KARŞILAŞTIRMALI SOSYAL GÜVENLİK SİSTEMLERİ
2. HAFTA
ALMANYA SOSYAL GÜVENLİK SİSTEMİ
• Anılan sigorta kanunları, sadece sanayi
işçilerini kapsamaktaydı. Memurlar, kendi işini kuranlar ve idari mevkilerde yüksek ücretle
çalışanlar, kanun kapsamı dışındaydı.
• Aynı zamanda, 1889 yılında kabul edilen yaşlılık sigortası, sosyal sigorta sisteminin temel taşını oluşturmakla beraber, işçilerin geride
kalanlarını, dul ve yetimleri kapsamadığı için eksik kalmıştır.
• Sigortalı bir işçinin vefatı halinde, işçi prim ödemelerini tamamlayamadığı için, geride kalanlar yardıma muhtaç bırakılmış ve
sigortadan faydalanamamıştır. Geride kalanlar, sadece maluliyet sigortasından
yararlanabilmiştir.
-Bismarck modeli, dört temel unsura dayanmıştır.
• - Belli bir maaş sınırına kadar (yıllık 2000 Mark), bütün sanayi işçileri için zorunlu sigorta.
• -Düşük ücret alan sınıfın zorluk çekmeden primlerini ödeyebilmesi için maaşa dayalı prim ödemeleri.
• -İşverenlerin idareyi ellerinde bulundurması ve fon kullanımını kontrol edebilmesi için prim ödeme
zorunluluğunun işçi ve işveren arasında paylaştırılması.
• -İşveren ve işçilerin kendi kendilerini yönettikleri geleneksel işçi fonlarının sisteme entegre edilmesi.
• Şansölye Bismarck, bahse konu sosyal sigorta modelini oluştururken, günümüzün geniş
kapsamlı sosyal kaygılarını esas almamıştır:
Devlet, ekonomik büyümeyi engelleyecek
unsurların önüne geçebilmek amacıyla, sanayi işçilerini, karşılaşabilecekleri sosyal risklere
karşı sigorta altına alarak örgütlenen işçi sınıfının muhalefetini önlemeye çalışmıştır.
• Uygulanan sosyal politika, sosyal sorunları
yumuşatmayı başarmış ve sanayi toplumunda oluşan riskleri kısmen de olsa bertaraf
edebilmiştir. Ancak sosyal sınıflar arasındaki dengesizlik ortadan kaldırılamamıştır.
1890 – 1914 Yılları Arasında Sosyal Güvenlik
• Anılan dönemde, devletin sosyal politikası
genişlerken, ekonomik gelişmeye bağlı olarak sigortalı sayısında da artış yaşanmıştır.
• Sanayileşme hızla sürerken, kendi işini kuranlar çoğalmış, çalışanların ücretleri yükselmiş,
sosyal sigortadan elde edilen gelirler artmıştır.
Bu gelişmeler, sosyal güvenlik alanında iyileştirme yapılmasını kolaylaştırmıştır.
• 1911 yılında kabul edilen Sigorta Kanunu ile birlikte, sosyal güvenlik hakları standartlaştırılmış ve
birleştirilmiştir.
• Hastalık sigortası; tüm tarım işçilerini, hizmet sektöründe çalışanları, seyyar satıcıları ve evde yapılan sanat işleri ile uğraşanları da kapsayacak şekilde genişletilmiştir.
• Bununla birlikte, yaşlılık ve maluliyet sigortası, geride kalanları da kapsayacak biçimde iyileştirilmiştir
