Açıkada, C., Ergen, E. 1990. Bilim ve Spor. A.Ü. Yayını, Ankara.
Akesen A. 1978. Türkiye’de Ulusal Parkların Açıkhava Rekreasyonu Yönünden Nitelikleri ve Sorunları (Örnek: Uludağ Ulusal Parkı). İstanbul Üniversitesi Orman Fakültesi, Yayın No: 262, İstanbul.
Akten M. 2003. Isparta İlindeki Bazı Rekreasyon Alanlarının Mevcut Potansiyellerinin Belirlenmesi. Süleyman Demirel Üniversitesi Orman Fakültesi Dergisi, Seri: A, Sayı: 2, Sayfa: 115-132.
Anonim 1988. Gençliğin Serbest Zaman Faaliyetleri. 1. Gençlik Şurası, Milli Eğitim Gençlik ve Spor Bakanlığı Yayını, Sayfa 1-9, Ankara.
Anonim 2010a. http://www.belgenet.com/arsiv/sozlesme/iheb.html Anonim 2010b. http://www.tuik.gov.tr/PreHaberBultenleri.do?id=6178 Anonim 2010c. http://tuikapp.tuik.gov.tr/adnksdagitapp/adnks.zul
Aslan S. 1994. Üniversite Öğrencilerinin Boş Zaman Değerlendirmeleri ile İlgili Bir Araştırma. S. 6-11, İzmir.
Aydoğan, İ., Gündoğdu, F.B. 2006. Kadın Öğretim Elemanlarının Boş Zamanlarını Değerlendirme Etkinlikleri. Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, Sayı: 21, Sayfa: 217-232, Kayseri.
Aytaç Ö. 2002. Boş Zaman Üzerine Kuramsal Yaklaşımlar. Fırat Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, Cilt: 12, Sayı: 1, Sayfa: 231-260, Elazığ.
Balcı, V., İlhan, A. 2006. Türkiye’deki Üniversite Öğrencilerinin Rekreatif Etkinliklere Katılım Düzeylerinin Belirlenmesi. Spormetre Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi, Cilt-Sayı:IV (1) Sayfa:11-18, Ankara.
Bambarger R. 1966. Boş Zamanları Değerlendirmede Kitabın Rolü. BZD Semineri, HSEK Yayını, İstanbul.
Çağlayan A.Y. 1999. Belgrad Ormanında Rekreasyonel Talep Özelliklerinin Saptanması. Yüksek Lisans Tezi, İstanbul Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.
Çakıroğlu H. 1998. Beden Eğitimi Dersi ve Diğer Dersler Açısından Okullarda Ders Dışı Faaliyetlerin Durumu Eğitsel Kollar ve Faaliyetleri. Yüksek Lisans Tezi, Marmara Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.
Canan İ. 1991. İslam’da Zaman Tanzimi. Cihan Yayınları, İstanbul.
Çolakoğlu T. 2005. Üniversite Öğretim Elemanlarının Boş Zaman Alışkanlıklarını Değerlendirmeleri Üzerine Bir Araştırma. Gazi Eğitim Fakültesi Dergisi, Cilt: 25, Sayı: 1, Sayfa: 247-258.
Çubuk M. 1984. Turizmin Dinlenme Eğlenme ve BZD ile Bütünleşmesi, Yeniden Tanım Denemesi ve Turizm Planlamasında Sistemli Bir Yaklaşım, MSÜ Yayını, İstanbul.
Demirci Orel, F., Yavuz, M.C. 2003. Rekreasyonel Turizmde Müşteri Potansiyelinin Belirlenmesine Yönelik Pilot Bir Çalışma. Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 11(11) Sayfa: 61-76.
Demirel Ö. 2003. Turizm Yörelerinde Yerleşik Olarak Yaşayan Yerli ve Yabancı Bireylerin Rekreatif Faaliyetlerinin Karşılaştırılması. Yüksek Lisans Tezi, Muğla Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Muğla.
Demirel Ö. 1997. Çoruh Havzası (Yusufeli Kesimi) Doğal ve Kültürel Kaynak Değerlerinin Turizm ve Rekreasyon Potansiyeli Açısından Değerlendirilmesi Üzerine Bir Araştırma. Doktora Tezi, K.T.Ü Fen Bilimleri Enstitüsü, Trabzon.
Durning A. 1991. “Nekadarının Yeterli Olabileceğini Sorabilmek”, L.Brown, Dünyanın Durumu İçinde. (Çev: E.User), İstanbul.
DPT 1994. Çevre, OİK Raporu, DPT Yayını, Ankara.
Erkal M. 1996. Sosyolojik Açıdan Spor. Milli Eğitim Yayınları, No:30, Ankara. Eryaşar M.S. 2007. Bireylerin Serbest Zamanlarını Değerlendirme Faaliyetlerinin
Aile Ekonomisine Katkısı. Yüksek Lisans Tezi, Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
Foulquie P. 1994. Pedagoji Sözlüğü. Sosyal Yayınlar, (Çeviren: Cenap Karakaya), İstanbul.
Gold S.M. 1980. Recretion Planning and Desing. McGraw-Hill Book Comp., Newyork.
Gökçe B. 1983. Cumhuriyet Döneminde Çocuk ve Gençlere Ait Yasal düzenlemeler ve Yayınlar. GSB Yayını, Ankara.
Göktaş Z. 2007. Vergi Dairesi Başkanlığında Çalışan Personelin Boş Zamanlarını Değerlendirmesi Üzerine Bir Araştırma. Spor Yönetimi ve Bilgi Teknolojileri Dergisi, Cilt: 2, Sayı: 2.
Gül, A., Özgüner, H., Akten, M., Küçük V. 2004. Gölcük Gölü ve Çevresinin Peyzaj Planlama ve Tasarımı. Süleyman Demirel Üniversitesi Orman Fakültesi Peyzaj Mimarlığı Bölümü Alt Yapı Projesi, Isparta.
Gülbahçe Ö. 1996. Boş Zamanları Değerlendirme Alışkanlıkları (Türkiye Örneği). Yüksek Lisans Tezi, Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Erzurum.
Gülez S. 1989. Park-Bahçe ve Peyzaj Mimarisi. Karadeniz Teknik Üniversitesi Orman Fakültesi Ders Teksirleri Serisi:29, Sayı:2, 213-214, Trabzon. Güngörmüş, H.A., Yetim, A.A., Çalık, C. 2006. Ankara’daki Beden Eğitimi Ve Spor
Yüksekokullarında Görev Yapan Öğretim Elemanlarının Boş Zamanlarını Değerlendirme Biçimlerinin Araştırılması. Kastamonu Eğitim Dergisi, Cilt: 14, No: 1, Sayfa: 285-298.
Hacıoğlu, N., Gökdeniz, A., Dinç, Y. 2003. Boş Zaman Rekreasyon Yöntemi. Detay Yayıncılık, Ankara:
Harris, C.W., Dines, N.T. 1988. Time-Saver Standarts for Landscape Architecture. Mc Graw-Hill Book Campany, USA.
Hazar, A. 2003. Rekreasyon ve Animasyon, 2. Baskı, Detay Yayınları, Ankara. İnan R. 1973. Köylerde Boş Zamanları Değerlendirme, Köyümüzün Kaderi. BZD
Semineri, HSEK Yayını, İstanbul.
Karakullukçu Ö.F. 2009. Adalet Bakanlığı Çalışanlarının Eğitim Düzeylerine Göre Boş Zaman Değerlendirme Alışkanlıkları. Yüksek Lisans Tezi, Gazi Üniversitesi sağlık Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
Karaküçük S. 2008. Rekreasyon, Boş Zamanları Değerlendirme. Gazi Kitabevi, VI. Baskı, Ankara.
Kaya F. 2007. Bartın Kent Halkının Rekreasyonel Eğilim ve Taleplerinin Belirlenmesi Üzerine Bir Araştırma. Yüksek Lisans Tezi, Ankara Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
Kesim Ü. 2003. Türkiye’de İşyerlerinde Rekreasyon Uygulamaları. Yüksek Lisans Tezi, Marmara Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.
Kesim Ü. 2006. Yerel Yönetimlerde Rekreasyon Program ve Hizmetleri. Sağlıklı Kentler Birliği Toplantısı, Eskişehir, 27-28 Nisan.
Koç N. 1991. Kırsal Rekreasyon Planlaması. Basılmamış Ders Notları, Ankara Üniversitesi Ziraat Fakültesi Peyzaj Mimarlığı Bölümü, Ankara.
Koç Y. 2006. İmrahor Vadisi’nin Rekreasyon Potansiyelinin Saptanması. Yüksek Lisans Tezi, Ankara Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Ankara. Kömürcü B. 2007. Değişen Tüketim Kültürü ve Serbest Zaman Etkinliklerinin Yeni
Kamusal Mekânı: Ankara Atakule ve Ankamall Alışveriş Merkezleri Örneği. Yüksek Lisans Tezi, Gazi Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
Kraus R. 1998. Recreation and Leisure in Modern Society. Sudbury, Mass Boston: Jones and Bartlett Publishers.
Kunter A.R. 1938. Eski Türk Sporları Üzerine Araştırmalar. İstanbul.
Kurum E. 1992. Beynam Muhafaza Ormanı ve Yakın Çevresinin Ankara Kenti Rekreasyon Sistemi Açısından Koruma-Kullanım ve Planlama İlkelerinin Saptanması Üzerine Bir Araştırma. Doktora Tezi, Ankara Üniversitesi fen Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
Kuş Şahin, C., Akten, S., Erol, U.E. 2009. Eğirdir Meslek Yüksekokulu Öğrencilerinin Rekreasyon Faaliyetlerine Katılımlarının Belirlenmesi Üzerine Bir Çalışma. Artvin Çoruh Üniversitesi Orman Fakültesi Dergisi, Cilt:10, Sayı:1, Sayfa:65-74, Artvin.
Kuvan Y. 1993. Yönetici Kesimde Rekreasyon Kavramının Algılanması. Yüksek Lisans Tezi, İstanbul Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, İstanbul. Mansuroğlu S. 2002. Akdeniz Üniversitesi Öğrencilerinin Serbest Zaman Özellikleri
ve Dış Mekân Rekreasyon Eğilimlerinin Belirlenmesi. Akdeniz Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi, Sayı:15(2), Sayfa: 53-62, Antalya. Mersinli D. 2009. Yerel Yönetimlerde Spora Yönelik Rekreasyon Hizmetleri ve
Büyükşehir Belediyelerinin Rekreasyonel Faaliyetlere Olan Yaklaşımlarının Değerlendirilmesi. Yüksek Lisans Tezi, Akdeniz Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Antalya.
Mete B., Ağaoğlu S.A. 2003. Ondokuz Mayıs Üniversitesi Kurupelit Kampüsü Akademik ve İdari Personelin Rekreatif Aktivitelere Katılım ve Bakış Açılarının İncelenmesi. Beden Eğitimi ve Sporda Sosyal Alanlar Kongresi Bildiriler Kitabı, Sayfa: 421-426, Ankara.
Müderrisoğlu, H., Uzun, S. 2004. Abant İzzet Baysal Üniversitesi Orman Fakültesi Öğrencilerinin Rekreasyonel Eğilimleri. Süleyman Demirel Üniversitesi Orman Fakültesi Dergisi, Sayı: 2, Sayfa:108-121, Isparta.
Müderrisoğlu, H.,
Müftügil S. 1993. Dinlence ve Turizm İlişkisi. Derleyen: Ş. Yarcan, Seyahat Yönetimi. Boğaziçi Üniversitesi Yayını, İstanbul.
Kutay, E.L., Örnekçi Eşen, S. 2005. Kırsal Rekreasyonel Faaliyetlerde Kısıtlayıcılar. Tarım Bilimleri Dergisi, Cilt-Sayı: 11 (1) Sayfa: 40-44, Düzce.
Okumuş Y. 2002. Kocaeli İlinde Bulunan, Farklı Sanayi Kuruluşlarında Çalışan Bireylerin Boş Zamanlarını Değerlendirme Tercihlerinin İncelenmesi. Yüksek Lisans Tezi, Kocaeli Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Kocaeli.
Önder S. 2003. Selçuk Üniversitesi Öğrencilerinin Rekreasyonel Eğilim ve Taleplerinin Belirlenmesi Üzerine Bir Araştırma. Selçuk Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi, Cilt: 17 (32), Sayfa: 31-38, Konya.
Örücü Ö.K. 2002. Eğirdir Yöresindeki Mevcut Peyzaj Değerlerinin Turizm Açısından İrdelenmesi. Yüksek Lisans Tezi, Süleyman Demirel Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Isparta.
Öter A. 2008. Bartın Kent Merkezi ve Yakın Çevresi Rekreasyon Alanlarının Saptanması ve Değerlendirilmesi Üzerine Bir Araştırma. Yüksek Lisans Tezi, Zonguldak Karaelmas Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Bartın.
Özdağ, S., Yeniçeri, M., Fişekçioğlu, İ.B., Akçakoyun, F., Kürkçü, R. 2009. Devlet Memurlarının Boş Zaman Değerlendirme Eğilimleri, Antropometrik ve Fiziksel Uygunluk Seviyeleri. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, Sayı: 22, Sayfa: 307-323.
Özdağ, S., Aytekin, U., Aykora, E. 2010. Yerel Yöneticilerin Rekreatif Etkinlik Anlayışları ve Uygulamaları. Türkiye Kickboks Federasyonu Spor Bilimleri Dergisi, Volume: 2, Sayı:2.
Özdemir A.S. 2006. Türkiye Taş Kömürü Kurumu Genel Müdürlüğünde Çalışan Yer Altı İşçilerinin Boş Zamanlarını Değerlendirme Alışkanlıklarının Belirlenmesi. Yüksek Lisans Tezi, Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
Özdilek, Ç., Demirel, M., Harmandar, D. 2007. Dumlupınar ve Sakarya Üniversitelerinde Öğrenim Gören Beden Eğitimi ve Spor Yüksekokulu Öğrencilerinin Boş Zaman Etkinliklerine Katılım Nedenleri ve Düzeylerinin Karşılaştırılması. Uluslar Arası İnsan Bilimleri Dergisi, Cilt: 4, Sayı: 2.
Özgüç N. 1984. Türkiye Coğrafyası. İstanbul Üniversitesi Yayını, Sayfa 4-352, İstanbul.
Özsever A. 1993. Günümüzün İş Adamı Önce İşim Demiyor. Sabah Gazetesi. 6 Mayıs.
Öztop E. 2006. Kurumsal Kimliği Güçlendirmede Rekreasyonel Etkinliklerin Önemi: Bir Sanayi Kuruluşundan Örnek. Yüksek Lisans Tezi, Hacettepe Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü Spor Bilimleri ve Teknolojisi, Ankara.
Pehlivanoğlu M.T. 1986. Belgrad Ormanının Rekreasyon Potansiyeli ve Planlama İlkelerinin Saptanması. Doktora tezi. İstanbul Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.
Sencer Y. 1979. Türkiye’de Kentleşme, KB Yayını, Ankara.
Sertkaya Ş. 2001. Bartın İli Kıyı Bölgesinin Turizm ve Rekreasyon Potansiyelinin Saptanması ve Değerlendirilmesi Üzerine Bir Araştırma. Doktora Tezi. Ankara Üniversitesi Fen Bilimleri, Ankara.
Siegenthaler K.L. 1997. Health Benefits of Leisure. Parks&Recreation, Vol: 32, Issue 1, 24-29.
Tekin, M., Yıldız, M., Akyüz, M., Uğur, O.A. 2007. Karaman Yüksek Öğrenim Kredi ve Yurtlar Kurumunda Kalan Üniversite Öğrencilerinin Rekreatif Etkinliklere Katılım ve Beklentilerinin İncelenmesi. Erzincan Eğitim Fakültesi Dergisi, Cilt-Sayı: 9-1, Erzincan.
Tezcan M. 1977. Sosyolojik Olarak Boş Zamanların Değerlendirilmesi. A.Ü. Yayını, Ankara.
Tezcan M. 1993. Boş Zamanlar Sosyolojisi. Ankara Üniversitesi Basımevi, Ankara. Tezcan N. 2007. Rekreasyon Etkinliklerinin Çalışanların Performansları Üzerine
Etkilerinin İncelenmesi:(Kocaeli Trakya Birlik). Yüksek Lisans Tezi, Sakarya Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Sakarya.
Topay M. 2003. Bartın-Uluyayla Peyzaj Özelliklerinin Rekreasyon-Turizm Kullanımları Açısından Değerlendirilmesi Üzerinde Bir Araştırma. Doktora Tezi, Ankara Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Ankara. Toskay T. 1983. Turizm: Turizm Olayına Genel Yaklaşım. Der Yayınları, İstanbul. Tör V.T. 1966. Boş Zamanları Değerlendirme Telkin Vasıtalarının Rolleri, BZD
Semineri, HSEK Yayını, İstanbul.
Tuncer B. 1976. Ekonomik Gelişim ve Nüfus. H.Ü. Yayını, Ankara.
Tunçel E.F. 1999. Ortaöğretim Kurumlarında Görev Yapan Öğretmenlerin Boş Zamanlarını Değerlendirme Alışkanlıklarında Sporun Yeri (İzmir İli Örneği). Yüksek Lisans Tezi, Ege Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, İzmir.
Tunçkol, H.M., Çumralıgil, B. 2005. Selçuk Üniversitesindeki Akademik Personelin Rekreasyonel Faaliyetlerinin Değerlendirilmesi. Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi, Cilt: 7, Sayı: 4.
Turhan M. 1993. Türkiye’de Sanayinin Yapısal Değişimi ve Ekonomik Gelişme. Sanayi Yıllığı 93, TKB Yayını, Ankara.
Tutal Y. 2004. Öğretmenlerin Boş Zamanlarını Değerlendirme Biçimleri (Isparta Örneği). Yüksek Lisans Tezi, Süleyman Demirel Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Isparta.
Tümer S. 1975. Rekreasyonla İlgili Kavramlar, Sınıflamalar. Peyzaj Mimarlığı Dergisi, Sayı:2, Ankara.
Uzun, G., Altunkasa, M.F. 1995. Adana Halkının Rekreasyonel Eğilimleri ve Mevcut Rekreasyonel Aktivitelere Katılım Düzeyleri ile Taleplerinin Belirlenmesi. Çukurova Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi, Cilt-Sayı: 10 (4), Sayfa: 49-60.
Uzun, G., Altunkasa, M.F. 1997. Rekreasyonel Planlamada Arz ve Talep. Çukurova Üniversitesi Ziraat Fakültesi, Genel Yayın No: 6, Yardımcı Ders Kitapları Yayın No: 1, Adana.
Yağmur R. 2006. Afyon Kocatepe Üniversitesi Beden Eğitimi ve Spor Yüksekokulu Öğrencileri ile Farklı Bölümlerdeki Öğrencilerin Serbest Zaman Aktivitelerinin Karşılaştırılması. Yüksek Lisans Tezi, Afyon Kocatepe Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Afyon.
Yavaş Karataş N. 2006. Yatılı İlköğretim Bölge Okullarında Okuyan Öğrencilerin Boş Zamanlarını Değerlendirme Alışkanlıkları (Bingöl İli Örneği). Yüksek Lisans Tezi, Uludağ Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Bursa.
Yeniçeri, M., Coşkun, B., Özkan, H. 2002. Muğla İl Merkezindeki Memurların Boş Zaman Değerlendirme Eğilimlerinin Belirlenmesi Üzerine Bir Araştırma. Muğla Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, Sayı:7, Muğla.
Yetiş Ü. (2000). Kamu Kuruluşunda Çalışan Devlet Memurlarının Boş Zaman Faaliyetlerini Değerlendirme Üzerine Bir Araştırma, Gazi Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Yüksek Lisans Tezi, Ankara.
Yetiş Ü. 2008. Ortaöğretim Öğrencilerinin Boş Zaman Değerlendirme Eğilimleri (Ankara Örneği). Doktora Tezi, Gazi Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
Yılmaz D. 2005. Rekreasyon Program Yönetimi: Orta Öğretimde Rekreasyon Programlarına Katılan Bayan Öğrencilerin, Rekreasyon Programlarına Bakış Açılarının ve Deneyimlerinin Değerlendirilmesi. Yüksek Lisans Tezi, Abant İzzet Baysal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Bolu. Yılmaz Z. 2002. Kütahya İli Orta Öğretim Kurumlarındaki Öğrencilerin Serbest
Zaman Faaliyetlerinin Dağılımı ve Değerlendirilmesi. Yüksek Lisans Tezi, Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Kütahya.
Zorba E. 2000. Fiziksel Uygunluk. Nehir Matbaası, Ankara.
Wilson T.B. 1979. An Introduction to Industrial Recreation: Employee Activities and Services. Dubuque, Iowa: WMC Brown Company Publishers.