Bezli Mide

Muamelelerin, deneme gruplarının ortalama nisbi bezli mide ağırlıkları ve standart hataları Çizelge 4.6’da verilmiştir.

Muamelelerin, deneme gruplarının ortalama nisbi bezli mide ağırlıklarına etkileri istatistiki olarak önemli olmuştur (P<0.01). Grupların ortalama nisbi bezli mide ağırlıklarına bakıldığında en yüksek nisbi ortalama bezli mide ağırlığı % 0.50 ile 3 nolu rasyon ile beslenen grupta olmuştur. Bu değer diğer gruplara ait ortalama nisbi bezli mide ağırlıkları ile karşılaştırıldığında diğer tüm gruplardan önemli derecede yüksek bulunmuştur (P<0.01). 1, 2, 4, 5, 6 ve 7 nolu rasyonları tüketen grupların ortalama nisbi bezli mide ağırlıkları ise sırasıyla, % 0.36, 0.35, 0.35, 0.39, 0.36 ve 0.38 olmuştur. En

düşük ortalama bezli mide ağırlığı ise % 0.35 ile 2 ve 4 nolu rasyonları tüketen gruplarda olmuştur.

Brenes ve ark. (2002)’ı çiğ lüpen tohumu, Bedford ve ark. (2003)’ı çiğ bezelye tohumu, Brenes ve ark. (2001)’ı da çiğ nohut tohumu içeren rasyonlar ile yapmış olduğu denemede; lüpen, bezelye, nohut tohumu kullanılan gruplar ile kontrol grubu ortalama bezli mide ağırlığı bakımından kıyaslandığında deneme grupları arasında istatistiki bakımdan önemli bir fark gözlendiğini bildirmişlerdir. Bu sonuçlar ile mevcut denemenin sonucu arasında bir uyum sözkonusudur.

Brenes ve ark. (2002)’ı yapmış olduğu çalışmada, çiğ lüpen içeren rasyonlara enzim ilavesi ile ortalama bezli mide ağırlığında önemli bir azalmanın olmadığını bildirmiştir. Mevcut çalışmada ise çiğ lüpen içeren rasyonlara enzim ilavesi ile ortalama bezli mide ağırlığının arttığı gözlenmiştir. Bu sonuçlar ile mevcut denemenin sonucu arasında bir uyumsuzluk sözkonusudur.

Literatür araştırması sonucunda, kaynatılmış lüpen ve kaynatılmış lüpen+enzim ilaveli rasyonun bezli mide ağırlığına etkisi ile ilgili araştırma sonuçlarına rastlanamamıştır.

Brenes ve ark. (2001)’ı yapmış olduğu çalışmada otoklavlanmış nohut tohumu kullanılan gruplar ile kontrol grubu ortalama bezli mide ağırlığı bakımından kıyaslandığında deneme grupları arasında istatistiki bakımdan herhangi bir fark gözlenmediğini bildirmiştir. Bu sonuçlar ile mevcut denemenin sonucu arasında bir uyum sözkonusudur.

Literatür araştırması sonucunda, otoklavize lüpen+enzim ilaveli rasyonun bezli mide ağırlığına etkisi ile ilgili araştırma sonuçlarına rastlanamamıştır.

4.6.4. Taşlık

Deneme gruplarının ortalama nisbi taşlık ağırlıkları ve standart hataları Çizelge 4.6’da verilmiştir.

Muamelelerin, deneme gruplarının ortalama nisbi taşlık ağırlıklarına etkileri istatiski olarak önemli olmuştur (P<0.01). Grupların ortalama nisbi taşlık ağırlıklarına bakıldığında en yüksek ortalama nisbi taşlık ağırlığı % 2.69 ile 3 nolu rasyon yani çiğ lüpen+enzim rasyonu ile beslenen grupta olmuştur. Bu değer, diğer gruplara ait ortalama nisbi taşlık ağırlıkları ile karşılaştırıldığında diğer tüm gruplardan önemli

derecede yüksek bulunmuştur (P<0.01). 2, 4, 5, 6 ve 7 nolu rasyonları tüketen grupların ortalama nisbi taşlık ağırlıkları ise sırasıyla, % 1.52, 1.62, 1.86, 1.72 ve 1.81 olmuştur. En düşük ortalama nisbi taşlık ağırlığı ise % 1.43 ile 1 nolu rasyonu tüketen yani kontrol rasyonu ile beslenen grupta olmuştur.

Brenes ve ark. (2002)’ı çiğ lüpen tohumu, Bedford ve ark. (2003)’ı çiğ bezelye tohumu, Brenes ve ark. (2001)’ı da çiğ nohut tohumu içeren rasyonlar ile yaptıkarı denemede; lüpen, bezelye ve nohut tohumu kullanılan gruplar ile kontrol grubu ortalama taşlık ağırlığı bakımından kıyaslandığında deneme grupları arasında istatistiki bakımdan önemli bir farklılık gözlendiğini bildirmiştir. Bu sonuçlar ile mevcut denemenin sonucu arasında bir uyum sözkonusudur.

Bedford ve ark. (2003)’ı rasyonlara çiğ bezelye tohumu ilavesinin ortalama taşlık ağırlığını etkilemediğini bildirmiştir. Aynı araştırmacı bezelye içeren rasyonlara enzim ilavesinin ortalama taşlık ağırlığını etkilemediğini bildirmişlerdir.

Brenes ve ark. (2002)’ı yapmış olduğu çalışmada, çiğ lüpen içeren rasyonlara enzim ilavesi ile ortalama taşlık ağırlığında önemli bir azalmanın olduğunu bildirmiştir. Mevcut denemede ise çiğ lüpen içeren rasyonlara enzim ilavesi ile ortalama taşlık ağırlığında istatistiki olarak önemli bir artış olduğu gözlenmiştir. Bu sonuçlar ile mevcut denemenin sonucu arasında bir uyumsuzluk sözkonusudur.

Literatür araştırması sonucunda, kaynatılmış lüpen ve kaynatılmış lüpen+enzim ilaveli rasyonun taşlık ağırlığına etkisi ile ilgili araştırma sonuçlarına rastlanamamıştır.

Brenes ve ark. (2001)’ı yapmış olduğu çalışmalarda otoklavlanmış nohut tohumu kullanılan gruplar ile kontrol grubu ortalama taşlık ağırlığı bakımından kıyaslandığında deneme grupları arasında istatistiki bakımdan herhangi bir fark gözlenmemiştir. Bu sonuçlar ile mevcut denemenin sonucu arasında bir uyum sözkonusudur.

Literatür araştırması sonucunda, otoklavize lüpen+enzim ilaveli rasyonun taşlık ağırlığına etkisi ile ilgili araştırma sonuçlarına rastlanamamıştır.

4.6.5. Karaciğer

Deneme gruplarının ortalama nisbi karaciğer ağırlıkları ve standart hataları Çizelge 4.6’da verilmiştir.

Muamelelerin, deneme gruplarının ortalama nisbi karaciğer ağırlıklarına etkileri istatiski olarak önemli olmuştur (P<0.01). Grupların ortalama nisbi karaciğer ağırlıklarına bakıldığında en yüksek ortalama nisbi karaciğer ağırlığı % 2.70 ile 3 nolu rasyon yani çiğ lüpen+enzim rasyonu ile beslenen grupta olmuştur. Ancak, % 2.63 ile 6 nolu, % 2.31 ile 7 nolu ve % 2.24 ile 2 nolu rasyonları tüketen gruplar ile 3 nolu rasyon ile beslenen grup yani çiğ lüpen+enzimli rasyon ile beslenen grup arasında ortalama nisbi karaciğer ağırlıkları bakımından istatistik olarak önemli bir farklılık olmamıştır. Özellikle 3 ve 6 nolu rasyonları tüketen grupların ortalama nisbi karaciğer ağırlıkları diğer gruplara ait ortalama nisbi karaciğer ağırlıkları ile karşılaştırıldığında 1, 4 ve 5 nolu rasyonları tüken gruplardan önemli derecede yüksek bulunmuştur (P<0.01). En düşük ortalama nisbi karaciğer ağırlığı ise % 1.79 ile 5 nolu rasyon yani kaynatılmış lüpen+enzim rasyonu ile beslenen grupta olmuştur.

Karaciğer vücudun metabolik beyni olup, birçok metabolik olay yanında toksik bileşiklerin detoksifikasyonuda bu organda meydana gelir. Bu olay karaciğere ilave bir yük getirerek karaciğerde hücre sayısının ve hücre hacminin artmasına sebep olarak karaciğer kitlesinin artmasına sebep olur. Çalışmada da çiğ lüpen+enzim ihtiva eden rasyon ile beslenen grubun karaciğer ağırlığı kontrol ve diğer gruplara göre istatistiki olarak önemli seviyede yüksek çıkmıştır. Bu sonucun muhtemel sebebi yukarıda ifade edilen nedenden dolayı olabilir.

Brenes ve ark. (2002)’ı çiğ lüpen tohumu, Bedford ve ark. (2003)’ı da çiğ bezelye tohumu içeren rasyonla yapmış olduğu çalışmada lüpen ve bezelye tohumu kullanılan gruplar ile kontrol grubu ortalama karaciğer ağırlığı bakımından kıyaslandığında deneme grupları arasında istatistiki bakımdan önemli bir farklılık olmadığını bildirmişlerdir. Brenes ve ark. (2001)’ı rasyonlara nohut tohumu ilavesinin ortalama karaciğer ağırlığını artırdığını bildirmişlerdir. Bu denemenin sonucu ile mevcut denemenin sonucu arasında bir uyum sözkonusudur.

Brenes ve ark. (2002)’ı çiğ lüpen tohumu içeren rasyonlara enzim ilavesinin ortalama karaciğer ağırlığını düşürdüğünü bildirmiştir. Bu denemenin sonucu ile mevcut denemenin sonucu arasında bir uyumsuzluk sözkonusudur.

Perez Alba ve ark. (1990)’nın yaptıkları çalışmada kaynatılmış lüpen tohumu içeren rasyon ile beslenen grup ile kontrol grubuna ait ortalama karaciğer ağırlıklarını birbirine benzer bulmuşlardır. Bu sonuç ile mevcut denemenin sonucu arasında bir

uyum sözkonusudur. Ancak Watkins ve ark. (1988) ve Perez-Escamilla ve ark. (1988)’nın yaptıkları çalışmalarda ortalama karaciğer ağırlıklarının rasyonda artan lüpen seviyesine bağlı olarak artığını bildirmiştir.

Literatür araştırması sonucunda, kaynatılmış lüpen+enzim ilaveli rasyonun taşlık ağırlığına etkisi ile ilgili araştırma sonuçlarına rastlanamamıştır.

Brenes ve ark. (2001)’ı yapmış olduğu çalışmada rasyonuna otoklavlanmış nohut tohumu ilavesi yapılan gruplar ile kontrol grubu ortalama karaciğer ağırlığı bakımından kıyaslandığında ortalama karaciğer ağırlığının düştüğünü bildirmişlerdir. Bu denemenin sonucu ile mevcut denemenin sonuçları arasında bir uyumsuzluk sözkonusudur.

Literatür araştırması sonucunda, otoklavize lüpen+enzim ilaveli rasyonun karaciğer ağırlığına etkisi ile ilgili araştırma sonuçlarına rastlanamamıştır.

4.6.6. Pankreas

Deneme gruplarının ortalama nisbi pankreas ağırlıkları ve standart hataları Çizelge 4.6’da verilmiştir.

Muamelelerin, deneme gruplarının ortalama nisbi pankreas ağırlıklarına etkileri istatiski olarak önemli olmuştur (P<0.01). Grupların ortalama nisbi pankreas ağırlıklarına bakıldığında en yüksek ortalama nisbi pankreas ağırlığı % 0.36 ile 3 nolu rasyon yani çiğ lüpen+enzim rasyonu ile beslenen grupta olmuştur. Bu değer, diğer gruplara ait ortalama nisbi pankreas ağırlıkları ile karşılaştırıldığında diğer rasyonları tüketen gruplardan önemli derecede yüksek bulunmuştur (P<0.01). 1, 2, 4, 5 ve 6 nolu rasyonları tüketen grupların ortalama nisbi pankreas ağırlıkları ise sırasıyla, % 0.25, 0.24, 0.26, 0.26 ve 0.25 g olmuştur. En düşük ortalama nisbi pankreas ağırlığı ise % 0.23 ile 7 nolu rasyonu tüketen yani otoklavlanmış lüpen+enzim rasyonu ile beslenen grupta olmuştur.

Brenes ve ark. (2002)’ı çiğ lüpen tohumu, Bedford ve ark. (2003)’ı çiğ bezelye tohumu ile yapmış olduğu çalışmada; lüpen ve bezelye tohumu kullanılan gruplar ile kontrol grubu ortalama pankreas ağırlığı bakımından kıyaslandığında deneme grupları arasında istatistiki bakımdan önemli bir fark gözlenmediğini bildirmiştir. Bu sonuç ile mevcut denemenin sonucu arasında bir uyum sözkonusudur.

Brenes ve ark. (2002)’ı yapmış olduğu çalışmada, çiğ lüpen içeren rasyonlara enzim ilavesi ile ortalama pankreas ağırlığında önemli bir azalmanın olduğunu bildirmiştir. Mevcut çalışmada ise çiğ lüpen içeren rasyonlara enzim ilavesi ile ortalama pankreas ağırlığının arttığı gözlenmiştir. Bu sonuç ile mevcut denemenin sonucu arasında bir uyumsuzluk sözkonusudur.

Literatür araştırması sonucunda, kaynatılmış lüpen ve kaynatılmış lüpen+enzim ilaveli rasyonun pankreas ağırlığına etkisi ile ilgili araştırma sonuçlarına rastlanamamıştır.

Brenes ve ark. (2001)’ı yapmış olduğu çalışmada otoklavlanmış nohut tohumu kullanılan gruplar ile kontrol grubu ortalama pankreas ağırlığı bakımından kıyaslandığında ortalama pankreas ağırlığının düştüğünü bildirmişlerdir. Bu denemenin sonucu ile mevcut denemenin sonucu arasında bir uyumsuzluk sözkonusudur.

Literatür araştırması sonucunda, otoklavize lüpen+enzim ilaveli rasyonun pankreas ağırlığına etkisi ile ilgili araştırma sonuçlarına rastlanamamıştır.