14 TEMMUZ 2001 CUMARTESİ
GÖRÜŞ
S S
M
uıüslarafâsı nıteiıRte ve kişilikte sanat çımız Esin A fş a r’ın ENKA Vakfı Açıkha- va Sahnesi’nde verdiği “Yunus Emre 'den
Nâzım H ikm e t’e ” repertuvarını içeren
konseri, bir süreden beri ülkemizde öz lemini çektiğimiz ve beklediğimiz “gerçek
sanat” değeri olan bir müzik şöleni idi...
Bu haftaki yazımda bu konserin az çok yorumuna girmeden, bir anda düşün cemde beliren şu kıyaslama, hatta çeliş ki ile sırası gelmişken etkilendim. Şöyle ki: Yüzyıllar boyunca bir kültür ve sanat kaynağı, potansiyeli, adeta hâzinesi ta şıyan Türkiye Cumhuriyeti topraklarında nedense son yıllarda müzik üzerine her hangi bir değerlendirme, yorum yapılır ken konunun sanatsal niteliğini ve yönü nü değil, özellikle basında ve yayınlarda medyatik etkinliğini, rating denilen güya ilgi çekecek yönünü önemsiyoruz! Hay ret?
İşte, Esin A fş a r’ın bu tümüyle sanat la renklenen konserini dinledikten sonra, sanatçımızın değer taşıyan karakteristik özelliklerinin yanı sıra, özgeçmişine doğ ru derinleşmenin ötesinde, onun için yıl larca önce yabancı basında çıkan yo rumlar gözüme serildi: Esin Afşar’ın bir sü re önce “Anılar Yanıltır m ı?” adıyla Arion Yayınevi’nden çıkan kitabının “Yabancı Ba
sında Esin Afşar" bölümünü içeren yazı
larda, sanatçımız için şu yorumlar ve de ğerlendirmeler yer alıyor: Özet olarak be lirtmeyi, yukarıda vurguladığım “değer
lendirme kıstası" açısından yararlı bulu
yorum... “Le Monde de la Musique ” (Mü ziğin Dünyası)şu satırlar var: “ te... Türk
folkloru Esin A fşar’ın hareket noktası, ancak folkloru, geleneksel çalgılara Ba tı çalgılarını da katarak modern biçime sokuyor. ” “Paroles et M usique”, “Temiz ve etkileyici b ir ses. Evrensel aşktan biz- lere mesajlar iletmek için, ülkesinin kay naklarından esinlenen b ir sıcaklık.. Tüm Türkiye’y i seslendiriyor.” “L'Humanit'e”
gazetesinde Daniel Pantchenko, yazı sında, “Esin Afşar 1969 yılında Monte-
Carlo’da hayran olduğu sanatçı Jacqu es Brel ile birlikte ödül aldığından beri, ülkesinin kültürünü savunmaya kendini adamış, özellikle Nâzım Hikmet ve di ğer ozanların klasik ve modern yapıtla rını, Türk folkloru ile kaynaştırarak ses lendiriyor” diyor.. Ve kitapta “Liberati on ”, “Le M atin”, “Culture et A rt” , “Le Qu otidien", “La Vie Guvriere” ve diğer ba
sin yayınlarından Esin Afşar için nice ya zılar...
“ Yunus Emre'den Nâzım H ikm et'e"
başlığını taşıyan Esin Afşar’ın ENKA Vak- fı'ndaki konserinde sanatçıya piyanoda
Aslıgül Ayaş, vurmalı çalgıda Uskan Çe lebi, kemençede Aslı Kopuz Çelik eş
lik ettiler. Programda: Yunus Em re’den Esin Afşar’ın besteleri “B ir Ben Vardır
Bende Benden İçeri”, “Şöyle Garip Ben cileyin” , “Kalanlara Selam Olsun” -, iki
Azeri türkü “Nazende Sevgilim”, “Araz Üs
te Buz Üste", bir Kars türküsü “Ay Ba lam ”, Aslıgül Ayaş’ın besteleri Nâzım Hik-
m et’ten “Kurtuluş Savaşı Destanı” ve
Suat Taşer’den “Şendendir Atatürk",
Nâzım Hikmet’ten Esin Afşar’ın bestele ri “Mutluluğun Resm i” ve “ Tuna'ya Da
ir” , Nâzım Hikmet’ten Tarık Öcal’ın bes
tesi “Tahir ile Zühre” . Emil Dimitrof’un bestesi - Çiğdem Talu’nun sözleriyle
“Sanatçının Kaderi” , Biigesu Erenus -
TarıkÖcal’dan “KuluçkadakiBayan", Kul A h m e t’ten “ Yoh Yoh” ve bazı anonim türküler...
İstanbul Şehir Üniversitesi Kütüphanesi Taha Toros Arşivi
