Body Weight Supported Treadmill Training in Stroke Rehabilitatio

41

‹nme Rehabilitasyonunda Vücut A¤›rl›¤› Destekli Tredmil Kullan›m›

Body Weight Supported Treadmill Training in Stroke Rehabilitation

Ö Özzeett

Vücut a¤›rl›¤› destekli tredmil e¤itimi yürümenin motor fonksiyonlar›n›n ye-niden kazand›r›lmas› için hareketin fonksiyona ve ifle özel olarak tredmil ve a¤›rl›k tafl›ma sistemi gibi araçlar yard›m› ile yeniden ö¤retilmesidir. Vücut a¤›rl›¤› destekli tredmil ile yürüme e¤itimi, ambüle olmayan ve yürüme sorun-lu inmeli hastalarda faydal› bir yöntemdir. Simetrik yürüme paterninin kaza-n›lmas›nda, yürüme h›z› ve endurans›n›n artt›r›lmas›nda etkin görülmektedir. ‹nme rehabilitasyonunda di¤er yöntemler ile birlikte uygulanmas› önerilmek-tedir. Türk Fiz T›p Rehab Derg 2007; 53 Özel Say› 1: 41-4

A

Annaahhttaarr KKeelliimmeelleerr:: Tredmil, yürüme e¤itimi, inme rehabilitasyonu

S

Suummmmaarryy

Body weight supported treadmill training is re-education of the gait movements in function and task oriented way by using treadmill and body weight support systems. Gait training with body weight supported treadmill training is a useful intervention in stroke patients who are non-ambulated or have problems in ambulation. This method seems effective in gaining symmetric gait pattern, increasing gait speed and endurance. It has been suggested that this method should be combined with other rehabilitation approaches to get better results in stroke rehabilitation. Turk J Phys Med Rehab 2007; 53 Suppl 1: 41-4

K

Keeyy WWoorrddss:: Treadmill, gait training, stroke rehabilitation

E¤itim / Education

Aral HAKGÜDER

Trakya Üniversitesi T›p Fakültesi Fiziksel T›p ve Rehabilitasyon Anabilim Dal›, Edirne, Türkiye

Y

Yaazz››flflmmaa AAddrreessii:: Dr. Aral Hakgüder, Trakya Üniversitesi T›p Fakültesi, Fiziksel T›p ve Rehabilitasyon Anabilim Dal›, Edirne, Türkiye Tel: 0284 235 76 41/4712 Faks: 0284 235 91 87 E-posta: aralhakguder@yahoo.com KKaabbuull ttaarriihhii:: fiubat 2007 N

Noott:: VV.. TTrraakkyyaa FFTTRR ““SSiirraannuuflfl KKookkiinnoo”” GGüünnlleerrii--‹‹nnmmee RReehhaabbiilliittaassyyoonnuu SSeemmppoozzyyuummuunnddaa ssuunnuullmmuuflflttuurr ((2211--2222 EEyyllüüll 22000066 EEddiirrnnee))

G

Giirriifl

fl v

ve

e T

Ta

an

n››m

m

Vücut a¤›rl›¤› destekli sistemler ile yürüme e¤itimi, nörolojik so-runlu ambule olmayan hastalarda yürümede iyileflmeyi kolaylaflt›ran bir yöntem olarak geliflmifltir. Yürümenin motor fonksiyonlar›n›n ye-niden kazand›r›lmas› için hareketin fonksiyona ve ifle özel olarak tredmil ve a¤›rl›k tafl›ma sistemi gibi araçlar yard›m› ile yeniden ö¤-retilmesidir. Vücut a¤›rl›¤› destekli tredmil (VADT) yöntemi; tredmil üzerinde yürüme e¤itimi esnas›nda hastan›n a¤›rl›¤›n›n ask› sistemi ile k›smi olarak kald›r›lmas› ve postüral destek verilmesi temeline da-yan›r (Resim 1). Etkin ve simetrik bir yürüme paterni sa¤larken yürü-me sekans›n›n analiz edilyürü-mesini ve terapist taraf›ndan gerekli taktil uyar›lar›n ve fasilitasyonlar›n kolayca verilmesini sa¤lar; hasta a¤›rl›-¤›n› tafl›yacak fiziksel kuvvete gereksinimi kald›r›r (1).

K

Ku

ulllla

an

n››lld

d››¤

¤›› A

Alla

an

nlla

arr

-‹nkomplet spinal kord hasar› – ilk uygulama alan›d›r -Kauda, kauda-konus lezyonlar›, flask paraliziler

-Hemipleji-inme

-Guillain-Barré sendromu

-Travmatik beyin hasar›, serebral palsi -Multiple skleroz

-Ortopedik hastalar

Vücut a¤›rl›¤› destekli tredmil yöntemi inme sonras› yürüme-ye odakl› tekrarl› e¤itim sa¤lar; denge, postür ve yürümenin koor-dinasyonunu hedefler. Çal›flmalar kadans›, yürüme h›z›n›, simetri-yi, yürüme endurans›n›, denge testi skorlar›n› ve aerobik etkinli¤i artt›rd›¤›n› göstermektedir. Hastalara aya¤a kalkma ve yürüme çabalar›nda emniyet ve güven hissi vermektedir (2).

Y

Yö

ön

ntte

em

miin

n G

Ge

elliifl

fliim

mii

Yöntem, alt torasik spinal transeksiyonlu modellerde gövde deste¤i verilerek yap›lan tredmil uygulamas›nda ekstansör tonus-ta düzelme stimülasyonunun görüldü¤ü çal›flmalardan köken al-m›flt›r (3). Fazik segmental duyusal inputlara yan›t olarak oluflan santral paternler ile fleksör ve ekstansör kaslarda otomatizman›n

sa¤land›¤› ve ad›mlama e¤itimi ile ö¤renme geliflti¤i gösterilmifl-tir (4). Sa¤lanan inputlar ile oluflan afferent feedback mekaniz-mas›n›n spinal ve supraspinal nöral yollarda maksimal plastisiteyi gelifltirdi¤i düflünülmektedir (5).

‹nmeli hastalarda da ifle oryante ve tekrarl› uygulamaya daya-l› bu yöntemin yürümeyi gelifltirici kortikal sensorimotor düzenle-melere yol açt›¤› düflünelerek uygulanmas›na bafllanm›flt›r. Tred-mil ve yürümeye spesifik aktivitelere odakl› terapiler tek bafl›na uygulanan konvansiyonel terapilerden daha etkin bulunmufltur. Vücut a¤›rl›¤› destekli tredmil ise desteksiz uygulanan tredmilden daha faydal› görülmektedir (6,1).

S

Siis

stte

em

mii O

Ollu

ufl

flttu

urra

an

n Y

Ya

ap

p››lla

arr

3-A¤›rl›k Tafl›ma Sistemi 4-Tulum

5-Ayna

11--TTrreeddmmiill--YYüürrüümmee BBaanndd››

Uygun tredmil çok düflük h›zlarda çal›flabilmeli ve küçük miktarda h›z art›m›n› sa¤lamal›d›r. H›z aral›¤› 0,3-1,3 km/saat ve art›fl basama¤› 0,1 km/saat- 0,15 km/saat olarak önerilmifltir (7). Cihaz›n motoru düflük h›zda dirence karfl› koyacak düzeyde güçlü olmal›d›r. Yürüme alan› hastan›n güvenli flekilde normal ad›m me-safesini tamamlayabilece¤i kadar uzun olmal›d›r. En az 140 cm uzunluk idealdir. Tredmilin geniflli¤i hastan›n konforu ve fizyote-rapistin etkin ve rahat flekilde hastaya ulaflabilmesi için en az 60 cm olmal›d›r. Kenarlarda terapistlerin hastaya rahat ulaflabi-lecekleri düzenekler ve yerler ile yükseltici sistem olmal›d›r. Te-kerlekli sandalye eriflimi için rampa gereklidir. Acil durumda gü-venlik durdurma dü¤mesi olmal›d›r.

2

2--ÇÇeerrççeevvee vvee BBaarrllaarr

Çerçeve ikisi yanlarda, biri önde olmak üzere farkl› boylardaki hastalara göre yükseklik ayarl› üç tane bardan oluflur. Hastalar bafllang›çta denge sa¤lamada paralel barlar› kullanabilirler. Ancak çekmeleri ve a¤›rl›klar›n› aktarmalar› kesinlikle önlenmelidir, bu durum bacaklara yük vermeyi engeller. E¤er bara temas tama-men engelleniyorsa postürün ve lateral kayman›n kontrolü için hastan›n arkas›nda duracak baflka bir terapiste veya yard›mc›ya ihtiyaç duyulur.

3

3--AA¤¤››rrll››kk TTaaflfl››mmaa SSiisstteemmii a) Statik sistem

Ba¤›ms›z olarak ayakta duramayan hastalarda statik sistem gereklidir. Tüm hastalarda statik sistem kullan›labilir, en basit, en yayg›n, maliyeti uygun sistemdir. A¤›r hemiplejik hastalarda vücut a¤›rl›¤› deste¤ini en iyi statik sistem sa¤layabilir (8). Bir çift ma-kara ve yay denge sisteminden oluflur. Teorik olarak statikse de yürüme esnas›nda vücudun a¤›rl›k merkezinin 5 cm’ye kadar ver-tikal yer de¤iflimine izin verir. Ambule olmayan hastalar için en uygun yöntemdir.

b) Dinamik Sistem

Ambule hastalarda endurans geliflimi için dinamik sistemler avantajl› görülmüfltür. ‹lk önce hasta statik sistemle kald›r›l›r, son-ra a¤›rl›klar eklenip ç›kar›lason-rak destek miktar› ayarlan›r. Avantaj› genifl vertikal yer de¤iflimi sa¤lamas›d›r. Karfl› a¤›rl›¤›n hareketi ve ataleti, özellikle hasta ani ad›m veya h›zlanma yapt›¤›nda destek kuvvetinde düzensizli¤e yol açar, hastan›n uyumunu bozar ve gü-vensizli¤e yol açabilir. Bu nedenle kullan›m› s›n›rl›d›r.

c) Dinamik Sistem- Pnömatik

Geliflmifl, teknolojik ve pahal› sistemlerdir. Vücut a¤›rl›k deste-¤i sistem taraf›ndan a¤›rl›¤›n yüzdesi olarak belirlenir. Yürümede ince düzeltmeleri ö¤renmede de faydal›d›r.

4 4-- TTuulluumm

Yüksek oranda a¤›rl›k deste¤i alan hastalarda tulum seçimi ve bedene uygunlu¤u önemlidir. Vücut a¤›rl›¤› çeflitli noktalara da¤›t›l›r. Pelvis k›sm› gluteus maksimus alt kenar›na yerleflir (hasta tulum için-de oturmamal›d›r) ve uyluk kay›fllar› yükü büyük oranda tafl›r. Pelvis ve gö¤üs k›sm› aras› mesafe ayarlan›r. Tulum kol ve bacaklar›n ser-best hareketine izin vermeli, brakial pleksusa bas› yapmamal›d›r.

5 5-- AAyynnaa

Görsel geri bildirim sa¤layarak denge ve düzgün postürün sa¤lanmas› için yard›mc›d›r.

‹‹d

de

ea

all S

Siis

stte

em

miin

n Ö

Öz

ze

elllliik

klle

errii

Sistem 4-5 cm vertikal harekete izin vermelidir (7,8). Hasta tu-lumundan omuz geniflli¤inde iki destek noktas›ndan çekilmelidir. Hastada yorulma veya geliflim durumuna göre deste¤in seviyesi kolayca ayarlanabilmelidir. Düflme esnas›nda emniyet sistemi devreye girip hastay› a¤›rl›¤›n›n üzerinde bir kuvvetle tafl›mal›d›r. Vücut a¤›rl›¤› destek sistemi yürüme esnas›nda a¤›rl›¤›n %40’›na kadar destekleyebilmelidir. A¤›rl›k deste¤ine bafllang›çta %40 ile bafllanmas› önerilir ve hastan›n ihtiyac›na ve geliflimine göre ileri-ki seanslarda %10’a kadar azalt›labilir. %40 üzerinde destek to-puk yer temas›n› engeller, yürüme e¤itimi için etkinlik azal›r (9).

T

Te

erra

ap

piis

sttiin

n R

Ro

ollü

ü

Verilen yard›m “olabildi¤ince az, gerekti¤i kadar fazla” olmal›-d›r. ‹nmeli hastalarda bir veya iki terapist çal›fl›r. Temel prensip var olan istemli aktivitenin kullanabilmesi ve ad›m atma ak›fl›n›n ko-runmas›na yard›md›r. Hastalar tam yard›m al›rlarsa kendi yürüme aktivitelerini durdurabilirler. Amaç ekstremitelerde ritmik ve si-metrik hareketi sa¤lamakt›r. Hem ekstremiteler hem de alt gövde kontrol alt›na al›nmal›d›r. Ekstremiteye dokunurken spastisiteyi artt›rmamak için özel dikkat gösterilmelidir.

Terapist, alt ekstremiteye yürüme siklusu boyunca pozisyon vererek sal›n›m ve basma fazlar›nda ekstremiteyi kontrol eder, ad›mlamaya yard›mc› olur. Ekstremitenin sal›n›m›n›, topuk temas›-n›, dizin hiperekstansiyona gidiflini, ad›mlar›n simetrik olmas›n› kontrol eder.

Resim 1. Vücut a¤›rl›¤› destekli tredmilde yürüme e¤itimi.

Türk Fiz T›p Rehab Derg 2007: 53 Özel Say› 1; 41-4 Turk J Phys Med Rehab 2007: 53 Suppl 1; 41-4 Aral Hakgüder

‹nme Rehabilitasyonunda Tredmil

42

Di¤er terapist veya yard›mc›, yürüme çal›flmas› boyunca verti-kal pozisyonun korunmas›n›, basan ekstremite üzerine a¤›rl›k ak-tar›m›n› kontrol eder, kalça ve gövde ekstansiyonunu sa¤lar, pel-visin yükselmesini engeller ve hastan›n tulum içinde sallanmas›n› önler.

Program süresince spastisitede azalma beklenir. Ancak tulum adduktörler üzerinde çok fazla bas›nç oluflturursa spastisite arta-bilir. Klonus geliflmesi hastada yorgunluk ve dikkat azalmas› gelifl-ti¤ini düflündürür. Bu durumda h›z azalt›l›r, gerekirse seansa ara verilir (8).

K

Klliin

niik

k U

Uy

yg

gu

ulla

am

ma

a Ö

Örrn

ne

ek

klle

errii

Ambulasyon yetene¤i olmayan inmeli hastalarda uygulanan bir çal›flmada üç fazl› rehabilitasyon program›, VADT-Bobath yön-temli fizyoterapi-VADT olmak üzere s›rayla uygulanm›fl ve yürüme yeteneklerindeki anlaml› art›fl›n VADT fazlar›nda elde edildi¤i göz-lenmifltir (6). Visintin’in (1) ambule olmayan hastalar›n al›nmad›¤› bir çal›flmas›nda, vücut a¤›rl›¤› destekli ve desteksiz tredmil yürü-me e¤itimi almak üzere 100 inyürü-meli hasta iki gruba ayr›lm›fl ve vü-cut a¤›rl›¤›n›n %40’›na kadar destek verilmifltir. VADT grubunda 6 hafta sonunda fonksiyonel denge, motor iyileflme, zeminde yürü-me h›z› ve enduransta anlaml› iyileflyürü-meler saptanm›flt›r.

En az orta düzeyde yürüme deste¤i gereken subakut inmeli 56 hastan›n al›nd›¤› bir çal›flmada; VADT ile erken agresif cihazla-ma ve hemi-bar yard›ml› yürüme e¤itimi karfl›laflt›r›lm›fl ve eflde-¤er etkinlik bulunmufltur. Ancak hemianopik vizuel defisit, hemi-hipoestezi olan a¤›r hemiparezik alt-grupta VADT’›n daha faydal› oldu¤u görülmüfltür (10).

Erken dönem 73 hastada 2 ay süreli VADT ve zeminde yürüme e¤itiminin karfl›laflt›r›ld›¤› bir çal›flmada, bitimde ve 10 ayl›k kontrol-de eflkontrol-de¤er sonuçlar al›nm›fl, ancak zeminkontrol-de yürüme e¤itiminin kontrol-de kapsaml› bir motor ö¤renme program› görmesi dikkat çekicidir (11).

Barbeau ve Visintin (12) yürüme h›z›, endurans, fonksiyonel den-ge, motor iyileflme aç›s›ndan VADT’› üstün bulmufl, ayr›ca a¤›r he-miplejikler ve yafll›lar›n (65-85 yafl) VADT’dan daha anlaml› fayda gördü¤ünü vurgulam›fllard›r. Yard›mla en az 12 metre yürüyebilen, 6 haftadan erken hastalarda uygulanan bir çal›flmada minimal des-tekli tredmil ile beraber uygulanan Bobath yönteminin, sadece Bo-bath’a göre yürümede anlaml› düzelme sa¤lad›¤› görülmüfltür (13). K›rkdört kronik inmeli hastada yap›lan bir çal›flmada ‘gait tra-iner’ adl› özel gelifltirilmifl programl› tredmil üzerinde yürüme e¤i-timi sistemi ile birlikte fonksiyonel elektriksel stimülasyon uygula-mas› sadece ‘gait trainer’ ve zeminde yürüme e¤itimine göre üs-tün bulunmufltur. Bu yöntemler ambule ancak yürüme ba¤›ms›zl›-¤› yeterli olmayan hastalar için önerilmifltir (14). Werner ve ark. (15)’n›n ambule olamam›fl 4 ila 12 haftal›k 30 hastadan oluflan ça-l›flmas›nda, bir gruba s›ras›yla ‘gait trainer’-tredmil-‘gait trainer’, di¤er gruba da tredmil-‘gait trainer’-tredmil tedavileri her iki sis-temde de vücut a¤›rl›¤› deste¤i ile 6 hafta süreyle uygulanm›flt›r. ‘Gait trainer’ ad›mlar› temas ve sal›n›m fazlar› %60 ve %40 ola-rak simule eden, kadans, ad›m uzunlu¤u ve h›z›n ayarland›¤› bir programl› bir cihazd›r. Yürüme yetene¤i, h›z›, Rivermead indeksi için iki yöntemde de düzelmeler görülmüfltür. ‘Gait trainer’ ile al›-nan sonuçlar daha üstün, ancak 6 ayl›k kontrol sonunda sonuçlar benzer saptanm›flt›r. Her iki yönteminde ayak bile¤i spastisitesi üzerinde etkisi görülmemifltir. Hasta tercihi ‘gait trainer’ olmufl ve önemli bir avantaj› da terapistlerin ifl yükünü azaltmas› olarak bildirilmifltir.

Bölümümüzde VADT e¤itiminin cihazl› veya cihazs›z sorunlu ambule olan hemiparezik hastalarda, fonksiyonel son duruma

etki-sini araflt›rmak amac›yla bir çal›flma uygulad›k. ‹nme süresi 3 ila 24 ay olan 20 hastaya 6 hafta 0,8-2,2 km/saat h›zda VADT uyguland›. Düzenek tredmil etraf›na yerlefltirilen metalden bir iskelenin üze-rinde as›l› iki tafl›y›c› makara ve tuluma her iki omuz hizas›ndan as›-l› zincirlerden olufluyordu. Destek seviyesi hemiparezik aya¤›n tek basma faz›nda yük verildi¤inde kalça ve dizde fleksiyona gidifle izin vermeyen a¤›rl›k deste¤i olarak hastaya göre ayarland›. Yürüme h›z›, endurans›, Rivermead ve alt ekstremite Brunnstrom düzeyin-de anlaml› geliflme eldüzeyin-de edildi; ancak düzeyin-destek cihaz› kullan›m› ve alt ekstremite spastisitesinde de¤ifliklik görülmedi (16).

H

Ha

an

ng

gii ‹‹n

nm

me

ellii H

Ha

as

stta

alla

arr F

Fa

ay

yd

da

a G

Gö

örre

eb

biilliirr?

?

Ambule olmayan hemiplejikler, esas hedef hasta grubudur. Konvansiyonel yürüme e¤itimi daha fazla efor ve personel gerek-tirmektedir. VADT akut, subakut ve kronik dönemlerde de uygula-nabilir. Ambule ancak yürüme sorunu olan hastalar da VADT ile e¤itimden fayda görebilirler.

H

Ha

as

stta

a S

Se

eç

çiim

mii

Oturma dengesi olan, yard›ml› veya yard›ms›z aya¤a kalkabil-me düzeyi yeterli olan, genel durumu stabil, biliflsel durumu ye-terli (Mini mental>20) inmeli hastalar VADT e¤itimine al›nabilirler. Tedavi protokolleri 20-30 dakikal›k seanslar halinde, haftada 3-5 gün olarak 6-8 haftay› içerebilir. Seans süresi hastan›n tole-rans› ve uyumu ile artabilir. Her seans öncesi-sonras› ve hastan›n yak›nmas› olursa seans esnas›nda kan bas›nc› ve nab›z kontrol edilmelidir.

U

Uy

yg

gu

ulla

an

na

am

ma

ay

ya

ac

ca

a¤

¤›› D

Du

urru

um

mlla

arr

• Periferik damar hastal›¤› • Obesite (>110 kg)

• Alt ekstremitede kontraktür • Kontrol edilemeyen diyabet • A¤›r spastisite

U

Uy

yg

gu

ulla

am

ma

ay

y›› K

Ke

es

sm

me

ey

yii G

Ge

erre

ek

kttiirre

en

n D

Du

urru

um

mlla

arr

• Konfüzyon • Anjina bafllang›c› • Dispne

• Kan bas›nc› de¤ifliklikleri • Bradikardi

• Afl›r› yorgunluk • Klonus geliflimi

R

Ro

ob

bo

ottiik

k T

Trre

ed

dm

miill E

E¤

¤iittiim

mii

‹leri teknoloji ve maliyet gerektiren kompüterize cihazlar kul-lan›l›r. Normal yürüme paternindeki hareketleri özel yaz›l›m› ile sa¤lar. Tüm eklemler monitörize edilebilir. Tredmil üzerindeki ayak hareketleri optik sensörler ile kontrol edilip de¤erlendirilebi-lir. Terapistlerin fiziksel eforunu azalt›r, kontrollü s›k tekrarlayan

Türk Fiz T›p Rehab Derg 2007: 53 Özel Say› 1; 41-4 Turk J Phys Med Rehab 2007: 53 Suppl 1; 41-4

Aral Hakgüder ‹nme Rehabilitasyonunda Tredmil

43

e¤itim sa¤lar. Robotik tredmil özellikle spinal kord lezyonlar›nda uygulanmakta ve etkin görülmektedir. ‹nme rehabilitasyonunda yeterli çal›flma ve kan›t yoktur. ‹nmeli hastalarda üst ekstremite robotik e¤itimi geliflmekte olan yöntemlerdendir. Ancak yürüme e¤itimi için robotik sistem çok gerekli görülmemektedir. Hesse, in-meli hastalarda ‘gait trainer’-yürüme simulasyon sistemini öner-mektedir (17,18).

S

So

on

nu

uç

ç

Vücut a¤›rl›¤› destekli tredmil ile yürüme e¤itimi, ambule ol-mayan ve yürüme sorunlu inmeli hastalarda faydal› bir yöntemdir. Simetrik yürüme paterninin kazan›lmas›nda, yürüme h›z› ve endu-rans›n›n artt›r›lmas›nda etkindir. Tek bafl›na mucize bir yöntem de¤ildir, di¤er rehabilitasyon yöntemleri ile birlikte uygulanmas› önerilmektedir. ‹yileflme süresini h›zland›r›r ve gerekli fiziksel efordan tasarruf sa¤lar. Yürüme e¤itimindeki olumlu etkilerinin araflt›r›lmas› için kinematik analizi içeren metodolojisi güçlü, kontrollü çal›flmalara gerek duyulmaktad›r.

K

Ka

ay

yn

na

ak

klla

arr

1.Visintin M, Barbeau H, Korner-Bitenski N, Mayo NE. A new approach to retrain gait in stroke patients through body weight support and treadmill stimulation. Stroke 1998;29:1122-8.

2.Hesse S, Werner C, von Frankenberg S, Bardeleben A. Treadmill training with partial body weight support after stroke. Phys Med Rehabil Clin N Am 2003;14:111-23.

3.Barbeau H, Rossignol S. Recovery of locomotion after chronic spinalization in the adult cat. Brain Res 1987;412:84-95.

4.De Leon RD, Hogdson JA, Roy RR, Edgerton VR. Locomotor capacity attributable to step training versus spontaneous recovery after spinalization in adult cats. J Neurophysiol 1998;79:1329-40. 5.Hornby TG, Zemon DH, Campbell D. Robotic-assisted,

body-weight–supported treadmill training in individuals following motor incomplete spinal cord injury. Phys Ther 2005;85:52-66.

6.Hesse S, Bertelt C, Jahnke MT. Treadmill training with partial body weight support compared with physiotherapy in nonambulatory hemiparetic patients. Stroke 1995;26:976-81.

7.Wilson MS, Qureshy H, Protas EJ, Holmes SA, Krouskop TA, Sherwood AM. Equipment specifications for supported treadmill ambulation training: A technical note. J Rehabil Res Dev 2000;37:415-22.

8.Mueller S, Wernig A. Laufband Therapy. The Manual; www.meb.uni-bonn.de/wernig/downloads/manual2005.pdf.

9.Miller EW, Quinn ME, Seddon PG. Body weight support treadmill and overground ambulation training for a patient with chronic disability secondary to stroke. Phys Ther 2002;82:53-61.

10.Kosak MC, Reding MJ. Comparison of partial body weight-supported treadmill gait training versus aggressive bracing assisted walking post stroke. Neurorehabil Neural Repair 2000;14(1):13-9.

11.Nillson L, Carlsson J, Danielsson A, Fugl-Meyer A, Hellstrom K, Kristensen L, et al. Walking training of patients with hemiparesis at an early stage after stroke: A comparison of walking training on a treadmill with body weight support and walking training on the ground. Clin Rehabil 2001;15:515-27.

12.Barbeau H, Visintin M. Optimal outcomes obtained with body-weight support combined with treadmill training in stroke sub-jects. Arch Phys Med Rehabil 2003;84:1458-65.

13.Eich HJ, Mach H, Werner C, Hesse S. Aerobic treadmill plus bobath walking in subacute stroke: A randomized controlled trial. Clin Rehabil 2004;18:640-51.

14.Peurala S, Tarkka IM, Pitkanen K et al. The effectiveness of body weight supported gait training and floor walking in patients with chronic stroke. Arch Phys Med Rehabil 2005;86:1557-64.

15.Werner C, von Frankenberg PT, Treig T, Konrad M, Hesse S. Treadmill training with partial body weight support and an electromechanical gait trainer for restoration of gait in subacute stroke patients. A randomized crossover study. Stroke 2002;33:2895-901.

16.Tuna FY. Hemiparezik hastalarda vücut a¤›rl›¤›n›n k›smi deste¤i ile yürüme band› üzerinde uygulanan yürüme rehabilitasyonunun fonk-siyonel son duruma etkisi. Uzmanl›k Tezi. Trakya Üniversitesi; 2004. 17.Hesse S, Schmidt H, Werner C. Upper and lower extremity robotic devices for rehabilitation and studying motor control. Curr Opin Neurol 2003;16:705-10.

18.Winchester P, Querry R. Robotic orthoses for body weight-supported treadmill training. Phys Med Rehabil Clin N Am 2006;17: 159-72.

Türk Fiz T›p Rehab Derg 2007: 53 Özel Say› 1; 41-4 Turk J Phys Med Rehab 2007: 53 Suppl 1; 41-4 Aral Hakgüder

‹nme Rehabilitasyonunda Tredmil

44