Alt problemlerin yedincisi olan, hizmet içi eğitime katılan meslek dersi öğretmenlerinin eğitim ihtiyaçlarına iliĢkin görüĢlerinde okul türlerine göre farklılaĢma var mıdır? Ġfadesine iliĢkin bulgular Tablo -20’de sunulmuĢtur. Okul türlerine göre farklılaĢma analizi için (ANOVA) testi ve farklılaĢmayı yaratan grupları belirmemek için Tukey çoklu karĢılaĢtırma yapılmıĢtır.
Tablo - 20: Öğretmenlerin Eğitim Ġhtiyaçlarının Okul Türlerine Göre FarklılaĢması EĞĠTĠM ĠHTĠYAÇLARI Okul Türü N X S.S F p Fark Tukey 1. Öğrenciyi tanıma 1. Ticaret ve Turizm 2. Erkek Teknik 3. Kız Teknik 4. Sağlık Meslek 32 77 61 30 3.8937 3.5688 3.5311 3.7333 .73438 .83921 .76671 .63752 1.909 .129 - 2. KiĢisel ve mesleki geliĢim süreci 1. Ticaret ve Turizm 2. Erkek Teknik 3. Kız Teknik 4. Sağlık Meslek 32 77 61 30 3.6786 3.3210 3.4269 3.7381 .80731 .88948 .68278 .76618 2.831 .040 - 3. Öğrenme ve öğretme süreci 1. Ticaret ve Turizm 2. Erkek Teknik 3. Kız Teknik 4. Sağlık Meslek 32 77 61 30 3.9297 3.4026 3.4426 3.8208 .80881 .86308 .73971 .75692 4.738 .003 1-2 1-3 4. Bilgisayar kullanımı 1. Ticaret ve Turizm 2. Erkek Teknik 3. Kız Teknik 4. Sağlık Meslek 32 77 61 30 3.8750 2.8831 3.0246 3.9000 .98374 1.27707 1.13073 .89443 9.936 .000 1-2 1-3 4-2 4-3 5. Özel alan öğretimi
program bilgisi ve uygulama becerisi 1. Ticaret ve Turizm 2. Erkek Teknik 3. Kız Teknik 4. Sağlık Meslek 32 77 61 30 3.7865 3.4416 3.3689 3.7111 .87091 .95351 .77167 .85089 2.288 .080 - 6. Sınıf yönetimi 1. Ticaret ve Turizm 2. Erkek Teknik 3. Kız Teknik 4. Sağlık Meslek 32 77 61 30 3.7938 3.1610 3.2787 3.7067 .84010 .86817 .78169 .89710 6.102 .001 1-2 1-3 4-2 7. Ölçme ve değerlendirme 1. Ticaret ve Turizm 2. Erkek Teknik 3. Kız Teknik 4. Sağlık Meslek 32 77 61 30 3.8688 3.3948 3.3148 3.3148 .93892 .92507 .77928 .93171 3.913 .010 1-3 Toplam 200 3.4979 .71800 *p< 0.05
Tablo -20’de araĢtırmaya katılan öğretmenlerin eğitim ihtiyaçlarının okul türlerine göre farklılaĢması arasındaki iliĢki istatistiksel olarak incelenmiĢ olup 0.05 önem seviyesinde; kiĢisel ve mesleki geliĢim süreci, öğrenme ve öğretme süreci, bilgisayar kullanımı, sınıf yönetimi ile ölçme ve değerlendirmeye yönelik eğitim ihtiyaçlarında p<0.05 düzeyinde böyle bir iliĢkinin olduğu tespit edilmiĢtir.
Okul türlerine göre anlamlı farklılaĢmayı yaratan gruplar için Tukey çoklu karĢılaĢtırma testi sonuçlarına bakıldığına; öğretmenlerin öğrenme ve öğretme sürecine yönelik eğitim ihtiyaçlarında Ticaret ve Turizm’de bağlı okullarda görevli öğretmenlerin Erkek ve Kız Teknik’e bağlı okullarda görevli öğretmenlerle farklılaĢma gruplarını oluĢturmaktadırlar. Bununla birlikte betimsel verilere bakıldığında Ticaret ve Turizm’e bağlı okullarda görevli öğretmenlerin hizmet içi eğitim ihtiyaçlarına iliĢkin ortalamaları (X= 3.9297) ile diğer okul türlerinin ortalamalarından yüksek olduğu görülmektedir.
Bilgisayar kullanımına yönelik öğretmenlerin hizmet içi eğitim ihtiyaçlarında ise; Ticaret ve Turizm ile Erkek Teknik, Ticaret ve Turizm ile Kız Teknik, Sağlık Meslek ile Erkek Teknik ve Sağlık Meslek ile Kız Teknik’e bağlı okullarda görevli öğretmenler farklılaĢma gruplarını oluĢturmaktadır. Ortalamalara bakıldığında Erkek Teknik’e bağlı okullarda görevli öğretmenlerin bilgisayar kullanımına yönelik hizmet içi eğitim ihtiyacı ortalaması (X=2.8831) ile okul türleri arasında en düĢük ortalamaya sahip olduğu görülmektedir.
Sınıf yönetimine yönelik öğretmenlerin hizmet içi eğitim ihtiyaçlarında; Ticaret ve Turizm ile Erkek Teknik, Ticaret ve Turizm ile Kız Teknik ve Sağlık Meslek ile Erkek Teknik’e bağlı okullarda görevli öğretmenler farklılaĢmayı yaratan grupları oluĢturmaktadırlar. Buradan betimsel verilere baktığımız da öğretmenlerin sınıf yönetimine yönelik hizmet içi eğitim ihtiyaçları ortalamalarında Ticaret ve Turizm’in (X=3.7938) ilk sırada yer aldığı görülmektedir.
Ölçme ve değerlendirmeye yönelik öğretmenlerin eğitim ihtiyaçlarında Ticaret ve Turizm ile Kız Teknik’e bağlı okullarda görevli öğretmenler farklılaĢmayı yaratan grubu oluĢturmaktadırlar. Öğretmenlerin hizmet içi eğitim ihtiyaçları ortalamalarında Ticaret ve Turizm’in (X=3.8688) ortalamasının diğer okul türlerinden daha yüksek olduğu görülmektedir.
Okul türlerine göre öğretmenlerin öğrenciyi tanıma (F=1.909 p>0.05) ve özel alan program bilgisi ve uygulama becerisi (F=2.288 p>0.05) ihtiyaçlarında anlamlı düzeyde bir farklılaĢma bulunmamıĢtır.
BÖLÜM V
SONUÇ VE ÖNERĠLER
AraĢtırmanın bu bölümünde, araĢtırma bulgularına dayalı sonuçlar ve öneriler verilmiĢtir.
5.1. Sonuçlar
AraĢtırmaya katılan öğretmenlerin genel özellikleri, katıldıkları eğitim faaliyetlerinin eğitim ihtiyaçlarını karĢılaması, katıldıkları hizmet içi eğitim programlarının içerikleri, hizmet içi eğitim faaliyetlerinin nasıl verilmesi konusundaki görüĢleri ile hizmet içi eğitim faaliyetlerinde öğretmenlerin eğitime ihtiyaç duydukları konular belirlenmeye çalıĢılarak yeni müfredat doğrultusunda öğretmenlerin hizmet içi eğitim ihtiyaçlarının belirlenmesine katkı sağlanmıĢtır.
AraĢtırmaya katılan öğretmenlerden erkeklerin kadınlardan fazla oluğu, mesleki tecrübelerine bakıldığında 16-20 yıl arasında mesleki tecrübeye sahip öğretmenlerin ağırlıkta olduğu buna karĢın 0-5 yıl arasında mesleki tecrübeye sahip öğretmenlerin az olduğu görülmüĢtür. Okul türleri açısından baktığımızda ise; en fazla katılımcının Erkek Teknik ve Kız Teknik Liselerinde görevli meslek dersi öğretmenleri oldukları görülmektedir. Hizmet içi eğitime katılan öğretmenlerin 6’sı daha önce herhangi bir hizmet içi eğitime katılmamıĢken 194’ü daha önce de hizmet içi eğitim faaliyetlerine katıldıklarını belirtmiĢlerdir.
AraĢtırmaya katılan öğretmenlerden 153’ü katıldıkları hizmet içi eğitim faaliyetlerinin ihtiyaçlarını karĢıladığını, 41 kiĢi ise katıldıkları hizmet içi eğitim faaliyetlerinin ihtiyaçlarını karĢılamadıklarını belirtmiĢtir. Yine öğretmenlerin çoğunluğu “Alan Bilgisi” konusuna yönelik bir hizmet içi eğitim programına katılmıĢtır.
Öğretmenlerin hizmet içi eğitim faaliyetlerinin nasıl verilmesi konusundaki görüĢlerinde ise araĢtırmaya katılanların çoğunluğu (77 kiĢi) “ĠĢbaĢında eğitim yolu” yönetimi ile eğitimlerin verilmesi gerektiğini vurgulamıĢtır.
Yeni müfredat doğrultusunda öğretmenlerin hizmet içi eğitim ihtiyaçları belirlenmeye çalıĢılmıĢtır. Modüler sistemde, mesleki–teknik ortaöğretim kurumlarında öğrenim görecek olan öğrencilerin, kendi ilgi ve yetenekleri doğrultusunda yönlendirilmeleri oldukça önem taĢımaktadır. Bu doğrultuda da öğretmenlerin öğrenciyi tanımaya yönelik eğitim ihtiyaçlarında en çok yeni müfredat doğrultusunda mesleki yönlendirme konulu hizmet içi eğitime ihtiyaç duydukları tespit edilmiĢtir.
Öğretmenlerin kiĢisel ve mesleki geliĢim süreçlerine yönelik eğitim ihtiyaçlarında ise; öz değerlendirme yapma ve mesleki geliĢimleri izleme konularında eğitim ihtiyaçlarının daha fazla olduğu gözlemlenmiĢtir.
Öğrenme ve öğretme süreçlerinde ise; araĢtırmaya katılan öğretmenlerin çoğunluğu yeni müfredat doğrultusunda öğrenme ortamları düzenleme ve proje hazırlama yöntem ve teknikleri konularında hizmet içi eğitim faaliyetlerine ihtiyaç duyduklarını belirtmiĢlerdir.
Bilgisayar kullanımına yönelik öğretmenlerin eğitim ihtiyaçlarının daha çok Office (Word, Excel, PowerPoint, Access, Outlook, vb.) programlarına yönelik olduğu tespit edilmiĢtir.
Özel alan program bilgisi ve uygulama becerisi konusunda öğretmenler okul ile iĢletme arasındaki iĢbirliği ve alanları ile ilgili okul dıĢında meydana gelen bilimsel ve teknolojik yenilikleri izleme ve bunları öğretime yansıtma konusunda hizmet içi eğitim faaliyetlerine ihtiyaç duyduklarını belirtmiĢlerdir.
Sınıf yönetimi konusunda ise öğretmenlerin çoğunluğu hizmet içi eğitim faaliyetlerinin düzenlenmesi gerektiğini belirterek, özelikle öğrenci/grup psikolojisi ve bunların öğretim ortamına etkileri konusuna yönelik olmasını istemiĢlerdir.
Ölçme ve değerlendirmeye yönelik öğretmenlerin eğitim ihtiyacı öğrenci davranıĢlarını değerlendirmeye yönelik olmuĢtur.
Hizmet içi eğitime katılan öğretmenlerin hizmet içi eğitim ihtiyaçlarına iliĢkin görüĢlerinde cinsiyete göre farklılaĢmasına bakılmıĢ, bilgisayar kullanımı dıĢındaki eğitim ihtiyaçları alt boyutlarının diğerlerinde herhangi bir farklılaĢma bulunmamıĢtır. Bilgisayar kullanımındaki farklılaĢma sonucunda bayan öğretmenlerin erkek öğretmenlerden daha fazla eğitim ihtiyacı duydukları ortaya çıkmıĢtır.
Hizmet içi eğitime katılan öğretmenlerin eğitim ihtiyaçlarına iliĢkin görüĢlerinde hizmet sürelerine göre farklılaĢmasına bakılarak, öğrenciyi tanıma, kiĢisel ve mesleki geliĢim süreci, öğrenme ve öğretmen süreci, özel alan eğitimi program bilgisi ve uygulama becerisine yönelik eğitim ihtiyaçlarında farklılaĢma tespit edilmiĢtir. 0-5 yıl arasında mesleki tecrübeye sahip öğretmenlerin oluĢturduğu grubun hizmet içi eğitim ihtiyacı diğer gruplardan daha yüksektir. Diğer eğitim ihtiyaçlarında ise öğretmenlerin hizmet sürelerine göre bir farklılaĢma tespit edilmemiĢtir.
Hizmet içi eğitime katılan öğretmenlerin eğitim ihtiyaçlarına iliĢkin görüĢlerinde bağlı oldukları okul türlerine göre, kiĢisel ve mesleki geliĢim süreci, öğrenme ve öğretme süreci, bilgisayar kullanımı, sınıf yönetimi ile ölçme ve değerlendirmeye yönelik eğitim ihtiyaçlarında bir farklılaĢma tespit edilmiĢ olup, farklılaĢmayı yaratan grubu ise Ticaret ve Turizm ile Sağlık Meslek liselerin görevli öğretmenler oluĢturmaktadır. Diğer eğitim ihtiyaçlarında bir farklılaĢma bulunmamıĢtır.
5.2. Öneriler
Bu araĢtırmada varılan sonuçlara dayalı olarak uygulayıcılara ve diğer araĢtırmacılara mesleki ortaöğretimde yeni müfredat doğrultusuna öğretmenlerin eğitim ihtiyaçlarına iliĢkin bazı önerilerde bulunulabilir:
AraĢtırmaya katılanların çoğunluğu 11 yıl ve üzeri hizmet süresine sahip öğretmenlerden oluĢmakla birlikte, mesleğe yeni baĢlamıĢ öğretmenlerin sayısının (12 kiĢi) oldukça düĢük olduğu gözlemlenmiĢtir. Mesleğe yeni baĢlamıĢ öğretmeler, hizmet içi eğitim faaliyetlerine yönlendirilmelidirler.
Öğretmenlerin çeĢitli nedenlerle eğitim ihtiyacı duydukları konularda hizmet içi eğitim faaliyetleri düzenlenmelidir. Bu hizmet içi eğitim faaliyetleri düzenlenirken araĢtırma sonuca göre öğretmenlerinde talepleri dikkate alınarak özellikle atölye ve laboratuar dersleri öğretmenlerinin eğitim ihtiyaçlarının karĢılanmasında iĢbaĢında eğitim yolunun tercih edilmesine dikkat edilmelidir.
Bu araĢtırma sonucunda ortaya çıkan, öğretmenlerin hizmet içi eğitim ihtiyaçlarının giderilmesi yönünde Milli Eğitim Bakanlığı hizmet içi eğitim faaliyetlerini düzenlerken araĢtırma sonuçlarını dikkate almalıdır.
Belirli konularda hizmet içi eğitim faaliyetlerine katılmıĢ öğretmenler tekrar aynı konulardaki hizmet içi faaliyetlerine gereksinim duyulmadıkça alınmamalıdır.
Milli Eğitim Bakanlığı hizmet içi eğitim faaliyetlerini düzenlerken öğretmenlerin daha kolay ve aktif katılımlarının sağlanması için eğitim programları iyi organize etmelidir. Ayrıca, atölye ve laboratuar öğretmenlerinin ders yoğunlukları dikkate alınarak, hizmet içi eğitim faaliyetleri öğretmenlerin çalıĢma programlarını aksatmayacak Ģekilde düzenlemeye çalıĢmalıdır.
Yeni müfredat değiĢikliğinin etkin bir Ģekilde uygulana bilmesi için sistemin tanıtımına yönelik kapsamlı ve etkili faaliyetler gerçekleĢtirilmesi oldukça önem göstermektedir. Bu doğrultuda modüler sisteme yönelik hizmet içi eğitimlerin nitelik ve niceliksel olarak artırılması sağlanmalıdır.
AraĢtırmacılar, öğretmenlerin yeni müfredat değiĢikliği sonucunda doğan eğitim ihtiyaçları meslek lisesi türleri ayrı ayrı temel alınarak, özellikle öğretmenlerin branĢlarına göre detaylandırılarak bir çalıĢma yapılabilir.
AraĢtırmacılara, öğretmenlerin ihtiyaçlarını belirlemede daha kesin veriler elde edilmesi için anket yolu yerine, öğretmenlerle birebir görüĢme veya derste dinleme yolu ile araĢtırma yapmaları önerilmektedir.
KAYNAKÇA
Âdem, M. (1982). Mesleki ve teknik eğitimin finansmanı. Eğitim Bilimleri Fakültesi
Dergisi, 15(1), 18-32.
Adıgüzel, O. C. (2007). Mesleki ve teknik ortaöğretim. M. Sağlam (Ed.), Türk Eğitim
Tarihi. EskiĢehir: Anadolu Üniversitesi Açıköğretim Fakültesi Yayını, ss. 153-
176’daki makale.
Aksu, M. B. (1995). Mesleki ve teknik öğretmenlerin hizmet içi eğitimlerinde yeni eğilimler. Eğitim ve Bilim, 98. Ankara: Ted Yayınları
Akyüz, Y. (2004). Türk eğitim tarihi. ( 9. Baskı). Ankara: Pegem Yayıncılık.
Alkan, C., Doğan, H. ve Sezgin, S.Ġ. (1996). Mesleki ve teknik eğitimin esasları. (4. Baskı). Ankara: G.Ü Yayınları
Alkan, C., Doğan, H. ve Sezgin, S.Ġ. (1994). Mesleki ve teknik eğitimin esasları. (3. Baskı). Ankara: G.Ü Yayınları.
AltunıĢık, R. (2004). Sosyal bilimlerde araştırma yöntemleri (SPSS Uygulamalı). Sakarya: Sakarya Kitabevi.
Arseven, A. D. (2001). Alan araştırma yöntemi. Ankara: Gündüz Eğitim ve Yayıncılık.
AĢıkoğlu, M. (1989). İşletme içinde grup eğitimi ve yönetimi. EskiĢehir: Anadolu Üniversitesi Basımevi
Aycan, Z. ve Balcı, H. (2001). Hizmet içi eğitimin etkililiğini yordayan bireysel ve kurumsal faktörler. Türk Psikolojisi Dergisi, 16 (48), 15.
Aykaç, N. (2002 Yaz- Güz) Türkiye'de ve bazı Avrupa birliği ülkelerinde mesleki teknik eğitim (Almanya, Fransa, Ġsviçre, Ġspanya, Yunanistan örneği). Milli Eğitim 155- 156 Web: http://yayim.meb.gov.tr/dergiler/155-156/aykac.htm adresinden 14 Kasım 2009’da alınmıĢtır.
Aytaç, T. (2000 Temmuz- Ağustos- Eylül). Hizmet içi eğitim kavramı ve uygulamada karĢılaĢılan sorunlar. Milli Eğitim (Eğitim-Kültür-Sanat) Dergisi, 147 Web: http://yayim.meb.gov.tr/dergiler /147/aytac.htm adresinden 16 Mayıs 2009’da alınmıĢtır.
Azar, A. ve Çepni, S. (1999). Fizik öğretmenlerinin kullandıkları öğretim etkinliklerinin mesleki deneyime göre değiĢimi. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 16 (17), 24-33.
Babadoğan, C. ve Selvi, K. (1990). Toprak mahsulleri ofisi genel müdürlüğü eksper kursu
izleme değerlendirmesi araştırması. Ankara.
Barutçugil, Ġ. (2002). Eğiticinin eğitimi. Ġstanbul: Kariyer Yayınları.
BaĢaran, Ġ. (1966). Hizmet içi eğitim araştırması. Ankara: Eğitim Birimi Müdürlüğü Yayınları.
Battaloğlu, H., Köroğlu, M., Aksoy, M. ve Altın, R. (18-19 Nisan 2007). MEB- MEGEP
Kapsamında yapılan iş piyasası araştırmaları ve meslek standartlarının geliştirilmesi. Uluslararası Hayat Boyu Öğrenme Konferansında sunuldu, Ankara.
Battaloğlu, H., Yalçın, O., Köroğlu, M., ve Ayhan, K. (18-19 Nisan 2007). Mesleki eğitim
sistemimizin genel sorunları ve çözüm önerileri. Uluslararası Hayat Boyu Öğrenme
Konferansında sunuldu, Ankara.
Bedük, A. E. (1997). Okullar da hizmet içi eğitim planlaması yapabilmeli ve uygulamalıdır. Milli Eğitim Dergisi, 133, 7-8.
Bolay, S., Ġsen, M., Türköne, M., Cafoğlu, Z., Erdoğan, Ġ., Kabasakal, Ö., Yasa, A. (1996). Türk Eğitim Sistemi – Alternatif Perspektif. Ankara: Türkiye Diyanet Vakfı.
Budak, Y. (1997). Öğretmen yetiĢtirmede Almanya, Fransa ve Türkiye örneği. Milli
Eğitim Dergisi, 133 (1), 7-8.
Canman, D. (2000). İnsan kaynakları yönetimi. Ankara. TODAĠ Yayınları.
Canman, D. (1995). Çağdaş personel yönetimi. Ankara: TODAĠ Yayınları.
Can, H., Akgün, A. ve KavuncubaĢı, ġ. (1995). Kamu ve özel kesimde personel yönetimi. Ankara: Siyasal Kitapevi.
Debeouvais, M. (1982). Vocational education planning in the third world: The importence
of microplanning. Klaus Schaack. (Ed.) Characteristics and problems of the development of comprehensive vocational education systems. International seminar
from July, 05 th to July, 16 th 1982. German Foundation Industrial Occupations Promotion Centre. Manheim, 277-280.
Demirel, Ö. (2000). Karşılaştırmalı Eğitim. Ankara: Pegem Yayıncılık.
Devlet Planlama TeĢkilatı. (2009). Dokuzuncu BeĢ yıllık kalkınma planı. Web: www.dpt.gov.tr/DocObjects/Download/1968/plan9.pdf adresinden 14 Aralık 2009
tarihinde alınmıĢtır.
Drucker, P. F. (1983, July). Quality education-the new growth era. Wall Street Journal, New York.
Duke, D. L. (1990). Developing teacher evaluation systems that promote professional growth. Journal of Personel Evaluation in Education, (4), 131-144.
Er, T. (1997). Eğitim-sosyoloji ilişkisi: Eğitim sosyolojisi. Eğitimbilime giriş. Ankara: Gazi Kitabevi Yayını.
Erbesler, A. (1987). Ġstanbul imalat sanayinde iĢgücünün eğitim yapısı ve teknolojik değiĢmeye uyum sorunları. Milli Prodüktivite Merkezi Yayınları, 356.
Ersan, N. (1988). Hizmet içi eğitim yönetimi. Ankara. PegemA Yayıncılık.
Ertürk, S. (1972). Eğitimde program geliştirme. Ankara: Yelkentepe Yayınları.
Fidan, N. ve Erden, M. (1986). Eğitime giriş. Ankara: Kadıoğlu Matbaası.
Fındıkçı, Ġ. (1999). İnsan kaynakları yönetimi. (1. Basım). Ġstanbul: Alfa Basım Yayım Dağıtım.
Güçlü, N. ve Bayrakçı, M. (2004) Amerika BirleĢik Devletlerinde eğitim sistemi, Gazi
Üniversitesi Kırşehir Eğitim Fakültesi, 5 (2), 51-64
Gül, H. (2000). Türkiye’de kamu yönetiminde hizmet içi eğitim. Dokuz Eylül
Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 2 (3) Web:
http://www.sbe.deu.edu.tr/adergi/dergi06/gul.html adresinden 23 Aralık 2009’da alınmıĢtır.
Garuba, A. (2004). Continuing Education: An essential tool for teacher empowerment in an era of universal basic educatin in Nigerira. Int. Journal Of Lifelong Education, 23(2), 191-203.
Hamilton, M. L. and Richardson, V. (1995). Effects of the culture in two schools on the process and outcome of staff development. The Elementary School Journal, 95(4), 367-385.
Haris, B. (1989). In service education for staff development. Allyn and Bacon Inc. London
Hedges, E. L. and Valija, M. A. (1995). Assessing learning. Vocational instractional materrials laboratory. The Ohio State University.
Kalkandelen, H. (1979). İşletmeler, KİT’ler ve kamu kuruluşları için hizmet içi el kitabı. Ankara.
Kaptan, S. (1999). Bilimsel araştırma teknikleri. Ankara: Gazi Büro Yayınları.
Karagöz, A.( 1994) Ankara’daki üniversite hastanelerinde çalışan tıbbi sekreterlerin
hizmet içi eğitim ihtiyacı. YayınlanmamıĢ Yüksek Lisans Tezi. Gazi Üniversitesi
Sosyal Bilimler Enstitüsü. Ankara.
Karasar, N. (1998). Bilimsel araştırma yöntemi. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım
Koçer, H. A. (1991). Türkiye’de modern eğitimin doğuşu ve gelişimi. Ġstanbul: MEB Yayınları.
Küçükahmet, L. (1992). Hizmet içi eğitim teori ve uygulamaları. Ankara: Gazi ĠletiĢim Fakültesi Matbaası.
Ligute, E. (1996 Kasım). Education as a Strategy for Local GovernmentTraining-Tanzani
Experience, I.Uluslar Arası Uzaktan Eğitim Sempozyumu Bildiri Özetleri, Ankara
Marker, W. B. (1999). The professional development of teachers, in: T.G.K Bryce and W.M. Humes (Eds.) Scottish education. Edinburgh: Edinburgh University Press. In Wigt, Daniel and Buston, Kaite (2003). “Meeting needs but not changing goals:
evulation of in-service teacher training for sex education.” Oxford Review of
Education, 29 (4).
Mesleki Eğitimi GeliĢtirme Projesi (MEGEP), (2009). Modüler sistem. Web: http://megep.meb.gov.tr/indextr.html adresinden 22 Temmuz 2009’da alınmıĢtır.
Milli Eğitim Bakanlığı. (2005). Mesleki ve teknik eğitimin tarihçesi. Ankara: Devlet Kitapları Müdürlüğü Basımevi.
Milli Eğitim Bakanlığı. (2002). Öğretmen yeterlilikleri. Ankara: Öğretmen YetiĢtirme ve Eğitimi Genel Müdürlüğü Milli Eğitim Basımevi.
Moffitt, J. C. (1967). In service education for teachers. New York.
Oğuzkan, T. (1960). YetiĢkinlerde öğrenme. (Edit.) H. Aytaç Hizmet içi eğitim ve
teknikleri. Ankara.
Oldroyd, D. and Hall, V. (1991). Managing staff development: A handbook of secondary
schools. London: P.C.P
OECD, (1982). In service education and training of teachers. Paris: OECD Publications and Information Center
Özdamar, K. (2003). Modern bilimsel araştırma yöntemleri. EskiĢehir: Kaan Kitapevi.
Özdemir, S. (1997). Her organizasyon hizmet içi eğitim yapmak zorundadır. Milli Eğitim (133), 17-19.
Öztürk, Y. (1960). Eğitim tipleri, (Edit.) H. Aytaç Hizmet içi eğitim ve teknikleri. Ankara. Özyürek, L. (1981). Öğretmenlere yönelik hizmet içi eğitim programlarının etkililiği.
Ankara: Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Yayını, 102.
Peker, Ö. (1989). Yönetici eğitimi. Ankara Türkiye ve Orta Doğu Amme Ġdaresi Enstitüsü.
Psacharopoulos, G. and Arrigate, A. M. (1991). ĠĢgücünün eğitsel yapısı: Bir uluslar arası karĢılaĢtırma (Çev: D. Gülbeden) MPM. Verimlilik Dergisi, 3, 87-108.
Ryan, R. L. (1987). The complete inservice staff development program: A step by step
manuel for school administrators. Prentice-Hall, New Jersey: Inc. Englewood
Saban, A. (2000). Hizmet içi eğitimde yeni yaklaĢımlar. Milli Eğitim Dergisi, (145). Web: http://yayim.meb.gov.tr/dergiler/145/saban.htm adresinden 18 Mayıs 2009’da alınmıĢtır.
Sabuncuoğlu, Z. (2000). İnsan kaynakları yönetimi. Bursa: Ezgi Yayınevi
Semiz, Y. ve KuĢ, R. (2009) Osmanlıda mesleki teknik eğitim. İstanbul Sanayi Mektebi
(1869-1930). Web: http://www.turkiyat.selcuk.edu.tr/pdfdergi/s15/semiz.pdf adresinden 10 Eylül 2009’da alınmıĢtır.
ġiĢman, M. (1999). Öğretmenliğe giriş. Ankara: Pegem Yayınları.
Uz, M. H. (1993). İstanbul, Diyarbakır, Muğla, Sivas, Tokat ve Yozgat İllerindeki
Pratisyen Hekimlerin Temel Sağlık Konularındaki Hizmet İçi Eğitim İhtiyaçlarının saptanması. Hacettepe Üniversitesi. Ankara.
Ulusal Öğretim Programları GeliĢtirme Grubu. (11-22 Ekim 2004). Mesleki Eğitim ve
Öğretim Sisteminin Güçlendirilmesi Projesi. Ulusal Mesleki Eğitim program Taslağı. Web: http://megep.meb.gov.tr adresinden 10 Kasım 2009’da alınmıĢtır.
Ültanır, G. (2000). Karşılaştırmalı eğitim bilimi “kavram ve ilkeler”. Ankara: Eylül Yayınları
Ültanır, G. (2000). KarĢılaĢtırmalı Eğitim Yönetimi. Ankara: Eylül Kitap ve Yayınevi.
Ünal, L. I. (1996). ĠĢbaĢında yetiĢtirmenin verimlilik ve istihdam açısından değerlendirilmesi. MPM Verimlilik Dergisi. 1, 95-116.
Tanyeli, H. (1970). Personel eğitimi. Ankara: ġenyuva Matbaası.
Taymaz, H. (1997). Hizmet içi eğitimde koordinasyon sağlama toplantısı. Ankara, Milli
Taymaz, H. (1997). Hizmet içi eğitim – Kavramlar – İlkeler - Yöntemler. (3. Baskı). Ankara: Pegem A Yayınları.
Taymaz, H. (1992). Hizmet içi eğitim – Kavramlar – İlkeler - Yöntemler. (2. Baskı). Ankara: Pegem A Yayınları.
Taymaz, H. (1981). HİE, Kavramlar, İlkeler, Yöntemler. Ankara: Ankara Üniversitesi Eğitim Fakültesi
Türkiye ĠĢveren Sendikaları Konfederasyonu. (1997). Türkiye’de ve Dünya’da meslekî
eğitim. Ankara: Ġnceleme yayınları.
Tortop, N. (1999). Personel yönetimi. Ankara. TODAĠ Yayınları.
Tutum, C. (1979). Personel yönetimi. Ankara: TODAĠ Yayınları.
Türk Dil Kurumu (2009). Türk Dil Kurumu Sözlüğü. Ankara: TDK Web: www.tdk.gov.tr/ adresinden 10 Kasım 2009’da alınmıĢtır.
Türk Dil Kurumu. (1974). Türk Dil Kurumu Sözlüğü. Ankara: TDK.
Türker, A.U. (1996). Türk eğitim kurumunda kız meslek lisesi müdürleri ve endüstri
meslek lisesi müdürlerinin hizmet içi eğitim ile yetiştirilmeleri, YayımlanmamıĢ
Yüksek Lisans Tezi, Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. Ankara.
Türk Sanayici ve ĠĢadamları Derneği (1999). Mesleki ve teknik eğitimin yeniden
yapılandırılması. Araştırma raporu, http://www.tusiad.org adresinden 24 Kasım 2009’da alınmıĢtır.
VarıĢ, F. (1991) Eğitim bilimine giriş. Ankara: Ankara Üniversitesi Basımevi.
Yağcızeybek, S. (2006). Mesleki ve teknik eğitimin önemi, http://www.milliegitim.biz adresinden 7 Temmuz 2009 tarihinde alınmıĢtır.
Yalın, H.(2001). Hizmetiçi eğitim programlarının değerlendirilmesi. Milli Eğitim Dergisi, (150).Web:http://yayim.meb.gov.tr/dergiler/150/yalin.htm adresinden 15 Mayıs 2009’da alınmıĢtır.
Yalçın, O., Çetin, ġ., Aksoy, M., Kaya, Ö., Alam, G., Yıldırım, O. ve Altın, R. (2007).
Gelişmiş ülkelerin mesleki eğitim sistemleri ve Türkiye. Ankara: Projeler
Koordinasyon Merkezi BaĢkanlığı.
Yılmaz, H. (2007 Nisan)). Beceriler, yeterlilikler ve mesleki eğitim: Finansman yapısı ve
politika önerileri, eğitim reformu girişimi. Ġstanbul: Türkonfed, ISBN 978-975-
8362-70-7.
Yıldız, C. (2006). Endüstri meslek liselerinde görevli atölye ve laboratuar öğretmenlerinin
hizmet içi eğitim ihtiyaçlarının saptanması. YayımlanmamıĢ Yüksek Lisans Tezi,
Yedi Tepe Üniversitesi, Ġstanbul. http://tez2.yok.gov.tr/ adresinden 1 Ağustos 2009’da alınmıĢtır.
Woodhall, M. (1979, March). Education, work and employment in developing countries -
a synthesis of recent research, education work and employment. A Summary Review.
EKLER
EK -1: Veri Toplama Aracı
Değerli eğitimciler,
Bu anket, “Mesleki Ortaöğretimde Yeni Müfredat Doğrultusunda Öğretmenlerin Eğitim Ġhtiyaçlarının Belirlenmesi” adlı yüksek lisans tez çalıĢması için gerekli verilerin toplanması amacıyla hazırlanmıĢtır. Anketten elde edilecek veriler, toplu olarak değerlendirilecek ve sadece araĢtırma amacına yönelik olarak kullanılacaktır. Bu nedenle ankete isim belirtmenize gerek yoktur. Ankete içtenlikle vereceğiniz yanıtlar araĢtırmanın sonuçlarına büyük katkı sağlayacaktır. Lütfen soruların hiçbirini cevapsız bırakmayınız.