Emek Piyasasında Monopson ve Sendikalar

Gerçek hayatta bütün emek piyasalarında az ya da çok aksaklıklar bulunduğundan işletmenin karşılaştığı emek arzı eğrisi de -o ölçüde- yukarı doğru (pozitif) eğimli olacaktır. Bu piyasada sendikanın istihdam potansiyelini azaltmayan monopol türü bir gücü vardır. İşte bu noktada refah ekonomisi açısından da sendikaların mevcudiyetinin (ücretleri ve istihdamı rekabetin tam olduğu yahut aksaklıkların bulunmadığı ortamdaki noktaya kadar yükselttiği ölçüde) ekonomik bir mantığı ve izahı doğmaktadır (Balcı, 1999;90).

Kapitalist ekonomilerde emek piyasasını yer yer monopsoncu bir yapı arz etmektedir. Belirli bir iş piyasasında tek bir işveren olması haline monopson denir.

26

Monopsoncu iş piyasasında tek alıcı söz konusu olup, bu işveren tam rekabetçi piyasanın aksine ücretler üzerinde etkin olur. Mal piyasasında rekabetçi ya da mal piyasasında monopol veya oligopol olan firma emek piyasasında monopson bir yapı gösterebilir. W MCL ACL=SL A B C MRPL=VMPL=DL L* LC LB

Şekil 1.4 Ürün Piyasasında Rekabetçi, Emek Piyasasında Monopsonist Bir Firmada Denge Ücret Ve İstihdam Düzeyinin Belirlenmesi.

Monopsoncu firma (ya da oligopsoncu firmalar) “ücret alıcı” bir yapıda değil, tersine “ücret koyucu” bir yapıya sahiptirler. Piyasada firma ücret artışlarına önemli ölçüde direnebilecek hatta ücretleri düşmeye zorlayacak güce sahip olabilir (Sloman, 2003;272). İster işgücü, ister sermaye olsun belirli bir faktör için pozitif eğimli bir piyasa arz eğrisi ile karşılaşmış olması monopsonistin daha fazla faktör kullanmak istemesi durumunda, yalnızca satın aldığı ek birimler için değil, tüm faktör birimleri için daha yüksek bir fiyat ödemesi gerektiği anlamına gelir. Sonuçta, marjinal faktör maliyeti faktör fiyatını aşacaktır ve monopsonistin karşılaştığı marjinal faktör maliyeti eğrisi yine kendisinin karşılaştığı faktör arz eğrisinin üzerinde olacaktır (Salvatore, 1974;232).

Bunun anlamı firma daha fazla işgücü kullanarak kârını arttırabilmesine rağmen, bir birim ek işgücü kullanımının toplam gelire katkısının toplam maliyete olandan daha küçük olmasıdır. Diğer bir ifadeyle karın gereksiz yere azaltılmasıdır. Bu nedenle firma MRCL = MRPL eşitliğini sağlayacak şekilde işgücü istihdam edecektir

W*

WC

27

(Koutsoyiannis1997;478-502). Burada MRPL işgücünün marjinal ürün gelirini ifade

ederken, MRCL işgücünün marjinal faktör maliyetini ifade etmektedir.

MRCL = MRPL (1.8)

Monopson bir firma için marjinal ürün değeri firma işgücü talep eğrisi ile özdeştir. Monopsoncu, işgücünün marjinal maliyetinin işgücünün marjinal gelirine eşit olduğu noktada işgücünü istihdam ederek aynı zamanda karını da maksimize etmeyi amaçlamaktadır(Frank, 1997;496). Dolayısıyla, monopson gücü olan bir alıcı marjinal ürün değerinin, marjinal faktör maliyetine eşit olduğu noktaya kadar faktör satın almaya sürdürerek karını maksimum hale getirmektedir4_{. Monopsoncu bir}

firma, monopson bir güce sahip olmayan rekabetçi bir firmaya ya da firmalara göre daha az işgücü istihdam etmektedir. Yine aynı şekilde monopsoncu bir firma istihdam ettiği işgücüne tam rekabetteki bir firmanın ödediği ücret düzeyinden daha düşük bir ücret ödemektedir.

Bundan dolayı ortaya çıkan ve monopsoncunun elde ettiği kara monopsoncu istismarı ya da monopsoncu sömürü adı verilir. Monopsoncunun ilave işgücüne ödediği ücret ile işgücünün istihdam sonrasında kendisine gelir olarak katkısı arasındaki fark ne kadar büyükse, monopson o kadar güçlü demektir. Farklı bir deyişle, monopsoncunun karşı karşıya olduğu arzın esnekliği azaldıkça monopson gücü artar şeklinde de ifade edilebilir (Schotter, 2003;717).

Tüm bu açıklamalar ışığında monopson gücüne haiz firmanın davranışlarında tümüyle özgür olamayacağı, piyasada tek alıcısı olduğu üretim faktörünün, hem fiyatını belirleyip hem de bu faktörden dilediği kadar satın alamayacağı anlaşılmaktadır. Aksine monopsonist firma üretim faktörünün birimi için ödeyeceği fiyatı belirlediğinde, bu fiyattan kaç birim faktör satacaklarına, faktör sahipleri karar verecektir. Monopsonistin satın alacağı faktör miktarını belirlemesi halindeyse bu nicelikteki bir faktörü, hangi fiyattan satacaklarına yine faktör sahipleri karar verecektir (Bulmuş, 2003:432).

4 _{Eşitliğin ispatı için bakınız Ek1-3.}

28

Farklı bir piyasa karakteri oluşturan mal piyasasında monopol ve emek piyasasında monopsoncu bir firmanın işgücüne olan talebi ise işgücünün marjinal ürün geliri (MRPL) ve karşılaştığı arz ise pozitif eğimli işgücü arz eğrisi olacaktır. Monopsoncu

firma işgücü kullanımını arttırırken, daha fazla ücret ödemek zorunda kalmaktadır. İşgücü arzı, ortalama harcamayı diğer bir ifadeyle monopsoncunun farklı istihdam düzeylerinde ödemek zorunda olduğu fiyatı göstermektedir.

W MCL ACL=SL A D VMPL B L L* L**

Şekil 1.5 Ürün Piyasasında Tekelci, Emek Piyasasında Monopsonist Bir Firmada Denge Ücret Ve İstihdam Düzeyinin Belirlenmesi

Firmanın emek piyasasında monopson konumda olmasına rağmen ürün piyasasında monopol (P>MR) durumda olan firma, ürün piyasasında monopol-girdi piyasasında tam rekabet durumundaki firma gibi, her girdinin marjinal ürün hasılatı ile marjinal girdi maliyeti arasındaki oranı bire eşitleyen miktarlarda girdi talep eder (Ünsal, 2005:524).

MRPL / MRCL = 1 (1.9)

Dolayısıyla firma ürün ve girdi piyasalarında rekabetçi bir firma gibi emeğin marjinal ürün hasılatının emeğin marjinal girdi maliyetine eşit olana dek işgücü istihdam etmeye devam eder.

MRPL = MRCL (1.10) WB WA W** W* MRPL=VMPL=DL

29

Bu açıklamalar ışığında girdi piyasasının monopson olması, girdi kullanım miktarındaki artış ile birlikte girdi talebinin artmasına bağlı olarak girdi maliyetlerini artıracaktır. Girdisini monopson piyasadan temin eden monopolün kar maksimi- zasyonu sağlayacağı optimal girdi talep miktarı, işgücünün marjinal ürün geliri ile marjinal işgücü maliyetinin eşitlendiği girdi miktarında ortaya çıkar (Ünal ve Tuna; 2005:190).

Ürün piyasasında tam rekabetçi konumunda bulunan bir monopsoncuya göre tekelci konumdaki bir monopsoncu hem daha az işçi istihdam etmekte hem de daha düşük ücret ödemektedir. Bu durumda ortaya çıkan monopsonist sömürü, ürün piyasasında rekabetçi emek girdi piyasasında monopson durumda olan bir firmadan daha fazla olacaktır (Biçerli, 2005:180). Ancak çağdaş ekonomilerde emeğin fiyatı olan ücret haddi daha eksik rekabet koşulları içinde oluşsa da işçi ve işveren sendikalarının güçlü olduğu ekonomilerde ücretlerin tipik bileteral monopol piyasaları içinde belirlendiği göze çarpmaktadır.

W MCL ACL=SL C D B A DL=MRPL=VMPL L L1 LC

Şekil 1.6 Emek Piyayasında İki Yanlı Tekel (Monopolcü Sendika - Monopsoncu Firma)

Şayet monopsoncu işveren çalışanlar arasında ayırım yapma ve herkese arz noktasındaki fiyatını ödeme imkânına sahipse, işverenin kârı daha da artacak ve daha fazla işçi istihdam edecektir. Yine monopsoncu bir güç olarak sendikalar da genelde monopsoncu piyasalarda "yatay eşitlik" (eşit işe eşit ücret) prensibini uygulayarak homojen emek grupları arasında ayırım yapılmasını önlemeye çalışırlar. Uygulamada işverenler homojen işçiler arasında farklı ücret uygulamasına gitme imkânına pek

WU

WC

30

sahip değildir. Ancak ayırım yaş, ırk, cinsiyet gibi belirli gruplar ve katmanlar üzerinden yapılabilir. Monopsoncu bir iş piyasasında faaliyet gösteren sendikaların rekabetçi piyasadaki ücret haddine ulaşmak gibi bir amaçları genelde mutlaka olmalıdır. İşverenin ayırımcılık yapması ve bu yolla emeği sömürmesini önlemek için de homojen grupların eşit işe eşit ücret almaları da sendikaların önemli amacı olacaktır. Bununla beraber sendikalar, görevlerini ücretleri rekabetçi ortam düzeyine yükseltmek olarak telakki etmezler. Sendikalar ücret-istihdam trade-off’unun (değiş tokuş) da bilincinde olarak ücretleri tam rekabetçi olan piyasanın da üstünde arttırmayı hedefleyen ücret politikaları uygularlar (Balcı, 1999:69).

Sendikaların ücretleri irrasyonel olarak arttırdığı, Pareto optimal dengeden saptırdığı sıkça iddia edilir. Fakat buradaki tahlilden anlaşılacağı üzere sendikalar, rekabetin eksik ve aksak olduğu tabii iş piyasalarının durumunu iyileştirerek ideal iş piyasası şartlarına getirici fonksiyon da icra edebilir.