Fedek

a. Fedek Hakkında Genel Bilgi

Fedek (bugünkü Hâil) Medine ile Hayber arasında, Medine’ye yaklaşık 150 km mesafede yahudilerin yaşadığı bir yerdi. Sa’doğullarının (Benî Sa’d b. Bekir) Hayber yahudilerine yardım etmek üzere Fedek’te toplandıklarını ve buna karşılık Hayber’in hurma gelirlerinden pay istediklerini haber alan Rasûl-i Ekrem, Hayber’in fethinden önce 6. yılın Şaban ayında (Aralık 627) Hz. Ali kumandasındaki 100 kişiIik bir askerî birliği Sa’doğulları’nın üzerine Fedek’e göndermişti. Gerçekten Hayber yahudileri Teyma, Fedek, Vâdilkurâ yahudilerini de yanlarına alarak müslümanlara karşı savaş hazırlığına başlamışlardı. Fedek civarına ulaşan askerî birlik Sa’doğulları casuslarından birini sıkıştırarak karargâhlarını öğrendi. Hz. Ali karargâhlarına vardığında onların

256 _{Beyhakî, a.g.e., VII, 223; İbn Kesir, a.g.e., V, 251}  257 _{Heytemî, a.g.e., 80}  

kaçtığını gördü. Koyun sürülerine ve develere ganimet olarak el koydu. Üç gün kaldıktan sonra Medine’ye tekrar döndü.258

Hz. Peygamber, Hayber’in fethinden sonra Ensâr’dan Muhayyisa b. Mes’ûd’u Fedek halkını İslâm’a davet için gönderdi. Fedek halkı topraklarının yarısı karşılığında Rasûlullah ile anlaşmak istediler. Rasûl-i Ekrem müslümanların istedikleri zaman yahudileri çıkarmaları şartıyla bunu kabul etti. Böylece Fedek savaş yapılmadan ele geçirildiği için arazinin yarısı Hz. Peygambere tahsis edilmiştir. Rasûlullah buradan elde edilen geliri amme işlerine, yolcu ve misafirlere, ayrıca ailesine sarfederdi.259

b. Şia’nın Fedek Hakkındaki İddiaları

Rasûl-i Ekrem’in vefatından sonra gerek hanımlarının gerekse kızı Fatıma’nın Halife Ebû Bekir’den bazı istekleri olmuştur. Nakledildiğine göre Hz. Peygamber’in vefatı üzerine hanımları Rasûl-i Ekrem’in Hayber ve Fedek’teki hisselerinden miraslarını almak için Hz. Osman’ı Ebû Bekir’e gönderdilerse de Hz. Aişe onlara Rasûlullah’ın. "Biz peygamberler miras bırakmayız, bizim bıraktıklarımız sadakadır.” hadisini söylemiştir. Bunun üzerine onlar isteklerinden vazgeçmişdir.260

Hz. Ebû Bekir halife olduktan sonra Hz. Fatıma ve Efendimiz’in (s.a) diğer akrabaları miras istemek üzere halifeye gitmişlerdir. Bunun üzerine Şia ve Ehl-i Sünnet’e göre, özellikle Hz. Fatıma ve halife arasında birtakım olaylar cereyan etmiştir.261 Şia Hz. Fatıma’ya bu konuda eziyet edildiğini söylemektedir.262 Bize ulaşan rivayete göre, Hz. Fâtıma’nın Fedek hurmalığını Rasûlullah’ın kendisine hibe ettiğini söylemesi üzerine Hz. Ebû Bekir’in Fâtıma’dan şahit istediği, onun da Ümmü Eymen’i şahit gösterdiği, halifenin Ümmü Eymen’in şahadetini de yeterli görmediği belirtilmektedir.263 Bu rivayet Hz. Ebû Bekir’in verdiği hükümlerde dinî esaslara ne kadar titizlikle riayet ettiğini gösterir. Esasen Hz. Fatma’yı Rasûlullah’ın vefatından sonra miras derdine düşmüş bir vâris gibi gösteren bu rivayet onun Hz. Ebû Bekir’in hilâfetine olan itirazının da bir mesnedi yapılmak istenmektedir. Bu miras meselesinden

       258 _{Algül, Hüseyin, “Fedek”, DİA, XII, 294} 

259 _{İbn Hişam, a.g.e. II, 353; İbn Şebbe, Tarihu’l-Medineti’l-Münevvera, I, 193}  260 _{Buharî, Ashabu’n-Nebî, 12; Farzu’l-Humus, 1; Meğazî, 14, 38; Feraiz, 3} 

261 _{en-Nâşî el-Ekber, Ebu’l-Abbas Abdullah b. Muhammed, Usûlü’n-Nihal, thk. Seyit Bahçıvan, Konya,} 2007, 9  

262 _{Meclisî, a.g.e., XXIX, 329-330}  263 _{İbn Sa’d, a.g.e., II, 315-316} 

dolayı aralarında geçen konuşmadan dolayı Ebû Bekir’in hüngür hüngür ağladığı nakledilmektedir.264

Bazı rivayetlerde de miras isteme olayında sadece Hz. Fatıma’nın değil, İbn Abbas (r.a.) ve Hz. Ali’nin olduğu da görülmektedir. Rivayet edildiğine göre Hz. Fâtıma ile Abbas b. Abdülmüttalib, miraslarını istemek için Ebû Bekir’e gelmişlerdi. Hz. Ali de onlarla birlikteydi. Hz. Peygamber’den kendilerine düşen miras haklarını istemişler, Ebû Bekir de Rasûlullah’ın: “Biz miras bırakmayız; bizim bıraktıklarımız sadakadır"

buyurmuştur.” dediğini söyleyerek bu isteklerini reddetmiş ve ardından: “Peygamber,

kimin geçimini üzerine almış ve yüklenmişse, onların bütün harcamaları ve geçimleri bana aittir." demiştir. Bunun üzerine Ali, ‘Süleyman Davud’a varis olmuştur.Zekeriyya da, "O, bana varis olsun; Yakûb hanedanına da varis olsun” diyerek, peygamberlere varis olunabileceği hakkında ayetleri delil olarak okumuştur. Bunun üzerine Hz. Ebû Bekir de: ‘Bu iş böyledir; vallahi, bunun böyle olduğunu benim bildiğim kadar sen de bilmektesin.” deyince, Ali, “fakat, burada Allah’ın kitabı konuşuyor!” diyerek sözlerini bitirmiş ve hepsi, başka bir şey söylemeden oradan ayrılmışlardır.265

Hz. Fatma’nın miras talebi sonunda ortaya çıkan diyaloglar farklı şekillerde aktarılmaktadır. Bunlardan biri Hz. Ali’nin geç biat etmesinin nedeni olarak da gösterilen şu rivayettir: Hz. Ebû Bekir, yukarıdaki hadisi zikrettikten sonra, “Muhammed’in (s.a) ailesi bu maldan sadece yiyebilir. Ben, kesinlikle Rasûlullah’ın fey’leri ile ilgili olarak kendi döneminde yaptığı uygulamanın dışına çıkamam; o ne yapıyorsa ben de aynısını yaparım.”266 _{demiş ve Hz. Fâtıma’ya Fedek’ten miras olarak}

bir şeyler vermeyi reddetmiş, bunun üzerine Fâtıma kızarak oradan uzaklaşmış ve ölünceye kadar da Hz. Ebû Bekir’le konuşmamıştır.267 İşte Hz. Fâtıma’nın bu kırgınlığı ve küskünlüğünden dolayı da Hz. Ali ve Haşimoğulları’ndan hiç kimse, o vefat edinceye kadar Ebû Bekir’e biat etmemiştir.268

Hz. Fâtıma Hz.Bekir’e gelerek: "Sana kim varis olur?" sorusunu yöneltmiştir. Rivayette olmasa bile bu sorudan önce Hz. Fâtıma ile Hz. Ebû Bekir arasında bir konuşmanın geçtiği anlaşılmaktadır. Yukarıda geçen rivayetlerden de anlaşıldığı üzere

       264 _{Yakubî, a.g.e., II, 86} 

265 _{İbn Sa’d, a.g.e., II, 315}  266 _{Beyhakî, Sünen, VI, 295, 345} 

267 _{Muvatta, Kelam, 27; Ahmed b. Hanbel, Müsned, I, 4, 6, 9; Buharî, Farzu’l-Humus, 1; Meğazî, 14, 38;} Feraiz, 3; Müslim, Cihad ve’s-Siyer, 51, 52, 53  

muhtemelen Hz. Fatıma mirasını istemiş, Hz. Ebû Bekir de reddetmiştir. "Peki ben neden babama varis olamıyorum?" diye sorunca, Hz. Ebû Bekir: "Çünkü ben, Rasûlullah’ın (s.a) ‘Bize varis olunmaz” dediğini işitmiştim." karşılığını vermiş ve "Fakat ben, Rasûlullah’ın geçimini üstlendiği kimselerin geçimini üstleneceğim ve onlar için harcamaları yapacağım." demiştir.269

"Rasûlullah’ın vefat ettiği gün Hz. Ebû Bekir’e biat edilmiş ve ertesi gün Hz. Fâtıma, Hz. Ali ile birlikte Hz. Ebû Bekir’e gelerek; “Rasûlullah’tan bana kalan mirasımı ver!” diyerek, ondan mirasını istemiştir. Hz. Ebû Bekir de: ‘Bunu bir miras olarak mı istiyorsun yoksa bu konuda Rasûlullah’tan bir söz mü aldın?’ diye sorunca Fâtıma: “Sen öldüğün zaman, nasıl kızların sana varis olacaksa Fedek, Hayber ve onun Medine’deki fey’leri de bana miras olarak kalacaktır! deyince, Hz. Ebû Bekir: “Vallahi, baban benden hayırlıdır, sen de benim kızlarımdan hayırlısın. Fakat Rasûlullah: "Bize varis olunmaz bizim geride bıraktıklarımız, yani şu mallar, sadakadır." buyurmuştur. Sen, babanın bunları sana verip vermediğini bilirsin. Eğer, bunları vermiştir, dersen, ben senin bu sözünü kabul ederek sana inanırım deyince, Hz. Fâtıma: “Bana Ümmü Eymen gelerek, babamın Fedek arazisini bana verdiğini söylemişti.” karşılığını verdi. Hz. Ebû Bekir’in, “peki sen, onun; “fedek arazisi, senindir kızım!" dediğini işittin mi? Eğer, Hz. Peygamber’in, "O, senindir” buyurduğunu işittim, diyorsan, ben sana inanır ve sözünü kabul ederim!” demesi üzerine, Hz. Fâtıma: “Ben, sana bildiklerimi söyledim.” diyerek konuşmasını bitirdi.270

Benzer bir rivayette ise Hz. Fatıma ve Hz. Ebû Bekir arasında şu diyalog geçmiştir: Hz. Fâtıma Hz. Ebû Bekir’e: “Sen öldüğün zaman, sana kim varis olur?” diye somuş, Ebû Bekir: “Tabi ki çocuklarım ve ailem!” karşılığını vermiştir. Bunun üzerine Hz. Fâtıma: “Peki, o halde neden biz değil de sen, Hz. Peygambere varis oluyorsun?” sorusunu yöneltince, Hz. Ebû Bekir de: “Rasûlullah’ın kızı! Vallahi, babanın ne arazisine, ne altınına, ne gümüşüne, ne kölesine ve ne de malına varis oldum!” cevabını vermiştir. Fâtıma, Hz. Ebû Bekir’in bu sözlerini işitince, “Peki o zaman, Allah’ın bize tahsis ettiği Allah’a ait hisse ve senin elindeki bize ait olan mallara ne demeli?” deyince, Hz. Ebû Bekir: “Rasûlullah’tan (s.a); “O mallar sadece Allah’ın bana rızkımı temin etmem ve geçimimi sağlamam için lutfettiği geçim kaynaklarıdır. Ben ölünce de onlar,

       269 _{Ahmed b. Hanbel, a.g.e., I, 10}   270 _{İbn Şebbe, a.g.e., I, 209-210} 

müslümanlar arasında pay edilir.” buyurduğunu işitmiştim.”karşılığını verdi.271 Bunun üzerine Hz. Fâtıma “Sen, Rasûlullah’tan ne işittiğini daha iyi bilirsin.”dedi.272

Bu rivayetlerden de anlaşıldığı üzere Hz. Fatıma mirası istedikten sonra, Hz. Ebû Bekir’in reddetmesi üzerine hiç tepki göstermeden bu durumu kabullenerek oradan ayrılmıştır. Hatta son sözünden de anlaşıldığı üzere onu övmüş ve olayı gönül huzuru ile kabul etmiştir.

Akkad bu konuda şöyle bir yorum yapmıştır: “Hz. Ebû Bekir’in Hz. Fatma’yı mirastan engelemesinden dolayı hilafetinin yara aldığını düşünmek akıllıca bir iş değildir. Hz. Ebû Bekir onu engellediği gibi Hz. Aişe’yi de engellemiştir. Hz. Ebû Bekir kendisi için insanların en sevimlisi olan kızı da bulunduğu halde Peygamber’in varislerini korumaktansa vasiyetini ve dinin gereklerini korumayı tercih etmiştir. Bu mal ve oğulları korumaktan daha evladır.273

Hz. Fatıma’nın miras taleb etmesi hem Şia hem de Ehl-i Sünnet tarafından kabul edilmektedir. Fakat Şia’nın ileri sürdüğü rivayetlere bakıldığında bu tavırlar Rasûlullah’ın kızına çok da yakışmamaktadır. Bize göre miras talebinden sonra iki tarafın konuşarak anlaştığı rivayetler akla daha uygun gelmektedir.