Tebligatın Yapılması

Vesayet makamınca vasinin görevinin sona erdiğine ilişkin verilen karar hususunda kanunda belirtilen kişilere gerekli tebligat yapılır. Tebligatın yapılması konusu da TMK.m.491/II’de düzenlenmiştir. Buradaki tebligatın, Tebligat Kanunu hükümlerine uygun olarak yapılması gerekir.

349

112

Tebligatın neleri içermesi gerektiği de yine hüküm içerisinde yer almıştır. Buna göre tebligatta, vesayet makamının son rapor ve kesin hesabın onaylanması veya reddi konusundaki kararı, kesin hesap ve tebligat yapılacakların tazminat davası açma haklarının bulunduğu yer alır. Ayrıca tebliğde vasinin görevine son verildiği de belirtilir.

Yukarıda sayılanların da içerisinde bulunduğu tebligat, vesayet altındaki kişiye, vesayet altındaki kişinin mirasçılarına ve yeni vasiye tebliğ edilir. Bu kimseler tazminat davasını kesin hesabın kendilerine tebliğinden itibaren bir yıl içinde açmalıdırlar. Son rapor ve kesin hesabın onaylanmış olması, vasiye karşı tazminat davası açılmasına engel değildir.350

Ayrıca hukuka aykırı olarak tutulmuş olan kesin hesabın onaylanmış olmasından vesayet makamları da sorumludur.351

350 AKINTÜRK(Aile), s.634. 351 DURAL/ÖĞÜZ/GÜMÜŞ, s.678.

113 SONUÇ

Vesayet en genel haliyle korunmaya muhtaç kimseleri koruma altına almak amacıyla oluşturulmuş kurum ve kuruluşlardır. Genelde kamusal bir koruma arz etmesine rağmen özel hukuk içerisinde, aile hukuku bölümünde düzenlenmiştir. Yapılan bu düzenlemelere bakıldığında vasi, veliye oranla daha fazla kontrol ve denetim altına alınmıştır. Bunun nedeni de, vesayet kurumunun niteliği gereği kamusal işlevinin ağır basmasındandır.

Vesayet kurumunda belirtilen bu korumanın nasıl yerine getirileceğine bakıldığında bunun vesayet organları eliyle yapılacağı görülür. Adeta vesayet organları ile vesayet altındaki kişi bir bütün gibidir. Bu organlar vesayet altındaki kişinin şahsi, hukuki ve mali olarak korunmasını gerçekleştirir. Bu nedenle vesayet organları görevlerini yerine getirirken, daima vesayet altındaki kimsenin her türlü çıkarlarını gözetmek zorundadırlar. Dolayısıyla küçüklerin sosyal yaşama adapte edilmesi, kısıtlıların mahrumiyet çekmeden hayatlarını idame ettirebilmeleri vesayet organlarının başarısıyla doğru orantılıdır.

Vesayet organının asıl fiili olarak iş gören kişisi vasidir. Vasi ise kısaca, kanunen öngörülen durumlarda küçük ve kısıtlının yararlarını korumak üzere vesayet makamı tarafından atanan kanuni temsilci olarak tanımlanabilir. Vasinin bu görevleri yerine getirirken birtakım hakları, yükümlülükleri ve ayrıca sorumlulukları bulunmaktadır. Bu anlamda diğer vesayet organları gibi vasiden de beklenen iyi bir yönetici gibi davranmasıdır.

Sorumluluk çerçevesinde vasi, vesayet altındaki kişiye kusuruyla verdiği zararlardan dolayı tazminatla yükümlüdür. Bunun yanında vesayet dairelerinin sorumluluğu ise ikincil durumdadır. Yani vesayet dairelerinin vesayet altındaki kişiye verdikleri zararlardan doğrudan devlet sorumludur. Bu şekilde düzenlenen sorumluluk sistemi esasında vesayet altındaki kişinin maddi olarak korunması açısından büyük önlem arz eder; vasinin de her konuda azami titiz olmasını gerektirir. Yeni Medeni Kanunla böyle bir sorumluluk sisteminin düzenlenmesi

114

yerinde olmuş, bu şekilde vesayet altındaki kimsenin daha fazla zarara uğraması engellenmek istenmiştir.

Tüm bu anlatılanlar çerçevesinde, vesayetin, bir özel hukuk kurumu olmasına rağmen kamusal işlevi ön plandadır. Dolayısıyla sosyal devlet ilkesi gereği devlet, vesayet organlarının en iyi şekilde işlemesini sağlamak durumundadır.

115 KAYNAKÇA352

AKINTÜRK, Turgut; Aile Hukuku, 11.Bası, İstanbul 2008 (AKINTÜRK-Aile). AKINTÜRK, Turgut; Müteselsil Borçluluk, Ankara 1971 (AKINTÜRK-Müteselsil). AKYÜZ, Emine; “Velayet, Çocuğun Korunması ve Koruyucu Aile Hizmetleri”, Koruyucu Aile, Evlat Edinme Hizmetleri ve Ruh Sağlığı, Ankara 2008 ( AKYÜZ- Velayet).

AKYÜZ, Emine; Çocuk Haklarının ve Güvenliğinin Korunması, Ankara 2000 (AKYÜZ-Çocuk).

ARDIÇ, Oğuzhan; Medeni Hukuk, 3.Bası, Ankara 2004.

BELGESAY, Mustafa Reşit; Türk Kanunu Medenisi Şehri, Aile Hukuku C.II, Hısımlar – Velayet – Vesayet, B.3. İstanbul 1952.

BERK, Şakir; Medeni Hukuk, Umumi Esaslar – Şahıs ve Aile Hukuku, Ankara 1961.

CEYLAN, Seldağ Güneş; Roma Hukukundan Günümüze Velayet Vesayet Hukuku, Ankara 2004.

DURAL, Mustafa / ÖĞÜZ, Tufan / GÜMÜŞ, Alper; Türk Özel Hukuku, Cilt: III, Aile Hukuku, İstanbul 2005.

DURAL, Mustafa / ÖĞÜZ, Tufan; Türk özel Hukuku, Cilt II, Kişiler Hukuku, İstanbul 2004.

EGGER, August; İsviçre Medeni Kanun Şerhi, Aile Hukuku, Vesayet III. Kısım, C.I. (Çev. Volf ÇERNİS), Ankara 1952 (EGGER-I), (naklen: TAŞKIN, Feyzullah). FEYZİOĞLU, Feyzi; Aile Hukuku, İstanbul 1986.

GEISER, Thomas; Kommentar zum schweizerischen Privatrecht, Schweizerisches Zivilgesetzbuch I, Art. 1-456ZGB (Herdusgeber Heinrich HONSELL/Nedim Peter VOGT/Thomas GEISER), 2.Auf., Basel-Genf-München 2002 (naklen: TAŞKIN, Feyzullah).

352 _{Birden ziyade eseri olan yazarların eserlerinde kısaltma kullanılmış ve parantez içerisinde}

116

GENÇCAN, Ömer Uğur; Türk Medeni Kanunu, C.II, 2.Bası, Ankara 2007 ( GENÇCAN-Medeni).

GENÇCAN, Ömer Uğur; Vesayet Hukuku, Ankara 2009 ( GENÇCAN-Vesayet). GÖKTÜRK, Hüseyin Avni; Türk Medeni Hukuku, II Aile Hukuku, 3.Bası, Ankara 1955.

GÖNENSAY, Samim; Medeni Hukuk, C.II Aile Hukuku, Ks.2 Nesep, Velayet, Vesayet; İstanbul 1940.

GÜRSOY, Serkan / BULUT, Harun, Aile Mahkemesi Uygulaması, İstanbul 2004. HATEMİ, Hüseyin / SEROZAN, Rona; Aile Hukuku, İstanbul 1993.

HELVACI, Serap; Gerçek Kişiler, İstanbul 2006. KAÇAK, Nazif; Türk Medeni Kanunu, Ankara 2007.

KILIÇOĞLU, Ahmet; Medeni Kanununun Aile, Miras, Eşya Hukukuna Getirdiği Yenilikler, Ankara 2003.

KOÇ, Nevzat; “Türk Medeni Kanunundaki Düzenlemeler Işığında Vesayet Hukukuna Genel Bir Bakış” Prof. Dr. İrfan Baştuğ Anısına Armağan, İzmir 2005. KÖPRÜLÜ, Bülent / KANETİ, Selim; Aile Hukuku, B.2. İstanbul 1989.

KURU, Baki; Hukuk muhakemeleri Usulü, İstanbul 1991.

OĞUZMAZ, Kemal / DURAL, Mustafa; Aile Hukuku, B.2, İstanbul 1998.

OĞUZOĞLU, H.Cahit; Medeni Hukuk, Şahsın Hukuku, Aile Hukuku 5. Bası, Ankara 1963.

OLGAÇ, Senai, İlmi ve Kazai İçtihatlarla Türk Medeni Kanunu Şerhi, İstanbul 1967. ÖZKAN, Hasan; Sulh Hukuk Davaları ve Tatbikatı, 7.Bası, Ankara 2002.

ÖZMEN, İsmail; Vesayet Hukuku Davaları, Ankara 2004.

ÖZTAN, Bilge; Aile Hukuku, 5. Bası Ankara 2004 (ÖZTAN-Aile).

ÖZTAN, Bilge; Medeni Hukukun Genel Kavramları, 25.Bası, Ankara 2007 (ÖZTAN-Medeni).

117

ÖZUĞUR, Ali İhsan; Velayet, Vesayet, Soybağı, Evlat edinme Hukuk Diğer Eşit, Rıza ve Onayına Bağlı İşlemler, 3.Bası, Ankara 2007.

PALAMUT, Mehmet E.; Medeni Hukuk, İstanbul 2004. PULAŞLI, Hasan; Hukukun Temel Kavramları, İstanbul 2001.

SAYMEN, Ferit Hakkı / ELBİR, Halid Kemal; Türk Medeni Hukuku, Aile Hukuku, İst. 1960.

SEROZAN, Rona, Çocuk Hukuku, İstanbul 2005.

TANDOĞAN, Haluk; Aile Hukuku Ders Notları (Teksir, Tasnif ve Cüzi İlaveler Yapan; AYİTER, Nüşin), Ankara 1965.

TAŞKIN, Feyzullah; Vesayet Organlarını Görev ve Sorumlulukları, Ankara 2002 Ankara Üniversitesi (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi).

TEKİNAY, Selahattin Suphi; Türk Aile Hukuku, İstanbul 1984.

TÜRK DİL KURUMU YAYINLARI; 949, Türkçe Sözlük, 10.Bası, Ankara 2005 ( TDK Sözlük).

USLU, Feyzullah; Vesayet, İzmir 1841.

VELİDEDEOĞLU, Hıfzı Veldet; Türk Medeni Hukuku, Aile Hukuku, İst.1965. YALÇINKAYA, Namık / KALELİ, Şakir; Boşanma Hukuku, Ankara 1987.

YILMAZ, Ejder/KURU Baki/ARSLAN, Ramazan; İcra ve İflas Hukuku, 23.Bası, Ankara 2005.

YILMAZ, Ejder; Hukuk Sözlüğü, 9.Bası, Ankara 2005. ZAPATA, Tan Tahsin, Medeni Hukuk, 4.Bası, Ankara 2006.

ZEVKLİLER, Aydın / HAVUTÇU, Ayşe; Yeni Medeni Kanuna Göre Medeni Hukuk (Temel Bilgiler), 5.Bası, Ankara 2005.

ZEVKLİLER, Aydın; Medeni Hukuku, Ankara 1997.

ZEVKLİLER/ACABEY/GÖKYAYLA; Medeni Hukuk Giriş ve Başlangıç Hükümleri, Kişiler Hukuku, Aile Hukuku, 6.Bası, Ankara 1999.