Yurt İçinde Yapılan İlgili Araştırmalar

Tezci (2002) yaptığı araştırmada, oluşturmacı öğretim tasarımı ile öğretmen merkezli öğretim uygulamalarını karşılaştırarak, yaratıcılığa ve başarıya etkisini incelemiştir. Araştırma ön test-son test kontrol gruplu deneysel desenle yürütülmüştür. Araştırmanın çalışma grubunu iki farklı okuldan 35’i deney grubu, 35’i kontrol grubu olmak üzere toplam 70 beşinci sınıf öğrencisi oluşturmuştur. Çalışma, Türkçe ve Sosyal Bilgiler dersinde gerçekleştirilmiş olup, deney grubunda oluşturmacı öğretim tasarımı, kontrol grubunda ise geleneksel yöntem uygulanmıştır. Araştırmada öğrencilerin yaratıcılıklarını ölçmek için Torrance Yaratıcı Düşünme Testi Sözel A Formu, başarılarını ölçmek için ise araştırmacı tarafından geliştirilen envanter kullanılmıştır. Araştırma sonucunda deney grubunda yer alan öğrencilerin yaratıcılık puanları kontrol grubunda yer alan öğrencilere göre anlamlı derecede farklılık göstermiştir. Yazma performansları ve içerik bilgisi oluşturma ile ilgili karşılaştırmalarda ise yine deney grubu öğrencileri, kontrol grubu öğrencilerinden daha başarılı bulunmuştur.

Dede (2003) araştırmasında, ARCS Motivasyon Modeline göre oluşturduğu öğretim tasarımının öğrencilerin matematiğe yönelik motivasyonlarına etkisini incelemiştir. Araştırmada çalışma grubunu, deney grubunda 35, kontrol grubunda 32 olmak üzere toplam 67 ilköğretim 7. sınıf öğrencisi oluşturmuştur. Çalışmada deney grubuna oluşturulan öğretim tasarımı, kontrol grubuna geleneksel matematik yöntemleri 4 hafta süreyle uygulanmıştır. Ön test ve son test olarak uygulanan motivasyon testinden elde edilen veriler analiz edildiğinde deney grubu ve kontrol grubu puanları arasında istatistiksel olarak anlamlı bir farkın oluşmadığı ortaya çıkmıştır.

Karabagshiew (2003) araştırmasında, Gagne Öğretim Tasarımı Modeline göre hazırlanan öğretim yazılımının ilköğretim 6. sınıf öğrencilerinin akademik başarısına etkisini ortaya çıkarmayı amaçlamıştır. Araştırma İngilizce dersinde yürütülmüştür. Araştırma için belirlenen okulun 6. sınıflarının tamamı deney grubu olarak

42

belirlenmiştir. Çalışma grubuna konu önce klasik yöntemle anlatılmış ve ön test yapılmıştır. Daha sonra aynı gruba hazırlanan yazılım uygulanmış ve son test yapılmıştır. T testi analizi yapılarak gerçekleştirilen karşılaştırmada son test puan ortalaması (71,42) ile ön test puan ortalaması (64,75) arasında son test lehine istatistiksel olarak anlamlı fark görüldüğü belirtilmiştir. Elde edilen sonuca göre Gagne’nin Öğretim Tasarımı Modeline göre hazırlanmış öğretim yazılımının akademik başarıya katkısı olduğu ifade edilmiştir.

Çolak (2006) yaptığı araştırmada “İşbirliğine dayalı öğretim tasarımının öğrencilerin öğrenme yaklaşımlarına, akademik başarılarına ve öğrenmenin kalıcılığına etkisi”ni incelemiştir. Araştırma, kontrol gruplu ön test-son test-tekrar test modeline göre yürütülmüştür. Araştırmanın çalışma grubu lise düzeyinde olup, söz konusu lisenin üçüncü sınıflarından biri deney diğeri kontrol grubu olmak üzere iki sınıf seçilmiştir. Her iki grupta da 15’er öğrenci yer almıştır. Araştırmacı ve uzmanlar tarafından hazırlanan akademik başarı testi uygulamadan önce, uygulamadan hemen sonra ve uygulamadan iki ay sonra olmak üzere toplam üç kez uygulanmıştır. Sonuç olarak grupların düzeltilmiş ön test puanlarına göre elde edilen son test puanları karşılaştırıldığında istatistiksel olarak deney grubu lehine anlamlı fark bulunmuştur. Bir başka deyişle işbirliğine dayalı öğretim tasarımı ile ders alan öğrencilerin akademik başarıları anlatım temelli öğrenme ile ders alan öğrencilerden daha yüksek bulunmuştur. Grupların son test puanları kontrol altında tutularak yapılan kovaryans analizinde kalıcılık puanları arasında istatistiksel olarak anlamlı fark bulunmamıştır. Ayrıca araştırmada grupların derin ve yüzeysel öğrenme puanları karşılaştırılmıştır. Elde edilen bulgulara göre grupların derin öğrenme puanlarının karşılaştırılmasında deney grubu lehine istatistiksel olarak anlamlı fark belirlenmiştir. Buna karşın iki grubun yüzeysel öğrenme puanları arasında istatistiksel olarak anlamlı fark bulunmamıştır.

Özdilek (2006), araştırmasında “İlköğretim Fen Bilgisi dersindeki maddenin içyapısına yolculuk ünitesinin yeniden düzenlenmesi ve öğretim tasarımı” üzerine çalışmıştır. Araştırma 2004-2005 eğitim-öğretim yılında 7. sınıf öğrencilerine uygulanmış olup, ön test-son test kontrol gruplu deneme modeli ile yürütülmüştür. Fen Bilgisi öğretmeninin görüşleri doğrultusunda öğretim tasarımı hazırlanmıştır. Hazırlanan öğretim tasarımında öğrenci kitabı, öğrenci çalışma soruları ve öğretmen rehberi yer almıştır. Tasarımın deney grubunda uygulanmasında Çoklu Zekâ Kuramı,

43

Yapılandırmacı Yaklaşım gibi öğrenci merkezli yaklaşımlar kullanılmıştır. Araştırmada iki deney ve iki kontrol grubu yer almış olup, öğrencilerin akademik başarıları, tutumları ve kalıcılık düzeyleri karşılaştırılmıştır. Verilerin analizinde SPSS 11.00 paket programı kullanılmış, elde edilen veriler Tek Yönlü Varyans Analizi ve Scheffe Testi uygulanarak irdelenmiştir. Araştırma sonunda öğrencilerin tutumlarında deney grupları lehine kontrol gruplarının birine karşı istatistiksel olarak fark bulunmuştur. Kazanımları elde etme ve kalıcılık düzeylerinde ise deney gruplarının her iki kontrol grubuna göre istatistiksel olarak üstün olduğu ortaya çıkmıştır.

Yünkül’ün (2006) yaptığı araştırmanın amacı “İlköğretim 6. sınıf matematik dersi OBEB ve OKEK konusunda bilgisayar destekli öğretim yazılım tasarımı” geliştirmektir. Tasarım yapılırken, çoklu ortam yazılım tasarlama ve öğretim yazılımı tasarlama ilkeleri kullanılmıştır. Oluşturulan yazılım; hazırlama, tasarım, geliştirme ve değerlendirme basamaklarına göre hazırlanmıştır. Sonuç olarak matematik dersinde OBEB ve OKEK konusunun öğretiminde kullanılabilecek bir yazılım oluşturulmuş ve öğretim ile ilgili çeşitli önerilere yer verilmiştir.

Akbulut (2007) araştırmasında, Dick ve Carey Modeli ile Morrison, Ross ve Kemp Modeli hakkında bilgi vermiştir. Genel bilgilerden sonra öğretim tasarımcılarının uzaktan eğitimde yararlanmaları için modellerin benzerlikleri ve farklılıklarını ortaya koymuştur.

Korkusuz’un (2007) yaptığı araştırmada “ilköğretim 7. sınıf elektrostatik konusunun bilgisayar destekli öğretim tasarımını yapmak” konu edinilmiştir. Oluşturulan öğretim tasarımı için öncelikle mevcut öğretim tasarımı modelleri incelenmiştir. Yazılım, ADDIE modeline uygun olarak geliştirilmiştir. Oluşturulan materyal için elektrostatik konusu hakkında literatür taraması yapılmış ve kavram yanılgıları ortaya çıkarılmıştır. Bu kavram yanılgılarını gidermek için çeşitli etkinlikler tasarlanmıştır. Yazılım, ön test, konu anlatımları, etkileşimli örnekler, simülasyolar, videolar ve son testi içermektedir. Araştırma sonunda sonuç olarak, Fen ve Teknoloji dersinde kullanılabilecek bir öğretim materyali ortaya çıkmıştır.

Akkoyunlu, Altun ve Soylu (2008) çalışmalarında, öğretim tasarımı ve teknolojilerinin temellerini tarihsel gelişim sürecinde aktarmışlardır. Çalışmada ayrıca ihtiyaç belirleme ve analizi, öğrenme ortamlarında öğrenenlerin özellikleri,

44

öğretim hedefleri, görev analizi, öğrenme ve öğretim stratejileri ve değerlendirme olmak üzere öğretim tasarımının basamakları ayrıntılı olarak anlatılmıştır. Bunun yanı sıra çalışmada birçok öğretim tasarımı modeli detaylarıyla birlikte aktarılmıştır.

Uzun (2008), “Eğitim fakültelerinde bilgisayar okur-yazarlığının internet tabanlı öğretim tasarımı ile desteklenmesi” isimli araştırmasında bilgisayar okur- yazarlığı ile ilgili bilgi ve becerileri öğrenenlerin daha iyi öğrenebilmeleri için internet tabanlı bir öğretim tasarımı geliştirmişlerdir. Dick ve Carey modeline göre bir internet sitesi oluşturulmuştur. Araştırma 2006-2007 eğitim-öğretim yılında Uludağ Üniversitesinde öğrenim gören 93’ü kontrol grubu ve 86’sı deney grubu olmak üzere toplam 179 öğrenci üzerinde gerçekleştirilmiştir. Deney grubu ile derslerin bir kısmı yüz yüze bir kısmı da geliştirilen internet sitesi üzerinden yapılmıştır. Kontrol grubu ile dersin tamamı yüz yüze gerçekleştirilmiştir. Araştırmada elde edilen verilerle deney ve kontrol gruplarının hedeflere ulaşma düzeyi ve bilgisayara karşı tutumları bağımsız örneklemler için t testi kullanılarak karşılaştırılmıştır. Sonuç olarak her iki değişkende de deney grubu lehine istatistiksel olarak anlamlı fark bulunmuştur.

Yabaş (2008), yaptığı araştırmada “Farklılaştırılmış öğretim tasarımının öğrencilerin özyeterlik algıları, bilişüstü becerileri ve akademik başarılarına etkisinin incelenmesi”ni amaçlamıştır. Araştırmada ön test-son test deney deseni kullanılmış, farklılaştırılmış öğretim merkeze alınarak matematik dersi ondalık kesirler ünitesi için oluşturulan öğretim tasarımı, 25 öğrenciden oluşan deney grubu öğrencilerine uygulanmıştır. Ön test ve son test olarak araştırmacı tarafından geliştirilen akademik başarı testi ve Üredi (2005) tarafından geliştirilen bilişüstü beceriler ölçeği ve özyeterlik algısı ölçeği uygulanmıştır. Araştırma sonucunda üç değişkene ait elde edilen veriler karşılaştırılmış ve son test lehine istatistiksel olarak anlamlı fark bulunmuştur.

Kara (2009), yaptığı araştırmada etnomatematiğin entegre edildiği öğretim tasarımının başarı ve tutum açısından etkilerini incelemiştir. Araştırmada yarı deneysel araştırma deseni kullanılmış, üç ayrı okuldan toplam 137 yedinci sınıf öğrencisi araştırmanın örneklemini oluşturmuştur. Matematik tutum ölçeği ve iki farklı başarı ölçeğinden elde edilen veriler ön test-son test ve kalıcılık testi olarak uygulanmıştır. İki yönlü tekrarlamalı varyans analizi sonuçlarına göre her iki grubun

45

öğrencilerinin ön test-son test ve kalıcılık testlerine göre matematik başarı düzeylerinde doğrusal bir eğilim olduğu, bir okulda ise deney ve kontrol grupları arasında öğrencilerin matematik başarı düzeylerindeki değişim açısından istatistiksel olarak anlamlı bir fark olduğu görülmüştür. Öğrencilerin matematik tutumlarında ise doğrusal gelişim olmadığı anlaşılmış, sadece bir okulda deney ve kontrol grubu arasında istatistiksel olarak anlamlı fark bulunmuştur. Elden edilen nitel verilerden ise deney gruplarında yer alan öğrencilerin matematik tutumlarının kontrol gruplarındakilere göre olumlu yönde geliştiği tespit edilmiştir.

Özbek (2009), araştırmasında “Eğitim fakültelerinde verilen drama dersi için öğretim tasarımı modeli geliştirilmesi”ni amaçlamıştır. Araştırmada var olan modellerin sentezinden yeni bir model geliştirilmiştir. Çalışmanın örneklemini Orta Doğu Teknik Üniversitesi Eğitim Fakültesi İngilizce Öğretmenliği bölümünde öğrenim gören 16 öğretmen adayı oluşturmuştur. Geliştirilen model çalışma grubuna uygulandıktan sonra öğretmen adaylarının dramaya yöneldiği gözlenmiş, drama bilgilerinde artış görülmüştür. Ayrıca çalışma üniversitelerdeki drama öğretim sürecini uygulayıcılar için aşama aşama ortaya koymaktadır.

Ergül (2010), araştırmasında “İlköğretim 6. sınıf matematik dersinde oluşturulan sosyal yapılandırmacı öğretim tasarımının etkililiği”ni incelemeyi amaçlamıştır. Araştırma, nitel olarak araçsal örnek olay deseni ile yürütülmüştür. Çalışma grubu olarak tek bir sınıf belirlenmiştir. Veriler, fiziksel ürünlerden, araştırmacı tarafından hazırlanan görüşme formundan, gözlemci notlarından ve video kayıtlarından elde edilmiştir. Veriler, Carney’in analitik soyutlama modeli ile analiz edilmiştir. Elde edilen bulgular sonucunda, öğrencilerin hem akrandan öğrenmeye hem de bireysel öğrenmeye çeşitli nedenlerden dolayı ihtiyaç duydukları belirlenmiştir. Diğer bir sonuca göre öğrencilerin matematiği günlük yaşamları ile ilişkilendirdiği ve gelecek eğitimlerinde de kullanacaklarını fark ettikleri ortaya çıkmıştır. Araştırmada, öğrencilerin işbirlikli gruplarda görev paylaşımında zorlansalar da işbirlikli öğrenmenin yaparak öğrenmelerine katkı sağladığı ifade edilmiştir. Araştırmanın bir başka boyutunda öğretmenin rehberliği diğer derslere göre daha etkin bulunmuştur. Bir başka sonuca göre ise öğrencilerin kendi değerlendirmelerini yapması öğrenciler tarafından olumlu karşılanmıştır.

46

Mutlu (2010) yaptığı araştırmada, farklı kısa süreli bellek kapasitesine sahip öğrencilerin, farklı dikkat türüne göre oluşturulmuş çoklu ortam öğretim tasarımlarının uygulanmasının geri getirme performanslarına etkisini incelemiştir. Çalışma grubunu eğitim fakültesinde öğrenim gören toplam 60 birinci sınıf öğrencisi oluşturmuştur. Araştırma verileri Görsel İşitsel Sayı Dizileri Testi B Formu ile toplanmıştır. Toplanan verilere ANOVA, t testi ve ANCOVA analizleri yapılmıştır. Sonuç olarak öğretim tasarımının geri getirme performansı üzerinde etkili olduğu görülmüştür. Odaklanmış dikkat türünde hazırlanan çoklu ortam öğretim tasarımlarında, öğrenenler yine daha yüksek geri getirme performansı sergilemişlerdir. Karşılaştırmalarda kısa süreli bellek kapasiteleri açısından anlamlı farka rastlanmamıştır. Öğrenenlerin çoklu ortam kullanma süreleri arasında ise anlamlı fark bulunmuştur.

Fer (2011) çalışmasında, öğretim tasarımının anlam ve öneminden bahsetmiştir. Çalışmada öğretim tasarımı kuramı ve öğeleri, öğretim tasarımının temel aşamaları ile birlikte yaygın olan öğretim tasarımı modellerinin açıklamalarına ve örnek uygulamalara yer verilmiştir. Çalışmanın bu yönleriyle, uygulama yapacak öğretmenlere, araştırmacılara etkili öğretimi tasarlamak için yol gösterici olduğu belirtilmiştir.

Ocak (2011) çalışmasında, öğretim tasarımı alanını detaylı bir şekilde açıklamayı amaçlamıştır. Bu amaç doğrultusunda, alanla ilgili tanımlara, kavramlara, öğretim tasarım modellerine ve kuramlarına ayrıntılı olarak yer vermiştir. Ayrıca modellerin ve kuramların uygulama örneklerine yer verilmeye çalışılmış, böylelikle araştırmacılara rehberlik etmek istenmiştir.

Özdemir ve Uyangör (2011) araştırmalarında, ASSURE modelini temele alarak Dick ve Carey modeli ile destekleyerek matematik eğitimi için matematik öğretiminin doğasına uygun bir öğretim tasarımı modeli geliştirmişlerdir. Çalışmada nitel durum çalışması ve doküman incelemesi yöntemi kullanılmıştır. Sonuç olarak oluşturulan öğretim tasarımının kullanılmasıyla daha etkili bir öğrenmenin gerçekleşmesi beklenmektedir.

Tozmaz (2011) yaptığı araştırmada, e-öğrenme ders içerikleri için uygulanabilir yeni bir öğretim tasarımı modeli geliştirmiş ve bir uygulama gerçekleştirmiştir. Geliştirilen model için öncelikle literatürde en çok adı geçen e-

47

öğrenme modelleri incelenmiş ve bunların güçlü yanlarından yeni bir model oluşturulmuştur. Geliştirilen tasarım modeli ile e-öğrenme ortamları hazırlanmıştır. Bu platform üzerinden öğrencilere ders içerikleri ve yardımcı dokümanlar gönderilmiş ve ayrıca yüz yüze eğitimler de yapılmıştır. Araştırmacı bu çalışmayla e- öğrenme ortamlarının tasarımında dikkat edilmesi gerekenleri açıklanmıştır. Ayrıca hazırlanan model ile gerçek bir örneğe yer verilmiştir.

Aydoğdu’nun (2012) yaptığı araştırmanın amacı, öğretim tasarımı alanındaki kavramlar ve maddeler arasındaki karmaşıklığı en aza indirgemeyi sağlamak için bulanık küme tabanlı web ansiklopedisi uygulamasını geliştirmek ve geliştirilen bu uygulamanın kullanılabilirliğini test etmektir. Geliştirilen uygulama bir internet sitesi üzerinde yayınlanmış ve kullanıcı denetimli veri girişi sağlanmıştır. Yapılan kullanılabilirlik çalışması, etkililik, verimlilik ve kullanıcı memnuniyeti bileşenlerini içermektedir ve sonuç olarak yüksek bir kullanılabilirlik durumu elde edilmiştir.

Kala (2012) araştırmasında, “Bilişsel yük kuramına göre termodinamik konusunda hazırlanan öğretim tasarımının kimya öğrencilerinin hatırlama ve transfer düzeyindeki öğrenmelerine etkisi”ni incelemiştir. Deneysel çalışma yöntemiyle yürütülen araştırmada çalışma grubunu Karadeniz Teknik Üniversitesi Fen Fakültesi Kimya Bölümünde öğrenim gören 37 birinci sınıf öğrencisi oluşturmuştur. Veri toplamak için Termodinamik Akademik Başarı Testi, Hatırlama Testleri, Transfer Testleri, Bilişsel Yük Ölçekleri ön ve son test olarak kullanılmıştır. Araştırmada bazı ölçekler grupların denkliğini belirlemek için, bazıları da her oturumda kullanılmıştır. Ayrıca yarı yapılandırılmış görüşme formu aracılığıyla öğrencilerden görüş alınmıştır. Araştırmada yapılan karşılaştırmalar için alt problemler dikkate alınarak çok faktörlü varyans analizi ve içerik analizi yapılmıştır. Sonuç olarak bilişsel yük kuramına göre geliştirilen öğretim tasarımının uygulandığı deney grubu öğrencilerinin hatırlama ve transfer düzeyi kontrol grubundaki öğrencilere göre daha yüksek bulunmuştur. Ayrıca tasarımdan öğrenen uzman olmayan öğrenciler, hatırlama düzeyinde uzman öğrencilerden daha yüksek puan almıştır. Uzman öğrencilerin ise transferde daha başarılı oldukları ortaya çıkmıştır.

Morrison, Ross ve Kemp (2012) (Ed. İlhan Varank), çalışmalarında öğretim tasarımının ne olduğunu, neden kullanılması gerektiğini, yararlarını, öğretim tasarımının temellerini oluşturan varsayımları anlatmışlardır. Hazırladıkları yayında

48

kendi oluşturdukları etkili öğretim tasarımı modelini detaylı olarak aşama aşama açıklamışlardır. Bunun yanı sıra tasarım sürecinde paydaşların rollerinden bahsetmişledir. Çalışmalarında ayrıca uygulama planlarına yer vermişlerdir.

Yücel (2013) yaptığı araştırmada, Fen Bilimleri programındaki ekosistem, biyolojik çeşitlilik ve çevre sorunları konuları ile ilgili öğretim tasarımı oluşturmuş ve tasarımın uygulamasını gerçekleştirmiştir. Karma modelin kullanıldığı araştırmada, nicel boyutta tarama ve deneme modelleri kullanılmıştır. Geliştirilen tasarım 4 deney ve 4 kontrol grubunda toplam 165 öğrenciye uygulanmıştır. Nicel veri toplama araçları olarak başarı testi ve çevresel tutum ölçeği, nitel veriler için ise materyal ve ders değerlendirme formu kullanılmıştır. Çalışma sonunda öğretim tasarımının uygulandığı deney gruplarının başarıları ve çevresel tutumları kontrol gruplarına göre istatistiksel olarak önemli derecede farklılık göstermiştir. Ayrıca öğretmen ve öğrenci görüşlerinin de olumlu olduğu belirlenmiştir.

Küçükoğlu (2013) araştırmasında, “Okul öncesi eğitimine yönelik bilgisayar destekli öğretim tasarımı” geliştirmeyi amaçlamıştır. Araştırmada 4-5 yaş anaokulu çocuklarının renk kavramını öğrenmeleri için Dick ve Carey modeline göre oluşturulmuş bilgisayar destekli bir öğretim tasarımı geliştirmiştir. Araştırmanın çalışma grubunu anaokulu yöneticileri ve 8 anaokulu öğrencisi oluşturmuştur. Geliştirilen örnek tasarımın renk kavramına yönelik eğitime uygun olup olmadığı araştırılmış, öğretimin tasarım ihtiyacını karşılama noktasında yeterli olup olmadığı tartışılmıştır. Araştırma sonucunda öğretimin tasarlanabilmesi için öğretmen görüşlerinin, geleneksel öğretimin, çocukların bilişsel gelişimlerinin, bilgisayar destekli materyallerin dikkate alınması gerektiği ortaya çıkmıştır.

Taş (2013) yaptığı araştırmada, “Farklılaştırılmış öğretim tasarımının öğrencilerin bilişüstü becerilerine ve matematik akademik başarılarına etkisi”ni incelemiştir. Çalışmada ön test-son test kontrol gruplu deneysel desen kullanılmıştır. Araştırmanın çalışma grubunu 2011-2012 eğitim-öğretim yılında altıncı sınıfta öğrenim gören 30’u deney grubu, 30’u kontrol grubu olmak üzere toplam 60 öğrenci oluşturmuştur. Farklılaştırılmış öğretim tasarımı matematik dersi olasılık konusu için hazırlanmıştır. Veri toplama aracı olarak akademik başarı testi ve Bilişüstü Yeti anketi, ön ve son test olarak uygulanmıştır. Araştırma sonucunda öğrencilerin

49

akademik başarıları deney grubu lehine istatistiksel olarak anlamlı fark gösterirken, bilişüstü yeti anketi puanları arasında anlamlı farklılık belirlenmemiştir.

Ceylan (2014) araştırmasında, “Ortaokul Fen Bilimleri dersindeki asitler ve bazlar konusunda fen, teknoloji, mühendislik ve matematik (FeTeMM) yaklaşımı ile öğretim tasarımı hazırlanmasına yönelik bir çalışma” gerçekleştirmiştir. Hazırlanan öğretim tasarımının uygulanmasının öğrencilerin akademik başarılarına, yaratıcılık ve problem çözme becerilerine etkisini incelemiş ve öğrencilerden FeTeMM ile ilgili görüşleri istenmiştir. Araştırmada ön test-son test kontrol gruplu deneysel desen kullanılmıştır. Çalışma 2013-2014 eğitim-öğretim yılında sekizinci sınıfta öğrenim gören toplam 156 öğrenciyle gerçekleştirilmiştir. Araştırmanın nicel verilerinin karşılaştırılmasında SPSS 20.00 paket programı kullanılmış, nitel verilerin analizinde ise yüzde ve frekans değerleri hesaplanmıştır. Sonuç olarak, deney grubu öğrencilerinin akademik başarı, yaratıcılık ve problem çözme becerilerinin kontrol grubu öğrencilerine göre istatistiksel olarak daha anlamlı olduğu tespit edilmiştir. Ayrıca yapılan görüşmelerin sonucunda, öğrencilerin FeTeMM ile hazırlanan öğretim tasarımı ile ilgili görüşlerinin genel anlamda olumlu olduğu belirlenmiştir.

Göksu ve diğerleri (2014) çalışmalarında, öğretim tasarımı modelleriyle ilgili yapılmış çalışmaları; tercih edilen öğretim tasarımı modeli, araştırma yöntemi, veri toplama aracı, veri analiz yöntemi, modellerin uygulama alanı ve modellerle ilgili üzerinde durulan değişkenler bakımından incelemeyi amaçlamışlardır. Araştırmada, SSCI kapsamlı dergilerden, ULAKBİM ve YÖK tez bankasından toplam 43 makale ve 19 teze ulaşılmıştır. Elde edilen sonuçlara göre en fazla tercih edilen modeller sıralanmıştır.

Şimşek (2014) çalışmasında, alan hakkında genel bilgilere yer vermiş, alanın tarihsel gelişimini özetlemiş, kuramsal dayanakları açıklamış ve yaygın olarak kullanılan öğretim tasarımı modellerini anlatmıştır. Yazar, ayrıca öğretim tasarımının