Eğitimde Etkileşimli Videonun Kullanımı İle İlgil

Etkileşimli video ile yapılan çalışmaların sayısı oldukça sınırlıdır. Bunlardan ulaşılabilenlerin bazıları aşağıda özetlenmiştir.

Manders (1978), Main Üniversitesi’nde “Ülkeler Coğrafyası” dersinin öğretiminde her akşam saat 18.30’da yayınlanan “Ulusal Haberleri” videoya kaydetmiş, ders içeriğini; deney grubuna kaydedilen bu programlarla birlikte basılı öğretim malzemelerini kullanarak vermiş, kontrol grubuna ise basılı öğretim materyalleri ve özel öğretim yoluyla vermiştir. Sonuçta yaptığı değerlendirmede videoya kaydedilen haberlerin kullanıldığı deney grubu, kontrol grubuna oranla daha yüksek puanlar almış ve sonuç deney grubu lehine anlamlı bulunmuştur.

Dunlop’un (1979) İngilizce öğretiminde bilişsel ve duyuşsal becerilerin kazanılmasına yönelik yaptığı deneysel araştırmasında, 129 kişilik iki yıllık yüksekokul öğrencileri üzerinde çalışmıştır. Araştırma sırasında içerik deney grubuna öğrenme modülleri halinde programlanmış video eğitim programları ve basılı materyalleri ile sunulmuş, kontrol grubuna ise aynı içerik basılı materyaller ve uygulamadaki mevcut öğretim yoluyla verilmiştir. Araştırma sonucunda yapılan değerlendirme sonuçları deney grubu lehine anlamlı bulunmuştur.

Foskey (1982), Elizabeth City Eyalet Üniversitesi birinci sınıf öğrencilerinden tesadüfi örnekleme yönetimine göre seçilen 100 kişilik değişik yeteneklere sahip erkek ve kız öğrencilerin bilişsel ve psikomotor başarılarıyla ilgili olarak video-teyp gösterimlerinin etkililiğini araştırmıştır. Deney grubu öğretimi video-teyp aracılığıyla almış, kontrol grubu ise öğretmen sunusuyla almıştır. Kurs sonunda yapılan değerlendirmede deney ve kontrol

grubunun bilişsel ve psikomotor başarıları arasında önemli bir fark bulunmamıştır. Araştırmacı her iki gruplama yönteminin düşük ve yüksek yetenekli öğrenciler üzerinde etkili olmadığı sonucuna varmıştır. Video eğitim programları, araştırmacıya göre görülmesi zor obje ve hareketleri büyüten ve öğrencilerin izlemesini sağlayan bir araçtır. Ayrıca bireysel öğrenmeyi sağlayan bir araç olarak birçok eğitim durumunda kullanılabileceği sonucuna varmıştır.

Teker (1990), “Eğitim Teknolojisi” dersinin öğretiminde Ankara Üniversitesi Eğitim Fakültesi ikinci sınıf öğrencileri içinden seçtiği 35’er kişilik iki grup üzerinde yürüttüğü araştırmada; içerik, deney grubuna programlı öğretim materyali, video, işitsel teyp aracılığı ile verilmiş ve öğretici ayrıca ihtiyacı olan öğrencilere danışmanlık yapmıştır. Sonuçta yapılan değerlendirmede deney grubu kontrol grubundan daha başarılı bulunmuş ve sistem yaklaşımına uygun olarak hazırlanan “Video Merkezli Bireysel Öğrenme Yöntemi’nin” gerek örgün eğitim gerekse uzaktan eğitim aracılığıyla daha fazla öğrenciye daha etkili bir öğretim hizmeti götürebileceği yargısına varılmıştır.

Özkın (1993), “Mesleki İngilizce Öğretiminde Audio-Visual/Video Kullanımı” konulu yüksek lisans tez çalışmasında çeşitli üniversite ve kuruluşlarda yapılmakta olan dil öğretim çalışmalarını izlemiş, öğretmen ve öğrencilerin görüşlerini değerlendirerek, kullanılan bütün Audio-Visual malzemelerinin olumlu katkılarının olduğunu saptamıştır. Bu malzemeler içinde “video”nun günümüz öğretiminde, özellikle mesleki dil öğretiminde yeğlenen bir araç olduğu görülmüştür. Çeşitli uygulamalı dilbilimcilerin görüşleri de dikkate alınarak yapılan bu araştırmada videonun, mesleki dil öğretiminde yararlanılan en uygun araç olduğu sonucu ortaya çıkmıştır.

Taşçı (1994), “Video İle Yabancı Dil (İngilizce) Öğretimine Karşı Öğrenci Tutumları (Yamanlar Kolejinde Bir Uygulama)” konulu yüksek lisans tez çalışmasında video yönteminin üstünlükleri, yararları ve sınırlılıkları ortaya çıkarılmıştır. Araştırma sonucunda video yönteminin öğrenci başarısını arttırdığı, videonun öğrenciler arasında iyi bir yöntem olarak dikkatle izlendiği ve öğrencilerin video yöntemine yönelik olumlu tutum geliştirdikleri saptanmıştır.

Harwood and McMahon (1997) yaptıkları çalışmada, video destekli öğretimin öğrencilerin akademik başarıları ve tutumları üzerine etkisini incelemiştir. Bu araştırmada 450 öğrenci deney ve kontrol grubunu oluşturmuştur. Deney grubu öğrencilerine World of Chemistry video serisi ile eğitim yapılmış ve öğrencilerin kimya konularındaki başarı ve tutumları bir yıl boyunca gözlemlenmiştir. Sonuç olarak yapılan sınavlarda, video destekli ortamda

öğrenim gören öğrencilerin daha başarılı olduğu ve daha mantıklı düşünceler sergiledikleri görülmüştür. Ayrıca, araştırma sonucunda, video destekli öğretimin, öğrencilerin kimya konularındaki tutum ve başarısını pozitif yönde etkilediği de belirtilmiştir.

Saka ve Akdeniz (2006), fen bilgisi öğretmen adaylarının anlamakta zorluk çektikleri genetik kavramlarıyla ilgili animasyon ve simülasyonlardan oluşan Flash programında hazırlanmış bilgisayar destekli öğretim materyalleri geliştirmek ve bu materyalleri 5E modeline dayalı planlanan etkinlikler içerisinde kullanarak öğrenme üzerine olan etkilerini tespit etmek amacıyla bir çalışma yapmışlardır. Örneklem olarak Fen Bilgisi Öğretmenliği programı 8. sınıfta öğrenim gören 25 öğrenci seçilmiştir. Çalışmada veri toplamak için test ve mülakatlar kullanılmıştır. Tüm örnekleme uygulanan testlerden elde edilen öğrenci cevapları analiz edilirken 7 kategoriden oluşan bir kodlama sistemi kullanılmıştır. Çalışmanın sonunda öğrencilerin anlama seviyelerinde olumlu yönde değişimler tespit edilmiş ve yapılandırmacı yaklaşıma dayalı öğrenme ortamında bilgisayar destekli öğretimin kullanılmasının genetik kavramlarının öğretiminde başarıyı yükselten bir etkiye sahip olduğu sonucuna varmışlardır.

Demirkan (2006) yaptığı çalışmada, Fen ve Teknoloji dersinde etkileşimli video kullanılarak Fen ve Teknoloji dersi 6. sınıf Uzayı Keşfediyoruz ünitesinin öğretilmesinde kullanılabilecek çoklu ortamı destekleyen bir materyalin geliştirilmesi ve bu materyalin farklı yöntemlerle sunulmasını incelemiştir. Araştırma 2005-2006 öğretim yılında Trabzon Hasan Ali Yücel İlköğretim Okulunun altıncı sınıf öğrencileriyle fen ve teknoloji dersinde gerçekleştirilmiştir. Öğrencilerin etkileşimli videoyu sınıfça kullanması, öğretmenin etkileşimli videoyu yardımcı öğretim materyali olarak kullanması, öğrencinin bilgisayar başında bireysel öğrenmesi ve öğrencinin bilgisayar başında küçük gruplarla öğrenmesi şeklinde 4 grup oluşturularak yürütülen çalışmada toplam 103 öğrenciden sınıf içi gözlemler ve anketler kullanılarak nitel ve nicel veriler toplanmıştır. Oluşturulan grupların Fen ve Teknoloji dersi 1. yazılı değerlendirme sonuç ortalamaları grupların birbirine yakın düzeyde olduklarını göstermiştir. Bu çalışma ile etkileşimli videonun farklı şekillerde kullanılması öğrencilerin başarıları ve tutumları üzerinde manidar bir etki oluşturmadığı, ancak öğrenci motivasyonunu arttırdığı ve öğrenmeyi olumlu yönde etkilediği tespit edilmiştir.

Avcı, Eren ve Kapucu (2014) yaptıkları çalışmada fen bilgisi öğretmen adaylarının animasyon videoları hazırlama sürecini inceleyerek, fen derslerinde bu teknolojinin nasıl kullanılabileceğine ilişkin öğretmen adaylarının görüşlerini analiz etmeyi amaçlamışlardır.

Çalışmaya onbeş fen bilgisi öğretmen adayı katılmıştır. Çalışma kapsamında öğretmen adaylarına GoAnimate programı kullanılarak animasyon hazırlama süreci öğretilmiştir. Sonrasında öğrencilerden fen konularıyla ilişkilendirilmiş animasyon hazırlamaları beklenmiştir. Araştırma nitel durum çalışması yöntemiyle desenlenmiştir. Araştırma sonucunda, öğretmen adaylarının GoAnimate programı kullanılarak hazırlanan eğitsel animasyonların görsel olduğunu, ilgili çekici olduğunu ve öğrencilere feni sevdirebileceği yönünde görüş belirttikleri görülmüştür. Bununla birlikte öğretmen adayları GoAnimate kullanılarak eğitsel animasyon hazırlarken zorlandıkları ve hazırlanan eğitsel animasyonların her konuya uyarlamasının zor olabileceğini belirtmişlerdir. Ayrıca öğretmen adayları seviyeye uygun karakter olması yönünde animasyonların geliştirilmesine yönelik önerilerini dile getirmişlerdir. Araştırmanın sonuçlarına dayalı olarak fen eğitiminde görsel araçların kullanımına yönelik olarak öneriler geliştirilmiştir.