GÜNLÜK YA AMDAK OLAYLARIN FEN B L MLER
Ö RET M NDE KULLANILMASI
Bayram CO TU
KTÜ Fatih E itim Fakültesi, Ortaö retim Fen ve Matematik Alanları E itimi Bölümü bayramcostu@yahoo.com
Suat ÜNAL
KTÜ Fatih E itim Fakültesi, Ortaö retim Fen ve Matematik Alanları E itimi Bölümü unal_suat@hotmail.com
Alipa a AYAS
KTÜ Fatih E itim Fakültesi, Ortaö retim Fen ve Matematik Alanları E itimi Bölümü ayas@ktu.edu.tr
Geli Tarihi: 26.03.2007 Yayına Kabul Tarihi: 02.07.2007
ÖZET
Bu çalı ma, ö rencilerin fen kavramlarıyla günlük ya amdaki olaylar arasındaki ili kileri irdeleyen ve grup tartı maları ile zenginle tirilmi ö retimin geleneksel yakla ıma göre etkilili ini belirlemek amacıyla yapılmı tır. Bu amaçla 50’ er ki ilik iki sınıf deney ve kontrol grubu olarak belirlenmi tir. Grupların e de er seviyede olup olmadı ını belirlemek amacıyla ö rencilere konu ile ilgili geli tirilen ba arı testi uygulanmı ve istatistiksel olarak grupların e de er seviyede oldukları tespit edilmi tir. Deney grubunda ö rencilere günlük hayatta kar ıla ılan problem durumları, ö retmen rehberli inde grup tartı maları ile sunulurken; kontrol grubunda ise geleneksel ö retimle konu i lenmi tir. Ders ortamında sunulan örneklere benzer fakat yeni problem durumları soru haline dönü türülerek her iki gruptaki ö rencilere son test olarak uygulanmı tır. Son test sonuçları, deney grubunun günlük hayattaki olayları yorumlamada kontrol grubuna göre istatistiksel olarak anlamlı düzeyde ba arılı oldu unu göstermi tir. Bu sonuç fen konularının ö retiminde bu çalı mada denenen yöntemin uygulanmasının daha yararlı olaca ını göstermektedir.
Anahtar Kelimeler: Günlük ya am olayları, fen bilimleri e itimi, kavram ö retimi.
THE USE OF DAILY-LIFE EVENTS IN SCIENCE TEACHING
ABSTRACTThe aim of this study was to investigate the effectiveness of instruction enriched with group discussion on the daily life events over the traditional instruction. The subjects of this study consisted of 100 students from the two classes one of them was assigned as experimental group and the other as control group, each having 50 students. An achievement test was implemented prior to the study to compare each student groups’ beginning levels before the instruction. It was found that there was no statistically significant difference between the groups. While the experimental group was exposed to the treatment, the control group instructed with traditional method. After the intervention; the posttest including problems, which require students to explain events which were different from those used in the class, was administered to the both groups. The experimental group students did statistically better on post-test than those in the control group. This result proves that using the way of teaching applied in this study in science topics would be more efficient than other methods.
1. G R
E itimin temel amaçlarından biri, bireyleri ya ama hazırlamak ve onların günlük ya amda gerçekle en olaylara anlam
vermelerini sa lamaktır. Bu temel
amaçların yerine getirilmesinde fen bilimleri ve bu alandaki dersler çok önemlidir. Çünkü, fen bilimleri ö rencilerin do ayı ve do adaki ili kileri anlamasında önemli araçlardan birini olu turmaktadır. Fen dersleri ile ö rencilere sadece derslerde kullanabilecekleri teorik bilgiler de il, aynı zamanda günlük hayatta kar ıla abilecekleri sorunlara mantıklı ve yapıcı çözümler üretmeleri için beceriler kazandırılmaya çalı ılmaktadır. Ayrıca ö rencilerin bilimsel ve teknolojik geli melere ba lı bilimsel okur-yazar bireyler olarak yeti tirilmesi yine fen dersleri yardımıyla sa lanmaktadır (Pınarba ı ve di ., 1999; Yi it ve di ., 2002). Özellikle fen bilimlerinin içerdi i konuların hemen hemen tümünün günlük ya amdaki olaylarla ya da bu olayların sonuçlarıyla ili kili oldukları göz önüne alındı ında; fen alanındaki derslerin önemi daha da iyi anla ılmaktadır (Ayas ve di ., 2001).
Fen bilimleri e itiminde, özellikle de kavram ö retiminde, bilgilerin günlük ya amla ili kilendirilmesinin hem ö retmen hem de ara tırmacılar açısından önemli oldu u bilinen bir gerçektir. Literatürde,
bilgilerin günlük ya amla
ili kilendirmesinin birçok öneminden
bahsedilmektedir (Campbell and Lubben, 2000; Pınarba ı ve di ., 1999). Bunlardan ilki; ö rencilerin motivasyonunu sa lamada ve müfredattaki derslerin günlük hayatta önemli oldu unun vurgulanmasında günlük ya amla ili kilendirmenin oldukça önemli bir araç konumunda olmasıdır (Özmen, 2003; Shen, 1993). Bu aracın etkili bir ekilde kullanılmasıyla, ö rencilerin fen derslerine kar ı ilgi ve tutumları olumlu
yönde de i tirilerek motivasyon
sa lanabilir. kinci önemli nedeni,
bireylerin bilimsel okur-yazar olarak yeti tirilmesinde bilgileri günlük ya amla ili kilendirmenin oldukça önemli olmasıdır (Harlen, 2002; Andrée, 2003; Enginar ve di ., 2002, Pınarba ı ve di ., 1999; Özmen, 2003; Ayas ve Özmen, 1999). Son olarak ö renmeye yapısalcı görü açısından
bakıldı ında; ö rencilerin günlük
ya amdaki ön deneyimleri ve bu deneyimler içerisindeki ön bilgileri, ö retim
etkinliklerinin ba langıç noktasını
olu turmaktadır (Andersson, 1989; Andrée, 2003; Bodner, 1990). Ayrıca anlamlı ö renmenin gerçekle ebilmesi, ö rencilerin
ö rendikleri kavramları günlük
ya antılarında kendilerini etkileyen
olaylarla ili kilendirebilmelerini
gerektirmektedir (Ayas ve Özmen, 1999; Martin, 1997; Co tu ve Ayas, 2005). E itim ö retim sürecinde kazanılan bilgiler, günlük ya amla ili kilendirilebildi i oranda kalıcı
olmakta ve hayat boyu kar ıla ılan yeni durumlara daha kolay uygulanabilmektedir.
Bilgilerin günlük ya amla
ili kilendirilmesi ile ilgili olarak yukarıdaki paragrafta belirtilen olumlu noktalar dikkate alındı ında, ö retim sürecinde yer alan ö rencilerin bu ili kilendirmeyi en üst
düzeyde gerçekle tirmesi gerekti i
söylenebilir. Oysa fen bilimlerinin de i ik
konularıyla ilgili farklı ö renim
düzeylerindeki ö renciler üzerinde
bilgilerin günlük ya amla ili kilendirme düzeylerinin belirlenmesine yönelik yapılan çalı maların (Ayas ve Özmen, 1999; Pınarba ı ve di ., 1999; Ayas ve di ., 2001; Enginar ve di ., 2002; Yi it ve di ., 2002; Gürses ve di ., 2003; Özmen, 2003) sonuçları, onların büyük ço unlu unun bu ili kilendirmeyi arzu edilen düzeyde
yapamadıklarını göstermektedir. Bu
ba lamda, ö rencilerin sunulan bilgileri
günlük hayattaki olaylarla
ili kilendirmelerini sa layacak uygun
ö retim yöntem ve stratejilerinin
belirlenmesi gereksinimi ortaya
çıkmaktadır. te bu gereksinimden yola çıkılarak bu çalı ma planlanmı tır.
2. ARA TIRMANIN AMACI
Bu çalı ma, ö rencilerin fen
kavramlarıyla günlük hayattaki olaylar arasındaki ili kiyi, grup tartı maları aracılı ıyla gerçekle tirmelerini sa layan bir ö retim stratejinin geleneksel yönteme kıyasla etkilili ini belirlemek amacıyla yapılmı tır. Çalı ma, hal de i imiyle ilgili kavramların ö retilmesiyle ili kilidir.
3. YÖNTEM
Bu ara tırma ‘Quasi-experimental (Yarı
Deneysel) Yöntem’ kullanılarak
yürütülmü tür. Bu yöntem; ki ilerin deney ve kontrol gruplarına gönderilmesinde rasgele da ılımın kullanılamadı ı bir deneysel ara tırma yakla ımıdır (Campbell and Stanley, 1963). Bu yakla ımda her iki gruba ön test uygulanır, deney grubu deneysel uygulamaya u rarken kontrol grubu özel bir uygulamaya tabi tutulmaz ve son olarak her iki gruba son test uygulanarak çalı ma tamamlanır. Bu yöntemin gereklerine uygun ekilde Lise 2 ö renim düzeyindeki 50 ö renci deney grubuna, 50 ö renci ise kontrol grubuna seçilmi ve her iki gruba Tablo 1’deki i lemler uygulanmı tır.
Tablo 1. Ara tırma kapsamında deney ve kontrol grubuna yapılan uygulamalar
Etkinlikler
Deney Grubu Kontrol Grubu
Ba arı Testi (Ön Test) Ba arı Testi (Ön Test)
Konunun sunumu (4 ders saati)
(Günlük olay durumları kullanılarak) Konunun sunumu (4 ders saati) (Geleneksel ö retim)#
# Bu a amada, deney grubunda ders günlük hayatta kar ıla ılan problem durumları üzerine kurulu
olarak i lenirken; kontrol grubundaki ö rencilere aynı durumlar sadece i lenilen konunun günlük hayattaki örnekleri olarak sunulmu tur.
Tablo 1’de görüldü ü gibi; deney ve kontrol gruplarına “hal de i imi” konusu
sunulmadan önce, konu ile ilgili
hazırlanmı bir ba arı testi uygulanmı tır. Deney ve kontrol grubundaki ö rencilerin bili sel olarak e de er seviyede olup
olmadıklarını belirlemek amacıyla
hazırlanan bu test, konu ile ilgili açık uçlu 10 sorudan olu maktadır. Ba arı testindeki sorular, Tablo 2’de sunulan ölçütlere uygun
olarak kategorilere ayrılmı ve
puanlandırılmı tır.
Tablo 2. Ba arı testi (ön test) ile son testte yer alan soruların de erlendirme ve puanlandırma ölçütleri
Kategoriler çerikleri Puanlama
Anlama Soru ile ilgili bilimsel fikirlerin bir kısmını veya hepsini içeren
cevaplar 10
Kısmen Anlama Soruyla ilgili olarak kabul edilebilir düzeyde olan ancak soruya
tam olarak cevap te kil etmeyen cevaplar 5
Yanlı Anlama Soru ile ilgisi az olan ve bilimsel de erden yoksun olan cevaplar 0 Cevapsız Bo bırakılan veya sorunun aynen ya da kısmen tekrarlandı ı
cevaplar 0
Hazırlanan ba arı testindeki her bir soru 10 puan de erinde olup, toplam 100 puan üzerinden her bir ö rencinin aldı ı not
hesaplanmı tır. Ö rencilerin testten
aldıkları notlar SPSS/PC paket programına girilerek deney ve kontrol grubundaki
ö rencilerin e de er seviyede olup
olmadıkları belirlenmi tir.
3.1. Deney ve kontrol grubunda uygulanan ö retim stratejileri
Ba arı testinin uygulanmasından
yakla ık bir hafta sonra konu, aynı ö retmen tarafından her iki gruptaki ö rencilere sunulmu tur. Deney grubuna
konu, ö rencilerin günlük hayatta
kar ıla tıkları olaylar problem durumlarına dönü türülmek suretiyle grup çalı ması eklinde sunulmu tur. Ba ka bir ifadeyle, deney grubunda konu i lenirken ilk olarak ö rencilere problem durumu verilmi , onların grup içerisinde tartı arak açıklama yapmaları sa lanmı ve daha sonra da bu cevaplar ö retmen tarafından toparlanarak özetleme yapılmı tır. Deney grubundaki ö rencilere uygulanan ö retim stratejisi, a a ıda örnek bir problem durumu üzerinde
ayrıntılı bir ekilde açıklanmaya
Problem Durumu: Buzdolabından
yeni çıkan buz kalıbından duman çıkıyormu gibi görünmektedir. Bu problem durumuyla ile ilgili olarak a a ıdaki sorulara grup içerisinde cevaplar bulmaya çalı ınız? Tartı malarınızı toparlayarak di er gruplarla payla ınız.
1. Bu olayın nedeni sizce nedir? 2. Duman nereden çıkmaktadır?
Neden?
3. Bu olayı maddenin hal de i imi konusunda gördü ünüz hangi kavram ile açıklayabilirsiniz?
Yukarıdaki problem durumu dörderli gruplara ayrılmı ö rencilere bir çalı ma yapra ı eklinde verilmi tir. Daha sonra da problem durumu ile ilgili ö rencilerin grup tartı masında bulunabilmesi için yukarıda da verildi i gibi onlara birtakım alt sorular sorulmu tur. Ayrıca ö rencilerin grup tartı malarını etkili bir biçimde yapabilmesi
için ö retmen tarafından gerekti i
durumlarda ek sorulara da yer verilmi tir. Daha sonra gruplardan alınan cevaplar ö retmen rehberli inde “Ortamda bulunan
su buharı çok so uk olan buzun dı yüzeyine temas ederek yo unla ır ve böylelikle su damlacıkları meydana gelir. Olu an damlacıklar hava akımıyla hareket ederek duman gibi gözükür” eklindeki bir
açıklama ile toparlanıp ilgili konu özetlenerek onlara sunulmu tur. Kontrol
grubunda ise konu geleneksel tarzda sunulmu tur. Sunum her ne kadar geleneksel olarak görülse de; deney grubunda ö rencilere verilen yukarıdakine
benzer problem durumları, kontrol
grubunda ö rencilere de örnek olarak verilmi tir.
Son olarak, deney ve kontrol grubunda günlük hayatta kar ıla ılan problem durumlarının içeri ine benzer fakat yeni
problem durumları soru ekline
dönü türülerek de erlendirme testi (son test) hazırlanmı tır. Örne in; yo unla ma ile ilgili olarak ders ortamında sunulan “Buzdolabından yeni çıkan buz kalıbından
duman çıkması” problem durumu yerine
“ çerisinde buz kalıpları bulunan bir
i enin dı yüzeyinde olu an su damlacıkları” durumu soru haline getirilmi tir. Böylece olu turulan soru, u
ekildedir:
Soru: çerisinde buz kalıpları bulunan a zı kapalı durumdaki kabın dı yüzeyinde zamanla damlacıkların olu tu u görülmektedir. Bu olayın nedeni nedir? Ayrıntılı bir ekilde açıklayınız.
Bu ekilde hazırlanan test, 10 açık uçlu sorudan olu maktadır. Hazırlanan soruların
ö renciler tarafından anla ılıp
anla ılmadı ını belirlemek amacıyla testin pilot çalı ması, asıl uygulamanın yapıldı ı okula benzer özelliklere sahip farklı bir
okuldaki Lise 2 ö rencileri üzerinde yapılmı tır. De erlendirme testi, ba arı
testine benzer ekilde kategoriler
olu turularak 100 puan üzerinden
de erlendirilmi ve her bir ö rencinin ka ıdı puanlandırılmı tır. Deney ve kontrol grubundaki ö rencilerin aldıkları notlar, SPSS/PC paket programına girilerek deney ve kontrol grubu arasında kar ıla tırmalar yapılmı tır.
4. BULGULAR VE TARTI MA
Deney ve kontrol grubundaki
ö rencilerin bili sel olarak e de er seviyede olup olmadıklarını belirlemek amacıyla hazırlanan ba arı testinden (ön test) ö rencilerin aldıkları puanlar SPSS/PC paket programına girilerek analiz edilmi ve Tablo 3’te verilen sonuçlar elde edilmi tir.
Tablo 3. Ba arı testinin uygulanmasına ili kin t-testi sonuçları
Grup N Ortalama Standart Sapma Serbestlik
Derecesi (sd) t p
Kontrol 50 39,06 13,21 98 0,892 0,372
Deney 50 41,34 12,33
Tablo 3’de görüldü ü üzere deney ve kontrol grubundaki ö renciler arasında istatistiksel olarak anlamlı bir fark olmadı ı (t(98)= 0.892, p>0.05) görülmektedir. Bu durum hem deney ve hem de kontrol grubundaki ö rencilerin konu ile ilgili bilgi seviyelerinin e de er düzeyde oldu unu göstermektedir.
Deney ve kontrol grubuna yöntem kısmında belirtilen ö retim stratejileri
uygulandıktan sonra; deney grubunda izlenen ö retim stratejisinin, ö rencilerin ö rendikleri bilgileri günlük ya amda kar ıla ılan yeni durumlara uygulayabilme seviyelerinde geli me meydana getirip getirmedi i ölçülmü tür. Bu amaçla hazırlanan de erlendirme testine (son test)
ö rencilerin verdikleri cevaplar
kategorilendirilmi ve Tablo 4’deki veriler elde edilmi tir.
Tablo 4. Deney ve kontrol grubunun de erlendirme testindeki sorulara verdikleri cevapların kategorilere
uygun sınıflandırılması
Anlama Kısmen Anlama Yanlı Anlama Cevapsız
Kontrol Deney Kontrol Deney Kontrol Deney Kontrol Deney
Soru No % % % % % % % % 1 10 50 50 36 24 10 16 4 2 54 58 24 36 20 4 2 2 3 74 100 20 - 4 - 2 - 4 - 84 8 14 46 2 46 - 5 76 96 20 4 4 - - - 6 4 44 4 24 56 24 36 8 7 72 96 22 4 4 - 2 - 8 38 70 10 20 24 6 28 4 9 4 24 16 36 60 24 28 16 10 84 94 16 6 - - - -
Tablo 4’te de görüldü ü gibi deney grubundaki ö rencilerin son testteki ba arıları kontrol grubuna oranla oldukça
iyi durumdadır. Deney grubundaki
ö rencilerin cevaplarının ço unlukla
“anlama” ve “kısmen anlama”
kategorisinde toplandı ı görülmektedir.
“Yanlı anlama” ve “cevapsız”
kategorilerinde cevap veren ö rencilerin sayılarının çok az oldu u ya da hiç olmadı ı da görülmektedir. Tablo 4’deki 3. ve 10. sorulara ili kin olarak elde edilen verilere bakıldı ında bu durum kolaylıkla
anla ılmaktadır. Kontrol grubundaki
ö rencilerde de deney grubundakine benzer durum görülse de deney grubundaki
ö rencilere oranla daha az oldu u göze çarpmaktadır. Ayrıca deney ve kontrol grubundaki ö renciler içerisinden “anlama” kategorisinde cevap verenlerin yüzdelerinin kar ıla tırıldı ı grafik ( ekil 1) bu durumu görsel olarak özetlemektedir. Belirtilen durum, deney grubundaki ö rencilerin ö rendikleri bilgileri kullanarak günlük hayatta kar ıla tıkları olayları yorumlamada daha ba arılı olduklarını kanıtlamaktadır. Elde edilen bu sonuç, deney grubunda izlenen ö retim stratejisinin bilgilerin günlük hayatta kar ıla ılan olaylarla
ili kilendirmede geleneksel ö retim
yöntemine kıyasla daha uygun ve etkili bir
strateji oldu unu göstermektedir.
ekil 1. De erlendirme testindeki sorulara anlama kategorisinde cevap veren deney ve kontrol
grubundaki ö renci yüzdelerinin kar ıla tırmalı gösterimi
0 20 40 60 80 100 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 toplam deney grubu kontrol grubu
Tablo 4’te ö rencilerin son testteki sorulara verdikleri cevapların kategorilere
uygun olarak sınıflandırılması
görülmektedir. Kategorilere uygun
puanlamalar yapılarak (Tablo 2) her bir ö rencinin 100 üzerinden aldı ı puan
hesaplanmı ve SPSS/PC programına girilerek deney ve kontrol grubu
ö rencilerinin ba arıları arasında
istatistiksel kar ıla tırmalar (t-testi)
yapılmı tır. t-testi sonunda elde edilen sonuçlar Tablo 5’te görülmektedir.
Tablo 5. De erlendirme testinin uygulanmasına ili kin t-testi sonuçları
Grup N Ortalama Standart Sapma Serbestlik
Derecesi (sd) t p
Kontrol 50 40,30 12,79 11,047 0,000
Deney 50 67,84 12,13 98
Tablo 5’de görüldü ü gibi deney ve kontrol grubundaki ö renciler arasında istatistiksel olarak anlamlı bir farkın var
oldu u (t(98)= 11.047, p<0.05)
görülmektedir. Bu durum deney grubundaki ö rencilerin konu ile ilgili bilgilerini günlük ya amda kar ıla tı ı problemlere uygulama açısından kontrol grubuna nazaran daha ba arılı olduklarını göstermektedir. Bu sonuç, deney grubunda uygulanan ö retim stratejisinin ö renilen bilgilerin günlük ya amla ili kilendirilmede etkili oldu unu göstermektedir.
5. SONUÇ VE ÖNER LER
Ö rencilerin ö rendikleri bilgileri
günlük ya amda kar ıla tıkları olaylarla
ili kilendirebilme seviyeleri, verilen
e itimin amacına ula ıp ula madı ının bir
göstergesidir. Ülkemizde yapılan
çalı maların sonuçları, bu seviyenin
istenilen düzeyde olmadı ını
göstermektedir. Bu nedenle, bahsedilen
ili kilendirmeyi en üst düzeyde
sa layabilecek ö retim stratejilerine
gereksinim duyulmaktadır. Bu gereksinimi kar ılamak amacıyla, bu çalı mada bir ö retim stratejisi tasarlanmı ve bu
stratejinin etkilili i belirlenmeye
çalı ılmı tır. Çalı madan elde edilen bulgular genel olarak de erlendirildi inde, deney grubunda uygulanan ö retim stratejisinin, geleneksel ö retim yöntemine kıyasla ö rencilerin ö rendikleri bilgilerini günlük ya amda kar ıla ılan olaylarla
ili kilendirmede oldukça etkili bir
uygulama oldu unu söylemek mümkündür. Bu ba lamda, günlük ya amla ilgili örneklerin çokça oldu u maddenin yo un fazları, asitler ve bazlar gibi konuların ö retiminde bu ö retim stratejisine yer
verilmesinin ö rencilerin gerekli
ili kilendirmeyi yapma, onların fen
kavram ö retiminin gerçekle tirilmesi açılarından yararlı olaca ına inanılmaktadır.
Hal de i imi konusu, günlük hayatta kar ıla ılan birçok olayın yorumlanmasında kullanılan bilgileri içermektedir. Günlük ya amda örneklerine sıkça rastlanan “Maddenin Yo un Fazları” ünitesinin ö retiminde bu çalı madaki yöntemin kullanımı, konunun ö retiminde etkili sonuçlar vermi tir. Ancak günlük ya amda örnek ya da uygulamalarına az rastlanan
konuların ö retiminde bu yöntemi
kullanmanın etkisiz olaca ı
dü ünülmemelidir. Çünkü böyle bir durumda bile, konunun günlük ya amda uygulaması olan bir örne in çalı madakine
benzer olarak detaylı bir ekilde
ö rencilerle birlikte irdelenmesi bu
çalı madakine benzer faydalar sa layabilir.
Fen ö retiminde görev alan
ö retmenlerin bu alandaki bilgi ve
becerilere sahip olması gerekti i
dü ünüldü ünde; ö retmen adaylarının
hizmet öncesi dönemde aldıkları
e itimlerinde, konuların günlük ya amla ili kilendirildi i örneklerin ayrıntılı olarak i lenip olayların nedenlerinin sorgulandı ı seçmeli ya da zorunlu bir dersin
konulmasının uygun oldu u
dü ünülmektedir. Bu dersin içerdi inde ba langıçta bilgilerin günlük ya amla ili kilendirmenin ö renci ve ö retmen
açısından önemi vurgulanmalıdır.
Sonrasında ise ö retim programında yer
alan konular dikkate alınarak her bir konuya ili kin örnek problem durumlarının ayrıntılı i lenmesi yapılmalıdır. Ayrıca bu ders kapsamında ö retmen adaylarına ödevler verilerek ders sırasında sunulan örnekler dı ında de i ik örneklerin ö renciler
tarafından bulunması ve buldukları
örnekleri kullanarak örnek bir dersi onların sunması istenebilir. Bu ekildeki de i iklik, programa yeni bir dersin eklenmesiyle sa lanabilece i gibi programda yer alan “Fen Bilgisi Laboratuar Uygulamaları” ve “Özel Ö retim Yöntemleri I ve II”
derslerinin içeri ine eklenerek de
yapılabilir. Belirtilen bu konular kimya alanında “Endüstriyel Kimya” isimli bir dersle yapılmaya çalı ılmaktadır. Fakat bu dersin geni bir içeri e sahip olması ve
belirtilen ekilde uygulamaya yer
verilememesinden dolayı, ö retmen
adaylarının çalı mada ifade edilen becerileri
kazanmasında istenilen ba arıyı
sa layamadı ı dü ünülmektedir. Belirtilen ekliyle tasarlanacak dersler sayesinde ö retmen adayları, ö retmenlik ya antıları boyunca günlük ya amda kar ıla ılan problem durumlarını sınıf ortamına getirerek kimya kavramlarını günlük hayatla ili kilendirmek yoluyla konuları daha etkili sunabilirler.
6. KAYNAKLAR
Abraham, M.R., Williamson, V.M. ve Westbrook, S.L. (1994). A Cross-Age Study of the Understanding of
Five Chemistry Concepts. Journal of Research in Science Teaching. 31(2), 147-165.
Andrée, M. (2003). Everyday-Life in the Science Classroom: A Study on Ways of Using and Referring to Everyday-Life. Paper presented at
the ESERA Conference.
Noordwijkerhout, The Netherlands. Ayas A., Karamustafao lu Ö., Sevim S. ve Karamustafao lu S. (2001). Fen Bilgisi Ö rencilerinin Bilgilerini Günlük Ya amla li kilendirebilme Seviyeleri. Yeni Bin Yılın Ba ında
Fen Bilimleri E itimi
Sempozyumu. Maltepe Üniversitesi, stanbul.
Ayas, A. ve Özmen, H. (1999). Asit-Baz
Kavramlarını Güncel Olaylarla
Bütünle tirilme Seviyesi: Bir Örnek Olay Çalı ması. III. Ulusal Fen
Bilimleri E itimi Sempozyumu.
Karadeniz Teknik Üniversitesi, Fatih E itim Fakültesi, Trabzon..
Bodner, G.M. (1990). Why Good Teaching Fails and Hard-Working Students do not Always Succeed? Spectrum. 28(1), 27-32.
Campbell, B. ve Lubben, F. (2000). Learning Science through Contexts: Helping Pupils Make Sense of Everday Situations. International
Journal of Science Education. 22(3), 239-252.
Campbell, D. T. ve Stanley, J.C. (1963).
Experimental and
Quasi-experimental Design for Research on Teaching. In N.L. GAGE (Ed).
Handbook of Research on
Teaching. Rand, McNally,
Chicago.
Co tu, B. ve Ayas, A. (2005). Evaporation In Different Liquids: Secondary Students’ Conceptions. Research in
Science & Technological
Education. 23(1), 75-97.
Enginar, ., Saka, A. ve Sesli, E. (2002). Lise 2 Ö rencilerinin Biyoloji Derslerinde Kazandıkları Bilgileri Güncel Olaylarla li kilendirebilme Düzeyleri. V. Ulusal Fen Bilimleri ve Matematik E itimi Kongresi. Ortado u Teknik Üniversitesi, Ankara.
Gürses, A., Akrabao lu, F., Açıkyıldız, M., Bayrak, R., Yalçın, M. ve Do ar, Ç. (2004). Ortaö retimde Bazı Kimya Kavramlarının Günlük
Hayatla li kilendirebilme
Düzeylerinin Belirlenmesi. XII. E itim Bilimleri Kongresi. Gazi Üniversitesi, Antalya.
Harlen, W. (2002). Links to Everyday Life: The Roots of Scientific Literacy. Primary Science Review. 71, 8-10.
Martin, D. J. (1997). Science Education
Today, Elementary Science
Methods: A Constructivist
Approach. Delmar Pres: USA. Özmen, H. (2003). Kimya Ö retmen
Adaylarının Asit ve Baz
Kavramlarıyla lgili Bilgilerini
Günlük Olaylarla li kilendirebilme
Düzeyleri. Kastamonu E itim
Dergisi. 11(2), 317-324.
Pınarba ı, T., Doymu , K., Canpolat, N. ve Bayrakçeken, S. (1999). Üniversite
Kimya Bölümü Ö rencilerinin
Bilgilerini Günlük Hayatla
li kilendirebilme Düzeyleri. III.
Ulusal Fen Bilimleri E itimi Sempozyumu. Karadeniz Teknik Üniversitesi, Fatih E itim Fakültesi, Trabzon.
Shen, K. (1993). Happy Chemical Education. Journal of Chemical Education. 70, 816-818.
Yi it, N., Devecio lu, Y. ve Ayvacı, H. . (2002). lkö retim Fen Bilgisi Ö rencilerinin Günlük Ya amdaki Olgu ve Olaylarla li kilendirme Düzeyleri. V. Ulusal Fen Bilimleri ve Matematik E itimi Kongresi. Ortado u Teknik Üniversitesi, Ankara.
