1. Metin kuruluşunda klâsik Türk edebiyatı alanında yaygın olarak kullanılagelen transkripsiyon sistemi kullanıldı.
2. Metindeki varak numaraları muhafaza edilerek köşeli parantez [] içinde gösterilirken satır numaraları ise parantez () içinde gösterildi.
3. Çalışmada ayet, duâlar ve Arapça ibarelerin okunuşları çevriyazıya aktarılıp
italik olarak gösterildi. Ayet alıntılarının meâlleri, Türkiye Diyanet Vakfı
tarafından yayımlanan Kur’ân-ı Kerîm ve Açıklamalı Meâli’nden alındı. 4. Farsça şiirlerin Türkçe tercümesi dipnotta belirtildi.
5. Vezinde tertibe riayet edilmediği için manzumelerin vezinlerine yer verilmedi. 6. Metne dâhil edilen eklentiler köşeli parantez [] içine yazıldı.
7. Şekil olarak yani varak ve satır numarası verilme aşamasında İ nüshası esas alınırken çevriyazının meydana gelmesinde belirli bir nüshaya bağlı kalmaksızın bağlama göre her iki nüshadan istifade edildi.
8. S nüshasında olup da İ nüshasında olmayan satırlara metinde satır numarası verilmedi.
9. Arapça ve Farsça kelimelerde yer alan uzun ünlüler, üzerine (-) işareti konularak gösterildi: rāvį, ĥikāyāt…
10. Farsça edat ve ön ekler kısa çizgi (-) ile ayrıldı: bį-şümār, ber-meydān…
11. Farsça yapım eki durumunda olan son ekler asıl kelimeden kısa çizgi (-) ile ayrılmadan yazıldı: kūhsār, behiştāsā…
12. Birleşik kelimeler kısa çizgi (-) ile ayrıldı: rūĥ-perver, cān-güdāz…
13. Farsça kelimelerde bulunan “vâv-ı ma’dûle”ler /a/ dan önce üst konumda (ˇ) işareti ile gösterildi: ħˇāb, ħˇāce…
14. Farsça tamlamalarda yer alan izafet kesresi (-ı/-i) şeklinde gösterildi.
15. Arapça tamlamalar, Arapça gramer kuralına göre okundu: Āħirü’l-emr, Ǿaleyhi’s- selām…
16. Farsça edatlarla kurulan tamlamalarda edatlar iki kısa çizgi (-) arasında yazıldı: keş-ā-keş, gūn-ā-gūn…
17. Ses düşmeleri, kesme işareti ile gösterildi: n’ola, n’eyle vs.
18. Metinde Türk Dil Kurumu’nun belirlediği kurallar çerçevesinde noktalama işaretleri kullanıldı.
19. Metinde, özellikle İ nüshasında mütercim tarafından yanlış yazılan kelimelerin – bir veya iki harf yanlışlığı- doğru yazımı metne dâhil edildi. Ancak bu tarz kelimelerin çok fazla olması ve metinde yer alan dipnot fazlalığı nedeniyle dipnotta gösterilmedi.
20. Mütercimler tarafından “nice” kelimesinin, bazen nice bazen de niçe şeklinde yazıldığı tespit edildi. Herhangi bir kurala bağlı kalmadan yazılan bu kelime çokluk bildirdiği zaman ‘nice’ şeklinde, zarf durumundaki ‘nasıl’ anlamında kullanıldığı zaman ise ‘niçe’ şeklinde metne dâhil edildi.
21. Her iki nüshada bulunma ve ayrılma hal eklerinin kimi cümlelerde birbirinin yerine kullanıldığı tespit edildi. Bu eklerden biri cümlede yer alan bağlama göre tercih edilerek metne dâhil edildi, diğeri ise dipnota alınmadı.
22. Nüshalarda yer alan kelime ve cümle düzeyindeki farklılıklar bağlama göre biri tercih edilip metne alınırken diğeri dipnotta gösterildi.
23. Bağlaç durumunda olan ve iki farklı yazım ile karşımıza çıkan ‘ki/ kim’ sözcükleri bağlama göre biri tercih edilerek metne alındı, diğeri ise dipnotta gösterilmedi.
24. Nüshalarda yer alan kelimelere gelen çekim eki durumunda olan farklılıklar bağlama göre biri tercih edilip metne dâhil edilirken diğeri dipnota alınmadı. 25. Nüshalarda yer alan kelimelere gelen yapım eki durumunda olan farklılıklar
bağlama göre biri tercih edilip metne dâhil edilirken diğeri bağlama etkisi varsa dipnota alındı, bağlama etkisi yoksa dipnotta gösterilmedi.
26. ‘u, ü, vü, ve, daħı, ki” bağlaçları sayı olarak İ nüshasında daha fazla yazıldığı tespit edilmiştir. S nüshasında ise daha çok bağlama uyumlu bir şekilde yerleştirildiği gözlenmiştir. Söz konusu bağlaçlar bağlama göre metne dâhil edilip metinde yer alan dipnot fazlalığı nedeniyle dipnotta gösterilmedi.
27. Cevher/ cevâhir, yâkût/ yevâkît gibi tekil ve çoğul durumunda olan kelimelerden biri bağlama göre tercih edilerek metne alındı, diğer kelime ise metinde yer alan dipnot fazlalığı nedeniyle dipnotta gösterilmedi.
28. Nüshalarda “‘aleyhi’s-selâm” için kullanılan kısaltmalar yerine metinde kısaltma kullanılmayarak “‘aleyhi’s-selâm” şeklinde yazıldı.
29. Nüshalarda ‘ur-‘ ve ‘vur-‘ şeklinde yazılan kelimeler, eğer her iki nüshada tek yazım şekli söz konusu ise olduğu gibi metne aktarıldı. Ancak nüshalar arasında farklılık varsa ‘ur-‘ kelimesi tercih edilerek metne dâhil edildi, diğer kelime ise dipnot fazlalığı nedeniyle dipnotta gösterilmedi.
30. “biraz” kelimesi her iki nüshada bazen biraz/ ﺰﺍﺮﺒ birez/ ﺰﺮﺒ şeklinde yazıldığı tespit edilmiştir. Çevriyazıda “biraz” kelimesi tercih edilerek bu durumdan kaynaklanan farklılıklar, dipnot fazlalığı nedeniyle dipnotta gösterilmedi.
31. Ħudā/ Ħuźā, cādū/ cāźū, nevmįd/ nevmįź gibi kelimelerde iç veya son ses durumunda olan /d/ harfi her iki nüshada bazen d (ﺪ) şeklinde bazen de ź (ﺬ) şeklinde yazılmıştır. Her iki nüshada tek yazım şekli söz konusu ise olduğu gibi metne aktarıldı. Ancak nüshalar arasında farklılık varsa d (ﺪ) ile yazılan kelime esas alınarak metne dâhil edildi, diğer kelime ise dipnot fazlalığı nedeniyle dipnotta gösterilmedi.
32. Özel isimler için her iki nüshada genellikle farklı yazım şekilleri karşımıza çıkmaktadır. Bu farklılıkların özellikle kahraman ve yer isimlerinde arttığı tespit edilmiştir. Bu durumun metinde karışıklığa yol açmaması için genellikle S nüshasında yer alan kahraman ve yer isimleri tercih edilip metne alınırken diğer yazım şekilleri metinde tek yerde geçiyorsa dipnota alındı, birden çok yerde geçiyorsa dipnot fazlalığı nedeniyle dipnotta gösterilmedi.
Örnek: Özel İsimler Tercih Edilen ǾAmr/ ǾAmrū/ ǾAmreveyh > ǾAmr/ ﺮﻣﻋ Şeybū/ Şeybūy/ Şeybeveyh > Şeybū/ ﻮﺒﻴﺸ
MaǾd/ MaǾdį > MaǾd/ ﺪﻌﻣ
Ĥanžala/ Ĥanŧala > Ĥanžala/ ﻪﻠﻆﻨﺤ
Ŧarŧūs/ Ŧarśūs > Ŧarŧūs/ ﺲﻮﻄﺮﻄ
Gürāz/ Güzār/ Gįrāz > Gürāz/ ﺮﻜﺯﺍ
…
33. Metnin çevriyazısında Prof. Dr. İsmail Ünver’in “Çevriyazıda Yazım Birliği Üzerine Öneriler” adlı makalesinde belirtilen hususlar da dikkate alındı.