Efsanelere göre eskiden bir kadın yaĢarmıĢ. Bu kadının duygu değiĢimine göre dünyanın iklimi değiĢirmiĢ. Sinirli olduğunda fırtına kopar; mutlu olduğunda çiçekler açar, güneĢ doğarmıĢ. Kadın yalnızmıĢ. Sinirli olduğunda onu sakinleĢtirecek tek Ģey Ģarkı söylemekmiĢ. ġarkı söylediğinde duyguları nötr olup iklim değiĢikliğine doğa bakarmıĢ. Doğa iĢlerine bakan, doğanın baĢkanı olan bir adam varmıĢ. Bu adam bir gün iklimin kontrolünün kendisinde olmadığını anlamıĢ ve bu iĢin peĢine düĢmüĢ. Kadın, adamın gerçeklerin farkına vardığını duyunca çok korkmuĢ ve Ģakır Ģakır yağmur yağmaya baĢlamıĢ. Ama yağmur yağmaya ilk önce kadının evinin üstünden baĢlamıĢ sonra bütün dünyaya yayılmıĢ. Adam, yağmurun ilk baĢladığı yere-kadının evine doğru-gitmiĢ. Kadın sakinleĢmek için Ģarkı söylemeye baĢlamıĢ. Adam, kadının evinin önüne gelince durmuĢ ve kadını dinlemeye baĢlamıĢ. Kadın adamın onu dinlediğini görünce çok utanmıĢ ve her yerde çiçekler açmaya, yapraklar dökülmeye baĢlamıĢ.
Bir anda hazan vakti gelmiĢ ve kadın adama âĢık olmuĢ. Adam her gün kadının evinin önüne gider onu Ģarkı söylerken oturup dinlermiĢ. Kadın, adamı tavuğa çok benzetirmiĢ. Adamı tavuklar kadar masum görürmüĢ. Aslında kadın her insanın bir tavuk tarafı olduğunu bilirmiĢ ama o adama her baktığında tavuk masumluğunu görürmüĢ. Ama bir gariplik varmıĢ. Kadın adama âĢık olduğundan beri her yer hazan vaktinde takılı kalmıĢ. Adam, bunun farkına varmıĢ ve kadının kapısını çalmıĢ. Kadın kapıyı açmıĢ. Adam neden hala hazan vaktinde olduklarını sormuĢ. Kadın bilmediğini söylemiĢ. Ama aslında ikisi de bunun nedenini biliyormuĢ. Adam seçim yapmak zorundaymıĢ. Ya onu seven birini öldürüp dünyanın dengesini sağlayacakmıĢ ya da kadına karĢı olan duygularını aĢk olarak adlandırıp dünyayı hazan vaktinde bırakacakmıĢ. Adam seçimini yapmıĢ, belinden hançerini çıkarıp kadının kalbine saplamıĢ. Ama iĢler yolunda gitmemiĢ. Her yer bir anda kararmıĢ ve öylece kalakalmıĢ. Herkes dünyanın kadının öldürüldüğü için değil kadının aĢkının öldürüldüğünü bilmeyip bu yüzden dünyanın karanlık olduğunu anlayamamıĢ. Aslında adamınki bir nevi tavuk korkusuymuĢ. Tavuklar gibi kendisinden korkarmıĢ.
Tavukların karanlığı görünce uyuyakaldığı gibi adam o karanlık dünyasında ömür boyu uyumaya mahkûm kalmıĢ.
Fatma DAMLAMAZ .Sınıf Öğrencisi
111
YAZ AKġAMLARIM
DeĢtikçe açığa çıkar hatıralar Her yeri kaplar kırık can parçaları Eskiyi düĢündükçe kanattım ellerimi Kesti camlar saramadım yaramı Kapatamadım,açtığım kapıyı Ve bana saldırmaya baĢladı anılar IĢığı kapattım yine buldular
Yatağın altına girdim,buldular Evden gittim yine buldular
ġehirden kaçtım,rüyalarımda buldular
Yoruldum
Yakmaya çalıĢtım defalarca,toplayamadım hepsini Çoklar,hem de çok
Bana çok yakınlar,benden bana daha yakınlar Ama neden can yakarlar
Neden karanlıklar,neden soğuklar?
Hani nerede benim yaz akĢamlarım Ġlkbahar sabahlarım ,onlar nerede Onları aradım,sordum,kötü günlere
112
Yok diyorlar,çünkü gitmiĢler
Sonra kıĢ akĢamları geliyor yanıma Soğuk elleriyle dokunmak istiyor Ama ben izin vermiyorum
Nerede olduklarını biliyormuĢ Öyle dedi
Onları,"o" almıĢ
Hani kıĢın ona,yaz akĢamlarımdan bahsetmiĢtim Çok hoĢuna gitmiĢti
Ben de ona verdim Hiç düĢünmeden Geri gelir mi dersin Ya da kaçar mı "o"ndan Beni bulur mu
Suç bende aslında
Kimden kaçarsın ki,ahmak!
Soğuk kıĢ günlerinden mi O sıcak yaz akĢamlarından mı ġehir de değiĢtirsen ülkede Valizinde ne götürdüğün değil Yanındaki hatıraların kadarsın Gittiğin yerde yol bilmezsin belki Yalnızım sanma,hatıraların burada
113
Hani sevdiklerimiz yanımızda olmasa bile Onları yaĢatırız ya uzaklarda
O da yeter bize
Artık bunlara üzülmüyorum
Biz ölünce hatıralarımız da gömülür mü Koskoca zihnim tutamadı
Ġnce bir toprak mı tutacak Yoksa ben gidince
"Onlara" yem mi olacak?
Fatih AYGÜN, 11.Sınıf Öğrencisi
114
UMUTSUZLUK
Ġnsan bir kitaptır günıĢığında sayfalarını dinlendiren ve karakteriyle cümlelerini yazan kapaklı bir kitap gözleriyle kokusudur yapraklarının fakat 'insan' kapağını beğenmediği kitabı merak etmez belki bu yüzdendir nice güzel eserlerin keĢfedilemeyiĢi zira insan,tek duyudan ibaret bir varlıktır ne tendir,ne ağız ne burun,ne de kulaktır o, gözden ibaret yenilmiĢ bir tablodur.
---
"Ama bu sende var,biliyor musun?" dedi
"Ne?" dedim.
"umutsuzluk" dedi
"umutsuzluk..Halbuki bir insanın maddi manevi kaynağıdır umut, insanı iyi yapacak olanda kötü yapacak olanda onun varlığı ve yokluğudur.Ve görüyorum ki sen oldukça 'fakirsin'"sustum. Öfkelendim. Hırçın cümleler savuracaktım ki çoktan gitmiĢti.Çoktan gitmiĢ aynadaki yansımam.
Yüzümü yıkadım. Uzunca baktım aynadaki gözlere ve azarladım bir annenin çocuğunu azarladığı gibi.
"Niye ağlıyorsun?" Doğruydu. Ve doğruyu inkar etmek istiyordum.
Az sonra yeĢil parkayı giyip o yeĢil yolda kaybolmayı dileyecektim.Ait olamadığım bir parka. Ve onun tek umudu yeĢil parkaydı.Bir umut dedi.Kapatırım kendimi.Kim bilir neye karĢı.. Belki dedi.ĠĢte o zaman o bahçede bir çay içebiliriz.Belki dedi, veririm onun adına yazılmıĢ tüm defterleri.Ve belki anlar beni o zaman.Kalın bir duvar.Onunu için aĢılması gereken önyargılar.Ve balyoz niteliğinde bir parka'sı Eylüldü hayal.Sonra marttı tabi.Yaz oldu, haziran dedi.Bir yıl daha gitti ardından.ġimdi tekrar Eylül diyor ve bir kıĢ daha geçiyor..
---
115
PiĢman olacağımı bile bile yaĢadım tüm piĢmanlıklarımı."Dance in the Country"
tablosundaki o görünmeyen kız gibi bakacağımı ilerde, bile bile yaĢadım.Kırıldım kendi kararlarımla.Dalıp gittim hayallere.Sanki onlara dalmak, gerçekleĢecekmiĢ gibi uyanamadım.Sanki uyandığımda "çığlık"
atmayacakmıĢım gibi güzeldi her Ģey.Ve belki de bundandır vazgeçiĢlerim, umutsuzluktandır.Bugün sorsam kendime "benim neyim eksik?" diye, tek cevabım "umut"tur.Yağmur damlalarından yakaladığım hüzünlerle kolye yaptım kendime.Bağrımda yankılanıyor her biri.Ġmkanım olsaydı "güneĢ"e dokunmaya günıĢığından umut dolu küpeler yapardım kendime Bazen, kalbim oluyor bu güneĢ bazen ziyadesiyle anmak istemediğim bir beden ismi ruhumda edebi cümlelerin zerre barınamayacağı bir beden bu yüzden fazlam yok benim tek eksiğim "güneĢ"im
---
"Kaçmak" dedi .
Senin yaptığın en güzel Ģey.
"Kaçanların, hayalleri güzeldir.Bu yüzdendir ki gerçek hayatın acı olduklarını bilirler de kaçarlar" dedi."onlar hayallerin sahibidir, cümleleri pek güzeldir."Güzel" yazarlardır ziyadesiyle" dedi. "ĠĢte bu yüzden yazmakla meĢgul olanlar yazdıkları kadar yaĢayamaz" diye karĢılık verdi bir diğeri, belki haklıydı. Belki de haksız,sustum, dinledim. Onların soludukları hava düĢünce verdikleri ise hayal oturdukları yer salıncak, ayakları daima gökyüzüne bakar, sallanırlar. Aynaları yoktur ve gerçeği yansıtan hiçbir Ģeyleri hayallerine eĢlik eden müziklerdir yaĢamlarının özeti hem romanları da epey kalındır fakat hayatları bir dörtlükten ibarettir iĢte bu yüzdendir ki; yazdıkları kadar yaĢamazlar durdum.O sustu. Epey ciddi bir ifade ile gözlerini gözlerime
116
dikmiĢti. Sanki gözlerim "bir damla" iken "deniz"di. ġimdi y u t k u n d u m o hala bir hıĢımla soluyordu. Benim iyiliğimi ister gibi ;fakat hırçın.
Sanki
"yaĢa"
der gibi..
Amine Mümin,11.Sınıf Öğrencisi
117
AġK NEDĠR BĠLĠR MĠSĠN?
AĢk nedir bilir misin ustam onu görmeden bir gün geçirememektir.
AĢk nedir bilir misin onun olduğu yerlerden geçmektir.
AĢk nedir bilir misin onun bir bakıĢını, gülüĢünü aramaktır.
AĢk nedir bilir misin aĢk böyle güzel bir Ģeydir.
AĢk nedir bilir misin akĢam onunla ilgili hayaller kurmaktır.
AĢk nedir bilir misin onun sesini duymadan uyuyamamaktır.
AĢk nedir bilir misin onunla konuĢurken bile özlemektir.
AĢk nedir bilir misin aĢk böyle muazzam bir Ģeydir.
Abdurrahman KÜÇÜKTEKĠN, 11.Sınıf Öğrencisi
118