İnsanlarin, her seye ragmen gerçekleri inkar etmek maksadiyla kafalarini kuma gömebilme yetisine hayranim.
Yeryüzünde etkilerini yeni yeni saptamaya basladigimiz enerji sorunlari, temelde, devasa enerji üretim ve tüketimiyle ilintilidir. Bu endise verici duruma gerçekten el atilmak isteniyorsa, bariz tek bir gerçek çözüm bulunmaktadir: enerji üretimini ve tüketimini azaltmak ! Gerisi, yalan ve ikiyüzlülükten itibaret.
Örnegin benzinle çalisan bütün otomobillerin yerine elektrikli araçlari koymayi hayal edebiliriz. Ancak bu durumda bateriyi doldurmak için gerekli enerjiyi nereden bulacagiz? Kömürle isleyen termik santraller insa ederek mi? Rüzgar enerjisini de düsünebiliriz. Ve alabildigine genis ve bakir alanlarimiza, sonsuz sayida müthis rüzgar degirmenleri diktigimizi, böylece Quebec dogasini metalden bir Hollanda karikatürüne dönüstürdügümüzü. Ayni mantikla, bütün Quebec nehirlerinin üzerine barajlar kurmak geçebilir içimizden, sonra da torunlarimiza, timsah gözyaslariyla, "eski zamanlarda" nasil somon ve alabalik avladigimizi anlatabiliriz.
Ve de seçeneklerden en kötüsünü hesaba katabiliriz: nükleeri. Son zamanlarda bu "çözümden" çok bahsedilir oldu.
Kendinden emin, kostümlü, saçi basi düzgün tacirler her yerde nükleer santrallerin sera gazi etkisine neden olmadigini, bu yüzden de, nükleerin insanligin gelecegine isik tuttugunu yineliyorlar.
Saçmalik! Nükleer sanayi, muhtemelen, insanlik tarihinin en sinsi ve pis icadi. Tüccarlarin simdiden olaylari dramatize ettigimi ve hatta sersem bir antinükleer aktivist oldugumu söylediklerini duyar gibiyim. Bu tüccarlarin sizlere
nükleerin gerçek sorunlarindan hiçbir zaman bahsetmedikleri konusunda dikkatinizi çekmek isterim. Bunlar, gerçekleri tartismayi engellemek yoluyla para kazanan uzmanlardir.
Tarafsiz bir sekilde çözüm arandiginda, sorunun bütün boyutlarini ele almak gerekir. Nükleer opsiyonu
degerlendirilmek isteniyorsa, bu dosyanin bütün bilesenleri göz önünde tutulmalidir.Nükleer sanayi, elektrik enerjisi üretim sürecinin tamaminda radyoaktif atiklar üretir. Herkesin bildigi gibi, radyoaktivite gözle görünmez, kulakla duyulmaz, kokusuzdur, renksizdir. Sonuç olarak, pek çok kisi için radyoaktivitenin tasidigi büyük tehlikeleri içgüdüsel olarak degerlendirmek çok zordur. Radyoaktivite yanlis bir güvenlik izlenimi vermeye yatkindir.
Yerkürenin isinmasi son derece endise verici bir sorundur. Ancak nükleer bu konuda geçerli bir çözüm teskil edemez.
En iyi kosullarda, nükleer, sera gazi etkisi yaratan gazlarin yerine - ki bu gazlardan bu kadar çok üretiyor olmasaydik, doga söz konusu gazlari teorik olarak bünyesinde barindirabilirdi - son derece zararli ve nasil basa çikabilecegimizi bilmedigimiz, yok edilmesi neredeyse olanaksiz radyoaktif atiklari getirir. Nükleer, seçenekler içinde en sorumsuz olanidir.
Ve nükleer atiklar ! Uranyum madenleri, çikarildiklari alanlari kirletir. Nükleer santrallerin havaya, suya ve topraga bazi radyoaktif maddeler salmasi kaçinilmazdir. Nükleer kaza riski her zaman mevcuttur. Ayrica bazi radyoaktif maddeler nükleer silah yapiminda kullanilabilir. Ve de bu sanayi, sicili çok kötü olan nükleer atiklar üretir.
Bugün Kanada'da, 2000 tondan fazlasi Quebec'te olmak üzere ortalama 50 000 ton yüksek oranda radyoaktif atik bulunmakta. Bu atiklar, dogada çok az miktarda bulunan, plutonyum gibi son derece tehlikeli maddeler içermekte. Bu maddeler, nükleer santraller tarafindan üretiliyor. Nükleer atiklar biyolojik olarak parçalanamaz. Kimyasal olarak da dönüstürülemez. 2007 yili itibariyle hala, bu atiklardan akilli ve etkin bir sekilde kurtulmayi saglayacak bir bilgi veya teknoloji mevcut degil. Yani atiklar, en azindan yüz milyonlarca yil, çok yüksek oranda toksik olmaya devam edecek.
Nükleer enerjinin insan gelecegini ipotek altina aldigi zaman süreci o kadar uzun ki, bunun ne ifade ettigini tasavvur etmek güç. Kaçinci kusaktan torunlarimiz, bu kadar uzun süre kirlilige yol açan bu zehirli armagandan nasibini almaya devam edecek?
Kafamizi kumdan çikarmanin zamani geldi gibi görünüyor. Düsünce sistemlerini sonsuz büyüme yanilsamasina dayandiran insan toplumu, hizla, gerçeklerle örülü duvara toslamak üzere ilerliyor.
Artik söz fantazileriyle oyalanmak için çok geç. Cocuklarimiza ve torunlarimiza kirli bir çölden daha iyisini miras birakmak istiyorsak, bencilligimizin yerine toplumsal çikarlari koymaya yönelik olarak ahlaki degerlerimizi yeniden gözden geçirmekten baska çikar yolumuz yok.
Gönlümüzü ferahlatmak maksadiyla, mucizevi çözümlere can-i gönülden inaniyormusuz izlenimini vermekten vazgeçmeliyiz. Gerçek nesillerle bazi bitkileri, hayvanlari ve sulak alanlari paylasabilmeyi umuyorsak, lükse kaçan bazi aliskanliklarimizdan vazgeçmeyi kabul edebilmeliyiz. Bunun için de, tarafsiz bir sekilde bakildiginda geçerliligi olan tek bir yol var, enerji üretimimizi ve tüketimimizi azaltmak.
Cyberpresse-CANADA - 24.02.07 Miguel Deschênes - Fizikçi
Fransizca'dan çeviren: Sezin Topçu
