Kültür hayatımızda eğitim kurumlarıyla birlikte doğup gelişen ve yaklaşık bin yıldır varlığını sürdüren kütüphaneler, eğitim ve kültür alanındaki Cumhuriyet devrimlerinin etkisiyle daha çağdaş kurumlar olma yolunda kendilerini yenileyerek, toplumun eğitim düzeyinin yükselmesinde büyük görevler üstlenmişlerdir. Özellikle Cumhuriyet’in kuruluş dönemi olarak niteleyebileceğimiz 1923-1945 yılları arası kütüphanelerin, örgün eğitimde olduğu kadar, yaygın eğitimde de yoğun olarak kullanılmaya başlandığı dönem olmuştur. Toplumun okuma yazma oranını ve böylece eğitim düzeyini artırmak amacıyla 1928 yılında gerçekleştirilen Yazı Devrimi ile hizmet ufuklarını genişleten kütüphaneler, açılan okuryazarlık kurslarıyla genel eğitim seferberliğinin parçası haline gelmiştir.
Cumhuriyet’in eğitim ve kültür politikasına temel olan Tevhid-i Tedrisat Kanunu ile ülkedeki eğitim ve öğretim kurumlarının tamamı kütüphanelerle birlikte dönemin Milli Eğitim Bakanlığı’na bağlanmıştır. Bu yıllarda Bakanlık düzeyinde gerçekleştirilen çalışmalarda her okulun aktif bir kütüphane merkezi olması gerektiği kabul edilmiş ve okul kütüphanelerinden sadece öğrencilerin değil o bölgenin halkının da yararlanabilmesine yönelik adımlar atılmıştır. 1932 yılında kurulan Halkevi kütüphanelerinde verilen bugün bile örnek olacak nitelikte ilk yaygın halk eğitimi hizmetlerine, 1940 yılında kurulan Köy Enstitüleri kütüphaneleri de bulundukları bölgedeki köy halkına kütüphane hizmeti götürerek eşlik etmiştir.
İkinci Dünya Savaşı sonrası yaşanan sosyo-politik gelişmeler, çok partili demokrasinin Türkiye’ye kazandırılması çabaları etrafında şekillenmiş; özellikle 1950’li yılların başlarında, her alanda olduğu gibi eğitim ve kültür alanında da olumlu yönde önemli gelişmeler yaşanmıştır. Halkevlerinin ve Köy Enstitülerinin kapatılmış olmasına rağmen, kütüphanelerle birlikte diğer eğitim kurumları, öğretmen ve öğrenci sayıları on yılda bir kat artmıştır. Kültür hayatımızın başlıca yapı taşlarından olan Milli Kütüphane nihayet kuruluştur. Ancak dünyadaki örnekleriyle kıyaslandığında birkaç yüzyıllık bir gecikmeyle kurulmuş olması eğitim ve kültür hayatımızın gelişimini olumsuz yönde etkilemiş, bilimsel çalışmalar zarar görmüştür.
1960’lı yıllar eğitimin her alanında olduğu gibi kütüphanelerde de planlı döneme geçiş yılları olmuştur. Üniversite kütüphaneleri haricindeki Türkiye kütüphanelerinin on yıllık plan ve programını içeren rapor, 1961 yılında Kütüphaneler Komitesi tarafından hazırlanarak VII. Milli Eğitim Şurası’na sunulmuş ve Şura’da görüşülerek karara bağlanmıştır. Şura’dan bir yıl sonra uygulanmaya başlanan Birinci Beş Yıllık
Candan
1967) Kalkınma Planı’nda da kütüphanelere eğitim konusu içinde yer verilmiş ve eğitimin ayrılmaz bir parçası olan kütüphanelere yapılacak harcamalar, eğitim harcaması olarak kabul edilmiştir. Ayrıca kütüphanelerin, eğitimin hedeflerine ve ihtiyaçlara en uygun şekilde kurulup yürütülmesi ile ilgili tedbirlerin alınacağı bildirilmiştir. Planlı dönemin başlangıcı olan 1963 yılından 1973 yılı başına kadar on yıllık süre boyunca kütüphaneler nitelik ve nicelik yönünden bir hayli gelişme göstermiştir.
1970’li yıllarda Kültür Bakanlığı’nın kurulmasıyla Milli Kütüphane ve halk kütüphanelerinin bağlı olduğu Kütüphaneler Genel Müdürlüğü bu Bakanlık’ın yetki ve sorumluluk alanına bırakılırken, okul kütüphaneleri ve halk eğitim merkezi kütüphaneleri Milli Eğitim Bakanlığı bünyesinde kalmıştır. Öğrencilere okuma ve araştırma becerilerinin kazandırılmasında büyük görevler üstlenen okul kütüphaneleri ve bu becerileri yaşam boyu sürdürebilecekleri yaygın eğitim kurumları olan halk kütüphaneleri ve halk eğitim merkezi kütüphaneleri, verdikleri hizmetler açısından birbirlerini tamamlar nitelikte olmalarına rağmen, aralarında bir işbirliği ortamı yaratılamamıştır. Geliştirilecek ortak projelerde işbirliğine gitmelerinin sağlanması, verilen hizmetin kalitesini artıracağı gibi, kıt kaynakların daha etkin kullanılmasına yardımcı olacaktır.
Diğer kütüphane türleriyle kıyaslandığında bugün Türkiye’de en iyi durumda olan kütüphaneler, üniversite kütüphaneleridir. Ancak artan sayıyla birlikte, onlarda da çeşitli sorunlar yaşanmaktadır. Cumhuriyetin ilk yıllarında Türkiye’de sadece bir üniversite varken, 2015 yılı itibariyle bu sayı vakıf üniversiteleriyle birlikte 184’e ulaşmıştır. Bu artış özellikle yeni kurulan üniversitelerdeki kütüphane örgütlenmesinde sorunlar yaşanmasına sebep olmuştur. Bazı yeni kurulan üniversitelerde kütüphane hizmetleri neredeyse hiç verilemezken, diğerleri ise personel, bütçe, derme, merkezi konumdaki üniversite kütüphanesiyle, fakülte ve yüksekokul kütüphaneleri arasında işbirliği ve eşgüdümün olmayışı gibi sorunların üstesinden gelmeye çalışmaktalardır. Fakülte ve yüksekokul kütüphanelerinin yönetim ve denetiminin, merkezi konumdaki üniversite kütüphanesine bırakılması yönünde yasal düzenlemelere gidilmesi, bu sorunların üstesinden gelmeyi kolaylaştıracaktır.
Türkiye’deki okul kütüphaneleri, ülkemizdeki diğer kütüphane türlerine göre daha fazla sorunla mücadele eden kurumlardır. 1990’lı yıllardan itibaren tüm dünyada eğitimde teknolojinin artarak kullanılmaya başlanması, eğitim sürecinin ayrılmaz bir parçası olan okul kütüphanelerini bir medya merkezine dönüştürmüş, onların eğitim sürecine etkilerini ve katkılarını artırmıştır. Bu gelişmeler okul kütüphanelerinin misyonunun tekrar tanımlanmasına yol açmış ve dünyada olduğu gibi ülkemizde de çeşitli çalışmalar gerçekleştirilmiştir. 2001 tarihinde Milli Eğitim Bakanlığı tarafından yeni bir Okul Kütüphaneleri Yönetmeliği hazırlanarak kabul edilmesi bu çalışmaları yasal zemine taşımıştır. Fakat tüm bu olumlu gelişmelere rağmen halen Türkiye’deki okul kütüphanelerinin bina, bütçe, derme, personel, uygun politika eksikliği, eğitim-kütüphane ilişkisini öğretim programlarına yeterince yansıtılamaması gibi birçok sorunları bulunmaktadır. Yapılan iyileştirme çalışmaları da Milli Eğitim Bakanlığı teşkilatı içinde yeterince iyi örgütlenememeleri nedeniyle, sadece belirli şehirlerdeki birkaç okuldaki kütüphaneyle sınırlı kalmasına ve genele yayılamamasına, verilen hizmetlerde bir standart oluşturulamamasına sebep olmaktadır. Sorunun çözümünde,
Türkiye’nin Kültür Yaşamında Kütüphane Kurumu ve Eğitim Yaşamına Etkisi: Cumhuriyet Dönemi
Milli Eğitim Bakanlığı bünyesinde daha gerçekçi bir teşkilatlanmaya gidilmesinin etkili olacağı açıktır.
Kaynakça
1961 Anayasası (Kanun No: 334), Resmi Gazete (31 Mayıs 1961). 06 Eylül 2014 tarihinde http://www.tbmm.gov.tr/anayasa/anayasa61.htm adresinden erişildi.
Ahmad, F. (1993). The making of modern Turkey. London: Routledge.
Akyüz, Y. (2013). Türk eğitim tarihi: M.Ö. 1000-M.S. 2013. Ankara: Pegem Akademi. Alpay, M. (1991a). Türkiye’de okul ve çocuk kütüphaneleri. Kütüphane: Dünü yarına
bağlayan köprü içinde (s. 149-158). İstanbul: Türk Kütüphaneciler Derneği İstanbul Şubesi. Alpay, M. (1991b). Harf devriminin kütüphaneler açısından önemi. Kütüphane: Dünü yarına
bağlayan köprü içinde (s. 199-203). İstanbul: Türk Kütüphaneciler Derneği İstanbul Şubesi. Alpay, M. (1991c). Türkiye’de milli kütüphane. Kütüphane: Dünü yarına bağlayan köprü
içinde (s. 238-243). İstanbul: Türk Kütüphaneciler Derneği İstanbul Şubesi. ANKOS. (2015). Genel bilgi. 4 Şubat 2015 tarihinde
http://www.ankos.gen.tr/web/index.php/genelbilgi adresinden erişildi.
Basma Yazı ve Resimleri Derleme Kanunu (Kanun No: 2527), T.C. Resmî Gazete (2527, 02 Temmuz 1934).
Bayraktar, N. (2005). Yeni Türk Milli Eğitim Sistemi içinde kütüphane ve özellikle okul kütüphanesinin yeri. İ. Dağdelen, H. Türkmen ve N. Ulu (Eds.), Türk kütüphaneciliğinden iz düşümler: Nail Bayraktar’a armağan II içinde (s.105-110). İstanbul: Büyükşehir Belediye Başkanlığı, Kütüphane ve Müzeler Müdürlüğü.
Baysal, J. (1973). Cumhuriyet döneminde Türk kütüphaneciliğinin gelişmesi. İstanbul: Edebiyat Fakültesi Basımevi.
Berkes, N. (2012). Türkiye’de çağdaşlaşma. İstanbul: Yapı Kredi Yayınları.
Birinci beş yıllık kalkınma plânı: 1963-1967. (1963). Ankara: Devlet Planlama Teşkilatı. C.H.F. Halkevleri Talimatnamesi. (1932). Ankara: Hakimiyeti Milliye Matbaası.
Candan, B. (2011). Eğitim ve öğretimde okul kütüphanelerinin yeri ve önemi. 5. Ulusal Sosyal Bilimler Eğitimi Kongresi Bildirileri Tam Metinler: 13-16 Ekim 2011 içinde (s. 416-422). Ankara: Gazi Eğitim Fakültesi.
Cunbur, M. (1983). Kütüphaneler. Cumhuriyet döneminde eğitim içinde (s. 547-569). Ankara: Milli Eğitim Bakanlığı.
Çakın, İ. (1998). Üniversitelerimizin bilgiye erişim ortamları: Genel değerlendirme. Hacettepe Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Dergisi, 75. Yıl Özel Sayısı, 37-67.
Çakın, İ. (2005). Cumhuriyet’ten günümüze bilgi profesyonellerinin eğitiminde başlıca yönelişler. Türk kütüphaneciliği, 19(1), 7-24.
Çavdar, T. (1983). Halkevleri. Cumhuriyet Dönemi Türkiye Ansiklopedisi içinde (c.4, s. 877-884). İstanbul: İletişim Yayınları.
Dewey, John. (1960). The John Dewey report. Ankara: The Ministry of Education of Research and Measurement Bureau.
Duman, H. (2008a). Kütüphaneciliğimiz ve X. ve XI. Milli Eğitim Şuraları (1981-1982). Kültür stratejileri ve kültür politikamız: Bir bürokratın çırpınışları içinde (s. 583-587). Ankara: Enformasyon ve Dokümantasyon Hizmetleri Vakfı.
Candan
Duman, H. (2008b). Okul öncesi kütüphane projesi taslağı. Kültür stratejileri ve kültür politikamız: Bir bürokratın çırpınışları içinde (s. 669-684). Ankara: Enformasyon ve Dokümantasyon Hizmetleri Vakfı.
Dura, C. ve Atik, H. (2002). Bilgi toplumu, bilgi ekonomisi ve Türkiye. İstanbul: Literatür Yayıncılık.
Ergün, M. (1982). Atatürk devri Türk eğitimi. Ankara: Ankara Üniversitesi. Ersoy, O. (1966). Kütüphaneciliğimizin sorunları. Ankara: Anadolu Matbaası.
Gökman, M. (1952). Basma Yazı ve Resimleri Derleme Kanunu ve Atatürk’e ait bir hatıra. Türk Kütüphaneciler Derneği Bülteni, 1(2), 111-114.
IFLA/UNESCO school library manifesto. (1999). IFLANET. 08 Eylül 2014 tarihinde http://archive.ifla.org/VII/s11/pubs/manifest.htm adresinden erişildi.
Karayalçın, Y. (1952). Kütüphanelerimize umumi bir bakış. Türk Kütüphaneciler Derneği Bülteni, 1(1), 2-25.
Katoğlu, M. (2013). Cumhuriyet Türkiyesi’nde eğitim, kültür, sanat. S. Akşin (Ed.), Türkiye tarihi 4: Çağdaş Türkiye 1908-1980 içinde (s. 417-520). İstanbul: Cem Yayınevi. Kazamias, A. M. (1966). Education and the quest for modernity in Turkey. Chicago: The
University of Chicago Press.
Keseroğlu, H. (1983). Milli Kütüphane. Cumhuriyet Dönemi Türkiye Ansiklopedisi içinde (c. 5, s. 1310-1311). İstanbul: İletişim Yayınları.
Keseroğlu, H. (1989). Halk kütüphanesi politikası ve Türkiye Cumhuriyeti’nde durum. İstanbul: Türk Kütüphaneciler Derneği İstanbul Şubesi.
Keseroğlu, H. (1995). Köy Enstitülerinde kitap, kitaplık ve okuma. H.S. Keseroğlu (Ed.), Köy Enstitülerinde kitap, kitaplık ve okuma içinde (s. 7-16). İstanbul: Türk Kütüphaneciler Derneği İstanbul Şubesi.
Keseroğlu, H. (2005). Köy enstitülerinde okuma ve kütüphane. Türk Kütüphaneciliği, 19(1), 25-40.
Kili, S. (1968). Turkey: A case study of political development. İstanbul: Menteş Matbaası. Kili, S. (2011). The Atatürk Revolution: a paradigm of modernization. İstanbul: Türkiye İş
Bankası Kültür Yayınları.
Koçak, C. (1989). Siyasal tarih (1923-1950). S. Akşin (Ed.), Türkiye tarihi 4: Çağdaş Türkiye 1908-1980 içinde (s. 85-173). İstanbul: Cem Yayınevi.
Koşay, H.Z. (1960). Kütüphanelere dair I. Türk Kütüphaneciler Derneği Bülteni, 9(1), 36-40. Köy Enstitüleri Öğretim Programı. (1943). Ankara: Maarif Matbaası.
Köy enstitüleri teşkili hakkında 1/339 numaralı kanun layihası ve Maarif, Ziraat, Dahiliye ve Bütçe encümenleri mazbataları. (1940, 19 Mart). TBMM Zabıt Ceridesi, 21 Mart 2015 tarihinde
http://www.tbmm.gov.tr/tutanaklar/TUTANAK/TBMM/d06/c010/tbmm06010041.pdf adresinden erişildi.
Köy Enstitüleri Yönetmeliği. (1947). Ankara: Milli Eğitim Bakanlığı.
Küçük, M. E., Al, U., Alır, G., Soydal, İ. ve Ünal, Y. (2004). Türkiye’de kütüphanelerarası işbirliği üzerine bir değerlendirme. Türk Kütüphaneciliği, 18(2), 119-134.
Kültür ve Turizm Bakanlığı KYGM. (2014). İstatistikler. 06 Eylül 2014 tarihinde http://www.kygm.gov.tr/TR,9/istatistikler.html adresinden erişildi.
Türkiye’nin Kültür Yaşamında Kütüphane Kurumu ve Eğitim Yaşamına Etkisi: Cumhuriyet Dönemi
Lewis, B. (1961). The emergence of modern Turkey. London: Oxford Universty Press. Lord Kinross. (1981). Atatürk: The rebirth of a nation. London: Butler and Tanner Limited. Manisa Milletvekili Refik Şevket İnce ve 7 arkadaşının, resmî daire ve müesseselerin siyasi
partilere bedelsiz mal devir edemiyeceklerine ve bu daire ve müesseselerle münfesih derneklere ait olup siyasi partilere terkedilmiş olan gayrimenkul mallarla bu partiler tarafından genel menfaatler için yaptırılmış olan binaların sahiplerine ve Hazineye iadesine dair kanun teklifi (2/284) ve Anayasa, İçişleri, Maliye, Adalet ve Bütçe komisyonlan raporları (1951, 08 Ağustos). TBMM Zabıt Ceridesi, 21 Mart 2015 tarihinde
http://www.tbmm.gov.tr/tutanaklar/TUTANAK/TBMM/d06/c010/tbmm06010041.pdf adresinden erişildi.
Milli Eğitim Bakanlığı Talim ve Terbiye Kurulu Başkanlığı. (2014a). Tebliğler Dergisi arşivi tüm sayılar. 31 Ağustos 2014 tarihinde
http://tebligler.meb.gov.tr/index.php/tuem-sayilar/viewcategory/62-1998 adresinden erişildi.
Milli Eğitim Bakanlığı Talim ve Terbiye Kurulu Başkanlığı. (2014b). Öğretim programları. 31 Ağustos 2014 tarihinde http://ttkb.meb.gov.tr/program2.aspx/?width=900&height=530& adresinden erişildi.
Milli Eğitim Bakanlığı. (2012). Faaliyet Raporu 2011. 06 Eylül 2014 tarihinde
http://sgb.meb.gov.tr/meb_iys_dosyalar/2012_07/31015733_meb_faaliyet_raporu_2011.pdf adresinden erişildi.
Milli Eğitim Bakanlığı. (2013). Faaliyet Raporu 2012. 06 Eylül 2014 tarihinde
http://sgb.meb.gov.tr/meb_iys_dosyalar/2013_07/31123903_meb_faaliyet_raporu_2012.pdf adresinden erişildi.
Milli Eğitim Bakanlığı. (2014). Faaliyet Raporu 2013. 06 Eylül 2014 tarihinde
http://sgb.meb.gov.tr/meb_iys_dosyalar/2014_04/30032306_meb_2013_idare_faaliyet_rapo ru.pdf adresinden erişildi.
Milli Eğitim Bakanlığının Teşkilat ve Görevleri Hakkında Kanun Hükmünde Kararname (Karar Sayısı: KHK/652), T.C. Resmi Gazete (28054, 14 Eylül 2011).
Milli Kütüphane Kuruluşu Hakkında Kanun (Kanun No: 5632), T.C. Resmî Gazete (7469, 29 Mart 1950).
Okul Kütüphaneleri Yönetmeliği, T.C. Resmi Gazete (24501, 22 Ağustos 2001). Okul Kütüphaneleri Yönetmeliği. (1959). Ankara: T.C. Maarif Vekaleti.
Onbirinci Milli Eğitim Şurası: 08-11 Haziran 1982. (1991). İstanbul: Milli Eğitim Basımevi. Onuncu Milli Eğitim Şurası: 23-26 Haziran 1981. (1991). İstanbul: Milli Eğitim Basımevi. Önal, H.İ. (1986). Türkiye'de okul kütüphanelerinin hizmet vermesini etkileyen yönetimsel
faktörler. Türk Kütüphaneciler Derneği Bülteni, 35(1), 15-28.
Önal, H.İ. (2005a). New developments on the Turkish school library scene. Journal of Librarianship and Information Science, 37(3), 141-152.
Önal, H.İ. (2005b). Okul kütüphanelerinde derme geliştirme: politikalar ve dermelerin betimlenmesi. Bilgi Dünyası, 6(2), 193-218.
Ötüken, A. (1955). Milli Kütüphane nasıl kuruldu? Türk Kütüphaneciler Derneği Bülteni, 4(1), 1-56.
Ötüken, A. (1957). Türkiye’de kütüphanecilik öğretiminin tarihçesi. Türk Kütüphaneciler Derneği Bülteni, 6(1-2), 1-36.
Candan
Öztürk, C. (2013). Türkiye Cumhuriyeti (1923-1950). C. Öztürk (Ed.), Türk Tarihi ve Kültürü içinde (s. 139-173). Ankara: Pegem Akademi.
Parmaksızoğlu, İ. (1974). Türk kütüphaneciliğinde gelişmeler. Türk Kütüphaneciler Derneği Bülteni, 23(2), 87-93.
Resmi Daire ve Müesseselerin Siyasi Partilere Bedelsiz Mal Devredemeyeceklerine ve Bu Daire ve Müesseselerle Münfesih Derneklere Ait Olup Siyasi Partilere Terkedilmiş Olan Gayrimenkul Mallarla Bu Partiler Tarafından Genel Menfaatler İçin Yaptırılmış Olan Binaların Sahiplerine ve Hazineye İadesine Dair Kanun (Kanun No: 5830), T.C. Resmî Gazete (7882, 11 Ağustos 1951).
Sefercioğlu, N. (1981). Atatürk, inkılapları ve kütüphaneciliğimiz. Türk Kütüphaneciler Derneği Bülteni, 30(2), 49-56.
Sefercioğlu, N. (1999). Yasa dayanağı açısından üniversite kütüphaneleri. Arayış:
Kütüphanecilik ve kütüphaneler üzerine görüşler ve düşünceler içinde (s. 60-66). Ankara: Türk Kütüphaneciler Derneği.
Soysal, Ö. (1969). Çağdaş eğitim ve Türkiye’de okul kütüphanesi. Ankara: Güven Matbaası. Soysal, Ö. (1987). XIX. Yüzyıl sonlarında Türk ulusal kütüphanesini kurma girişimi. Türk
kütüphaneciliği, 1(1), 9-16.
Soysal, Ö. (1998a). School libraries in Turkey Türk kütüphaneciliği:Bilginin yazgısı içinde (s. 145-155). Ankara: Türk Kütüphaneciler Derneği.
Soysal, Ö. (1998b). Cumhuriyet ve kütüphaneciliğimiz: 1923’ten 1963’e. Türk
kütüphaneciliği: Bilginin yazgısı içinde (s. 51-99). Ankara: Türk Kütüphaneciler Derneği. Soysal, Ö. (1998c). Türk kütüphaneciliği: Cilt I. Geleneksel yapıdan yeniden yapılanışa.
Ankara: Kültür Bakanlığı Kütüphaneler Genel Müdürlüğü.
Şenalp, L. (1974). Cumhuriyet döneminde kütüphaneciliğimiz. Türk Kütüphaneciler Derneği Bülteni, 23(1), 38-47.
Şenalp, L. (1991). Atatürk dönemi eğitim sisteminde kütüphanelerin yeri. Atatürk Araştırma Merkezi Dergisi, 7(21). 4 Ağustos 2014 tarihinde http://www.atam.gov.tr/atam-dergisi/sayi-21 adresinden erişildi.
Taşdemirci, E. (2010). Türk eğitim tarihi. Ankara: Gündüz Eğitim ve Yayıncılık.
Teşkilat-ı Esasiye Kanunu (Kanun No: 85), Ceride-i Resmiye, (1-7 Şubat 1921). 06 Eylül 2014 tarihinde http://www.tbmm.gov.tr/anayasa/anayasa21.htm adresinden erişildi.
Thompson, L.S. (1952). Türkiye’de kütüphaneleri geliştirme programı. İstanbul: Milli Eğitim Bakanlığı.
Tunçay, M. (1989). Siyasal tarih (1950-1960). S. Akşin (Ed.), Türkiye tarihi 4: Çağdaş Türkiye 1908-1980 içinde (s. 177-187). İstanbul: Cem Yayınevi.
TÜİK. (2014). Genel nüfus sayımı. 06 Eylül 2014 tarihinde
http://www.tuik.gov.tr/UstMenu.do?metod=temelist adresinden erişildi.
Türk Harflerinin Kabul ve Tatbiki Hakkında Kanun (Kanun No: 1353), T.C. Resmi Gazete (1030, 03 Kasım 1928).
UNESCO public library manifesto. (1994). IFLANET. 08 Eylül 2014 tarihinde http://archive.ifla.org/VII/s8/unesco/eng.htm adresinden erişildi.
Yaygın Eğitim Kurumları Yönetmeliği, T.C. Resmi Gazete (27587, 21 Mayıs 2010). Yedinci Milli Eğitim Şurası. (1991). İstanbul: Milli Eğitim Basımevi.
Türkiye’nin Kültür Yaşamında Kütüphane Kurumu ve Eğitim Yaşamına Etkisi: Cumhuriyet Dönemi
Yılmaz, B. (2004a). Türkiye’de eğitim politikası ve kütüphane. Ankara: Türk Kütüphaneciler Derneği.
Yılmaz, B. (2004b). Türk kütüphaneciliğinde siyaset ögesi. S. Arslantekin ve F. Özdemirci (Eds.), Kütüphaneciliğin Destanı Uluslararası Sempozyumu Bildirileri içinde (s. 317-329). Ankara: Ankara Üniversitesi.
Yılmaz, B. (2006). Avrupa Birliği sürecinde Türk halk kütüphaneleri: Nicel bir değerlendirme. Türk Kütüphaneciliği, 20(1), 61-84.
Yılmaz, B. (2010). Türkiye’nin bilgi toplumu politikasında kütüphane kurumuna yaklaşım. Bilgi Dünyası, 11(2), 263-289.
Yılmaz, B. ve Bayır, D. (2004). PULMAN-XT projesi ve Türk kütüphaneciliğine etkileri. Türk Kütüphaneciliği, 18(1), 79-84.
Yükseköğretim Kanunu (Kanun No: 2547), T.C. Resmî Gazete (17506, 06 Kasım 1981). Yükseköğretim komitesi raporu: 5-15 Şubat 1962. (1961). Ankara: Milli Eğitim Basımevi. Yükseköğretim Üst Kuruluşları İle Yükseköğretim Kurumlarının İdari Teşkilatı Hakkında
Kanun Hükmünde Kararname (Karar No: KHK/124), T.C. Resmi Gazete (18228, 21 Kasım 1983).