EĞİTİMDE PROGRAM GELİŞTİRME
DERSİN KODU: SMB006 DERSİN KREDİSİ: 2
SAAT: 2
ANKARA ÜNİVERSİTESİ EĞİTİM BİLİMLERİ FAKÜLTESİ Doç. Dr. Fatma Mızıkacı
2019-2020
11. HAFTA
ÖĞRENME ÖĞRETME DURUMLARI
3. ÖĞRENME-ÖĞRETME DURUMLARI
• Öğrenme Kuramları, Öğretim Stratejileri, Yöntem ve Tekniklerinin belirlenmesi, ders
planlarının hazırlanması sürecidir.
ÖĞRENME YAKLAŞIMLARI
DAVRANIŞÇI YAKLAŞIM
Öğrenme: Deneyim sonucu organizmanın gözlenebilir
davranışlarında oluşan kalıcı değişikliktir. Pasif bir süreçtir.
Mekaniktir.
Öğretme: Bilgiyi transfer ederek davranışta kalıcı değişiklik oluşturmaktır.
Öğrenci: Pasif dinleyicidir, dönütlere ihtiyacı vardır. Etkilere doğru tepkiler vererek öğrenir.
Öğretmen: Bilginin ilk kaynağıdır, öğrenme sürecinin
yöneticisidir. Ödül ve ceza, klasik ve edimsel koşullanmalar, olumlu olumsuz pekiştiriciler kullanarak davranış değişikliğini oluşturur.
Kuramcılar: Pavlov, Skinner, Thorndike, Watson, Bandura
BİLİŞSEL YAKLAŞIM
Öğrenme: Bilginin algılanması, işlenmesi, kodlanması ve
gerektiğinde geri getirilerek kullanılmasıdır. Aktif ve sosyal bir süreçtir, bu süreçte önceki öğrenmelerin üzerine yeni bilgiler
öğrenilir ve daha önce öğrenilen bilgi ile yeni bilgi ilişkilendirilerek bilgi örgütlenir.
Öğretme: Öğrencilerin bilişsel yapılandırma aracılığıyla yeni bilgi öğrenmelerine yardımcı olmaktır.
Öğrenci: Ne tam bağımsız ne de tam bağımlıdır. Zaman zaman aktif, problem çözücü, düşünür, zaman zaman ise pasif alıcıdır.
Öğretmen: Aktif bir rehber rolünde öğrencilerin kendi öğrenme stratejilerini kullanmalarına yardımcı olur.
Kuramcılar: Piaget, Bruner, Ausubel.
YAPILANDIRMACI YAKLAŞIM
Öğrenme: Kaynakları kullanarak ve çevre ile etkileşime girerek yeni bilgileri önceki bilgiler üzerine yapılandırmadır.
Öğretme: Öğrenme için fırsatlar yaratmak ve öğrencilere rehberlik ederek onların grup içindeki çalışmalarını
kolaylaştırmaktır.
Öğrenci: Aktif ve özerk bir role sahiptir, kendi bilgisini
yapılandırmakla sorumludur grup içinde çalışır. Bilgiyi keşfetmez uygun ortamlarda bilgi oluşturur.
Öğretmen: Kaynak bakımından zengin bir öğrenme ortamı hazırlar, öğrencileri katılım için, yaratıcılık ve bağımsız
düşünmeleri için cesaretlendirir.
Kuramcılar: Vygotsky, Piaget ve Bruner.
İNSANCI YAKLAŞIM
Öğrenme: Kendini gerçekleştirme süreci içindeki ihtiyaçların karşılanması ve öğrenmeyi öğrenmedir.
Öğretme: Rehberlik etmek, yardım etmek ve ortamı öğrenme için düzenlemek ve öğrenci merkezli etkinlikler hazırlamaktır.
Öğrenci: Aktif katılımcıdır ve kendi öğrenmelerinden sorumludur.
Öğrenme sürecinde özgürdür.
Öğretmen: Kolaylaştırıcı, demokratik, rehber özellikleri yanında öğrencilerden biridir. Öğrencilerinin ihtiyaçlarını bilir ve buna göre öğrenme programını geliştirir. Öğretmenin özerkliği vardır, otomatik kurallara bağlı kalmak zorunda değildir.
Kuramcılar: Roger, Maslow.
ÖZET
• Davranışçı yaklaşım ile bilişsel yaklaşıma göre öğrenci ve öğretmen rollerini karşılaştırınız.
• İnsancı yaklaşım ile yapılandırmacı yaklaşım arasındaki fark ve benzerlikleri açıklayın.
• Hangi öğrenme yaklaşımı kalabalık sınıflar için uygun olabilir?
• Hangi öğrenme yaklaşımı öğretmen açısından daha geliştiricidir?
• Yapılandırmacı yaklaşımı benimseyen bir program çocuklara ne gibi özellikler kazandırır?
• Alanınızda MEB tarafından geliştirilmiş bir programı inceleyerek hangi yaklaşıma göre yazıldığını belirleyin.
Kullanılan kaynaklar
• Demirel, Ö. (2007). Eğitimde program geliştirme (10. baskı). Ankara: Pegem A Yayıncılık.
• Demirel, Ö. (1992). Türkiye'de program geliştirme uygulamaları. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 7(7).
• Hunkins, F. P., & Hammill, P. A. (1994). Beyond Tyler and Taba: Reconceptualizing the curriculum process. Peabody Journal of Education, 69(3), 4-18.
• Läänemets, U., & Kalamees-Ruubel, K. (2013). The taba-tyler rationales. Journal of the American Association for the Advancement of Curriculum Studies (JAAACS), 9(2).
• Tanner, D., & Tanner, L. N. (1980). Curriculum development: Theory into practice (p. 30).
New York: Macmillan.
• Oliver, R., Kersten, H., Vinkka Puhakka, H., Alpasan, G., Bearn, D., Cema, I., ... & Jeniati, E. ‐ (2008). Curriculum structure: principles and strategy. European Journal of Dental
Education, 12, 74-84.
• Caswell, H. L., & Campbell, D. S. (1935). Curriculum development. American Book Company.
• Pinar, W. F. (2013). International handbook of curriculum research. Routledge.
• Gözütok, F. D. (2017). Öğretim ilke ve yöntemleri. Pegem Atıf İndeksi, 1-386.
