2
Erdal Öz
HAVADA
KAR SESİ VAR
4
Can Yayýnlarý: 264
© Can Sanat Yayýnlarý Ltd. Þti., 1987
Kapak resmi: © iStockphoto.com / Tom England
1. basým: Haziran 1987 8. basým: Aralık 2009
Bu kitabın 8. baskısı 1000 adet yapılmıştır.
Kapak tasarýmý: Erkal Yavi Kapak düzeni: Semih Özcan Dizgi: Gelengül Çakýr Düzelti: Fulya Tükel Kapak baský: Çetin Ofset Ýç baský ve cilt: Eko Matbaasý
ISBN 978-975-510-050-0
CAN SANAT YAYINLARI
YAPIM, DAÐITIM, TÝCARET VE SANAYÝ LTD. ÞTÝ.
Hayriye Caddesi No. 2, 34430 Galatasaray, Ýstanbul Telefon: (0212) 252 56 75 - 252 59 88 - 252 59 89 Fax: 252 72 33 http://www.canyayinlari.com
e-posta: yayinevi@canyayinlari.com
Erdal Öz HAVADA KAR SESİ VAR
ÖYKÜ
CAN YA YIN LA RI
6
ERDAL ÖZ’ÜN CAN YAYINLARI’NDAKİ
DİĞER KİTAPLARI KANAYAN / öykü
BÝR GÜN YÝNE ALLI TURNAM / gezi GÜLÜNÜN SOLDUÐU AKÞAM / aný
YARALISIN / roman ODALARDA / roman SULAR NE GÜZELSE / öykü
CAM KIRIKLARI / öykü DEFTERÝMDE KUÞ SESLERÝ / aný
İKİ DENİZ ÖYKÜSÜ / öykü YORGUNLAR / öykü
çocuk kitaplarý DEDEM KORKUT ÖYKÜLERİ
ALÇACIKTAN KAR YAÐAR BABAM RESÝM YAPTI
Erdal Öz, 26 Mart 1935’te Sivas, Yıldızeli’nde doğdu. Devlet me- mu ru olan babasıyla birlikte Türkiye’nin değişik yerlerini do- laştı. Tokat Lisesi’ni bitirdikten sonra, İstanbul Üni ver sitesi Hukuk Fakültesi’nde başladığı yükseköğrenimini An kara Hu- kuk Fakültesi’nde tamamladı. Türk Dil Kurumu Yayın Ko lu’nda, Türk Sinematek Derneği Ankara Şubesi’nde çalıştı. İs tan bul’da üniversite çevresindeki arkadaşlarıyla birlikte a dergisini çıkar- dı. İlk öykü kitabı Yorgunlar, 1960’ta a Dergisi Ya yınları arasın- da çıktı. İlk romanı Odalarda, aynı yıl Varlık Ya yınları’nca ya- yımlandı. Ankara’da Sergi Kitabevi’ni kurdu. 12 Mart askerî dar- besiyle başlayan karanlık dönemde siyasal görüşlerinden dola- yı üç kez tutuklandı, hapis yattı, ama yar gı lanma sonucunda ak- landı. 12 Mart döneminin baskı la rı nı ve bu baskılara karşı dire- nişi işlediği Yaralısın adlı roma nıy la 1975 Orhan Kemal Roman Armağanı’na değer görüldü. 1975-1981 yılları arasında Cem Yayınevi’nin Arkadaş Kitaplar ad lı çocuk edebiyatı dizisini yö- nettikten sonra, 1981’de Can Yayın la rı’nı kurdu, çok sayıda yaza- rı Türk edebiyatına kazan dır ma nın yanı sıra dünya edebiyatının saygın yazarlarının ya pıt la rı nı yayımladı. Sular Ne Güzelse adlı kitabıyla 1998 Sait Faik Hi kâ ye Armağanı’nı, Cam Kırıkları adlı yapıtıyla 2001 Se dat Si ma vi Öykü Ödülü’nü aldı. Kanayan (1973) adlı öykü kitabında, Deniz Gezmiş Anlatıyor (1976) ve Gülünün Solduğu Ak şam (1986) adlı anı-romanlarında, Deniz Gezmiş ve arka daş larının idam kararı öncesindeki yaşantılarını ve kendi iz- lenimlerini dile getirdi. Gülünün Solduğu Akşam’a girme yen not- lar ve izlenimlerini 2003’te Defterimde Kuş Ses le ri’nde topladı.
SSCB gezisinin izlenimlerini içeren Allı Tur nam (1976), 1998’de Bir Gün Yine Allı Turnam adıyla ye ni den yayımlandı. Havada Kar Sesi Var adlı öykü kitabı 1987’de ba sıldı. Dedem Korkut Öyküleri (1979), Alçacıktan Kar Yağar (1982), Babam Resim Yaptı (2003) adlı üç çocuk kitabı ya yım landı. Erdal Öz’ü 6 Mayıs 2006’da yitirdik.
8
ÝÇÝN DE KÝ LER
SUNUŞ . . . 9
Ha va da Kar Se si Var . . . 13
Vah Yu nu sum, Vah Ca ným. . . 27
Uçu cu Bir Ko ku Gi bi . . . 51
Ma sa . . . 69
YORGUNLAR’dan . . . 81
Mum çi çek le ri. . . 83
Kuk la cý . . . 97
Ba bam dý . . . 109
Ço cuk . . . 117
10
SU NUÞ
Var lýk Ya yýn la rý ara sýn da çýk ma sý di le ðiy le Ýs tan- bul’ da ken di elim le gö tü rüp bý rak tý ðým öy kü le ri min ba - sýl ma ya ca ðý ný an la yýn ca otu rup bir mek tup dö þen mi - þim Ya þar Nabi’ ye Ankara’ dan; öy kü le ri mi, küs tah bir dil le, ge ri is te mi þim. O da, ek sik ol ma sýn, el ya zý sýy la – e vet, hem de el ya zý sýy la– sa rý bir def ter de top la dý ðým o öy kü le ri he men adý ma pos ta la mýþ. Ar dýn dan da Var lýk der gi sin de, adý mý bi le an ma dan, bir baþ ya zý dö þen miþ ba na: Genç Bir Sa nat çý ya Açýk Mek tup (1.8.1957).
O ya zý yý oku yun ca na sýl þa þýr mýþ tým. Hiç bek le mi- yor dum çün kü. Adý mý an mý yor, ama ba na ve be nim gi- bi ede bi ya ta bur nu nu sok ma ya ça lý þan ni ce ye ni yet me- ye in ce lik le de ol sa ver yan sýn edi yor du Ya þar Na bi. Çok öf ke len miþ tim, ama giz li bir se vinç de var dý bu öf ke nin için de. Ne de ol sa, kos ko ca bir Ya þar Na bi, kos ko ca Var
lýk der gi sin de, adý mý an ma sa, gü zel þey ler söy le me se de, ben den söz edi yor du; evet o uzun baþ ya zý, ba na ve- ril miþ bir ya nýt tý ve ya zý nýn ko nu su ben dim.
“...Ben ese ri ni ze bir eleþ tir me ci gö züy le ba kar sam onu be ðe ne bi li rim. Ama ba na ki tap ha lin de ya yýn lan
mak üze re bir eser tek lif et ti ði niz za man ona bir edi tör gö züy le bak mak zo run da yým... Fir ma ma gü ve ne rek al
dý ðý ki tap tan sý ký la rak da ha ilk say fa la rýn da onu el le
rin den ata cak la rýn sa yý sý ný he sap la mak zo run da yým.
12
On la ra sa nat adý na, bur nu nu zu sý kýp bu nu hint ya ðý gi bi için, fay da sý ný son ra gö rür sü nüz, diyemem.”
Ya þar Na bi, ya yým la dý ðý açýk mek tu bun bir ye rin- de bun la rý söy lü yor du.
Ne ler var dý o sa rý def ter de, da ha bir ya zý ma ki ne si bi le edi ne me di ðim için el ya zý sýy la te mi ze çe kil miþ öy- kü le rim han gi le riy di, bi le mem þim di. Ama Ya þar Na
bi’ nin hint ya ðý na ben zet ti ði o öy kü le rin ya zý lý ol du ðu sa rý def te ri kal dý rýp ata ma mýþ, on la rýn ara sýn dan seç- ti ðim iki-üç ta ne si ni, o ta rih ten an cak üç yýl son ra çý- ka ra bil di ðim ilk ki ta bým Yorgunlar’ a da al mýþ tým (Þu- bat 1960).
Öy kü le ri mi ge ri is ter ken, “bir da ha Var lýk der gi si- ne tek sa týr bi le yazmamak” ka ra rý mý da açýk la mý þým.
Yir mi iki ya þýn da ki ye ni yet me nin öf ke si ne ba kýn. Oy sa üç yýl son ra, 1960’ ta Oda lar da ad lý ilk ro ma ný mý, hem de ka pak ar ka sý na yaz dý ðý bü yük bir öv güy le ya yým la- yan, yi ne Ya þar Na bi ol muþ tu.
a der gi si ni çý kar ma ya baþ la mýþ týk (15.1.1956). Yaz- dý ðý mýz þiir le rin, öy kü le rin pek azý ný der gi le re ka bul et ti re bi li yor duk. Ver di ði miz ya zý la rýn ço ðu ge ri çev ri- li yor du. He le yaz dýk la rý mý zýn ki tap laþ ma sý ný is te yin- ce, ya yýn cý lar hak lý ola rak de li ye dö nü yor lar dý. a der gi- si nin çý ký þý da, bir öl çü de böy le bir öf ke ye da ya nýr. Ýlk ki tap la rý mý zý da, a Der gi si Ya yýn la rý ola rak ken di pa ra- mýz la bas týr dýk. Yor gun lar da böy le çýk mýþ tý.
a der gi si çev re sin de bir top lu luk gi biy dik. Ya Ýs- tan bul Üni ver si te si Hu kuk Fa kül te si ’nin kan ti nin de ya Be ya zýt Camisi’ nin ya nýn da ki Osmanlý’ dan kal ma ulu çý na rýn al týn da ya Laleli’ de bir uzun kah ve de ya da son ra dan Yenikapý’ da bir çay bah çe sin de top la nýr dýk:
Onat Kut lar, Ad nan Öz yal çý ner, Ke mal Özer, Do ðan Hýz lan, Ko nur Er top, Ül kü Ta mer, Hil mi Ya vuz, De mir Öz lü, Er cü ment Uça rý, Er gin Er tem, Önay Sö zer, Er gin Gün ce, Yýl maz Pü tün (Gü ney) ve son ra la rý yaz mak tan vaz ge çen bir kaç ar ka daþ da ha.
Özel lik le Ad nan, Ke mal ve ben, ay rý bir üç lü gi biy- dik. Pek ay rýl maz dýk bir bi ri miz den. Ke mal o za man lar öy kü ler de ya zar dý. Üçü mü zün gö zün de de ya zar, iþi ni iyi bi len bir ya zý us ta sýy dý, bir tür za naatkâr dý; otu rup bir kom po zis yon öde vi ni ya zý yor muþ ça sý na öy kü ler de ya za bil me liy di. Bi ze gö re ya zar, bir ko nu yu, ken di ya- zar lýk ye te ne ði için de, ken di düþ gü cü ne da ya na rak öy- kü leþ ti re bi len ki þiy di. Ya zar de di ðin böy le ol ma lýy dý.
Ve biz de bir sü re böy le ol ma ya ça lýþ týk.
Hiç unut mam bir gün yi ne üçü müz yol da gi di yor- duk. Ün lü Çem ber li taþ Tur þu cu su’ nun tam önün de, kar ný bur nun da bir ka dýn la kar þý laþ týk. Ka dýn, bü tün gör ke miy le geç ti git ti ya ný mýz dan; ge be li ðiy le dün ya- ya mey dan oku yor gi biy di. O ka la ba lýk ta, on ca in sa nýn için de ne den se üçü mü zün de dik ka ti o ka dý nýn üze rin- de yo ðun laþ mýþ tý. Ka dýn ge çip git tik ten son ra ba kýþ týk ve öy kü le ri mi zin or tak ko nu su nu sap ta yý ver dik: O ge- be ka dýn dý öy kü le ri mi ze yön ve re cek olan öz ne.
Er te si gün söz leþ ti ði miz saat te bu luþ tu ðu muz ça- ye vi nin bir kö þe sin de hem çay la rý mý zý yu dum lu yor hem de bü tün bir ge ce otu rup yaz dý ðý mýz o ge be ka dý- nýn çev re sin de dö ne nip ge li þen öy kü le ri mi zi oku yor- duk bir bi ri mi ze. Yi ne bir bi riy le hiç il gi si ol ma yan üç de ði þik öy kü çýk mýþ tý or ta ya.
Son ra da kal kýp bü yük bir ke yif ve an la þýl maz bir gü ven le Ye ni lik der gi si ne git miþ tik. Doð ru ca der gi yi çý ka ran Naim Tirali’ nin oda sý na gir dik. Ýçe ri de Beh
çet Ne ca ti gil ile Salâh Bir sel de var dý. Öy kü le ri mi zi el- le ri ne tu tuþ tur duk. Hiç iþ le ri yok muþ gi bi, baþ la rýn da du rup öy kü le ri mi zi okut tuk. Her bi ri eli ne bir öy kü- yü alýp so nu na ka dar oku du ya da oku yor muþ gi bi yap- tý. Der gi adý na bir su nuþ ya zý sý ha zýr la na rak bu üç öy- kü nün bir lik te Ye ni lik der gi sin de ya yým lan ma sý ný is te- dik; hem de hiç aþa ðý dan al ma dan. Son ra da öy kü le ri- mi zi ora da bý ra kýp umut la çýk týk.
Ýyi ki ya yým lan ma dý o öy kü ler.
14
Ne zi he Me riç, o za man lar Kadýköy’ de, ana sýy la ba- ba sýy la bir lik te otu rur du. O kü çü cük iki kat lý ah þap ev, ba ba sý nýn yap tý ðý yað lý bo ya tab lo lar la do luy du. Ne zi
he Me riç, tey ze ký zý mýn ço cuk luk ar ka da þýy dý. Ona git- me ye baþ la mýþ tým. Öy kü le ri mi gö tü rüp bý ra ký yor, on- dan eleþ ti ri ler alý yor dum. Son ra da ilk öy küm, Se çil miþ Hi kâ ye ler der gi sin de onun ara cý lý ðýy la ya yým lan mýþ tý.
Çok et ki le miþ tir be ni “Nezim” .
Bir de Or han Ke mal. Ba yý lýr dýk ona. Tut kun duk.
Üs te lik ar ka daþ gi biy di biz ler le. Ya zýp gö tür dük le ri mi- zi hiç üþen me den otu rur okur du Ýk bal Kah ve si’n de.
Ko nu þur duk. Güç ve rir di bi ze. Ken di siy le ya pý lan bir ko nuþ ma da be ðen di ði genç öy kü cü ler ara sýn da biz le- rin de adý ný an mýþ tý bir ke re sin de.
Ýlk ki tap la rý mý zý ya yým la dý ðý mýz da, öy kü le ri miz de ar týk der gi ler de ya yým la nýr ol muþ tu.
Bun ca yýl son ra bir da ha göz atýn ca gör düm ki: Yor
gun lar ilk ki tap ol ma nýn bü tün özel lik le ri ni ta þý yor. O öy kü ler den dör dü nü iyi ki yaz mý þým, di yo rum; alt la- rý na bu gün de hiç çe kin me den adý mý ko ya bi li yo rum.
Ama bir ki tap yap ma yý keþ ke bi raz da ha ge cik tir sey- dim de, ge ri ka lan o hint ya ðý gi bi öy kü le ri yýr týp ata cak vak tim kal say dý, di ye dü þü nü yo rum þim di; týp ký sev gi- li Ya þar Na bi gi bi.
Ha va da Kar Se si Var, ilk ki ta bým Yorgunlar’ dan seç ti ðim dört öy küy le son ra dan yaz dý ðým baþ ka öy kü- ler den olu þu yor. Bak tým da, o öy kü le ri yaz dý ðým yýl- lar da göz önün de tu tu la cak olur sa, ge rek be nim açým- dan, ge rek se öy kü ler de be li ren tip ler açý sýn dan, is ter is te mez, Yorgunlar’ dan al dý ðým öy kü ler de “si vil ce li dö- nem” di ye bi le ce ðim er gen lik dö ne mi, öbür öy kü ler- dey se, “ilkgenç lik dönemi” di le ge ti ri li yor.
Bir ara ya ge ti rir ken bu öy kü le ri ye ni baþ tan el den ge çir di ði mi de be lirt me li yim.
Er dal Öz
Ha va da Kar Se si Var
16
Çe tin Öner’ e Ka dýn, elin de ki ör gü yü bý ra kýp se dir den kalk- tý, pen ce re ye git ti, per de yi ara la yýp dý þa rý bak tý. Ba þý- nýn ca ma vu ran göl ge sin de dý þa rý sý apay dýn lýk tý, gün- düz gi biy di. Ne gü zel için için ya ðý yor du kar. Ca mýn he- men öte sin de ki ka ran lýk dut aða cý nýn dal la rýn da süt be- yaz þe rit ler be lir miþ ti. Se rin ko yu ma vi lik la ci ver te dö- nü þe rek ge niþ le yip gi di yor du dal la rýn öte sin de. Pen- ce re nin önün de ki çý kýn tý da in ce bir yas týk gi biy di kar.
Ka dýn ört tü per de yi, geç ti otur du ye ri ne. Ot yas tý- ðýn üs tü ne bý rak tý ðý ör gü sü nü al dý. Göz lü ðü nü bur nu- na in dir di. Ku ca ðý na at la ma ya ha zýr la nan te kir ke di si- ni aya ðýy la it ti: “Git yat yerine.” Ke di gü ce nik göz ler le ha ný mý nýn yü zü ne bak tý, ses siz ce so ba nýn ar ka sýn da ki min de ri ne git ti.
Oda nýn or ta sýn da du rup du rup yu var la nan yün yu mak yi ne bir den bi re ke di nin ya nýn day dý. Yu ma ðýn de vi ni mi ni pu sup göz le yen ke di ya pýþ tý min de re, yu- ma ðýn üze ri ne at la ma ya ha zýr lan dý. Sýr tý yýl dýr yýl dýr- dý.
Ka dýn ba ðý ra cak ken vaz geç ti, kalk tý yu ma ðý yer- den al dý, ku ca ðý na koy du. Ço ra býn kon cu nu hýz la ör- me ye ko yul du.
Ke di yu mak sýz ka lýn ca gev þe di, aðýr lý ðý ný art ayak- la rý na ve re rek ge rin di, uza dý, es ne di, son ra to par lan dý, kýv rýl dý, bur nu nu kar ný na sok tu, bir tes pih bö ce ði gi bi yu var la cýk ol du; sev di ken di yu var la cýk lý ðý ný.
18
So ba da ya nan bir odun göç tü; har la dý so ba. Ke di ba þý ný çý ka rýp bak tý so ba dan ya na, yi ne yu mul du. Ür- pe ren sýr tý gi dip gi dip gel di. Uyur gi bi yap tý. To pa cýk kar ný inip inip kal ký yor du.
Ka lýn ka ra ka za ðý nýn için de dal gi biy di. Ke mik li iki omzu ör tüp in ce cik be de ni ni sým sý ký sa rý yor du ka- ra yün ka zak. Ba lýk çý ya ka sý nýn üs tün de sa rý þýn tüy lü çe ne si. Du dak la rý ný ör tüp iki yan dan aþa ðý sar kan –oð- lu nun ki de böy ley di, na sýl da bir bi ri nin ben ze þiy di ler–
gür bý yýk lar. En az bir haf ta lýk gü zel bir sa ka lýn ört tü- ðü in ce süz gün bir yüz. Avurt lar çö kük. Bel li ki yor gun.
Çu ku ra kaç mýþ iki koy gun ça tal göz; cin gi bi. Kir pik- ler uzun, upu zun. Kaþ lar gür, göz le ri nin üs tü ne dö kük.
Ba kýþ la rýn da ki apa çýk ka rar lý lýk. Da ðý nýk uza mýþ gü zel yü zü nün ya ký þý ðý ol muþ gür saç lar; san ki ku la bir atýn rüzgâr ye miþ ye le si.
Oð lu nun sa rý þý nýy dý bu ge len. Oð lu bun dan bi raz da ha ký sa, ama da ha týk naz, da ha ke mik li gi bi. Yi ne de ge nel bir ben ze þir lik var ara la rýn da. Ko nu þur ken de oð- lu gi bi inan dý rý cý, gü ven ve ri ci ve az ko nu þan; oð lu gi- bi. Da ha çok da sus kun, inanç lý.
“De mek hep si böy le bun la rýn. Ýç le rin den bi ri nin ana sý olmak.”
Ýki þer il mik ler le ço ra býn to pu ðu nu ka pa týp yü nü ko pa rýr ken aya ða kalk mýþ, ses li ses li söy le miþ ti bu nu.
Kal kar ken ku ca ðýn dan ye re dü þen yu ma ðýn so ba nýn ar ka sý na, ke di nin ya ný ba þý na yu var la nýp git ti ði ni gör- me miþ ti. Uyu þan par mak la rý ný ovuþ tur du, ek lem le ri- ni yu mu þat ma ya ça lýþ tý; aç tý ka pa dý aç tý ka pa dý el le ri- ni. Kalk tý, so ba yý aç tý, ma þay la ka rýþ tý rýp ate þi uyan dýr- dý; iki odun da ha at tý.
Ke di ba þý ný kal dýr dý gü rül tü ye. Ha ný mý ný ya ký-
nýn da, so ba nýn ba þýn da gö rün ce yat tý ðý yer de ge rin- di, to par lan dý, otu rup ký sýk göz ler le bak tý ha ný mý na.
“Ço ra býn te ki ni ta mam la dým oðlusu,” de di ka dýn, ke di ye. Bu nu de yin ce de bir ge cik miþ lik duy gu suy la ür per di, üþü dü, yaþ lý göv de si sil ke len di. Çö mel di ði yer- den doð ru lur ken, so ba nýn ar ka sýn da ki yu ma ðý gör dü.
Al mak için uzan dý.
Ke di yu ma ðý gö rün ce kalk ma ya ha zýr lan dý.
“Yat yerine,” de di ka dýn.
Ke di kal dý min de rin de.
Ka dýn geç ti otur du se dir de ki ye ri ne. Göz lü ðü nü bas tý rýp yer leþ tir di bur nu nun üze ri ne. Ya nýn da du ran beþ kü çük þiþ ten bi ri ne ço ra býn ikin ci te ki nin ilk il- mek le ri ni sa ya rak sý ra la ma ya baþ la dý. Sa yý lar bu ru þuk du dak la rýn dan fý sýl týy la dö kü lü yor du.
Ka pý vu rul du ðun da ka dýn da ra cýk mut fak ta ke di- si nin kö þe de du ran ça na ðý na kü çük kü çük doð ra dý ðý ek mek le rin üze ri ne çor ba dö kü yor du. Kep çe yi oca ðýn üs tün de ki du ma ný tü ten kâse nin üze ri ne bý ra kýr ken içi alýp alýp ver di yi ne.
“Gel dim geldim!” di ye ses len di. Ter lik le ri ni sü rü- ye rek ka pý ya yü rü dü. Aç sa mýy dý? “Kim o?”
“Aç tey ze, benim.”
Bi le me di ði genç ten bir ses; kim li ði ni çý ka ra ma dý- ðý bir er kek se si.
“Kimsin?” Ür kün tüy le ka pý nýn sür gü sü nü çek ti, tok ma ðý çe vir di, ama zin ci ri çý kar ma dan ara la dý ka pý- yý, bak tý. “Kim sin sen?”
Ka pý yý bað la yan zin cir bo yun ca ara la nan ka pý nýn dý þýn da, ala ca ka ran lýk ta, ta ný ma dý ðý genç ten bi ri. Ka ra ka za ðý nýn için de sa rý þýn bir yüz, bel li be lir siz gü lüm se- me ye ça lýþ tý. Da ha ilk ba kýþ ta iyi bir yüz dü, gü zel bir yüz dü. Ýnan dý rý cý. O ký ran gi re si ce le re hiç ben ze me- yen. Ba þýn da yün baþ lýk. Üs tü ba þý kar için de.
20
“Gi re bi lir miyim?” de di ka pý nýn dý þýn da ki.
Ka dýn ka pý yý itip zin ci rin baþ lý ðý ný yu va sýn dan çý- kar dý.
“Oð lu nun ya nýn dan geliyorum,” de di ka pý nýn dý- þýn da ki. “Ar ka da þý yým. Se la mý ný getirdim.”
Ka dýn, el le ri nin ayak la rý nýn bo þa ný ver di ði ni bi le- me di bi le. Ýçin de bir kar se si do lan dý. Tit re di. Sal lan dý.
Ayak bi lek le ri ne, par mak uç la rý na ka dar ka maþ tý ke- mi cik le ri. Düþ me mek için bir eliy le ar dýn da ki du va rý ara nýr ken, tok ma ðý tu tan eliy le de ka pý yý çek ti aç tý. Du- va ra da ya nýp kal ma sa ora cý ða yý ðý lý ve re cek ti.
Gir di ka pý dan içe ri. Du dak la rý ný ör ten sa rý bý yýk la- rý bi le kar için dey di ge le nin.
O gi rin ce ka dýn bi raz to par lan dý. Ya vaþ ça ka pat- tý ka pý yý.
Ge len, yün baþ lý ðý ný, te pe sin de ki dü ðüm ye rin den tu tup sý yýr dý çý kar dý ba þýn dan. Ye re kar yað dý.
“Oð lun çok iyi teyze.”
Bu ka da rý bi le ye ter di. Ya þý yor du hiç ol maz sa. Kör- pe cik dal la rýn ke si lip ký rýl dý ðý, gen ce cik can la rýn vu ru- lup asýl dý ðý bu kar ga þa da de mek ya þý yor du oð lu. Düþ- me mek için da yan dý ðý du var dan ko pup tu tun du kar þý- sýn da du ran ço cu ða, sar dý onu kol la rýy la, sýk tý göð sü- nün üs tün de, öp tü buz gi bi ya nak la rýn dan.
“Ya nýn dan ge li yo rum. Sað lý ðý çok iyi.”
Ka dýn bek le di. Ço cu ðun se sin den dö kü len söz le- rin bü yü sü ne kap týr mýþ tý ken di ni. Ço cu ðun sus kun- lu ðu uza yýn ca çöz dü kol la rý ný. Bu sus kun luk ür küt tü onu. Di kil di ço cu ðun kar þý sý na. “Ni ye ay lar dýr bir ha- ber ol sun gön der me di? Niye?”
“Çok dardaydý,” de di ço cuk.
“Na sýl dardaydý?” Ya nýt ala ma yýn ca sor du: “Pe ki þim di nerde?”
Bu so ru yu san ki hiç duy ma dý kar þý sýn da ki. Bý yýk- la rý ný çe kiþ tir di. “O da se ni çok me rak edi yor tey ze. O gi din ce ge lip ara dý lar mý evi? Bas tý lar mý?”
22
