Akademik İyimserlik ile İlgili Yapılan Araştırmalar

Bandura (1993, s. 143), araştırmasında, düşük sosyo- ekonomik durumları olmasına karşın akademik okul performansları ile kolektif yeterlik hissi arasındaki ilişkiyi göstermiştir. Araştırmada, kolektif yeterlik ile akademik başarı arasındaki ilişki incelenmiş ve .34 olarak belirlenmiştir. Bu araştırmada, önceki akademik başarıları da .32 düzeyinde kolektif yeterlik ile ilişkili çıkmıştır. Sonuçta öğrencilerin sosyo- ekonomik düzeyleri ile akademik başarıları arasında ilişki bulunmuştur. Aynı şekilde bu çalışmada kolektif yeterlik ile sosyo-ekonomik düzeyler arasındaki ilişki ortaya çıkmıştır.

Akademik iyimserlik kavramıyla ilgili ön plana çıkan Goddard, Hoy ve Hoy, (2000, s. 503), şehirdeki ilköğretim okullarında, okul başarısını arttırmada kolektif yeterlik rolünü araştırmışlardır. Onların hipotezleri, kolektif yeterlik algısının matematik ve okuma derslerinde öğrenci başarısını arttırdığıdır. Sosyo-ekonomik durumlar kontrol altına alınıp ve hiyerarşik doğrusal model kullanıldıktan sonra onlar, şehir ilköğretim okullarında kolektif yeterlik ile öğrenci başarısı arasında önemli bir ilişki olduğunu bulmuşlardır.

Benzer şekilde liselerde çalışılan bir araştırmada da, sosyo-ekonomik durumu kontrol altına alındıktan sonra öğrenci başarısı ile kolektif yeterlik arasında pozitif ilişki bulunmuştur. Kurulan yol analizi incelendiğinde de matematik başarısı ile kolektif yeterlik arasındaki ilişki yüksektir (Hoy, Sweetland ve Smith, 2002, s. 84-85).

Hoy, Tarter ve Hoy (2006), “Academic optimism of schools: A force for student achievement” adlı çalışmada, aşağıdaki şekilde gösterilen teorik model kurulmuştur.

Şekil 13. Akademik İyimserlik ve Okul Başarısının Teorik Modeli (Hoy, Tarter

ve Woolfolk Hoy, 2006, 438 )

Bu araştırmada ortaya çıkan sonuçlara göre, önceki öğrenci başarıları ile öğrenci başarıları arasında doğrudan bir ilişki tanımlanmış ve bu değer (.44) bulunmuştur. Akademik iyimserlik aracı değişken olduğu zaman ise öğrenci başarısı ile öğrencinin önceki başarıları arasında (.52) ilişki bulunmuştur.Akademik iyimserlik ile öğrenci başarıları arasında (.27) doğrudan bir ilişki bulunmuştur. Sosyo-ekonomik faktörleri kontrol ettikten sonra, öğrenci ve ailelerde okula duyulan güvenle öğrenci başarısı arasında pozitif bir ilişki olduğunu ortaya çıkarmıştır (Hoy, Tarter ve Woolfolk Hoy, 2006, s. 430).

Akademik iyimserlik konusunda yürütülen diğer bir araştırma da, Goddard, LoGerfo, ve Hoy’un (2004) araştırmasıdır. Araştırmada, yapısal eşitlik modellemesi aracılığıyla kolektif yeterliğin az öğrenci kaydını; SES, okul büyüklüğü ya da önceki

başarıları dikkate almayan okuma, yazma ve sosyal çalışmaların da öğrenci başarısını açıkladığını ortaya konulmuştur (Goddard, Logerfo ve Hoy, 2004, s. 417-418).

Pozitif psikoloji bağlamında akademik iyimserliğin alt boyutlarına yönelik olarak, Goddard, Sweetland ve Hoy, (2000, 490) ve Tschannen-Moran’ın (2000, 326- 327) yürüttüğü araştırmada şu sonuçlara ulaşılmıştır. Öğrenci, sosyo-ekonomik durumları kontrol altına alındığında bile güvenin öğrenci başarısının kuvvetli bir yordayıcısı olabildiği görülmüştür.

Konuyla ilgili literatürde yer alan diğer bir araştırmaya göre, öğretmen, öğrenci ve aileler arasındaki ilişki de sadece risk alma ile ilgili değildir, aynı zamanda onların çabaları ve sebatları ile ilgilidir. Öğretmenlerin yeterlik inançları güvensizlik ortamına engel olabilir. Kentlerdeki ve bazı yoksulluğun dezavantajlarının ortadan kaldırıldığı okullar için okula duyulan güven ilişkilerinin gelişmesinin arttırılması öğrenci başarısında kritik bir öneme sahiptir. Kentsel okullarda okuyan birçok öğrencinin başarısı güveni engelleyen bu unsurların ortadan kaldırılmasında görülüyor (Roger, Megan ve Wayne, 2001, s. 15).

Bryk ve Schneider (2002)’ın araştırmaları, okul gelişim prodüktörlerinin incelendiği bir çalışmadır. Bu çalışma Chicago’daki 12 ilkokul üzerinde 3 yıl süren bir çalışmaydı. Hiyerarşik lineer modelleme, anket ve başarı verisi kullanarak, Bryk ve Schneider okulun gelişmesinde; okula duyulan güvenin en önemli kaynak olduğunu ortaya koydular. Bir bütün olarak çalışma, öğrencilerin ve ailelerin okula duyduğu güvenin öğrencilerin öğrenmesinde belirgin kazanımlar sağladığı ve zayıf güven ilişkilerine sahip okulların hiçbir ilerleme göstermemesinin de öğrenciler ve ailelerdeki okul güveninin olmamasından kaynaklandığı, sonucuna vardılar (Hoy, Tarter ve Woolfolk Hoy, 2006, s. 430).

Hoy, Hoy ve Kurz (2008) “Teacher’s academic optimism: The development and test of a new construct” adlı çalışmalarında iki açıdan araştırma yapmışlardır: Birincisi,akademik iyimserlik yapısının tanımlanması ve kolektif okul düzeyinde öğretmen özelliklerinin ölçülüp ölçülmediği konusu bir diğeri ise, akademik iyimserliğin belirleyicilerinden olan, öğretmen inançları ve pratikleri tanımlamalarıdır. Sonuç olarak akademik iyimserliğin genel yapı anahtar elemanları; yeterlik, güven ve akademik vurgudur. 4 öğretmen değişkeni belirlenmiştir: İyimserlik eğilimi, hümanistik

sınıf yönetimi, öğrenci merkezli öğretim ve öğretmenin vatandaşlık davranışıdır. Bu dört değişken basit korelasyon analizi ve çoklu regrasyon analizi ile desteklenmiştir. Bu dört değişken de akademik iyimserliğe dayanır.

Reeves (2010) “Academic optimism and organızatıonal climate: an elementary school effectiveness test of two measures” adlı araştırmasının amacı, okul etkililiği ile ilgili iyimserlik ve örgütsel iklim arasındaki ilişkiyi ortaya çıkarmaktır. Alabama’nın kuzey yarısındaki 67 okuldaki ilköğretim okulunda uygulanmıştır. Öğretmenlerine, akademik iyimserlik, örgüt iklimi indeksi ve okul etkililiğini ölçen anketler uygulanmıştır. Araştırmanın sonucunda genel etkililikte akademik iyimserlik belirli ve güçlü bir faktör olarak tespit edilmiştir.

Akademik iyimserlik üzerinde yürütülen bir araştırma da, Kirby (2009)’nin “Academic optimism and community engagement in urban elementary schools” adlı araştırmasıdır. Bu araştırma, 35 kent okulunda yapılmıştır. Toplumsal katılım ile akademik iyimserlik, akademik iyimserlik ve akademik iyimserliğin üç boyutu arasında, akademik iyimserlik ve öğrenci başarısı arasında önemli bir ilişki bulunmuştur.

Konuyla ilgili olarak, Nelson (2012)’un “The relationship between academic optimism and academic achievement in middle schools in Mississippi” adlı araştırmasının amacı Mississippi’deki ortaokulların akademik iyimserlikleri ile akademik başarıları arasındaki ilişkiyi belirlemektir. Bu amaçla yönetici ve öğretmenler üzerinde araştırma yapılmıştır. Araştırma sonucunda öğretmenlerin akademik iyimserlikleri ile öğrenci başarı arasında pozitif yönde önemli bir ilişki olduğu ortaya çıkmıştır. Ancak yöneticilerin akademik iyimserlikleri ile başarı arasında ilişki çıkmamıştır. Yöneticilerin akademik iyimserlikleri, öğretmenlerin akademik iyimserliklerinden daha yüksek bulunmuştur.

Kurz (2006) “The relationship between teachers’ sense of academic optimism and commitment to the profession” adlı çalışmada araştırmacılarına önerilerinde şu modelleri sunmuştur;

Şekil 14. Öğretmenlerin Akademik İyimserlik Algılarına Yönelik Model

Önerisi 1 (Kurz, 2006, 126).

Öğretmenlerin akademik iyimserlik algılamaları araştırmalarına rehberlik etmesi için bir model sunulmuştur. Okul iklimi, öğretmen eğitim programı, iyimserliğin genel algısı, yerel politikalar ile akademik iyimserlik arasındaki ilişki önerilmektedir.

Okulda sosyo-ekonomik durum kontrol altına alındığında, öğrenci başarısını açıklamada akademik vurgunun önemi üzerine çalışılmıştır. Bu çalışmada da akademik vurgunun yanı sıra öğretimsel liderlik etkisi de incelenmiştir. Akademik vurgu öğrenci başarısını (matematik, okuma) açıklamada öğretimsel liderlikten daha önemli bir değişken olarak vurgulanmıştır. Öğretimsel liderlik aslında akademik vurgunun aracılığıyla dolaylı olarak akademik başarıda etkilidir (Alig-Mielcarek, 2005, s. 45-46).

Farklı metodolojik yaklaşımlar ve okul düzeylerine bağlı olmaksızın sonuçlar tutarlıdır. Çeşitli türlerde analiz teknikleri kullanıldı. Regresyon, yapısal eşitlik modeli veya hiyerarşik doğrusal model ve sosyo-ekonomik durum, önceki başarı ve diğer demografik özellikler kontrol altına alındıktan sonra ilk, orta ve ikinci kademede öğrenci başarısını açıklamada akademik vurgunun anahtar bir değişken olduğu görülmüştür (Hoy, Tarter ve Woolfolk Hoy, 2006, 427).

Şekil 15. Öğrencilerin Akademik iyimserlik Algılarına Yönelik Model Önerisi 2

Öğrencilerin akademik iyimserlik algılamaları araştırmalarına rehberlik etmesi için bir model sunulmuştur. Hedef belirleme, istikrar, eğitim programı dışındaki faaliyetlere katılım, ders notları, devam ve yoklama gibi değişkenlerle öğrencilerin akademik iyimserlikleri arasındaki ilişki incelenebilir önerilerinde bulunmuşlardır (Kurz, 2006, 127).

Türkiye’de yürütülen Çoban (2010)’ın “Okulların Akademik İyimserlik Düzeyi ile Öğretmenlerin Örgütsel Bağlılığı Arasındaki İlişki” adlı çalışmasının amacı, okulların akademik iyimserlik düzeyi ile öğretmenlerin örgütsel bağlılığı arasındaki ilişkiyi belirlemektir. Araştırmanın sonucunda okulların akademik iyimserliği ile öğretmenlerin örgütsel bağlılığı arasında orta düzeyde bir ilişki görülmüştür. Cinsiyet değişkeni açısından, akademik iyimserlik, alt boyutları ve örgütsel bağlılıkla ilgili

öğretmen görüşleri arasında anlamlı bir farklılık ortaya çıkmıştır. Araştırmaya katılan öğretmenlerin akademik iyimserlikleri, tüm alt boyutlarda ve örgütsel bağlılıkta çalıştıkları okuldaki öğretmen sayısı değişkenine göre farklılık göstermiştir.

Akademik iyimserlik kavramıyla ilgili olarak Türkiye’de gerçekleştirilen bir araştırma da Yıldız (2011) tarafından yürütülmüştür. “Akademik iyimserlik ölçeğinin Türkçeye uyarlana bilirliğinin incelenmesi” adlı bu çalışmanın amacı, akademik iyimserlik ölçeğinin Türkçeye uyarlana bilirliğini incelemektir. Araştırmanın sonucunda yapılan açımlayıcı ve doğrulayıcı faktör analizlerinde kuramsal üç boyutlu yapıya uygun veriler elde edilememiştir.

Sarı Cenk (2008), “Ergenlerde anne baba tutumları, cinsiyet ve akademik başarının iyimserlik ile ilişkisi” adlı çalışmasını, 14-18 yaş arasındaki ergenler üzerinde yapmıştır. Amacı ergenlerin iyimserlik düzeyleri ile algıladıkları anne baba tutumları, cinsiyet ve akademik başarı arasındaki ilişkiyi incelemektir. Araştırmanın sonucunda ergenlerin iyimserlik düzeyleri ile anne baba tutumları ve akademik başarıları arasında ilişki çıkmıştır. Akademik düzeyleri yüksek olan öğrencilerin iyimserlik düzeylerinin akademik düzeyi düşük olan öğrencilerden daha yüksek çıkmıştır olduğu görülmüştür.

Eren (2012)’in “Prospective teachers’ future time perspective and professional plans about teaching: The mediating role of academic optimism” adlı çalışmasının amacı, öğretmen adaylarının mesleki öğretim planları ve gelecek zaman perspektifleri ile akademik iyimserliğin aracı rolünü incelemektir. 396 öğretmen adayına uygulanmıştır. Araştırmanın sonucunda gelecek zaman perspektifleri ve planlama çabaları, planlı kalıcılık ve mesleki gelişim beklentileri ile akademik iyimserlik arasında önemli ve tam bir ilişki olduğu belirlenmiştir.

Moghari, Lavasani, Bagherian ve Afshari (2011) “Relationship between perceived teacher's academic optimism and English achievement: Role of self-efficacy” adlı çalışmanın amacı İngilizce dili öz-yeterlik aracı rolüne dayalı olarak İngilizce dil kursundaki akademik başarıları ile akademik iyimserlikleri arasındaki ilişkiyi incelemektir. 741 öğrenciye uygulanmıştır. Araştırmanın sonucuna göre akademik iyimserliğin iki faktörü; akademik vurgu ve güven boyutu İngilizce dili öz-yeterliliği üzerinde pozitif bir etkiye sahiptir. Akademik vurgu, öz-yeterlik ve güven boyutu ise İngilizce dili akademik başarısını öz-yeterlik vasıtasıyla dolaylı olarak etkilemektedir.