Yaltı, B. (2003, Mayıs). Elektronik Ticarette Vergilendirme. Der Yayınları (357), İstanbul, s:1.

Yücedağ, A. (2002, Nisan). Elektronik Ticarette Tüketicinin Korunması. T.C Sanayi ve Ticaret Bakanlığı Tüketicinin ve Rekabetin Korunması Genel Müdürlüğü (1.Baskı). Ankara, Yayın No:99, s:6.

Vergi Usul Kanunu 361 Sıra No’lu Genel Tebliği 2006, Erişim Tarihi: 30 Ağustos, 2010.

Vergi Sirküleri, NO: 2015/13. https://www.verginet.net, Erişim Tarihi: 2.1.2015.

Zhang, Mi. (2016). Ağ ekonomisinin finansal muhasebe üzerindeki etkisi . Shan Hai Jing (02).

Zhuang, MingLei. (2009). Accounting Confirmation and Measurement of E-commerce. Department of accounting, Xiamen University, China.

Zhang, XinWu. (April, 2000). E-commerce and online finance. Liao Ning Taxation College Journal (02). 36-38.

T. C.

SELÇUK ÜNİVERSİTESİ Sosyal Bilimler Enstitüsü Müdürlüğü

ÖZGEÇMİŞ

Adı Soyadı: XIAYIDA MAIMAITI

Doğum Yeri: Xinjiang, Çin

Doğum Tarihi: 08.03.1992

Medeni Durumu: Bekar

Öğrenim Durumu

Derece: Okulun Adı:

Lisans. Tian Jin Politeknik Üniversitesi, Kamu Yöntemi Bölümü, Çin

Yüksek Lisans. Selçuk Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Muhasebe ve Finansman A.B.D., Konya

Becerileri: Çince: C2 Seviye İngilizce: C1 Seviye Türkçe: C2 Seviye İş Deneyimi: (Doldurulması isteğe bağlı) Aldığı Ödüller: (Doldurulması isteğe bağlı) Hakkımda bilgi almak için önerebileceğim şahıslar: (Doldurulması isteğe bağlı)