TARTIŞMA VE SONUÇ

Ortaöğretimde girişimcilik dersi veren öğretmenlerin girişimcilik özelliklerinin incelenmeye çalışıldığı araştırma neticesinde elde edilen bilgilere göre aşağıdaki sonuçlara ulaşılmıştır.

Cinsiyet değişkeninin, katılımcıların girişimcilik özellikleri üzerinde herhangi bir etkisi olmadığı sonucuna ulaşılmıştır. Çermik (2015), sosyal bilgiler öğretmeni adaylarına ilişkin yaptığı girişimcilik düzeyleri ile ilgili araştırmasında cinsiyete göre yaratıcılık alt boyutunda kız öğrenciler lehine anlamlı farklılık olduğunu söylemektedir. Cansız (2007) ve Uygun ve diğerleri de (2012) araştırmalarında erkek öğrencilerin girişimcilikle ilgili özelliklerinin kız öğrencilere göre daha yüksek olduğundan bahsetmektedir. Yüksel ve diğerleri de (2015) araştırmalarında katılımcıların cinsiyet özellikleri ile girişimcilik özellikleri arasında istatistiksel açıdan anlamlı bir ilişki tespit etmiştir. Uygun ve Er (2016) ise sosyal bilgiler öğretmenlerinin girişimcilik özellikleri hakkında yaptıkları araştırma sonucunda cinsiyet değişkeninin katılımcıların girişimcilik özellikleri üzerinde herhangi bir etkisi olmadığını

etmektedir. Literatürde cinsiyet değişkeninin bireyin girişimcilik özellikleri üzerindeki etkilerini inceleyen ve birbiriyle çelişik sonuçlara ulaşan pek çok araştırmaya rastlanmıştır. Dolayısıyla cinsiyet değişkeninin bireylerin girişimcilik özellikleri üzerindeki etkileri ile ilgili bilimsel herhangi bir genelleme yapmanın mümkün olmadığı sonucuna ulaşılmıştır.

Çalışılan sektörün bireyin girişimcilik özellikleri üzerinde etkili olduğu; özel sektörde çalışan bireylerin girişimcilik özelliklerinin kamuda çalışan bireylere göre daha fazla olduğu tespit edilmiştir. Literatürde (Büyükyılmaz vd., 2016) bireylerin çalıştığı sektörün girişimcilik eğilimleri üzerinde etkisi olmadığı sonucuna ulaşan araştırmalar da bulunmaktadır.

Yetişilen çevrenin girişimcilik özellikleri üzerinde etkili olduğu; büyükşehir ve illerde yaşayan bireylerin girişimcilik özelliklerinin daha küçük yerleşim birimlerinde yetişen bireylerin girişimcilik özelliklerinden daha fazla olduğu sonucuna ulaşılmıştır. Uygun ve Er de (2016) araştırmalarında bireylerin yetiştiği çevrenin girişimcilik özellikleri üzerinde etkisi olduğunu ifade etmektedir. Uygun ve diğerleri de (2012) araştırmalarında bireylerin yetiştiği çevrenin girişimcilik özellikleri üzerinde etkisi olduğunu ifade etmektedir. Alparslan ve Özmen de (2017) benzer şekilde bireylerin yetiştiği çevrenin girişimcilik özellikleri üzerinde etkisini ifade etmektedir.

Bireylerin eğitim düzeylerinin girişimcilik özellikleri üzerinde etkili olduğu; lisansüstü mezunu bireylerin girişimcilik özelliklerinin lisans mezunu bireylere göre daha fazla olduğu sonucuna ulaşılmıştır. Cansız da (2007) benzer içerikteki araştırmasında bireylerin eğitim düzeylerinin girişimcilik özellikleri üzerinde etkili olduğundan söz etmektedir. Uygun ve Er de (2016) araştırmalarında bireylerin eğitim düzeylerinin girişimcilik özellikleri üzerinde etkili olduğundan bahsetmek- tedir.

Bireylerin mezun olduğu lisans programı türünün girişimcilik özellikleri üzerinde etkili olduğu; sosyal bilimler fakültelerinden mezun olan bireylerin girişimcilik özelliklerinin diğer katılımcıların girişimcilik özelliklerinden daha fazla olduğu sonucuna ulaşılmıştır. Uygun ve Er de (2016) araştırmalarında bireylerin mezun oldukları lisans türünün girişimcilik özellikleri üzerinde etkili olduğunu ifade etmektedir. Benzer içerikteki çalışmalarda da (Keat ve diğerleri, 2011; İrmiş ve Barutçu, 2012) bitirilen lisans türünün girişimcilik özellikleri üzerinde etkili olduğu belirtilmektedir.

Bireylerin kıdem yıllarının girişimcilik özellikleri üzerinde etkili olduğu; kıdem yılı arttıkça bireylerin girişimcilik özelliklerinin arttığı sonucuna ulaşılmıştır. Uygun ve Er (2016) araştırmalarında, bireylerin kıdem yıllarının girişimcilik

özellikleri üzerinde etkisi olmadığından bahseden araştırmalar da mevcuttur.

Bireylerin babalarının çalıştığı sektörün girişimcilik özellikleri üzerinde etkisi olduğu; özel sektörde çalışan bireylerin girişimcilik özelliklerinin babası kamu sektöründe ya da kendi işyerinde çalışan bireylere göre daha fazla olduğu sonucuna ulaşılmıştır. Uygun ve Er (2016) ve Yüksel ve diğerleri de (2015) araştırmalarında, bireylerin babalarının çalıştığı sektörün girişimcilik özellikleri üzerinde etkili olduğunu söylemektedir. Bireylerin annelerinin çalıştığı sektörün bireylerin girişimcilik özellikleri üzerinde etkisi olduğu; annesi özel sektörde çalışan bireylerin girişimcilik özelliklerinin diğer bireylere göre yüksek olduğu tespit edilmiştir. Uygun ve Er (2016) ve Yüksel ve diğerleri de (2015) araştırmalarında bireylerin annelerinin çalıştığı sektörün girişimcilik özellikleri üzerinde etkili olduğunu söylemektedirler.

Araştırma sonucunda elde edilen yukarıdaki bilgiler doğrultusunda; bireylerin girişimcilik özelliğinin eğitilebilir, geliştirilebilir, demografik ve çevresel faktörlerden kolaylıkla etkilenebilir bileşenlerden oluştuğu anlaşılmaktadır. Bu nedenle öncelikle bireylere sunulan girişimcilik derslerinin içeriklerinin ve sunum tekniklerinin geliştirilmesi gerektiği düşünülmektedir. Ders içeriklerinin “işletme kurma prosedürleri” seviyesinde bir şekilciliğe indirgenmesinden kaçınılması, girişimcilik ruhuna ve doğasına uygun içerikte (vizyon

kazandırma, ilham verme, rol modellerle karşılaştırma, vb.) bilimsel gerçeklere uygun nitelikte hazırlanması gerektiği düşünülmektedir. Araştırmayla ulaşılan “sosyal bilim fakültelerinden mezun öğretmenlerin girişimcilik özelliğinin diğer eğitim fakültelerinden mezun öğretmenlerden yüksek olması” tespitinden hareketle bir çıkarım yapılarak kritik önemdeki şu öneride bulunmak gerekli görülmüştür; ortaöğretimde girişimcilikle ilgili derslere İİBF mezunu öğretmenlerin girmesi gelecekteki yerel ve küresel girişimcilik ekolojisiyle ilgili devrim niteliğinde gelişmeler sağlayacaktır. Konunun farklı boyutlarını irdeleyecek nicel ya da nitel çalışmaların literatüre ve girişimcilik dünyasına olumlu katkılar sağlayacağı düşünülmektedir.

KAYNAKÇA

Akyürek, Ç. (2013). İlkokul Öğretmenlerinin Girişimcilik Becerisine İlişkin

Görüşlerinin Değerlendirilmesi, Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi.

Çanakkale: Çanakkale Onsekiz Mart Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü. Alparslan, A., & Özmen, M. (2017). Kişisel Değerlerin Girişimcilik Eğilimine

Etkisi: Demografik Özelliklerin Rolü . İnsan ve Toplum Bilimleri

Araştırmaları Dergisi, 957-976.

Arıkan, S. (2002). Girişimcilik. Ankara: Siyasal Kitabevi .

Baumol, W. (1987). Entrepreneurship in economic theory. American Economic

Review, Vol. 58 No. 1, pp. 64‐71.

Büyüköztürk, Ş., Çakmak, E., Karadeniz, Ş., Demirel, F., & Akgün, Ö. (2008).

Bilimsel Araştırma Yöntemleri (2. Baskı). Ankara: Pegem Akademi.

Büyükyılmaz, O., Karakaya, A., & Yıldıran, C. (2016). Girişimcilik Eğitimi Alan Bireylerin Demografik Özellikleri Açısından Girişimcilik Eğilimleri Arasındaki Farklar. Girişimcilik ve Kalkınma Dergisi , 10 (2), 105-125. Cansız, E. (2007). Üniversite Öğrencilerinin Girişimcilik Özelliklerinin

Belirlenmesi:Süleyman Demirel Üniversitesi Öğrencileri Üzerine Bir Çalışma, Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Isparta: Süleyman Demirel

Üniversitesi Sosyal BilimlerEnstitüsü.

Coulter, M., & Robbins, P. (2003). Management. New Jersey: Prentice.

Cox, L., Mueller, S., & Moss, S. (2002). The impact of entrepreneurship education on entrepreneurial self‐efficacy. International Journal of Entrepreneurship

Education, Vol. 1 No. 1, pp. 229‐45.

Çevik, E. (2006). Girişimcilerin, Girişimcilik Tipleri ile Çalışma Amaçları Arasındaki İlişki. Marmara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü,

Basılmamış Yüksek Lisans Tezi, 7.

Dana, L. (1992). Avrupa'da Girişimcilik Eğitimi. Journal for Business for

Education, Cilt. 58sayılı2, s.74-8.

Gartner, W., & Vesper , K. (1994). Girişimcilik eğitiminde deneyler: başarılar ve başarısızlıklar . Journal of Business Venturing, Cilt. 9sayılı2, s.179-87.

Glancey, K., & McQuaid, R. (2000). Entrepreneurial Economics, . Basingstoke: Palgrave.

Heinone, J. (2006). Action-Based Activities in Teaching Corporate Entrepreneurship at University Level. Journal of Asia Entrepreneurship and Sustainability, Vol. 11 No. 2, pp. 1‐26.

Hytti, U., & Alanko , J. (2000). Entrepreneurship in the cyberspace . distance

education programme on entrepreneurship in the upper secondary school for adults”, paper presented at the Adult Education and Culture, Working Together Conference, (s. 7‐10 September). Helsinki.

İrmiş, A., & Barutçu, E. (2012). Öğrencilerin Kendilerini Girişimci Bir Kişiliğe Sahip Görmelerini ve İş Kurma Niyetlerini Etkileyen Faktörler: Bir Alan Araştırması. Atatürk Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 26(2), 1- 25.

Karasar, N. (1999). Bilimsel Araştırma Yöntemi. Ankara: Nobel Yayınevi. .

Keat, O., Selvarajah, C., & Meyer, D. (2011). Inclination towards entrepreneurship among university students: An Empirical Study of Malaysian University Students. International Journal of Business and Social Science, 2(4), 206- 220.

Kirchhoff, B. (1994). Entrepreneurship and Dynamic Capitalism . Greenwood, CT: Praeger Publishers.

Kuvan, H. (2008). Örgün Ve Yaygın Eğitimin Girşimciler Üzerindeki Etkileri

(Malatyalı Girişimciler Üzerinde Bir Uygulama)Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi,. Malatya: İnönü Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.

Matlay, H. (2005). Part 1: what is entrepreneurship and does it matter?", Education + Training,. Researching entrepreneurship and education:, Vol. 47 No. 8/9, pp. 665-677.

Moschandreas, M. (1994). Business Economics. London: Routledge.

Müftüoğlu, T., & Durukan, T. (2004). Girişimcilik ve KOBİ’ler Sorunlar, Fırsatlar