EĢen Yöre Halkının Kalkınma Öncelikleri

Eşen‟de yapılan anket çalışmalarında yöre halkına sorulan;

„Köyünüzün kalkınması için sizce öncelikli yapılması gereken üç konu nedir?‟ sorusunun analizi ile ortaya çıkan öncelikli başlıklar sırasıyla şu şekildedir;

Altyapı sorunlarının çözülmesi

Eşen yöre halkı öncelikli olarak kanalizasyon altyapısı, bozuk olan yolların düzeltilmesi gibi altyapı sorunlarının çözülmesi gerektiğini belirtmişlerdir.

Ayrıca, gençlere istihdam alanı açılması, yörede var olan cezaevi sebebiyle otel ya da pansiyon yapılması, organik zeytinciliğin geliştirilmesi, üretilen ürünlerin

pazarlanması ve domates üreticilerinin ağırlıkta olduğu Eşen‟de bir salça fabrikası kurulması gerektiğini belirtmişlerdir.

UÇ

158 6.SONUÇ

Mevcut tarımsal üretim stratejisine göre köylülük ve köylülüğe bağlı tarımsal üretimin önemli ölçüde tasfiye olmakta olduğu görülmektedir. Muğla ilinin kırsal kalkınma stratejisini

belirlemeye yönelik olarak gerçekleştirilen araştırmaya katılan köylülerin sadece % 12‟sinin kendisini çiftçi olarak tanımlaması köylülüğe bağlı tarımın tasfiye olmakta olmasının en önemli göstergesi olarak kabul edilebilir. Buna karşın araştırmaya katılanların yaklaşık % 30‟u kendisini işçi olarak tanımlamıştır. Bununla birlikte araştırmaya katılanların yarısı çalışmadığını belirtmiştir. Buna göre, köylü tarımsal üretimden çekilmiş ve başka faaliyet alanlarına ve kente yönelmiştir. Bunun bir sonucu olarak ülkemizde tarımsal üretim yıllar itibariyle görece azalmakta ve tarımsal ürün ithalatı da giderek artmaktadır. Bu noktada tarımsal üretim stratejinin değiştirilmesi çok önemli bir gereklilik olarak ortaya çıkmaktadır.

Önerilen strateji aslında çok basittir. Öncelikle, tarımsal üretim yapısı katma değer yaratacak üretim yapısına dönüştürülmeli, mevcut üretilen ürünler doğrudan üretim alanlarında

paketlenerek markalaştırılmalı ve böylelikle tüketiciye sunulmalıdır. Diğer yandan kırsal kesim aynı zamanda doğal, kültürel nitelikleri ile ön plana çıkarılarak kırsal turizme açılmalıdır. Böylelikle kırsal kalkınmanın birinci ana ayağı tarımsal ürünlerin katma değer yaratacak şekilde markalaştırılarak pazarlanması ise diğer ayağı kırsal turizm olmalıdır. Kırsal turizm yoluyla çekici hale getirilen kırsal alanlara gelen ziyaretçilere gene kırsal alanda üretilen ürünlerin sunulması hatta bu ürünlerin markalaşmış haliyle ulusal ve uluslararası pazara sunulması yoluyla tarım ile turizmi bir araya getiren ve kırsal kalkınmayı kırsal turizmin ana bileşeni haline getiren bir strateji izlenmelidir. Kırsal alanda yer alan doğal, tarihsel ve kültürel değerler ise kırsal turizmin ana unsurları olarak belirecektir. Dolayısıyla artık kırsal kalkınma ve tarımsal üretim stratejisi, köylünün pahalıya mal ettiği ürününün ucuza satmak yoluyla köylülüğe bağlı tarımın giderek tasfiye olması değildir. Yeni strateji;

katma değer yaratılarak markalaşan tarımsal ürünlerin, kırsal alanlarda yer alan doğal, kültürel ve tarihsel nitelikler ile bir araya gelerek ve kırsal turizm ile birleşerek kırsal kalkınma/kırsal turizm stratejisine dönüşmesidir.

159 KAYNAKÇA:

Açma, Bülent. (1991). “Gelişmiş Ülkelerin Az Gelişmiş Bölgelerini Geliştirmeyi Amaçlayan Politikaların İncelenmesi ve GAP Örneği”, İstanbul Ticaret Odası, 7: 9.

Akgül, Urungu. “Sürdürülebilir Kalkınma: Uygulamalı Antropolojinin Eylem Alanı”, Antropoloji Dergisi, sayı:24, Ankara, 142.

Akgün, A.A. (2010). “Rural Areas as Promising Hot Spots”, 50th Anniversary European Congress of the Regional Science Association International 19 – 23 August, Jönköping, Sweeden.

Bakırcı, Muzaffer. (2007). “Türkiye’de Kırsal Kalkınma: Kavramlar, Politikalar ve Uygulamalar”. Ankara, Nobel Yayınları.

Devlet Planlama Teşkilatı. (2004) İlçelerin Sosyo-Ekonomik Gelişmişlik Sıralaması, http://www.tkhk.gov.tr/Dosyalar/5e32d48195ff4f0a9568f1d7daf79136.pdf.

Dokuzuncu Kalkınma Planı, (2007-2013) Kırsal Kalkınma Politikaları Özel İhtisas Komisyonu Raporu, 2006, Ankara, s. 11.

Eşmeli, İsmet. (2006). “Muğla-Yatağan ve Çevresi Halk İnanışları ve Uygulamaları Üzerine Bir Araştırma”. s. 91.

European Commission (EC). (1999), “Towards Quality Rural Tourism”, Enterprise Directorate General, Brussels: Tourism Unit.

Geray, Cevat. (1999). “Kırsal Kalkınma Yöneltileri, İlçe Yerel Yönetimi ve „İlçe Köy Birlikleri‟ Önerisi”, Çağdaş Yerel Yönetimler Dergisi, 8(2): 12.

Gülümser, Ahu. (2011). “Repositioning Rural Areas as Promosing Future Hot Spots”. s.1.

Kalkınma Bakanlığı. (2012). “Türkiye Sürdürülebilir Kalkınma Raporu: Geleceği Sahiplenmek”, Ankara, 39.

Kuşat, Nurdan. (2014). “Sürdürülebilir Kırsal Kalkınma İçin Bir Alternatif Olarak Kırsal Turizm ve Türkiye‟de Uygulanabilirliği”, Ekonomik ve Sosyal Araştırmalar Dergisi, Cilt 10, Yıl 10, Sayı 2:69-70.

Mafunzwaini, AE., Hugo, L. (2005). “Unlocking the Rural Tourism Potential of the Limpopo Province of South Africa: Some Strategic Guidelines”, Development Southern Africa,

22(1).

Neil, C. Hess, M. (2004). “Globalizing Regional Development: A Global Production

160 Networks Perspective”, Royal Geographical Society, 2004, 468.

Oakley, P. ve Garforth, C., (1985). “Guide to Extension Training”. FAO Training Series, No:

11, Rome, Italy.

Ören M.N., Yurdakul O., Çevik B., Dinç U. (2000). “Türkiye’de Ulusal Entegre Projeler ve Tarımsal Kalkınma”, Türkiye Ziraat Mühendisliği V. Teknik Kongresi, Ankara, 1.

OECD. (2001). Strategies for Sustainable Development- Practical guidance for development.

Paris: OECD.

Ören M.N., Yurdakul O., Çevik B., Dinç U. (2000). "Türkiye‟de Ulusal Entegre Projeler Ve Tarımsal Kalkınma", Türkiye Ziraat Mühendisliği V. Teknik Kongresi, Ankara, Türkiye, 1)

Özkan, Emin. (2007). “Türkiyede Kırsal Kalkınma Politikaları ve Kırsal Turizm”, Yüksel Lisans Tezi, Ankara, 92.

Özsoy, C. Günsoy, B. (2012). İktisadi Kalkınma. Anadolu Üniversitesi Yayınları, Eskişehir.

Soubbotina, P. Sheram, K. (2000). Beyond Economic Growth What is Development, The World Bank.

Szirmai, A. (2005). The Dynamics of Socio-Economic Development: An Introduction.

Cambridge University Press, 1-10.

Şenses, Fikret. (2004). “Neoliberal Küreselleşme Kalkınma İçin Bir Fırsat mı, Engel mi?”, Middle East Technical University Economic Research Center Working Papers In Economics, Issue: 04/09, Ankara.

Türk, İ. ( 1970). İktisadi Planlama Prensipleri. Emel Matbaası, Ankara :55.

Zekai, Eroğlu. (1983). Muğla Tarihi. İstanbul, s. 109.

Zühal, Cankorkmaz. (2011). “Türkiye‟de Bölgesel Kalkınma Ajansları ve Bu Ajanslara Yönelik Eleştiriler”, Dokuz Eylül Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi. 26 (1): 116.

*İlçe anlatımlarında kullanılmış olan haritalar Muğla İl Kültür ve Turizm Müdürlüğü’nden alınmıştır.

161 EK-1:

MUĞLA BÖLGESĠ BĠTKĠ VE ORMAN VARLIĞI ĠLE ORMAN KÖYLÜSÜ