1. BÖLÜM
3.6. Sonuç ve Öneriler
Kalkınma ajanslarının kalkınmaya katkısının analiz edildiği bu çalışmada; Katılımcıların KUZKA’dan haberdar olma durumları incelendiğinde büyük oranda “sosyal çevre” faktörünün etkili olduğu sonucuna ulaşılmıştır. Ayrıca bir sonraki haber alma kanalı olarak KUZKA toplantı ve etkinlikleri belirtilmiştir. KUZKA’nın reklam ve bilgilendirme faaliyetlerini ilgililere ulaştırmada yazılı, görsel medya, broşür, gazete ilanları gibi kanalları daha etkin kullanması gerekmektedir.
1117 katılımcının büyük çoğunluğunun KUZKA’nın kurumsal yapısı, kapsadığı iller, projelere yönelik mali destekler, kurumlara yönelik mali destekler, bölgesel tanıtım çalışanları ve yatırımcılara yönelik hizmetleri konusunda gerekli bilgiye sahip oldukları sonucuna ulaşılmaktadır. Bu durum da KUZKA’nın faaliyetlerinin ilgililere gerekli şekilde tanıtıldığı sonucuna ulaşılabilmektedir. Katılımcıların 794’ü KUZKA’nın projelere karşılıksız mali destek verdiği hakkında bilgi sahibi olduklarını belirtmişlerdir.
Katılımcıların KUZKA’nın Kastamonu Bölgesi için beklentilerine yönelik bulgular incelendiğinde: sırası ile “Kastamonu bölgesinin kalkınmasını sağlayacak plan ve stratejilerin geliştirilmesi ve desteklenmesi”, “Kastamonu Bölgesine yatırım/yatırımcı çekilmesi”, “Kastamonu Bölgesinin turizm imkânlarının değerlendirilmesi, tanıtımının yapılması” katılımcıların ilk üç önceliklerini oluşturmaktadır.
Katılımcıların Kastamonu Bölgesi’nde KUZKA’nın mali desteklerini hangi konularda devam ettireceği beklentilerine yönelik bulgulara göre: sırası ile “Sanayi ve hizmet sektörlerinin gelişmesine yönelik destek çalışmaları”, “Araştırma ve geliştirme faaliyetlerine yönelik destek çalışmaları”, “Tarıma ve kırsal kalkınmaya yönelik destek çalışmaları”, “Sosyal kalkınmaya yönelik destek çalışmaları”, “Alt yapıyı geliştirmeye yönelik destek çalışmaları”, “Çevreyi korumaya ve geliştirmeye yönelik destek çalışmaları”, “Kamu kurumları, yerel yönetim ve sivil toplum kuruluşlarına yönelik teknik destek çalışmaları” şeklinde önceliklerini belirtmişlerdir. Nitekim
KUZKA (2013) 2014 - 2023 TR82 Düzey 2 Bölgesi Bölge Planı’nda bu beklentilere paralel hedefler koyduğunu göstermektedir.
Katılımcıların KUZKA’dan doğrudan hizmet alanlarının aylık gelir durumlarına göre memnuniyet durumları arasında anlamlı bir farklılık tespit edilmiştir. Genel olarak Tüm gelir düzeyindeki katılımcılar aldıkları hizmetten memnun olduklarını belirtmişlerdir. Fakat 3001-5000 TL aylık gelir düzeyinde olanların bir kısmının (%19) KUZKA’dan memnun ne de memnun değilim şeklinde görüş bildirmeleri farklılığı oluşturmaktadır.
Katılımcıların KUZKA’dan doğrudan hizmet alanlarının eğitim durumlarına göre memnuniyet durumları arasında anlamlı bir farklılık tespit edilmiştir. Genel olarak çoğu katılımcı hizmetlerden çok memnun olduklarını belirtmişlerdir. Bunun yanı sıra eğitim durumu arttıkça memnuniyet düzeyinin de arttığı sonucuna ulaşılmıştır. Eğitim düzeyi yüksek katılımcıların memnuniyet düzeylerinin yüksek olması beklenen bir durum olmasına rağmen KUZKA’nın lisans altı eğitim durumu paydaşlarına daha etkin çözümler sunması bir gereklilik olarak karşımıza çıkmaktadır.
Anket sorularının keşfedici faktör analizine tabi tutulması ile 3 alt faktör elde edilmiştir. Bu faktörler sırası ile Kuzey Anadolu Kalkınma Ajansı’na katılımcıların ulaşılabilirlik durumunu yansıtan sorulardan, Kuzey Anadolu Kalkınma Ajansı’nın bölgesel kalkınma konusunda yaptığı çalışmalarla ilgili sorulardan, Kuzey Anadolu Kalkınma Ajansı’nın çalışanlarının etkinlik düzeyine yönelik sorulardan oluşmaktadır. Bu 3 alt faktör bağımsız değişkenler ile ilişkilendirilmiş ve aralarında farklılık olup olmadığı incelenmiştir. Bulgular incelendiğinde;
Kamu ve özel sektör çalışanlarının KUZKA’nın bölgesel kalkınma da başarılı çalışmalar yaptığı görüşü, arasındaki ilişki üzerine mann-whitney u test sonuçlarına göre aralarında bir farklılık tespit edilememiştir. Bu durumda KUZKA’nın hem kamu sektörüne hem de özel sektöre gerekli ilgi ve alakayı gösterdiği sonucuna ulaşılmıştır. Kamu ve özel sektör çalışanlarının KUZKA’nın ulaşılabilir olduğu görüşü, arasındaki ilişki üzerine Mann-Whitney u test sonuçlarına göre, faktör 1 grubu soruları KUZKA’nın ulaşılabilirliği ile eşleştirildiğinde kamu sektörü çalışanları ve özel sektör
çalışanları arasında bir farklılık yoktur sonucuna ulaşılabilecektir. Verilere göre KUZKA’nın kamu ve özel sektör ayrımı yapmadan gerekli ilgi ve desteği göstererek iletişim düzeyini dengeli tuttuğu sonucuna ulaşılmıştır.
Aylık gelir ve KUZKA’nın ulaşılabilir olduğu görüşü, arasındaki ilişki üzerine Kruskal –Wallis test sonuçlarına göre, faktör 1 grubunun sorularına göre, 0 – 3000 TL aylık geliri olan bireylerin, diğer aylık gelir düzeylerinde olan katılımcılara göre Kuzey Anadolu Kalkınma Ajansı’na ulaşılabilir olma durumlarının daha yüksek olduğunu düşünmektedirler. Bu durumda KUZKA’nın temel olarak gelir düzeyi gözetmeksizin hizmet verdiği sonucuna ulaşılmıştır.
Çalışma verilerinin yanı sıra KUZKA’nın 2017 faaliyet raporu1, incelendiğinde; 28.635.356,31 TL olan yıllık bütçelerinin 25.623.844,49 TL’sini TR82 bölgesinin kalkınması amacı ile kullanmışlardır. Bütçenin büyük bir bölümü doğrudan finansman desteği olarak bölge kalkınmasına hizmet edecek öncelikli sektörlere yönelik projelere aktarılmıştır. Doğrudan finansman desteğinin yanı sıra Tanıtım ve eğitim hizmetlerine, plan, program ve proje hizmetlerine, izleme değerlendirme ve koordinasyon hizmetlerine ve AR-GE faaliyetlerine de bütçe ayrılmış ve büyük oranda ayrılan bütçe kullanılmıştır. KUZKA’nın bölge kalkınmasında etkin bir rol almak için, doğrudan finansman desteği ile birlikte eğitim faaliyetlerine, kamusal teknik destek hizmetlerine, konferanslara ve AR-GE faaliyetlerine de gerekli özeni göstererek proje kültürünü yaygınlaştırmaya çalıştığı görülmektedir. Buradan hareketle KUZKA’nın Kastamonu Yatırım Destek Ofisi aracılığı ile Kastamonu bölgesinin kalkınmasında etkin bir rol aldığı sonucuna ulaşılmıştır.
Sonuç olarak KUZKA’nın bölgesel kalkınma çalışmaları yaparken hem ulusal kalkınma planına hem de faaliyet illerinden biri olan Kastamonu’nun beklentilerine yönelik hedefler belirlediği, çalışmalarını bu yönlerde gerçekleştirdiğine ulaşılmıştır. Yine veriler ışığında ajans hakkındaki görüşlerin genel olarak olumlu olduğu, ajansın bölge kalkınmasında gerçekleştirilecek projelere gerekli destekleri verdikleri sonuçlarına ulaşılmıştır.
1https://www.kuzka.gov.tr/Icerik/Dosya/www.kuzka.gov.tr_288_PX2Y24XY_2017-ajans-yillik-
KAYNAKÇA
Açma, B. (1991). Gelişmiş ülkelerin azgelişmiş bölgelerini geliştirmeyi amaçlayan
politikaların incelenmesi ve GAP örneği (No. 1991-1997). İstanbul Ticaret
Odası.
Ağralı, O. (2014). Kalkınma ajanslarının bölge ve il kalkınmasındaki rolü: Baka ve
Isparta örneği, Doktora tezi, Süleyman Demirel Üniversitesi Sosyal Bilimler
Enstitüsü, Isparta.
Aisen, A. & Veiga F..J. (2010). How does political ınstability affect economic
growth?, IMF Working Papers, WP/11/12.
Akbulut, M., & Göküş, M. (2017). Küreselleşme ve yerelleşme sürecinde bölgesel kalkınma ajansları. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Meslek Yüksekokulu
Dergisi, 20(1), 79–88.
Akıncı, A. (2015). Demokrasi ile siyasal istikrar ve kalkınma arasındaki ilişki: türkiye örneği. Electronic Turkish Studies, 10(10).
Akiş, E. (2011) ‘Küreselleşme sürecinde bölgesel kalkınma yaklaşımındaki gelişmeler ve bölgesel kalkınma ajansları’, Sosyoloji Konferansları, 0(44), 237–256. doi: 10.18368/SK.56912.
Alesina, A., Özler, S., Roubini, N., & Swagel, P. (1996). Political instability and economic growth. Journal of Economic growth, 1(2), 189-211.
Altay, A. ( 2005). Beşeri sermayenin karşılaştırmalı analizi. İstanbul: TÜGİAD Yayınları.
Andersson, K. (2009). Orchestrating regional development through projects: the ‘ınnovation paradox’ in rural finland, Journal of Environmental Policy &
Arslan, K. (2005). Bölgesel kalkınma farklılıklarının giderilmesinde etkin bir araç: bölgesel planlama ve bölgesel kalkınma ajansları. İstanbul Ticaret Üniversitesi
Sosyal Bilimler Dergisi, 4(7), 275–294.
Azariadis, C., & Allen D. (1990). Threshold externalities in economic development.
Ouarterlv Journal of Economics, (June) 15(2), 501-506.
Bachtler, J., & Yuıll, D., (2001). Policies and strategies for regional development: a
shift in paradigm?”, University of Strathclyde-European Policies Research
Center, UK, August.
Barro, R. J. (1991). Economic growth in a cross section of countries. The quarterly
journal of economics, 106(2), 407-443.
Başkaya, F. (2010). Kalkınma iktisadının yükselişi ve düşüşü, Ankara: İmge Kitapevi Yayınları.
Beer, A., Clower, T. L., Maude, A., & Haughton, G. (2004). Multinational lessons
from local and regional economic development agencies. Annual Meeting of
the European Regional Science Association, Portugal.
Bhagwatı, J. (1984). Development economics: what have we learned?, Metu Studies
in Development, 11, 1-2, 49-69.
Broadbent, J., Gray, A., & Jackson, P. M. (2003). Public-private partnerships: Editorial. Public Money & Management, 23(3), 135-136.
Bullain, N., & Bikmen, F. (2006). Türkiye’de stk’lar ve kamu sektörü arasında iş birliğine ilişkin yasal çerçevenin değerlendirilmesi. Avrupa Kâr Amacı Gütmeyen Hukuk Merkezi (ECNL).
BusiniessDictionary. (2018). “Proje” 07/02/2018 tarihinde
http://www.businessdictionary.com/definition/project.html adresinden
Clark, G., Huxley J., & Mountford D. (2010). Organising local economic
development: the role of development agencies and companies, Paris: OECD
Publishing.
Coleman, J. S. (1988). Social capital in the creation of human capital. American
Journal of Sociology, 94, 95-120.
Coşkun, H. (2004). Bölgesel kalkınma planı bölgenin yol haritası olacak, Dünya
Gazetesi.
Custos, D., & Reitz, J. (2010). Public - private partnerships. The American Journal of
Comparative Law, 58(suppl_1), 555–584.
Cuttaree, V. (2008). PPP in roads and the current economic crisis, The World Bank Europe & Central Asia Region, Warsaw, June.
Çalışkan, Ç. O. (2018) . Bölgesel Kalkınma Ajansları Bölgesel Kalkınma Ajanslarının Ortaya Çıkışı ve Dünden Bugüne Gelişimi. 22/01/2018 tarihinde
http://www.planlama.org/index.php/boelgesel-kalknma-ajanslar3 adresinden
erişilmiştir.
Çelik, M. Y. (2002). Kütahya’nın bölgesel kalkınmasında madencilik sektörünün
stratejik önemi. Yüksek Lisans Tezi. Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler
Enstitüsü. Kütahya.
Çelik, M. Y. (2009). Küreselleşme sürecinde seçilmiş ülkelerin kalkınma
kriterlerindeki değişimin analizi. Doktora Tezi. Dokuz Eylül Üniversitesi
Sosyal Bilimler Enstitüsü. İzmir.
Çinko, L. (2003). Yeni ekonominin iktisadi etkileri. Marmara Bilimler Enstitüsü
Öneri Dergisi, 5(20), 157-162.
Dang, G., & Pheng, L. S. (2015). Infrastructure investments in developing economies. Springer, Singapore.Peteers, 21(22).
Deviren, N. V., & Yıldız, O. (2014). Bölgesel kalkınma teorileri ve yeni bölgeselcilik yaklaşımının türkiye'deki bölgesel kalkınma politikalarına etkileri. Akademik
Bakış Uluslararası Hakemli Sosyal Bilimler Dergisi, (44).
Devlet Planlama Teşkilatı Müsteşarlığı (2009). Kalkınma ajansları destek yönetimi
kılavuzu. Ankara: Bölgesel Gelişme ve Yapısal Uyum Genel Müdürlüğü.
Devlet Planlama Teşkilatı. (2006). Ulusal kırsal kalkınma stratejisi. Ankara: DPT Yayınları.
Dilek, Serkan (2016), Oyun Teorisi Eşliğinde Sanayi Ekonomisi, Seçkin Yayınları Dinler, Z. (2001). Bölgesel iktisat, Bursa: Ekin Kitabevi.
Dinler, Z. (2006). Bölgesel iktisat. Dördüncü Baskı. Bursa: Ekin Kitapevi. Dinler, Z. (2012). Bölgesel iktisat. Dokuzuncu Baskı. Bursa: Ekin Kitapevi. Dinler, Z. (2014). Bölgesel iktisat. Onuncu Baskı. Bursa: Ekin Kitapevi.
Düğer, İ. H., & Dulupçu, M. (2000). İktisada giriş. İstanbul: Graphics Yayınları. Ellsworth, P. T. (1950). The ınternational economy, New York: Macmillan.
EPRC. (2006). Case studies of regional ınnovation policy ın eu member states, Background Paper for the Finnish Presidency, European Policy Research Centre, United Kingdom, August.
Eraydın, A. (2010). Bölgesel Kalkınmanın Yönetişim Çerçevesinde Kurumsallaşması: Kalkınma Ajansları. İçinde Bölgesel Kalkınma Ajansları. Friedrich Nauman Vakfı: İstanbul: Günaydın Ofset.
Erkan, H., (2007), Sosyal bilim esaslı araştırma projelerinin temel – mühendislik bilimlerine güre farklılığı, üniversitedeki araştırma ve uygulama merkezlerinin işlevselliği: üniversite – sanayi işbirliğinin yeniden yapılandırılmasının gereklilikleri, Ankara: Detay Yayıncılık.
Eser, K., Ekiz G. Ç. (2009). Beşeri sermayenin ekonomik gelişme üzerindeki etkileri: dünya deneyimi ve türkiye üzerine gözlemler. Sosyal ve Beşeri Bilimler
Dergisi, 1(2), 41-56.
Filiztekin, A. (2008). Türkiye’de bölgesel farklar ve politikalar. TÜSİAD. İstanbul: Graphics Matbaa.
Fleming, J. M. (1955). External economies and the doctrine of balanced growth.
Economic Journal, 65, 241-256.
Friedmann, J. (1987). Planning in the public domain: from knowledge to action. New
Jersey: Princeton University Press.
Gibbs, D. (1998). Regional development agencies and sustainable development.
Regional Studies, 32(4), 365-368.
Giddens, A. (2000). Runaway world: how globalization ıs reshaping our lives. New York, NY: Routledge.
Gönel, F. D. (2013). Kalkınma ekonomisi, 2. Basım, Ankara: Efil Yayınevi.
Grimsey, D., & Lewis, M. K. (2002). Evaluating the risks of public private partnerships for infrastructure projects, International Journal of Project
Management. Pergamon, 20(2), 107–118.
Güçlü, N. (2003). Stratejik yönetim. Gazi Üniversitesi Gazi Eğitim Fakültesi Dergisi, 23(2), 61-85.
GÜLALP, H. (1983). Gelişme stratejileri ve gelişme ideolojileri. Ankara: Yurt Yayınları.
Halkier, H., & Danson, M. (1997). Regional development agencies in western europe: a survey of key characteristics and trends. European Urban and Regional
Han E. & Kaya A. A. (2008). Kalkınma ekonomisi teori ve politika. 6. Baskı. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
Han, E., & Kaya, E. A. (2004). İktisadi büyüme ve kalkınma. (E. Kutlu, Ed.). Eskişehir:
T.C. Anadolu Üniversitesi Yayını.
Hirschman, A.O. (1996). Kalkınma iktisadının yükselişi ve gerilemesi, (Çev. S. Öztürk), (Der. F. Şenses), İstanbul: İletişim Yayınları.
Hirschman, A. O. (2014). Development projects observed. Washington, D. C.: Brookings Institution Press.
Ildırar, M. (2004). Bölgesel gelişme ve kalkınma stratejileri, Ankara: Nobel Yayınevi. Ingham, B. (1993). The meaning of development:iınteractions between “new” and
“old” ideas, World Development, 21( 11), 1803-1821.
Ingham, B. (1995). Economics and development, Cambridge: McGraw-Hill, Inc.
Ivanisin, M. ; (2004), “Interpreting innovation as a promotor of regional development”, Proceedıngs of the 7th International Conference on Linking Systems Thinking, Innovation, Quality, Entrepreneurship and Environment”, Maribor, Slovenia, (June 23-26). 43-51.
İnsel, A. (1991). Siyasal bir süreç olarak iktisadi kalkınma II, Birikim, (21), 12–23. Kalkınma Bakanlığı. (2012). Dünyada ve Türkiye’de kamu-özel işbirliği
uygulamalarına ilişkin gelişmeler. TC Kalkınma Bakanlığı Yatırım
Programlama İzleme ve Değerlendirme Genel Müdürlüğü, Ankara, Kasım.
Kamu Yönetimi Araştırması (1992). Yerel yönetimler araştırma grubu raporu.
TODAİE Yayını, (247).
Kanberoğlu, Z. (2008). Kobi’lerin bölgesel kalkınma üzerine etkileri: van ili üzerine
Kara, M. (2008). Bölgesel rekabet edilebilirlik kavramı ve bölgesel kalkınma politikalarına yansımaları, DPT Uzmanlık Tezi, DPT Yayın No: 2774, Ankara. Karahan, H., & Karagöl, E. T. (2014). Ekonomik performansın temel taşı: siyasi
istikrar. Seta Perspektif, 41, 1-5.
Kaya, A. (2009). Türkiye’de bölgesel net mali yansıma (Ümit Ofset Matbaacılık). Ankara: T.C. Maliye Bakanlığı Strateji Geliştirme Başkanlığı.
Kaya, A. (2009). Türkiye’de bölgesel net mali yansıma. Ankara: T.C. Maliye Bakanlığı Strateji Geliştirme Başkanlığı.
Kayasü, S., & Yaşar, S. S. (2006). Avrupa birliği’ne üyelik sürecinde kalkınma politikaları: yasal ve kurumsal dönüşümler. Bölgesel Kalkınma ve Yönetişim
Sempozyumu, 7-8.
Kaynak, M. (2003). Kalkınma iktisadının kilometre taşları ve teknoloji, Ekonomik
Yaklaşım, Üç Aylık Dergi, 14(49).
Kaynak, M. (2009). Kalkınma iktisadı, 3.Baskı, Ankara: Gazi Kitabevi.
Kobisert, (2014). Kalkınma Ajansları Listesi. 02/01/2018 tarihinde
http://www.kobisert.com/content.php?cid=262 adresinden erişilmiştir.
Koçak, H. (2009). Yerel kalkınmaya katkısı bağlamında yerel ve bölgesel kalkınma kuruluşlarının işlevleri (avrupa örnekleri ve türkiye)’’, TODAİE Ulusal
Kalkınma ve Yerel Yönetimler Sempozyumu, 19- 20 Ekim, 727-733.
Köksel, M., & Öztürk, B. (2011). Kamu yönetimi - koordinasyon ve denetimde
koordinasyon. 06/02/2018 tarihinde
http://todaie2011.blogspot.com.tr/2011/12/kamu-yonetimi-koordinasyon-ve-
Kutlu E. (Ed.) (2004) . İktisadi büyüme ve kalkınma, Eskişehir: T.C. Anadolu
Üniversitesi Yayını.
Kutscherauer, A., Fachinelli, H., Hučka, M., Skokan, K., Sucháček, J., Tománek, P., & Tuleja, P. (2010). Regional disparities in regional development of the Czech Republic–their occurrence, identification and elimination. Ostrava: VŠB-
Technical University of Ostrava.
Laxmikanth, M. (2011). Public administration. New Delhi: Tata McGraw Hill
Education Private Limited.
Lewis, W. A. (1954). Economic development with unlimited supplies of labor.
Manchester School of Economic And Social Studies, 22 (2), 139-191.
Mardia, K.V. (1970). Measures of multivariate skewness and kurtosis with applications. Biometrika, 57(3), 519-530.
Marume, S. B. M., & Jaricha, E. (2016). Coordination as an essential part of public
administration. Journal of Research in Humanities and Social Science, 4(6),
6–9.
Merkezi Hükümet Teşkilatı Araştırma Projesi Yönetim Kurulu Raporu. (1996) Türkiye Ve Orta Doğu Amme İdaresi Enstitüsü Yayınları, Ankara.
Mıhçı, H. (1996). Kalkınma: bir terim neyi anlatır?, Ekonomik Yaklaşım, 7(23), Kış, 1996.
Mill, J. S. (1968). Utilitarianism -liberty -representative government, London: J. M. Dent & Sons Ltd. , (Eserin orjinali 1910’da yayımlandı).
Morgan, K. ( 1997). The regional animateur: taking stock of the welsh development agency. Journal of Regional & Federal Studies, 7(2),70-94.
Nafziger, E. W. (2006). Economic development (Fourth Edition). UK: Cambridge
Nedovic`-Budic`, Z. (2000). Geographic ınformation science ımplications for urban
and regional planning. URISA Journal, 12(2), 81–93.
Niosi, J. (2005). Canada's regional ınnovation system:: The science-based ındustries, London: McGill-Queen's Universty Press.
Nurkse, R. (1953). Problems of capital formation in underdeveloped countries, Oxford: Basil Blackwell.
OECD (2015). Multi-dimensional review of peru: volume 1. ınitial assessment, oecd development pathways, Paris: OECD Publishing,
OECD. (2001). OECD territorial outlook: territorial economy, Paris.
Özen, P. (2005). Bölge Kalkınma ajansları. TEPAV/EPRI yayınları, Ankara, 4-6. Özmete, E. (2010). Sosyal hizmette sürdürülebilir kalkınma anlayışı: kavramsal analiz.
Sosyal Politika Çalışmaları Dergisi, 22(22).
Öztürk, L. (2007). Sürdürülebilir kalkınma. Ankara: İmaj Yayıncılık.
Pearce, D. W., & Turner, R. K. (1990). Economics of natural resources and the
environment. New York: Harvester Wheatsheaf.
Peeters, J. (2012). Social work and sustainable development: towards a social– ecological practice model. Journal of Social Intervention: Theory and Practice, 21(3), 5-26.
Prebisch, R. (1950). The economic development of latin america and its principal
problems, Reprinted in Economic Bulletin for Latin America, 7(1), 1962, 1-
22.
Resmi Gazete. (2006). Kalkınma ajanslarının kuruluşu, koordinasyonu ve görevleri hakkında kanun, 5449 Numaralı Kanun 02/01/2018. tarihinde
http://www.resmigazete.gov.tr/eskiler/2006/02/20060208-1.htm adresinden
Resmi Gazete. (2010). KENTGES Bütünleşik Kentsel Gelişme Stratejisi ve Eylem Planı (2010-2023) ile İlgili 25/10/2010 Tarihli ve 2010/34 Sayılı Yüksek Planlama Kurulu Kararı.
Rosenberg, N. (1982). İnside the black box: technology and economics, Cambridge: Cambridge University Press.
Rosensteın-Rodan, P. (1943). Problems of ındustrialization of eastern and south- eastern europe, Economic Journal, 53, 201-211.
Sarıca, İ. (2001). Türkiye’de bölgesel gelişme politikaları ve projeleri, Akdeniz İ.İ.B.F.
Dergisi (1), 154-204.
Schultz, T. (1972). Human capital:policy ıssues and research opportunities, NBER
Working Papers, 6(4126), 1-84.
Shankar, R., & Shah, A. (2003). Bridging the economic divide within countries: a scorecard on the performance of regional policies in reducing regional ıncome disparities. World Development, 31(8), 1421–1441.
Şahin, A. (1990). İktisadi kalkınmadaki önemi bakımından türkiye’de turizm
sektöründeki gelişmelerin değerlendirilmesi. Ankara: Türkiye Ticaret, Sanayi,
Deniz Ticaret Odaları ve Ticaret Borsaları Birliği Yayını.
Şahin, A. (1990). İktisadi kalkınmadaki önemi bakımından türkiye’de turizm
sektöründeki gelişmelerin değerlendirilmesi, TOBB, Yayın No:149, Ankara.
Şenses, F. (1984). Development economics at a crossroad, METU studies in
Development, 11 (1-3), 110-151.
Şenses, F. (1996). Gelişme İktisadı ve İktisadî Gelişme: Nereden Nereye?, İstanbul:
İletişim Yayınları, 93-128.
Taban, S., & Kar, M. (Eds.). (2005). Kalkınma ekonomisi: seçme konular. Ekin
Takım, A. (2010). Türkiye'de bölgesel kalkınma planlarının iktisat politikalarının performansına etkisi: zonguldak-bartın ve karabük örneği . Social Sciences,
5(3), 259-275.
Tellalbaşı, I. (2011). Sermaye birikimi ve finansallaşma türkiye örneği. Doktora tezi. Kadir Has Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. İstanbul.
Thampapillai, J. D. (2002). Environmental economics: Concepts, methods and
policies. Australia: Oxford University Press.
Thirlwall, A. (1994). Growth and development, London: Macmillan.
Thode, H. C. (2002). Testing for normality. United States: Marcel Dekker, Inc.
Tiryakioğlu, M., & Tuna, Ö. (2016). Kalkınma ajanslarının çevresel sürdürülebilirliği sağlamadaki rolü üzerine bir tartışma. Süleyman Demirel Üniversitesi İktisadi
ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 21(1), 207–221.
TMMOB Sanayi Kongresi 2007 Oda Raporu. (2007). Ülke örnekleri ile kalkınma ve
sanayileşme modelleri” 03/03/2018 tarihinde
http://www1.mmo.org.tr/resimler/dosya_ekler/403 675579f61145_ek.pdf
adresinden erişilmiştir.
Todaro, M. P. (1994). Economic development. New York: Longman.
Tolunay, A., & Akyol, A. (2009). Kalkınma ve kırsal kalkınma: temel kavramlar ve tanımlar. Turkish Journal of Forestry, 2, 116-127.
Tutar, H., Demir, E., Elyıldırım, G., & Borazan, A. (2013). 39 soruda kalkınma
ajansları destekleri. Serhat Kalkınma Ajansı. Kars.
Türkiye ve Orta Doğu Amme İdaresi Enstitüsü Yayınları. (1966). Merkezi Hükümet
Teşkilatı Araştırma Projesi Yönetim Kurulu Raporu (MEHTAP Raporu).
Tüylüoğlu, Ş. & Karakaş, D. N. (2006). Bölgesel kalkınma ve ekonomik durgunlaşma süreci: Zonguldak örneği. Amme İdaresi Dergisi, 39(4), 195-224.
United Nations (1948). Economic report: salient features of the world economic
situation, 1945-47, New York.
Uzay, N. (2005). Bölgesel gelişmişlik farklarının giderilmesi ve kalkınma. Atatürk
Üniversitesi İİBF Dergisi, 10(3-4).
Ünsal, F. (2002). Avrupa birliği’ne katılma sürecinde bölgeselleşme ve bölge planlamada yenilikçi araçlar, 10. Ulusal Bölge Bilimi/Bölge Planlama
Kongresi, Mimarlık Fakültesi,17-18 Ekim, İstanbul: İstanbul Teknik
Üniversitesi.
Voogd, H. (1983). Multicriteria evaluation for urban and regional planning (207). London: Pion.
Watkins, T. (2018). Regional development policies and programs of the u.s. federal
goverment. 21/01/2018 tarihinde
http://www.sjsu.edu/faculty/watkins/usreg.htm adresinden erişilmiştir.
Yaman, A., & Kara, M. (2010). Türkiye’de bölgesel gelişme politikasının dönüşümü
sürecinde kalkınma ajanslarının kuruluş çalışmaları: son durum ve değerlendirmeler. İçinde, Bölgesel Kalkınma Ajansları. Friedrich Nauman Vakfı: İstanbul: Günaydın Ofset.
Yılmaz, B. (2011). Bölgesel politikaların tarihsel gelişimi ve yeni bir model olarak kalkınma ajansları. Akademik Fener, 15, 29-41.
Zararsız, M., Topaca, E., Ekici, B., & Yalçınkaya, G. (2005). Kamu kesiminde kaynakları etkin kullanma ve maliyetleri düşürme. İçinde Kamu Yönetiminde
Bürokrasinin ve Kırtasiyeciliğin Azaltılması: Ankara: T.C. Başbakanlık İdareyi
EKLER
Ek1 anket formu
KASTAMONU’NUN BÖLGESEL KALKINMASINDA KALKINMA AJANSININ STRATEJİK YERİ VE ÖNEMİ
Bu çalışma, Kastamonu ilinin bölgesel kalkınmaya vermiş olduğu destek ve bölgesel kalkınmada KUZKA’nın stratejik yeri ve etkisini ölçmek amaçlı yapılmaktadır. Verdiğiniz