Endüstri ya da sanayi, devamlı veya belli zamanlarda, makine ve benzeri araçlar kullanarak bir madde veya gücün niteliğini veya biçimini değiştirerek toplu üretimde bulunan faaliyet dalıdır (Vikipedi, özgür ansiklopedi). Geniş anlamda sanayi kâr sağlayıcı her türlü mal ve hizmet üretimini ifade eder. Sanayi deyince akla hemen fabrika gelir. Fabrika, sanayi işlemlerinin yürütüldüğü binadır. Fabrikada hepsi birbiriyle bağlantılı olmak üzere çok sayıda işlem belli bir düzen dâhilinde yürütülür. Böyle bir tesisin sahibi veya yöneticisine sanayici denir. Kural olarak sanayici kendi parasıyla yatırım yapar.
Sanayide imalat en önemli faaliyet, toplumda en önemli işleve sahip insan konumundadır. Tarihte devrim diye adlandırılan çok sayıda gelişme vardır. Ancak bunların hiçbiri 18. asrın sonlarına doğru İngiltere'de yaşanan sanayi devrimi kadar ferdi ve toplumu şekillendirmemiştir. Sanayi devrimi sayesinde elle yapılan üretimin yerini makinelerle yapılan imalat almış ve bunun sonucunda tarım toplumundan sanayi toplumuna geçilmiştir. Ondan sonra ekonomik ve sosyal gelişmelerin hızı ve çapı giderek yükselmiş ve bugünkü karmaşık ekonomik ve sosyal topluma ulaşılmıştır. İmalatın özü, girdilerin çıktılara dönüştürülmesidir. Biraz daha açarsak imalat işgücü, hammadde, malzeme ve teknoloji gibi üretim faktörlerinin makine ve tezgâhlarda somutlaşan imalat süreçleri vasıtasıyla mamul mala dönüştürülmesidir. Özetlersek sanayi, çok yönlü olumlu etkileriyle ekonomik bir faaliyettir. Sanayinin istenen düzeyde verimli olmasını sağlamak için eğitim kurumlarıyla işbirliği içinde olması şarttır.
2.13.1. Okul Sanayi İşbirliği
Ülkemizde teknik eğitim alan öğrencilerin pratik yapma olanağı bulunmamaktadır. Uygulama boyutundan uzak tutulan gençler, iş hayatında herhangi bir problemle karşılaştıklarında, bu problemi çözememektedir. Bu durum hem genç hem de sanayici için problem oluşturmaktadır. Sanayicinin ihtiyacını karşılayacak teknik personelin yetiştirilmesi için, eğitim sisteminde reform niteliğinde değişiklikler yapılmalıdır. Eğitimde reform çalışmalarının başında ise mesleki eğitim sisteminde yapılacak reformlar gelmektedir. Mesleki ve teknik eğitim; toplumun hedefleri ve iş çevrelerinin talepleri doğrultusunda bireylere belirli bir mesleğin gerektirdiği bilgi, beceri ve uygulama yeterliliklerinin kazandırılmasıdır. Mesleki eğitim sistemi; bir okul- sanayi işbirliği olup, meslek lisesi öğrencileri haftada 1–2 gün işyerinde uygulama yapma olanağı tanınmaktadır. Fakat Türkiye’deki mesleki eğitim sistemi, sanayi-okul işbirliği ortamını kuramamakta ve sanayiye uygun eleman yetiştirememektedir. Uygulama boyutunda büyük bir eksikliği bulunan mesleki eğitim sistemi sanayi sektörünün ve öğrencilerin ihtiyaçlarına cevap verememektedir. Eğitimde uygulama boyutunda eksik kalan öğrenciler, çalıştıkları işyerlerinde niteliksiz işler yapmaktadır. Bu nedenle iş sahasında özgüven kazanamayan öğrenciler, sanayi alanında başarılı olamamaktadır. Mesleki ve teknik orta öğretim sisteminden genellikle “vasıfsız” şekilde mezun olan bu kesime, nitelikli mal ve hizmet üretimi hedefleyen iş piyasası beklenen ilgiyi göstermemektedir.
Okul-sanayi işbirliği gerçekleştirildiği takdirde; mesleki eğitimde uygulama boyutunda eğitim alarak, iş sahasında özgüven kazanan öğrenciler, sanayi sektörünün ihtiyaçlarına cevap vererek, iş sahasında ilerleme olanağını yakalamış olacaklardır. Okul-sanayi işbirliği çerçevesinde; uygulama boyutunda öğrenciler iş sahasına birebir inmelidir.
Bir ülkedeki sanayi sektörünün dışa bağımlı olmaktan kurtulması; kendi teknolojisini üretebilmesine ve bu yolla küreselleşen dünya pazarında rekabet şansı yakalamasına bağlıdır. Sanayinin kendi teknolojisini üretebilmesi için teknolojiyi üretebilecek bilgiye kolayca ulaşabilmesi gerekir. Bu da ancak güçlü bir okul-sanayi işbirliği ile mümkündür.
2.13.2. Nakış Sanayi İlişkisi
Sanayi ekonomik, teknolojik, sosyal kültürel ve eğitsel boyutları olan bir süreçtir. Sanayileşme sürecini bilimsel ve teknolojik çalışmaların sosyal ve kültürel değerlerin dışında düşünmek olası değildir. Çağımızda teknolojik gelişmeler ve bu gelişmelerin uygulamaya koyduğu sanayi yaşamının bütün boyutlarını etkilemektedir.
Bu bağlamda endüstriyel kalkınma ve kültürel değişmeye paralel olarak el ve makine yardımı ile yapılan nakış, günümüz teknolojisi ile artık bilgisayarlı makinelerle de yapılabilmektedir. Bu nedenle nakış bir yandan el sanatları içinde yerini alırken diğer yandan da endüstriyel sanatlar içinde yeni bir özellik kazanmaktadır (Köklü, 1981: 5).
El nakışlarının birçoğu makinede işlenmekte, ayrıca makinede işlemeye özgü teknikler geliştirilmektedir.
Teknolojik gelişmeler paralelinde nakışçılık mesleğinde verimliliğin arttığı görülmektedir. Özellikle elde kullanılan makinelerin yerini elektronik makinelerin alması desen çiziminde bilgisayardan yararlanılması, makinelerin işleme alanlarının gelişmesi, aplikasyon işlemlerinde lazer teknolojisinin kullanımı gibi teknolojik gelişmeler dikkati çekmektedir.
Endüstriyel gelişmelere paralel olarak nakış alanında sürekli yenilenme ve
gelişen teknolojiye uygun kalifiye eleman yetiştirmek gerekliliği doğmaktadır. İşgücüne duyulan yeterliliklerin değişmesi ve bu yeterliğe uygun eleman yetiştirilmesi,
bu elemanların endüstriyel gelişmeler bağlamında nakış giyim, ev tekstili gibi birçok alanda yaygın olarak kullanılması sağlanmaktadır.
Günümüzde teknoloji büyük oranda bilimsel gelişmelere bağlı olarak değişir. Bilimsel çalışmalar teknolojiyi, teknolojik gelişmeler sanayideki üretim yöntemlerini etkilemekte üretim tekniklerinde meydana gelen değişiklikler ise iş gücünde aranılan yeterlilikleri değiştirmektedir.
Bilgi teknolojilerinin üretimi ve yurtdışından ithal edilen üretim tekniklerinin benimsenmesi ve bunlara uyum sağlanması, araştırma ve geliştirme faaliyetleri ile desteklenmiş eğitim faaliyetleri ile yakından ilgilidir.
Eğitim işgücünün verimliliğini arttırarak ekonominin büyümesine katkı sağlar. Artan verimlilik değişik eğitim düzeylerindeki işgücünün elde ettiği kazançlarda farklılaşma, artış şeklinde sonuçlanır.
2.14. Sanayi Nakışçısı