Türkiye’de Suriyeli Kadınların Durumu ve Evlilik İlişkileri

Bu bölümde ülkemizdeki Suriyeli sığınmacı kadınların durumu değerlendirilmektedir. Suriyeliler arasında en dezavantajlı gruplardan biri olan kadınlara ilişkin çeşitli kurum ve kuruluşlar tarafından yapılan araştırmalar ilginç bulgular ortaya koymaktadır.

AFAD’ın 2014 yılında yaptığı ‘Türkiye’deki Suriyeli Kadınlar’ araştırmasına göre kamplardaki kadınların yüzde 35’i İdlib’den, kamplar dışındaki Suriyeli kadınların yüzde 44’ü Halep’ten gelmiştir. Bir başka deyişle Türkiye'ye sığınan Suriyelilerin yoğunlukla 2 ilden geldikleri söylenebilir (AFAD, 2014).

Hem kamplarda hem de kamp dışındaki kadınların yaklaşık yarısı on dokuz-elli dört yaş aralığındandır;

yani Suriyeli kadınların yarısı çalışma çağındadır. Kadınların %64’ü en fazla bir ilkokul bitirmiştir. %67’si evli, %28’i bekardır. %87’sinin gelir getirici bir işi yoktur. Suriyeli kadınlar Suriye’den ayrılma gerekçelerini güvenlik endişesi, politik görüşler, ekonomik sebepler, sağlık koşulları olarak sıralamaktadır. Kamplar dışındaki kadınların %81’inin oturma izni yoktur, %32’sinin ise kaydı da yoktur. Yine kadınların %35’inin en az bir akrabası veya yakını savaşta hayatını kaybetmiştir. Yarısından fazlası psikolojik desteğe ihtiyaç duymaktadırlar.

Kamplarda yaşayan kadınlara kıyasla kamp dışında yaşayan kadınların evlerinde imkânlar daha kısıtlıdır.

80 Suriyeliler ile Türkiye Cumhuriyeti Vatandaşları Arasındaki Evlilik İlişkileri Araştırması

Türkiye'de kendilerine iyi muamele yapıldığını belirtmektedirler. Özellikle sağlık hizmetlerinden duyulan memnuniyet kamplarda %60'a, kamp dışında %80'e ulaşmaktadır. Kadınların yarısı kendilerine imkân sunulsa dahi çalışmak istememektedir (AFAD, 2014).

AFAD raporunda evlilik ile ilgili bulgular da son derece önemlidir. En çarpıcı bulgu, on beş-on sekiz yaş grubundaki Suriyeli kızların yüzde 14'ünün evli olmasıdır. Eğitim düzeyi arttıkça evlilik oranı düşmektedir.

Şanlıurfa Emniyet Müdürlüğü'nün verdiği bilgiye göre özellikle kamp dışında yaşayan Suriyeli bekar kadınlar aileleri tarafından tekrar Suriye'ye dönmesinler diye evlenmeye zorlanmaktadır. Ancak bu tip evliliklerde çoğu zaman çiftler evlenmek için gerekli belgelere sahip olmadıkları için ciddi sorunlarla karşılaşmaktadırlar.

Kocalarını savaşta kaybeden kadınlar da yeniden evlenmek istemektedir. Kamplarda evlenmek i steyen çiftler için yeterli barınma olanakları olmaması bir problem olarak belirtilmektedir. Özellikle 'çok eşli evlililikler' için konteyner talebi öne çıkmaktadır.

Suriyeli kadınlar arasında çok eşli evlilik sıkça gözlenmektedir. Türkiye'deki yasalar buna izin vermediği için ve özel hayatın gizliliğinden ötürü on sekiz yaş altındaki evlilikleri ve çok eşli evlilikleri kaydetmek her zaman mümkün olmamaktadır; bu konudaki veriler eksiktir. Uzmanlar kamplarda on sekiz yaş altı evliliklerin yasal olmadığına dair bilgilendirme çalışmaları yapmaktadır. Ancak Türkiye'ye gelenlerin çoğu Suriye'de çok eşli evlilik yapan ailelerdendir. AFAD, Suriye'de yapılan çok eşli evlilikleri kadınların zarar görmemesi gerekçesiyle Türkiye'de geçerli sayıldığını belirtmektedir. Evliliklerde erkek ve kadınlar arasında büyük yaş farklarına rastlanmaktadır. Erken gebelik de sıkça gözlenen bir olgudur. On üç-on dört yaşlarında gebe kalanlara da rastlanmaktadır (AFAD, 2014).

Kadına yönelik şiddet bağlamında, Suriyeli aileler içinde özellikle birinci eşlerin daha fazla şiddet gördüğü bilinmekte ama kadınlar bu vakaları bildirmekte çekinceli davranmaktadır. Tespit edilen şiddet vakalarında bazı kadınlar korumaya alınmaktadırlar. AFAD raporunda, kamp yöneticilerinin hanelerdeki erkeklerle konuşarak şiddeti önlemeye çalıştığından söz etmektedir. Bu konuda tek bir önleyici prosedür yoktur;

çözümün kamp yöneticilerinin inisiyatifine bırakıldığı görülmektedir (AFAD, 2014).

KAMER yaptğı saha çalışmasında Suriye’de yaşanan savaş nedeni ile yurtlarını terk etmek zorunda kalıp Türkiye’de Diyarbakır, Gaziantep, Kilis, Mardin ve Şanlıurfa illerine yerleşen 1138 kadınla görüşme yapmıştır.

Görüşülen kadınların % 80’i on dokuz-kırk sekiz yaş aralığındadır. Kadınların ancak % 7’si iş bulup istihdama katılmıştır. Öte yandan bu işlerin çoğunluğu ev eksenlidir. Hanelerde eve gelir getirmekten ana sorumlu kişinin eş ve bu takriben erkek çocuk olduğu görülmüştür. Kadınların yarısının hanesinde aylık gelir 500 TL veya altındadır (KAMER, 2016).

Görüşülen kadınların medeni durumu incelendiğinde, % 85’inin evli olduğu ve bu evliliklerin % 89’unda resmi ve dini nikâh birlikte kıyılmıştır. Evliliklerin % 94’ü tek eşli evlilik iken, % 6’sı çok eşlidir. Kuma evliliği en çok Kilis ve Gaziantep illerine göç eden kadınlarda görülmüştür.

Çalışmada kadınlara Suriye'deki yaşam tarzıyla Türkiye’deki yaşam tarzı arasında fark olup olmadığı sorulmuştur. Kadınların 4’te 3’ü (%76) Suriye’deki yaşam tarzının Türkiye’den farklı olduğunu beyan etmiştir.

Türkiye’nin çok pahalı olması farklılık konusunda ilk sırada gelmektedir. Bu gerekçeyi dil ve adetlerin farklı olması izlemektedir. Türkiye’de kadın olarak yaşadıkları en büyük zorluk ise pahallık (%74,3), taciz/dışlanma (%22,5) ve dil bilmemekle (%20,0) ilişkilidir. Türkiye’deki yaşamanın en güzel tarafları sorulduğunda ise burada savaşın olmaması (%54,2) ve daha güzel, daha özgür bir ülke olması (%30,4) cevabı gelmiştir.

Mazlum-Der raporuna göre, Suriyeli kadınların karşılaştıkları sorunlardan biri güvenlik endişesi ve istismardır.

Sığınmacı kadınlar karşılaştıkları cinsel taciz vakalarını dillendirmekte çekinceli davranmaktadır. Kamp dışında yaşayan kadınlar daha fazla riskle karşı karşıyadır. Rapordaki bulgulara göre, yerel halkta, özellikle de kadınlarda Suriyeli kadınlara yönelik olumsuz önyargılar da dikkat çekicidir. Görüşmelerde Suriyeli kadınların kişisel bakım pratiklerinden, tutum ve davranışlarına kadar olumsuz nitelemeler içeren değerlendirmelere rastlanmıştır. Bu da Suriyeli kadınlara yönelik taciz ve istismar vakalarını kısmen meşrulaştırmaya yönelik bir sosyokültürel kabule işaret etmektedir (Mazlum-Der, 2014).

Bazı şehirlerde, örneğin Şanlıurfa ve Kilis'te Suriyeli kadınlarla ikinci, üçüncü eş olarak imam nikahıyla yapılan evliliklerin yaygınlaşmaya başladığı ve yerel halktan kadınların bu durumdan çok tedirgin oldukları belirtilmektedir. Türkiyeli kadınlar, bu evlilikleri Suriyeli kadınların genelde bakımlı ve genç olmalarına, kadınların ve ailelerinin Türkiyeli erkeklerle evlilik için hevesli olmalarına ve evlilik için hiçbir şey talep etmemelerine, tüm bunların erkekler açısından Suriyeli kadınların tercih sebebi olmasına bağlamaktadır. Yapılan bu evliliklerle ilgili olarak erkeklere istismar temelinde sorumluluk yükleyen çok azdır. Bu algı, sığınmacı kadınlar için cinsel taciz ve istismar olgusunu dillendirmeyi daha da zorlaştırmaktadır. Suriyeli kadınların karşılaştıkları istismar ve taciz vakalarının açığa çıkması durumunda kendilerine yönelik toplumsal algının ve devletin politik tutumunun olumsuz etkileneceği endişesi taşıdıkları görülmektedir (Mazlum-Der, 2014).

Mazlum-Der raporunda Suriyeli kadınların yaşadığı erken yaşta evlilikler ve'çok eşli evlilikler olguları hakkında da bulgulara ve saptamalara yer verilmektedir. Suriye krizi öncesinde de, özellikle sınır illerinde, devam eden ticari ilişkiler, akrabalık ilişkileri ve Suriye'de erken yaşta ve çok eşli evliliklerin bir norm olması gibi nedenlerle Suriyeli kadınlarla evlenme kültürünün mevcut olduğu ifade edilmektedir. Kriz sonrası yaşanan göçle birlikte bu olgunun, farklı boyutlar kazanarak arttığı ve bir istismar alanına dönüştüğü düşünülmektedir.

Suriyeli sığınmacı kadınlarla gayri resmi evlilikler yapmak isteyen erkekler ve sığınmacılar arasında komisyonculuk yapanların türediği ve bu evliliklerin adeta bir ticarete dönüştüğü belirtilmektedir. Gaziantep, Kilis, Hatay, Şanlıurfa ve Batman gibi sığınmacıların yoğun olduğu illerde bu evliliklere daha sık rastlandığı, on beş-yirmi yaş arası kadınların tercih edildiği, ücretlendirmede kadınların yaşlarının, fiziksel özelliklerinin, sağlık durumlarının belirleyici olduğu raporda belirtilen bulgular arasındadır (Mazlum-Der, 2014).

Sığınmacı kadınlarla yapılan bu evliliklerin birçoğunun kısa sürdüğü, birden fazla sığınmacı kadınla evlenip boşananların olduğu da belirtilmektedir. Bu evlilikleri yapmaya zorlanan ya da zorunlu kalan sığınmacı kadınların çoğu zaman evde yardımcı eleman muamelesi gördüğü ifade edilmektedir (Mazlum-Der, 2014).

Mazlum-Der raporunda, para karşılığı yapılan ve kadın ticaretine dönüşmüş bu evliliklerin meşrulaştırılması için çeşitli gerekçeler öne sürüldüğü belirtilmektedir. Yerel halktan kadınlar daha çok Suriyeli aileleri ve kadınları suçlarken, özellikle erkeklerde bu evliliklerin 'koruma amaçlı' yapıldığı savunusu dikkat çekicidir.

Yapılan evliliklerde, talep edilen yaş ortalamasının on beş-yirmi yaş ve fiziksel özelliklerin belirleyici bir unsur olması, evlilikleri yapan erkeklerin daha çok orta yaş ve üstü olması, çok eşli evliliklerin yaygınlık kazanması dikkat çeken unsurlardır (Mazlum-Der, 2014).

Mazlum-Der raporunda Suriyeli kadınların karşılaştıkları bir başka problem alanı fuhuş ve cinsel kölelik olarak tanımlanmaktadır. Suriyeli sığınmacıların yerleştikleri tüm illerde fuhuş sektöründe Suriyeli kadınların diğer kadınlara nazaran çok daha ucuz ücretlerle çalıştırıldığı; özellikle kaçak geçişlerin yapıldığı ve konteynır kentlerin bulunduğu sınır illerinde kadın sığınmacıların, insan tacirleri tarafından cinsel köle haline getirilmesi de dahil olmak üzere ileri düzeyde istismara maruz kaldıkları yönünde ciddi iddia, haber ve adli bulguların olduğu belirtilmektedir. Özellikle pasaportu olmadığı için kaçak geçiş yapanlar ile yalnız kaçmak zorunda kalan kadınların bu çetelerin ağına düşme riski taşıdığı ifade edilmektedir.

82 Suriyeliler ile Türkiye Cumhuriyeti Vatandaşları Arasındaki Evlilik İlişkileri Araştırması

Özetle, Mazlum-Der araştırması, bölgede zaten varolan çok eşliliğin örtük bir 'kadın ticareti'ne dönüştürüldüğü, genç ve bazen çocuk yaştaki sığınmacı kadınların para karşılığı evlilikler yaptıkları, çoğu zaman yasal olmayan bu evliliklerin kısa sürdüğü ve aslında sığınmacı kadınların bu yolla cinsel istismara maruz kaldıkları, ayrıca çetelerin bu evlilikler yoluyla kadınları fuhuşa sürüklemek istedikleri vurgularına yer verilmektedir. Bu iddiaların kapsamlı olarak araştırılması bir ihtiyaç olarak durmaktadır (Mazlumder, 2014).