Süt üreticimizin eline geçen fiyat 40 kuruşa düşerken kentlerde tüketicilerimizin süte 2 lira ödediğini görüyoruz. Bunun temel nedeninin Süt Endüstrisi Kurumunun (SEK) özelleştirilerek sanayinin çoğu yabancı üç beş elde toplanması olduğunu biliyoruz. Her gün rekabet edebiyatı yapanların bu piyasanın artık tekelci bir piyasa olduğunu görmeleri gerekir. Kısacası üç beş firma süt fiyatlarını keyiflerince saptayabilmektedir.
Bu arada güzel bir haber izlemekteyiz. İzmir Büyükşehir Belediyesi süt üreticisinin yüzünü güldürerek, ilköğretim okullarında günlük süt dağıtımına başladı. Tire Süt Kooperatifi’nden alınan sütler ile ilköğretim öğrencileri sağlıklı beslenirken, üretici de kazanıyor. Belediyenin kooperatiften alımlara başlamasının süt piyasasında dengeleyici etkisini hemen gösterdiği; üreticinin daha önce 40 kuruştan sattığı sütü, 45 kuruştan satmaya başladığı belirtiliyor.
Bu güzel haberi birkaç açıdan değerlendirelim. Bir yandan kooperatifin sütü alınarak olmayan rekabet kısmen de olsa yaratılmaya çalışılmaktadır. Diğer yandan bazılarının babaları kriz nedeni ile işsiz kalmış olan öğrenciler her gün ihtiyaçları olduğu proteini almaktadırlar. Kriz ortamında süt üreticileri üretimlerine devam etmekte, onlar da tüketim yaparak krizin etkisini hafifletmektedirler.
İzmir’de keşke TANSAŞ belediye elinde kalsaydı da bu kanalla biraz daha ucuz süt satılabilseydi. Bu imkândan bu gün yoksunuz.
Okul sütü programının sadece dört ilde (İstanbul, Ankara, İzmir, Diyarbakır) uygulandığını öğrendik. Bu programın tüm illerde uygulanması için yetkililer harekete geçmeli. Ancak olmayan rekabetin az da olsa yaratılabilmesi için satın alınacak sütün kooperatiflerden satın alınması şarttır. Bu yapılmaz ise çoğu artık yabancı tekeller olan sanayicilerin kesesine hizmet edilmiş olur ve üreticiye de bir yararı olmaz.
