Yerli korkular
Tarihsel bir sınıflandırma yaparak Türk korku filmlerini kabaca iki döneme ayırmamız mümkün:
2000’ler öncesi ve sonrası.
2000’li yıllardan önce tek tek korku filmi örneklerine rastlanırken, 2000’li yıllarla birlikte korku, Türk sineması içerisinde istikrarlı bir tür haline gelmiş, bu tarihten itibaren üretim, dağıtım ve gösterim pazarına sahip ve “Türk korku sineması”
olarak adlandırılabilecek bir korku-gerilim
mecrasının varlığından bahsedilmeye başlanmıştır.
2000 Öncesi Yerli Korku Filmleri
• Çığlık (Aydın Arakon, 1949)
• Drakula İstanbul’da (Mehmet Muhtar, 1953)
• Ölüm Saati (Orhan Erçin, 1954)
• Kötü Tohum (Nevzat Pesen, 1963)
• Ölüler Konuşmaz Ki (Yavuz Yalınkılıç, 1970)
• Şeytan (Metin Erksan, 1974)
• Karanlık Sular (Kutluğ Ataman, 1993)
2000 Sonrası yerli korku filmleri
Bahsedilen bu yedi filmin ardından, Türk sinemasında korku filmlerine dair üretimlere 2000’li yıllara gelinceye kadar rastlanmamıştır.
2004 yılında, Yağmur ve Durul Taylan’ın Doğu Yücel’in Hayalet Kitap adlı romanından uyarlayarak çektiği Okul filminin gösterime girdiğini görüyoruz. Okul vasatın altında kalan bir korku filmi olarak olumlu eleştiriler almasa da, gişede yapımcıların öngörmediği, beklenmedik bir ticari başarı yakalayarak korku filmlerine yönelik ilginin artmasının ve diğer korku projelerinin de hızla hayata geçirilmesinin önünü açar (Kızılca, 2014, s. 17).
*Kızılca, M. (2014, Aralık). Türk Korku Sinemasına Genel Bir Bakış. Film Arası, 16-17.
Ardından gelen Büyü (Orhan Oğuz, 2004) ise, yönü metafizik kanadına çeviren yapım olarak 2000 sonrası Türk korku filmlerine hâkim olan doğaüstü mefhumunun altını çizer (Yürür, 2014, s. 29). En nihayetinde, bugün Türk korku sineması söz konusu olduğunda gösterilecek ilk isimlerden biri olan Hasan Karacadağ’ın Dabbe (2006) adlı filmi,
“İslami korku filmleri” olarak anılan sinemasal yaklaşımın öncüsü olur (Yürür, 2014, s. 29).
*Yürür, F. (2014, Aralık). Yerli Korku Sinemasının Metafizikle İmtihanı. Film
Arası, 28-30.Türkiye’de 2004’ten 2014 yılına kadar toplam 37 korku filmi gösterime girmiştir.
Bu tabloya 2015 yılında 23,
2016 yılında ise 28 korku filmi daha eklenir.
2000 sonrası oluşan Türk korku sinemasının genel özelliklerine baktığımızda:
Cin ya da şeytan mevzusunu merkezine alan, İslami motiflere ağırlık veren ve dinsel içerikli korku filmlerinin çoğunlukta olduğu görülmektedir.
Nitekim 2004-2014 arası gösterime giren 37 filmden 21 tanesi, 2015 yılında gösterime giren 23 filmden 17 tanesi ve 2016 yılında gösterime giren 28 filmden 17 tanesi dinsel motifler taşıyan, cin veya şeytan konulu filmler olmuştur.
Cin, cin çarpması ve büyü gibi konuları merkeze almaları, kutsal kitabı ve ayetleri referans olarak kullanmaları, kırsal mekânları tercih etmeleri ve buluntu film formatına sıklıkla başvurmaları bu filmlerin ortak yönleri olarak gösterilebilir.
En çok korku filmi çeken üç yönetmen olarak Hasan Karacadağ, Alper Mestçi ve Özgür Bakar’ın isimlerini sayabiliriz.
