trenD-B Uzanml İzmir Fay İle KD-Uzanımlı Seferihisar Fayı’nın Birlikte Çalıştığına Dair Veriler: İzmir Körfezi’ni Oluşturan Aktif Faylarda Kinematik Ve Paleosismolojik Çalışmalar, Batı AnadoluEvidence for a kinematically linked E-W trending zmir Fault and

D-B Uzanml zmir Fay le KD-Uzanml Seferihisar Fay’nn Birlikte Çaltna Dair Veriler: zmir Körfezi’ni Oluturan Aktif Faylarda…

Türkiye Jeoloji Bülteni

Cilt 51, Say 2, Austos 2008

Geological Bulletin of Turkey

Volume 51, Number 2, August 2008

D-B Uzanml zmir Fay le KD-Uzanml Seferihisar Fay’nn Birlikte Çaltna Dair

Veriler: zmir Körfezi’ni Oluturan Aktif Faylarda Kinematik Ve Paleosismolojik

Çalmalar, Bat Anadolu

Evidence for a kinematically linked E-W trending zmir Fault and NE-trending Seferihisar

Fault: Kinematic and paleoseismogical studies carried out on active faults forming the zmir

Bay, Western Anatolia

Hasan SÖZBLR

, Bora UZEL

, Ökmen SÜMER

, Uur NC

, E.Yalçn ERSOY

, Tufan

KOÇER

, Ramazan DEMRTA

, Çalar ÖZKAYMAK

1

Dokuz Eylül Üniversitesi, Jeoloji Mühendislii Bölümü, Kaynaklar Yerlekesi, Buca – ZMR

2

Alanyal Jeoteknik, 1364 Sk. No: 2, Kutucular i merkezi, 603, Basmane – ZMR

3

Afet leri Genel Müdürlüü, ANKARA

e-mail: hasan.sozbilir@deu.edu.tr

ÖZ

Bat Anadolu’nun en bat ucundaki güncel yaplardan biri olan zmir Körfezi; KD, KB, K-G ve D-B

uzanml faylar tarafndan denetlenen denizel bir havzadr. Körfezin güney kenar üzerindeki

Konak-Güzelbahçe bölümü zmir Fay ile snrlandrlmtr. zmir Fay bu kesimde yaklak D-B uzanml

birbirine paralel iki ana segmentten yapldr ve Balçova’dan Güzelbahçe’ye kadar 1/25.000 ölçeinde

haritalanmtr. Arazi verilerine göre zmir Fay kuzeye eimli ve oblik atm bileenli normal fay

niteliindedir. Körfezin kuzey kenar üzerindeki Bayrakl-Karyaka bölümü, zmir Fay’nn antitetii

olan Karyaka Fay ile snrldr. Karyaka Fay bu kesimde yaklak D-B uzanml ve güneye eimli

oblik atml normal fay niteliindedir.

zmir Fay’na yaklak dik gelien ve Sack Körfezi’nden Seferihisar ve Yelki-Güzelbahçe ilçesine

kadar haritalanabilen Seferihisar Fay, Urla Havzasnn dou kenarn oluturur. Seferihar Fay’nn

Sack Körfezi ile Yelki köyü arasndaki bölümü K20

D uzanml sa yönlü dorultu atml bir fay

zonu eklindedir. Fayn Yelki-Güzelbahçe arasndaki 5 km uzunluundaki kesimi K50

D dorultusunda

uzanr ve Güzelbahçe’den itibaren kuzeydouya doru zmir Fay’na deiir. Bu zonda 1/1000

ölçeinde haritalanan fay segmentleri üzerinde açlan hendeklerde, dorultu atml fayn (Seferihar Fay)

bükülerek normal faya (zmir Fay) dönütüü saptanmtr.

Hasan SÖZBLR, Bora UZEL, Ökmen SÜMER, Uur NC, E.Yalçn ERSOY, Tufan KOÇER, Ramazan DEMRTA, Çalar ÖZKAYMAK

Fay zonlar boyunca 9 lokasyonda yaplan fay düzlemi ölçümleri, faylar oluturan paleostreslerin

yaklak K-G açlma ve D-B skma kuvvetleri etkisinde gelitiini göstermektedir. Bu veriler zmir

Fay, Seferihsar Fay ve Karyaka Fay’nn, transtansiyonel kuvvetler etkisinde, belirli dönemlerde

birlikte çalarak zmir Körfezi’nin açlmasna katkda bulunduunu belirtir.

Anahtar kelimeler:

Aktif Fay, Seferihisar Fay, zmir Fay, Karyaka Fay, zmir Körfezi,

Paleosismoloji, Fay Kinematii.

ABSTRACT

zmir Bay, one of the recent structures of Westen Anatolia, is a marine basin controlled by NE, NW, N-S

and E-W trending active faults. The southern sector of the bay is bounded by the zmir Fault, lying

between Konak and Güzelbahçe village. The zmir Fault in this section is made up of two main

segments trending approximately in an E-W direction, and is mapped on a 1/25000 scale from Balçova

to Güzelbahçe Village. According to field studies, the zmir Fault is an oblique-slip normal fault dipping

to the north. The northern sector of the bay between Bayrakl and Karyaka districts is bounded by the

Karyaka Fault, which is antithetic to the zmir Fault. In this section, the Karyaka Fault is

characterised by an oblique-slip normal fault dipping to the North.

The Seferihisar Fault, which is approximately developed and normal to the zmir Fault, and has

been mapped from Sack Bay to Güzelbahçe-Yelki district, forms the eastern margin of the Urla basin.

The segment of the Seferihisar Fault that lies between Sack Bay and Yelki Village is in the form of a

N20E trending right-lateral strike-slip fault. The 5 km length of the fault segment lying between Yelki

and Güzelbahçe trends in a N50E direction and, beginning from Güzelbahçe village, is transformed into

the zmir Fault toward the northeast. Within the excavated trenches on the fault segments mapped on a

1/1000 scale, it is established that the strike-slip fault (Seferihisar Fault) is transformed by bending into

the normal fault (the zmir Fault).

Kinematic analysis carried out at 9 stations suggest that the paleostress forming the faults has

controlled under an approximately NS extensional direction associated with an EW contraction. The

data support that the kinematically linked zmir Fault, Seferihisar Fault and Karyaka Fault

contributed to the opening of zmir Bay as a response to the transtensional forces.

Key words: Active Fault, Seferihisar Fault, zmir Fault, Karyaka Fault, zmir Bay, Paleoseismology,

D-B Uzanml zmir Fay le KD-Uzanml Seferihisar Fay’nn Birlikte Çaltna Dair Veriler: zmir Körfezi’ni Oluturan Aktif Faylarda…

GR

Bat Anadolu Geç Oligosen’den beri K-G

dorultusunda genileyen bir bölge olarak kabul

edilmektedir (Seyitolu ve Scott, 1992a). Bu

genileme graben havzalarn snrlayan yaklak

D-B dorultulu düük- ve yüksek-açl normal

faylarn olumasn sonuçlamtr (Bozkurt ve

Park 1994; Hetzel vd., 1995; Emre 1996; Emre

ve Sözbilir 1997; Koçyiit vd., 1999; Ylmaz vd.,

2000; Bozkurt, 2000, 2001, 2003; Lips vd., 2001;

Sözbilir 2001, 2002; Seyitolu vd., 2002;

Bozkurt, 2000, 2001; Bozkurt ve Sözbilir, 2004,

2006; Ik vd., 2003; Ik, 2004). Bununla

beraber, grabenlerin batsnda yaplan son

çalmalar eski görülerle çelien sonuçlar

vermitir ve bu çalmalar zmir ile Balkesir

arasnda dorultu atml faylarn baskn olduu

aktif bir zonun (zmir-Balkesir Transfer Zonu -

BTZ) varln önermektedir (nci vd., 2003;

Sözbilir vd., 2003, 2004, 2005, 2006; Uzel ve

Sözbilir, 2008). Ocakolu ve dierleri (2004,

2005) zonun denizde kalan ksmnda yaptklar

sismik çalmalarda deniz dibi faylarn

yorumlamtr. Ancak bu faylarn kinematik

anlamda ilikileri ve karadaki devamllklar

halen belirsizliini korumaktadr. 1999 ylndan

beri tarafmzdan karada yaplan jeolojik

çalmalar, BTZ içinde D-B, K-G, KD- ve

KB-uzanml faylarn bölgenin güncel morfolojisini

denetlediini göstermektedir. Odak mekanizma

çözümleri dorultu atml fay niteliinde olan 6

Kasm 1992 Doanbey (MW=6.0), 10 Nisan

2003 Seferihisar (MW=5.7) ve 17-21 Ekim 2005

Sack (M

=5.7, M

=5.7 ve M

=5.2)

depremleri BTZ’nin günümüzde diri olduunu

göstermektedir (Sözbilir vd., 2003, 2005). Söz

konusu faylar Kuvaterner döneminde de çalarak

deiik boyutlardaki dorultu-atm havzalarnn

gelimesini sonuçlamtr (Sümer vd., 2004,

2005; Uzel ve Sözbilir, 2005, 2006, 2008). Urla,

Cumaovas, Çeme, Karaburun, Manisa ve

Bigadiç çevresinde haritalanan bu havzalar

snrlayan faylar BTZ içindeki en genç yaplardr

(Erkül vd., 2005; Sözbilir vd., 2007; Özkaymak

ve Sözbilir, 2006, 2007; Uzel ve Sözbilir, 2008).

Bu yaplarn bir ksm D-B uzanml normal

faylarla birlikte çalarak, günümüzdeki K-G

genileme ve D-B skma gerilmesini

karlamaya devam etmektedir (Sözbilir vd.,

2007).

Bu çalmada yukarda tanmlanan zon

içindeki zmir Körfezi güneyinde kalan zmir

Fay ve Seferihisar Fay ile körfezin kuzeyindeki

Karyaka Fay arasndaki yapsal ilikiler

tartlacaktr. Bunun için zmir Fay’nn

Konak-Güzelbahçe arasnda kalan bölümü, Karyaka

Fay’nn Bayrakl-Karyaka arasndaki bölümü

ile Seferihsar Fay’nn Yelki Köyü-Güzelbahçe

arasndaki bölümleri 1/25000 ölçeinde

haritalanmtr. Ayrca iki fayn kesiim yeri olan

Güzelbahçe çevresi 1/1000 ölçeinde ayrntl

haritalanm ve Seferihisar Fay’nn zmir

Fay’na doru deitii segment üzerinde de iki

hendek açlmtr. Her üç fay zonu içinde kalan

fay düzlemlerinde kinematik analiz çalmalar

yaplmtr. Bu ölçümler daha sonra faylarn

hangi yersel gerilme kuvvetleri etkisinde

olutuunu belirlemek için Angelier paleostres

analiz programnda (Angelier, 1984, 1991)

deerlendirilmitir.

ZMR KÖRFEZ

Gediz ve Büyük Menderes grabenlerinin

batsnda yeralan zmir Körfezi s sismik

kesitlerden elde edilen verilere göre iç ve d

körfez eklinde iki morfolojik çukurluk olarak

Hasan SÖZBLR, Bora UZEL, Ökmen SÜMER, Uur NC, E.Yalçn ERSOY, Tufan KOÇER, Ramazan DEMRTA, Çalar ÖZKAYMAK

tanmlanr (Aksu vd., 1983, 1987, 1990).

Çalmaclara göre zmir Körfezi, Yamanlar ve

Seferihsar yükseltisi ile snrl olan yaklak 60

km uzunluundaki D-B uzanml iç körfez ve

kuzeydouda Foça-Menemen, güneybatda

Karaburun yükseltileri ile snrl olan yaklak 90

km uzunluundaki KB-GD uzanml d

körfezden oluur (ekil 1). Bölgedeki güncel

morfolojiyi denetleyen ana yapsal hatlar, ilk kez

Kaya (1979, 1981, 1982) tarafndan K-G

/KD-GB normal ve oblik faylar ile bu fay bloklar

arasndaki D-B uzanml normal faylar olarak

tanmlanmtr.

ekil 1. zmir Körfezi ve çevresinin basitletirilmi jeoloji haritas (Kaya, 1979; MTA, 2002). Körfez içindeki noktal çizgiler körfezin batimetri deerlerini göstermektedir (Sayn vd., 2006).

Figure 1. Simplified geological map of zmir Bay and surrounding area (Kaya, 1979; MTA, 2002). Dotted lines show batymetre values of zmir Bay (Sayn et al. 2006).

D-B Uzanml zmir Fay le KD-Uzanml Seferihisar Fay’nn Birlikte Çaltna Dair Veriler: zmir Körfezi’ni Oluturan Aktif Faylarda…

Çalmacya göre bu yapsal süreksizlikler

Neojen öncesinden kaltsaldr ve günümüze dek

tekrar aktive olmu “oynak çizgiler” dir. MTA’

nn 2002 ylnda hazrlad 1/500.000 ölçekli

jeoloji haritas incelendiinde zmir Köfezi ve

çevresinde birçok dorultuda yapsal

süreksizlikler mevcuttur. Bu süreksizliklerin bir

ksm daha sonra Emre vd. (2005) tarafndan

yaynlanan MTA raporu ile daha detayl

tanmlanarak aktiviteleri tartlmtr Ocakolu

vd. (2004, 2005 ve 2006). zmir Körfezi ve

körfezi çevreleyen deniz alannndan saptadklar

975 m uzunluundaki tek ve çok kanall sismik

yansma verilerini bölgenin batimetri, toporafya

ve sismisite verileri ile ilikilendirerek bölgedeki

su alt faylarn yorumlamtr. Çalmaclar elde

ettikleri sismik profillerde K-G’ den KD-GB’ ye

deien dorultularda ters bileenli dorultu

atml faylar ve D-B uzanml normal faylar

tanmlamtr. Çalmaclara göre Körfezin

KB-GD gidili d körfez ksm Karaburun ters fay

ile snrlanrken, D-B uzanan iç körfez ksmn

güneyde zmir normal fay snrlar.

YAPISAL VERLER

Seferihisar Fay

Sack Körfezi ile Güzelbahçe arasnda uzanan

Seferihisar Fay’nn karadaki uzants yaklak 23

km olup, su altndaki uzants ile birlikte toplam

uzunluu 30 km civarndadr (ekil 2 ve 3;

Sözbilir vd., 2003; nci vd., 2003; Ocakolu vd.,

2004; 2005; Emre vd., 2005). Holosen yal

alüvyal yelpazeleri kesen Seferihisar Fay, güney

bölümünde K20

D gidilidir. Yelki-Güzelbahçe

arasndaki kuzey bölümünde ise fay K40-50

D

gidiler göstermekte ve zmir fayna doru

uzanmaktadr. Bu bölümde fay Üst

Kretase-Paleosen yal Bornova Karma’na ait

kumta-eyl ve kireçtalar, Miyosen yal

çakltalar ve Pleyistosen yal Güzelbahçe

formasyonunu yan yana getirmektedir. Bu

Hasan SÖZBLR, Bora UZEL, Ökmen SÜMER, Uur NC, E.Yalçn ERSOY, Tufan KOÇER, Ramazan DEMRTA, Çalar ÖZKAYMAK

kesimde fay sa yanal dorultu atml ve eim

atml normal faylanma karakteri göstermektedir

(ekil 4a-c). Fay zonu boyunca üç dere yatann

20-100 m sa yanal olarak ötelendiinden

bahsedilmektedir (Emre vd., 2005).

Jeomorfolojik çalmalar ve denizalt

aratrmalar bu fayn Holosen’de aktif olduunu

göstermektedir (Ocakolu vd., 2004; 2005).

Nitekim M

=5.7 büyüklüündeki 10 Nisan 2003

depremi, Seferihisar Fay’nn aktif olduuna

iaret etmektedir. Depremin fay düzlemi çözümü

sa yönlü dorultu atml faylanma vermitir

(Tan ve Taymaz 2003; Akyol vd., 2006; Zhu vd.,

2006). Kaya (1979) Seferihisar Fay’nn Üst

Kretase-Paleosen yal Bornova Karma ile

temsil edilen bir tektonik zonda yer aldn ve

Miyosen’de aktif olduunu belirtmektedir.

Sözbilir vd. (2003) bu paleotektonik yapnn

Seferihisar’dan Bigadiç’e kadar olan kesiminin

Üst Miyosen’de reaktivite kazandn ve

günümüzde 150 km uzunluunda aktif bir fay

zonu olduunu ileri sürmektedir (BTZ).

ekil 3. Çalma alan ve çevresinin genelletirilmi kolon kesitleri

Figure 3. Generalized lithostratigraphic columnar sections of the studies areas

zmir Fay

Yaklak 40 km uzunluundaki zmir fay, zmir

Körfezi’nin güney snr boyunca yüzlek verir ve

Seferihisar yükseltisini kuzeyden snrlar (ekil

2; Emre ve Barka, 2000). Gediz grabeninin

devam niteliindeki fay douda Pnarba’ndan

balar ve Üçkuyulara doru devam eder. Burada

yaklak D-B uzanml olan zmir Fay’na ait fay

segmentleri batya Balçova ve Narldere’ye doru

D-B Uzanml zmir Fay le KD-Uzanml Seferihisar Fay’nn Birlikte Çaltna Dair Veriler: zmir Körfezi’ni Oluturan Aktif Faylarda…

devam ederek önce BKB-DGD, sonra da

BGB-DKD uzanml olarak düük dalgaboylu bir

kvrmlanma ile Güzelbahçe’ye ular (ekil

4d-f).

ekil 4. (a-c) Seferihisar Fayna ait yataya yakn fay çizikleri içeren fay düzlemleri, (d-f) zmir Fayna ait eim atml faylanmay belirten fay düzlemleri.

Figure 4. (a-c) Fault planes of the Seferihisar Fault with nearly horizontal slickenlines, (d-f) Slickensided fault planes showing dip-slip natures of the zmir Fault.

D-B Uzanml zmir Fay le KD-Uzanml Seferihisar Fay’nn Birlikte Çaltna Dair Veriler: zmir Körfezi’ni Oluturan Aktif Faylarda…

Fayn yükselen blounda Üst Kretase–Paleosen

yal Bornova Karma, Miyosen yal

volkano-sedimanter birimler; düen blounda ise

Kuvaterner yal alüvyonel, flüviyal ve denizel

girdilerin gözlendii çökeller ile Bornova

Karma’na ait kumta-eyl yüzlekleri

gözlenir. Bornova Karma’nn, fayn tavan

blounda yüzeylemesi zmir Fay’nn tavan

bloundaki antitetik ve sintetik faylardan

kaynaklanmaktadr. zmir Fay’nn Balçova ile

Güzelbahçe arasndaki bölümünde eksenleri

yaklak KD dorultusunda uzanan alüvyon

yelpazeleri gelimitir. Bu yelpazeler zmir

Körfezi’ne doru yelpaze delta-ky çökellerine

geçi gösterir.

Fayn yükselen blounda, KD-GB ve

KB-GD gidili faylar gözlenmitir. Bu fay

takmlarndan KD dorultulu olanlar, yüksek

eimlere ve düük rake açlarna sahiptir. KB

uzanml hatlar ise, 20-30

’lik rake açlar ile

verev atml fay karakterindedir.

Çalma alannda zmir Fay boyunca

gözlenen da önü çizgisellikleri, alüvyal

yelpazeler, ütü alt yaplar ve drenaj alar gibi

jeomorfolojik indisler zmir Fay’nn normal fay

eklinde Holosen’de aktif olduunu

göstermektedir (Sözbilir vd., 2004; Emre vd.,

2005). Ayrca ütü alt yaplar üzerindeki fay

yüzeylerinde, ilk kez tarafmzdan yaplan

kinematik analiz çalmalar fayn oblik atm

nitelii tadn ispatlamaktadr.

Karyaka Fay

Karyaka Fay zmir ç körfezi’nin kuzey snrn

oluturur (ekil 5). Fay Bayrakl’dan

Karyaka’ya kadar olan bölümde, önceki

çalmalarda Yamanlar volkanitleri (Akdeniz vd.,

1986) olarak bilinen Altntepe volkanitleri,

Sancakl volkanitleri ve Dumanlda Grubu’ndan

oluan (Dönmez vd., 1998) Miyosen yal

volkanik birimler ile Holosen çökellerini keser.

Bayrakl-Karyaka arasnda yaklak D-B

uzanan fay, Karyaka-Bostanl arasnda KB-GD

uzanmldr. Fayn yükselen bloundaki Miyosen

yal volkanik birimler ve Bornova Karma’na

ait birimler KD ve KB uzanml dorultu atm

bileenli faylarla kesilmitir. Karyaka Fay’nn

düen blounun büyük bir kesimi zmir

Körfezi’nn sular altnda kalmtr.

ekil 5. zmir Körfezi kuzey kenarnn detay jeoloji haritas.

Figure 5. Detailed geological map of the northern margin of zmir Bay.

D-B Uzanml zmir Fay le KD-Uzanml Seferihisar Fay’nn Birlikte Çaltna Dair Veriler: zmir Körfezi’ni Oluturan Aktif Faylarda…

KNEMATK VERLER

Bu çalmada Seferihisar, zmir ve Karyaka

Faylar’ndan elde edilen fay düzlemi verilerinin

ters çözümü (inversion) ile paleostres tensörünün

saptanmasn temel alan fay kinematii analizi,

Angelier (1984) tarafndan gelitirilen saysal

metod ile yaplmtr. Böylelikle bölgedeki yersel

gerilme durumu hesaplanarak bölgesel anlam

yorumlanmtr.

Kinematik analiz çalmalarnda

deerlendirilmek üzere bölgedeki 9 lokasyondan

toplanan 59 adet fay düzlemi verisi kullanlmtr.

1, 2, 3 ve 4 nolu lokasyonlar Seferihisar

Fay’ndan; 5 nolu lokasyon Seferihisar Faynn

zmir Fay ile kesitii alanda yaplan

paleosismoloji çalmalarndan; 6, 7 ve 8 nolu

lokasyonlar zmir Fay’ndan; 9 nolu lokasyon ise

zmir Körfezi’nin kuzey snr olan Karyaka

Fay’ndan elde edilen fay düzlemi verilerini içerir

(ekil 2, 5 ve Çizelge 1).

Çizelge 1. Fay düzlemi ölçümlerine ait kinematik analiz sonuçlar

Table 1. Results of kinematic analysis obtained from the measurements of the fault planes.

Seferihisar Faynn Yelki ve Güzelbahçe

arasndaki segmentlerinde saptanan fay

düzlemleri K20-78

D dorultulu ve 46-88

batya eimlidir. 1 ile 33

arasnda deien rake

açlar fayn dorultu atml olduunu

göstermektedir. Yelpaze ekseni ve dere

ötelenmeleri sa yönlü hareketi desteklemektedir.

Seferihisar Fay boyunca 4 lokasyondan

kinematik analiz çalmalarnda kullanlmak

üzere veri toplanmtr. Lokasyon 1’ de 10 adet

fay düzlemi verisi deerlendirilmi ve yersel

gerilme durumu hesaplanmtr. Buna göre

bölgedeki en büyük, ortanca ve en küçük ana asal

gerilmelerin (V1,V2 veV3’ün) yönlem ve

dalmlar srasyla 088

/13

, 341

/52

, 187

/35

olarak hesaplanmtr. Bu gerilme eksenleri K-G

yönlü açlma ve D-B yönlü skma kuvvetleri ile

ilikilendirilmitir (ekil 2, Çizelge 1). 2 nolu

lokasyondan elde edilen verilere göre, en büyük

ana asal gerilmenin (V1) yönlem ve dalm

088

/13

olarak hesaplanmtr. Dier ana asal

gerilmeler olan V2 ve V3’ ün konumu ise srasyla

Hasan SÖZBLR, Bora UZEL, Ökmen SÜMER, Uur NC, E.Yalçn ERSOY, Tufan KOÇER, Ramazan DEMRTA, Çalar ÖZKAYMAK

341

/52

ve 187

/35

olarak bulunmutur. Bu

veriler K-G dorultulu açlma ve D-B yönlü

skma kuvvetlerini iaret etmektedir. 3 nolu

lokasyondan elde edilen kinematik analiz verileri

Angelier ters çözüm programnda

deerlendirildiinde

V1,

V2 ve

V3 ana asal

gerilmelerinin yönlem ve dalmlar sras ile

262

/08

, 084

/82

ve 352

/00

olarak

hesaplanmtr. Bu veriler yaklak K-G

dorultulu açlma ve D-B yönlü skmay iaret

etmektedir. Seferihisar Fay’nn zmir Fay’na

yaklat ve büklüm yapt 4 nolu lokasyonda

fay düzlemleri K35

D’ dan K65

D dorultusuna

deiiklik göstermektedir. 75 ile 88

arasnda

eim açlarna sahip bu düzlemlerden ölçülen

rake açlar ise 60 ile 85

arasndadr ve oblik

atml normal faylanmay karakterize ederler. Bu

lokasyondan hesaplanan en büyük ana asal

gerilmenin (

V1

) yönlem ve dalm 139

/68

, dier

ana asal gerilmeler olan

V2 ve

V3’ ün konumu ise

srasyla 252

/09

ve 345

/20

‘ dir.

Seferihisar Faynn zmir Fay’na yaklat

Güzelbahçe çevresinde yaplan iki adet

paleosismoloji hendeinden fay düzlemi verileri

toplanm ve kinematik analiz çalmalarnda 5

nolu lokasyon olarak deerlendirilmitir.

Saptanan fay düzlemleri yaklak K80

D

dorultulu ve 82-85

KB’ ye eimlidir. Burada

ölçülen 75 ile 80

arasnda deien rake açlar,

fay segmentlerinin oblik atml normal fay

olduunu göstermektedir. Bu verilerin Angelier

ters çözüm analiz sonuçlarnda en büyük ana asal

gerilme (

V1

) düeye yakn ve 201

/67

yönlem/dalmldr.

V2 ve

V3’ ün konumu ise

srasyla 100

/04

ve 008

/23

olarak

hesaplanmtr. Elde edilen veriler yersel

gerilmenin yaklak K-G yönlü açlma kuvvetleri

etkisi altnda ekillendiini gösterir (ekil 2,

Çizelge 1).

zmir Fayna ait fay düzlemlerinin

korunduu 6, 7 ve 8 nolu lokasyonlarda yaplan

kinematik çalmalarda fayn dorultusunun

K60

B ile K5

D arasnda deitii

gözlenmektedir. Bu lokalitelerde fay düzlemleri

50 ile 82

arasnda kuzeye doru eimlidir. Fayn

dorultusu ile fay çizii arasndaki aç deeri 64

ile 84

arasnda deiir. Bu verilere göre zmir

Fay oblik atml normal fay niteliindedir. 6 nolu

lokasyondan elde edilen verilerde düeye yakn

en büyük ana asal gerilme (

V1

) ile yataya yakn

en küçük ana asal gerilme (

V3) karakteristiktir ve

yönlem/dalmlar srasyla 178

/62

ve 082

/04

‘dir. Ortanca ana asal gerilme ise (

V2) ise

350

/28

olarak hesaplanmtr. Bu gerilme

eksenleri yaklak K-G yönlü açlma kuvvetinin

varln simgeler (ekil 2, Çizelge 1). Douya

doru, nciralt yaknlarndan alnan 6 adet fay

düzlemi verisi 7 nolu lokasyon olarak

deerlendirilmitir. Bu verilere göre yaklak

K-G dorultulu açlma kuvvetlerine iaret eden

V1,

V2 ve

V3 gerilmelerinin yönlem ve dalmlar

srasyla 111

/73

, 276

/17

, 008

/04

olarak

hesaplanmtr. 8 nolu lokasyon Balçova

civarndaki fay düzlemi verilerini içerir. Yine

düeye yakn

V1 ve yataya yakn

V3 deerleri ile

karakterize olan analiz sonuçlarnda bu deerler

131

/67

ve 031

/04

; dier ana asal gerilme

V2

ise 300

/22

olarak hesaplanmtr. Bu sonuçlar

KD-GB yönlü açlma kuvvetlerini iaret eder.

Körfezin kuzey snr fay olan Karyaka

Fay’na ait fay düzlemleri Karyaka, Örnekköy

ve Bostanl çevresinde D-B ile K70

B arasndaki

dorultulara sahiptir. Fay düzlemleri ise 48 ile

71

arasnda güneye eimlidir. Fay

düzlemlerindeki fay çizikleri ile fayn dorultusu

arasnda kalan aç Karyaka Fay’nn oblik

atml normal fay karakterinde olduunu

göstermektedir. Karyaka Fay’nn bu

kesiminden elde edilen analiz sonuçlarnda

D-B Uzanml zmir Fay le KD-Uzanml Seferihisar Fay’nn Birlikte Çaltna Dair Veriler: zmir Körfezi’ni Oluturan Aktif Faylarda…

(lokasyon-9) düeye yakn en büyük ana asal

gerilme

V1) ile yataya yakn

V3 deeri

karakteristiktir ve yönlem/dalmlar srasyla

326

/73

ve 200

/10

olarak hesaplanmtr.

Dier ana asal gerilme olan

V2

‘de yine yataya

yakn ve 108

/13

yönlem/dalm açsna sahiptir.

Bu veriler zmir Körfezi’nin kuzeyinde

KKD-GGB dorultulu açlma kuvvetlerinin varln

iaret etmektedir (ekil 5, Çizelge1).

PALEOSSMOLOJK VERLER

nceleme alan içerisinde uzanan ve morfolojik

ve jeolojik verilere göre fayn Holosen

döneminde kulland iz olarak belirlenen hatlar

boyunca paleosismolojik çalmalar

gerçekletirilmitir. Paleosismolojik çalmalar

kapsamnda, zmir Fay ile Seferihisar Faynn

kesitii alan 1/10000 ölçeinde haritalanarak, bu

bölgede 2 adet hendek açlmtr (ekil 6).

ekil 6. Yelki-Güzelbahçe arasnda kalan alann detay jeoloji haritas

D-B Uzanml zmir Fay le KD-Uzanml Seferihisar Fay’nn Birlikte Çaltna Dair Veriler: zmir Körfezi’ni Oluturan Aktif Faylarda…

Hendek-1

Hendek-1, inceleme alannn güneybatsnda,

Yaka Mahallesi’ne ait villalarn 100 m KD’sunda

yaplmtr (ekil 6). Bu kesimde fay izi

morfolojik olarak çok belirgindir. Fay izi

boyunca eimde belirgin bir krlma

gözlenmektedir. Kaz Pleyistosen yal

Güzelbahçe formasyonuna ait birimler içerisinde

açlmtr (ekil 7).

ekil 7. Hendek-2’ye ait hendek duvarlarnn arazi fotoraflar ve kesitleri. a ve b bat duvar, c dou duvara ait görüntülerdir.

Figure 7. Field photos and cross-sections of the Hendek-2 walls. Photo-section a and b belong to the western wall, while Photo-section c belong to the eastern wall of trench-2.

Hendek-1’e ait hendein derinlii 3.10 m,

genilii 3.60 m ve uzunluu 11 m’dir. Fay kazs

duvarlarnda üç ayr birim ayrt edilmitir. En

altta Pleyistosen yal Güzelbahçe formasyonuna

ait killi çakltalar, üzerinde uyumsuz olarak

gelen Holosen yal killi çakl seviyesi ve en üstte

ise güncel toprak seviyesi yer almaktadr (ekil

7a).

Hendek-1’e ait duvarlarda iki olay

saptanmtr. Olay-1 simgesi ile gösterilen fay izi,

D-B Uzanml zmir Fay le KD-Uzanml Seferihisar Fay’nn Birlikte Çaltna Dair Veriler: zmir Körfezi’ni Oluturan Aktif Faylarda…

GB duvarn tabannda gözlenmitir. Güzelbahçe

formasyonu içerisinde klavuz seviye olarak yer

alan kahverenkli kilta seviyesi deformasyona

urayarak 1.5 m düey olarak yer deitirmitir

(ekil 7b). Olay-2 olarak gösterilen ikinci fay izi

boyunca kahverenkli kilta seviyesi Güzelbahçe

formasyonuna ait killi çakltalar içerisinden

güncel toprak seviyesinin altna kadar yukar

getirilmitir (ekil 7c). Fay, Güzelbahçe

formasyonu üzerinde uyumsuz olarak yer alan

Holosen yal killi çakl seviyesini de keserek

güncel toprak seviyesinin altnda sona ermitir.

Fay düzlemi üzerindeki fay çizikleri oblik atml

normal faylanmay belgelemektedir. Bu düey

atma bal olarak fay izinin üst kesiminde

kolüviyal bir kama olumutur (ekil 7c). Fayn

dorultusu K40-45

D, eim açs ise KB’ ya

40-70

olarak ölçülmütür.

Hendek-2

Hendek-2, Pleyistosen yal Güzelbahçe

Formasyonu içerisinde yer alan Miyosen yal

Çaml formasyonundan yapl bir tepecein

güneybat kenarnda yaplmtr (ekil 6).

Tepeciin güney kenar GD ye eimli bir fay evi

ile snrldr. Ancak bu kesimde fay yön

deitirerek K60D gidii kazanmaktadr. Fay

boyunca Miyosen yal Çaml formasyonu ile

Pleyistosen yal Güzelbahçe Formasyonu yan

yana gelmektedir. Fay bu kesimde eim atml

normal faylanma karakteri sunmaktadr.

Fay kazsna ait hendein derinlii 3.50-4.0

m, genilii 3.50 m ve uzunluu 20 m’dir.

Hendek duvarlarnda dört ayr birim ayrt

edilmitir (ekil 8). Hendek duvarlarnn en

tabannda ve fayn kuzey blounda Miyosen yal

Çaml formasyonuna ait bloklu killi çakltalar,

üzerinde ve fayn güney blounda uyumsuz

olarak Pleyistosen yal Güzelbahçe

formasyonuna ait birimler, üzerinde Holosen

yal kolüviyal kama çökelleri ve en üstte her iki

blou örten güncel toprak seviyesi yer almaktadr

(ekil 8a ve b).

Hendek duvarlarnda sadece bir olay

saptanmtr. Olay-1 olarak simgelendirilen fay

izi hendein her iki duvarnda da belirgin olarak

gözlenmektedir (ekil 8c ve d). Bu faylanma

olay Güzelbahçe formasyonuna ait birimler

çökeldikten sonra meydana gelmitir. Bu

faylanmaya bal olarak Güzelbahçe

formasyonuna ait çökel tabakalar eimlenmitir.

Bu eimlenme olaynda en az 2 metrelik bir eim

atml normal faylanmann gelitiine iaret

etmektedir (ekil 8c ve d). Bu faylanma sonucu

gelien fay sarpl, suskunluk döneminde,

anarak fayn tavan blounda kaln bir kolüviyal

kamann oluumuna yol açmtr. Kolüviyal

kamannn üzerini örten Holosen yal çökellerde

herhangi bir kesilme gözlenmemitir. Bu durum

olay-1 olarak gösterilen faylanma olaynn

Holosen öncesi dönemde meydana geldiine

iaret etmektedir. Ayrca bu olay, Seferihisar

Faynn baskn olarak sa yönlü dorultu atml

faylanma karakteri göstermesine karn, fay

geometrisine bal olarak yer yer eim atml

normal faylanma karakteri sergilediini

göstermektedir.

Hasan SÖZBLR, Bora UZEL, Ökmen SÜMER, Uur NC, E.Yalçn ERSOY, Tufan KOÇER, Ramazan DEMRTA, Çalar ÖZKAYMAK

ekil 8. Hendek-1’e ait hendek duvarlarnn arazi fotoraflar ve kesitleri. (a) ve (c) dou duvar, (b) ve (d) bat duvara ait görüntülerdir.

Figure 8. Field photos and cross-sections of the Hendek-1 walls. Photo-section a and c belong to the western wall, while Photo-section b-d belong to the eastern wall of trench-1.

D-B Uzanml zmir Fay le KD-Uzanml Seferihisar Fay’nn Birlikte Çaltna Dair Veriler: zmir Körfezi’ni Oluturan Aktif Faylarda…

TARTIMA

Bat Anadolu genileme bölgesi (West Anatolian

Extensional Province, engör vd., 1985) sismik

yönden dünyann en aktif ve K-G dorultusunda

hzla genileyen bir bölgesidir (Jackson ve

McKenzie, 1988; Reilinger vd., 1997). Bölge

Miyosen’den beri; Kuzey Anadolu Fay, Dou

Anadolu Fay ve Ege Hendei’nin kontrolünde

gelien hareketler sonucunda parçalanarak ekil

deitirmektedir (Le Pichon ve Angelier, 1979;

engör ve Ylmaz, 1981; engör vd., 1985). Bu

deformasyonun en belirgin verileri D-B, KD-GB

ve KB-GD dorultulu kta içi çöküntü alanlardr

(engör vd. 1985; engör, 1987; Seyitolu ve

Scott, 1991; Ylmaz vd. 2000; Bozkurt, 2001;

Sözbilir, 2001). Deiik dorultulu bu çöküntü

alanlaryla ilgili olarak yaplan birçok yerbilimsel

çalma vardr (Arpat ve Bingöl, 1969; Koçyiit,

1984; Sözbilir ve Emre, 1991; Paton, 1992;

Hetzel vd., 1995; Cohen vd. 1995; Seyitolu ve

Scott, 1991, 1992a ve b, 1996; Emre ve Sözbilir,

1997; Yusufolu vd., 1998; Koçyiit vd., 1999;

Ylmaz vd. 2000; Bozkurt, 2000, 2001; Sözbilir,

2001, 2002; Utku ve Sözbilir, 2003; Bozkurt ve

Sözbilir, 2003). Bu çalmalardan ortaya çkan en

önemli sorunlar, çöküntülerin snrlarn oluturan

faylarn oluum ya, türü ve deprem üretme

potansiyelleridir. Bilinen ilk çalmalar, Hancock

ve Barka (1987) ve Angelier vd. (1981)’nin Bat

Turkiye’deki aktif normal faylarn kinematik

belirteçleri üzerine yaptklar çalmalardr. Paton

(1992) güneybat Türkiye’deki aktif normal

faylarn jeomorfolojik belirteçlerini ortaya

koymutur. Hakyemez vd. (1999) Gediz ve

Büyük Menderes grabenlerindeki Kuvaterner

çökellerini fasiyeslerine ayrarak incelemilerdir.

Barka vd. (2000) Bat Anadolu’nun günümüzde

zmir merkezli bir transform/srt/transform

tipindeki üçlü eklem eklinde deforme olduunu

iddia etmektedir.

Son yllarda elde edilen GPS verilerine göre;

zmir ve çevresindeki yerkabuu, KD dorultulu

bir eksen boyunca, GB’ye doru hareket

etmektedir (Reilinger vd., 1997). Bu hareketin

yaklak ekseni üzerinde bulunan zmir Körfezi,

oluumu günümüzde devam eden s denizel bir

havza niteliindedir. Yaplan GPS çalmalar

Gülbahçe Fay batsndaki Karaburun

yarmadasnn Geç Miyosen’den beri saat ibresi

yönünde rotasyona uradn göstermektedir

(Kissel vd., 1987; Orbay vd., 2000; Taprdamaz,

2005). Bunun yannda zmir’in kuzey ve

dousunda ise saat ibresi tersi yönünde rotasyon

olduu belirtilmektedir (seven, 2001). GPS

ölçümleri zmir Körfezi ve çevresindeki bölgenin

K-G genileme ve D-B skma kuvvetleri

etkisinde ekil deitirdiini göstermektedir

(Aktu ve Klçolu, 2006). Son yllarda

meydana gelen depremler de Bat Anadolu’da

K-G uzanml açlmann yan sra D-B skmann

da olduunu göstermektedir (Zhu vd., 2006;

Akyol vd., 2006; Aktar vd., 2007).

zmir Körfezi ve çevresindeki kara

ksmnda, bugüne kadar yaplan çalmalarda,

Bat Anadolu ölçeinde gözlenen deiik

dorultulu (D-B, K-G ve KD-GB) faylarn varl

tesbit edilmitir (Kaya, 1981; Genç vd., 2001;

Emre vd., 2005). Bu faylarn karadaki gidileri,

bugünkü çalmalar nda ortaya çkarlm

bulunmaktadr. Fakat faylarn türü ve

mekanizmas konusunda bir fikir birlii yoktur ve

özellikle, sözkonusu faylarn zmir Körfezindeki

nitelikleri konusunda yaplm bir çalma

bulunmamaktadr. Dolaysyla, zmir Körfezi’nin

oluum ekli, körfezi oluturan faylarn nitelikleri

ve bu faylarn deprem üretme potansiyelleri

konusundaki bilgiler de çok kstldr. Son

Hasan SÖZBLR, Bora UZEL, Ökmen SÜMER, Uur NC, E.Yalçn ERSOY, Tufan KOÇER, Ramazan DEMRTA, Çalar ÖZKAYMAK

Jeolojik çalmalar (Sözbilir vd., 2003a; 2003b)

Gümüldür-zmir’den Bigadiç (Balkesir)’e kadar

KD-dorultusunda uzanan, 150 km uzunluunda

diri bir fay zonunun varln ortaya koymutur.

zmir güneyindeki Seferihisar yükseltisi,

Kemalpaa güneyindeki Nif Da ve Manisa

güneyindeki Spil Da bu zonun içinde

kalmaktadr. BTZ’nin deiik zamanlarda aktif

olduuna dair çalmalar bulunmaktadr. Okay

vd. (1996) Bornova Karma’na ait fli

çökeliminin Kretase sonunda BTZ boyunca

gelien bir transform fay zonu içinde olutuunu

belirtir. Kaya (1979) bu zon içinde

KD-dorultusunda uzanan bölgeyi Akhisar çöküntüsü

olarak tanmlar ve bu çöküntüyü snrlayan

yapsal hatlarn Miyosen öncesinden kaltsal

normal faylar olduunu iddia eder. Ring vd.

(1999) Kiklad metamorfik çekirdek kompleksi ile

Menderes Masifi’ni birbirinden ayran ve

Miyosen’de her iki metamorfik kompleksteki

farkl kabuk genilemesini kontrol eden sol yönlü

bir transform fay zonunun olmas gerektiinden

bahseder. Bu zon D-B dorultulu Gediz, Küçük

Menderes ve Büyük Menderes grabenlerinin bat

snrn oluturur ve olaslkla grabenlerin

oluumlar srasnda da K-G dorultulu

genileme tektoniinin gelimesine katkda

bulunmutur (Sözbilir vd., 2004; Sözbilir, 2005).

Zonun içinde kalan Kuvaterner havzalarn çou

K-KD dorultulu dorultu atml faylarla

snrlandrlmtr ve bu nedenle Kuvaterner

havzalar romb graben veya pull-apart havzalar

niteliindedir (Uzel ve Sözbilir, 2005; 2006;

2007; 2008). Aletsel dönemde Bat Anadolu’da

elde edilen deprem kaytlarnda episantrlarn

KD-dorultulu hatlar boyunca dizilmesi, bu

zonun günümüzde de aktif olduunu

göstermektedir (Sözbilir vd., 2003, 2005).

Bu çalmada Körfez güneyinde

tarihsel-aletsel dönemde deprem ürettii kabul edilen KD

uzanml Seferihisar Fay ile ve D-B uzanml

zmir Fay arasnda saptanan geometrik ilikiler,

normal faylar ile dorultu atml faylarn zmir

Körfezi’nin oluumunda önemli rol oynadn

göstermektedir. Bunun yannda tarafmzdan

jeolojik, jeomorfolojik ve paleosismolojik

kriterler kullanlarak saptanan bu fay segmentleri

üzerinde Drahor vd. (2007) tarafndan yaplan

tümleik jeofizik aratrmalarda faylanmaya ait

herhangi bir veri bulunamamtr. Bu durum iki

nedenden kaynaklanabilir: (1) Bölgede faylanma

verilerini belgeleyen jeolojik, jeomorfolojik ve

paleosismolojik kriterler tanmlanamamtr veya

(2) tümleik jeofizik veriler hatal

yorumlanmtr.

SONUÇLAR

Bu çalmada zmir ç Körfezi’nin oluumunda

önemli rol oynayan D-B uzanml zmir Fay ve

Karyaka Fay ile KD-uzanml Seferihisar

Fay’nn belirli bölümleri 1/25000 ölçeinde

haritalanmtr. Haritalama çalmalar srasnda

yaplan kinematik analiz çalmalar ve

paleosismolojik çalmalardan elde edilen

sonuçlar aadaki ekilde özetlenebilir:

1- Karyaka Fay zmir Körfezi’ni

kuzeyden snrlar. Balçova, Karyaka ve

Örnekköy çevresinde oblik atml normal fay

karakterinde ve yaklak DB uzanml olan fayn

taban blounda çok sayda sintetik faylar ile KD

ve KB uzanml ve dorultu atm bileenli

makaslama faylar haritalanmtr.

2- zmir Fay, Bat Anadolu genileme

bölgesinin bat ucunda yer alan zmir Körfezi’ni

güneyden snrlar. zmir Fay yaklak 40 km

uzunlukta, 500 m genilikte, baskn olarak D-B

uzanml, oblik atm bileeni olan bir normal

faydr. Balçova jeotermal sistemi bu fay zonu

D-B Uzanml zmir Fay le KD-Uzanml Seferihisar Fay’nn Birlikte Çaltna Dair Veriler: zmir Körfezi’ni Oluturan Aktif Faylarda…

üzerinde yeralr. Fay zonu içerisinde yer alan en

güneydeki segment, ana fay oluturur. Bu ana

fayn önündeki tavan blounda, yanal yönde

devamsz antitetik ve sintetik faylar; fayn

Balçova-Narldere arasndaki taban blounda ise

KD ve KB uzanml ve dorultu atm bileenli

makaslama faylar haritalanmtr.

3- Sack Körfezi ile Güzebahçe arasnda

uzanan Seferihisar Fay’nn karadaki uzants

yaklak 23 km olup, su altndaki uzants ile

birlikte toplam uzunluu 30 km civarndadr.

Seferihisar Fay, güney bölümünde K20

D gidili

olup, Üst Kretase yal Bornova Karmana ait

filileri ve alüvyal çökelleri kesmektedir.

Seferihisar Fay ile zmir Fay’nn Yelki Köyü ile

Güzelbahçe arasnda kalan birleim yerine ait fay

segmentleri ortalama K50D uzanmldr.

Ortalama 500 m geniliindeki fay zonu boyunca

10 adet fay segmenti haritalanmtr. Bu fay

segmentleri GD’den KB’ye doru Bornova

Karma içinde, Bornova Karma ile Çaml

çaklta arasnda, Bornova Karma ile

Güzelbahçe formasyonu arasnda, Çaml ve

Güzelbahçe Formasyonu içinde ve kuvaterner

birimleri le Holosen birimleri kesen segmentler

eklindedir.

4- Fayn eim atml normal fay karakterine

dönmeye balad Güzelbahçe dousundaki

segmentlerinde 1/1000 ölçekli jeolojik haritalama

ve kinematik analiz çalmalar yaplmtr. Bu

çalmalar jeomorfolojik yöntemlerle

desteklenerek fayn Holosen doneminde

kulland iz üzerinde paleosismolojik çalmalar

gerçekletirilmitir. Paleosismolojik çalmalar

kapsamnda, inceleme alannda 2 adet hendek

açlmtr. Her iki fay kazsnda da oblik atml

normal faylanmaya ait yapsal veriler

saptanmtr. Bu veriler Seferihisar Faynn Yelki

ilçesinden itibaren oluan fay dorultusundaki

deiim nedeniyle dorultu atml fay

karakterinden eim atml normal faya

dönütüünü ve Güzelbahçe ilçesinden itibaren

D-B uzanml zmir Fayna dönütüünü

göstermektedir.

5- Tüm bu veriler zmir Körfezi

çevresindeki normal ve dorultu atml faylarn

belirli dönemlerde birlikte çaltn ve bu

dönemlerde transtansiyonel bir tektonik ortamn

gelitiini ispatlamaktadr. Yaplan kinematik

analiz çalmalarnn sonuçlarna göre bu

transtansiyonel ortam, K-G yönlü açlma ve D-B

yönlü skma kuvvetleri ile simgelenir. Faylarn

hangi dönemlerde çaltn ortaya çkarmak için

faylarn kestii Holosen birimler

yalandrlmaldr.

EXTENDED ABSTRACT

Western Anatolia is dominantly characterized by

approximately E–W-trending graben-forming

high-angle normal faults (e.g., Koçyiit et al.

1999; Koçyiit et al. 2000; Bozkurt & Sözbilir

2004). However, there are some studies revealing

the presence of a number of NE-trending

strike-slip faults deforming the western Anatolia crust

onshore (Kaya 1981; Genç et al. 2001; Kaya et

al. 2004; Erkül et al. 2005; Uzel & Sözbilir 2006,

2008; Kaya et al. 2007) and offsore (Ocakolu et

al. 2004, 2005). zmir Bay and the surrounding

area is located at the NE-trending strike-slip

dominated zone of weakness known as the

zmir-Balkesir Transfer Zone, forming the western end

of the west Anatolian extensional province. zmir

Bay is a marine basin controlled by NE, NW, N-S

and E-W trending active faults. The southern

sector of the bay is bounded by the zmir Fault,

lying between Konak and Güzelbahçe village.

The zmir Fault in this section is made up of two

main segments trending approximately in an E-W

Hasan SÖZBLR, Bora UZEL, Ökmen SÜMER, Uur NC, E.Yalçn ERSOY, Tufan KOÇER, Ramazan DEMRTA, Çalar ÖZKAYMAK

direction, and is mapped on a 1/25000 scale from

Balçova to Güzelbahçe Village. According to

field studies, the zmir Fault is an oblique-slip

normal fault dipping to the north. The northern

sector of the bay between Bayrakl and Karyaka

district is bounded by the Karyaka Fault which

is antithetic to the zmir Fault. The Karyaka

Fault in this section is characterised by an

oblique-slip normal fault dipping to the North.

The Seferihisar Fault lying between Sack

Bay and Güzelbahçe district is approximately 30

km long on the land and under the sea (Inci et al.

2003; Ocakolu et.al. 2004, 2005; Emre et.al.

2005). Off-shore seismological studies suggest

that the fault was/is active during the Holocene

(Ocakolu et al. 2004, 2005). Moreover, an

intermediate-magnitude (Mw= 5.7) earthquake

that struck on April 10, 2003 supports the recent

activity of the Seferihisar fault. The fault plane

solution of this earthquake yielded dextral

strike-slip movement (Tan and Taymaz 2003).

Morphological, geological and seismological

evidence suggests that the northern segment of

the Seferihisar-Yelki fault has been activated

during the Holocene. The fault trends N20E at

the southern part where it cuts the Upper

Cretaceous Bornova Flysch and Quaternary

Alluvium. Towards the north, between Çamlköy

and Güzelbahçe villages, the strike of the fault

changes to N40-50E and it gets connected with

the zmir Fault. The Seferehisar-Yelki fault

juxtaposes a Miocene conglomerate and the

Pleistocene Güzelbahçe Formation, and cuts the

Quaternary Alluvium. The fault is a dextral

strike-slip fault with oblique-slip movement.

Recent activity of the fault is evidenced by an

s-shaped bend and by the dextral offset of drainage

systems up to 100 m (Emre et al. 2005). The 5 km

long fault segment lying between Yelki and

Güzelbahçe trends in a N50E direction and,

beginning from Güzelbahçe village, is

transformed into the zmir Fault toward the east.

Within the excavated trenches on the fault

segments mapped on a 1/1000 scale, it is

established that the strike-slip fault (Seferihisar

Fault) is transformed by bending into the normal

fault (zmir Fault).

Trench 1 is located in the southwest, 100 m

to the NE of Yaka district. Three different units

have been distinguished in the walls of the

trench. These are, at the bottom, clayey

conglomerates of the Pleistocene Güzelbahçe

formation, unconformably overlying Holocene

clayey pebble horizon and, in the uppermost part,

a recent soil horizon. Two separate events have

been obtained in the walls of the Trench-1. A

fault trace, indicated as “Event-1”, occurs in the

bottom of the SW-wall. A brownish claystone

horizon, as a marker horizon, was deformed and

ruptured vertically up to 1.5 m.

A second fault trace, indicated as “Event 2”,

has raised up the brownish claystone horizon to

just under the recent soil horizon. The fault cuts

the Holocene clayey pebble horizon that

unconformably overlies the Güzelbahçe

formation, but terminates under the recent soil

horizon. A colluvial wedge was formed in the

upper parts of the fault trace, related to the

dip-slip motions. Event-2 indicates that the

Seferihisar fault zone can create earthquakes

large enough to form surface ruptures.

Trench-2 was performed in the southwestern

part of a hill, along which the Miocene Çaml

conglomerate is exposed. The southern edge of

the hill is limited by the Seferihisar fault zone. In

this locality the strike of the fault is N60E. The

fault zone juxtaposes the Miocene Çaml

conglomerate and the Güzelbahçe formation. The

D-B Uzanml zmir Fay le KD-Uzanml Seferihisar Fay’nn Birlikte Çaltna Dair Veriler: zmir Körfezi’ni Oluturan Aktif Faylarda…

fault is normal in character in this location. Four

units have been distinguished in the trench-walls.

At the bottom of the trench-walls, blocky-clayey

conglomerates of the Miocene Çaml

conglomerate crop out and are overlain by the

Pleistocene Güzelbahçe formation and Holocene

colluvial wedge deposits. A recent soil horizon

exists in the uppermost part. Only one event has

been obtained in the trench-wall: A fault trace,

indicated as “Event-1” can be clearly followed in

both walls. This faulting event occurred after the

deposition of the Güzelbahçe formation. The beds

of the Güzelbahçe formation were back-tilted due

to faulting. The tilting resulted in a 2 m

dislocation of the beds of the Güzelbahçe

formation and, hence, indicates that normal

faulting with a 2 m dip-slip was developed.

Kinematic analysis carried out at 9 stations

suggest that the paleostress forming the faults

has controlled under an approximately NS

extensional direction associated with an EW

contraction. The data support that the

kinematically linked zmir Fault, Seferihisar

Fault and Karyaka Fault contributed to the

opening of zmir Bay through the power of the

transtensional forces.

KATKI BELRTME

Bu çalma Dokuz Eylül Üniversitesi

DEÜ-AFS-0922.01.01.13 ve DEÜ-BAP 04.KB.FEN.042

projeleri kapsamnda destektenmitir. Çalmann

ilk sonuçlar 2-4 Kasm 2006 tarihinde

gerçekletirilen Aktif Tektonik Aratrma Grubu

Toplants (10)’nda sunulmu ve

ATAG-10 bilimsel kurulu tarafndan deerlendirilmitir.

Yazarlar, hendek çalmalar srasndaki maddi

katklarndan dolay Alanyal Jeoteknik

irketi’ne teekkür eder.

DENLEN BELGELER

Akdeniz, N., Konak, N., Öztürk, Z., ve Çakr, M.H., 1986. zmir-Manisa dolaynn jeolojisi: MTA Rapor No: 7929 (yaymlanmam).

Aksu, A.E. ve Piper, DJ.W., 1983. Progradation of the Late Quaternary Gediz Delta, Turkey. Marine Geology, 54, 1-25.

Aksu, A.E., Piper, DJ.W. ve Konuk, T., 1987. Quaternary growth patterns of Büyük Menderes and Küçük Menderes deltas, western Turkey. Sedimentary Geology, 52, 227-250. Aksu, A.E., Konuk, T.,Ulu, A., Duman, M. ve Piper,

D.J.W., 1990. Quaternary tectonic and sedimentary history of eastern Agean Sea shelf area. Jeofizik, 4, 3-36.

Aktar, M., Karabulut, H., Ozalaybey, S. ve Childs, D. 2007. A conjugate strike-slip fault system within the extensional tectonics of Western Turkey. Geophysical Journal International, 171 (3) , 1363–1375.

Aktu, B. ve Klçolu, B., 2006. Recent crustal deformation of zmir, Western Anatolia and surrounding regions as deduced from repeated GPS measurements and strain field. Journal of Geodynamics, 41, 471-484.

Akyol, N., Zhu, L., Mitchell, B.J., Sözbilir, H. ve Kekoval K., 2006. Crustal structure and local seismicity in western Anatolia. Geophysical Journal International, 166 (3), 1259-1269. Angelier, J., Dumont, J.F., Kahramanderesi, H.,

Poisson, A., imek, . ve Uysal, S., 1981. Analysis of fault mecanisms and expantion of southwestern Anatolian since Late Miocene. Tectonophysics, 75, 1-9.

Angelier, J., 1984. Tectonic analysis of fault slip data sets. Journal of Geophysical Research, 80, 5835-5848.

Angelier, J., 1991. Inversion of field data in fault tectonics to obtain regional stress. III: A new rapid direct inversion method by analytical means. Geophysical Journal International, 103, 363-76.

Arpat, E. ve Bingöl, E., 1969. Ege Bölgesi graben sisteminin geliimi üzerine düünceler. MTA Dergisi, 73, 1-9.

Hasan SÖZBLR, Bora UZEL, Ökmen SÜMER, Uur NC, E.Yalçn ERSOY, Tufan KOÇER, Ramazan DEMRTA, Çalar ÖZKAYMAK

Barka, A., Akyüz, H.S, Cohen H.A. ve Watchorn, F., 2000. Tectonic evolution of the Niksar and Taova-Erbaa pull-apart basins, North Anatolian Fault Zone: their significance for the motion of the Anatolian Block. Tectonophysics, 322, 243-64.

Bozkurt, E., 2000. Timing of extension on the Büyük Menderes graben, western Turkey, and its tectonic implications. In: Bozkurt, E., Winchester, J.A. and Piper, J.D.A. (eds.) Tectonics and magmatism in Turkey and the surrounding area. Geological Society, London, Special Publications, 173, 385-403.

Bozkurt, E., 2001. Neotectonics of Turkey – a synthesis. Geodinamica Acta, 14, 3-30.

Bozkurt, E., 2003. Origin of NE-trending basins in western Turkey. Geodinamica Acta, 16, 61-81. Bozkurt, E. ve Park, R.G., 1994. Southern Menderes

Massif: an incipient metamorphic core complex in western Anatolia, Turkey. Journal of Geological Society, 151, 213-216.

Bozkurt, E. ve Sözbilir H., 2003. Tectonic evolution of the Gediz Graben: field evidence for an episodic, two-stage extension in western Turkey. Geological Magazine, 6, 1-17.

Bozkurt, E. ve Sözbilir, H., 2004. Tectonic evolution of the Gediz Graben: field evidence for an episodic, two extension in western Turkey. Geological Magazine, 141, 63-79.

Bozkurt, E. ve Sözbilir, H., 2006. Evolution of large-scale Normal faults: Insights from the Active Manisa fault, Southwest Turkey. Geodinamica Acta, 19 (6), 427-453.

Cohen, H. A., Dart, C., Akyüz, H. S. ve Barka, A., 1995. Syn-rift sedimentation and structural development of the Gediz and Büyük Menderes graben, western Turkey. Journal of the Geological Society, London, 152, 629-638. Dönmez, M., Türkecan, A., Akçay, A.E., Hakyemez,

Y. ve Sevin, D., 1998. zmir ve kuzeyinin jeolojisi, Tersiyer volkanizmasnn petrografik ve kimyasal özellikleri. MTA Rapor No: 10181 (yaynlanmam).

Drahor, M.G., Berge, M.A., Kurtulmu, T.Ö., Güngör, T., Utku, M. ve Göktürkler, G., 2007. zmir-Güzelbahçe’de yaplan tümleik jeofizik aratrmalar ve paleosismolojik hendek

çalmalarnn sonuçlar. Aktif Tektonik Aratrma Grubu 11. Toplants, Bildiri Özleri, s 53.

Emre, T. 1996. Gediz Grabeni’ nin tektonik evrimi. Türkiye Jeoloji Bülteni, 39 (2),1-18.

Emre, Ö. ve Barka, A., 2000. Active faults between Gediz graben and Aegean Sea (zmir region).

Bat-Anadolu’nun Depremsellii Sempozyumu, Dokuz Eylül Üniversitesi

Yaynlar, Bildiri Kitab, 131-132.

Emre, Ö., Özalp, S., Doan, A., Özaksoy, V., Yldrm, C. ve Gökta, F., 2005. zmir çevresinin diri faylar ve deprem potansiyelleri. MTA Rapor No:107, 80 s (yaynlanmam). Emre, T. ve Sözbilir, H., 1997. Field evidence for

metamorphic core complex, detachment faulting and accommodation faults in the Gediz and Büyük Menderes Grabens (Western Turkey), In: Ö. Pikin, M. Ergün, M.Y. Savaçn, G. Tarcan (eds.), IESCA Proceedings, 73-94.

Erkül, F., Helvac, C. ve Sözbilir, H., 2005. Evidence for two episodes of volcanism in the Bigadiç borate basin and tectonic implications for western Turkey. Geological Journal, 40, 1-16. Genç, C.., Altunkaynak, ., Karack, Z., Yazman,

M. ve Ylmaz, Y., 2001. The Çubukluda graben, south of zmir: its tectonic significance in the Neogene geological evolution of the western Anatolia. Geodinamica Acta, 14, 45-55.

Hakyemez, Y.H., Erkal, T. ve Gökta, F., 1999. Late Quaternary evolution of the Gediz and Büyük Menderes grabens, Western Anatolia, Turkey. Quaternary Science Reviews, 18, 549-554. Hancock, P.L. ve Barka, A., 1987. Kinematic

indicators on active normal faults in western Turkey. Journal of Structural Geology, 9, 573-584.

Hetzel, R., Ring, U., Akal, C. ve Troesch, M., 1995. Miocene NNE-directed extensional unroofing in the Menderes Massif, southwestern Turkey. Journal of Geological Society, 152, 639-654. Ik, V. 2004. Kuzey Menderes Masifinde Simav

Makaslama Zonunun mikrotektonik özellikleri, Bat Anadolu, Türkiye. Türkiye Jeoloji Bülteni, 47 (2), 49-91.

D-B Uzanml zmir Fay le KD-Uzanml Seferihisar Fay’nn Birlikte Çaltna Dair Veriler: zmir Körfezi’ni Oluturan Aktif Faylarda…

Ik, V., Seyitolu, G. ve Çemen, ., 2003. Ductile-brittle transition along the Alasehir shear zone and its structural relationship with the Simav detachment, Menderes massif, western Turkey. Tectonophysics, 374, 1-18.

nci, U., Koçyiit, A., Bozkurt, E. ve Arpalyiit, ., 2003. Soma ve Krkaaç Grabenlerinin Kuvaterner jeolojisi, Bat Anadolu. Türkiye Kuvaterner Çaltay IV, Bildiriler Kitab, 84-100.

seven, T., 2001. Bat Anadolu’nun neotektonik rejiminin paleomanyetik çalmalarla incelenmesi. Doktora Tezi, TÜ Fen Bilimleri Enstitüsü, 194 s.

Jackson, J. ve McKenzie, D., 1988. The relationship between plate motions and seismic moment tensors, and the rates of active deformation in the Mediterranean and Middle East. Geophysical Journal of the Royal Astronomical Society, 93 (1), 45-73.

Kaya, O., 1979. Ortadou Ege çöküntüsünün (Neojen) stratigrafisi ve tektonii, Türkiye Jeoloji Kurumu Bülteni, 27 (1), 1-7.

Kaya, O., 1981. Miocene reference section for the coastal parts of West Anatolia. Newsletters on Stratigraphy, 10, 164-191.

Kaya, O., 1982. Tersiyer srt yitmesi: Dou Ege bölgelerinin yaps ve magmatiglii için olasl bir mekanizma; Erol, O. ve Oygür, V. (ed.), Bat Anadolu’nun genç tektonii ve volkanizmas paneli. Türkiye Jeoloji Kongresi, 59-72.

Kaya, O., Ünay, E., Saraç, G., Eichhorn, S., Hassenrück, S., Knappe, A., Pekdeer, A. ve Mayda, S., 2004. Halitpaa transpressive zone: implications for an Early Pliocene compressional phase in central western Anatolia, Turkey. Turkish Journal of Earth Sciences, 13, 1-13.

Kaya, O., Ünay, E., Gökta, F. ve Saraç, G., 2007. Early Miocene stratigraphy of Central West Anatolia, Turkey: implications for the tectonic evolution of the Eastern Aegean area. Geological Journal, 42, 85-109.

Kissel, C., Laj, C., engör, A. M. C. ve Poisson, A., 1987. Paleomagnetic Evidence for Rotation in Opposite Senses of Adjacent Blocks in

Northeastern Aegea and Western Anatolia, Geophysical Research Letters, 14 (9), 907-910. Koçyiit, A., 1984. Güneybat Türkiye ve yakn

dolaynda levha içi yeni tektonik geliim. Türkiye Jeoloji Kurumu Bülteni, 27, 1-16. Koçyiit, A., Yusufolu, H. ve Bozkurt, E., 1999.

Evidence form the Gediz graben for episodic two-stage extension in western Turkey. Journal of the Geological Society, London, 156, 605-616.

Koçyiit, A., Ünay, E. ve Saraç, G., 2000. Episodic graben formation and extensional neotectonic regime in west central Anatolia and the Isparta Angle: a key study in the Akehir-Afyon graben, Turkey; In: E. Bozkurt, J.A. Winchester, J.D.A. Piper, (eds.), Tectonics and Magmatism in Turkey and the Surrounding Area. Geological Society of London, Specical Publication, 173, 405-421.

Le Pichon, X. ve Angelier, J., 1979. The Aegean arc and trench system: a key to the neotectonic evolution of the eastern Mediterranean area. Tectonophysics, 60, 1-42.

Lips, A. L. W., Cassard, D., Sözbilir, H. ve Ylmaz, H., 2001. Multistage exhumation of the Menderes Massif, western Anatolia (Turkey). International Journal of Earth Sciences, 89, 781-792.

MTA 2002. 1/500 000 ölçekli Türkiye jeoloji haritalar, No:7, MTA Yaynlar.

Ocakolu, N., Demirba E. ve Kucu ., 2004. Neotectonic structures in the area offshore of Alaçat, Doanbey and Kuadas (western Turkey): evidence of strike-slip faulting in the Aegean extensional province. Tectonophysics, 391, 67-83.

Ocakolu, N., Demirba, E. ve Kuçu, ., 2005. Neotectonic structures in zmir Gulf and surrounding regions (western Turkey): Evidences of strike-slip faulting with compression in the Aegean extensional regime. Marine Geology, 219, 155-171.

Ocakolu, N., Demirba, E. ve Kuçu, ., 2006. zmir Körfezi ve çevresinin aktif faylar ve depremsellii (Bat Anadolu). Yerbilimleri Dergisi, 27 (1), 23-40.

Hasan SÖZBLR, Bora UZEL, Ökmen SÜMER, Uur NC, E.Yalçn ERSOY, Tufan KOÇER, Ramazan DEMRTA, Çalar ÖZKAYMAK

Okay, A., Satr, M., Maluski, H., Siyako, M., Metzger, R. ve Akyüz, H.S., 1996. Paleo-and Neo-Tethyan events in northvvest Turkey: Geological and geochronological Constraints: Yin, A. ve Harrison, T.M. (eds.), Tectonic Evolution of Asia, 420-441.

Orbay, N., Sanver, M., Hisarli, M., seven, T. ve Özçep, F., 2000. Karaburun Yarmadasnn Paleomagnetizmas ve Tektonik Evrimi. Bat Anadolu' nun Depremsellii Sempozyumu Kitab, 59-67.

Özkaymak, Ç. ve Sözbilir, H., 2006. Aktif Manisa faynn bat bölümünün jeolojik özellikleri; deprem üreten faylarda reaktivasyon. Aktif Tektonik Aratrma Grubu 10. Toplants, Bildiri Özleri Kitab, 68-70.

Özkaymak Ç. ve Sözbilir H., 2007. Aktif Manisa Faynda Reaktivasyona aret Eden Stratigrafik Ve Jeomorfolojik Kriterler. Çukurova Üniversitesi Jeoloji Mühendislii Bölümü 30. Yl Sempozyumu, Bildiri Özleri Kitab, 177-178.

Paton, S., 1992, Active normal faulting, drainage patterns and sedimantation in southwestern Turkey. Journal of the Geological Society, London, 149, 1031-1044.

Reilinger, R.E., McClusky, S., Oral, M.B., King, R.W., Toksöz, M.N., Barka, A.A., Kinik, I.,Lenk, O. ve Sanl, I., 1997. Global positioning system measurements of present day crustal movement in the Arabia-Africa-Eurasia plate collision zone. Journal of Geophysical Research, 102, 9983-9999.

Ring, U., Susanne, L. ve Matthias, B., 1999. Structural analysis of a complex nappe sequence and late orogenic basins from the Agean Island of Samos, Greece. Journal of Structural Geology, 21, 1575-1601.

Sayn, E., Paz, . ve Eronat, C., 2006. Investigation of Water Masses in zmir Bay, Western Turkey. Turkish Journal of Earth Sciences, 15, 343-372. Seyitolu, G. ve Scott, B.C., 1991. Late Cenozoic

crustal extension and basin formation in west Turkey. Geological Magazine, 128, 155-166. Seyitolu, G. ve Scott, B.C., 1992a. The age of the

Büyük Menderes graben (west Turkey) and its tectonic implications. Geological Magazine, 129, 239-242.

Seyitolu, G., ve Scott, B.C., 1992b. Late Cenozoic volcanic evolution of the northeastern Aegean region. Journal of Volcanology and Geothermal Research, 54, 157-176.

Seyitolu, G. ve Scott, B.C., 1996. The age of the Alaehir graben (west Turkey) and its tectonic implications. Geological Journal, 31, 1-12. Seyitolu, G., Tekeli, O., Çemen, ., en, . ve Ik,

V., 2002. The role of the flexural rotation /rolling hinge model in the tectonic evolution of the Alaehir graben, western Turkey. Geological Magazine, 139, 15-26.

Sözbilir, H., 2001. Extensional tectonics and the geometry of related macroscopic structures: Field evidence from the Gediz detachment, western Turkey. Turkish Journal of Earth Sciences, 10, 51-67.

Sözbilir, H., 2002. Geometry and origin of folding in the Neogene sediments of the Gediz Graben, western Anatolia, Turkey. Geodinamica Acta, 15, 277-288.

Sözbilir, H., 2005. Oligo-Miocene molasse sedimentation during the Lycian orogenic collapse: Sedimentological, stratigraphical and structural evidences from the Lycian Molasse Basin, SW Turkey. Geodinamica Acta, 18 (3-4), 255-282.

Sözbilir, H. ve Emre, T., 1991. Neogene stratigraphy and structure of the northern rim of the Büyük Menderes graben. International Earth Sciences Congress on Aegean Regions, Proceedings, 2, 314-322.

Sözbilir, H., Erkül, F. ve Sümer, Ö., 2003a. Gümüldür (zmir) ve Bigadiç (Balkesir) Arasnda Uzanan Miyosen Sonras Yal KD-Dorultulu Accommodation Zonuna ait Saha Verileri, Bat Anadolu. 56. Türkiye Jeoloji Kurultay, Ankara, 85-86.

Sözbilir, H., nci, U., Erkul, F. ve Sümer, Ö., 2003b. An Active Intermitten transform zone accommodating N-S Extension in Western Anatolia and its relation to the North Anatolian Fault System, International Workshop on the North Anatolian, East Anatolian and Dead Sea Fault Systems: Recent Progress in Tectonics and Paleoseismology, and Field Training Course in Paleoseismology, 31 Augst to 12 September 2003, Poster Session P:2/2, Ankara.

D-B Uzanml zmir Fay le KD-Uzanml Seferihisar Fay’nn Birlikte Çaltna Dair Veriler: zmir Körfezi’ni Oluturan Aktif Faylarda…

Sözbilir, H., Sümer , Ö., Uzel, B., Saygl, A., Ramazanolu,  ve E. Uysal, 2004. zmir Fay’nn jeolojik ve jeomorfolojik parametreleri, Aktif Tektonik Aratrma Grubu 8. Toplants, Bildiri Özetleri Kitab, s. 22. Sözbilir, H., Sümer, Ö., Uzel, B., Ersoy, Y., Erkül, F.,

nci, U. ve Helvac, C., 2005. zmir’deki deprem dizilerinin nedeni, faylardaki çiçek yaps, Cumhuriyet, Bilim Teknik, Deprem Aratrmalar, 3.12.2005, Say 976, 18-19. Sözbilir, H. Koçer, T. Demirta, R., Uzel, B., Ersoy,

Y., Akgün, M. ve Özkaymak, Ç., 2006. Seferihisar-Yelki fay zonunda plaeosismolojik çalmalar: dorultu atml fay zonlarnda eim atml aktif normal faylanmaya ait veriler. Aktif Tektonik Aratrma Grubu 10. Toplants, Bildiri Özleri Kitab, 76-77.

Sözbilir, H., Sümer, Ö., Uzel, B., Özkaymak, Ç., Ersoy, Y., Erkül, F., nci, U. ve Helvac, C., 2007. Bat Anadolu’da zmir-Balkesir transfer zonu içinde kalan aktif dorultu-atml faylarla snrl havzalarn jeolojik özellikleri. Aktif Tektonik Aratrma Grubu 11. Çaltay, Bildiri Özleri Kitab, s. 42.

Sümer Ö., Sözbilir H. ve nci U., 2004. Urla Havzas’nn Kuvaterner jeolojisi ve havzay snrlayan dorultu atml faylarn Bat Anadolu’nun aktif tektoniindeki önemi. Aktif Tektonik Aratrma Grubu 8. Toplants, Bildiri Özleri Kitab, 22-23.

Sümer, Ö., Sözbilir, H., nci, U. ve Erkül, F., 2005. Cross-cut relationship between N and E-trending faults in western Anatolia: an example from the Quaternary Urla basin. International Symposium on the Geodynamics of Eastern Mediterranean,15-18 June 2005, stanbul, Abstracts, p. 132.

engör, A.M.C., 1987. Cross-faults and differential stetching of hanging walls in regions of low-angle normal faulting. In: examples from western Turkey, Coward, M.P., Dewey, J.F. and Hancock, P. (ed.), Continental extensional tectonics. Geological Society of London, Special Publication, 28, 575-589.

engör, A.M.C. ve Ylmaz, Y., 1981. Tethyan evolution of Turkey: A plate tectonic approach. Tectonophysics, 75, 181-241.

engör, A.M.C., Görür, N. ve arolu, F., 1985. Strike-slip faulting and related basin formation in zones of tectonic escape: Turkey as a case study. In: Biddle, K. & Christie-Blick, N. (eds.), Strike-Slip Deformation, Basin Formation and Sedimentation. Society of Economic Paleontologists and Mineralogists, Special Publications, 37, 227-264.

Tan, O. ve Taymaz, T., 2003. Seismotectonics of Karaburun Peninsula and Kuadas Gulf: Source parameters of April 2, 1996 Kuadas Gulf and April 10, 2003 Seferihisar (zmir) earthquakes. International Workshop on the NAFZ, EAFZ and DSF Systems: Recent Progress in Tectonics and Paleoseismology and Field Training Course in Paleoseismology, Middle East Technical University (METU), Ankara, Turkey.

Taprdamaz, M. C., 2005. Türkiye’nin Paleomanyetik Veri Katalou. Aktif Tektonik Aratrma Grubu 9. Toplants, Cumhuriyet Üniversitesi, Mühendislik Fakültesi, 22-24 Eylül 2005, Sivas.

Utku, M. ve Sözbilir, H., 2003. Aydn-Nazilli faynn paleosismolojik ön bulgular, Türkiye Kuvaterneri Çaltay, 4, 121-129.

Uzel, B. ve Sözbilir, H., 2005. First record of Quaternary pull-apart basin in western Analolia: the Cumaovas basin, zmir-Turkey, International Earth Sciences Colloquium on the Aegen Regions (IESCA), Dokuz Eylül University, 4-7 October 2005, zmir, Turkey. Uzel, B. ve Sözbilir, H., 2006. Bat Anadolu’da

normal faylar ve dorultu atml faylarn birlikte iledii havzalara bir örnek: Cumaovas çek-ayr havzas, zmir. Aktif Tektonik Aratrma Grubu 10. Toplants, Bildiri Özleri Kitab, s. 93.

Uzel, B. ve Sözbilir, H., 2007. Cumaovas Çek-Ayr Havzasnda Transpresyondan Transtensiyona Yersel Gerilme Terslenmesine Dair Veriler, Bat Anadolu. Çukurova Üniversitesi Jeoloji Mühendislii Bölümü, 30. Yl Jeoloji Sempozuyumu, Bildiri Özleri Kitab, 175-176.

Hasan SÖZBLR, Bora UZEL, Ökmen SÜMER, Uur NC, E.Yalçn ERSOY, Tufan KOÇER, Ramazan DEMRTA, Çalar ÖZKAYMAK

Uzel, B. ve Sözbilir, H., 2008. A First record of strike-slip basin in western Anatolia and its tectonic implication: The Cumaovas basin as an example. Turkish Journal of Earth Sciences [in press].

Ylmaz, Y., Genç, .C., Gürer, F., Bozcu, M., Ylmaz, K., Karack, Z., Altunkaynak, . ve Elmas, A., 2000. When did the western Anatolian grabens begin to develop?. In: Bozkurt, E. Winchester, J.A. & Piper J.A.D. (eds.) Tectonics and magmatism in Turkey and the surrounding area. Geological Society, London, Special Publications 173, 131-162.

Yusufolu, H., Koçyiit, A. ve Bozkurt, E., 1998. Palaeo- and Neo-tectonic characteristics of the Gediz Graben, west Anatolia, Turkey. Third International Turkish Geology Symposium, 3, 190.

Zhu, L., Akyol, N., Mitchell, B.J. ve Sözbilir H., 2006. Seismotectonics of western Turkey from high resolutions and moment tensor determinations. Geophysical Research Letters, 33 (7), L07316.

Makale Geli Tarihi : 01 Mart 2008 Kabul Tarihi : 21 Mays 2008

Received : March 01, 2008