8. Veri Toplama
8.8. Ki-Kare İlişki Testi
Ki-kare testi iki bağımsız sınıflama değişkeni arasında ilişki olup olmadığını test etmek için kullanacağız. Avukatların demografik özelliklerinden cinsiyet ve yaş arasında anlamlı bir ilişki olup olmadığını test edeceğiz.
Tablo 18. Ki-Kare Yaş*Cinsiyet Çapraz Tablolama Cinsiyetiniz Total Erkek Kadın Yaşınız 18-36 (Y KUŞAĞI) 93 78 171 54,4% 45,6% 100,0% 37-52 (X KUŞAĞI) 25 6 31 80,6% 19,4% 100,0% 53-71 (BEBEK PATLAMASI KUŞAĞI) 14 7 31 66,7% 33,3% 100,0%
Total 132 91 223
59,2% 40,8% 100,0%
Tablo 20. Ki-Kare Testi
Value df p
Pearson Chi-Square 8,028a 2 ,018
Likelihood Ratio 8,628 2 ,013
Linear-by-Linear Association 4,335 1 ,037
N of Valid Cases 223
Katılımcıların 132’si erkek ve 91’i kadındır. Erkeklerin 93’ü Y kuşağı bireyi, 25’i X kuşağı bireyi ve 14’ü Bebek Patlaması kuşağı mensubudur. Kadınların 78’i Y kuşağı, 6’sı X kuşağı ve 7’si Bebek Patlaması kuşağındandır. Tablo 19’da diğer nesillere göre daha genç olan Y kuşağı bireyleri daha fazladır. Bebek Patlaması kuşağı bireylerinin yaşlarının ilerlemiş olması dolayısıyla yoğun iş temposuna ayak uyduramamaları emekli olmaya sevk etmiş bu sebeple araştırmaya katılımları diğer kuşaklara göre daha azdır.
Tablo 20’ye göre Ki-Kare (X2) değeri (8,028) anlamlıdır. Sıklık değeri (SD) 2’dir ve p=,018’dir. Katılımcıların yaşları ile cinsiyetleri arasında istatiksel açıdan anlamlı bir ilişki vardır (X2
BEŞİNCİ BÖLÜM
SONUÇ VE ÖNERİLER
İşgücünün demografik yapısının artık değiştiği günümüz toplumlarında nitelikli işgücü için yeni kuşaklar iş hayatında yer almaya başladılar. Eski kuşakların yavaş yavaş emekli olmaya başlamasıyla insan kaynakları yönetimi de bu yönde değişim göstermeye başlamıştır.
Özellikle Y kuşağı üyeleri işgücü piyasasının değişmesinde öncülük etmiştir. Çünkü Y kuşağı bireyleri kendilerinden önceki kuşaklara göre daha farklı beklenti ve talep içindedirler. Sorgulayan yapıları, teknolojiyle daha çok vakit geçirme istekleri ve kolay alışmaları, rahatlarına ve özgürlüklerine düşkün olmaları, rekabet ortamını sevmeleri, her alanda sorumluluk sahibi olmak istemeleri, kendilerini eğitmek ve geliştirmek için fırsatları değerlendirmeleri, çalıştıkları kurumlara ve işlerine önem vermeleri, her ne kadar iş-yaşam dengesine önem verseler de bu dengeyi sağlamak onlar için çok zordur. Çünkü X ve Bebek Patlaması kuşaklar gibi çalışmak için yaşayan değil de, yaşamak için çalışan bir kuşaktır.
Bebek Patlaması kuşağından itibaren sıklıkla üzerinde durulan bir konu olan iş- yaşam dengesi, X kuşağı ile birlikte gelişmiş ve Y kuşağı ile üzerinde önemle durulması gereken vazgeçilmez bir kuram olmuştur. Özellikle örgütlerin üzerinde durması gereken iş-yaşam dengesi kavramı, işgörenlerin motivasyonlarının artmasına, yetenekli ve kalifiye bireylerin örgüte çekilmesi ya da elde olan çalışanların kaybedilmemesi açısından önemli bir kavramdır. Genel olarak da esnek çalışma saatleri, uzaktan çalışma ve stresi önlemeye yönelik eğitimlere önem verilmesi gerekmekte.
İş hayatında “kuşak farklılıkları’’ ve “iş-yaşam dengesi’’ arasındaki algılamaları araştırdığımız bu çalışmamız, Kahramanmaraş Barosuna kayıtlı 300 kişi ile bir anket çalışması gerçekleştirilmiştir. Avukatlar üzerinde yapılan bu çalışmanın, yoğun iş temposuna sahip olmaları, iş alanlarının farklılık göstermesi, tek bir yerde sabit kalmamaları, genellikle koşturmaca içinde olmaları, sıklıkla şehir değişikliği yapmaları gibi etkenler göz önünde bulundurularak doğru bir örneklem olacağı düşünülmüştür. İş hayatında yaygın olarak bulunan avukatların yaş araştırmasını
yaptığımızda, gelenekçi kuşağın mensuplarının emekli olması ve Z kuşağı bireylerinin de henüz iş hayatına atılmaması sebebiyle, en genci 53 en yaşlısı 71 yaşında olan Bebek Patlaması kuşağı, 37-52 yaş aralığında olan ve genç kuşağın ebeveynleri olan X kuşağı ve en genci 18 en yaşlısı 36 yaşında olan Y kuşağı bireyleri seçilmiştir.
Araştırmada sonucunda elde edilen bulgular şu şekilde özetlenebilir: Bebek Patlaması kuşağı, X kuşağı ve Y kuşağının ortaya çıktıklarım zaman ve şekil şartlarına baktığımızda iş-yaşam dengesi ile olan ilişkileri bariz farklılıklar göstermektedir. Yaptığımız çalışma bu farklılığa katkıda bulunmuş bir çalışmadır. Bebek Patlaması ve X kuşaklarının Y kuşağına göre daha iyi bir iş-yaşam dengesine sahip olduklarını göstermektedir. Ancak X ve Y kuşağı bireylerinin de iş-yaşam dengesine verdikleri önem oldukça fazladır. Diğer kuşaklara göre en dengeli yaşayan ise X kuşağıdır. Genç kuşak olan Y kuşağı iş-yaşam dengesine verdiği önemin karşılığını alamamaktadır bu nedenle çalıştıkları örgütlere de önemli işler düşmektedir. Y kuşağı her alanda daha aktif olmaya başlamaktadır, X kuşağının emeklilik yaşlarının yaklaşmasıyla birlikte bu neslin varlığı iş dünyasında hissedilmeye başlamıştır.
Esnek çalışma saatleri, uzaktan ya da evden çalışma, yarı zamanlı çalışma gibi benzer uygulamalarla iş-yaşam dengesi sağlamak mümkündür. Erdinç (1999), Pierce ve Newstrom (1980) ve Turgut (2011) gibi araştırmacılar esnek çalışma saatlerinin iş-yaşam dengesizlikleri üzerinde onarıcı bir yöntem olduğunu belirtmektedirler. Ayrıca Arslan (2012), iş ve iş dışı yaşamını dengelemede büyük zorluklar yaşayan çalışan kadınlara, çocukların bakımı, ev işlerinde yardım vb. gibi konularda yardım edilmesinin çoğu kuşağa önemli etkilerinin olacağı gerçeğinin altını çizmektedir. En önemli tatmin olma kaynağının bir aile hayatı kurmak olduğu ve ondan sonraki tatmin olma kaynağının kariyer yapmak olduğunu söyleyen Bertrand ve Pan (2013), yüksekokul mezunu olan, evli, çalışan ve kariyerleri olan kadınların, sadece ev işleriyle uğraşan, evde oturan kadınlara göre daha mutsuz, stresli ve yorgun olduklarını belirtiyor. Bunun asıl sebebinin ise iş-yaşam dengesini sağlayamadan kaynaklandığını söylemektedir.
Araştırmanın analizine başlamadan önce yaptığımız güvenilirlik sonuçlarına göre, maddelerin her birinin Cronbach-Alpha değerleri 0,80’in üzerinde çıkmıştır. Bu da tüm ifadelerin yüksek düzeyde güvenilir olduğunu söylemektedir. Ölçeğin güvenilirlik analiz sonucu da 0,905 olarak tespit edilmiştir. 1’e yakın olması sebebiyle ölçeğin güvenilirliği oldukça yüksektir.
Yapılan anket çalışmasında katılımcıların 171’i Y kuşağı bireyi, 31’i X kuşağı ve 21’i Bebek Patlaması kuşağı üyelerinden oluşmaktadır. Katılımcıların verdikleri yanıtlara göre Bebek Patlaması kuşağı üyelerinin iş-yaşam dengesini kurdukları ve bu dengeyi iyi idare ettirebildikleri sonucu ortaya çıkmıştır. İşten ayda iş dışından doğabilecek sorunları önceden anlayıp önlem aldıkları ve bu iki grup arasına taşımadıkları anlaşılmıştır. X kuşağı bireylerinin iş-yaşam dengesine çok önem verdikleri ayrıca bu dengeyi kurdukları sonucu çıkmıştır. Çalışmaya katılan avukatların büyük bir çoğunluğu Y kuşağı bireylerinden oluşmaktadır. Y kuşağının iş-yaşam dengesini sağlamaya çalıştıkları, bu dengeyi kurmaya önem verdikleri fakat iş ahlakının genç kuşaklarda olmaması aynı zamanda çalışma temposu içerisinde her tarafa zaman ayırmak isterken bir tarafı aksatması muhtemel olmaktadır. Ayrıca Genç kuşakların çalışma ahlakı, gelenekçilere, bebek patlamasına ve X kuşağına göre daha düşüktür. Y kuşağı hem iş hayatında hem de sosyal hayatında hızlı bir başarı arzu eder bu da onların dengeyi sağlamasını zorlaştırır. Kuşakları iş-yaşam dengesini en iyi sağlayandan zorlanana doğru sıralarsak; birinci kuşak Bebek Patlaması kuşağı, ikinci kuşak X kuşağı ve üçüncü kuşak Y kuşağı olmaktadır.
Yaptığımız Kruskal-Wallis fark testi sonuçlarına göre; demografik faktörlere yönelik avukatların iş-yaşam dengesi ve boyutlarına yönelik farklılıkları inceledik. Kruskal-Wallis fark testi sonucunda (p > 0,05) iş-yaşam dengesi ifadelerine katılım düzeyinde medeni durum, eğitim düzeyi, meslek hayatınızda kaçıncı yılınız, mesleğinizi kendi isteğinizle mi seçtiniz ve nerede çalışıyorsunuz gibi demografik bilgilere göre anlamlı farklılıklar bulunmamıştır. Bunların dışında yaş ve cinsiyet ile iş-yaşam dengesi arasında anlamlı bir farklılık olduğu görülmüştür. İş-yaşam dengesi algılamalarının kuşaklara göre bir fark gösterdiği Kruskal-Wallis fark analizinde çıkmıştır. Örneklemde ki bireylerin yaşları ilerledikçe iş-yaşam dengesine o kadar çok katıldıkları görülmüştür. Ayrıca iş-yaşam dengesinin “işin aile yaşamına etkisi
ve ailenin iş yaşamına etkisi’’ boyutlarında kuşaklara göre anlamlı farklılıklar çıkmıştır. İşin aile yaşamına etkisi alt boyutunda yani işten kaynaklı sorunların Y kuşağında ve Bebek Patlaması kuşağında daha fazla olduğu gözlemlenmiştir. Ailenin iş yaşamına etkisi alt boyutunda yani aileden kaynaklı sıkıntılar iş yaşamını etkilemesi olumsuz sorularında Y kuşağı en yüksek ortalamaya sahiptir.
Bebek Patlaması kuşağı iş-yaşam dengesini en iyi sağlayan kuşaktır fakat işten kaynaklı sorunlar nedeniyle ailede bazı sıkıntılar yaşamaktadır. Aynı şekilde Y kuşağı da iş-yaşam dengesini sağlayabilen bir kuşak olmasına karşın aileden kaynaklı sıkıntılar işlerine yansımaktadır.
Avukatların iş-yaşam dengesi algılamaları cinsiyetlerine göre de anlamlı farklılıklar göstermektedir. Erkek avukatlar, kadınlara göre iş-yaşam dengesini daha iyi sağlayabilmektedirler. Kadınların denge konusunda sıkıntı yaşamalarının sebebi yoğun tempoda hem işlerine hem de aile yaşantılarına zaman ayırmasının bazı sıkıntılar yaşatmasından kaynaklanmaktadır.
KAYNAKLAR
Akdemir, A., Konakay, G., & Demirkaya, H. (2013). Y Kuşağının Kariyer Algısı, Kariyer Değişimi Ve Liderlik Tarzı Beklentilerinin Araştırılması. Muğla Sitki Koçman
Üniversitesi İktisadi Ve İdari Bilimler Fakültesi Ekonomi Ve Yönetim Araştirmalari Dergisi, 2(2).
Akın, A., Ulukök, E., & Arar, T. (2017). İş-Yaşam Dengesi: Türkiye’de Yapılan Çalışmalara Yönelik Teorik Bir İnceleme. Journal of Economics and Administrative Sciences,
19(1), 113-124.
Akkoç, İ., & Kuşoğlu, M. (2018). Örgütsel Adalet, İş-Aile Çatışması İlişkisi: Bankacılık Sektöründe Bir Araştırma. Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 55, 52- 72.
Albayrak, A., & Özkul, E. (2013). Y Kuşağı Turistlerin Destinasyon İmaj Algıları Üzerine Bir Araştırma. Turkish Studies - International Periodical For The Languages,
Literature and History of Turkish or Turkic, 8(6).
Altun Dilek, S., & Yılmaz, K. (2016). Öğretmenlerin İşkoliklik Eğilimleri İle İş-Yaşam Dengeleri. e-Kafkas Eğitim Araştırmaları Dergisi, 3(1), 36-55.
Altuntuğ, N. (2012). Kuşaktan Kuşağa Tüketim Olgusu ve Geleceğin Tüketici Profili.
Organizasyon ve Yönetim Bilimleri Dergisi, 4(1), 203-212.
Arslan, M. (2012). İş-Aile Ve Aile-İş Çatışmalarının Kadın Çalışanların İş Doyumları Üzerindeki Etkisi. Birey ve Toplum Sosyal Bilimler Dergisi, 2(1), 99-114.
Aydemir, M., & Dinç, S. (2015). İş Ve Yaşam Dengesi Arayışında Kuşak Farklılıklarının Ve Kuşakların İş Değerlerinin Etkisi Üzerine Bir Model Çalışması. 23. Ulusal Yönetim
ve Organizasyon Kongresi, Muğla, 23, 867-873.
Aydın, E. (2010). Aile İşletmelerinin Sürdürülebilirliğinde Sonraki Kuşakların Duygusal
Sahiplik Algılamalarının Rolü: Türkiye’deki Kıdemli İşletmeler Bağlamında Araştırılması. Çanakkale Onsekizmart Üniversitesi.
Aygenoğlu, K. (2015). X Ve Y Kuşaklarının Kurumsal İş Hayatında İnsan Kaynağı
Açısından Stratejik Yönetimi. Maltepe Üniversitesi.
Babaoğlu, B. (2015). Turizm Sektöründe Çalışanların Kuşak Farklılıklarına Olan
Algılamaları Ve Bir Araştırma. İstanbul Arel Üniversitesi.
Ballıca, S. (2010). İş Görenlerin İş Yaşam Dengesi Algılamaları İle Cinsiyet Rolleri Ve
Bireysel Özelliklerinin İlişkisi: Büyük Ölçekli Bir İşletmede İnceleme. Çukurova
Başgöze, P., & Bayar, N. A. (2015). Eko Otellerden Hizmet Satın Alımında Kuşaklar Arası Farklılaşmalar Üzerine Bir Çalışma. Sosyoekonomi, 23(24), 118.
Baydar, B. (2016). Bazı Demografik Özelliklere Göre Farklı Kuşakların Yaşam
Doyumlarının İncelenmesi. Çağ Üniversitesi.
Baygül, Ş. B., & İnam, Ö. (2006). Kurum İçi İletişim: Çalışanların Sağlıklı İş Yaşamı Beklentilerinin Betimlenmesine Yönelik Bir Çalışma. Ulusal Halkla İlişkiler
Sempozyumu, 92-100.
Bell, A. S., Rajendran, D., & Theiler, S. (2012). Job Stress, Wellbeing, Work-Life Balance and Work-Life Conflict Among Australian Academics. E-Journal of Applied
Psychology, 8(1), 25-37.
Bertrand, M., & Pan, J. (2013). The Trouble With Boys: Social Influences and The Gender Gap in Disruptive Behavior. American Economic Journal: Applied Economics, 5(1), 32-64.
Bonebright, C. A., Clay, D. L., & Ankenmann, R. D. (2000). The Relationship Of Workaholism With Work–Life Conflict, Life Satisfaction, And Purpose In Life.
Journal of Counseling Psychology, 47(4), 469.
Boone, L. E., & Bowen, D. D. (1987). The Great Writings in Management and
Organizational Behavior: Random House.
Bostancıoğlu, A. İ. (2014). İş Yaşam Dengesi Ve İş Yaşam Dengesinin Çalışan Verimliliği
Üzerine Etkileri: İstanbul İli Kağıthane İlçesi Lise Ve Dengi Okul Öğretmenleri Üzerinde Bir Alan Araştırması. Hasan Kalyoncu Üniversitesi.
Casner‐Lotto, J., & Hickey, J. V. (1998). Having a job, Having a life-Making Them Both Possible. Employment Relations Today, 25(4), 37-47.
Cinamon, R. G., & Rich, Y. (2005). Work–Family conflict Among Female Teachers.
Teaching and teacher education, 21(4), 365-378.
Clark, S. C. (2000). Work-Family Border Theory: A New Theory of Work-Family Balance.
Human Relations, 53(6), 747-770.
Cohen, D., & Prusak, L. (2001). Kavrayamadığımız Zenginlik Kuruluşların Sosyal
Sermayesi. İstanbul: Mess Yayınları.
Çakmak, F., & Çelik, M. Y. (2016). Türkiye’ de İstihdamın Kuşaklara Göre Analizi. Paper presented at the Conference Full-Paper Proceedıngs Book.
Çarıkçı, İ. H., Çiftçi, M., & Derya, S. (2010). İş-Aile Yaşam Çatışması: Türkiye’deki Kadın Yöneticiler Üzerinde Bir Uygulama. The Journal of Visionary, 2(2), 53-65.
Çemberci, M., Sudak, M. K., Aşçı, S., Öz, S., & Civelek, M. E. (2014). Y Neslinin Örgüt Ortamındaki Davranış Farklılıklarının Analizi. Online Academic Journal of
Information Technology, 5(15).
Çetin, C., & Karalar, S. (2016). X, Y ve Z Kuşağı Öğrencilerin Çok Yönlü ve Sınırsız Kariyer Algıları Üzerine Bir Araştırma. Yönetim Bilimleri Dergisi, 14(28).
Daloğlu, E. S. (2013). Çalışma Algısı Üzerine Kuşaklararası Bir Analiz. Yaşar Üniversitesi. Demirer, S. (2011). İş-Yaşam Dengesi: Antalya’daki A Grubu Seyahat Acentelerinde Bir
Araştırma. Antalya Akdeniz Üniversitesi.
Demirkaya, H., Akdemir, A., Karaman, E., & Atan, Ö. (2015). Kuşakların Yönetim Politikası Beklentilerinin Araştırılması. İşletme Araştırmaları Dergisi.
Devi, A. C., & Rani, S. S. (2012). Personality And Work-Life Balance. Journal of
Contemporary Research in Management, 7(3), 23.
Dikmetaş, E. (2006). Hastane Personelinin Çalışma iş Yaşam Kalitesine Yönelik Bir Araştırma. Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 15(2).
Doğrul, B. Ş., & Tekeli, S. (2010). İş-Yaşam Dengesinin Sağlanmasında Esnek Çalışma.
Sosyal Ve Beşeri Bilimler Dengesi, 2(2).
Duxbury, L., & Higgins, C. (2001). Work-Life Balance in the New Millennium: Where Are We? Where Do We Need To Go? CPRN Discussion Paper. CPRN Discussion
Paper.
Edwards, J. R., & Rothbard, N. P. (2000). Mechanisms Linking Work and Family: Clarifying the Relationship Between Work and Family Constructs. Academy of
Management Review, 25(1), 178-199.
Efeoğlu, İ. E., & Özgen, H. (2007). İş Aile Yaşam Çatışmasının İş Stresi İş Doyumu ve Örgütsel Bağlılık Üzerindeki Etkileri: İlaç Sektöründe Bir Araştırma. Çukurova
Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 16(2).
Engizek, N., & Şekerkaya, A. (2016). X ve Y Kuşağı Kadınlarının Karar Verme Tarzları Bakımından İncelenmesi. Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü
Dergisi, 13(36).
Erdinç, Z. (1999). Küreselleşmenin İstihdama Etkileri. Dumlupınar Üniversitesi Sosyal
Bilimler Dergisi, 3, 111-120.
Erdirençelebi, M. (2012). Aile İşletmelerinde Kurumsallaşmanın Gerçekleşmesi İle
Eroğlu, F., Sarıkaya, M., & Eroğlu, Ş. G. (2016). Postmodern Kültür Bağlamında Kuşaklararası Girişimcilik Olgusu ve Davranış Tutarsızlığı Üzerine Bir Araştırma
Internatıonal Conference On Eurasıan Economıes.
Ertürk, E., Erdirençelebi, M., & Gökçe, Ş. (2017). Çalışanların Yaşadığı Presenteeism ve İş Yaşam Dengesi Arasındaki İlişki. Balkan Journal of Social Sciences, Özel Sayı, 193- 203.
Esen, D. (2018). Sürdürülebilir İnsan Kaynakları Yönetimine Genel Bir Bakış. Journal of
Current Researches on Business and Economics, 8(1), 85-104.
Etlican, G. (2012). X Ve Y Kuşaklarının Online Eğitim Teknolojilerine Karşı Tutumlarının
Karşılaştırılması. Bahçeşehir Üniversitesi.
Favero, L. W., & Heath, R. G. (2012). Generational Perspectives in the Workplace: Interpreting the Discourses That Constitute Women’s Struggle to Balance Work and Life. The Journal of Business Communication, 49(4), 332-356.
Fiksenbaum, L. M. (2014). Supportive Work–Family Environments: Implications for Work– Family Conflict and Well-Being. The International Journal of Human Resource
Management, 25(5), 653-672.
Fouché, C., & Martindale, K. (2011). Work–Life Balance: Practitioner Well-Being in the Social Work Education Curriculum. Social Work Education, 30(6), 675-685.
George, D., & Mallery, P. (2016). IBM SPSS Statistics 23 Step By Step: A Simple Guide and
Reference: Routledge.
Geurts, S. A. E., Beckers, D. G. J., Taris, T. W., Kompier, M. A. J., & Smulders, P. G. W. (2009). Worktime Demands and Work-Family Interference: Does Worktime Control Buffer the Adverse Effects of High Demands? Journal of Business Ethics, 84(2), 229-241.
Ghasemi, A., & Zahediasl, S. (2012). Normality Tests for Statistical Analysis: A Guide for Non-statisticians. International journal of endocrinology and metabolism, 10(2), 486.
Glynn, C., Steinberg, I., & McCartney, C. (2002). Work-Life Balance: The Role Of The
Manager: Citeseer.
Gökkaya, Ö. (2014). Yerel Yönetimlerde İş-Yaşam Dengesi Ve Çalışan Davranışı İlişkisinin İncelenmesi “Kocaeli Belediyeleri Örneği”. Elektronik Mesleki Gelişim Ve
Araştırmalar Dergisi, 2(3), 1-18.
Greenhaus, J. H., & Beutell, N. J. (1985). Sources of Conflict Between Work and Family Roles. Academy of Management Review, 10(1), 76-88.
Greenhaus, J. H., Collins, K. M., & Shaw, J. D. (2003). The Relation Between Work–Family Balance and Quality of Life. Journal of Vocational Behavior, 63(3), 510-531. Greenhaus, J. H., & Powell, G. N. (2006). When Work and Family are Allies: A Theory of
Work-Family Enrichment. Academy of Management Review, 31(1), 72-92.
Guest, D. E. (2002). Perspectives on the Study of Work-Life Balance. Social Science
Information, 41(2), 255-279.
Gurlaş, M. S. (2016). Jenerasyon Teorisine Göre X Ve Y Kuşakların Örgütsel Bağlılık, İş
Tatmini Ve İşten Ayrılma Niyeti Farklılıklarının İncelenmesi; Kamuda Vergi Dairesi Çalışanları Üzerine Bir Araştırma. Nişantaşı Üniversitesi.
Güler, M. (2007). Kuşaklararası Annelik Bilişleri, Kişilik Özelliği, Yaşam Doyumu Ve Çocuk
Yetiştirme Hedefleri. Mersin Üniversitesi.
Güleryüz, İ. (2016). Öğretmenlerde İşten Ayrılma Niyetinin Yordayıcısı Olarak, İş-Yaşam
Dengesi Ve Çalışmaya Tutkunluk. Bahçeşehir Üniversitesi.
Gümüş, İ., & Türkyılmaz, B. (2017). Güney Avrupa Ve Türkiye’de İş-Yaşam Dengesi: Karşılaştırmalı Bir Analiz. Kırklareli Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi
Dergisi, 6(1), 64-88.
Gür, Ö. (2016). İş-Yaşam Dengesinin " Mersin' de Otomotiv Sektöründe Araştırılması ". Toros Üniversitesi.
Gürbüz, S. (2015). Kuşak Farklılıkları: Mit mi, Gerçek mi? İş ve İnsan Dergisi, 2(1), 39-57. Hill, E. J. (2005). Work-Family Facilitation and Conflict, working Fathers and Mothers,
Work-Family Stressors and Support. Journal of Family issues, 26(6), 793-819. http://www.tdk.gov.tr. (2017). Kuşak.
Inglehart, R. (1977). Modernization and Postmodernization: Cultural, Economic, and
Political Change in 43 Societies: Princeton University Press.
Jurkiewicz, C. L. (2000). Generation X and the Public Employee. Public Personnel
Management, 29(1), 55-74.
Kağnıcıoğlu, D. (2013). Refah Devleti Modellerine Göre Avrupa Birliği’nde İş-Yaşam Çatışması ve İş-Yaşam Dengesi Politikaları. Çimento İşveren Dergisi, 27(1), 22-39. Kahn, W. A. (1990). Psychological Conditions of Personal Engagement and Disengagement
at Work. Academy of Management Journal, 33(4), 692-724.
Kalaycıoğlu, S., Tol, U. U., Küçükural, Ö., & Cengiz, K. (2003). Yaşlılar ve yaşlı yakınları açısından yaşam biçimi tercihleri. Türkiye Bilimler Akademisi Raporları. Tübitak
Matbaası, Ankara.
Karaaslan, S. (2014). Kuşaklararası Farklılıkları Örgütler Üzerinden Anlamak: Bir Alan
Araştırması. Ankara Üniversitesi.
Karakaş, A., & Şahin, N. (2017). The Relation Between Work Family Life Conflict, Job Performance and Job Stress: A Research on Hotel Employee. Sosyoekonomi, 25(32), 51-69.
Kavalcı, K., & Ünal, S. (2016). Y ve Z Kuşaklarının Öğrenme Stilleri ve Tüketici Karar Verme Tarzları Açısından Karşılaştırılması/A Research on Comparing Consumer Decision-Making Styles and Learning Styles in Terms of the Generatıon Y and Z.
Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 20(3).
Kayabaşı, A., Taşkın, E., & Kayık, M. (2016). Y Kuşağının Türk ve Yabancı Firmalara Yönelik Algıları: Çok Boyutlu Ölçekleme ile Analizi. Sosyal Bilimler Dergisi, 49. Kayacan, E. (2016). X Ve Y Kuşaklarının Motivasyon Kaynakları: Bankacılık Sektörü
Üzerine Bir Alan Araştırması. İstanbul Üniversitesi.
Keleş. (2011). Y Kuşağı Çalışanlarının Motivasyon Profillerinin Belirlenmesine Yönelik Bir Araştırma. Organizasyon ve Yönetim Bilimleri Dergisi, 3(2).
Keleş, S. (2014). Aile Şirketlerinde Y Jenerasyonunun Öz Yeterlilik Algısı Ve İşe Adanmışlık İlişkisi. Visionary E-Journal/Vizyoner Dergisi, 5(11).
Kerse, G. (2016). Motivasyon Araçlarının Örgütsel Bağlılık Üzerindeki Etkisi: X ve Y Kuşağı Karşılaştırması. Business And Management Studies: An International
Journal, 4(1).
Kıcır, B. (2015). Evden Çalışmanın İş-Yaşam Dengesine Etkisi: Çevirmenler Üzerinde Bir
Araştırma. Kocaeli Üniversitesi.
Koç, M., Öztürk, L., & Yıldırım, A. (2016). X Ve Y Kuşağının Örgütsel Bağlılık Farklılıklarını Belirlemeye Yönelik Ampirik Bir Çalışma. Press Academia Procedia. Koray, N. (2016). Kadınların Çalışma Hayatındaki İş Yaşam Dengesi Sorunları Ve Avrupa
Birliği -Türkiye Düzenlemeleri. Yalova Üniversitesi.
Korkmaz, O., & Erdoğan, E. (2014). İş Yaşam Dengesinin Örgütsel Bağlılık ve Çalışan Memnuniyetine Etkisi. Ege Akademik Bakis, 14(4), 541-557.
Kovacheva, S. (2008). Combining Work and Family Life in Young Peoples' Transitions to Adulthood in Bulgaria. Sociological Problems. Special Issue: Work-Life Dilemmas:
Changes in the Work and Family Life in the Enlarged Europe, 1, 74-100.
Kreiner, G. E., Hollensbe, E. C., & Sheep, M. L. (2009). Balancing Borders and Bridges: Negotiating the Work-Home Interface Via Boundary Work Tactics. Academy of
Kuru, İ. (2014). Y Kuşağı Ve İş Yaşam Dengesi. Bahçeşehir Üniversitesi.
Kuyucu, M. (2014). Y Kuşağı Ve Facebook: Y Kuşağının Facebook Kullanım Alışkanlıkları Üzerine Bir İnceleme. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 13(49).
Küçükusta, D. (2007). Konaklama İşletmelerinde İş-Yaşam Dengesinin Çalışma Yaşamı
Kalitesi Üzerindeki Etkisi. Dokuz Eylül Üniversitesi.
Luk, D. M., & Shaffer, M. A. (2005). Work and Family Domain Stressors and Support: