Son iki yıldır Jeoloji Mühendisleri Odası Yönetimi’nin bana uyguladığı baskı ve yıldırma (mobbing) politikalarına karşı açtığım davayı kazandım.
Bu dava’nın iki boyutu vardı; birincisi bana verilmiş olan uyarı ve kınama cezalarının haksız olduğu iddiasıyla iptalinin istenmesi, ikincisi hem bu cezaların kendisinin hem de bana karsı uygulanan baskı politikalarının, dünyada yaygın adıyla MOBBING, olduğu ve bunun için de manevi tazminat istenmesi idi.
Mahkeme verilen cezaları iptal ettiği gibi Jeoloji Mühendisleri Odası’nın da bana tazminat ödenmesine hükmetti. Jeoloji Mühendisleri Odası Yönetimi, Oda’nın adını tarihe yazdırmayı başardı. Hem de işçisine yaptığı eziyetin mahkeme tarafından da belirlenmesiyle. Bu dava İşçi sınıfı açısından büyük bir kazanım sağlamıştır.
Bu davayı açmadan önce uzun suren araştırmalarımda ve insanlarla görüşmelerde elde ettiğim tek şey; “İşveren her yerde işçiyi işten çıkmaya zorlamak için baskı yapar işçinin yapması gerek şey ise buna direnmektir” şeklindeydi. Ben İşverenin baskısına direnmenin yanında bir şeyi daha ispatladım; işveren çalıştırdığı işçiye baskı yapamaz., Bunu da hukuk ve yasaların çerçevesinde bir alan açarak yaptık. Türkiye mevzuatında Mobbing kavramı olmamakla beraber bu kararın çıkması artık mevzuatımıza bunun girdiği anlamına geliyor.
Bu dava ile asıl kazandığım şey ise kendime olan güvenim. Jeoloji Mühendisleri Odası Yönetimi’nin iki yıl boyunca süren her türlü aşağılamayı içeren baskıları ve beni aslında yetersiz biri gibi gösterme çabalarına rağmen elde ettikleri şey ise yenilgidir.
İki yıl boyunca beni istifaya zorlamak için sürekli ve anlamsız nedenlerle istenen savunmalar, bu savunmalar sonrasında verilen uyarı ve kınama cezaları, Oda’dan kovmalar, üyelerin ve iş arkadaşlarımın yanında bağırıp çağırmalar, işleyişe aykırı bilgilendirme yapmamı istemeleri ve bütün bunlara karşı benim onurumla ayakta durmam sonucunda yapacak tek şey olarak işten çıkarmaları hiç bir şekilde işe yaramadı. Mobbingcilerin asil hedefleri olan bireyi yok ederek, itaat etmeye ya da sessiz bir şekilde ortadan kaybolup gitmesini sağlayan davranışları da işe yaramadı. Buralarda İşçileri solculuk manipülasyonu altında sendikasız, toplu sözleşmesiz bırakma çalışmaları da işe yaramadı. Ama bizim her işten atma olayında çalışanlar olarak bir arada durmamızı sağladı. Haklarımız için
mücadelenin kendilerine sol diyenlere karşı da vermemiz gereken ve her gün her gün yeniden vermemiz gereken mücadele biçimini hatırlamamıza yaradı.
Bu dava ile işçi sınıfı yeni bir kazanım elde etti o da şudur ki; patronlar, zannettiklerinin aksine, işçilerine her türlü baskıyı, eziyeti ve zulmü yapma “hakkına” sahip değildirler.
