5.2. Öneriler
5.2.2. İleriki Araştırmalara Yönelik Öneriler
Aşağıda elde edilen sonuçlar doğrultusunda bundan sonra yapılacak olan çalışmalara yönelik önerilere yer verilmiştir.
1. Bu araştırmanın örneklemini Kırıkkale il merkezinde bulunan ortaokullar oluşturmuştur. İleriki çalışmalar farklı il ve bölgelerde yapılarak, daha geniş kapsamlı sonuçlar elde edilebilir.
2. Okullarda rehberlik ve psikolojik danışma servisi, okul idaresi ve sınıf rehber öğretmenlerinin iş birliği ile ergenlerin yoğun yaşadığı saldırganlık eğilimlerinin nedenlerini belirlemeye yönelik çalışmalar planlanabilir.
3. Araştırma ortaokul öğrencileriyle gerçekleştirilmiştir. İleriki araştırmalarda ilkokul ve lise öğrencilerine uygulanarak farklı kademelerdeki öğrencilerin saldırganlık ve anne-baba kabul red düzeylerinin karşılaştırılması mümkün olacaktır.
4. Saldırganlık ile ilgili deneysel çalışmaların artırılarak ergenlerin saldırganlık düzeylerini azaltıcı eğitim programlarının uygulanması ve bu programların etkileri incelenerek yaygınlaştırılması, okullarda saldırganlık ve şiddet olaylarının azalmasını sağlayabilir.
5. Bu çalışmada anne baba kabul red düzeyi ve saldırganlık düzeylerine bakılmıştır. Saldırganlıkla ilgili ile ilgili bundan sonraki çalışmalarda saldırganlık eğilimlerinin nedenlerini belirlemeye yönelik çalışmalar planlanabilir.
6. Araştırmada anne-baba eğitim seviyesi, sosyoekonomik düzey gibi örneklem sayılarının eşit dağılmadığı gruplar mevcuttur. İleriki araştırmalarda eşit sayıda örneklem ile karşılaştırma yapılabilir.
7. Bu çalışmanın sonucu Türk kültür yapısı ile ilişkili olabilir. Bu yüzden kültürlerarası farklılaşmaya bakmak için farklı kültürlerde de araştırmalar yapılabilir.
KAYNAKLAR
Abay, E., & Tuğlu, C. (2000). Şiddet ve agresyonun nörobiyolojisi. Klinik Psikiyatri Dergisi, 3, 21-26.
Ağlamaz, T. (2006). Lise öğrencilerinin saldırganlık puanlarının kendini açma davranışı,
okul türü, cinsiyet, sınıf düzeyi, anne-baba öğrenim düzeyi ve ailenin gelir düzeyi açısından incelenmesi. Yüksek Lisans Tezi, Ondokuz Mayıs Üniversitesi Sosyal
Bilimler Enstitüsü, Samsun.
Akse, J., Hale, W.W., Engels, R.C.M.E., & Raaijmakers, Q.A.W. (2004). Personality, perceived parental rejection and problem behavior in adolesence. Social Psychiatry& Psychiatric Epidemiology,39, 980-988.
Akyüz, Y. (1978). Türkiye’de öğretmenlerin toplumsal değişmedeki etkileri. Ankara: Doğan. Albukrek, İ. (2002). Anne baba ve çocuk tarafından algılanan babanın çocuğuna karşı tutumu
ile çocuğun benlik kavramı arasındaki ilişki. Yüksek Lisans Tezi, İstanbul Üniversitesi
Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
Anderson, A., & Bushman, B.R. (2001). Effects of violant videos on aggressive behavıour, aggressive cognition, aggressive affect, psychologıcal arousal, and prosocial bahavior: a meta-analytic review of the scientific literature. American Psychologıcal Society, 12 (5), 353-359.
Amerikan Psikiyatri Birliği (1998). Tv’de şiddet ve çocuklarımız: etkilenmemeleri için neler yapabilirsiniz (N. Şahin, Çev.). Türk Psikoloji Bülteni, 8, 76-82.
Aral, N., Bütün, A., Türkmenler, B. ve Akbıyık A. (2004). İlköğretim okullarının sekizinci sınıfına devam eden çocukların saldırganlık eğilimlerinin incelenmesi. Çağdaş Eğitim Dergisi, 29 (315), 17-25.
Atkinson, R.L., Atkinson, R.C., Smith, E.E., Bem, D.J.& Hoeksema, S.N. (2012). Psikolojiye
giriş. (Y. Alogan, Çev.). Ankara: Arkadaş.
Attili, G. (1985). Concomitants and factors influencing children’s aggression. Aggressive Behavior, 11 (4), 291-301.
Başoğlu, C. (1988). Saldırganlık davranışının biyolojik belirleyicilerinin araştırılmasına
yönelik bir çalışma. Yüksek Lisans Tezi, Gülhane Askeri Tıp Akademisi Haydarpaşa
Eğitim Hastanesi Ruh Sağlığı ve Hastalıkları Kliniği, İstanbul.
Bekçi, B. (2006). İlköğretim ikinci kademe öğrencilerinde aile içi çocuk istismarı ve
öfke tetikleyicileri arasındaki ilişkinin incelenmesi. Yüksek Lisans Tezi, İstanbul
Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
Beller, E. K. (1955). Dependency and independence in young children. Journal of Genetic Psychology, 87, 25-35.
Berenson, K. R., Crawford, T. N., Cohen, P. ve Brook, J. (2005). Implications of ıdentification with parents and parents’ acceptance for adolescent and young adult self-esteem. Self and Identity, 4, 289–301.
Berkowitz, L. (1964). The effects of observing violence. Scientific American, 210, 35-41. Berkowitz, L. (1987). Frustration, appraisals, and aversively stimulated aggression.
Aggressive Behavior, 14, 3-11.
Bernstein, D. A., Clarke-Stewart, A., Penner, L.A., Roy, E. J., & Wickens, C. D.(Eds.). (2000). Psychology. Boston: Houghton-Mifflin.
Bolat Karataş, Z. (2002). Anne-baba saldırganlığı ile lise öğrencilerinin saldırganlığı arasındaki ilişkinin incelenmesi. Yüksek Lisans Tezi, Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Adana.
Bulut, S. (2008). Okullarda görülen öğrenciden öğrenciye yönelik şiddet olaylarının bazı değişkenler açısından arşiv araştırması yöntemiyle incelenmesi. Abant İzzet Baysal
Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 8 (2), 1-16.
Buss A.H. (1961). The pyscology of aggreesion. New York : Wiley.
Buss, A.H. (1978). Psychology- Behavior in Perspective. New York: John Wiley-Sons.
Buss, A. H., & Warren, W. L. (2000). The Aggression Questionnaire manual. Los Angeles: Western Psychological Services.
Campbell, A., Muncer, S., & Coyle, E. (1992). Social representations of aggression as an explanation of gender differences: a prelimanary study. Aggreesion Behavior, 18, 1- 14.
Can, S. (2002). Aggression Questionnaire adlı ölçeğin Türk popülasyonunda geçerlik ve
güvenirlik çalışması. Yüksek Lisans Tezi, Gülhane Askeri Tıp Akademisi Haydarpaşa
Candan, G. (2006). 8-11 yaşındaki parçalanmış ve tam aile çocuklarının anne-babalarının
kabul ve reddetme davranışlarını algılayışı. Yüksek Lisans Tezi, Maltepe Üniversitesi
Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
Cengiz, S. (2010). Ergenlerde saldırganlık ve problem çözme. Yüksek Lisans Tezi, Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
Coccaro, E.F., & McNamee, B. (1998). Biology of aggression: relevance to crime. Washington D.C.: American Psyciatric.
Coles C.J., Greene, A.F., & Braithwaite, H.O. (2002). The relationship between personality, anger expression and perceived family control among incarcerated male juveniles. Adolesence, 37 (146), 395-409.
Campo, A. T. & Rohner, R. P. (1992). Relationships between perceived parental acceptance-rejection, psychological adjustment and substance abuse among young
adults. Child Abuse and Neglect, 16, 429-440.
Crick, N. R., & Grotpeter, J. K. (1995). Relational aggression, gender, and social psychological adjustment. Child Development, 66, 710-722.
Cüceloğlu (2005). İnsan ve davranışı. İstanbul: Remzi. Çağdaş, A. (2002). Anne baba çocuk ilişkisi. Ankara: Nobel. Çaplı, O. (1993). Çocukların gençlerin eğitimi. Ankara: Bilgi.
Çetin. Ö.(2005). Suçlu ve normal ergenlerde algılanan anne-baba kabul ve reddi. Yüksek Lisans Tezi, Ege Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İzmir.
Dağ, İ. (1992). Kontrol odağı, öğrenilmiş güçlülük ve psikopatoloji ilişkileri. Psikoloji Dergisi, 7 (27), 1-9.
Demirhan, M. (2002). Kendini açma düzeyleri farklı genel lise öğrencilerinin bazı değişkenler açısından saldırganlık düzeylerinin incelenmesi. Yüksek Lisans Tezi, Anadolu Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Eskişehir.
Dilekmen, M., Ada. Ş., & Alver. B. (2011). İlköğretim II. kademe öğrencilerinin saldırganlık özellikleri. Gaziantep Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi. 10 (2), 927–944.
Dinçel, G. (1977). Ergenlerde rorschach tepkilerinin incelenmesi. Doktora Tezi, İstanbul Üniversitesi Cerrahpaşa Tıp Fakültesi Psikiyatri Kürsüsü, İstanbul.
Direktör, C., & Çakıcı, M. (2012). Ergenlerde algılanan ebeveyn kabul ve reddin psikolojik sorunlar üzerine etkisi. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 1, 132-144. Dizman, H. (2003). Anne ve babasıyla yasayan ve anne yoksunu olan çocukların eğilimlerinin
incelenmesi. Yüksek Lisans Tezi, Ankara Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
Dizman, H., & Gürsoy, F. (2004). Anne yoksunu olan çocukların saldırganlık eğilimlerinin incelenmesi. Çukurova Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 2 (27), 7-17.
Dizman, H., & Gürsoy, F. (2005). İlköğretim dördüncü ve beşinci sınıfa devam eden anne yoksunu olan ve olmayan çocukların saldırganlık eğilimleri. Kastamonu Eğitim Dergisi, 13 (2), 437-446.
Dollard, J., Doob, L. W., Mowrer, O. H. & Sears, R. R. (1939). Frustration and aggression. New Haven: Yale University
Donat Bacıoğlu, S., & Özdemir, Y. (2012). İlköğretim öğrencilerinin saldırgan davranışları ile yaş, cinsiyet, başarı durumu ve öfke arasındaki ilişkiler. Eğitim Bilimleri Araştırması Dergisi, 2,169-187.
Dökmen, Ü. (1988), Pinokyo’nun arketipler ve ana-baba-çocuk ilişkileri açısından incelenmesi. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 2-16. Dökmen, Ü. (2013). Küçük şeyler: 3 yaşama yerleşmek. İstanbul: Remzi.
Duncan, R. D. (1999). Peer and sibling aggression: An investigation of intro-and extra- familial bullying. Journal of Interpersonal Violence, 14 (8), 871-886.
Duran, Ö., Eldeleklioğlu, J. (2005). Öfke kontrol programının 15–18 yaş arası ergenler üzerindeki etkililiğinin araştırılması. Gazi Üniversitesi Gazi Eğitim Fakültesi Dergisi, 3, 267-280.
Eccles,J.S., Midgley,C., Wigfield,A., Buchanan,C.M., Reuman,D., & Flanagan, C. (1993). Development during adolescence: the impact of stage-environment fit on young adolescents' experiences in schools and in families. American Psychologist, 48 (2), 90- 101.
Efilti, E. (2006). Orta öğretim kurumlarında okuyan öğrencilerin saldırganlık, denetim odağı
ve kişilik özelliklerinin karşılaştırmalı olarak incelenmesi. Doktora Tezi, Selçuk
Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Konya. Ekşi, A. (1990). Çocuk, genç, ana babalar. İstanbul: Bilgi.
Ekşi, A. (1999). Çocuğun ruhsal gelişiminde annenin önemi, anneden ayrılığa tepkiler. Aysel Ekşi (Ed.). Ben Hasta Değilim içinde (s. 50-56). İstanbul: Nobel.
Englander, K. E.(2003). Understanding violence. Manhaw: Lawrance Erlbaum Associates. Enron, L.D. (1982). Parent-child interaction, Television Violence and Aggression of Children.
American Psychologist, 37, 197-211.
Erkan, S., & Toran, M. (2010). Child acceptance-rejectıon behaviors of lower and upper socioeconomic status mothers. Social Behavior and Personality, 38 (3), 427-432.
Erkman, F. (2004). The Relationship of Self-Reported Physical Punishment to Parental Acceptance-Rejection in Turkish Parents. Paper presented at the Society for Cross- cultural Research Conference, San Jose, California, USA.
Erkuş, A. (1994). Psikoloji Terimleri Sözlüğü. Ankara: Doruk Yayınları.
Eroğlu S. E. (2009). Saldırganlık davranışının boyutları ve ilişkili olduğu faktörler: lise ve üniversite öğrencileri üzerine karşılaştırmalı bir çalışma. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi. 21, 205-221.
Ertan, Y., & Ardalı, C. (1996). Saldırganlık, şiddet ve terörün psikososyal yapıları. Cogito-Üç
Aylık Düşünce Dergisi, 6 (7), 143-163.
Eryavuz, A. (2006). Çocuklukta algılanan ebeveyn kabul veya reddinin yetişkinlik dönemi
yakın ilişkiler üzerindeki etkileri. Doktora Tezi, Ege Üniversitesi Sosyal Bilimler
Enstitüsü, İzmir.
Fassino, S., Daga, G., Pierò, A., Leombruni, P., & Rovera, G. G. (2001). Anger and personality in eating disorders. Journal of Psychosomatic Research, 51, 757–764. Festinger, L. (1954). A theory of social comparison processes. Human relations, 7(2), 117-
140.
Fisher, D. (1999). Preventing childhood trauma resulting from exposure to domestic violence. Preventing School Failure, 44 (1), 25-28.
Freedman, J.L., Sears, D.O., & Carlsmith, J.M. (1998). Sosyal Psikoloji (A. Dönmez. Çev). Ankara: İmge.
Freud, S. (2000) . Kitle psikolojisi. (Çev. K. Şipal). İstanbul: Cem.
Fromm, E. (1995). İnsandaki yıkıcılığın kökenleri 1 (Ş. Alpagut Çev.). İstanbul: Payel.
Furlong, M. F., & Smith, D. C. (1994). Anger, hostility and aggression: Assessment, prevention and intervention strategies for youth. Brandon, VT: Clinical Psychology. Furman, W., & Buhrmester, D. (1992). Age and sex differences in perceptions of networks of
personal relationships. Child Development, 63, 103-115.
Galambos, N.L., Sears, H.A., Almeida, D.M., & Kolaric, G.C. (1995). Parents' work overload and problem behavior in young adolescents. Journal of Research on Adolescence, 5(2), 201-223.
Gander, M.J., & Gardnier, H.W. (1994). Çocuk ve ergen Gelişimi (B. Onur Çev.). Ankara: İmge.
Geçtan, E. (1993). Psikanaliz ve sonrası. İstanbul: Remzi.
Gençtoprak S. (2010). Çocukların anne-babalarıyla, ilişkide kabul veya red algıları,
psikolojik uyumları ve akademik başarılarının incelenmesi. Yüksek Lisans Tezi,
Zonguldak Karaelmas Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Zonguldak.
Gönültaş O.(2013). Ortaokul son sınıf öğrencilerinin öfke ve saldırganlık düzeylerinin bazı değişkenlere göre incelenmesi. Yüksek Lisans Tezi, Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Adana.
Güloğlu, B., & Aydın,G. (2007). İlköğretim 5. Sınıf öğrencilerinin öğrenılmış güçlülük ve otomatık düşünce biçimi arasındaki ilişki. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi 33,157-168.
Gültekin, F. (2011). İlköğretim ikinci kademe öğrencilerinin öfke ve saldırganlık düzeylerinin azaltılması. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 41, 180-191.
Gümüş, T. (2000). Kendini kabul düzeyleri farklı lise öğrencilerinin bazı degişkenlere göre
saldırganlık düzeyleri. Yüksek Lisans Tezi, Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler
Enstitüsü, Ankara.
Gündoğdu, R. (2010). 9. Sınıf ögrencilerinin çatısma çözme, öfke ve saldırganlık düzeylerinin bazı değişkenler açısından incelenmesi. Ç.Ü. Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 19(3), 257-276.
Gürsoy, F. (2002). Annesi çalışan ve çalışmayan çocukların saldırganlık eğilimlerinin incelenmesi. Çocuk Gelişimi ve Eğitimi Dergisi, 1 (6-7), 7-15.
Hale, W.W., Valk, I.V.D, Engels, R., & Meeus, W. (2005). Does perceived parentalrejection make adolescents sad and mad? The association of perceived parentalrejection with adolescents depression and aggression. Journal of adolescenthealth, 36(6), 466-474. Haran, S., (2003). Ergenlerde gelişimsel kriz üzerine bir klinik örnek. Kriz Dergisi. 12 (1), 47-
53.
Hatunoğlu, A. (1994). Ana- baba tutumları ile saldırganlık arasındaki ilişkiler. Yüksek Lisans Tezi, Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Ensitüsü, Erzurum.
Heathers, G. (1955). Emotional dependence and independence in nursery school play. Journal of Genetic Psychology, 87, 37-57.
Henning, K., Leitenberg, H., Coffey, P., Bennet, T., & Jankowski, M.K. (1997). Long-term psychological adjustment to witnessing ınterparental physical conflict during childhood. Child Abuse and Neglect, 21, 501-515.
Hill,N.E., Bush, K.R. & Roose, M.W.(2003). Parenting and family sozi-lization strategies and children’s mental health: low income mexican-amerikan and euro-american mothers and children. Child Development, 74 (1), 189-204.
Hogo, M. A., & Vaughan, G. M. (2006). Sosyal psikoloji. (İ. Yıldız, A. Gelmez Çev.). Ankara: Ütopya.
Hortaçsu, N. (1997). İnsan ilişkileri, İstanbul: İmge.
Infante, D. A. (1994). Argument and verbal aggression in consturctive and destructive family and organizational dagreements. Western Journal of Communication, 58 (2), 73-84. İnanç, B. Y., Bilgin, M., & Atıcı, M. K. (2005). Gelişim psikolojisi: Çocuk ve ergen gelişimi,
Adana: Nobel.
Jacobs P.A., Brunton M, Melville M.M., Brittain R.P. & McClemont WF. (1965). Aggressive behavior, mental sub-normality and the XYY male. Nature, 208 (5017), 1351–1352. Jean, M. (1997). Developing anger and aggression control in youth in recreation and park
systems. Parks and Recreation, 32 (8), 3-62.
Kağıtçıbaşı, Ç. (2004). Yeni insan ve insanlar: sosyal psikolojiye giriş. İstanbul: Evrim. Karaduman D.İ. (2012). İlköğretim 1. kademe 4.ve 5. sınıf öğrencilerinin saldırganlık
düzeyleri ile anne baba tutumları arasındaki ilişkinin incelenmesi. Yüksek Lisans
Tezi, İstanbul Arel Üniversitesi, İstanbul.
Karahan, T. F., Özcan, K., & Ağlamaz, T. (2009). Lise öğrencilerinin saldırganlık düzeylerinin anne-babanın birliktelik durumu, öz üvey oluşu ve yaşamda öncelikli en önemli değer algısı açısından incelenmesi. Uludağ Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 22 (1), 211-229.
Karasar, N. (2009). Bilimsel araştırma yöntemi. Ankara: Nobel.
Karataş, Z. B. (2005). Anne baba saldırganlığı ile lise öğrencilerinin saldırganlığı arasındaki ilişkinin incelenmesi. Çağdaş Eğitim Dergisi, 317, 30-39.
Karataş, Z. (2008). Bilişsel davranışsal teknikler ile psikodrama teknikleri kullanılarak yapılan grupla psikolojik danışma uygulamalarının ergenlerde saldırganlığı
azaltmadaki etkilerinin karşılaştırmalı olarak incelenmesi. Doktora Tezi, Mersin
Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Mersin.
Karataş, Z. (2009). Saldırganlık: Saldırganlığın ergenler üzerindeki etkileri. Çağdaş Eğitim Dergisi, 2009, 34, (367): 29-36.
Kartal, H., & Bilgin, A. (2009). Anne-babaların kız ve erkek çocuklarına uyguladıkları psikolojik saldırganlık davranışları. Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, 2 (8), 230- 241.
Kassinove, H., & Sukhodolsky, D.G. (1995). Anger disorde’s: Basic science and practice issues. Issues in Comprehensive Pediaric Nursing, 18 (3), 173-205.
Kayahan, A. (2002). Annelerin bağlanma stilleri ve çocukların algıladıkları kabul ve reddin
çocuk ruh sağlığı ile ilişkileri, Yüksek Lisans Tezi, Ege Üniversitesi, İzmir.
Kernberg, O.F. (1992). Aggression in personality disorders and perversion. New Haven, C.T:Yale University.
Kesen, N.F., Deniz, M.E., & Durmuşoğlu, N. (2007). Ergenlerde saldırganlık ve öfke düzeyleri arasındaki ilişki: yetiştirme yurtları üzerinde bir araştırma, Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 17, 353-364.
Khaleque, A., & Rohner, P.R. (2001). Reliability of the perceived parental control scale: A meta-analysis across ethnic groups. Center of Parental Acceptance and Rejection, School of Family Studies, University of Connecticut.
Khaleque, A. & Rohner, R.P.(2002). Perceived parental acceptance rejection and psychological adjustment: A meta analysis of cross-culturel and intra culturel studies. Journal of Marriage and Family, 64, 54-64.
Kılıçarslan, S. (2009). İlköğretim 7. ve 8. sınıf öğrencilerinin akılcı olmayan inançları ile
saldırganlık düzeyleri arasındaki ilişkinin incelenmesi. Yüksek Lisans Tezi, Çukurova
Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Adana.
Kılınç, E. & Murat, M. (2012). Genel lise 9. sınıf öğrencilerinin bazı değişkenlere ve sürekli kaygı düzeylerine göre saldırganlık düzeylerinin incelenmesi. Gaziantep Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 11(3),835 -853
Kırımoğlu, H., Parlak, N., Dereceli, Ç., & Kepoğlu, A. (2008). Lise öğrencilerinin saldırganlık düzeylerinin spora katılım düzeylerine göre incelenmesi, Niğde
Üniversitesi Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi, 2 (2), 147-154.
Kıtahara, M. (1987). Perception of parental acceptance and rejection amon swedish university students. Child Abuse & Neglect, 11:223-227.
Köknel, Ö. (1996). Bireysel ve toplumsal şiddet. İstanbul: Altın Kitaplar. Köknel, Ö. (1999). Ergenlik dönemi. ana‐baba‐çocuk okulu. İstanbul: Remzi. Köknel, Ö. (2005). Kişilik: kaygıdan mutluluğa. İstanbul: Altın Kitaplar.
Köksal, F. (1991). Denetim odağı ile saldırgan davranışlar arasındaki ilişkiler. Doktora Tezi, Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Erzurum.
Kulaksızoğlu, A. (1990). Gençlik çağı ve ülkemizde gençlik sorunları. Marmara Üniversitesi
Eğitim Bilimleri Dergisi, 2, 133-144.
Lagerspetz, K., Björguist, M. & Peltonen, K. (1988). Is indirect aggression tyypical of females? Gender differences in aggressiveness in 11 to 12 year old children. Aggressive behavior, 14, 403-414.
Lamont, A.F., Richard, M.H., & James, M. (2003). Effects of locus of control on African American high school seniors educational aspirations: Implications for preservice and inservice high school teachers and counselors. High School Journal, 87 (1), 2-16. Le Bon, G. (2005). Kitleler psikolojisi. İstanbul: Hayat.
Lorenz, K. (1996). Ecco homo (İşte insan) ( M. Tüzel Çev.).Cogito-Üç Aylık Düşünce Dergisi, (6-7), 65-77.
Maccoby, E. E. ve Martin, J. A. (1983), "Socialization in the Context of the Family: Parent Child Interaction" P. H. Mussen (Ed.) Handbook of Child Psychology, Vol. 4, 4th.ed. New York,1-101
McAdams, C.R., & Lambie, G.W. (2003). A changing profile of aggression in schools: Its impact and implications for school personel. Preventing School Failure, 47 (3), 122- 130.
McWhirter, B. T. (1997). Loneliness, learned resourcefulness, and self-esteem in college students. Journal of Counseling and Development, 75 (6), 460-470.
Michaud, Y. (1991). Şiddet, ( C. Muhtaroğlu Çev.). İstanbul: İletişim.
Miller, N. E. (1941). The frustratıon-aggressıon hypothesıs. Psychological Review, 48, 337- 342.
Moeller, T.G. (2001). Youth Aggression and Violence. New Jersey: Lawrence Erlbaum Associates
Morgan, F.C. (2011). Psikolojiye giriş. (S. Karakaş Çev.). Ankara: Hacettepe Üniversitesi Psikoloji Bölümü Yayınları.
Nelson, J. R. (1982). The Theory and Practice of Counseling Psychology, Füsun Akkoyun (Ed.), Birminghham: Cassell Educational Limited, Danışma Psikolojisi Kuramları, Ankara: Özel Baskı.
Noller, P., & Callan, V. (1991) . The Adolescent in the Family. New York: Routledge.
Önder, M. E., & Dilbaz, N. (1994). Agresyonda psikofarmolojik tedavi.3 P: Psikiyatri ,Psikoloji, Psikofarmoloji Dergisi, 2 (1), 81-88.
Önder, A., & Gülay, H. (2007). Annelerin kabul red düzeyi ile çocuklarının empati becerisi arasındaki ilişkinin incelenmesi. Pamukkale Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 22, 23-30.
Önder, A., & Gülay, H. (2007). Ebeveyn kabul-red teorisi ve bireyin gelişimi açısından önemi. Dokuz Eylül Üniversitesi Buca Eğitim Fakültesi Dergisi, 21, 20-28.
Öngider, N. (2006). Evli ve boşanmış ailelerde algılanan ebeveyn kabul veya reddinin
çocuğun psikolojik uyumu üzerindeki etkileri. Doktora Tezi, Ege Üniversitesi Sosyal
Bilimler Enstitüsü, İzmir.
Öz, E.S. (2007). İlköğretim l. kademe 4. ve 5. sınıf öğrencilerinin saldırganlık düzeylerinin
bazı değişkenler açısından incelenmesi. Yüksek Lisans Tezi, Ege Üniversitesi Sosyal
Bilimler Enstitüsü, İzmir.
Özgüven, İ.E. (2001). Ailede İletişim ve Yaşam. Ankara: Pdrem.
Özmen S.K., (2004). Aile İçinde Öfke ve Saldırganlığın Yansımaları, Ankara Üniversitesi
Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 37 (2), 27-39.
Öztürk, İ. (1990). Anne-baba tutumlarının üniversite öğrencilerinin bağımsızlık duyguları anlama, yakınlık, başatlık, kendini suçlama ve saldırganlı düzeylerine etkisi. Yüksek Lisans Tezi, Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
Öztürk, N. (2008). Ortaöğretim 9. sınıf öğrencilerinin saldırganlık düzeylerinin bazı değişkenler açısından incelenmesi. Yüksek Lisans Tezi, İnönü Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Malatya.
Öztürk, O. (1995). Ruh sağlığı ve bozuklukları. İstanbul: Hekimler Yayın Birliği.
Pakaslahti, L., Asplund-Peltola, R-L., & Keltikangas-Jarvinen, L. (1996). Parent’s social problem-solving strategies in families with aggressive and non aggressive boys. Aggressive Behavior, 22, 345-356.
Paley, B., Conger, R. D., & Harold, G. T. (2000). Parent’s affect adolescent cognitive representations and adolescent social development. Journal of Marriage and Family, 62, 761-776.
Parman, T. (1997). Ergenlik: bir giriş yazısı. Psikiyatri, Psikoloji, Psikofarmoloji Dergisi. 5 .7-8
Perlman, D., & Cozby, C.P. (1983). Nonverbal behavior: a functional perspective. New York: Springer-Verlag.
Pettingill, S.M., & Rohner, R. P. (1985). Korean-American adolescents' perceptions of control, parental acceptance-rejection, and parent-adolescent conflict. Lagunes, I.R. &. Poortinga, Y. H. (Eds.), From A Different Perspective: Studies of Behavior Across Cultures içinde, (s.240-249) . Lisse: Swets ve Zeitlinger.
Poilin, F., & Boivin, M. (2000). The role of proactive aggression in the formation and devalopment of boys’ friendships. Devalopmental Psychology, 2 (36), 233-240.
Polvan, Ö. (2000). Çocuk ve ergen psikiyatrisi. İstanbul: Nobel.
Ramirez, J.M., & Andreu J.M. (2005). Aggression and some related psycological construct (anger, hostility and impulsivty).Some comments from a research project. Neuroscience and Biobehavioral Reviews, 30 (3), 276-291.
Rohner, R. P. (1975). They love me, they love me not: a worldwide study of the effects of parental acceptance and recection. New Haven, CT: HRAF.
Rohner, R.P. & Rohner, E. (1981). Parental Acceptance-Rejection and Parental Control: Cross-Cultural Codes. Ethology: 20 (3), 245-260.
Rohner, R.P. (1984/1999). Handbook for the study of parental acceptance and rejection. center for the study of parental acceptance and rejection, University of Connecticut at Storrs.
Rohner, R.P. (1986). The warmth dimension foundation of parental acceptance-rejection theory. Newbury Park, CA: Sage Publications.
Rohner, R.P. (1994). Patterns of parenting: The warmth dimension in worldwide perspective. In W.J. Lonner & R.S. Malpass (Eds.), Readings in Psychology and Culture. Needham Heights, MA: Allyn and Bacon, Inc.
Rohner, R.P. (1999). Acceptance and rejection. In D. Levinson, J. Ponzetti & P. Jorgensen (Eds.), Encyclopedia of Human Emotions. New York: Macmillan Publishing.
Rohner, R.P. (2001). Reliability and validity of the ıntimate partner acceptance- rejection questionnaire, Manuscript in Preparation, Rohner Center for the Study of Parental Acceptance and Rejection, School of Family Studies, University of Connecticut. Rohner R.P. ve Britner, P.A. (2002), Worldwide Mental Health Correlates of Parental
Acceptance-Rejection: Review of Cross-Cultural and Intracultural Evidence, Cross- Cultural Research, 36 (1), 16-47.
Rohner, R. P., Khaleque, A., & Cournoyer, D.E. (2003). Cross- national perspectives on parental acceptance- rejection theory. By The Haworth Press.
Rohner, R.P. (2004). The parental ac-ceptance and rejection syndrome: Universal correlates of perceived rejection. American Psychologist, 59, 830-840.
Rohner R. P. (2005). Glossary of Significant Concepts in Parental Acceptance-Rejection
Theory. 10 Ocak 2015 tarihinde http://csiar.uconn.edu/wp
content/uploads/sites/494/2014/02/Glossary.pdf sayfasından erişilmiştir.
Rohner, R. P., & Khaleque A. (2005). Handbook for the study of parental and rejection, USA: Rohner Research.
Rohner, R.P. (2006). The Warmth dimension: Foundations of parental acceptance- rejection theory. Newbury Park, CA: Sage Publications, Inc.
Rohner, R. P., Khaleque, A. & Cournoyer, D.E. (2011). Introduction to Parental Acceptance- Rejection Theory, Methods, Evidence, and Implications. 5 Ocak 2015 tarihinde http://csiar.uconn.edu/wp-content/uploads/sites/494/2014/02/INTRODUCTION-TO- PARENTAL-ACCEPTANCE-3-27-12.pdf sayfasından erişilmiştir.