Transplantasyon sonrası erken dönemde renal allograftlerin fonksiyonlarının takibinde difüzyon ağırlıklı görüntülemenin (DAG) kullanılabilirliği

EGE ÜNİVERSİTESİ TIP FAKÜLTESİ

GENEL CERRAHİ ANABİLİM DALI

TRANSPLANTAS N S NRASI ERKEN D NEMDE RENAL

ALL GRAFTLERİN F NKSİ NLARININ TAKİBİNDE

DİFÜZ N AĞIRLIKLI G RÜNTÜLEMENİN (DAG)

K LLANILABİLİRLİĞİ

TIPTA ZMANLIK TEZİ

Dr. Hasan AŞAR

Tez Danışmanı

Doç. Dr. İlhami S LAK

NS Z

Hiç bitmeyecekmiş gibi başlayıp göz açıp kapayıncaya kadar geçen genel cerrahi eğitim sürecinde, herbirinin üzerimde ayrı ayrı emeği olan, bizlerin iyi hekim, iyi cerrah olarak yetişmesinde gerek bilgi, birikim ve deneyimleri gerekse rol model olarak bizlere örnek olan hocalarım, başta Anabilim Dalı Başkanımız Prof. Dr. Mustafa Yılmaz’a, saygıdeğer hocalarım Prof. Dr. Rasih Yılmaz, Prof. Dr. Adem Güler, Prof. Dr. Mahir Akyıldız, Prof. Dr. Mustafa Ali Korkut, Prof. Dr. Cüneyt Hoşcoşkun, Prof. Dr. Ahmet Çoker, Prof. Dr. Erhan Akgün, Prof. Dr. Sinan Ersin, Prof. Dr. Gökhan İçöz, Prof. Dr. Murat Sözbilen, Doç. Dr. Levent Yeniay, Doç. Dr. Cemil Çalışkan, Doç. Dr. Özgür Fırat, Doç. Dr. Özer Makay, Doç. Dr. Taylan Özgür Sezer ve Doç. Dr. Ömer Vedat Ünalp’e sonsuz teşekkürlerimi sunarım.

Tez çalışmam süresince benden tecrübelerini, desteğini ve hoşgörüsünü esirgemeyen değerli tez danışman hocam Doç. Dr. İlhami SOLAK’a ayrıca teşekkür ederim.

Yenilikçi yaklaşımları, cerrahi teorik ve pratik bilgileri ile eğitimimde yadsınamaz payı olan Op. Dr. Tayfun Yoldaş, Op. Dr. Alper Uğuz, Op. Dr. Murat Özdemir, Op. Dr. Osman Bozbıyık abilerime sonsuz teşekkür ederim.

Asistanlığım süresince birlikte çalıştığımız destek ve dostluklarını minnetle ve özlemle anacağım tüm asistan arkadaşlarıma, hemşirelere ve personellere çok teşekkür ederim.

Bugünlere gelmemde asla ve asla ödenemeyecek emekleri olan aileme sonsuz teşekkürü borç bilirim.

İÇİNDEKİLER

KISALTMA VE SİMGELER ... vii

TABL LAR LİSTESİ ... ix

ŞEKİLLER LİSTESİ ... xi 1.GİRİŞ ... 1 2.GENEL BİLGİLER ... 3 3. GEREÇ VE NTEM ... 60 4. BULGULAR ... 63 5.TARTIŞMA ... 68 6.S N Ç ... 75 7.KAYNAKLAR ... 77

TRANSPLANTAS N S NRASI ERKEN D NEMDE RENAL

ALL GRAFTLERİN F NKSİ NLARININ TAKİBİNDE DİFÜZ N

AĞIRLIKLI G RÜNTÜLEMENİN DAG K LLANILABİLİRLİĞİ

ZET

Amaç: ransplantasyon sonrası erken dönemde renal allogra tlerin onksiyonlarının takibinde

e gelişebilecek olası erken komplikasyonların (ATN ve AR gibi tanısında DAG’nin kullanılabilirliğinin değerlendirilmesi amaçlanmıştır.

öntem: Ege Üni ersitesi ıp Fakültesi Organ Nakli Kliniği’nde 1998-2016 yılları arasında

canlı ericili eya kada erik olarak yapılan 24 renal transplantasyonlu hasta çalışmaya prospekti olarak alındı. Çalışma grubu olarak Renal transplant uygulanmış klinik e laboratuar olarak rejeksiyon e ya akut tübüler nekroz tablosu olan 14 adet hasta hasta grubunda değerlendirildi. Kontrol grubu oluşturulmasında Renal transplant uygulanmış klinik e laboratuar olarak rejeksiyon e ya akut tübüler nekroz tablosu olmayan 10 adet hasta kontrol grubunda değerlendirildi. Hastalar işlem öncesinde ayrıntılı şekilde bilgilendirilip, aydınlatılmış onam ormları erilerek okumaları sağlandı, işlemler ile ilgili sordukları sorular ce aplandırıldı. Hastalar klinikte yatmakta idi. Randomize olarak seçildi. Radyoloji anabilim dalında böbreklere yönelik di üzyon R görüntüleme tekniği uygulandı. R çekim süresi 11 dakika, 56 saniye olarak belirlendi. Aksiyel DAG single shot eko-planar görüntüleme tekniği ile sağlandı. Difüzyon gradient b değerleri 50, 400 ve 800 s/mm2 kullanıldı. Transplante böbrek üst pol, orta kesim ve alt pol düzeylerinden korteks ve medulla kesimlerinden dairesel ROI (region of interest) kullanılarak ADC ölçümleri yapıldı. Çalışmada toplanan erilerin analizi, istatistiksel yazılım

paketi SPSS 23 (Statistical Package for the Social Sciences – IB ® kullanılarak yapıldı. İstatistiksel anlamlılık düzeyini belirlemek için, %95 gü en aralığında e p<0,05 anlamlı kabul edildi.

Bulgular: Çalışma kriterlerine uyan 24 Renal ransplantlı hasta çalışmaya dahil edilmiştir.

Hasta grubunda yeralan 14 olgunun yaş ortalaması 44,6±13,65 yıl olarak bulunurken, kontrol grubunda yeralan olguların yaş ortalaması ise 41,8±18,3 yıl olarak saptanmıştır. En küçük yaş 14 olurken en büyük yaş 64 olarak bulunmuştur. Çalışma kapsamında yeralan hasta grubu olguların 7’si (%50 kadın hastalardan oluşurken, 7’si (%50 erkekdi. Kontrol grubunda bulunan olguların ise 7’si (%70 kadın hastalardan oluşurken, 3’ü (%30 erkeklerden oluştuğu tespit edildi. Ayrıca hasta grubu olguların 7’si (%50 e kontrol grubu olguların 4’ü (%40 canlıdan alınan böbrek ile transplant olurken, hasta grubu olguların 7’si (%50 e kontrol grubu olguların 6’sı (%60 kada radan alınan böbrek ile transplant yapıldığı tespit edildi. Çalışmamızda hasta grubunda yeralan 14 olgunun idrar protein ortalaması 63,1±51,7olarak bulunurken, kontrol grubunda yeralan olguların idrar protein ortalaması ise 10,3±3,05 olarak saptanmıştır. Bunun yanı sıra hasta grubunda yeralan 14 olgunun eGFR ortalaması 23,31±13,6 olarak bulunurken, kontrol grubunda yeralan olguların eGFR ortalaması ise 65,97±12,3 olarak saptanmıştır. Hasta e control grupları arasında bütün böbrek pollerinde istatistiksel olarak anlamlı e ku etli bir ilişki saptanmıştır (p<0,05 . Klinisyenin ATN ve Red ce apları arasındaki ilişki incelendiğinde; sadece Korteks üst pol ile edulla Üst polde

pollerinde istatistiksel olarak anlamlı e ku etli bir ilişki saptanmıştır (p<0,05 .

Sonuç: Çalışmamızda sonucunda, renal transplantasyonlu hastalarda renal kortikal ADC

değerleri kontrol grubuna göre azalma göstermektedir. Kantitati renal DAG incelemesi, renal transplantasyonlu hastalarda renal hasarı belirlemede e e relemede yardımcı bir yöntem olabilir.

Anahtar Sözcükler

:

USE OF DIFFUSIVE WEIGHTED IMAGING (DAG) FROM FUNCTIONS OF RENAL ALLOGRAFT IN EARLY AFTER TRANSPLANTATION

ABSTRACT

Objective: It is aimed to evaluate the usefulness of DAG in the diagnosis of possible early

complications (such as ATN and AR) following the functions of renal allografts in the early post-transplant period.

METHODS: Between 1998 and 2016, 24 patients with renal transplantation who were living

donor or cadaveric were studied prospectively at Ege University Medical Faculty Organ Transplantation Clinic. The study group consisted of 14 patients with renal transplantation who underwent clinical and laboratory rejection or acute tubular necrosis. In the control group, 10 patients with Renal transplant were treated clinically and laboratoryly without rejection or acute tubular necrosis. Patients were informed in detail before the procedure and were given informed consent forms and answered questions about the procedures. The patients were in the clinic. Selected as random. Diffusion MR imaging technique was applied to the kidneys in radiology department. The duration of MR exposure was 11 minutes, 56 seconds. The axial DAG single shot is provided with an eco-planar imaging technique. Diffusion gradient b values of 50, 400 and 800 s / mm2 were used. ADC measurements were performed using circular ROI (region of interest) from the cortex and medulla sections of the transplanta renal upper pole, middle pole, and lower pole. Analysis of the data collected in the study was made using statistical software package SPSS 23 (Statistical Package for the Social Sciences - IB ® . o determine the statistical signi icance le el, 95% con idence inter al and p <0.05 were considered significant.

Results: Twenty-four renal transplant patients who met the study criteria were included in

the study. he mean age o the 14 patients included in the patient group was 44.6 ± 13.65 years, while the mean age o the patients in the control group was 41.8 ± 18.3 years. The youngest age was 14 and the largest age was 64. Seven (50%) of the cases were female and 7 (50%) were male. Of the cases in the control group, 7 (70%) were female and 3 (30%) were male. In addition, 7 (50%) of the patient group and 6 (60%) of the control group were transplanted with the kidney from the living donor, while 7 (50%) of the patient group and 4 (40% It was found that the transplant was made with the kidney taken from cadaver. In our study, urinary protein a erages were ound to be 63,1 ± 51,7 in 14 patients who were included in the patient group whereas urinary protein averages in the control group were found to be 10,3 ± 3,05. In addition, the EGFR mean o 14 patients included in the patient group was ound to be 23.31 ± 13.6, while the EGFR average of the patients in the control group was ound to be 65.97 ± 12.3. here was a statistically signi icant and strong correlation between all patients and control groups in all kidney poles (p <0.05). When the relationship between the clinician's ATN and Red answers is examined; Only a statistically significant relation was not found between cortex upper pole and Medulla upper pole (p> 0,05). However, there was a statistically significant and strong correlation between all other kidney poles (p <0.05).

transplantation decrease compared to the control group. Quantitative renal DAG screening may be helpful in identifying and staging renal injury in renal transplant patients.

Key Words: Renal Transplantation, Renal Diffusion Weighted Magnetic Resonance Imaging

KISALTMA VE SİMGELER

ADC Apperent Diffusion Coefficients

BOLD Blood Oxygen Level Dependent

BW Bandwidth

DAG Di üzyon AğırlıklıGörüntüleme

DM Diabetes Mellitus

DN Diyabetik Nefropati

EPI Echo Planar Imaging

FOV Field of View

GFH Glomerüler Filtrasyon Hızı

MDRD Modification of Diet in Renal Disease

MR Manyetik Rezonans

MRG anyetik Rezonans Görünütüleme NEX Number of Excitation

PRA Panel Reaktif Antikor

RF Radyo Frekans

ROI Region of Interest

SDBY Son Dönem Böbrek Yetmezliği SGO Sinyal Gürültü Oranı

SI Sinyal İntensitesi T Tesla T1A 1 Ağırlıklı T2A 2 Ağırlıklı TE Eko Zamanı TR ekrarlama Zamanı

TABL LAR LİSTESİ

ablo 1. Hasta e Kontrol Grubu Olgulara Ait Yaş Verileri

Tablo 2. Hasta ve Kontrol Grubu Olgulara Ait Cinsiyet Verileri ablo 3. Hasta e Kontrol Grubu Olgulara Yapılan Nakil ürü

ablo 4. Hasta e Kontrol Grubu Olgulara Ait İdrar Protein ve e-GFR Değeri Verileri

Tablo 5. Hasta ve Kontrol Grubu Olgulara Ait Panel Reaktif Antikor (PRA) Verileri

ablo 6. Böbreklerin üst, orta e alt pollerinden ölçülen e böbrekleregöre hesaplanan ortalama ADC değerleri (x 10¯³ mm²/sn

7. Hasta grubunda Klinisyenin Görüşüne Göre Böbreklerin Üst, Orta Ve Alt Pollerinden Ölçülen Ve Böbreklere Göre Hesaplanan Ortalama ADC Değerleri (X 10¯³ m²/Sn

ablo 8. Hasta grubunda Böbreklerin Üst, Orta Ve Alt Pollerinden Ölçülen Ve Böbreklere Göre Hesaplanan ADC Değerleri Arasındaki Kolerasyonlar

ablo 9. Kontrol grubunda Böbreklerin Üst, Orta Ve Alt Pollerinden Ölçülen Ve Böbreklere Göre Hesaplanan ADC Değerleri Arasındaki Kolerasyonlar

ŞEKİLLER LİSTESİ

Şekil 1. Böbreğin yapısı. Şekil 2.Ne ronun Yapısı Şekil 3.Bowman Kapsülü

Şekil 4. Renal arterin dallanma paterni Şekil 5.Renal mikro asküler anatomi Şekil 6. Renal enöz anatomi.

Şekil 7. Heterotopik nakil Şekil 8.Ortotopik nakil

. .(1) . . . .(1,2) . gibi mortalite oranl .(3)

. . . . .(4,5) .

U ekokardiografi ve koroner stress testleri . . 6 . R . . R - 6 . R U . - invaziv bir magnetik rezonans ( R .

(ATN ve R .

N L B L L BÖB KL IN N TO ISI L1-L3, solda T12-L2 . . . . 11 6 3 . O 150 135 . . Ö . . x x . . . . x (8). laterale m. psoas major, m. quadratus lumborum ve m. transversus . . . . . ekstraperiton . P . (9).

F kesilmelidir. Her bir . . . İ a cava inferior ile . F . . q slumborumu . . P . ark (8,9). Böbreğin Yapısı . İ . . P . x . x . x . R cortex . ( . 2 8

ekil 1. Böbreğin yapısı. Her 1–4 . 2 . . . topla 9 .

ekil 2.Nefronun Yapısı

Her renal cisimcik (corpusculum renale) kapiller bir yumak o . w le . w . w . . İ . “P ” . V etal . “İ ” . Parietal . “ ” epitel .(10)

ekil 3.Bowman Kapsülü

Her renal cisimcikte (corpusculum renale) bir damar bir de idrar kutbu bulunur. Damar kutbundan afferent arterioller girerken ve efferent arterioller . İ kutbunda . 2–5 (11) inen U . 60 μ 12 μ aralarak inen kolun . . E (11).

1/ bulunur, . kortikal . . intertisyumda hipertonik gradiyenti intertisyumdaki hipertonik ortam . J derinliklerine inerler. Bu

. Ö kol bulunmaz (10). korur . . kortekste kutbuna . modifiye olur. Distal . Bu (11,12). . organel . . tedir. . kanallar oynar. (12) Böbreğin Histofizyolojisi kimyasal . F . olan maddeleri emer, bu . zaman .

. dengesini kontrol eder(13).

E 1 2–1 3 . 4–5 . İ 125 124 1 . 1500 . . 0–90 nm . R bsorbsiyon ve ekskresyonun .Proksimal sodium %85 . sodyum, p bulunan Na+/K+- P . F . Filtratta az miktarda bulunan proteinin emilimi pinositozla . P bulunan . proks . . maddelerin (13,14). . idra .

. Ç . . . . hidrojen ve . -baz dengesinin (15). (ADH) . epiteli suya . kapillerlerine a . O bir araya toplanabilir (15).

Böbreğin Damarları ve Lenfatikleri

. . Genellikle L1 ve L2 r. Sol renal arter genellikle (16).

Her bir renal arter hilumdan girer ve b . Bu dallara . iki tanesi pelvis renalisin . . segmentlerin her biri her bir . arterler ise lo bir lobar arter bir renal piramidalise gider.(17)

ekil 4. Renal arterin dallanma paterni ve bu interlober arterler . . arterler birbirleriyle a . . . İ taraflara uzanan ince dallara ise afferent (18).

ekil 5. enal mikrovasküler anatomi w capillare . E . İ renal v . R . (19).

ekil 6. enal venöz anatomi.

. . . ve capsula adiposad halindedir.

4 5 . noduna drene olur (18,19).

Normal enal rter ve aryasyonları

R mezenterik 2. ar. . daha uzun seyirlidir (20)

R inmesi cerrahi mortalitesinin

. Populasyonun %70- 5 artere sahiptir, kalan ya daha fazla renal artere sahiptir (10).

E . . veya ana iliak arterlerden . mezenterik arterle .

hilusa giriyorsa hiler arter . . 1–2 mm ile 5–6 cm . olabilir. Erken dallanma veya prehilar dallanma renal arter hemen sonraki 1,5–2 segmentinde izlenen dallanma paternidir (21).

Normal enal en ve aryasyonları

. R genellikle hilum . R nazaran renal venler %92 rak tek renal ven mevcuttur. avertebral venle . Sol renal anteriorundan seyrederek (22). R paternler . R . E bunlar vena (22).

Böbrek Transplantasyonunun errahi Tekniği

21. transplantasyonunun olarak belirgin mesafe . i J 1 28-1 93 . 28-19. n ilk hayvan .1912 F x Charles Claude . 1950 tercih edi (20,22). Heterotopik Nakil: . . R . cerraha arter ve ven 15 . R ven eksternal iliak arterin medialinde eksternal iliak vene anastomoze edilir. Renal arter eksternal iliak arterde -yan anastomoze edilir.

Ortotopik Nakil:

uygulanabilmesi nedeniyle ortotopik nakil nadiren tercih edilmektedir. Ortotopik nakilde renal graft . uygun heter . O . splenik arterine . (23).

ekil 8.Ortotopik nakil DI YON N L Difüzyon iziği . Bu nedenle, dif . .

(24,25) . . . . O .(26) .

ekil 9. Yüksek ve ü ük selüleriteli böl eler e su moleküllerinin hareketleri ve birim zamanda kat ettikleri mesafeler (X)

w E 1905 . . . İ . (25).

L . . Ö . R . lerinin rastgele hareketini ifade etme terimdir. termal enerjiden elde edilir (26).

F . Ç .

ekil 10.Yüksek konsantrasyonlu alan an ü ük konsantrasyonlu alana ifüzyon J / x . x . J= - Δ / Δx 2/ . E (28).

. İ . (26).

ekil 11. zotropik ve anizotropik ifüzyon a su moleküllerinin hareketlerinin ematik örünümü. F . . = 0 mo . = 0 hareketini . . E R (28). E . P R . Bu sebeple, ‘ .

R . . İ , randomize harekettir. A . . . . (28). D Haritası Ö . . 2 .(29) . . .(29) R E EPI . E 180 RF . / olan duya . EPI . . , ikinci gradiyent ise r .

. (30).

Difüzyon ın Klinik Kullanım lanları

R . 6 . - . (31).

Transplante Böbrekte Difüzyon kullanımı

R “ ” . . . . . (32). O 20. . ilerlemeler ve . dir. . U O U w

2009 105000 ancak 28000 (33). TRANSPLANTASYON O . . O : . . (b) Allot : . O gereklidir. : . r.(34). Transplantasyon tarihi : 20. . . İ x .R V 1940 . İ P . w 1940 . . Ç . İ J 1954 ikizleri . . İ ve 6- . 1960 . İ .1980 - . R . (35)

Transplantasyon mmunobiyolojisi . İ patojenl . . . İ L . 6. . İ . . I L -A, HLA-B, HLA- . II P . (36) L . . L o . . E . lenfositlerin, L . . L . . L olur ve 3 .

Allo-tanıma ve lenfosit aktivasyonu

. - . .

L . Direk L . İ P . P (38). L . İ / 3 . -1 . F kat bu -2 .İ 40/ 154 // 28 . P 40 154 . . 1 2 IL-2 sitokinin transkripsiyonu artar, IL-2 . .(39)

plant rejeksiyonunda ana makanizma olsa da B . L . . ejeksiyon Kliniği P . . o : .(38)

Hiperakut Rejeksiyon Ç undan . L O . . -matching testleri ile hiperakut rejeksiyonlar . - . (40) Akut Rejeksiyon . . . r fonksiyon testleri, pankreas . (41)

Kronik Rejeksiyon

R . ebilir. Mekanizma tam . İ . Klinik mmünsüpresyon . İ . İ 1960 19 0 1980 .(42)

1990 F daha da artt . İ . ve tek bir ajana . Z . deneyimlerini, risk profiller . İ : . 3-6 ayda en / antifungal . (43) (a) -T lenfosit tedaviler veya T lenfositlerin fonksiyonunu bloke eden (non-depleting) antikorlar ile in *** 11.3 . n üksiyon İ e non- . Ç . Depleting Antikorlar . . Bu ajanlar T ve B lenfositler .

6 / . 3 / . . enellikle premedikasyon . (44) Non-Depleting Antikorlar

Basiliximab (Simulect) anti-CD25 monoklonal antikordur. IL-2 α 25 . IL-2 . x . . IL-2 . iliximab klinik 25 . x F .(45). -CD52 monoklonal antikordur. . . . 30 %99 . 3 12 . 36. %50 . . . U infeksiyon ve post-trasplat len . .(46)

D Kortikosteroidler itibaren . . (first- . . E (47). . **** (48). E : . . P 5-15 . P3 4 P3 5 . (49) Azatiyoprin

Bir antimetabolit olan azatiyoprin (AZA), 6- . Z . 40 jan . F Z . F

AZA te . F . Z . L . . E Z . Ö Z Z % 5 (48,49) Mikofenolat Mofetil 1995 İ F . F . P .(48) Mi I P . F 250 500 1 . I erilen bir enterik- I . F P . Ç P . F I . Ö it ve gastrit kabaca %5 V . L F ajan . F

(50).

Sirolimus

OR (Rapamune). Bir kilit regulatuvar kinaz olan mTOR, IL-2 1 . OR F -506 F P sirolimus-F P OR . proliferasyonunu da inhibe eder. Sirolimus bir CYP3A4/4 sub 51

. kombinasyonlarda, sirolimus genellikle steroid dozun . . pertrigliseridemidir. Yara F alevlenmektedirler. Siklosporin 1980 . . IL-2 . . .

. olan Gengraf ve Ne- . 3 250-350 mg/ml 150-250 / . P450 . . Hiperkalemi ve . . (52) . . Takrolimus . İ -2 . Nakilden sonra ilk 3 ay 8-12 / sublingual olarak verilebilir. Daha sonra 6-10 / . .(53)

Humoral Rejeksiyon itüksimab

Bir kimerik anti- 20 F . 20 . 20 : . (54)

Bortezomib F . . .(55) Ekulizumab 5 F . N KS YONL L N T L İ . . . İ . İ . . . E . E umlu patojenler sebebiyle olabilirler (bakteriyel, viral ve . . .(55) . . intra-abdominal apse ve yara infeksiy .

. İ - : .(56) -abdominal infeksiyon . Ö . . İ - : . . . İ . E E P . r. Lokalize infeksiyonlar veya apse peruktan drenaj ve antibiyotikle tedavi edilebilir.

. ant . E edilmelidir. . nedeniyle ortaya . V V E V . V . V V / E V . V -

. İ 3-6 ayda veya rejeksiyon tedavisi . V 12 . V - . -invaziv CMV IV veya ikisiyle birden tedavi edilmelidir. Bu uygulama hafif- V . (58,59) E V P L . P L . E V . E aza . PL . (58,59) 6 . - . IV . O . . .

Histoplasma capsulatum Ohio ve Mississippi nehirlerinin vadilerindeki tavuk . : . 3-13 ay) . R nadirdir . İ %20 . F . Pneumocyst P P .

trimetoprim- P- P P . (59) Maligniteler . 1 5 000 10 656 . 2.10 . : - . E .(60) O N ÇIK I I S KL N SI ( UH SI) O . . . . 58 . O U O . erlendirilmesi ve . V e ekibine, . L . O 10 er . 2003 ‘ U O İ .

. 200 .(61) . x engeller ve endojen porsin retrov x . . 110 000 listesindedi 2011 28456 .(62) Ka avra Donörler . Ö . Ö . O 1968 1981 ‘ . . gereklidir.(639 . taklit eden – ko . E . Ö t 4 :

EE erebral, . P . . P . U . IV . mlar U O . (64) O korumaya ve periferik oksijen d . . . . Spinal kordun ve sempatik sistemin . f monitorizasyon ve .(65) . E

. V 36.0 3 .5 0 100 lobin 10 / .(66) . P 198 . O . İ . - duodenumun tam mobilizasyonu) yap . . . u retrakte edilmesi superior . la zarar .(66) . I V . hilus ve pankreas . . kesilmelidir. .

. E duodenum antimikro . 300 / . İ V . .(67) Ö O 1990 transpla . . III . . . . . .(68) zaman ar . . 25 . x -corporeal membran oksijenizasyonun (ECMO) . E O :

E O . E O vericidir. Ç P . . .(69) . . R . . . . . . Daha . gastrohepatik ligament ve sol gastrik arte . İ . E aortik yanma ile .(68,69) anlı Donörler ‘ . . . 3 : . O

. . O . . . . . . . . . U . E . . . %0.05 %0.2 . . komp . . O . . V

. . . L 6 . . . . . . . . . V . 200 . . . . Or an uhafazası

O transplantasyon . O . . . . . . W . İ . - triptofan- kulla . . 24 . . U seb . 6 . . . U . BÖB K N KL

İ 1902 U . 50 . J 1954 . . 1990 F ‘ İ E. . 1960 Z I . İ Z 1 %65 . İ 19 0 1980 1990 a takrolimus ve yirmi- . . 19 2 . 1984 O U O . . . w . . - .

2010 86614 33215 . O 2009 15964 nakli 9912 6052 . 2006 . 2009 1 %96 5 %92 . . . E L -match pozitifli O . . . Ö erlendirme . . Ç k - . . F

dengelenmesi gerekir. . gereklidir. Esas . lanarak . . i . .

Tıbbi Değerlen irme

. . . %30 %42 . durumudur. V V .

. . 12 E . E nda ekokardiyografiden sol . E 60 . . Kanserler U . - [ ] . q tedavi s . F . İ P U : %6 nonmelanositik cilt kanserlerinde %53, mesane kanserlerinde %29 ve meme %23 .

nfeksiyonlar

Ö

. yapmadan en az 4-6 . İ . . E O L -match testi . Transplant . 2011 3929 6546 . coccoidioidomycosis gibi mantar infek . E siyonlar tam olarak . . . E olarak adla . [ V] [ V] . . V . Dikkat edilecek durum HBV non-si - . V ciddiyetini tahmin etmede yetersizdir.

Kr V V . V V

. - . U -a ile . F .

Son derece aktif anti- R IV . IV 4 200/ . V E V aktive . V E V . Böbrek Hastalığı F I tekra . F . F %30 %40 . . F . . R x erilmektedir. Hiperkoa übilite.

. V L II 20210 n mutasyonu, antifosfolipid antikoru, lupus III . greftleri ile kompleks damar anatomisi olan greftlerle na . .

errahi Değerlen irme

1. rolojik Değerlen irme

. V . .

2. asküler Değerlen irme.

. ha . P dopp . .

İ . O tiplendirmesi ve HLA tiplendirmesi (HLA-A,-B,- R . L . P -reaktif PR L . Y . PR - bulunmas .

En son teknoloji Luminex teknolojisi ile anti- L . L . PR . L PR negatif cross- testi) don . O L . (70)

Psikososyal Değerlen irme.

P . . P . lıcının meliyatı . İ .

ko . R . F yetmezlikli bir . 1950 1960 . . ez. . . . R . R . R kes . F . İ . İ damarlar, round li . İ . . İ . P . .-yan teknikle . İ uygulanabilir.(71)

. da . L -Politano ve L . . E 1 . . . . . F . . ULT PL N L T L TLER D %10 %30 . . V . (72)

EN BLOK GREFTLER

<5 20 olanlar) elde edilen . . (72) E . . . . R . omozun torsiyonunu . E . E . . . (72) Perioperatif Bakım P . . PR cross- . E . .

Diyalize giren transplant aday .

. . . 12 E cross- . itibaren transp . (73) nrtaoperatif önem . 10 120 . E gerekli o . P . (74) P . . takibi ve has . F . . E . . . .

. . . Aniden azalan ya da az . E . . . . (62) . . . . nadiren gerekir. Cerrahi eksplo . . . (56) . %1 .

. . . . . %5 . teknik ne . . . . E . . U . P . E uygulanabilir. Sonuçlar . İ . 250 000 %50 1989 6 6 1995 8 2005 8 8 . İ

1989 11 4 2005 11 9 (72) K ON K BÖB K Y T L Ğ N N K N SI liklerine . r . . . %90 .(71)

KBY YOP TOLOJ S

İ . R geriye kalan nefronl . . . . . azaltan bu patolojik yol altta yatan veya sebep . R a bulunur. Renin anjiyotensin sistem

w -ß . . (67)

3. Ç YÖNT 3.1. Hasta Seçimi

Ege F O nde 1998-2016 24 renal renal transplantasyonlu . Ç Renal transplant olan 14 adet hasta hasta . Kontrol gr R 10 . R - , MR uy . . . hemoglo 9 . . R . R R . R 11 56 . 3.2. Difüzyon ğırlıklı örüntüleme (D ) . w da bilinen .

. . . dokunun manyetik . . . . . . . Ç 3 R . shot eko- . 50 400 800 / 2 . kesim ve alt pol ROI .

3.3. Laboratuar Çalı maları

kreatinin R (Modification of Diet in Renal Diseases Study) FR .

FR= 1 5 -1.154 ) -0.203 0. 42 FR: / /1. 3 2 : zeyi, mg/dl 3.4. statistiksel Değerlen irme

Ç P 23 (Statistical Package for the Social Sciences – I ® .

.

OV W x W Testi . - . İ %95 <0 05 . Ç E F E .

4. BULGULAR Ç 24 R . 14 44 6±13 65 41 8±18 3 . E 14 64 . 43 4±15 5 . : 1 27; p>0,05). (Tablo 1)

Tablo 1. Hasta ve Kontrol Grubu Olgulara it Ya erileri

Hasta Kontrol Toplam

N Ort ±St N Ort ±St N Ort ±St Min-Max

Y (yıl) 14 44 6±13 65 10 41 8±18 3 24 43 4±15 5 14-64 Kikare: 1,27 p: 0,674 Ç b %50 %50 . % 0 3 (%30 (Kikare:4,17; p>0,05). (Tablo 2).

Tablo 2. Hasta ve Kontrol Grubu Olgulara Ait CinsiyetVerileri

Hasta Kontrol Toplam

N % N % N % NS Y T KADIN 7 50,0 7 70,0 14 58,3 ERKEK 7 50,0 3 30,0 10 _41,7 Kikare: 4,17 p: 0,327 Ç %50 ve kontrol 4 %40) , hasta grubu %50 k 6 (%60) kadavradan ile transplant tespit edildi. : 4,58; p>0,05). (Tablo 3).

Tablo 3. Hasta ve Kontrol Grubu Olgulara Yapılan Nakil Türü

Hasta Kontrol Toplam

N % N % N % N K L T CANLI 7 50,0 4 40,0 11 45,8 KADAVRA 7 50,0 6 60,0 13 _54,2 Kikare: 4,58 p: 0,473 Ç 14 63 1±51 idrar protein 10 3±3 05 . E idrar protein 14 idrar protein 64 . 41 1±4 2 . istatistiksel ol <0,05).

Ç hasta grubunda yeralan 14 olgunun eGFR 23 31±13 6 eGFR ise 65 9 ±12 3 . E eGFR 7,4 eGFR 127 . eGFR 41 83±15 9 . <0 05 . (Tablo 4)

Tablo 4. Hasta ve Kontrol Grubu Olgulara Ait rar Protein ve e-GFR Değeri Verileri

Hasta Kontrol Toplam P eğeri

N Ort ±St N Ort ±St N _{Ort ±St}

Min-Max drar

Protein 14 63,1±51,7 10 10,3±3,05 24 41,1±47,2 7-172 0,001

eGFR 14 23 31±13 6 10 65,97±12 3 24 41,83±15,9 7,4-127 0,003

Hasta ve kontrol grubu olgulara ait Panel Reaktif Antikor (PRA Class) verileri Tablo 5 . Ç 5 19 Panel Reaktif Antikor (PRA Class) verileri . Ki kare: 1,89; p>0,05).

Tablo 5. Hasta ve Kontrol Grubu Olgulara Ait Panel Reaktif Antikor (PRA) Verileri

Hasta Kontrol Toplam P

eğeri Ki-kare N % N % N % PRA Class N 9 69,2 4 66,7 13 68,4 0,652 1,89 P 4 30,8 2 33,3 6 31,6 4.6 x 10¯³ ²/ . Hasta ve <0 05 . 6)

Tablo 6. Böbreklerin üst, orta ve alt pollerin en ölçülen ve böbreklere öre hesaplanan ortalama D eğerleri (x 10¯³ mm²/sn)

N Ort ±St Min-Max P Z Korteks üst pol Hasta 14 1 ±0 21 1,48-2,31 0,024 -2,25 Kontrol 10 1 96±0 14 1,73-2,16 Korteks Orta kesim Hasta 14 1 3±0 31 0,95-2,05 0,041 -1,11 Kontrol 10 1 98±0 31 1,67-2,62 Korteks alt pol Hasta 14 1 68±0 24 1,02-1,94 0,009 -2,57 Kontrol 10 1 91±0 12 1,79-2,21 Medulla

üst pol Hasta _Kontrol 14 ₁₀ 1 63±0 1 _{1 84±0 14} 1,31-1,99 _1,66-2,09 0,013 -2,63 Medulla Orta kesim Hasta 14 1 61±0 29 0,91-1,94 0,024 -1,02 Kontrol 10 1 6±0 18 1,51-2,19 Medulla alt pol Hasta 14 1 5 ±0 25 0,91-1,84 0,003 -1,96 Kontrol 10 1 6±0 12 1,52-1,93 Mann-Whitney U, p<0,005 anlamlilik Hasta grubunda k x 10¯³ ²/ 4. . R istatistiksel olarak ma >0,05). Fakat <0 05 . 7)

7. Hasta grubunda Klinisyenin örü üne öre Böbreklerin st, Orta e lt Pollerin en Ölçülen e Böbreklere öre Hesaplanan Ortalama D Değerleri (X 10¯³ m²/Sn) Klinisyenin N Ort ±St Min-Max P Z Korteks üst pol Atn 7 1,81±0,29 1,48-2,31 0,949 -0,064 Red 7 1,74±0,11 1,73-2,16 Korteks Orta kesim Atn 7 1,81±0,23 0,95-2,05 0,018 -0,83 Red 7 1,65±0,36 1,67-2,62 Korteks alt pol Atn 7 1,77±0,13 1,02-1,94 0,027 -1,27 Red 7 1,60±0,29 1,79-2,21 e ulla üst pol Atn 7 1,61±0,21 1,31-1,99 0,133 -0,57 Red 7 1,65±0,16 1,66-2,09 Medulla Orta kesim Atn 7 1,69±0,25 0,91-1,94 0,022 -1,21 Red 7 1,52±0,32 1,51-2,19 Medulla alt pol Atn 7 1,6 ±0,15 0,91-1,84 0,035 -1,02 Red 7 1,47±0,31 1,52-1,93 Tablo 8 .

Tablo 8. Hasta rubun a Böbreklerin st, Orta e lt Pollerin en Ölçülen e Böbreklere öre Hesaplanan D Değerleri rasın aki Kolerasyonlar

1 2 3 4 5 6

(1) 1.00

Korteks Orta kesim (2) .32** 1.00

Korteks alt pol (3) -.29** .02** 1.00

(4) .29** .35** .04 1.00

Medulla Orta kesim (5) .35** .04 .50** .05 1.00

Medulla alt pol (6) .75** .04** .26** .23 .07** 1.00

Tablo 9 .

Tablo 9. Kontrol rubun a Böbreklerin st, Orta e lt Pollerin en Ölçülen e Böbreklere öre Hesaplanan D Değerleri rasın aki Kolerasyonlar

1 2 3 4 5 6

(1) 1.00

Korteks Orta kesim (2) .21** 1.00

Korteks alt pol (3) -.35** .86** 1.00

(4) .13** .49** .74 1.00

Medulla Orta kesim (5) .51** .28** .59** .62** 1.00

5. T TI . . Cerrahi teknik v . . . . . . Ameliya . 6 . R . . - R . Difüzyon ağırlıklı görüntüleme ilk olarak akut serebral iskeminin görüntülenmesinde kullanılmaya başlanılmıştır. . hastal R . dir.

(ADC) . . . (“ ” = “ ” 52 . 1000-1200 / ² 2 etkisi minimuma . MR incelemede maksimum b 800 53 . . - . EPI . ketidir. DAG MR . 54 . R . . 44 . 55 .

. 5 5 . R 44 . R 43 56 58 . R . . 59 .

Ç 3 R aksiyel DAG single shot . 50 400 800 / 2 . sel ROI (region of interest) . . 18 15 500 50 1000 / ² 0 50 100 / ² 44 . . R 61 . F . . . . . F .

43 . R . 10 . . 56 . transplant olan etkileyen bir eklerin ortalama ADC . duk (p>0.05). Ç l ile . . 1.68 ± 0.15 x10¯³ ²/ 31 –932 / ² 62 . . 500 / ² 3 1 ROI kullanarak toplam 60 . 2.19 ± 0.1 x10¯³ ²/ . 29 10 toplam 39 1. 2 x10¯³ ²/ 2.65 x10¯³ ²/ 60 . . Y 500 / ² 2.8 ± 0.11 x10¯³ ²/ . Y 600 / ² F 2.44±0.24 x10¯³ ²/ . Y =600 / ² 2.66± 0.09 x10¯³ ²/ . Y =444- 8 / ² 1.90±0.90 ²/ 46 63 64 65 . . R

. . 1. 9 ± 0.39 x 10¯³ ²/ 2.95 ± 0.58 x 10¯³ ²/ 6 .

olan noninvaziv bir . . bulunan 63 . 56 . olarak su nda ise renal iskemi ve korteks l renal parankimal ADC . L . . y 2.88 ± 0.65 x10¯³ ²/ 3.56 ± 0.32 x10¯³ ²/ . O %25 56 . bone . R . IV (46, 55). lama ya da furo . 0 . . 12 hastada hidronefroz ve piyonefroz . . hid 2.98 ± 0.65 x 10¯³ ²/ 0.64 ± 0.35 x 10¯³ ²/ . P

42 . V w . bir parankim 0 . . 500 / ² . 3.39 x 10¯³ ²/ 4.00 x 10¯³ ²/ 0. x 10¯³ ²/ 1.0 x 10¯³ ²/ 60 . . 40 44 . . sistem 26 100 600 1000 / ² R . hidronef . 2.65 ± 0.06 x 10¯³ ²/ 2.58 ± 0.05 x 10¯³ ²/ 64 . . . 45 21 36 30 900 1200 / ² . R 4 . 1.68 ± 0.15 x 10¯³ ²/

1.53 ± 0.18 x 10¯³ ²/ derece de azalma . Ö 62 . . R . 0 130 260 390 / ² 1 16 . “ ” “ rofik ” “ ” kompartmanlarda . 45 .

6. SONUÇ Ç . evrelemede em olabilir. Ç 1. Ç 24 R . 2. 14 44 6±13 65 ise 41 8±18 3 . 3. E 14 64 . 4. 43 4±15 5 . Her iki kare: 1,27; p>0,05). 5. Ç %50 %50 . Kontrol grubunda bulunan % 0 3 (%30) :4 1 ; p>0,05).

6. Ç %50 ve 4 %40 transplant olurken, %50 kontrol grubu 6 (%60) kadavradan tespit edildi. saptanmam : 4,58; p>0,05). 7. Ç 14 63 1±51 10 3±3 05 . 8. E 14 64 . 41 1±4 2 . <0 05 .

9. Ç yeralan hasta grubunda yeralan 14 olgunun eGFR 23 31±13 6 alan FR 65 9 ±12 3 . 10. E FR 4 FR 12 . FR 41 83±15 9 . <0 05 . 11. Ç 5 19 P R PR . : 1 89 >0 05 . 12. Hasta ve k <0 05 . 13. R istatistiksel olarak ma >0,05). F <0 05 .

7. KAYNAKLAR

1- . 200 : URL: ://www. . . 22 2016 .

2- Giunti S, Barit D, Cooper ME. Mechanisms of diabetic nephropathy: role of hypertension. Hypertension 2006; 48: 519-526.

3- Bethesda MD. 2005 Annual Data Report: atlas of end-stage renal disease in the United States (USRDS). National Institutes of Health, National Institute of Diabetes and Kidney Disease. Available from: URL: http://www.usrds.org 22 Kasim 2016 .

4- Grenier N, Basseau F, Ries M, TyndalB, Jones R, Moonen C. Functional MRI of the kidney.Abdom Imaging 2003; 28: 164-175.

5- Chandarana H, Lee VS. Renal functional MRI: Are we ready for clinical application?AJR Am J Roentgenol 2009; 192: 1550-1557.

6- Huang AJ, Lee VS, Rusinek H. Functional renal MR imaging.Magn Reson Imaging Clin N Am 2004; 12: 469-486.

7- Huang AJ, Lee VS, Rusinek H. MR imaging of renal function.Radiol Clin North Am 2003; 41: 1001-1017. 8- . mik ve . E : . . 1998 1-28. 9- Ç . . : U V 1994: 436-442. 10- Ö . . E : nong F 16. İ : 1995 55-788 11- E . E . . : 2005: 342- 348.

12- Satman I, Yilmaz T, Sengul A, Salman S, Salman F, Uygur S, et al. Population- based study of diabetes and risk charasteristics in Turkey: Result of the Turkish Diabetes EpidemiologyStudy. Diabetes Care 2002; 25: 1551-1556.

13-Expert Committee on the Diagnosis and Classification of Diabetes Mellitus. Report of the expert committee on the diagnosis and classification of diabetes mellitus. DiabetesCare 2003; 26: 5-20.

14- E Ö. P . E : Ç U R P . İ : 2003: 635-655.

15- . E . E : . P : 200 : 52 -535.

16- Warram JH, Gearin G, Laffel L, Krolewski AS. Effect of duration of type I diabetes on the prevalence of stages of diabetic nephropathy defined by urinary albumin/creatinine ratio.J Am Soc Nephrol 1996; 7: 930-937.

17- Molitch ME, DeFronzo RA, Franz MJ, Keane WF, Mogensen CE, Parving HH, et al; American Diabetes Association. Nephropathy in Diabetes. Diabetes Care 2004; 27: 79-83

18- Harris MI, Klein R, Welborn TA, Knuiman MW. Onset of NIDDM occurs at least 4-7 yr before clinical diagnosis.Diabetes Care 1992; 15: 815-9.

19- Krolewski AS, Warram JH, Freire MB. Epidemiology of late diabetic complications. A basis for the development and evaluation of preventive programs.Endocrinol Metab Clin North Am 1996; 25: 217-242.

20- F -Rasmussen B, Deckert T. The predictive value of microalbuminuria in IDDM. A five-year follow-up study.Diabetes Care 1994; 17: 120-125.

21- Rudberg S, Dahlquist G. Determinants of progression of microalbuminuria in adolescents with IDDM.Diabetes Care 1996; 19: 369-371.

22- Captopril reduces the risk of nephropathy in IDDM patients with microalbuminuria. The Microalbuminuria Captopril Study Group.Diabetologia 1996; 39: 587-593.

23- Warram JH, Scott LJ, Hanna LS, Wantman M, Cohen SE, Laffel LM, et al. Progression of microalbuminuria toproteinuria in type 1 diabetes: nonlinear relationship with hyperglycemia. Diabetes 2000; 49: 94-100.

24- McGowan TA, Ziyadeh FN. Clinical course and management of diabetic nephropathy. In: Greenberg A, editor.Primer on kidney diseases. Philadelphia: ElsevierSaunders, 2005: 249-255

25- Nakagawa T, Segal M, Croker B, Johnson RJ. A breakthrough in diabetic nephropathy: the role of endothelial dysfunction.Nephrol Dial Transplant 2007; 22: 2775-2777.

26-Parving HH, Chaturvedi N, Viberti G, Mogensen CE. Does microalbuminuria predict diabetic nephropathy? Diabetes Care 2002; 25: 406-407.

27- Mori S, Barker PB. Diffusion magnetic resonance imaging: its principle and applications.Anat Rec 1999; 257: 102-109.

28- Taylor DG, Bushell MC. The spatial mapping of translational diffusion coefficients by the NMR imaging technique.Phys Med Biol 1985; 30: 345-349.

29- Merboldt KD, Hanicke W, Frahm J. Self-diffusion NMR imaging using stimulated echoes. J Magn Reson 1985; 64: 479–486.

30-Le Bihan D, Breton E, Lallemand D, Aubin ML, Vignaud J, Laval-Jeantet M. Separation of diffusion and perfusion in intravoxel incoherent motion MR imaging.Radiology1988; 168: 497-505.

31- E. R . E : E. . Bursa: Nobel- 2008: 141-143

32- Noguchi K, Watanabe N, NagayoshiT, Kanazawa T,Toyoshima S, Shimizu M, et al. Role of diffusion-weighted echo-planar MRI in distinguishing between brain brain abscess and tumour: a preliminary report. Neuroradiology 1999; 41: 171-174.

33- O O. . E : O O U. : R L . . 2003 339-342

34- Baur A, Dietrich O, Reiser M. Diffusion-weighted imaging of bone marrow: current status.Eur Radiol2003; 13: 1699-1708.

35- Le Bihan D, Turner R, Douek P,Patronas N. Diffusion MR imaging: clinical applications.AJR Am J Roentgenol1992; 159: 591-599.

36- Schaefer PW, Grant PE, GonzalezRG. Diffusion-weighted MR imaging of the brain.Radiology2000; 217: 331-345.

37- Bammer R. Basic principles of diffusion weighted imaging. Eur J Radiol 2003; 45: 169-184

38- Patel MR, Siewert B, Warach S,Edelman RR. Diffusion and perfusion imaging techniques. Magn Reson Imaging Clin N Am 1995; 3: 425-438.

39- Sugahara T, Korogi Y, Kochi M, Ikushima I, Shigematu Y, Hirai T, et al. Usefulness of diffusion-weighted MRI with echo-planar technique in the evaluation of cellularity in gliomas.J Magn Reson Imaging 1999; 9: 53-60.

40- Namimoto T, Yamashita Y, Sumi S, Tang Y, Takahashi M. Focal liver masses: characterization with diffusion-weighted echo-planar MR imaging.Radiology 1997; 204: 739-744.

41- Yamada I, Aung W, Himeno Y, Nakagawa T, Shibuya H. Diffusion coefficients in abdominal organs and hepatic lesions: evaluation with intravoxel incoherent motion echo-planarMR imaging. Radiology 1999; 210: 617-623.

42- Chan JH, Tsui EY, Luk SH, Fung SL, Cheung YK, Chan MS, et al. MR diffusion-weighted imaging of kidney: differentiation between hydronephrosis and pyonephrosis. Clin Imaging 2001; 25: 110-113.

43- Fukuda Y, Ohashi I, Hanafusa K, Nakagawa T, Ohtani S, An-naka Y, et al. Anisotropic diffusion in kidney: apparent diffusion coefficient measurements for clinical use. J Magn Reson Imaging 2000; 11: 156-160.

44- Thoeny HC, De Keyzer F, Oyen RH, Peeters RR. Diffusion-weighted MR imaging of kidneys in healthy volunteers and patients with parenchymal diseases: initial experience. Radiology 2005; 235: 911-917.

45- R F J R è , Catargi B, et al. Renal diffusion and BOLD MRI in experimental diabetic nephropathy. Blood oxygen level-dependent. J Magn Reson Imaging 2003; 17: 104-113.

46- Carbone SF, Gaggioli E, Ricci V, Mazzei F, Mazzei MA, Volterrani L. Diffusion-weighted magnetic resonance imaging in the evaluation of renal function: a preliminary study.Radiol Med2007; 112: 1201-1210.

47- Cooper ME. Pathogenesis, prevention, and treatment of diabetic nephropathy. Lancet 1998; 352: 213-219.

48- Intensive therapy and progression to clinical albuminuria in patients with insulin dependent diabetes mellitus and microalbuminuria. Microalbuminuria Collaborative Study Group, United Kingdom. BMJ 1995; 311: 973-977.

49- Ruggenenti P, Fassi A, Ilieva AP, Bruno S, Iliev IP, Brusegan V, et al; Bergamo Nephrologic Diabetes Complications Trial (BENEDICT) Investigators. Preventing microalbuminuria in type 2 diabetes. N Engl J Med 2004; 351: 1941-1951.

50- Gall MA, Hougaard P, Borch-JohnsenK, Parving HH. Risk factors for development of incipient and overt diabetic nephropathy inpatients with noninsulin

dependent diabetes mellitus: prospective, observational study. BMJ 1997; 314: 783-788.

51- Karaarslan E, Arslan A. Diffusion weighted MR imaging in non-infarct lesions of the brain. Eur J Radiol 2008; 65: 402-416.

52- Kim T, Murakami T, Takahashi S, Hori M, Tsuda K, Nakamura H. Diffusion-weighted single-shot echoplanar MR imaging for liver disease. AJR Am J Roentgenol 1999; 173: 393-398.

53- Colagrande S, Carbone SF, Carusi LM, Cova M, Villari N. Magnetic resonance diffusion-weighted imaging: extraneurological applications. Radiol Med 2006; 111: 392-419.

54- Clark CA, Barker GJ, Tofts PS. Improved reduction of motion artifacts in diffusion imaging using navigator echoes and velocity compensation. J Magn Reson 2000; 142: 358-363.

55- Ries M, Jones RA, Basseau F, Moonen CT, Grenier N. Diffusion tensor MRI of the human kidney. J MagnReson Imaging 2001; 14: 42-49.

56- F P PV E RR. F imaging of the kidney by means of measurement ofthe apparent diffusion coefficient. Radiology 1994; 193: 711-715.

57 O . -breathhold high b-value diffusion-weighted MRI with parallel imaging technique: apparent diffusion coefficient determination in normal abdominal organs. Diagn Interv Radiol 2008; 14: 83-87.

58- Namimoto T, Yamashita Y, Mitsuzaki K, Nakayama Y, Tang Y, Takahashi M. Measurement of the apparent diffusion coefficient in diffuse renal disease by diffusion-weighted echo-planar MR imaging. J Magn Reson Imaging 1999; 9: 832-837.

59- Russell CD, Dubovsky EV. Measurement of renal function with radionuclides. J Nucl Med 1989; 30: 2053-2057.

60- Cova M, Squillaci E,Stacul F, Manenti G, Gava S, Simonetti G, et al. Diffusion-weighted MRI in the evaluation ofrenal lesions: preliminary results. Br J Radiol 2004; 77: 851-857.

61- Yang D, Ye Q, Williams DS, Hitchens TK, Ho C. Normal and transplanted rat kidneys: diffusion MR imaging at7 T. Radiology 2004; 231: 702-709.