6.2. Öneriler
6.2.2. Uygulamalar Açısından Öneriler
1. Boşanmanın hızla arttığı günümüzde evlilik doyumu oldukça büyük önem kazanmaktadır. Dolayısıyla bu araştırmanın sonuçlarının evlilik ve aile danışması alanında kullanılması önem kazanmaktadır.
2. Yükleme tarzları ile evlilik doyumu arasında negatif yönde anlamlı ilişkiler bulunmuştur. Evlilik doyumunu arttırmak için evli ya da evlenmek üzere olan çiftlere yönelik olarak verilebilecek evlilik/aile danışmanlığı hizmetlerinde evlilik sürecinin yükleme boyutu üzerinde daha özenle durulabilir.
KAYNAKÇA
Acar, A. (1998), “Ankara’da Sosyal Hizmetler ve Çocuk Esirgeme Genel Müdürlüğüne Bağlı Sosyal Hizmet Kuruluşlarında Çalışan Üniversite Mezunu Evli Personelin Evlilik Doyumları”, Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Ankara Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
Akfırat, F. (1995), “Çalışan ve Çalışmayan Kadınlarla Eşlerinin Nedensellik ve Sorumluluk Yüklemeleri ve Evlilik Doyumları”, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Ankara Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
Algaç, G., ve Çatay, Z. (2007), “Evlilik Süresinin İlişki Yürütme Tutumlarına ve Evlilik Memnuniyetine Etkisi”, 18 Mart 2007, IV. Ulusal Aile ve Evlilik Terapileri Kongresi, Sözel Bildiri, İstanbul.
Arık, I.A. (1996), Motivasyon ve Heyecana Giriş, Çantay Yayınevi, İstanbul.
Aydemir-Sevim, S. (1999), “Evlilik İlişkisini Geliştirme Programları”, Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi, 2 (1), .
Aydemir-Sevim, S. (1996), “Transaksiyonel Analize Dayalı Bir Eğitim Programının Evli Çiftlerin Ego Durumları ve Evlilik Yaşamlarına İlişkin Bazı Değişkenlere Etkisi”, Yayınlanmamış Doktora Tezi, Ankara Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
Bacanlı, H. (2001), “Eş Tercihleri”, Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi (2), 15. 7-16
Başbakanlık T.C. Aile ve Sosyal Araştırmalar Genel Müdürlüğü Kanunu, Nisan, 25.2005, web:http:// www.aile.gov.tr, 12.06.2008
Baucom, D.H., Sayers, S.L. ve Duhe, A. (1989), “Attribution Style and Attribution Patterns Among Marriage Couples”. Journal of Personality and Social Psychology, 56(4), 596-607.
Belsky, J. (1990), The Effects Of Children On Marriage, The Psychology Contributions.
(Editor: Fincham, D. F. Bradbury, T.M.) New York Guilford Press.
Bilgin, N. (1991), Sosyal Psikolojiye Giriş, Ege Üniversitesi, Edebiyat Fakültesi Yayınları, İzmir, No:48.
Billiolev, M. (2003), “Marital Satisfaction”: Recent Research, April, 11, 2004, web:
www.hope.edu/academic/psychology/335/webrep. 06.04.2008
Binici-Azizoğlu, S. (2000), “Psikolojik Yardım İçin Başvuruda Bulunan ve Bulunmayan Evli Çiftlerin Evlilik İlişkilerini Değerlendirmelerinin Karşılaştırılması”, Yayınlanmamış Doktora Tezi, Ankara Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
Bloom, B. L., Asher, S. J. ve White, S. W. (1978), “Marital Disruption as a Stressor”: A Review and Analysis. Psychological Bulletin. 85. 867-894.
Baron, R.A ve Bryne, D. (2000), Social Psyhology, Boston: Ally and Bocon.
Bradbury, N.B., Fincham, F.D. ve Beach, S.R. (2000), “Research On The Nature and Determinants of Marital Satisfaction: Adecode in Review”, Journal of Marriage and The Family, 62. 964-980
Bradbury, N.B., Fincham, F.D., Beach, S.R.H. ve Nelson, G.M. (1996), “Attribution and Behavior In Functional Dysfunctional Marriages”, Journal of Consulting and Clinical Psychology, 64(3), 569-576.
Bradbury, N.B., Fincham, F.D. ve Campbell, S.M. (1995), “Longuitudinal and Behavioral Analysis of Masculunity and Feminity in Marriage”, Journal of Personality and Social Psychology, 68(2), 32-34.
Bradbury, N.B. ve Fincham, F.D. (1992), “Attributions and Behavior In Marital Interaction”, Journal of Personalitand Social Psychology, 63(4). 613-628.
Bradbury, N.B. ve Fincham, F.D. (1990), “Attributions In Marriage: Review and Critique”, Psychological Bulletin, 107(1), 3-33.
Bradbury, N.B. ve Fincham, F.D. (1988), “Individual Difference Variable In Close Relationships: A Contextual Model In Marriage As An İntegrative Framework”, Journal of Personality and Social Psychology, 54, (4), 713-721.
Bradbury, N.B. ve Fincham, F.D. (1987), “Cognitive Processes and Conflict in Close Relationships: An Attribution Eficacy Model”, Journal of Personality and Social Psychology. 53,(6); -1106-1118
Brett, J. ve Yogev, S. (1985), “Perception of the Division of Housework and Childcare and Marital Satisfaction”, Journal of Marriage and the Family, C.47, SS.609-617
Bryne, C.A. ve Arias, L. (1997), “Marital Satisfaction and Marital Violance : Moderating Effects of Attribution Processes”, Journal of Family Psychology, 11(2), 188-195.
Buss, D.M., Abbatt, M. Anglestner, A.,Biaggla, A., Blanco- Villaserar,A., Bruchan-Schweitzer, M. (1990), “International Preferences in Selecting Mates”: A study of 37 cultures, Journal of Cross-Cultural Psychology, C.21, SS.5-47.
Büyükşahin, A. (2004), “Türkiye’de Uyarlama Çalışmaları Yapılmış ya da Türk Kültüründe Geliştirilmiş İkili İlişkiler Kapsamındaki Ölçeklerin Kısa Tanıtımı”, Türk Psikoloji Dergisi, 19(53), 129-143.
Canel, A.N. (2007), “Ailede Problem Çözme, Evlilik Doyumu ve Örnek Bir Grup Çalışmasının Sınanması”, Yayınlanmamış Doktora Tezi, Marmara Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
Carter, E.A. ve Mc Goldrick, M. (1999), Family Life Cycle Model: The Expanded Family Life Cycle, (3. Baskı), Boston: Allyn ve Bacon, 154-178.
Caughlin, J.P., ve Huston, T.L. (2002), “A Contextual Analysis of the Association Between Demond/withdrawal and Marital Satisfaction”, Personal Relationship, 9,95-119.
Curun, F. (2006), “Yüklemeler, İletişim Çatışmaları, Cinsiyet ve Cinsiyet Rolü Yönelimi ile Evlilik Doyumu Arasındaki İlişki”, Yayınlanmamış Doktora Tezi, Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
Curun, F. (2001), “The Effects of Sexisim and Sex Role Orientation on Romantic Relationship Satisfaction”, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Orta Doğu Teknik Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
Cüceloğlu, D. (1997), İnsan ve Davranışı: Psikolojinin Temel Kavramları, Remzi Kitabevi, 7. Basım, İstanbul.
Çelik, M. (2006), “Evlilik Doyum Ölçeği Geliştirme Çalışması”, Yayınlanmamış Doktora Tezi, Çukurova Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Davey, A. Fincham, F.D., Beach, S.R..H. ve Bradbury, G.H. (2001), “Attributions in Marriage: Examining the Entailment Model in Dyadic Context”, Journal of Family Psychology, 15(4), 721-734.
Demir, A. ve Fışıloğlu, H. (1999), “Loneliness and Marital Adjustment of Turkish Couples”, The Journal of Psychology, 133(2),230-240.
Devlet Planlama Teşkilatı, D.P.T.T. (1989), Türk Aile Yapısı Özel İhtisas Komisyonu Raporu, No:2165-ÖİK-Ankara.
Durak, N. (2004), “15-25 Yaş Arasındaki Gençlerin Evlilik Kavramlarına Yükledikleri Anlamların İncelenmesi”, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Niğde Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Niğde.
Eğeci, İ.S. (2007), “Birlikteliği Olan Çiftlerde Çatışmadan Duyulan Rahatsızlık, Çatışma Atıfları (Kendini/Partnerini Suçlama), Algılanan Çatışma Davranışları Benzerliği/Farklılığı ile İlişki Doyumu Arasındaki İlişki”, 18 Mart 2007, IV. Ulusal Aile ve Evlilik Terapileri Kongresi, Poster Sunumu, İstanbul.
Eğeci, İ.S. (2005), “Conflict Distress, Conflict Attributions and Perceived Conflict Behaviors as Predictors of Relationship Satisfaction”, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Orta Doğu Teknik Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
Ertan (2002), “The Role of Attechment Styles in Partner Pairing and Satisfaction Within Marriage in Critical and Non-critical Stages”, Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Orta Doğu Teknik Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
Fışıloğlu, H. (1992), “Lisansüstü Öğrencilerin Evlilik Uyumu”, Psikoloji Dergisi, 7(28) 16-23.
Fincham, F.D., Paleari, F.G., ve Regalia, C. (2002), “Forgiveness in Marriage:The Role of Relationship Quality, Attributions and Empathy”, Personal Relationships , 9 , 27-37.
Fincham, F.D, Harold, G.T., Gano-Philips, S. (2000), “The Longutudinal Association Between Attribution and Marital Satisfaction: Direction of Effects and Role of Efficacy Expectations”, Journal of Family Psychology, 14(2), 267-285.
Fincham, F.D., Bradbury, N.B., Arias, L., Bryne, C.A.,ve Karney, B.R. (1997), “Marital Violance, Marital Distress and Attributions”, Journal of Family Psychology, 11(3), 367-372.
Fincham, F.D. ve Bradbury, N.B. (1993), “Marital Satisfaction, Depresson and Attributions: A Longitudinal Analysis”, Journal of Personalty and Social Psychology, 64, 432-452.
Fincham, F.D., Bradbury, N.B. ve Scott, C.K. (1990), “Cognition in Marriage”, The Psychology of Marriage. New York. The Guidford Pres.
Fincham, F.D. ve Bradbury, N.B. (1992), “Assessing Attributions in Marriage: The Relationship Attribution Measure”, Journal of Personality and Social Psychology, 62(3), 457-468.
Fincham, F.D. ve Beach, S.R.H. (1988), “Attribution Process in Distressed and Nondistressed Couples: Real Versus Hypothetical Events”, Cognitive Therapy and Research, 5, 504-514.
Fincham, F.D. ve Jaspars, J.M. (1980), “Attribution of responsibility: From Man the Scientist to Man as Lawyer”, L. Berkowitz (Ed.), Advances in Social Psychology (pp.81-138), New York, Akademic Pres.
Fiske, S. ve Taylor, S. (1991), Social Cognition, New York: Mcgraw-Hill.
Fletcher, GJO, Simpson, J.A., Thomas, G. ve Giles, L. (1999), “Ideals in Intimate Relationship of Personality and Social Psychology”, 76(1), 72-89.
Fowers, B.J. (1993), “Psychology as Public Philosophy: An Illustration of the Moral Dimension of Psychology with Marital Research”, Journal of Theoretical and Philosophical Psychology, C.13, ss: 124-136.
Fowers, B.J. (1991), “His and Her Marriage: A Multivariate Study of Gender and Marital Satisfaction, Sex Roles, 24(3/4), 209-221.
Freedman, JL, Sears, DO ve Carlsmith, J.M. (2003), Sosyal Psikoloji (çev: Ali Dönmez), Ankara, İmge Yay.
Gençtan, E. (1990), Çağdaş Yaşam ve Normal Dışı Davranışlar (3. baskı) Ankara, Maya Yayınevi.
Glenn, N.D. (1991), “The Recent Trend in Marital Success In The United States”, Journal of Marriage and the Family, C.53, ss: 261-270.
Glenn, N.D. (1990), “Quantitative Research on Marital Quality in the 1980 a Acritical Review”, Journal of Marriage and the Family, 52, 818-831.
Goodman, C. (1999), “Intimacy and Autonomy in Longterm Marriage”, Journal of Gerontological Social Work, 32. 83-97.
Gordon, K.C., Friedman, M.A., Miller, L.W. ve Gaertner, L., (2005), “Marital Attributions as Moderators of the Marital Discord-Depresson Link”, Journal of Social and Clinical Psychology, 24(6), 876-893.
Gökmen, A. (2001), “Evli Eşlerin Birbirlerine Yönelik Kontrolcülük ve Bağımlılık Algılarının Evlilik Doyumu Üzerindeki Rolü”, Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Hacettepe Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara..
Graham, J.M ve Conoley, C.W., (2006), “The Role of Marital Attributions in the Relationship Between Life Stressors and Marital Quality”, Personalty Relationships, 13(2), SS.231-241.
Greef, A.P. ve Bryne, T. (2000), “Conflict Management Style and Marital Satisfaction”, Journal of Sex and Marital Therapy, 26, 321-334.
Günay, S. (2007), “Evlilik Çatışması, Nedensellik-Sorumluluk Yüklemeleri, Eşlerin Evlilik İlişkisinden Sağladıkları Genel Doyuma İlişkin Görüşleri ve Evliliğe İlişkin Değerlendirmeler Arasındaki İlişkiler”, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
Güngör, H.C. (2007), “Evlilik Doyumunu Açıklamaya Yönelik Bir Model Geliştirme”, Yayınlanmamış Doktora Tezi, Gazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
Güven, N. (2005), “İlişkilerle İlgili Bilişsel Çarpıtmalar ve Evlilikte Problem Çözme Becerilerinin Evlilik Doyumu ile İlişkisi”, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
Güvenç, B. (1984), İnsan ve Kültür, 4.basım, İstanbul; Remzi Kitabevi, S:275
Hamamcı, Z. (2005), “Dsysfunctional Relationship in Longterm Marriage”, Journal of Gerontological Social Work, 32. 83-97.
Hasta, D.(1996), “Ev İşi Paylaşımı ve Ev İşi Paylaşımında Hakkaniyet Algısı ve Evlilik Doyumu İlişkisi”, Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Ankara Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
Hatipoğlu, Z., (1993), “Kadın ve Erkeklerin Evlilik Doyumlarında, Evlilik Çatışmasının ve Bazı Demografik Değişkenlerin Rolü”, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Orta Doğu Teknik Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
Hawkins , D.N. (2005), “Unhapply Ever After: Effects of Long Term, Low Quality Marriages on Well-being”, Social Forces, 84(1), 445-465.
Heaton, T.B. ve Albrech, S.L.(1991), “Stable Unhappy Marriages”, Journal of Marriage and the Family, C.53,55. 747-758.
Heider, F. (1958), The Psychology of Interpersonal Relations, New York: John Willey and Sons,inc.
Hewstone, M. (1994), “Causal Attribution”, Blackwell Publishers, Oxford.
www.blackwellpublishing. 21.04.2008
Hortaçsu, N. (1998), Grup İçi ve Gruplar Arası Süreçler, Ankara, İmge Yayınevi.
Hovardaoğlu, S. (1996), “Sosyal Mübadele: Evlilikle İlgili Değerlendirmelere Etkisi”, Türk Psikoloji Dergisi, 11(36), 12-24.
Hünler, O.S. ve Gençöz, T. (2003), “Boyuneğici Davranışlar ve Evlilik Doyumu İlişkisi”, Türk Psikoloji Dergisi, 18(51), 99-108.
Hünler, O.S. ve Gençöz, T. (2002), “Cinsiyet, Eğilim, Cinsiyet Rolü ile Evlilik Doyumu ve Eşle Algılanan Benzerlik Arasındaki İlişkiler”, XII. Ulusal Psikoloji Kongresi, Sözel Bildiri.
Johnson, M.D. ve Bradbury, T.N. (1999), “Marital satisfaction and topographical assesment of marital interaction: A Longitudional Analysis of Newlywed Couples”, Personal Relationships, 6(1), SS:19-40.
Karney, B.R., Bradbury, T.N. ve Fincham, F.D. (1994), “The Role of Negative Affectivity in the Association Between Attributions and Marital Satisfaction”, Journal of Personality and Social Psychology, 66(2), 413-424.
Karney, B.R., Bradbury, T.N., Fincham, F.D. ve Sullivan, (2005), “The Role of Negative Affectivity in the Association Between Attributions and Marital Satisfaction”, Journal of Personality and Social Psychology, 66(2). 413-424.
Karney, B.R. ve Bradbury, T.N. (2000), “Attributions in Marriage: State or Trait? A Growth Curve Analysis”, Journal of Personality and Social Psychology, 78(2). 295-309.
Karney, B.R. ve Bradbury, T.N. (1997), “Neuritism, Marital Interaction and the Trajectory of Marital Satisfaction”, Journal of Personality and Social Psychology, 72(5), SS:1075-1092.
Karney, B.R. ve Bradbury, T.N. (1995), “The Longitudinal Course of Marital Quality and Stability: A Review of Theory”, Method and Research, Psychological Bulletin, 118(1), 3-34.
Kaslow, F., ve Robinson, J.A., (1996), “Long-Term Satisfying Marriages: Perceptions of Contributing Factors”, The American Journal of Family Therapy.
24,153-171
Kertsen, K.K.,(1990), “The Process of Marital Disaffection: Interventions at Various Stages”, Family Relations, 39(3), ss: 257-266.
Kottak, C.D., (2001), Antropoloji: İnsan Çeşitliliğine Bir Bakış. Ankara: Ütopya Yayınevi.
Kışlak-Tutarel. Ş. ve Çabukça, F. (2002), “Empati ve Demografik Değişkenlerin Evlilik Uyumu ile İlişkisi”, Aile ve Toplum Dergisi, 2(5).
Kışlak-Tutarel. Ş. (2002), “İlişkilerde Mutluluk Ölçeği: Güvenirlik Geçerlik Çalışması”, Kriz Dergisi, 10(1), 37-43.
Kışlak-Tutarel. Ş. (1999), “İlişkilerde Yükleme Ölçeğinin Güvenirlik Geçerlik Çalışması”, 3P Psikiyatri, Psikoloji, Psikofarmokoloji Dergisi, 7(3), 193-199.
Kışlak-Tutarel. Ş. (1997), “Evlilik Uyumu ile Nedensellik-Sorumluluk Yüklemeleri Arasındaki İlişkiler”, Türk Psikoloji Dergisi, 12(40), 55-64.
Kışlak-Tutarel. Ş. (1996), “Cinsiyet, Evlilik Uyumu, Depresyon ile Nedensellik-Sorumluluk Yüklemeleri Arasındaki İlişkiler Üzerine Bir Çalışma”, Yayımlanmamış Doktora Tezi, Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
King, K.B., Reis H.T., Porter L.A. ve Norsen L.H. (1993), “Social Support and Long-Term Recovery From Cononary Artery Surgery: Effects on Patients and Spouses”, Health Psychology, 12: 56: 63.
Kirby, J.S. (2005), “A Study of the Marital Satisfaction Levels of Participants in a Marriage Education Course, Unpublished Doctoral Dissertation”, Department of Educational Leadership and Counseling Department, University of Lovislono, Monnoe.
Koçak, R. (1998), “Yükleme Biçimlerinin Depresyon ve Kendini Ayarlamadaki Rolü”, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Ondokuz Mayıs Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Samsun.
Kottak, C.P. (2001), Antropoloji: İnsan Çeşitliliğine Bir Bakış, Ankara: Ütopya Yayınevi, 397.
Kurdek, L.A. (2005), “Gender and Marital Satisfaction Early in Marriage: A Growth Curve Approach”, Journal of Marriage and Family, 67. 68-84.
Kurdek, L.A. (1995), “Predicting Change in Marital Satisfaction From Husbands and Wives Conflict- Resolution Styles”, Journal of Marriage and the Family, 57(1), SS:153-164.
Larson, J. H. ve Holman, T.B. (1994), “Premarital Predictors of Marital Quality and Stability”, Family Relations, 43, 228-237.
Learly, M.R., Tambor, E.S., Terdal, S.K. ve Dawins, D.L. (1995), “Self-esteem As An Interpersonal Monitor: Sociometer Hypothesis”, Journal of Personality and Social Psychology, C.68, ss: 518-530.
Levinger, G. ve Huston, T.L. (1990), “The Social Psychology of Marriage”, F.D.
Fincham ve T.N. Bradbury (Eds.), The Psychology of Marriage: Basic Issues and Aplications, New York: The Guildford Pres. SS:19-25.
Mc. Cubin, H.L. (1990), Marital and Family Satisfaction Families: What Makes Them Work, Updates Edition, Sage Pablition, London.
Miller, T.M. (2003), “The Impact of Spesific Support-Focused Marital Therapy Interventions on Marital Satisfaction and Related Variables”, Unpublished Doctoral Dissertation, George Mason University, Fairfox, V.A.
Myers, J.E., Madathil, J. ve Tingle, L. (2005), “Marriage satisfaction and wellness in India and United States: A preliminary comparison of arranged marriages and marriages of choice”, Journal of Counseling and Development, C.83, ss: 183-190.
Nichols, W. (2005), The First Years of Marital Commitment. Handbook of Couples Therapy, (edt: Michele Harway) John Willey ve Sons, Incorporated, Hoboken, N.J., U.S.A., ss: 35-36.
Olcay-Yassak, Y. (1997), “Dimensions of Marital Relationships as Perceived by Husbands and Wives”, Genetic, Social and General Psychology Monographs, 123, 211-233
Özdayı, N. (1990), “Resmi ve Özel Liselerde Çalışan Öğretmenlerin İş Tatmini ve İş Streslerinin Karşılaştırmalı Analizi,” Yayınlanmamış Doktora Tezi, İstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
Özgüven, İ. (2000), Evlilik ve Aile Terapisi, Ankara, Pdrem Yayınları, s:19.
Özuğurlu, K. (1999), “Karı-koca İlişkilerinden Doğan Sorunlar, Ana-Baba Okulu”, Remzi Kitabevi, İstanbul.
Özuğurlu, K. (1985), Evlilik Raporu, İstanbul: Altın Kitaplar Yayınevi, 67.
Raiser, S. J. (1981), “Motivation, Deprivation, No Reason to Stay”, Journal of Teacher Education, 32 (5), 41.
Reynolds, W., Remer, R. ve Johnson, M. (1995), “Marital Satisfaction in Later Life-An Examination of Equity, Equality and Reward Theories”, International Journal of Aging and Human Development, 40(2), ss:155-173.
Rogers, S.J. ve Hoimbeck, G.N. (1997), “Effects of Interparental Aggression on Childrens Adjustment, The Moderating Role of Cognitive Appraisal and Coping”, Journal of Family Psychology, 11(1): 125-130.
Rogers, S.J. (1996), “Mothers Work Hours and Marital Quality: Variations by Family Structure and Family Size”, Journal of Marriage and the Family, 58(3), 606-617.
Shackelford, T.K. (2001), “Self-Esteem in Marriage”, Personality and Individual Differences, 30(3), 371-390.
Sanford, K. (2006), “Communication During Marital Conflict: When Couples Alter Their Appraisal, They Change Their Behaviour”, Journal of Family Psychology, 20(2), 256-265.
Sanford, K. (2003), “Problem Solving Conversation in Marriage: Does it Matter What Topics Couples Discuss?, Personel Relationships, 10(1), 97-112.
Sokolsky, D.M. ve Hendrick, S.S. (1999), “Marital Satisfaction”, American Journal of Family Therapy, 26, ss.39-49.
South, S.J. ve Lloyd, K.M. (1995), “Spousal Alternatives and Marital Dissolution”, American Sociological Review, C.60, SS: 21-35.
Spainer, G. (1976), “Measuring dyadic Adjustment: Newscales for Assesing the Quality of Marriage and Similar Dyads”, Journal of Marriage and the Family, 38, 15-27.
Sperry, L. ve Carlson, J. (1991), Marital Relations, Marital Therapy: Inter-Grating Theory and Technique, Denver.
Stackert, R.A ve Bursik, K. (2003), “Why I Unsatisfied? Adult Attcmhment Style, Gendered Irrational Relationship Beliefs and Young Adult Romantic Relationship Satisfaction”, Personality and Individual Differences. 34, 1419-1429.
Synder, D.K. (1997), Marital Satisfaction Inventory, Revised (MSI.R) Manual Published by Western Psychological Services, Los Angeles.
Taysi, E. (2007), “İkili İlişkilerde Bağışlama: İlişki Kalitesi ve Yüklemelerin Rolü”, Yayınlanmamış Doktora Tezi, Ankara Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Tezer, E. (1996), “Evlilik İlişkisinden Sağlanan Doyum, Evlilik Yaşam Ölçeği”, Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi. Cilt:2 sayı:7
Tezer, E. (1994), “Evli Eşler Arasındaki Çatışmalar ile Çeşitli Demografik Değişkenlerin Evlilik Doyumuna Etkisi: Kadının Bir İşte Çalıştığı ve Çalışmadığı Eşler Üzerine Bir Çalışma”, 3P Psikiyatri, Psikoloji, Psikofarmakoloji Dergisi, 2(3), 209-217.
Tezer, E. (1992), “Evlilik Doyumu ve İş Doyumu: Bir Ön Çalışma”, Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi, C. 1.5.3. SS. 24-26.
Tezer, E. (1994), “Evli Eşler Arasındaki Çatışmalar ile Çeşitli Demografik Değişkenlerin Evlilik Doyumuna Etkisi: Kadının Bir İşte Çalıştığı ve Çalışmadığı Eşler Üzerine Bir Çalışma”, 3P Psikiyatri, Psikoloji, Psikofarmakoloji Dergisi 2(3), 209-217.
Tezer, E. (1986), “Evli Eşler Arasındaki Çatışma Davranışları: Algılama ve Doyum”, Yayınlanmamış Doktora Tezi, Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstütüsü, Ankara.
Thibaut, J.W. ve Kelley, H.H. (1959), Social Psychology of Groups, New York: Willey.
Torun, C. (2005), “Relationship Maintenance Strategies and Marital Satisfaction Among Turkish Couples”, Yayınlanmış Yüksek Lisans Tezi, Boğaziçi Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
Tucker, M.W. ve O’ Grady, K.E. (1991), “Effects of Physical Attractiveness, Intellicence, Age at Marriage and Cohabitation on the Perception of Marital Satisfaction”, Journal of Social Psychology, C.131, N.2, ss.253-270.
Tümer, A.B. (1998), “Evli Çiftlerde Gözlenebilen Çatışma Odakları ve İletişim Sorunları”, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Dokuz Eylül Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İzmir.
Türk Medeni Kanunu (2001), Kanun No: 4721 Kanun Tarihi: 22.11.2001, Resmi Gazete: 08.12.2001-24607-
www.belgenet.com/yasa/medenikanun/indewmk.html), 21.04.2008 Vaughn, M.J. ve Baier, M.E. (1999), “Reliability and Validity of Relationship
Assesment Scale”, American Journal of Family Therapy, 27, 137-148.
Yaşın-Dökmen, Z. ve Tokgöz, Ö. (2002), “Cinsiyet, Eğitim, Cinsiyet Rolü, ile Evlilik Doyumu ve Eşle Algılanan Benzerlik Arasındaki İlişkiler”, XII. Ulusal Psikoloji Kongresi, 9-13 Eylül 2002 ODTÜ
http://metu.edu.tr.psi/obildiri.html. 09.08.2007
Yıldırım, İ. (1992), “Evli Bireylerin Uyum Düzeylerini Etkileyen Bazı Etmenler”, Yayınlanmamış Doktora Tezi, Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
White, M. ve Epston, D.(1990), “Narrative Means to Therapeutic Ends”, New York:
Norton, 121-148.
Wilkie, J.R. ve Ferree, M.M. (1998), “Gender and Forress: Marital Satisfaction in Two Earner Couples”, Journal of Marriage and Family, 60(3), 577-595.
EK-1 KİŞİSEL BİLGİ FORMU
1. Yaşınız:
2. Cinsiyetiniz: K( ) E( )
3. Eşinizle evlenmeden önceki tanışma süreniz?
a. ( ) 0-1 yıl arası b. ( ) 2-3 yıl arası c. ( ) 4-5 yıl arası
d. ( ) 6 yıl ve daha fazlası 4. Kaç yaşında evlendiniz?
a. ( ) 20-25 yaş arası b. ( ) 26-30 yaş arası c. ( ) 31-35 yaş arası d. ( ) 36-40 yaş arası 5. Ne kadar süredir evlisiniz?
a. ( ) 2-5 yıl arası b. ( ) 6-10 yıl arası c. ( ) 11-15 yıl arası d. ( ) 16-20 yıl arası e. ( ) 21 ve sonrası 6. Evlenme biçiminiz:
a. ( ) Anlaşarak b. ( ) Görücü usulü
7. Çocuğunuz var mı?
a. ( ) Hayır b. ( ) Evet
EK-2 EVLİLİK YAŞAM ÖLÇEĞİ
Aşağıda evlilik yaşamına ilişkin 10 cümle bulunmaktadır. Bu cümlelerin her birinin karşısında “Kesinlikle Katılmıyorum”, “Katılmıyorum”, “Kararsızım”,
“Katılıyorum” ve “Kesinlikle Katılıyorum” seçenekleri yer almaktadır. Her cümleyi dikkatle okuyunuz ve sizin evlilik yaşamınıza uygun seçeneği çarpı (x) işareti olarak işaretleyiniz.
Kesinlikle Katılmıyorum Katılmıyorum Kararsızım Katılıyorum Kesinlikle Katılıyorum
1 Evlilikten beklediklerimin çoğu gerçekleşti
2 Evliliğimizdeki engellerin aşılmaz olduğunu düşünüyorum
3 Evliliğimizi çok anlamlı buluyorum 4 Evliliğimizde giderek azalan heyecan
beni rahatsız ediyor
5 Evliliğimiz zaman zaman bana bir yük gibi geliyor
6 Huzurlu bir ev yaşamım var
7 Evliliğimiz her geçen gün daha iyiye doğru gitti
8 Bizim ilişkimiz ideal bir karı koca ilişkisidir
9 Eşim benim için aynı zamanda iyi bir arkadaştır
10 Baş başa kaldığımız zaman benim canım hiç sıkılmaz
EK-3 İLİŞKİ YÜKLEME ÖLÇEĞİ
Bu anket, eşinizin yapması muhtemel olan bazı davranışları içermektedir.
Lütfen, önce eşinizin belirtilen her davranışı yapıyor olduğunu farz ediniz ve sonra bu davranış tanımlamasını izleyen ifadeleri okuyunuz. Lütfen, her bir ifadenin size uygunluk derecesini ifadenin altında yer alan ölçek üzerindeki rakamı işaretleyerek (X) belirtiniz ve lütfen hiçbir maddeyi boş bırakmayınız.
EŞİNİZ SÖYLEDİĞİNİZ BİRŞEYİ ELEŞTİRİYOR:
1. Eşimin bu davranışı kendi ile ilgili bir nedene bağlıydı (örn; kendi kişilik yapısı, içinde bulunduğu ruh hali)
2. Eşimin beni eleştirme nedeni muhtemelen değişmez.
(1)
3. Eşimin beni eleştirme nedeni evliliğimizin diğer yönleri için de geçerlidir.
(1)
4. Eşim beni istemeden değil kasıtlı olarak eleştirdi.
5. Eşimin bu davranışı bencilce nedenlerden kaynaklanmaktadır.
(1)
6. Eşim beni eleştirdiği için suçlanmayı hak etmiştir.
(1)
EŞİNİZ SİZİNLE DAHA AZ ZAMAN GEÇİRMEYE BAŞLIYOR:
7. Eşimin daha az zaman geçirme nedeni evliliğimizin diğer yönleri için de
8. Eşim benimle daha az zaman geçirdiği için suçlanmayı hak etmiştir.
9. Eşimin bu davranışı kendi ile ilgili bir nedene bağlıydı. (örn; kendi kişilik yapısı, içinde bulunduğu ruh hali)
10. Eşimin daha az zaman geçirme nedeni muhtemelen değişmez.
10. Eşimin daha az zaman geçirme nedeni muhtemelen değişmez.