Araştırmanın bu bölümünde, araştırma bulgularına dayalı sonuçlar ve öneriler verilmiştir.
5.1. Sonuçlar
Bu bölümde araştırma sonucunda elde edilen bulgular aşağıda sunulmuştur. Araştırmada, ilköğretim okullarında çalışan öğretmenlerin örgütsel öğrenme engellerini cinsiyet, yaş, en son görev yaptığı okuldaki hizmet süresi, mesleki kıdem ve mezun olunan kurum değişkenlerine göre anlamlı bir farklılık gösterip göstermediği saptanmaya çalışılmıştır. Örgütsel öğrenme engelleri, kişisel ve bürokratik olmak üzere iki farklı boyutta incelenmiştir. Kişisel öğrenme engelleri, tüm çalışanların işbirliği içerisinde olmaları, karar verme sürecine katılmaları, ortak bir vizyona sahip olmaları, olumlu bir çalışma ortamı yaratmaları gibi durumların gerçekleşmemesi sonucunda ortaya çıkmaktadır.
a- Kişisel öğrenme engelleri boyutunda;
Örgütsel öğrenme engellerine cinsiyet açısından bakıldığında öğretmenlerin görüşleri anlamlı bir farklılık göstermemektedir. Öğrenme engelleri ile branş değişkeni arasındaki ilişkide anlamlı bir farklılık bulunmamaktadır. Kişisel öğrenme engelleri, mezun olunan okula göre anlamlı bir farklılık göstermektedir. Eğitim fakültelerinden mezun olan öğretmenlerin kişisel öğrenme engellerine ilişkin algısı, diğer fakültelerden mezun olanlara göre daha düşüktür. Bunun sebebi eğitim fakültesi mezunlarının öğretmenlik konusunda pedagojik formasyona sahip olmalarıdır.
Öğrenme engelleri, öğretmenlerin meslekte bulundukları sürelere göre anlamlı bir farklılık göstermiştir. Bir okulda çalışma süresi ne kadar uzarsa, öğretmenlerin değişimlere ve yeniliklere olan ilgisi de o oranda azalmaktadır. Örgütsel öğrenme engelleri ile öğretmenlerin bulundukları okuldaki hizmet süresi arasında anlamlı bir fark bulunmamaktadır. Öğrenme engelleri ile yaş arasında anlamlı bir farklılık
görülmektedir. Bu farklılık, yaş bakımından fazlasıyla tecrübeye sahip olan öğretmenlerden kaynaklanmaktadır.
b- Bürokratik öğrenme engelleri boyutunda;
Örgütsel öğrenme engelleriyle cinsiyet arasında anlamlı bir farklılık bulunmamaktadır. Öğrenme engelleriyle branş arasında anlamlı bir farklılık yoktur. Hem sınıf öğretmenleri hem de branş öğretmenleri, okulda yaşanılan öğrenme engelleriyle karşılaşmaktadır. Bürokratik öğrenme engelleri, mezun olunan okula göre bir farklılık göstermemektedir.
Öğretmenlerin kıdemleri ile bürokratik engeller arasında anlamlı farklılık bulunmamaktadır. Öğretmenlerin bulundukları okuldaki hizmet süresi ile öğrenme engelleri arasında anlamlı bir ilişki bulunmamaktadır. Bir okulda hizmet süresi ne kadar artarsa, değişmeye direnç de orantılı bir şekilde artmaktadır. Bunun sebebi, okuldaki bürokrasiye bağlı olarak çalışanların örgütsel öğrenme engellerini oluşturmalarıdır. Öğrenme engelleri ile yaş bakımından anlamlı bir farklılık yoktur.
5.2. Öneriler
Araştırma sonucunda ulaşılan bulgulara dayalı olarak aşağıdaki öneriler geliştirilmiştir.
Devlet ilköğretim okullarında yapılan araştırmaya göre okulların sahip oldukları öğrenme engellerine bakıldığında, öğrenen örgüt konusunun daha fazla önemsenmesi yararlı olacaktır. Kişisel engeller açısından bakıldığında, öğretmenlerin işbirliği içerisinde çalışmaları ve yaratıcı fikirler üretmeleri sağlanmalıdır. Okullarda ortak bir vizyona sahip olup değişen koşullara göre planlar üretilmelidir. Toplumla iç içe bir eğitim yuvası oluşturup tüm fiziksel kaynakları iyileştirmeye özen gösterilmelidir. Yapılacak etkinliklerde herkes kendi fikrini söyleme hakkında sahip olmalıdır. Olumlu bir çalışma ortamı yaratılıp, herkesin fikirlerine saygı gösterilmelidir.
Bürokratik engeller boyutundan bakıldığında, yöneticilerin kararları tek başına alması yerine, çalışanlarıyla paylaşması ve birlikte karar vermesi sağlanmalıdır. Ayrıca her türlü sorun çalışanlarla paylaşılmalıdır. Yöneticiler öğretmenlere sürekli yönetmelikleri hatırlatmaktansa, daha fazla sorumluluk vermelidir.
KAYNAKÇA
Açıkalın, A. (1998). Toplumsal, kurumsal ve teknik yönleriyle okul yöneticiliği (4. Basım). Ankara: Pegem A.
Açıkalın, A., Şişman, M. ve Turan, S. (2007). Bir insan olarak okul müdürü (1. Basım). Ankara: Pegem A.
Akat, İ., Budak, G. ve Budak, G. (2002). İşletme yönetimi (4. Basım). İzmir: Barış. Akçay, C. (2006). Türk eğitim sistemi (1. Basım). Ankara: Anı.
Akgemci, T., Çelik, A. ve Şimşek, M. Ş. (2008). Davranış bilimlerine giriş ve
örgütlerde davranış (6. Basım). Ankara: Gazi.
Alagöz, S. B. (2008). Küreselleşme sürecinde öğrenen ve öğreten pazarlama.
International Symposium Globalization: As a Source of Conflict or Cooperation,
13-14 Mayıs, Girne-KKTC. http://www.gau.edu.tr adresinden 12 Mayıs 2011‟de alınmıştır.
Argyris, C. (September-October, 1977). Double loop learning in organizations. Harvard
Business Review, 55(5), 115-124. http://w3.ualg.pt adresinden 8 Eylül 2011‟de
alınmıştır.
Argyris, C., & Schon, D. (1996). Organizational learning II theory, method and
practice. United States of America: Addison-Wesley.
Argyris, C. (2001). Öğrenmenin önünü tıkayan iyi iletişim (Çev. N. Elhüseyni). İstanbul: MESS.
Aşkun, O. B. (2008). Şikâyet iletilerinin örgütsel öğrenme üzerine etkisi. Marmara
Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 14(1), 221-243.
http://iibf.marmara.edu.tr adresinden 13 Haziran 2011‟de alınmıştır.
Atak, M. ve Atik, İ. (2007). Örgütlerde sürekli eğitimin önemi ve öğrenen örgüt oluşturma sürecine etkisi. Hava kuvvetleri komutanlığı sürekli eğitim örneği.
Havacılık ve Uzay Teknolojileri Dergisi, 3(1), 63-70. http://www.hho.edu.tr
adresinden 5 Haziran 2011‟de alınmıştır.
Ay, C. ve Yalçın, B. (2011). Bilgi toplumunda öğrenen örgütler ve liderlik süreci bağlamında bir örnek olay çatışması. Sosyal Bilimler Dergisi, 9(1), 15-36. http://www2.bayar.edu.tr adresinden 12 Mayıs 2011‟de alınmıştır.
Aybas, M ve Kapu, H. (Aralık, 2008). Bilgi ve öğrenme üzerinde tartışmalar ve kapsayıcı bir kavram olarak örgütsel öğrenme yönetimi. Karamanoğlu Mehmet
Bey Üniversitesi Sosyal ve Ekonomik Araştırmalar Dergisi, 15, 80-100.
http://iibfdergi.kmu.edu.tr adresinden 10 Eylül 2011‟de alınmıştır.
Ayden, C. ve Düşükcan, M. (2002). Örgütsel öğrenme kavramı ve öğrenme engellerinin giderilmesinde örgüt kültürü ve liderliğin rolü. Selçuk Üniversitesi İktisadi ve
İdari Bilimler Fakültesi Sosyal Ekonomik Araştırmalar Dergisi, 2(4), 121-139.
Aydın, M. (2007). Eğitim yönetimi (8. Basım). Ankara: Hatiboğlu.
Ayhan, U. (2010). Öğrenen örgütler ve kamu kuruluşları. Sayıştay Dergisi, 76, 77-99. http://dergi.sayistay.gov.tr adresinden 9 Haziran 2011‟de alınmıştır.
Balay, R. (2000). Yönetici ve öğretmenlerde örgütsel bağlılık. Ankara: Nobel.
Balay, R. (2010). Yönetimde yaratıcılık. İçince H. S. Memduhoğlu ve K.Yılmaz (Editörler), Yönetimde yeni yaklaşımlar, (ss. 53-71). Ankara: Pegem Akademi. Balcı, A. (2004). Sosyal bilimlerde araştırma, yöntem, teknik ve ilkeler (4.basım).
Ankara: Pegem A Yayıncılık.
Balçık, B. (2002). İşletme yönetimi (3. Basım) Ankara: Nobel.
Başaran, İ. E. (1982). Örgütsel davranışın yönetimi. Ankara: Ankara Üniversitesi Eğitim Fakültesi Yayını.
Başaran, İ. E. (2008). Örgütsel davranış: insanın üretim gücü. Ankara: Ekinoks.
Bayraktaroğlu, S. ve Kutanis, R. Ö. (2002). Öğrenen kamu örgütlerine doğru. Kocaeli
Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi 3(1), 51-65. http://kosbed.kocaeli.edu.tr adresinden 18 Ekim 2011‟de alınmıştır.
Bolat, T. ve Seymen, O. (2002). Örgütsel öğrenme. Bursa: Ezgi.
Bozkurt, S. (2003). Özel dershanelerde örgütsel öğrenmenin önündeki engellere ilişkin
yönetici ve öğretmen görüşleri (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Hacettepe
Üniversitesi, Ankara.
Braham, J. B. ( 1998). Öğrenen bir organizasyon yaratmak (Çev. A.Tekcan) İstanbul: Rota.
Bursalıoğlu, Z. (2011). Okul yönetiminde yeni yapı ve davranış (16. Basım). Ankara: Pegem Akademi.
Carmeli,A., Brueller, D., & Dutton, J. (2009). Learning behaviours in the workplace: the role of high-quality interpersonal relationships and psychological safety.
Systems Research and Behavioral Science, 26(1), 81-98. http://webuser.bus.umich.edu adresinden 9 Eylül 2011‟de alınmıştır.
Celep, C. (2004). Örgütsel öğrenme açısından Türkiye üniversiteleri. XIII. Ulusal
Eğitim Bilimleri Kurultayı, 6–9 Temmuz 2004 İnönü Üniversitesi, Eğitim Fakültesi, Malatya.
Child, J. (2005). Organization contemporary principles and practice. USA: Blackwell. Coşkun, B. P. (2008). Yönetici ve öğretmen algılarına göre ilköğretim okullarının
örgütsel öğrenme düzeylerinin incelenmesi (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi).
Ege Üniversitesi, İzmir.
Çakır, R. ve Yükseltürk, E. (2010). Bilgi toplumu olma yolunda öğrenen organizasyonlar, bilgi yönetimi ve e-öğrenme üzerine teorik bir çözümleme.
Kastamonu Eğitim Dergisi, 18(2), 501-512. http://www.kefdergi.com adresinden
12 Mayıs 2011‟de alınmıştır.
Çalık, T. (2003). Performans yönetimi: Tanımlar, kavramlar, ilkeler. Ankara: Gündüz. Çalık, T. (2003). Öğrenen örgütler olarak eğitim kurumları. Manas Üniversitesi Sosyal
Bilimler Dergisi, 8, 115-130. http://yordam.manas.kg adresinden 19 Mayıs
2011‟de alınmıştır.
Çelik, V. (1997). Okulların kalitesini artırmada yeni bir yaklaşım: Örgütsel öğrenme. Ankara: Milli Prodüktivite Merkezi Yayınları.
Çelik, V. (2003). Eğitimsel liderlik (3. Basım). Ankara: Pegem A.
Çelik, V. (2005). Liderlik. İçinde Y. Özden (Ed.). Eğitim ve okul yöneticiliği el kitabı. Ankara: Pegem A.
Çelik, V. (2009). Okul kültürü ve yönetimi (4. Basım). Ankara: Pegem A.
Daft, R. L., & Weick, K. E. (1984). Toward a model of organizations as interpretation systems. Academy of Management Review, 2(9), 284-295. http://cmapspublic.ihmc.us adresinden 14 Ağustos 2012‟de alınmıştır.
Demirel, Ö. (2006). Öğretimde planlama ve değerlendirme öğretme sanatı. (10. Basım). Ankara: Pegem A.
Dodgson, M. (1993). Organizational learning: a review of some literatures.
Organization Studies, 14, 375-394. Web: http://swissair.wikispaces.com/file/
view/5953294 adresinden 2 Eylül 2012‟de alınmıştır.
Doğan, K. (2010). Örgütsel öğrenme ve kriz yönetimi arasındaki ilişkilerin incelenmesi (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Kadir Has Üniversitesi, İstanbul.
Eren, E. (2001). Örgütsel davranış ve yönetim psikolojisi (7. Basım). İstanbul: Beta. Fındıkçı, İ. (1996). Bilgi toplumunda yöneticilerde kendini geliştirme. İstanbul: Kültür
Koleji Vakfı.
Fiol, M., & Lyles, M. (1985). Organizational learning. The Academy of Management
Review, 10(4), 803-813. http://www.jstor.org adresinden 9 Eylül 2011‟de
alınmıştır.
Garvin, D. (1993). Building a learning organization. Harvard Business Review, 71(4), 78-91. http://w3.ualg.pt adresinden 8 Eylül 2011‟de alınmıştır.
Genç, R. (2009). Profesyonel yöneticinin yöntem ve kavramları. Ankara: Seçkin. Gordon, T. (2009). Etkili öğretmenlik eğitimi (Çev. Sermin Karakale). İstanbul: Profil. Göktepe, E ve Toylan, N. (2010). Öğrenen organizasyon olarak üniversiteler:
Türkiye‟deki bir devlet üniversitesinden durum analizi. Sosyal ve Beşeri Bilimler
Dergisi, 2(1), 61-68. http://www.sobiad.org adresinden 9 Haziran 2011‟de
alınmıştır.
Güçlü, N. (2003). Örgüt kültürü. http://yordam.manas.kg adresinden 9 Haziran 2011‟de alınmıştır.
Güçlü, N. ve Türkoğlu, H. (2003). İlköğretim okullarında görev yapan yönetici ve
öğretmenlerin öğrenen organizasyona ilişkin algıları. http://www.tebd.gazi.edu.tr
adresinden 3 Haziran 2011‟de alınmıştır.
Gündüz, Y. ve Yazıcı, Ö. (2010). Etkili eğitim denetiminde yaşanan iletişim engelleri ve bu engelleri aşma yolları. Kuramsal Eğitim Bilim, 3(2), 37-52. http://www.keg. aku.edu.tr adresinden 15 Haziran 2011‟de alınmıştır.
Gürsel, M. ve Ünal, A. (2007). İlköğretim denetçilerinin öğrenen organizasyon
yaklaşımı açısından değerlendirilmesi. http://www.sosyalbil.selcuk.edu.tr adresinden 26 Mayıs 2011‟de alınmıştır.
Handy, C. (1995). Managing the dream. In S. Chawla and C. Renesch (Eds.) Learning
organizations: developing cultures for tomorrow's workplace. (pp. 45-56). USA:
Productivity Press.
Hoy, W. K. ve Miskel, C. G. (2010). Eğitim yönetimi. Teori, araştırma ve uygulama (7. Baskıdan Çeviri) (Çev. Ed. Selahattin Turan). Ankara: Nobel.
Huber, G.P. (1991). Organizational learning: the contributing processes and the literatures. Organization Science, 1(2), 88-115. Web: http://links.jstor.org adresinden 8 Eylül 2011‟de alınmıştır.
Hübner, S. (January, 2002). Building learning organization. UNIcert IV. Web: http://www.ww.uni-magdeburg.de/fwwdeka/student/arbeiten/012.pdf adresinden 8 Eylül 2011‟de alınmıştır.
Kale, M. (2003). Liselerin örgütsel öğrenme düzeylerinin belirlenmesi (Yayımlanmamış doktora tezi). Hacettepe Üniversitesi, Ankara.
Kalkan, V. D. (2006). Örgütsel öğrenme ve bilgi yönetimi, kesişim ve ayrışma noktaları. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 5(16), 22-36. www.e-sosder.com adresinden 28 Şubat 2010‟da alınmıştır.
Kasapoğlu, R. (2008). Beyin metaforu. İçinde A. Balcı (Ed.). Örgüt mecazları (ss. 39- 55). Ankara: Ekinoks.
Kıngır, S. ve Mesci, M. (2007). Öğrenen organizasyonlar. Elektronik Sosyal Bilimler
Dergisi, 6(19), 63-81. www.e-sosder.com adresinden 7 Mart 2010‟da alınmıştır.
Kim, D.H. (1993). The link between individual and organizational learning. Sloan
Management Review, 35(1), 37-50. Web: http://ejournal.narotama.ac.id adresinden 2 Eylül 2012‟de alınmıştır.
Korkmaz, M. (2008). Okul müdürlerinin liderlik stilleri ile öğrenen örgüt özellikleri arasındaki ilişki üzerine nicel bir araştırma. Kuram ve Uygulamada Eğitim
Yönetimi, 53, 75-98. http://www.pegema.net adresinden 9 Eylül 2011‟de
alınmıştır.
Kurt, T. (2009). Okul yönetiminde insan ilişkileri. İçinde S. Özdemir (Ed.), Türk eğitim
sisteminin yapısı, eğilimleri ve sorunları (2.basım). Ankara: Nobel.
Kuşçi, E. ve Memduhoğlu, H. (2009). Yönetici ve öğretmenlerin algılarına göre
ilköğretim okullarında örgütsel öğrenme. Uluslararası 5. Balkan Eğitim ve Bilim
Kongresi, Edirne. http://egitimfak.trakya.edu.tr adresinden 19 Eylül 2011‟de alınmıştır.
Küçükoğlu, A. (2003). Devlet ve özel ilköğretim okullarında örgütsel öğrenme ve
engellerin değerlendirilmesi (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Selçuk
Üniversitesi, Konya.
Küçükoğlu, A. (2005). Örgütsel öğrenme ve öğrenmenin engelleri.
http://yayim.meb.gov.tr adresinden 10 Mayıs 2011‟de alınmıştır.
Levitt, B., & March, J.G. (1988). Organizational learning. Annual Review of Sociology,
14, 319-340. Web: http://links.jstor.org adresinden 5 Eylül 2012'de alınmıştır.
MEB. (2010). 2010–2011 öğretim yılı istatistikleri. Ankara: Millî Eğitim Bakanlığı. Morgan, G. (1998). Yönetim ve örgüt teorilerinde metafor (Çev. Zülfü Dicleli).
İstanbul: MESS.
Nevis, E. C., Ghoreishi, S., & Gould, J. M. (1995). Understanding organizations as
learning systems, 36(2), 73-85. Sloan Management Review. http://www.drghoreishi.com/doc/LO.pdf adresinden 19 Eylül 2011'de alınmıştır. Öğütçü, A.O. (2006). Çağdaş yönetim yaklaşımlarından öğrenen örgüt yaklaşımı ve bir
kamu kurumunda uygulama (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Dumlupınar
Üniversitesi, Kütahya.
Öksüz, Y. (2005). Öğrenme ile ilgili temel kavramlar ve öğrenmenin biyolojik temelleri. İçinde K. Ersanlı ve E. Uzman (Editörler), Gelişim ve öğrenme (ss. 243- 267). İstanbul: Lisans.
Öneren, M. (2008). İşletmelerde öğrenen örgütler yaklaşımı. Zonguldak Karaelmas
Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 4(7), 163-178. http://sbd.karaelmas.edu.tr
adresinden 9 Haziran 2011‟de alınmıştır.
Örtenblad, A. (2001). On differences between organizational learning and learning
organization, 8(3), 125-133. http://www.eclo.org adresinden 10 Eylül 2011‟de
alınmıştır.
Özalp, İ., Uzun, Ö. ve Yelkikalan N. (1998). Öğrenen organizasyonlar ve işletmeler açısından öğrenen organizasyon olmanın önemi. A.Ü İ.İ.BF Dergisi, 14(1-2). 17- 28. Eskişehir. http://kybele.anadolu.edu.tr adresinden 5 Eylül 2011‟de alınmıştır. Özdemir, S. ve Yalın, H. İ. (1998). Her yönüyle öğretmenlik mesleği (1. Basım).
Ankara: Nobel.
Özdemir, S. (2000). Eğitimde örgütsel yenileşme (5. Basım). Ankara: Pegem A.
Özdemir, S. (2009). Türk eğitim sistemi ve okul yönetimi. İçinde S.Özdemir (Ed.), Türk
eğitim sisteminin yapısı, eğilimleri ve sorunları (2.basım). Ankara: Nobel.
Özden, Y. (2008). Eğitimde yeni değerler (6. Basım).Ankara: Pegem A.
Özgen, H., Kılıç, K.C. ve Karademir, B. (2004). Öğrenmenin kurumsallaşmasında toplam kalite yönetimi yaklaşımı. Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler
Enstitüsü Dergisi, 13(2), 175-188. http://uvt.ulakbim.gov.tr adresinden 8 Haziran
2011‟de alınmıştır.
Öztekin, A. (2002). Yönetim bilimi (1. Basım). Ankara: Siyasal.
Perkins, D. D., Bess, K. D., Cooper, D. G., Jones, D. L., Armstead, T., & Speer, P. W. (2007). Community organizational learning: case studies illustrating a three- dimensional model of levels and orders of change. Journal of Community
Psychology, 3(35), 303-328. https://my.vanderbilt.edu adresinden 12 Ağustos
2012‟de alınmıştır.
Pınar, İ. (2006). Değişim yönetimi anlayışı olarak öğrenen organizasyonlar. Marmara
Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 7(25), 29-42. http://uvt.ulakbim.gov.tr adresinden 12 Ağustos 2012‟de alınmıştır.
Pınar, İ. (2007). Öğrenen organizasyonların yapısal özellikleri. Marmara Üniversitesi
Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 7(27), 103-114. http://uvt.ulakbim.gov.tr
adresinden 10 Eylül 2011‟de alınmıştır.
Sağsan, M. (2002). Örgütsel seçimlerde küme modeli: insan ilişkileri, bilgi yönetimi ve örgütsel öğrenmenin ara kesitinde “insan”. Bilgi Dünyası, 3(4), 205-230. http://www.baskent.edu.tr/~msagsan/downloads/orgutsel_secim.pdf adresinden 12 Mayıs 2011‟de alınmıştır.
Schein, E. H. (1993). How can organizations learn faster? The challenge of entering the green room. Sloan Management Review, 34(2), 85-92. Web: http://www.areteadventures.com/articles/the_challenge_of_entering_the_green_ro om.pdf adresinden 2 Eylül 2012‟de alınmıştır.
Senemoğlu, N. (2003). Eğitimin psikolojik temelleri. İçinde V. Sönmez (Ed.),
Öğretmenlik mesleğine giriş (ss. 107-142). Ankara: Anı.
Senge, P. M. (2007). Beşinci disiplin (Çev. A. İldeniz ve A. Doğukan). İstanbul: Yapı Kredi.
Senge, P. M. (2011). Beşinci disiplin. İstanbul: Yapı Kredi.
Shigaibaeva, G. (2010). Örgütsel yaşamda değer ve motivasyon yaratma olgusu olarak
yönetim felsefesi (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). İstanbul Üniversitesi,
İstanbul.
Slater, F. S., & Narver, J. C. (1995). Market orientation and the learning organization.
Journal of Marketing, 59(3), 63-74. http://www.favaneves.org/pdf/Slater.pdf
adresinden 16 Ağustos 2012‟de alınmıştır.
Stata, R. (1994). The training and development sourcebook . In C. E. Scheiner, C. J. Russell, R. W. Beatty and L. S. Baird (Eds.), Organizationarl learning–the key to
management innovation (pp.31-42). USA: Human Resources Development.
Steiner, L. (1998). Organizational dilemmas as barriers to learning. The Learning
Organization, 5, 193-201. Web: http://www.eclo.org/pages/uploads/File/Emerald
adresinden 5 Eylül 2012‟de alınmıştır.
Şimşek, M. Ş. (1999). Yönetim ve organizasyon (5. Basım). Ankara: Nobel. Şişman, M. (2004). Öğretim liderliği (2. Basım). Ankara: Pegem A.
Taymaz, H. (2009). İlköğretim ve ortaöğretim okulu müdürleri için okul yönetimi (9. Basım). Ankara: Pegem Akademi.
Töremen, F. (1999). Devlet liselerinde ve özel liselerde örgütsel öğrenme ve engelleri (Yayımlanmamış doktora tezi). Fırat Üniversitesi, Elazığ.
Töremen, F. (2002). Eğitim örgütlerinde değişimin engel ve nedenleri. Fırat
Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 12(1), 185-202. http://web.firat.edu.tr/sosyalbil/dergi/arsiv/cilt12/sayi1/185-202.pdf adresinden 12 Mayıs 2011‟de alınmıştır.
Töremen, F. (2011). Öğrenen okul (2.basım). Ankara: Nobel Akademik. Yazıcı, S. (2001). Öğrenen organizasyonlar (1.basım). İstanbul: Alfa.
Yıldız, H. (2011). Kamu ve özel ilköğretim kurumlarında çalışan öğretmenlerin
öğrenen örgüte ilişkin algıları: Balıkesir ili örneği (Yayımlanmamış yüksek lisans
tezi). Balıkesir Üniversitesi, Balıkesir.
Yörük, S. (2006). İlköğretim okullarının örgütsel zekâ özelliklerini yansıtma düzeyleri