Hz. Peygamber Selmân el-Fârisî’ye ayrı bir önem vermiş, geceleri onunla uzun sohbet etmiştir.144 Selmân’ın hayırda önde olduğunu,145 Fars’tan Müslüman olan ilk kişi olarak, Fars’ın öncüsü konumunda bulunduğunu,146 ümmeti içinde iki kat ecir alacak kişilerden sayıldığını,147 cennette on kişinin onuncusu olduğunu148 ve bir kişiye bakmakla kalbinin nurlanmasını isteyen kişinin, Selmân el-Fârisî’ye bakmasını,149 söyleyerek Selmân el-Fârisî övmüştür.
Hz. Peygamber, Selmân el-Fârisî’ye cennet hurilerinin müştak olduğunu,150 cennetin Selmân’ı, Selmân’ın da cenneti arzu ettiğini söylemiştir.151 Cebrâil Hz. Peygamber’e gelerek, Allah’ın sevdiği dört kişiyi haber vermiştir. Allah Resûlü’ne de onları sevmesini emretmiştir. Bu dört kişiden birisi Selmân el-Fârisî’dir.152
Selmân el-Fârisî’nin de içinde bulunduğu bir topluluğun yanından Ebû Süfyan geçerken, orada bulunanlar, “Allah’ın kılıçları Allah düşmanının boynunda yerlerini almamış” demişlerdir. Bunu duyan Hz. Ebû Bekir; “Kureyş’in büyüğüne böyle mi söylüyorsunuz?” demiştir ve onların Ebû Süfyan hakkında söylediklerini Hz. Peygamber’e haber vermiştir. Hz. Peygamber Ebû Bekir’e: “Sen onları kızdırmış olabilirsin, eğer onları kızdırmışsan Allah’ı da kızdırmış olursun” demiştir. Bunun üzerine Hz. Ebû Bekir onların yanına gelerek, onları kızdırıp kızdırmadığını
144
İbnü’l-Esîr, Üsdü’l-Ğâbe, II/268; Nevâvî, “Sâbikü’l-Fars”, s. 734.
145
İbnü’l-Cevzî, el-Muntazam, V/25.
146
Halîmî, el-Minhac fî Şuabi’l-İman, II/156; İsfahânî, Hilye, I/185; İbnü’l-Cevzî, Sıfatü’s-Safve, I/534; Âmilî, Bahaeddin Muhammed b. Hüseyin b. Abdüssamed Âmilî (H.1031/M.1622), el-Mihlat, Thk: Muhammed Halil Paşa, Beyrut, tsz., s. 71; Endelüsî, el-Hulelü’s-Sündüsiyye, I/205; Bilbürrî,
el-Cevhere fî Nesebi’n-Nebî, I/428. 147
İbn Teymiyye, Minhâcü’s-Sünneti'n-Nebeviyye, V/118.
148
Ebü’ş-Şeyh, Tabakâtü’l-Muhaddisîn, I/209.
149
Şevkânî, Ebû Abdullah Muhammed b. Ali b. Muhammed el-Havlanî Şevkânî (H.1250/M.1834),
Derrü’s-Sahabe fî Menâkibi’l-Karâbe ve’s-Sahabe, Thk: Hüseyin b. Abdullah el-Umuri, Dımeşk,
1411/1990, s. 375; Reyşehri, Muhammed, Mevsuâtü’l-İmam Ali b. Ebî Talib; fî’l-Kitâb ve’s-Sünne
ve’t-Târih; bi Müsaade Muhammed Kazım et-Tabâtabâî, Beyrut, 1420/2000, XII/144; Varol, M. Bahaüddin, Ehl-i Beyt, Kavramsal Boyut, Konya, 2004, s. 87.
150
Tirmizî, menâkıb, 34. 151
Hargûşî, Menâhilü’ş-Şifâ, VI/46.
152
İbn Mâce, Ebû Abdullah Muhammed b. Yezid er-Rebei el-Kazvînî (H.273/M.887), Süneni İbn
Mâce, İstanbul,1401/1981, Mukaddime, 11; Tirmizî, Menâkıb, 21; İsfahânî, Hilye, I/190; İbn
Teymiyye, Minhâcü’s-Sünneti'n-Nebeviyye, V/118; Şîrâzî, ed-Derecetü'r-Rafîa, s. 208; Bilbürrî, el-
Cevhere fî Nesebi’n-Nebî, I/477; İbnü’l-Megâzelî, Ebü’l-Hasan Ali b. Muhammed Cellâbî İbnü’l-
Megâzelî, Menâkıbu Ehli’l-Beyt, Thk: Muhammed Kazım el-Mahmûdî, s. 351, Tahran, 1427/2006; Varol, Ehl-i Beyt, Kavramsal Boyut, s. 87.
sormuştur. Onlar, Hz. Ebû Bekir’e; “Allah seni affetsin, hayır bizi kızdırmadın” demişlerdir.153
Hz. Peygamber başka ifadelerinde, Selmân el-Fârisî’nin razı olduğundan Allah’ın razı olacağını, onun kızdığına da Allah’ın kızacağını,154 Selmân’a buğz edene, Allah’ın buğz edeceğini, Selmân’ı seveni de Allah’ın seveceğini ve Selmân’ın tek bir ümmet olarak diriltileceğini haber vermiştir.155 Selmân el-Fârisî’nin razı olduğundan Allah’ın razı olacağı, onun kızdığına da Allah’ın kızacağı ifadesini, Selmân’ın kendi şahsı için razı olması ya da kendi çıkarına ters olduğu için kızması şeklinde anlamak yanlış olur. Selmân’ın Allah’ın razı olduğu şeylere razı olması ve Allah’ın kızdığı şeylere kızması şeklinde anlamak doğru olacaktır.
Selmân el-Fârisî’nin de içinde bulunduğu bir toplulukta, nesepler konuşulmuştur. Selmân el-Fârisî konuşulan sözleri Hz. Peygamber’e haber verince, Allah Resûlü onlara Hucurat suresinin on üçüncü âyetini okumuş ve Selmân’ın üzerinde onların üstünlüklerinin olmadığını, üstünlüğün ancak takva ile olacağını söylemiştir.156
Resûlüllah’ın bulunduğu bir mecliste, Selmân el-Fârisî Hz. Peygamber’e yakın bir yerde otururken, içeriye bir Arap girmiş ve Selmân’ı yerinden kaldırmış onun yerine kendisi oturmuştur. Hz. Peygamber bu durumdan çok rahatsız olmuştur ve o Arab’a; “Allah ve Resûlü’nün sevdiği bir kişiyi mi uzaklaştırıyorsun? Selmân bendendir, kim ona cefa ederse bana cefa etmiş, kim ona eziyet ederse bana eziyet etmiş olur” demiştir.157
Selmân el-Fârisî’nin, Hz. Peygamber’in yanındaki yeri, birçok sahabîden öndedir.158 Sahabîler Hz. Peygamber’e bir soru sormak istediklerinde, Selmân el-
153
Müslim, Ebü’l-Hüseyin Müslim b. el-Haccâc el-Kuşeyrî en-Nisâbûrî (H.261/M.874), Sahihu
Müslim, İstanbul, 1401/1981, Fezâilü’s-Sahâbe, 42; Belâzurî, Ensâbü’l-Eşrâf, II/132; İbn Abdi’l-
Ber, el-İstiâb, II/197; Şîrâzî, ed-Derecetü'r-Rafîa, s. 208-209; Abdüssettâr, A’lâmü’l-Huffâz, I/483; Bilbürrî, el-Cevhere fî Nesebi’n-Nebî, II/82.
154
Hargûşî, Menâhilü’ş-Şifâ, VI/46.
155
Tüsterî, Muhammed Taki, Kâmûsü'r-Ricâl, 2. bsk., Müessesetü'n-Neşri'l-İslâmî, 1410/1990, V/199; Belâzurî, Ensâbü’l-Eşrâf, II/131.
156
Tüsterî, Kâmûsü'r-Ricâl, V/185; Kummî, Münteha'l-Âmâl, I/162.
157
Müfid, Ebû Abdullah İbnü'l-Muallim Muhammed b. Muhammed Müfid (H.413/M.1022), el-
İhtisas, Thk: Ali Ekber Gaffarî, Beyrut, 1402/1982, s. 221-222; Tüsterî, Kâmûsü'r-Ricâl, V/198-199;
Âmilî, “Selmân el-Fârisî”, s. 13.
158
Fârisî’den aracılık etmesini istemişlerdir.159 Selmân el-Fârisî Hz. Peygamber’le nasıl konuşulacağını çok iyi bilmektedir. Allah Resûlü o gelince, ona yastık vererek ikramda bulunmuştur.160 Hz. Peygamber, Selmân el-Fârisî hasta olduğunda onun şifa bulması ve günahlarının affı için, eceli gelinceye kadar dinine ve vücuduna afiyet vermesi için Allah’a dua etmiştir.161
Hz. Peygamber, her peygambere yedi tane yardımcı zeki insan verildiğini, kendisine ise on dört yardımcının verildiğini söylemiş ve Selmân el-Fârisî’yi de bu kişilerle beraber zikretmiştir.162 Hz. Peygamber, yazılan anlaşma metinlerinde, onu da şahit olarak yanında bulundurmuştur. 163