DEMOKRATİK SİYASAL KÜLTÜR GELİşİMİNDEKİ YERI VE ÖNEMİ ('" )
Pror. Dr. Özer OZANKAYA Siyasal Bilgiler Fakültesi
Öğretim üyesi
I. Yöntem Üzerine Birkaç Söz
Günümüz dünyasında herhangi bir toplumsal,sorunun anlaşıla-bilmesi ve çözüme kavuşturulaanlaşıla-bilmesi için bilimsel yöntemin geçer-lilik ilkelerine uymak başka her zaman olduğundan daha büyük bir zorunluluk kazanmış bulunuyor. Yığın iletişiminin bir toplumun de-mokratik gelişimindeki yeri değerlendirilirken de bu özeni göster-mek gereklidir. Bu özenin ölçüleri, özetle şöylece sıralanabilir:
a) Konunun hangi amaçla incelenmekte olduğu daha baştan açıklıkla ortaya konmalıdır.
b) Konuya ilişkin tüm önemli veriler nesnel biçimde -eksiksiz, artıksız, çarpıtılmadan- çözümlerneye katılmalıdır.
c) Kullanılan kavram ve kategorilerin açık tanımlamaları ya-pılmalıdır.
d) Hem tarihsel verilere, hem günün verilerine bakılmalı; top-lumun ve uluslararası ilişkilerin bütünlüğü düzeyinde etken-lere de, küçük küme ve birimler düzeyindeki etkenetken-lere de yer verilmelidir. Başka deyişle tarihsel (diachronique) ve eş za-manlı (synchronique) çözümlemeler biribiriyle, makro ve mikro düzeylerdeki çözümlemeler de birbirleriyle bağdaştı-nlarak bütünleştirilmelidir.
e) Gerçekliğin her zaman özgün belirişlerle ortaya çıkan so-mut durumlar olduğu. bu nedenle uygulamada işe yarar bil-giler elde edebilmek için kuramsal genellemelerin gerekli olduğu, ama yeterli olmadığı gözönünde bulundurulmalıdır.
(~) Bu yazı Mayıs ıeeO'de Eskişehir Akademisi İletişim Bilimleri Fakültesince düzenlenen i. Yayımcılık Seminerine bildiri olarak sunulmuştur.
158 ÖZER OZANKA YA
i'
~ .,•• ~C ••
Kuşkusuz bilimsel geçerliliğin bu tem~l gereklerini belirtmek, bunlara uymayı özendirici katkısı bakımından yerindedir. Ama bun-ları dil~ .getirmek kolay, yerine getirmek ise çok güçtür.
Bu güçlükler içinde toplumumuz bakımından kanımca en baş-ta geleni araştırma eksikliğidir; hem bugüne, hem de geçmişe iliş-kin verilerin gereken biçimde ve ölçüd~ saptanmamış ve saptanma-makta olmasıdır.
Nitekim burada asıl üzerinde duracağım yığın iletişiminin de-mokratik bir nitelik ve yapı kazanabilmeleri bakımından da zo-runlu olan bilimsel araştırmalar, toplumumuzda hemen hiç özen-dirilmeınektedir. Doğa ve uygulayım bilimleri alanı için kurulmuş bulunan TüBİT AK'ın bir benzerinin bile toplum ve insan bilimleri alamnda hala kurulmamış olmasında toplumsal, ekonomik; siyasal ve kültürel alanlarda bilimsel araştırmalara karşı duyulan tutucu, gerici ve/ya da katı doktrinci tepkinin ön sırada payı vardır. II. Dün-ya Savaşı sonrasında, yani görünüşte tarihin bir alayı imişcesine çok partili düzene geçtikt~n sonra, gerçekte ise Türkiye'nin yeniden ekonomik bağımlılık durumuyla karşılaşması üzerine güçlenen bti tutucu, gerici ve katı doktrinci tepki, Atatürk Devriminin pek çok temel anlayışı gibi, "yaşamda tek gerçek yol gösterici bilimdir" an-layışını gerç~kleştirmeyi de engelleyici olmuştur.
G~rikalmışlık ve dışa bağımlılığın yol açtığı ekonomik, toplum-sal, siyatoplum-sal, kültürel çarpıklıklar ve gerilikler eşliğinde yığın ileti-şiminin nasıl etkilendiği üzerinde daha sonra da duracağım. Ancak toplumsal gerçeklerimizin bilimsel araştırmasının 'yapılmamasında, yine gerikalmışlığa özgü bir aydın hastalığı olan 'kul'amsal genel-l~melerle yetinme' kolaylığının da payı bulunduğunu burada be-lirtmeliyim.
Yönteme ilişkin bu girişteki düşüncelerimi bir öneri ile bağla-mak istiyorum; toplumsal sorunlarımızı geçerli biçimde tamyıp et-kin çözümlere kavuşturabilmemiz için yukarda özetle belirttiğim ölçülere uygun araştırmalar yaptıracak ve sürekli bilgi birikimi sağ-lıyacak, dısiplinlerarası takım çalışmaları içinde işliyen bir "Top-lumsal Yapı ve Gelişme Araştırmaları Merkezi" kurulmalı ve ge-rekli tüm olanaklarla donatılmalıdır. Üniversite ve tüm yüksek eği-tim kurumları böyle bir bilimsel m~tkezin kurulması düşüncesini etkin biçimde kOğuşturma1ı, kurulduktan sonra da başansı için tüm katkılarını yapmalıdır. Bu merkezin biriktireceği bilgiler bizeher önemli konuyu, örneğin yığın iletişiminin yerini ekonominin, sınıf-sal yapının, siyasal yapının, hukukun, genelolarak kültürün, aile
yapısının, eğitim kurumlarının, ideoloji ve inançların, ulaştırma s~s-teminin, uluslararası ilişkilerin.,. vb. göreli bütünlüğünün işleyi-şi içinde görmek ve demokratikleşme amacının ışığında ne gibi po-litikaların önerilebileceğini saptamak olanağını verecektir.
Bundan yoksun bulunduğumuz için hem toplumsal yaşamımız-Ia ilgili inceleme ve tartışmalar kısır kalmaktadır; hem de yetersiz veriyle sonuç çıkarılmak istenen her durumda olduğu gibi katı ve sığ tutumlardan sakınılamamaktadır. Sonuç, bir yandan küçük kü-çük kısmi gözl'emlerin önemsiz boyutlarını aşmıyan, bir yandan yal-dızlı söylevlerle duygulara seslenen, bir yandan da kendi somut gerçeklerimiz bilinmediği için aktarma kuram ya da doktrinlere son-radan gelenin gayretkeşliği ve sığhğı ile sarılma biçimini alan gö-rüşler, akımlar, örgütler ... arasında toplumumuzun parçalanıp da-ğılması olmuştur. Bu arada Türk Devriminin toplumumuzu bağım-sızlaştırıcı, özgürleştirici ve çağdaşlaştıncı özü (esprisi) çevresinde toplumsal dayamşma ve ortak davranış gerçekleştirme potansiyeli de değerlendirilmez olmuştur.
Toplum yaşatnımızın böyle geçerli yöntemlerle yeterli biçimde inceleneceği günün gelmesi umudu ve dileğiyle, benim bugün '.'Tür-kiye'de Yığın İletişiminin Demokratik Kültürün Gelişimindeki Yeri ve Önemi" üzerine söyliyeceklerimin de bu kısıthlıkları taşıdığını baştan belirtmek isterim.
Il. Amaç ve Kavramlar
İncelemenin amacı yığın iletişiminin demokratik bir ileri top-lum gerçekleştirrneğe yapabileceği katkıları belirtmek, bu hedefle çelişen ne gibi öğeleri ve özellikleri bulunduğunu aydınlatmaktır.
A. Demokratik Siyasal Kültür
Bunun için önce demokratik bir siyasal kültürün isterleri üzerin-deki düşüncelerimi sunmak yerinde olacaktır:
Bilindiği gibi demokrasi, başka deyişle halkın erk sahibi olup topluma geniş yığınların yararlarına göre biçim ve yön verebilmesi düzeni en geniş anlamında eğitime derinden bağlıdır. Çünkü bunun için geniş yurttaş yığınlarının yaşanan koşullarda toplumsal orta-mın niteliklerinin ne olduğunu, nasıl işlediğini, nasıl değiştirilip ge-liştirilebileceğini bilmesi zorunludur. İçinde yaşadığı toplum gerçe-ğinin niteliklerini, özelliklerini bilmeyen, güvensizliğin, yoksulluğun, haksızlığın, hastalığın ... nedenlerini bilmiyen insanlar, bunları
ön-160 ÖZER OZANKAYA
;,-...•..
lemenin yollarını da bilemezler; böyle~ kendi kendilerini de yöne-temezler. Genel kamu yarannı ve toplumun geleceğini güvenceye alabiIe~k program, kurum ve bireyleri ortaya çıkanp karar mevki-lerine getiremezler.
Oysa toplumun ne olduğunu, neden böyle olduğunu, daha adil yapılması için nelere gerek bulunduğunu, yurttaşlık sorumluluğunu bilen insanlar demokrasinin ve özgürlüğün ~n iyi kurucusu ve ko-ruyucusu olurlar. Böyle yurttaşlar demokrasiye götürmek üzere baş-vurulacak yol ve araçlann demokrasi amacına uygun olmasının da güvencesidirler. Toplumda üretimin, bölüşü:rpün anlamını ve na-sılolduğunu; Anayasanın, Anayasa Mahkemesinin, seçimin ve par-lamentonun ne olduğunu, ne işe yaradığını; yasaların ve kurumla-rın son noktası konmu~ mükemmelyapıtlar olarak değil, belli dö-nemlerin insan gereksinimlerini karşılayan yapıtlar olduğunu, ye-ni koşullarda değişmel~rinin doğal olduğunu; kamu yarannın ne olduğunu . ~ değişen koşullar karşısında nasıl yeni tanımlannın yapılması gerektiğini; basın-radyo, tv., sinemanın önemi ve işleyişini, yığınlann tek yanlı ve sembolizme dayalı yayınlarla nasıl yanıltıla-bileceğini ... bilmiyen insanlar d~mokrasiye ve özg~rlüğe sahip çı-kamazlar. Öyleyse bu evrensel. değerler yönündeki ulusal kültür kaynaklarını işleyip değerlendirmek, insanlığı türlü uluslardan olu-şan bir güzel mozaik olarak görüp ulusçuluğu başka uluslan aşa-ğılamaksızın bu mozaikin seçkin bir parçası olma ülküsü biçimin-d~ tanımlamak gerekir. Bu yönlerde resmi eğitim kurumlanna baş sırada görev düşmekle birlikte, yığın iletişim sisteminin de büyük çoğunlukla bu değerler çevresinde ortak bir anlayışa sahip bulun-masıyla ancak, özgürlük ve demokrasi işliyebilir. Yığın il~tişim araç-Iannın geniş yığınlan bu doğrultuda bilgi, görüş ve tutum sahibi kıl-maya büyük katkıları olabil~ceği açıktır.
Özellikle yetişen kuşakların (yani çocukların ve gençlerin) gü-ven duygulan içinde yetişmeleri gereğini anlatıma kavuşturan ve kendi yayın etkinlikleri ile d~ bu gereğe uygun davranan iletişim sistemi demokratik düzenin işleyişinin ve geleceğinin de önemli bir güvencesini sağlamış olur. Gerçekten çevresine kuşku ile bakan, top-lumdan korkan, her an aldatılabileceği kaygısı içinde olan birey-ler kendibirey-lerine de güven duyamaz, başkalarında da güven uyandıra-mazlar. Bunun için dost bir toplum, dost bir çevre içinde Y'3tişmek geleceği temsil eden yeni kuşaklar için temel bir gerekliliktir. Yı-ğın iletişim araçlan ekonomisi, hukuku, siyasal erk yapısı, gelen~k, göreneklerİ, eğitimi ... ile dost bir toplumsal çevre oluşturma ve yan-sıtmada çok önemli bir işlev yerine getirebilirI~r.
Yine özellikle yeni kuşaklara, genelolarak da yurttaşlara de-mokratik bir siyasal kültür kazandırmak için yığın iletişim araçları katı görüşlülükten uzak kalmayı öğretmelidir. "Tek bir doğru vardır, o da benim bildiğim doğrudur" diyen bağnaz görüşlü iİlsanların de-mokrasiyi bilip yaşatması olanaksızdır. Demokratik bir yığın iİetişim sistemi alıcılarına "Acaba benim bildiğim dışında kalan ve beni doğrulamıyan öğeler yok mudur?" sorusunu sormayı. öğretmelidir; katılmadığımız, ama saldırgan olmıyan düşün~leri ve inançları zor yoluyla engellemenin demokrasiyle asla bağdaşmıyan bir tutum ol-duğunu kavratmalıdır. Çoğunluğun özgürce beliren kararına, kişi-selolarak o görüşte olmasak bile saygılı olmak, çoğunluk olarak da azınlıkta kalan görüşlerin anlatım özgürlüğüne saygı göstermek
ge-reğini benimsetmelidir.
-B. Yığın İletişim Sürecinin Özellikleri
Yığın iletişimi, özellikle de basın, TV, radyo 've sinema çağımı-zın ölçeği büyümüş, karar süreçleri merkezileşmiş, bütünleşme ge-reksinimi çok artmış bulunan toplumlarının zorunlu iletişim siste-midir. Merkezileşen, ölçüleri dev boyutlarına varan bu toplum yapısı içinde yurttaşların yönetime katılması ve karar mevkilerine seçilen-leri denetliyebilmesi zorunlu olarak iletişim yoluyla olacaktır. Birey-lerin üretici becerilerle, bilimle, sanatla beslenebilmesi de, toplumsal dayanışma gereksiniminin karşılanabilmesi de yığın iletişim araçla-rıyla olanaklıdır. Jefferson'a "Hükümeti olan ama gazeteleri olmı-yan bir ülkede yaşamaktan ise, hükümeti olmıolmı-yan ama gazeteleri olan bir ülkede yaşamayı yeğlerim" dedirten de çağdaş toplumun bu özellikleridir. Basının 4. güç sayılması da çağımız toplumunda yönetimin yeni koşulları üzerine benzer değerlendirmelerin bir
an-latımıdır. .
Çünkü bu toplum yapısının gereklerinin bir sonucu olarak aynı bildirim (mesaj) aynı zamanda pek çok sayıda insana iletilebil-mektedir. Böylece demokratik düzen için gerekli olduğu üzere ka-musal iletişim en geniş ortak kullanım olanağına kavuşmaktadır; mesajlar toplumun büyük çOğunluğuna kolayca ulaştırılabilmekte, bireyler için de çok az masrafla bunları edinmek olanağı bulun-maktadır.
Ancak bu özellik yığın iletişim araçlarını yukarda içeriğini be-lirttiğim demokratik kültürün isterlerine aykıri bir konuma da so-kabilmektedir. Çünkü yığın iletişiminin belirgin bir niteliği tek yön-lü oluşudur: bUdirimi alı:mlar,.yOllıyan kaynağa tepkilerini eşit
tar-162 ÖZER OZANKAYA
tışma koşullannda ulaştıramamaktadırlar. Çağdaş sanayi toplumu-nun m~rkezileşmiş büyük ölçekli yapısında küçük ailenin sınırlan içinde yalnızlaşan birey dışarıya bakabileceği bir pencereye kesinlik-le muhtaçtır; buna karşılık bu pencereyi sağlıyan iletişim araçlan-nın toplumsal ağırlığı, yan ya da tam tekelci durumu, aynı bildi-rimi yerine göre milyonlarca insanın saygıyla karşılamakta olduğu psikolojisini yaratması ... vb. n~denlerle inandıncı, kuşku besleme eğilimlerini caydıncı gücü çok büyüktür:
Öyleyse demokratik bir yapı ve işleyişe kavuşturulabilmesi için yığın iletişim sistemlerinin (basın, TV, radyo, sinema .. J üretimi, örgütlenmesi, düzenlenmesi, yapısı ~ dağılımı gibi tüm önemli yön-leriyle birlikte ele alınması gerekir.
lll. Demokratik Düzen Açısından Yığın İletişiminin İşleyişi
"Yığın iletişim araçlanmn yukarda belirtilen d~mokratik içerik ve yollarla değerlendirildiği bir toplum acaba var mıdır?" sorusu-nun akla geleceğini sanıyorum. Soru haklı bir sorudur. Her ne ka-dar basın ve yayın özgürlüğünün göreli de olsa İşlerliğe ulaştığı-kimi toplumlarda örneğin bir Watergat~ skandalı, bir Lockheed. olayı, Şili'de A.B.D.'nin düzenlediği darbe olayı -gerçekleştikten son-ra da olsa- önemli ölçüde kamuoyunun bilgisine ve ilerde benzer-lerini caydıncı t~pkilere ulaştınlabiliyorsa da, kanımca bütünüyle insanlık böyle bir demokratik düzeni gerek ulusal toplumlar içinde, gerekse uluslararası ilişkiler alanında gerçekleştirmiş olmaktan he-nüz çok uzak bulunuyor. Atatürk'ün özlediği gibi "insanlığın tümü-nün gönencinin açlık ve baskının yerini aldığı", "dünya yurttaşla-rının kıskançlık, açgözlülük ~ kinden uzak kalacak biçimde eğitil-' diği" bir düzen ilkesi gerçi Birleşmiş MiIIetl~r ve ona bağlı uluslara-rası kuruluşlarca benimsenmekte ise de, 'güçlünün haklı sayıldığı bil-gisizlik ortamına özgü uygulamalar' hala toplumlann içinde ve ara-lanndaki insan ilişkilerinde azımsanmıyacak bir yer tutmaktadır.
Yine d~ gelişmiş Batılı toplamlarla gerikalmış toplumlar arasın-da yığın iletişiminin bu demokratik işlevlerini yerine getirme (ya da getirememe) ölçüsü bakımından büyük farklar bulunduğunu gö-rüyoruz. Gelişmiş toplumlarda da yığın iletişiminin demokratik ge-lişime yapabileceği katkılar önemli ölçülerde kısıtlı bulunmaktadır. Ancak bu toplumlarda ekonomi sanayi ve kente, siyasal kültür ka-tılıma, genelolarak kültür de yüksek eğitim düzeyine dayalı olduğu için yığın iletişimi de görece daha özgür içerikli ve yaygın kullanım-lı olabilmektedir. Örneğin bu toplumlarda Türkiye'de <12Eylül
önce-sinde) gördüğümüz türden özgürlük kısıtlamalarına, baskılara, yasa dışı fiili engellemelere (zor yoluyla okutturmak ya da okutturmamak, yazarları öldürmek), radyo-TV tekelini bir partinin propaganda ara-cı yapmak, yayın içeriğinde bağnazlığı amaçlayarak farklı düşünce-leri "millet düşmanlığı", "halk düşmanlığı", "kutsal değerlere aykırı" gibi gerekçelerle saldırı hedefi yapmak vb. tutumlar ve özelliklere rastlanmadığı -başta gelen özelliğin böyle olmadığı- söylenebilir.
~rikalmışlık koşulları ise dışa bağımlı olmıyan, dengeli dağı-.lımlı bir sanayi, kent, kültür ve sanat toplumu olmayı olanaksız kı-la~ nitelikleriyle çağdaş demokrasinin öbür kurumları gibi yığın ile-tişimi sisteminin de uyumlu işlemesini engelleyici koşullardır. Çün-kü gerikalmışlık yapısallaştığı ölçüde toplumun kendi kaynaklarını özerkçe kullanabilm~ yeteneği azalır; türlü mekanizmalarla toplu-mun bir ham madde üreticisi ve tüketim malları pazarı olarak kal-ması, yani gerikalmamn kendikendini sürdüren bir yapıya kavuş-ması sağlamr .. Ekonomi, siyaset, hukuk, eğitim, ulaşım, sağlık, bi-lim, sanat, spor ... alanlarında olduğu gibi iletişim alanında da bu mekanizmalar işletilir. Çünkü öbür alanlarda bu sömürünün devam-lı olabilmesi, içerde anlatım özgürlüğünün elden geldiğince engellen-mesini, yozlaştırılmasım, insanlara belli mesajların ya ulaşamaması, ya da insanların onlara karşı gözlerini, kulaklarım, kafalarını kapa-maya koşullandırılmasını gerektirir. Bu yolların hepsine başvurul-duğunugördüğÜffiüz gerikalmış toplumlarda iletişimin demokratik katkıları böylece çok cılız kalmaktadır.
Yığın iletişiminin gerek geli~miş, gerekse gerikalmış toplumlar-da demokratik kültür gelişimine katkılarımn sınırlı ya da çok za-yıf kalmasının ortaklaşa temel bir nedenine de işaret etmek yerin-de olacaktır: katılım lı bir toplum düzeni gerç\3kleştirip işler tutma-nın güçlüğü. Gerçekten katılımlı toplum kesüılikle maKrO düzeyde de planlama yapılarak gerçekleşebilecek bir toplum yaşamıdır. Çe-lişki şu ki katılma planlamayı gerektirdiği gibi, ondan olumsuz yön-de etkil\3nme tehlikesi yön-de çok büyüktür. Özetle, demokratik planlama söylemesi kolay, gerçekleştirilmesi çok güç bir konudur. En büyük güçlük de genel ve bağlayıcı bir planlama düşüncesinin demokra-tik yoldan iktidar yapılabilmesindeki güçlüktür. İnsanların bu güç-lükler karşısında hala plansız yaşamı özgürlük ilkesine daha uy-gun buldukları da bir başka olgudur. Bu güçlüklerin eşliğindedir ki yığın iletişim sisteminin demokratik ölçülere de, demokrasinin geliş-mesine de ters düşen uygulamaları önlenememekte, baskıcı ve yoz-laştıncı kullanımları kendil\3rini sürdürebilmektedir.
~
-:-1 •..
164 ÖZER OZANKAYA
Gerikalmışlık Durumuna Bir Örnek: Türkiye'de Yığın
İletişiminin Demokratik Süreçteki Yeri
Türkiye'de de tüm türlerini gözlemlediğimiz bu antidemokratik kullanımları şöylece belirt'ebiliriz:
a) Yığın iletişimi tekelci yapılara ulaşmakta, böylece haber, bilgi ve yorumların (örneğin kimi yazarların) seçiminde, saptanma-sında, sunuluşunun düzenlenmesinde ve dağıtımının yapılmasında demokrasi v'e özgür kamuoyu oluşumu sürecine aykırı uygulamala-ra yoğun biçimde yo] açılmış olmaktadır.
b) Tekelleşme ile doğru orantılı olarak bireyl'ere demokrasi kül-türü, katılma bilinci, güdüsü ve becerileri kazandırmak yerine on-lan toplumsal-ekonomik-kültürel bağlarından ve yaşadıkları g'erçek-lerden soyut1ayıcı, uyuşturucu, eğlendirme-dinlendirme gerekçesi ar-dında oyalayıcı, etkisizleştirici ve atomlaştıncı yayınlara yer veril-mektedir. Burada yığın il'etişiminin dinlendirici, eğlendirici, araştır-ma merakını geliştirici yayınlar yapmıyacağını söylemiyorum kuş-kusuz. Söz konusu olan, yığın iletişiminin demokratik işlevlerini en-g~llemek, antidemokratik kullanımlara ortam hazırlamak üzere bu tür yayınları üstelik yozlaştırarak çoğaltmak eğilimidir.
cl Reklamcılığa yoğun biçimde yöneltilen yığın iletişim şis-t'emleri böylece bir hizmet görüp görmemesine, bir gereksinim gi-derip gidermediğine bakmaksızın, ne için ve nasılolursa olsun tü-ketim eğilimlerini kışkırtmaya dayalı bir ekonomik yapıyı sürdürme görevine koşulmaktadır. Örneğin çoğu da yabancı sermayeye daya-lı ciklet, çikolata, jilet, kolonya, sabun r'eklamlarl.
Reklamcılık bir yandan da bireylere tükettikleri mala göre 01-duklanndan değişik kişiler olabilecekleri fantazi tasarımını vermek-te, onları oyalayıp uyuşturmaktadır. Ayrıca dolaylı etkilem'e yolu olduğu, etkileri de farkettirmeden gerçekleştiği için daha derin ve kalıcı izler bırakmaktadır.
ç) Bağnaz, baskıcı, us ve bilim dışı değer, tutum ve göıüşl'er
duygu ve inanç sömürüsü eşliğinde farklı görüşlere karşı hoşgörü-süz bir dünya görüşünü aşılamaktadır.
Yığın iletişiminin bu yolda kullanılışını daha çok Türkiye ve ben-zeri geri kalmış toplumlarda görüyoruz. Yeni sömürgeciliğin etki ala-mna sokulup, Atatürk döneminde amaçlanan k'endi kaynaklarını özerkçe kullanarak bağımsız bir demokratik sanayi toplumu olma !' hedefinden uzaklaştırılan, Türk Devriminin nitelik ve hedefleri de
unutturulan Türkiye'de yanlış durum tanımlamasını kolaylaştırmak, çıkmaz yönlerde güçleri tüketrnek, toplumu atomlaştınp, demokrasi ve bağımsızlık yönünde gerekli dayanışmadan alıkOYmak sonucunu doğuran duygu sömürüsüne dayalı şöven, dinci, katı gelenekçi, me-zartaşı ile övünücü, ya da katı doktriner nitelikli yayınlara yoğun biçimde yer verir olmuşlardır.
Buna karşılık Türk Devriminin bağımsızlaştıncı, demokratikleş-. tirici, çağdaşlaştıncı özü, uzun soluklu ilkeleri çevresinde aydınlan ve geniş halk yığınlannı elbirliği etmeğe ve demokratik bir kamu oyu oluşturmaya, gençliğin de idealizmini, heyecanını ve gücünü bu yönde seferber etmeğe yönelik herhangi bir yığın iletişimi hemen de görülmez olmuştur.
d) Özellikle TV'nin yığın iletişim sisteminde yer alması üzerine demokratik düzenin bir gereği olan değişik iletişim araçlannın öz-gürce yayın yapma ve yığınlara ulaşma olanağı kısıtlanmış, çünkü kitap, dergi, gazete, sinema ve tiyatro kanallannın üretimi ve kulla-nımı azalmıştır; özellikle reklam gelirleri çok azalan sinema ve basın TV'nin bu yanşı nedeniyle daha da çok duygu, inanç, seks sömürü-süne, sansasyona ve san gazeteciliğe yönelmiştir. TV'nin kendisi de aşağıda belirteceğim gibi partizanlık eşliğinde bu akımın dışında kalmamıştır.
Okuryazarlığın zaten çok sınırlı olduğu, okuryazar görünenle-rin de önemli bölümünün, özellikle köylerdeki ilköğretirnin verim-sizliği nedeniyle çağdaş toplumun demokratik yurttaşlıkta gerektir-diği biçimde ciddi yazılı metinleri (örneğin bir gazete makalesini> değerlı,mdirebilecek düzeyde bir okuryazarlıktan yoksun bulunduk-ları, hele kağıt fiyatlarındaki yüksek artış sonucu halkın çOğunlu-ğunun kolaylıkla satınalabileceği bir fiyata gazete satmanın ola-naksızlaştığı gözönüne' alınacak olursa TV ve radyonun Türkiye'de en etkili iletişim araçlan olduğu sonucunu rahatlıkla çıkarabiliriz. Böylece zaten sınırlı olan gazete, dergi, kitap okumayı daha da azal-tıcı olan TV'nin genelolarak toplumsal-ekonomik gelişirnde olduğu gibi demokratik kültürün gelişiminde de, ~lişmiş ülkelerdekinden de daha büyük görevleri bulunduğu ortaya çıkar.
Bu amaçla Türkiye Radyo-Televizyon Kurumu'nu özerk ve taraf-sız olmak üzere düzenliyen 1961 Anayasasının özerklik ilkesi ne ya-zık ki korunamamıştır. Tarafsızlık ilkesi de kalıcı bir uygulamaya dönüştürülememiştir.
Tv
ve radyonun toplumun siyasal, ekonomik, kültürel tutum ve beğenilerini etkileme gücünün çok yüksek olduğu,
166
ÖZER oZANKA YAgörüldüğü ıçın. siyasal değişiklikler TRT yayınlarının içerik ve ni-teliğini önemli ölçüde değiştirebllmektedir. Her hükümet dönemin-de TRT yayın amaçlarının nasıl farklılaştığına bakmak bu durumu kanıtlamaya yetecektir.
Bu konuda vurgulamaya değer gördüğüm bir nokta şudur: TRT yayınlarının Anayasa ve Atatürk ilkelerine uygunluğu, uygulamada çoğunlukla yayınlann bu ilkelere aykırı düşmemesine bakılarak sağ-lanmaya çalışılmaktadır. Bu ilk-elerin gerçekleşmesine olumlu katkı niteliğinde yayınlar yapılması yolu isepek kullanılmaktadır. Bu ilkelere aykırı sayılamasın da ne olursa olsun yayınlanmaktadır.
Bunun yanında TRT yayınlarının Türk halkının -eğitimve sanat düzeyini yükseltme yönünde eğitim ve öğretim kurumlarına gereğin-ce yardımcı olduğu söylenemez kanısındayım.
Özellikle TRT'nin araştırma çalışmalarının çok zayıf kaldığı, toplumumuzun somut gerçeklerini tanımaya, kültür ve sanat değer-l-eriniortaya çıkarmaya, gereksinimlerini, özlem ve eleştirilerini sap-tamaya, böylece alıcıların besleyici yankısını (feed-back) almaya dayalı bir yayıncılıktan uzak bulunduğu görülmektedir.
Genellikle basın ve sinema için de benzer gözlemleri yapabile-ceğimiz kanısındayım.
SONUÇ
Yığın iletişimi sistemindeki anti-demokratik özellikler ve eğilim-lerin demokratik yollarla giderilebilmesi, olduğu kadarıyla anlatım özgürlüğü olanaklarını değerlendirebilm-eğebağlıdır. Na5ıl-Atatürk'ün belirttiği gibi "Basın özgfulüğünd-en doğan sakıncaları gidermenin en etkin yolu yine basın özgürlüğünün kendisi" ise, demokratik kül-türü tüm sayılan elverişsizliklere karşın geliştirebilmenin de en ve-rimli yolu yine her türden anlatım olanaklarına bilinçli olarak ve demokrasi ölçülerine kendimiz de içten bir. bağlılık göstererek sahip çıkmak ve onları kullanıp değerlendirmek, demokrasi, bağımsızılk ve gelişme doğrultusunda güçlü bir kamuoyu baskısı ve potansiyeli oluşturacak biçimde geniş yığınları dayanışma içine kazanmaktır. Bunun için de en uygun yol kanımca Atatürkçü dünya, toplum ve'in-san anlayışını gerçek özü ve uyumlu bütünlüğü içinde, günümüzün koşullarını karşılayacak tutarlı geliştirmeleri de yaparak anlatıma kavuşturmak, demokrasi mücadel-esinibu düşünce ekseni çevresinde aydın-halk-gençlik arasında kaynaşma ve toplumsal dayanışma sağ-lıyarak yürütmektir.
