Düzenleyen. Febril Nötropeni Derneği Yönetim Kurulu

(1)

(2)

1

Düzenleyen

Febril Nötropeni Derneği www.febrilnotropeni.net

Febril Nötropeni Derneği Yönetim Kurulu

Başkan Hamdi Akan

İkinci Başkan Volkan Korten

Genel Sekreter Alpay Azap

Araştırma Sekreteri Murat Akova

Sayman

Ahmet Demirkazık

Üyeler Sevtap Arıkan

Tezer Kutluk

(3)

2

İçindekiler

Hoş geldiniz 3

Konuşmacı ve Oturum Başkanları 4

Program 6

Genel Bilgiler 8

11. Febril Nötropeni Simpozyumunu Destekleyen Kuruluşlar 9

Bildiri Listesi 10

(4)

3

11. Febril Nötropeni Simpozyumu’na Hoşgeldiniz,

Sevgili Febril Nötropeni dostları,

Febril Nötropeni Derneği tarafından 28-29 Kasım 2015 tarihleri arasında Swiss Otel ve Konferans Merkezi’nde düzenlenen 11. Febril Nötropeni Simpozyumuna hoşgeldiniz.

Bundan önceki Febril Nötropeni Simpozyumlarında olduğu gibi, bu

toplntıda da immün sistemi baskılanmış hastalarda gelişen infeksiyonların tanısı, takibi ve tedavisindeki yenilikler, yeni risk grupları, tanı

kriterlerindeki değişmeler, direnç sorunu ve gerçek hayat verileri gibi konularda en son yenilikleri toplantımızda sizlerle birlikte tartışacağız

Bu yılki Simpozyum’un ana temalarından birisini Eylül 2015’te yenilenen ECIL kılavuzları oluşturacaktır. Toplantı sırasında daha önceden yayınlanmış ECIL kılavuzlarındaki yenilemelerin yanı sıra, ilk defa bu yıl hazırlanan

kılavuzlar da tartışılacaktır. Özellikle febril nötropenik hasta izlemi konusunda kendini güncellemek isteyen meslektaşlarımız açısından bu kılavuzlarla ilgili tartışmaların çok yararlı olacağını düşünüyoruz.

Hızlı değişim gösteren böyle bir alanda gerek güncel bilgilere erişmek, gerekse konu ile ilgili meslektaşlarımızla bir araya gelme olanağına

kavuşmak için bu Simpozyumun önemli bir fırsat olduğunun farkındayız.

Son olarak, her yıl olduğu gibi bu yıl da verdikleri koşulsuz eğitim desteği ile 11. Febril Nötropeni Simpozyumu’nun düzenlemesine katkıda bulunan endüstri kuruluşlarına şükranlarımızı iletiyoruz. Başarılı bir Simpozyum dileklerimizle…

Febril Nötropeni Derneği Yönetim Kurulu Adına,

Prof. Dr. Hamdi Akan

(5)

4

Konuşmacı ve Oturum Başkanları

Hamdi Akan: Prof. Dr., Ankara Üniversitesi Tıp Fakültesi, İç Hastalıkları Anabilim Dalı, Hematoloji Bilim Dalı, Ankara

Murat Akova: Prof. Dr., Hacettepe Üniversitesi Tıp Fakültesi, Klinik Mikrobiyoloji ve İnfeksiyon Hastalıkları Anabilim Dalı, Ankara

Şehnaz Alp: Yrd. Doç. Dr., Hacettepe Üniversitesi Tıp Fakültesi, Klinik Mikrobiyoloji ve İnfeksiyon Hastalıkları Anabilim Dalı, Ankara

Sevtap Arıkan Akdağlı: Prof. Dr., Hacettepe Üniversitesi Tıp Fakültesi, Tıbbi Mikrobiyoloji Anabilim Dalı, Mikoloji Ünitesi, Ankara

Bilgin Arda: Prof. Dr., Ege Üniversitesi Tıp Fakültesi, Klinik Mikrobiyoloji ve İnfeksiyon Hastalıkları Anabilim Dalı, İzmir

Hande Arslan: Prof. Dr., Başkent Üniversitesi; Klinik Mikrobiyoloji ve İnfeksiyon Hastalıkları Anabilim Dalı, Ankara

Sibel Aşçıoğlu Hayran: Doç. Dr., Hacettepe Üniversitesi Tıp Fakültesi, Klinik Mikrobiyoloji ve İnfeksiyon Hastalıkları Anabilim Dalı, Ankara

Alpay Azap: Prof. Dr., Ankara Üniversitesi Tıp Fakültesi, Klinik Mikrobiyoloji ve İnfeksiyon Hastalıkları Anabilim Dalı, Ankara

Nurcan Baykam: Prof. Dr., Hitit Üniversitesi Tıp Fakültesi, Klinik Mikrobiyoloji ve İnfeksiyon Hastalıkları Anabilim Dalı, Çorum

Burcu Dalyan Cilo: Uzman Dr., Uludağ Üniversitesi Tıp Fakültesi, Tıbbi Mikrobiyoloji Anabilim Dalı, Mikoloji Ünitesi, Bursa

Yasemin Çağ: Yrd. Doç. Dr., Medeniye Üniversitesi Tıp Fakültesi, Klinik Mikrobiyoloji ve İnfeksiyon Hastalıkları Anabilim Dalı, İstanbul

Ahmet Demirkazık: Prof. Dr., Ankara Üniversitesi Tıp Fakültesi, İç Hastalıkları Anabilim Dalı, Onkoloji Bilim Dalı, Ankara

Başak Dokuzoğuz: Doç. Dr., Ankara Numune Eğitim ve Araştırma Hastanesi, Klinik Mikrobiyoloji ve İnfeksiyon Hastalıkları Kliniği, Ankara

Beyza Ener: Prof. Dr., Uludağ Üniversitesi Tıp Fakültesi, Tıbbi Mikrobiyoloji Anabilim Dalı, Mikoloji Ünitesi, Bursa

Önder Ergönül: Prof. Dr., Marmara Üniversitesi Tıp Fakültesi, Klinik Mikrobiyoloji ve İnfeksiyon Hastalıkları Anabilim Dalı, İstanbul

(6)

5 Sezgin Etgül: Uzm. Dr., Hacettepe Üniversitesi Tıp Fakültesi, İç Hastalıkları Anabilim Dalı, Hematoloji Bilim Dalı, Ankara

Rahmet Güner: Prof. Dr., Yıldırım Beyazıt Üniversitesi Tıp Fakültesi, Klinik Mikrobiyoloji ve İnfeksiyon Hastalıkları Anabilim Dalı, Ankara

Kenan Hızel: Prof. Dr., Gazi Üniversitesi Tıp Fakültesi, Klinik Mikrobiyoloji ve İnfeksiyon Hastalıkları Anabilim Dalı, Ankara

Ahmet Çağkan İnkaya: Uzm. Dr., Hacettepe Üniversitesi Tıp Fakültesi, Klinik Mikrobiyoloji ve İnfeksiyon Hastalıkları Anabilim Dalı, Ankara

Ateş Kara: Prof. Dr., Hacettepe Üniversitesi Tıp Fakültesi, Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Anabilim Dalı, İnfeksiyon Hastalıkları Bilim Dalı, Ankara

İhsan Karadoğan: Prof. Dr, Akdeniz Üniveristesi Tıp Fakültesi, Antalya

Berfu Korucu: Uzm. Dr., Hacettepe Üniversitesi Tıp Fakültesi, İç Hastalıkları Anabilim Dalı, Ankara

Volkan Korten: Prof. Dr., Marmara Üniversitesi Tıp Faültesi, Enfeksiyon Hastalıkları Anabilim Dalı, İstanbul Tezer Kutluk: Prof. Dr., Hacettepe Üniversitesi Tıp Fakültesi, Pediatrik Onkoloji Bilim Dalı, Ankara

Gökhan Metan: Doç. Dr., Hacettepe Üniversitesi Tıp Fakültesi, Klinik Mikrobiyoloji ve İnfeksiyon Hastalıkları Anabilim Dalı, Ankara

Müfide Okay: Uzm. Dr., Hacettepe Üniversitesi Tıp Fakültesi, İç Hastalıkları Anabilim Dalı, Ankara

Fahir Özkalemkaş: Prof. Dr., Uludağ Üniversitesi Tıp Fakültesi, İç Hastalıkları Anabilim Dalı, Hematoloji Bilim Dalı, Bursa

Neşe Saltoğlu: Prof. Dr., İstanbul Üniversitesi, Cerrahpaşa Tıp Fakültesi, Klinik Mikrobiyoloji ve İnfeksiyon Hastalıkları Anabilim Dalı, İstanbul

Esin Şenol: Prof. Dr., Gazi Üniversitesi Tıp Fakültesi, Klinik Mikrobiyoloji ve İnfeksiyon Hastalıkları Anabilim Dalı, Ankara

Emre Tekgündüz: Doç. Dr., Dr. Abdurrahman Yurtaslan Ankara Onkoloji Eğitim ve Araştırma Hastanesi, Hematoloji Kliniği, Ankara

Ömrüm Uzun: Prof. Dr., Hacettepe Üniversitesi Tıp Fakültesi, Klinik Mikrobiyoloji ve İnfeksiyon Hastalıkları Anabilim Dalı, Ankara

Gülden Yılmaz: Uzm Dr., Ankara Üniversitesi Tıp Fakültesi, İç Hastalıkları Anabilim Dalı, Hematoloji Bilim Dalı, Ankara

(7)

6

BİLİMSEL PROGRAM 28 Kasım 2015, Cumartesi

08:30-08:45 Açılış Hamdi Akan

08:45-09:00 ECIL ve ESCMID Kılavuzları: Genel Bilgiler Murat Akova

09:00-10:30 ECIL 2015-I: Kılavuz yenilemeleri Oturum Başkanı: Tezer Kutluk

Yenilenmiş Aspergillus kılavuzu (ESCMID-ECIL) Ömrüm Uzun

Aspergillus infeksiyonlarında profilaksi Gökhan Metan

Pediatrik hastada antifungal profilaksi Ateş Kara

Antifungal ilaçlarda terapötik doz ayarlanması Sibel Aşçıoğlu

10:30-11:00 Kahve Arası – E-poster Sergisi 11:00-12:30 ECIL 2015-II: Kılavuz yenilemeleri

Oturum Başkanı: Ahmet Demirkazık CMV infeksiyonları

Şehnaz Alp

BK virus ve EBV infeksiyonları Ahmet Çağkan İnkaya

Hematolojik hastalarda viral hepatit tedavisi Rahmet Güner

12:30-13:30 İnvaziv fungal infeksiyonlarda cevaplanmamış sorular Oturum Başkanı: Murat Akova

Tartışmacılar: Alpay Azap, İhsan Karadoğan 13:30-14:00 Öğle Arası ve E-poster Sergisi

14:00-14:30 Konferans-1: HIV ve hematolojik kanserler Oturum Başkanı: Başak Dokuzoğuz Konuşmacı: Volkan Korten

14:30-15:00 Konferans-2: Yeni infeksiyonlar ve febril nötropeni Oturum Başkanı: Nurcan Baykam

Konuşmacı: Önder Ergönül 15:00-15:30 Kahve arası ve poster sergisi 15:30-17:00 ECIL 2015-III: Kılavuz yenilemeleri

Oturum Başkanı: Kenan Hızel Antibakteriyel profilaksi Alpay Azap

Pneumocystis pnömonisi tedavisi Esin Şenol

Mucor infeksiyonları Yasemin Çağ

(8)

7

29 Kasım 2015, Pazar

09:00-10:30 Febril nötropenik hastalarda infeksiyon yönetimi-I Oturum Başkanı: Fahir Özkalemkaş

Fungal tanıda yenilikler: PCR ve diğerleri Sevtap Arıkan Akdağlı

Türkiye’de aspergillozis ve antifungal direnç Beyza Ener

Türkiye’de fusarium infeksiyonlarında tiplendirme ve epidemiyoloji Burcu Dalyan Cilo

10:30-11:30 Febril nötropenik hastada infeksiyon yönetimi-II (Türkiye’den çalışmalar) Oturum Başkanı: Murat Akova

Kinolon profilaksisi Sezgin Etgül

Antifungal kılavuzlara uyum ve sağkalım Müfide Okay

Empirik antibakteriyel tedavi süresi Berfu Korucu

Türkiye’de invaziv fungal infeksiyonların yönetimine ilişkin çalışmalar Hamdi Akan

11:30-12:00 Kahve arası ve poster sergisi

12:00-13:00 Tartışma: Hematoloji ve infeksiyon hastalıkları işbirliği: İki taraf, aynı görüş?

Oturum Başkanı: Hamdi Akan Hematoloji

Fahir Özkalemkaş İnfeksiyon hastalıkları Neşe Saltoğlu

13:00-14:00 Tartışma-Mezuniyet sonrası eğitimde febril nötropenik hasta bakımı eğitimi ve rasyonel antibiyotik kullanımı

Oturum Başkanı: Volkan Korten Hamdi Akan

Bilgin Arda Hande Arslan Sezgin Etgül Rahmet Güner Fahir Özkalemkaş Neşe Saltoğlu Emre Tekgündüz Gülden Yılmaz

(9)

8

GENEL BİLGİLER

DÜZENLEYEN

Febril Nötropeni Derneği

SİMPOZYUM MERKEZİ

Swiss Otel ve Konferans Merkezi, Ankara

SİMPOZYUM TARİHİ 28 – 29 Kasım 2015

SİMPOZYUM DİLİ

Simpozyum dili Türkçe’dir.

KREDİLENDİRME

Simpozyumun oturumları, TTB-STE/SMG Akreditasyon-Kredilendirme Kurulu tarafından akredite edilip 10.5 TTB-STE/SMG kredi puanı almıştır.

SEKRETERYALAR

BİLİMSEL SEKRETERYA

SİMPOZYUM SEKRETERYASI

SERENAS ULUSLARARASI TURİZM KONGRE ORGANİZASYON A.Ş.

Turan Güneş Bulvarı 5. Cadde No:13 Yıldız, Çankaya – Ankara

Telefon : 0 312 440 50 11 Faks : 0 312 441 45 62

E-posta : febril2015@serenas.com.tr Dr. Hamdi AKAN

Ankara Üniversitesi Tıp Fakültesi İç Hastalıkları Anabilim Dalı, Hematoloji Bilim Dalı, Ankara Telefon : 0 312 - 595 73 42 Faks : 0 312 - 362 54 22

E-Posta : hamdiakan@gmail.com

Dr. Murat AKOVA

Hacettepe Üniversitesi Tıp Fakültesi, Klinik Mikrobiyoloji ve İnfeksiyon Hastalıkları Anabilim Dalı, Ankara

Telefon : 0312 - 311 12 71 Faks : 0312 - 310 41 79

E-Posta : makova@hacettepe.edu.tr

(10)

9

11. Febril Nötropeni Simpozyumu Destekleyen Kuruluşlar

11. Febril Nötropeni Simpozyumu Düzenleme Kurulu, aşağıda isimleri alfabetik sırayla yazılı kuruluşlara Simpozyum’a katkılarından dolayı teşekkür eder.

Gilead Sciences İlaç Tic. Ltd. Şti.

MSD Türkiye

Pfizer İlaçları Ltd.Şti.

(11)

10

Bildiri Listesi

P 101 Hastanemiz Hematoloji-Onkoloji Kliniğinde Takip Edilen Febril Nötropenik Hastaların Değerlendirilmesi

P 102 Lenfoma ve Solid Tümörlü Çocuklarda Görülen Febril Nötropeni Ataklarının Değerlendirilmesi: Tek Merkez Deneyimi

P 103 Hematoloji ve Kök Hücre Nakil Ünitelerinde Takip Edilen Hastaların Kan Kültürlerinden İzole Edilen Mikroorganizmaların Sıklığı ve Antibiyotik Direnç Sonuçları; 5 Yıl (2010-2014)

P 104 Nötropenik Hastalarda Bakteriyemi

P 105 Febril Nötropeni Tanılı Hastalarda Mikrobiyolojik Olarak Kanıtlanmış Enfeksiyonların Değerlendirilmesi:

P 106 Dr A.Y. Ankara Onkoloji Eğitim ve Araştırma Hastanesi Hematoloji Hastalarında Santral Venöz Kateter İlişkili Bakteremilerin İrdelenmesi

P 107 Dr. A.Y. Ankara Onkoloji Eğitim ve Araştırma Hastanesi Kemik İliği Transplantasyon Ünitesinde Santral Kateter İlişkili Bakteremilerin İrdelenmesi

P 108 Hematolojik Maligniteli Hastalarda Febril Ataklarda Çeşitli Klinik Örneklerden İzole Edilen Mikroorganizmaların Dağılımı ve Sıklığı

P 109 Antalya Eğitim ve Araştırma Hastanesi Hematoloji Servisinde Genişlemiş Spektrumlu Beta Laktamaz Pozitif Enterobacteriacea Rektal Kolonizasyon Oranı ve Risk Faktörleri

P 110 Çeşitli Klinik Örneklerden Elde Edilen Stenotrophomonas Maltophilia Suşlarının Antibiyotik Duyarlılıkları

P 111 Vankomisin Rezistan Enterococcus ile Kolonize Olan Maligniteli Hastaların Febril Nötropeni Epizodlarının İncelenmesi

P 112 Cerrahpaşa Tıp Fakültesi Erişkin Hematolojik Onkoloji Hastalarında Kandidemi Epidemiyolojisi ve Klinik Özellikleri

P 113 Pediatrik Malinite Olgularında İkili Antifungal Deneyiminde Ön Sonuçlar: Tek Merkez, Geriye Dönük Değerlendirme

P 114 Allojeneik Hematopoietik Kök Hücre Nakli (AHKHN) Hastalarında Gelişen Üst ve Alt Solunum Yolları Viral Enfeksiyonları

(12)

11 P 115 Allojeneik Hematopoietik Kök Hücre Transplantasyonunda Toxoplazma Gondii Seroprevelansı P 116 Onkoloji Vakalarında Mukozit Tedavisi

P 117 Febril Nötropenik Hastalarda Eritrosit Dağılım Genişliği Düzeyinin Mortalite Ve Sepsisle İlişkisi P 118 İmmünsupresif Hastada Tekrarlayan Salmonella Enterica Bakteremisi ve Sekonder Lokalize

Enfeksiyonu

P 119 Hematopoietik Kök Hücre Nakli Yapılan Bir Hastada Gross Hematürinin Olağan Dışı Bir Nedeni:

Salmonella Enfeksiyonu

P 120 Allojeneik Kök Hücre Nakli Alıcısında Phaeoacremonium parasiticum fungemisi P 121 Transplante Hastada Gelişen İnvaziv Pulmoner Aspergillus Olgu Sunumu

P 122 İkili Antifungal ile Tedavi Edilen, Ardından Posakonazol Tedavisi Alan Adölesan Ağır Pulmoner İnvasif Aspergilloz Olgusu

P 123 Meme Kanserli Hastada Dosetaksel Tedavisi Sonrası Nötropenik Enterokolit ve Kolon Perforasyonu

P 124 Akut Lösemi Hastalarında Nötropenik Enterokolit Risk Faktörleri

P 125 İnvaziv Fungal Sinüzit İle Karışan Nazal Tip Nk/T Hücreli Lenfoma: Olgu Sunumu P 126 Sepsis Kliniği İle Başvurarak Tanı Alan Akut Lenfoblastik Lösemi: Olgu Sunumu

P 127 Otolog Kök Hücre Nakilli Olguda Nedeni Bilinmeyen Ateşe Yol Açan Mortal Seyirli Viseral Leyişmanyoz Olgusu

P 128 İlaca Bağlı Gelişen Bir Febril Nötropeni Olgusu

P 129 Allojenik kök hücre nakli sonrası gelişen Akut GVHD nedeniyle ortaya çıkan Wernicke Ensefalopati tanılı bir olgu

P 130 Akut Lenfoblastik Lösemi Tedavisi Sırasında Gelişen Akciğer Tüberkülozu P 131 Aplastik Anemili Çocuk Hastada Miyonekroz

(13)

12

P-101

Hastanemiz Hematoloji-Onkoloji Kliniğinde Takip Edilen Febril Nötropenik Hastaların Değerlendirilmesi

Bircan Kayaaslan - Ankara Atatürk Eğitim ve Araştırma Hastanesi, Enfeksiyon Hastalıkları ve Klinik Mikrobiyoloji Kliniği - (BSA)

Fatma Civelek Eser - Ankara Atatürk Eğitim ve Araştırma Hastanesi, Enfeksiyon Hastalıkları ve Klinik Mikrobiyoloji Kliniği

Rahmet Güner - Ankara Atatürk Eğitim ve Araştırma Hastanesi, Enfeksiyon Hastalıkları ve Klinik Mikrobiyoloji Kliniği

İmdat Dilek - Ankara Atatürk Eğitim ve Araştırma Hastanesi, Hematoloji Kliniği Bülent Akıncı - Ankara Atatürk Eğitim ve Araştırma Hastanesi, Onkoloji Kliniği Sema Akıncı - Ankara Atatürk Eğitim ve Araştırma Hastanesi, Hematoloji Kliniği

Gül Ruhsar Yılmaz - Ankara Atatürk Eğitim ve Araştırma Hastanesi, Enfeksiyon Hastalıkları ve Klinik Mikrobiyoloji Kliniği

Zeliha Koçak Tufan - Ankara Atatürk Eğitim ve Araştırma Hastanesi, Enfeksiyon Hastalıkları ve Klinik Mikrobiyoloji Kliniği

Tümer Güven - Ankara Atatürk Eğitim ve Araştırma Hastanesi, Enfeksiyon Hastalıkları ve Klinik Mikrobiyoloji Kliniği

Mehmet Akın Tasyaran - Ankara Atatürk Eğitim ve Araştırma Hastanesi, Enfeksiyon Hastalıkları ve Klinik Mikrobiyoloji Kliniği

Amaç:

Enfeksiyonlar hematolojik ve solid maligniteli hastalarda morbidite ve mortalitenin önemli nedenlerindendir. Bu çalışmada hastanemizde febril nötropeni (FEN) tanısı ile izlenen hastaların klinik özellikleri, enfeksiyon odağı ve etkenlerinin tespiti, ve tedavi protokollerinin değerlendirilmesi amaçlanmıştır.

Gereç ve Yöntem:

Ocak 2015 – Eylül 2015 tarihleri arasında Ankara Atatürk Eğitim ve Araştırma Hastanesi Onkoloji ve Hematoloji kliniklerinde FEN tanısı ile yatan hastalar prospektif olarak takip edildi. Hastaların demografik özellikleri, malignite tipi, enfeksiyon bölgesi, etken mikroorganizma, kullanılan antibiyotik ve klinik yanıtları değerlendirildi. Her bir hastanın ilk FEN atağı çalışmaya dahil edildi.

Bulgular ve Sonuçlar:

Bulgular: Otuz iki hastada 32 febril nötropeni atağı değerlendirildi. Hastaların %56’sı erkek (n=18), yaş ortalaması 58,5± 3,2 yıl idi. Hastaların %60’ında (n=19) hematolojik malignite, %40’ında (n=13)

(14)

13 solid tümör mevcuttu. Toplam yatış süresi ortalama 18,7±14,4 gün, FEN atağı öncesi toplam yatış süresi 3,2 ± 0.9 gün idi. Sekiz hastada akciğer enfeksiyonu, üç hastada üriner sistem enfeksiyonu ve birinde kan dolaşım enfeksiyonu olmak üzere toplam 12 (%37) hastada enfeksiyon odağı tespit edildi. Mikrobiyolojik dökümente enfeksiyonlarda en sık saptanan etken E.coli (%42.8) idi.

Ampirik antibiyotik olarak 23 hastada (%71,8) piperasilin-tazobaktam, 8 (%25) hastada sefepim ve yalnızca bir hastada imipenem başlandı. Piperasilin-tazobaktam alan 9 hastada kombinasyon tedavisi kullanıldı. Takip boyunca 7 hastaya glikopeptit, 8 hastaya antifungal tedavi eklendi. Tedavi başlangıcından sonra ortalama 3,1±0,7 günde ateş yanıtı alındı. Toplam antimikrobiyal tedavi süresi ortalama 9,3±0,7 gün olarak hesaplandı. Tedavi yanıtları açısından pipiresilin-tazobaktam ve sefepim kullanımı arasında anlamlı farklılık saptanmadı (p = 0.76). Takipte yalnızca 7 hastada (%21,8) klinik yanıtsızlık nedeniyle tedavi değişikliği gerekti ve yalnızca 2 (%6,2) hasta kaybedildi.

Sonuç: Enfeksiyon febril nötropenik hastalarda önemli morbidite ve mortalitenin nedenlerindendir. . Bu çalışmada, hastaların yarısından azında enfeksiyon tespit edilmesine rağmen, büyük

çoğunluğunda antibiyotik tedavisi ile klinik iyileşme sağlanmıştır. Karbapenemsiz tedavi rejimleri ile de halen yeterli klinik yanıt alındığı düşünülmüştür.

(15)

14

P-102

Lenfoma ve Solid Tümörlü Çocuklarda Görülen Febril Nötropeni Ataklarının Değerlendirilmesi: Tek Merkez Deneyimi

Şadan Hacısalihoğlu - Ankara Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Hematoloji Onkoloji EAH. Pediatrik Hematoloji- Onkoloji Kliniği, Ankara - (BSA)

Suna Emir - Ankara Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Hematoloji Onkoloji EAH. Pediatrik Hematoloji- Onkoloji Kliniği, Ankara

Derya Özyörük - Ankara Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Hematoloji Onkoloji EAH. Pediatrik Hematoloji- Onkoloji Kliniği, Ankara

Melek Işık - Ankara Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Hematoloji Onkoloji EAH. Pediatrik Hematoloji- Onkoloji Kliniği, Ankara

Arzu Erdem - Ankara Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Hematoloji Onkoloji EAH. Pediatrik Enfeksiyon Klinği, Ankara

Belgin Gülhan - Ankara Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Hematoloji Onkoloji EAH. Pediatrik Enfeksiyon Klinği, Ankara

Aslınur Parlakay - Ankara Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Hematoloji Onkoloji EAH. Pediatrik Enfeksiyon Klinği, Ankara

Hasan Tezer - Ankara Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Hematoloji Onkoloji EAH. Pediatrik Enfeksiyon Klinği, Ankara

Amaç:

Son yıllarda çocukluk çağı kanserlerinin tedavisinde önemli gelişmeler olmakla birlikte; özellikle yoğun kemoterapi rejimlerinin kullanımına bağlı olarak febril nötropeni çocuklarda halen önemli bir morbidite ve mortalite nedenidir

FEN (febrilNötropeni) atağı gelişen hastaların dosya ve elektronik kayıtları incelendi. Yaş, cinsiyet, tanı, kemoterapi(KT) sonrası geçen süre, ateş süresi, beyaz küre (BK) ve absolünötrofil sayısı (ANS) , CRP değeri, klinik enfeksiyon odağı, kültür sonuçları, kateter varlığı, kullanılan ampirik antibiyotik tedavisi, tedavi değişikliği, G-CSF kullanımı ve izlem sonuçlarına ait veriler kayda alındı.

FEN tanısı ile yatırılan 18 hastada 38 FEN atağı saptandı. Hastaların yaşı median6,5 (7ay-17 yaş), cinsiyetleri 9K, 9E şeklindeydi. Tanı dağılımı Nöroblastom (7), NHL(2), Ewing Sarkom (2), Wilmstm (1), RMS (1), LCH (1) ve diğer solid tümörler (4) hasta olarak bulundu.

En çok FEN atağı Nöroblastomlu hastalarda (15 atak) gözlendi. FEN atağı kemoterapiden median 6,3

(16)

15 ( 1-15 ) gün sonra gelişti. Hastaların beyaz küre sayısı ortalama 800/mm3( 100-1900) arası, ANS 150 /mm3 ( 0-1100) olarak bulundu. FEN ile başvuran 25 hastada ( %66) klinik enfeksiyon odağı tespit edilmedi. Başvuru ataklarının 13’unda ( %34) klinik enfeksiyon odağı saptandı. Bunlardan 7 (%54) atakta mukozit, 3 atakta (%23) kateter, 3 atakta(%23) akciğer enfeksiyonu vardı. 7 atakta(%54) kan kültüründe üreme tespit edildi. Bu 7 üremenin 2 si kateter kan kültüründe üredi.7 üremenin 6’sı gram(+), biri gram (-) bakteriydi. Gram (+) üreme olan hastaların 4’ ü NBL hastasıydı. Median ateş süresi 4,2 ( 1-11) gün, nötropeni süresi ortalama 4 (1-13) gün bulundu.

Ampirik tedavi olarak monoterapi 27 atakta, ikili tedavi 7 atakta başlandı. 1 hastada düşmeyen ateş, kültür sonucu ve antibiyotik direnci nedeniyle Vankomisin başlandı. Toplam 11 atakta antifungal tedavi kullanıldı. FEN nedeniyle hiçbir hasta kaybedilmedi

Ağırlıklı olarak solid tümörlü hastalardan oluşan çalışmamızda FEN seyri ve mortalitenin düşük olduğu, başlanıçta ampirik olarak monoterapinin çoğu vakada yeterli olduğu gözlendi.

Gram (+) bakteri üreme oranlarının daha yüksek olması hastalarımızda kateter kullanımının fazla olmasına bağlı olarak düşünüldü. Özellikle yoğun KT alan NBL hastalarında proflaktik G-CSF kullanımı önerilmesi gereklidir.

(17)

16

P-103

Hematoloji ve Kök Hücre Nakil Ünitelerinde Takip Edilen Hastaların Kan Kültürlerinden İzole Edilen Mikroorganizmaların Sıklığı ve Antibiyotik Direnç Sonuçları; 5 Yıl (2010-2014)

Özlem Güzel Tunçcan - Gazi Üniversitesi Tıp Fakültesi, Klinik Mikrobiyoloji Ve Enfeksiyon Hastalıkları Anabilim Dalı, Ankara - (BSA)

Pınar Aysert - Gazi Üniversitesi Tıp Fakültesi, Klinik Mikrobiyoloji Ve Enfeksiyon Hastalıkları Anabilim Dalı, Ankara

Gülçin Telli - Gazi Üniversitesi Tıp Fakültesi, Klinik Mikrobiyoloji Ve Enfeksiyon Hastalıkları Anabilim Dalı, Ankara

Zübeyde Nur Özkurt - Gazi Üniversitesi Tıp Fakültesi, Hematoloji Bilim Dalı, Ankara Zeynep Akı - Gazi Üniversitesi Tıp Fakültesi, Hematoloji Bilim Dalı, Ankara

Zeynep Arzu Yeğin - Gazi Üniversitesi Tıp Fakültesi, Hematoloji Bilim Dalı, Ankara Kadir Acar - Gazi Üniversitesi Tıp Fakültesi, Hematoloji Bilim Dalı, Ankara

Esin Şenol - Gazi Üniversitesi Tıp Fakültesi, Klinik Mikrobiyoloji Ve Enfeksiyon Hastalıkları Anabilim Dalı, Ankara

Amaç:

Hematolojik malignite ve kök hücre nakil (KHN) hastalarında 2010-2014 yılları arasında kan kültürlerinden izole edile mikroorganizmaların sıklıkları ve direnç paternlerinin incelenmesi amaçlanmıştır.

1 Ocak 2010 – 31 Aralık 2014 tarihleri arasında Gazi Üniversitesi Tıp Fakültesi Enfeksiyon Hastalıkları Klinik Laboratuvarına gelen febril nötropeni epizotları sırasında alınmış kan örnekleri analiz

edilmiştir. Alınan kan örneklerinin kültürü BACTEC (Becton Dickinson) otomatize sistemleri kullanılarak yapılmıştır. Kültürde üreyen mikroorganizmalar standart mikrobiyolojik yöntemlerin yanı sıra BBL Crystal ID Kit (Becton Dickinson, USA) kullanılarak tanımlanmıştır. İzole edilen etkenlerin antibiyotiklere duyarlılıkları Clinical and Laboratory Standards Institute (CLSI) önerileri doğrultusunda disk difüzyon yöntemi ile belirlenmiştir.

Hematolojik maliniteli ve KHN yapılan 580(360 erkek/220 kadın) hastadan, nötropenik ateşli dönemlerinde alınan kan kültürlerinden yalnızca perifer veya kateter ya da ikisi birden( perifer/

kateter)toplam 1328 mikroorganizma izole edilmiştir. Bu mikroorganizmalardan Gram pozitif bakteriler %71,6 (n:952) etken olarak ilk sırada tespit edilmiştir. İkinci sıklıkta %25.9 (n:344) gram

(18)

17 negatif bakteriler saptanmıştır. Üçüncü sıklıkta ise Candida %2,4 (n:32) olarak tespit edilmiştir (tablo 1). Kandida üreyen 31 hastanın 21’inde (%68) C. nonalbicans, 10(%32)’unda C. albicans ve bir hastada trichosporon spp etken olarak saptanmıştır.

Hastalarda üreyen tüm gram negatif (n:344) etkenler arasındaki kinolon direnci %47, karbapenem direnci 90(%26.1) olarak saptanmıştır (tablo 3). Enterobacteriacea türleri (n:187) arasında 3.kuşak sefalosporin direnci 81(%43.3) olarak saptanmıştır. 173 E.coli ve Klebsiella spp arasındaki

karbapenem direnci ise 10(%5.7) olarak tespit edilmiştir.

Acinetobacter türleri (n:37) arasındaki karbapenem direnci 22 (%59.4), tigesiklin direnci 7 (%25.9) olarak saptanmıştır. Kolistine ise hepsi duyarlı olarak saptanmıştır. Pseudomonas türleri (n:40) arasında ise karbapenem direnci; 3(%7.5), piperasilin tazobaktam direnci; 2(%5) sulbaktam- sefoperazon direnci; 11(%27.5) kinolon direnci; 5(%12.5) olarak saptanmıştır.

Gram pozitif etkenler arasında en sık olarak CNS %63.8(n:763) olarak, ikinci sırada enterokoklar

%6.9 (n: 66) olarak saptanmıştır. Dire etkenlerin dağılımı tablo 4’te verilmiştir. CNS etkenleri arasında oksasilin direnci %63. 8, S.aureus’ta %23. 6 olarak saptanmıştır. Vankomisin direnci stafilokoklarda saptanmamıştır. Enteroklar arasında vankomisin direnci %9 olarak saptanmıştır.

Sonuç: Hematolojik maligniteli hastaların sürveyans sonuçları takip edilerek uygun ampirik tedavi yönetimi yapılabilmektedir. Son yıllarda birçok merkezde gram negatif etkenlere kayış gösterilmiştir.

Bizim verilerimizde de yıllar içerisindeki dağılımı incelendiğinde gram negatiflerin (%24.3’ten

%32.8’e)arttığı saptanmıştır. Elde ettiğimiz sonuçlara göre tüm gram negatif etkenler arasında nötropenik ateşin ampirik tedavisinde kullandığımız sefoperazon-sulbaktam tedavisinin direnç oranlarının yıllar içerinde %39. 8’e ulaştığı gösterilmiştir. Gram pozitif etkenlerin ise %70. 4’den %65.

7’ye doğru bir azalma saptanmıştır. Son yıllarda hastaların kateter takılması ve sonraki kateter bakım yöntemlerinin iyileştirilmesi ile(klorhekzidinli kateter bakımı uygulamaları ve klorhekzidinli şeffaf kapama örtüleri gibi yöntemler) sayesinde gram pozitif etkenlerde azalmasına katkıda bulunduğu düşünülmektedir.

(19)

18

P-104

Nötropenik Hastalarda Bakteriyemi

Fazilet Ayan - Ankara Üniversitesi Tıp Fakültesi - (BSA) Elif Nur Özbay Haliloğlu - Ankara Üniversitesi Tıp Fakültesi Ebru Kaplan - Ankara Üniversitesi Tıp Fakültesi

Aysun Yalçı - Ankara Üniversitesi Tıp Fakültesi Gülden Yılmaz - Ankara Üniversitesi Tıp Fakültesi Müge Ayhan - Ankara Üniversitesi Tıp Fakültesi Alpay Azap - Ankara Üniversitesi Tıp Fakültesi

Amaç:

Hematolojik malignitesi olan hastalarda enfeksiyon gelişimine yol açan en önemli faktör

nötropenidir. Kanserli hastalara primer hastalıklarının tedavisi amacıyla verilen sitotoksik tedaviler hem gastrointestinal mukozayı bozarak normal floradaki mikroorganizmaların invazyonunu

kolaylaştırır hem de humoral ve hücresel immüniteyi zayıflatarak enfeksiyon riskini artırır. Bu çalışmada amaç hematolojik malignitesi olan ve bakteriyemi gelişen hastalarda; nötropenik hastaların sıklığını ve üreyen bakterilerin incelenmesidir.

Ankara Üniversitesi Hematoloji ünitesinde kasım 2014 ve kasım 2015 tarihleri arasında yatan hastalar retrospektif olarak incelenmiştir. Bu hastaların yaş, cinsiyet, primer hastalık, kemik iliği transplantı yapılma durumları, nötropenik olma durumları, üreyen bakteriler ve bakterilerin antibiyotik duyarlılıkları incelenmiştir.

Ankara Üniversitesi İbn-i Sina Hastanesi Hematoloji kliniğinde son 1 yıl içerisinde yatan 126 hasta tarandı. 126 hastadan, %53’ü erkekti. %23 u 41-50 yas grubunda , %19 u 51-60 yas grubundaydı.

Hastaların %53’ü akut lösemi, %18’i multiple myelom, %9’u myelodisplastik sendrom, %7’si kronik lösemi, %5’i lenfoma, %5’i aplastik anemi ve %3’ü ise diğer hematolojik hastalıklar tanısı

almıştı.Tüm hastaların %75’ine kemik iliği transplantasyonu yapılmıştı. 126 hastanın %72’si nötropenikti. Hastaların %21’i exitus oldu. Exitus olan hastaların %62’si bakteriyemi nedeni ile exitus oldu. 126 hastanın %24’ünde Koagülaz negatif stafilokok , %18’inde gr(- )non fermenter bakteri, %12’sinde karbapanemaz (+) Klebsiella spp. ve E.coli , %13’ünde ESBL (+) E.coli %9’unda çeşitli antibiyotiklere duyarlı E.coli ,%9’unda Klebsiella spp., %3’ünde S.aureus ,2’sinde çeşitli antibiyotiklere duyarlı Klebsiella spp., %2’sinde Enterobacter spp., %2’sinde pnömokok, %2’sinde Citrobacter spp. ve %5 inde ise diğer mikroorganizmalar üremişti. KNS ’lerin %65’i ,S.aureus suşlarının ise %36’sı metisilin duyarlı idi..

(20)

19 Bu calısmada bakteriyemi sıklıgı nötropenik hastalarda daha coktu. , hematolojik maligniteler içerisinde ise akut losemi en sık gorulmus olup bakteriyemi gelisenlerdeki üremelere bakıldıgında ise en fazla gr (+ )bakteriler bunlardan ise en cok KNS grubu on plana cıkmaktadır . Gr(-) bakterilerde ise en fazla non fermenter ve esbl (+) E. coli gibi direncli bakteriler on plandır. Hematolojik malignitesi olanlarda nötropeni varlığı bakteriyemi riskini arttırmaktadır.

(21)

20

P-105

Febril Nötropeni Tanılı Hastalarda Mikrobiyolojik Olarak Kanıtlanmış Enfeksiyonların Değerlendirilmesi:

Güler Delibalta - Emsey Hospital, Enfeksiyon Hastalıkları ve Klinik Mikrobiyoloji, İstanbul - (BSA) Yakup Ünsal - Emsey Hospital, Hematoloji Kliniği, İstanbul

Alev Erikçi - Emsey Hospital, Hematoloji Kliniği, İstanbul

Serdar Bedii Omay - Emsey Hospital, Hematoloji Kliniği, İstanbul Ayşen Timurağaoğlu - Emsey Hospital, Hematoloji Kliniği, İstanbul Amaç:

Bu çalışmada; Hematoloji Kliniği’nde yatan hastaların Febril Nötropeni atakları sırasında

mikrobiyolojik olarak kanıtlanmış enfeksiyonlarda etkenin tipi , enfeksiyon bölgesi ve antimikrobiyal ilaç direncinin retrospektif olarak değerlendirilmesi amaçlanmıştır.

Aralık 2013-Ekim 2015 tarihleri arasında Hematoloji Kliniği’nde yatarak takip edilen hastalarda gelişen Febril Nötropeni ataklarında enfeksiyon etkeni olarak izole edilen mikroorganizmalar incelendi. Bakteri tanımlaması ve antibiyotik duyarlılık testleri VITEK 2 (bioMerieux, Fransa) otomatize sistemi ile çalışıldı.

80 hastamızda gelişen 98 Febril Nötropeni atağı sırasında toplam 102 etken izole edildi. Hastaların yaş ortalaması 47,6 idi ve hastaların %51’i erkekti. Hastalara 30 Allojenik, 23 Otolog olmak üzere toplam 53 Hematopoetik kök hücre nakli yapıldı. En sık primer hastalık AML (%35,7), ardından MM (%22,4) idi. Kök hücre nakil yapılma oranı AML ve MM için sırasıyla 20/35, 22/22 idi. Gram pozitif bakteriler %50, Gram negatif bakteriler %48, mantarlar %2 oranında izole edildi. En sık görülen mikrobiyolojik olarak kanıtlanmış enfeksiyon odakları; %68,3 kan dolaşım enfeksiyonu, %21,4 üriner sistem enfeksiyonu, %10,2 pnömoni idi. Bakteriyemi gelişen hastaların tümünde risk faktörü olarak santral venöz kateter kullanımı vardı. Gram pozitif mikroorganizmaların %80,3 ’ü stafilokok, %17,6 enterokok idi. Stafilokoklardaki metisilin direnç oranı %95 idi. İzole edilen 9 enterokok suşunun 4 tanesi Vankomisin dirençli idi, Vankomisin direnci Kirby-Bauer disk difüzyon yöntemi ile doğrulandı.

En sık görülen gram negatif mikroorganizma %46,9 oranında E.Coli ,ardından %32,6 Klebsiella i spp.di. E.coli izolatlarının %.78,2’sinde genişletilmiş spektrumlu β-laktamaz üretimi mevcuttu. İzole edilen tüm gram negatif mikroorganizmalar içinde genişletilmiş spektrumlu β-laktamaz üretimi % 48,9 karbapenemaz direnci %19,3 idi.

(22)

21 Sonuç:Hastanemizde gram pozitif kokların etken olduğu kan dolaşım enfeksiyonunun en sık

mikrobiyolojik olarak kanıtlamış enfeksiyon olduğu görüldü. Gram negatif izolatlarımız arasında genişletilmiş spektrumlu β-laktamaz üretimi ve karbapenemaz direnci azımsanmayacak düzeydeydi.

Her merkezin kendi mikroorganizma florasını ve antimikrobiyal direnç oranlarını bilmesi hastalara uygun empirik tedavi başlanması açısından önemlidir.

(23)

22

P-106

Dr A.Y. Ankara Onkoloji Eğitim ve Araştırma Hastanesi Hematoloji Hastalarında Santral Venöz Kateter İlişkili Bakteremilerin İrdelenmesi

Gülşen İskender - Dr. A.Y. Ankara Onkoloji Eğitim ve Araştırma Hastanesi, Enfeksiyon Hastalıkları ve Klinik Mikrobiyoloji Kliniği, Ankara

Sabahat Çeken - Dr. A.Y. Ankara Onkoloji Eğitim ve Araştırma Hastanesi, Enfeksiyon Hastalıkları ve Klinik Mikrobiyoloji Kliniği, Ankara

Meryem Demirelli - Dr. A.Y. Ankara Onkoloji Eğitim ve Araştırma Hastanesi, Enfeksiyon Hastalıkları ve Klinik Mikrobiyoloji Kliniği, Ankara - (BSA)

Ömür Kayıkçı - Dr. A.Y. Ankara Onkoloji Eğitim ve Araştırma Hastanesi, Hematoloji ve Kök Hücre Nakli Kliniği, Ankara

Zühal Avşar - Dr. A.Y. Ankara Onkoloji Eğitim ve Araştırma Hastanesi, Enfeksiyon Kontrol Hemşireliği, Ankara

Mustafa Ertek – Dr. A.Y. Ankara Onkoloji Eğitim ve Araştırma Hastanesi, Enfeksiyon Hastalıkları ve Klinik Mikrobiyoloji Kliniği, Ankara

Amaç:

Hematoloji servisinde yatan hastaların 5 yıllık (2011-2015) dönemdeki santral venöz kateter ilişkili kan dolaşımı enfeksiyonlarından (SVKİ-KDE) izole edilen mikroorganizmaların sıklığı ve direnç durumlarının incelenmesi amaçlanmıştır.

1 Ocak 2011 ve 31 Eylül 2015 tarihleri arasında hastanemiz Hematoloji servisinden alınan alınan kan kültürlerinde santral venöz kateter ilişkili kan dolaşımı enfeksiyonu etkeni olarak izole edilen

mikroorganizmalar retrospektif olarak değerlendirilmiştir. İzole edilen mikroorganizmaların

tanımlanmasında ve duyarlılık testlerinde konvansiyonel yöntemler ve Vitek-2 (Biomerieux, France) tam otomatize sistem kullanılmıştır.

SVKİ-KDE etkeni olarak izole edilen mikroorganizmalarda; yıllara göre bakıldığında Gram negatif ve Gram pozitif etkenler çoğunluk sıklık açısından dalgalanmalar göstermektedir. Beş yılda Gram negatif mikroorganizmalardan çoğunluğu E. coli, Gram pozitiflerde ise metisilin dirençli koagülaz negatif stafilokoklar ( MRKNS ) oluşturmaktadır. 2011 ve 2013 yılları arasında enterokok

enfeksiyonlarının sıklığı giderek azalmış olup, 2014-2015 yıllarında izole edilmemişlerdir. Bu enterokokların hepsi Enterococcus faecalis olup vankomisin direnci tespit edilmemiştir. Fungal etkenlere ilk 3 yılda nadiren rastlanmış ve son 2 yılda izole edilmemiştir. SVKİ-KDE etkeni olarak izole edilen mikroorganizmaların dağılımı Tablo 1’de verilmiştir

(24)

23 En sık izole edilen Gram negatif mikroorganizmalara ait antibiyotiklere karşı direnç oranlarına

bakıldığında; E. coli’ de karbapenem, kolistin ve tigesikline karşı direnç saptanmamış, amikasin direnci azalmış, piperasilin-tazobaktam, 3.kuşak sefalosporinler ve siprofloksasin direncinde son 9 ay hariç artış görülmektedir. Klebsiella sppsiellaların izolasyonunda 2013-2015 arası ciddi azalma olmakla birlikte kolistin direnci saptanmamış, karbapenem, amikasin ve tigesiklin direncinde azalma, piperasilin-tazobaktam, 3.kuşak sefalosporinler ve siprofloksasin direncinde artış saptanmıştır.

Acinetobacter sppetobakterler 2011 dışında nadir izole edilmiştir. Bu izolatlarda kolistin direnci saptanmazken, tigesiklin direnci düşük seviyede saptanmıştır. Amikasin direncinde artış olmakla birlikte, karbapenem, piperasilin-tazobaktam, 3.kuşak sefalosporinler ve siprofloksasin direnci tüm izolatlarda tespit edilmiştir.

2011-2015’in ilk 9 ayına ait SVKİ-KDE etkeni olarak en sık izole edilen mikroorganizmaların antibiyotik duyarlılıkları tablo 2’de verilmiştir.

Sonuç: Hematolojik kanserli hastalarda hastalığın kendisine veya kemoterapiye bağlı olarak enfeksiyonlara yatkınlık oluşmaktadır. Santral kateter kullanımı bu tip hastalarda kaçınılmaz olduğundan SVKİ-KDE oranları yüksek bulunmaktadır. Santral kateter uygulamasının önemli bir komplikasyonu olan bu enfeksiyonlardan korunmada başta el hijyeni olmak üzere kateter

uygulamalarında gerekli önlemlerin alınmasına ve aseptik kurallara dikkat edilmesi gerekmektedir.

Hematolojik maligniteli hastalarda febril nötropenik ataklarda uygun empirik tedavinin başlanması tedavi başarısını belirleyen en önemli faktördür. Merkezimizde SVKİ-KDE’larında Gram pozitiflerde metisilin direncinin yüksek olması, Gram negatiflerden E. coli ve Klebsiella sppde karbapenemler ve piperasilin-tazobaktam, Acinetobacter türlerinde ise kolistin ve tigesikline karşı direncin düşük olması empirik tedavide dikkate alınmalıdır.

(25)

24

P-107

Dr. A.Y. Ankara Onkoloji Eğitim ve Araştırma Hastanesi Kemik İliği Transplantasyon Ünitesinde Santral Kateter İlişkili Bakteremilerin İrdelenmesi

Gülşen İskender - Dr. A.Y. Ankara Onkoloji Eğitim ve Araştırma Hastanesi, Enfeksiyon Hastalıkları ve Klinik Mikrobiyoloji Kliniği, Ankara - (BSA)

Sabahat Çeken - Dr. A.Y. Ankara Onkoloji Eğitim ve Araştırma Hastanesi, Enfeksiyon Hastalıkları ve Klinik Mikrobiyoloji Kliniği, Ankara

M. Cihat Oğan - Dr. A.Y. Ankara Onkoloji Eğitim ve Araştırma Hastanesi, Enfeksiyon Hastalıkları ve Klinik Mikrobiyoloji Kliniği, Ankara

Sinem Namdaroğlu - Dr. A.Y. Ankara Onkoloji Eğitim ve Araştırma Hastanesi, Hematoloji ve Kök Hücre Nakli Kliniği Ankara

Yeşim Canturan - Dr. A.Y. Ankara Onkoloji Eğitim ve Araştırma Hastanesi, Enfeksiyon Kontrol Hemşireliği, Ankara

Mustafa Ertek - Dr. A.Y. Ankara Onkoloji Eğitim ve Araştırma Hastanesi, Enfeksiyon Hastalıkları ve Klinik Mikrobiyoloji Kliniği, Ankara

Amaç:

Kemik iliği transplantasyon (KİT) ünitesinde takip edilen hastaların beş yıllık (2011-2015) dönemdeki santral venöz kateter ilişkili kan dolaşımı enfeksiyonundan (SVKİ-KDE) izole edilen

mikroorganizmaların sıklığı ve direnç durumlarının incelenmesi amaçlanmıştır.

2011 ve 2015’in ilk 9 ayında KİT ünitesinde santral venöz kateter ilişkili kan dolaşımı enfeksiyonu etkeni olarak izole edilen mikroorganizmalar rertospektif olarak değerlendirilmiştir. İzole edilen mikroorganizmaların tanımlanmasında ve duyarlılık testlerinde konvansiyonel yöntemler ve Vitek-2 (Biomerieux, France) tam otomatize sistem kullanılmıştır.

Bulgular:

SVKİ-KDE etkeni olarak izole edilen mikroorganizmalarda; 2011 yılında Gram pozitif

mikroorganizmalar daha fazla, 2013 yılında Gram pozitif ve negatif mikroorganizmalar eşit oranda ve diğer yıllarda ise Gram negatifler daha fazla izole edilmiştir. Beş yılda Gram negatif

mikroorganizmalardan çoğunluğu E. coli ve Klesiella sppsiella spp, Gram pozitiflerde ise metisilin dirençli koagülaz negatif stafilokoklar( MRKNS ) oluşturmaktadır. Enterokokların oranı giderek azalmış olup son 9 ayda izole edilmemişlerdir. Bu enterokokların hepsi Enterococcus faecalis olup vankomisin direnci tespit edilmemiştir. Bu yıllarda SVKİ-KDE’larında fungal etkene rastlanmamıştır.

(26)

25 2011-2015’in ilk 9 ayına ait SVKİ-KDE etkeni olarak izole edilen mikroorganizmaların dağılımı Tablo 1’de verilmiştir. En sık izole edilen Gram negatif mikroorganizmaların antibiyotiklere karşı direnç oranlarına bakıldığında; E.coli’de karbapenem direnci sadece 2011 yılında saptanmış (%25), kolistin ve tigesikline karşı direnç saptanmamış, amikasin direnci azalmış olup, piperasilin-tazobaktam, 3.kuşak sefalosporinler ve siprofloksasin direncinde artış görülmüştür. Klesiella sppsiellalar son 9 ayda izole edilmemiş, kolistin ve tigesiklin direnci saptanmamış, karbapenem, amikasin ve

siprofloksasin direncinde azalma, piperasilin-tazobaktam ve 3.kuşak sefalosporinler direncinde artış saptanmıştır. Acinetobactersppetobakter spp’de kolistin, tigesiklin ve amikasin direnci

saptanmazken, karbapenem, piperasilin-tazobaktam ve 3.kuşak sefalosporinler direnci tüm izolatlarda yüksek tespit edilmiştir.

2011-2015’in ilk 9 ayına ait SVKİ-KDE etkeni olarak en sık izole edilen mikroorganizmaların antibiyotik duyarlılıkları tablo 2’de verilmiştir

Sonuç: Bu sonuçlar KİT ünitesinin SVKİ-KDE etkenlerinin dağılım ve direnç oranlarını göstermesi açısından oldukça önemlidir. Son yıllarda özellikli ünitelerde sık izole edilen Acinetoobacter spp’ nin merkezimiz KİT ünitesi SVKİ-KDE’larında nadir bulunması sevindiricidir. Bulgularımız gösterilmiştir ki SVKİ-KDE ‘larında empirik tedavide Gram negatif mikroorganizmaların da göz önünde

bulundurulması gerekmektedir.

(27)

26

P-108

Hematolojik Maligniteli Hastalarda Febril Ataklarda Çeşitli Klinik Örneklerden İzole Edilen Mikroorganizmaların Dağılımı ve Sıklığı

Aysel Karataş - İstanbul Eğitim ve Araştırma Hastanesi Tıbbi Mikrobiyoloji Laboratuarı İstanbul Eğitim ve Araştırma Hastanesi Enfeksiyon Hastalıkları ve Klinik Mikrobiyoloji Kliniği Cansu Çimen - İstanbul Eğitim ve Araştırma Hastanesi Tıbbi Mikrobiyoloji Laboratuarı İstanbul Eğitim ve Araştırma Hastanesi Enfeksiyon Hastalıkları ve Klinik Mikrobiyoloji Kliniği Hesna Tak - İstanbul Eğitim ve Araştırma Hastanesi Tıbbi Mikrobiyoloji Laboratuarı

İstanbul Eğitim ve Araştırma Hastanesi Enfeksiyon Hastalıkları ve Klinik Mikrobiyoloji Kliniği Muzaffer Fincancı - İstanbul Eğitim ve Araştırma Hastanesi Tıbbi Mikrobiyoloji Laboratuarı İstanbul Eğitim ve Araştırma Hastanesi Enfeksiyon Hastalıkları ve Klinik Mikrobiyoloji Kliniği Amaç:

Son yıllarda kanser tedavisinde agresif kemoterapi yöntemlerinin kullanıma girmesi febril nötropenik atakların sıklıkla gelişmesine neden olmaktadır. Febril nötropeni , hematolojik malignensili hastalarda sık gelişen, hastaneye yatış gerektiren ve mortalitesi yüksek bir

komplikasyondur. Febril nötropenik olgularda gelişen enfeksiyonların ampirik tedavisinde hastaya ait özelliklerin yanı sıra, hastanenin ve hematoloji kliniğinin mikroorganizma profilinin bilinmesi tedavi başarısının arttırılması ve mortalite riskinin azaltılması açısından çok önemlidir. Bu amaçla çalışmamızda İstanbul Eğitim ve Araştırma Hastanesi Hematoloji Kliniği’nde takipleri yapılan hematolojik maligniteli hastaların febril epizotlarında alınan çeşitli klinik örneklerden izole edilen mikroorganizmaların profili ve dağılımı incelenmiştir.

Nisan 2014- Eylül 2015 tarihleri arasında İstanbul Eğitim ve Araştırma Hastanesi Hematoloji Kliniği’nde takipleri yapılan hematolojik maligniteli hastalarda gelişen febril atak sırasında alınan çeşitli klinik örneklerden Mikrobiyoloji Laboratuvarı’nda izole edilen mikroorganizmaların dağılımı ve sıklığı incelenmiştir. Laboratuvarımıza gönderilen klinik örnekler % 5 Koyun Kanlı Agar

(GBL,Türkiye), Çukolatamsı Agar (GBL,Türkiye), EMB Agar (GBL,Türkiye) ve Sabouraud dekstroz agar (GBL,Türkiye) besiyerlerine ekilmiş, izole edilen mikroorganizmaların tiplendirilmesinde;

konvansiyonel yöntemlerin yanı sıra VITEK 2 Compact® (BioMerieux, France) cihazında GP, GN ve YST maya identifikasyon kartları kullanılmıştır.

Bulgular: Hematolojik malignitesi bulunan hastalardan febril ataklarda izole edilen

mikroorganizmaların türleri ve izole edildikleri klinik örneklere göre dağılımı Tabloda belirtilmiştir.

İzole edilen toplam 320 mikroorganizmanın 147’si (% 45.9) Gram pozitif, 161’i (% 50.3) Gram negatif bakteriler olup 12’si (%3.8) maya cinsi mantarlardı. Gram pozitif bakteriler içinde koagulaz negatif stafilokoklar daha fazla olup 52’si(%16.3) S. hominis, Gram negatifler içinde ise 69’u(%21.5) E. coli olarak tiplendirildi. İzole edilen mayaların 3’ü (%0.9) Candida albicans, 9’u (%2,7) Nonalbicans

(28)

27 Candida olarak tiplendirildi. Hastalardan en sık alınan klinik örnek kan kültürü olup 320

mikroorganizmanın 257’i kan kültüründen izole edilmiştir.

Sonuç: Merkezimizdeki mikroorganizma dağılımı literatürde belirtilenle benzer olarak sırayla E. coli, S. hominis , K. pneumoniae, S. haemolyticus ve S. epidermidis olarak tespit edilmiştir. Febril

nötropenik hastaların takiplerinin yapıldığı merkezlerin kendi ampirik tedavi modellerinin

oluşturulması için sürveyans çalışmalarının düzenli olarak yapılması mikroorganizma profillerinin ve duyarlılıklarının belirlenmesi gerekmektedir.

(29)

28

Tablo1: Hematolojik malignitesi bulunan hastalardan febril ataklarda izole edilen mikroorganizmaların dağılımı

Kültür materyali

Mikroorganizma adı Balgam Sayı(%)

İdrar

Sayı(%) Kan

Sayı(%) Katater

Sayı(%) Yara Sayı(%)

Diğer

Sayı(%) Toplam Sayı(%) Gram pozitif

mikroorganizmalar 4 7 130 4 2 147 (45.9)

S. epidermidis 1 (11.1) 30 (13.0) 1 (8.3) 32 (10.0)

S. aureus 1 (11.1) 2 (0.8) 1 (8.3) 1 (14.2) 5 (1.5)

S. haemolyticus 1 (11.1) 33 (14.3) 34 (10.6)

S. pneumoniae 1 (11.1) 1 (0.3)

S.cohnii 1 (0.4) 1 (0.3)

S.hominis 51 (22.1) 1 (8.3) 52 (16.3)

S.sciuri 1 (0.4) 1 (0.3)

Koagulaz negatif

stafilokok 6(2.6) 1 (8.3) 7 (2.2)

Enterococcus fecalis 5 (14.7) 2 (0.8) 7 (2.2)

Enterococcus faecium 2 (5.8) 4 (1.7) 6 (1.9)

Enterococcus spp 1 (14.2) 1 (0.3)

Gram negatif

mikroorganizmalar 5 27 117 8 4 161 (50.3)

Aeromonas

hydrophliacaviae 1 (0.4) 1 (0.3)

Acinetobacter

baumannii 1 (2.9) 15 (6.5) 16 (5.0)

Citrobacter freundii 1 (2.9) 1 (0.3)

E. coli 2 (22.2) 15 (44.1) 47 (20.4) 2 (16.6) 3 (42.8) 69 (21.5)

Enterobacter cloace

complex 1 (11.1) 1 (2.9) 1 (0.4) 3 (0.9)

K.pneumoniae 6 (17.6) 27 (11.7) 2 (16.6) 35 (10.9)

K.oxytoca 4 (1.7) 2 (16.6) 6 (1.9)

P. aeruginosa 2 (22.2) 1 (2.9) 12 (5.2) 1 (8.3) 1 (14.2) 17 (5.3)

P. luteola 2 (0.8) 2 (0.6)

P. stutzeri 1 (0.4) 1 (0.3)

Pseudomonas spp 2 (0.8) 2 (0.6)

Proteus mirabilis 1 (2.9) 1 (0.3)

Stenotrophomonas

malthopia 1 (2.9) 3 (1.3) 1 (8.3) 5 (1.5)

Gram negatif enterik

basil 2 (0.8) 2 (0.6)

Mantarlar 10 1 1 12 (3.8)

Candida albicans 2 (0.8) 1 (14.2) 3 (0.9)

Candida krusei 2 (0.8) 2 (0.6)

Candida parapisilosis 1 (0.4) 1 (0.3)

Candida tropicalis 5 (2.1) 5 (1.5)

Saccharomyces

cerevisiae 1 (100) 1 (0.3)

Toplam 9 34 257 12 7 1 320

(30)

29

P-109

Antalya Eğitim ve Araştırma Hastanesi Hematoloji Servisinde Genişlemiş

Spektrumlu Beta Laktamaz Pozitif Enterobacteriacea Rektal Kolonizasyon Oranı ve Risk Faktörleri

Hande Berk Cam - Antalya Eğitim ve Araştırma Hastanesi İnfeksiyon Hastalıkları ve Klinik Mikrobiyoloji Kliniği - (BSA)

Nefise Öztoprak Çuvalcı - Antalya Eğitim ve Araştırma Hastanesi İnfeksiyon Hastalıkları ve Klinik Mikrobiyoloji Kliniği

Derya Seyman - Antalya Eğitim ve Araştırma Hastanesi İnfeksiyon Hastalıkları ve Klinik Mikrobiyoloji Kliniği

Filiz Kızılateş - Antalya Eğitim ve Araştırma Hastanesi İnfeksiyon Hastalıkları ve Klinik Mikrobiyoloji Kliniği

Erdal Kurtoğlu - Antalya Eğitim ve Araştırma Hastanesi Hematoloji Kliniği

Amaç:

Genişlemiş spektrumlu beta laktamaz üreten Enterobacteriacea (GSBL-E) ailesi üyeleri ile oluşan infeksiyonlar sorun oluşturmaktadır. Bu çalışmada hastanemiz erişkin hematoloji servisinde yatan hastalarda GSBL-E rektal kolonizasyon oranı ve risk faktörleri araştırıldı.

Çalışma 2014 Haziran ve 2015 Mayıs tarihleri arasında Antalya Eğitim ve Araştırma Hastanesi erişkin hematoloji servisinde gerçekleştirildi. Rektal ESBL-E kolonizasyonu için risk faktörleri araştırılması amacıyla vaka-kontrol çalışması yapıldı. Hastanede yatış esnasında ESBL-E kolonizasyonu saptanan hastalar “vaka” ve kolonizasyon saptanmayan hastalar “kontrol” hastaları olarak tanımlandı. Hasta demografik verileri ve kolonizasyon için olası risk faktörleri kaydedildi. Rektal sürüntü örnekleri chromID ESBL agara (bioMérieux, Lyon, France) ekildi ve kılavuzlarda belirtilen disk difüzyon yöntemleri uygulandı. Hastaneye yatıştan 48 saat içerisinde alınan rektal sürüntü örnekleri “ başvuru”, 48 saat ve sonrasında alınan örnekler “hastane kökenli” şeklinde tanımlandı. İstatistik analizler için SPSS software version 18.0 (IBM, USA) kullanıldı. Kategorik değişkenler için Ki-kare testi, iki grup arası fark ölçümü için Student T testi ile Mann-Whitney U testi ve değişkenlerin etkilerini ölçmek için çoklu değişkenli lojistik regresyon analiz testi uygulandı. Yaş değişkeni için Receiver operating curve (ROK) analizi yapıldı. P <0.05 değeri anlamlı olarak kabul edildi.

Yüz otuz hastadan toplam 203 rektal sürüntü alındı. Ortalama yaş 53.82±17.11 yıl ve hastaların

%59.1’i erkekti. Hastaların “başvuru” ESBL-E rektal kolonizasyon oranı %25.8 (7/31) iken; “hastane

(31)

30 kökenli” ESBL-E oranı %37.8 (65/172) idi. En sık izole edilen etken Echerichia coli şeklindeydi

(Tablo1). Hasta yaşı ve hemodiyalizin rektal ESBL-E kolonizasyonu ile anlamlı derecede ilişkili olduğu görüldü (sırasıyla, p=0.046 ve 0.04). Çoklu değişkenli lojistik regresyon analizinde, ≥55 yaş ve hemodiyalizin rektal ESBL-E kolonizasyonu için risk faktörü olduğu tespit edildi (sırasıyla, p=0.001 ve 0.048) (Tablo2). Hastanemiz erişkin hematoloji servisine başvuran ve yatmakta olan hastalarda rektal ESBL-E kolonizasyonu yüksek orandadır. Bu hastalara temas izolasyon önlemlerinin uygulanması dirençli patojenlerin duyarlı hastalara yayılımını önleyebilir.

Tablo 1. Rektal sürüntü örneklerinden elde edilen genişlemiş spektrumlu beta laktamaz üreten bakteriler

n %

ESBL-E saptanmayan 130 64,0

Echerichia coli 56 27,6

Klebsiella spp. 10 4,9

E.coli ve Klebsiella spp.* 7 3,4

Toplam 203 100,0

*Tek rektal sürüntü örneğinde bu iki etken eş zamanlı üreyen hastalar

(32)

31

P-110

Çeşitli Klinik Örneklerden Elde Edilen Stenotrophomonas maltophilia Suşlarının Antibiyotik Duyarlılıkları

Ayşegül Dokutan - Dr. Lütfi Kırdar Kartal Eğitim ve Araştırma Hastanesi, Merkez Mikrobiyoloji Laboratuvarı

Yasemin Çağ - İstanbul Medeniyet Üniversitesi, İnfeksiyon Hastalıkları ve Klinik Mikrobiyoloji ABD - (BSA)

Demet Hacıseyitoğlu - Dr. Lütfi Kırdar Kartal Eğitim ve Araştırma Hastanesi, Merkez Mikrobiyoloji Laboratuvarı

Serdar Özer - Dr. Lütfi Kırdar Kartal Eğitim ve Araştırma Hastanesi, İnfeksiyon Hastalıkları ve Klinik Mikrobiyoloji Kliniği

Amaç:

Stenotrophomonas maltophilia önemi gittikçe artan fırsatçı bir patojendir. Özellikle malignitesi olan, nötropenik, kemoterapi alan, kateterizasyon uygulanan, geniş spektrumlu antibiyotik tedavisi alan ve uzun süre hastanede yatan hastalar S.maltophilia enfeksiyonları açısından artmış riske sahiptir.

Başlıca pnömoni ve bakteremi etkeni olarak karşımıza çıkan S. maltophilia aynı zamanda üriner sistem, yumuşak doku enfeksiyonları, endokardit ve menenjit etkeni olarak da bilinmektedir.

Karbapenemler dahil günümüzde kullanılmakta olan birçok antibiyotiğe doğal dirençli olduklarından, neden oldukları enfeksiyonların tedavisi sorun oluşturmaktadır. Biz bu çalışmada hastanemizdeki S.

maltophilia suşlarının dağılımı ve antibiyotik duyarlılıklarını incelemeyi amaçladık.

2011-2015 tarihleri arasında Dr. Lütfi Kırdar Kartal Eğitim ve Araştırma Hastanesi’nde yatan hastaların çeşitli klinik örneklerinden ilk üreyen S. maltophilia izolatları çalışmaya alındı, aynı hastanın farklı kültürlerinden üreyen izolatlar çalışmaya dâhil edilmedi. Bakteri identifikasyonu geleneksel yöntemlerle birlikte VITEK2 Otomatize Sistemi (bioMérieux, Fransa) ve antibiyotik duyarlılıkları antibiyotik gradient test (Etest, bioMérieux, Fransa) ile araştırıldı. Bakterilerin minimal inhibitör konsantrasyon (MİK) sınır değerlerinin yorumlanmasında “Clinical and Laboratory

Standards Institute (CLSI)” 2014 kriterleri esas alındı.

Çalışmamızda 33 S. maltophilia izolatının 11’i kan, 9’u solunum yolu örnekleri, 7’si idrar, 5’i yara ve biri BOS kültüründen izole edimişti. İzolatların kliniklere göre dağılımı Tablo 1’de MİK değerleri ise Tablo 2’de izlenmektedir. Tıbbi onkoloji, radyasyon onkolojisi ve iç hastalıkları kliniğinde yatan toplam 3 hastanın malignitesi mevcuttu ve buna bağlı son 15 gün içinde kemoterapi almışlardı. Tüm izolatlar TMP-SXT ye duyarlı olarak tespit edilirken bir izolat levofloksasine dirençli olarak tespit

(33)

32 edildi. Siprofloksasin, kolistin ve tigesiklin için CLSI kriterlerinde direnç sınırları belirlenmediğinden bu antibiyotiklerin MİK aralıkları belirtildi. Sonuç olarak S. maltophilia’nın hastanemizde en sık bakteremi etkeni olarak karşımıza çıktığı görülmüştür. Şuşlarımızın tamamının tedavide ilk tercih olarak önerilen TMP-SXT’e duyarlı olması sevindiricidir. Ancak değişen direnç oranları nedeniyle merkezlerin kendi surveyans verilerini aktif olarak takip etmeleri önemlidir.

(34)

33

P-111

Vankomisin Rezistan Enterococcus ile Kolonize Olan Maligniteli Hastaların Febril Nötropeni Epizodlarının İncelenmesi

Aysun Tekin - Marmara Üniversitesi Tıp Fakültesi, Enfeksiyon Hastalıkları ve Klinik Mikrobiyoloji Anabilim Dalı, İstanbul - (BSA)

Gülşen Altınkanat Gelmez - Marmara Üniversitesi Tıp Fakültesi, Tıbbi Mikrobiyoloji Anabilim Dalı, İstanbul

Gülcan Çulha - Marmara Üniversitesi Tıp Fakültesi, Enfeksiyon Hastalıkları ve Klinik Mikrobiyoloji Anabilim Dalı, İstanbul

Yasemin Pekru - Marmara Üniversitesi Tıp Fakültesi, Enfeksiyon Hastalıkları ve Klinik Mikrobiyoloji Anabilim Dalı, İstanbul

Volkan Korten - Marmara Üniversitesi Tıp Fakültesi, Enfeksiyon Hastalıkları ve Klinik Mikrobiyoloji Anabilim Dalı, İstanbul

Amaç:

Nötropenik hastalarda ateş, altta yatan ciddi bir enfeksiyonun tek bulgusu olarak ortaya çıkabilir.

Febril nötropeni (FEN), kemoterapi alan hastalarda en önemli medikal acil durumlardan biridir.

Uygun tedavinin gecikmesi hastanın prognozunu olumsuz yönde etkilemektedir. Öte yandan, geniş kapsamlı antibiyotik kullanımı, yan etkileri ve antibiyotik direncini artırabileceğinden belirli

hastalarla sınırlandırılmalıdır. Başlangıç empirik tedavinin seçiminde bazı merkezler, multi drug rezistan (MDR) bakterilerin kolonizasyon taramalarının yararlı olabileceğini savunmaktadır. Ancak bu bilgiyi destekleyen yeterli kanıt bulunmamaktadır. Çalışmamızın amacı, hastanemizde yatırılarak izlenmekte olan vankomisin rezistan Enterococcus spp. (VRE) ile kolonize maligniteli hastalardaki FEN ataklarının incelenmesi ve enfeksiyon / kolonizasyon oranlarının saptanmasıdır.

Hastanemiz İç Hastalıkları servislerinde yatmakta olan hastalar 2011 yılından itibaren rutin olarak haftalık rektal sürüntü kültürleri ile VRE kolonizasyonu açısından izlendi. Sürüntü kültürleri sağlık çalışanı tarafından alındıktan sonra VRE için selektif bir besiyeri olan chromeID VRE agar

(bioMérieux, Marcy-L’Etoile, Fransa) besiyerine direkt olarak ekildi. Üreme olması VRE varlığını gösterirken, agar üzerindeki koloninin renginden yola çıkılarak Enterococcus fecalis / Enterococcus faecium ayırımı yapıldı.

Merkezimizde 1 Ocak 2012 – 31 Aralık 2013 tarihleri arasındaki hospitalizasyonları sırasında yapılan rektal sürüntü kültürü taramalarında VRE (+) olarak saptanan ve kanser kemoterapisi alan hastalar, medikal kayıt sistemi üzerinden retrospektif olarak tarandı. Takip eden haftalık rektal sürüntü