Tarihi anma ve kutlama programlarından bazıları anma ve kutlama programı olarak

değil de içerik olarak ders müfredatında kısmen de olsa yer almaktadır. Örneğin Çanakkale Zaferi, Atatürk’ün ölümü, İstiklal Marşının kabulü vb. Bu anma ve kutlama programlarının yapıldığı tarihlerle bu konuların ders kitaplarında işlendiği tarihler aynı zaman denk gelmeli, böyle bir durum söz konusu olamıyorsa bile bu tarihlerde ders kitaplarında ilgili anma ve kutlama programlarına ayrıca yer verilmelidir. Burada akademik bilgilerin yanında tarihi şahsiyetlerin hayat hikâyeleri, yaptıkları kahramanlıklar, başlarından geçen olaylar ve bunların günümüze bakan yönleri öğrencilerin ilgisini çekecek şekilde yer almalıdır.

11. Öğrencilerin yaparak ve yaşayarak öğrenmelerine fırsat verilmeli, bunun için formatın dışına çıkılarak bu etkinlikler disiplinler arası bir yaklaşımla ele alınmalıdır. Örneğin resim, görsel sanatlar ders öğretmeni ile tarih öğretmeni Çanakkale Zaferi ile ilgili resim veya maket yaptırabilir ve bunun sonucunda öğrenciler ödüllendirilebilir. Yenikent İlksan Ortaokulu’nda anma programı doğrultusunda yaptığımız maket sergisinde bu durum aynen uygulanmış, öğrencilerin yaparak öğrenmelerine fırsat sağlanmıştır (EK 6 ve EK 7). Ayrıca edebiyat, müzik ve tarih öğretmenleri birlikte hareket edebilir, okulda güzel şiir okuma, tarihi konu alan türkü yarışmaları düzenleyebilirler. Böylece bu programların içi doldurulabilir.

12. Araştırmada öğrencilerin büyük çoğunluğunun, Şehitler Günü (18 Mart) ve Çanakkale Zaferi, İstiklal Marşının Kabulü ve Mehmet Akif Ersoy’u Anma Günü (12 Mart) ile Atatürk Haftası’nda (10-16 Kasım) yapılan etkinliklere tam puan verdikleri düşünüldüğünde Çanakkale’ye geziler düzenlenmesi, cumhuriyetimizin kurucusu Gazi Mustafa Kemal Atatürk’ün kabrinin bulunduğu Anıtkabir’in ve milli

51

şairimiz Mehmet Akif Ersoy’un kabrinin ve Ankara’da ikamet ettiği evin ziyaret edilmesi mutlaka gündeme alınmalıdır. 12-16 yıl eğitim hayatı boyunca öğrencilerin bir defa da olsa Çanakkale’yi mutlaka görmeleri sağlanmalı ve gerekiyorsa çetelesi tutulmalıdır. Başta devletimiz olmak üzere resmi ve sivil kuruluşların maddi desteği sağlanmalıdır.

13. Tüm bu anlatılanlar gerçekleştirilebilirse tarihi programlar daha ciddi düzeyde ele alınacak, öğrencilerde tarih bilincinin temelleri atılmış olacaktır.

53

KAYNAKLAR

Açıkel, H. (2010). Tarih eğitimi ve milli bayramlar: milli bayramlarda okullarda

yapılan kutlamaların öğretmen ve öğrenci görüşleri açısından

değerlendirilmesi. Yüksek lisans Tezi, Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.

Akça, B. N. (2012). Tarihsel canlandırmanın tanımı, sınıflandırılma çabası, tarih eğitim ile olan ilişkisi. 3 Ekim 2013 tarihinde

http://www.turkishstudies.net/Makaleler/842212963_5Ak%c3%a7a%20Berk% 20Neval_S-75-95.pdf sayfasından erişilmiştir.

Arıkan, R. (2011). Araştırma yöntem ve teknikleri. Ankara: Nobel Yayıncılık. Arıkan, R. (2013). Araştırma yöntem ve teknikleri. Ankara: Nobel Yayıncılık. Arlı, M., & Nazik, H. (2001). Bilimsel araştırmaya giriş. Ankara: Gazi Kitabevi. Aslan, E., & Akçalı, A. A. (2007). Kimlik Sunumu Olarak Tarih Eğitimi. Dokuz Eylül

Üniversitesi Buca Eğitim Fakültesi Dergisi, 22, 125-132.

Ata, B. (2001). “Çanakkale Savaşlarını Nasıl Öğreteceğiz?”.19 Mayıs 2014 tarihinde http://www.academia.edu/606624/CANAKKALE_SAVASLARINI_NASIL_O GRETECEGIZ.pdf sayfasından erişilmiştir.

Ata, B. (2002).Müzeler ve Tarihi Mekânlarla Tarih Öğretimi: Tarih Öğretmenlerinin “Müze Eğitimine” İlişkin Görüşleri. Doktora tezi, Gazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.

Aziz, Aysel. (1994). Araştırma Yöntemleri-Teknikleri ve İletişim. Ankara: Turhan Kitabevi.

Bal, H. (2001). Bilimsel araştırma yöntem ve teknikleri. Isparta: Süleyman Demirel Üniversitesi Basımevi.

Belenli, T. (2010). Tarih Öğretimi ve Çoklu Zekâ Kavramı. Mustafa Safran (Ed.), Tarih Nasıl Öğretilir? içinde (s. 54-62). İstanbul: Yeni İnsan.

Collingwood, R. G. (2005). Tarihin İlkeleri ve Tarih Felsefesi Üstüne Başka Yazılar. YKY Yayınları.

54

Çevik, H. (2013). Sınıf öğretmenlerinin, ilköğretim okullarında kutlanan/anılan belirli gün ve haftalara ilişkin görüşlerinin değerlendirilmesi: Ankara ili örneği. Yüksek lisans tezi, Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara. Demircioğlu, İ. H. (2010). Tarih Öğretiminin Amaçları. Mustafa Safran (Ed.), Tarih

Nasıl Öğretilir? içinde (s. 65-69). İstanbul: Yeni İnsan.

Depsen, K. (2008). Atatürk’ün gençliğe ışık tutan sözleri. Ankara: Bizbize Yayınları. Dinç, E. (2010). Tarih Bilinci Açısından Tarih Öğretiminin Amaçları. Mustafa Safran

(Ed.), Tarih Nasıl Öğretilir? içinde (s. 70-76). İstanbul: Yeni İnsan.

Duruhan, K. & Bedir, G. (2005). Devlet okullarında ve özel okullarda kutlanan ve anılan belirli gün ve haftaların etkililik düzeyinin kıyası (Kayseri ili örneği). MEB Üç Aylık Eğitim ve Sosyal Bilimler Dergisi, Sayı: 168, 3 Ekim 2013 tarihinde

http://dhgm.meb.gov.tr/yayimlar/dergiler/Milli_Eğitim_Dergisi/168/index3- duruhan.htm sayfasından erişilmiştir.

Erten, İ. (2001). Yükselen Değer Tarih. Funda Çelebi (Ed.), Yerel Tarihçilik, Kent, Sivil Girişim, Yerel Tarih Grupları Deneyimi İçinde (s. 125-130). İstanbul: Türkiye Ekonomik ve Toplumsal Tarih Vakfı Yayınları.

Gökkaya, K. (2001). Sosyal Bilgiler Eğitimi Bölümü Öğrencilerinin (Lisans) Tarih Bilinci Üzerine Bir Anket Değerlendirmesi. Gazi Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 21 (2), 231-244.

Gültekin, M. (2007). İlköğretim öğretmenlerinin ilköğretimde kutlanan belirli gün ve haftaların gerekliliği ve işe vurukluğu konusundaki görüşleri: (Eskişehir ili örneği). Millî Eğitim Üç Aylık Eğitim ve Sosyal Bilimler Dergisi, sayı: 174, s.72-87.

MEB. İlköğretim ve Ortaöğretim Kurumları Sosyal Etkinlikler Yönetmeliği. (2005). 6 Nisan 2014 tarihinde mevzuat.meb.gov.tr/html/25699_0.html sayfasından erişilmiştir.

Kaptan, S. (1991). Bilimsel araştırma ve istatistik teknikleri. Ankara: Tekışık Web Ofset Tesisleri.

Mohan, H. (2008). Okul öncesi dönemde belirli günler ve haftalara yönelik şarkı dağarcığı ile ilgili öğretmen görüşleri. Yüksek Lisans Tezi, Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.

Özdemir, Y., Kaya, R., & Şimşek, U. (2004). Genç Cumhuriyet ve Oluşturulmaya Çalışılan Tarih Bilinci. Kazım Karabekir Eğitim Fakültesi Dergisi, 9, 271-281. Safran, M. (Ed.). (2010). Tarih nasıl öğretilir? Tarih Öğretmenleri İçin Özel Öğretim

55

Sezginsoy, B. (2011). Sosyal bilgiler dersinde tarih bilinci oluşturmada dizgeli öğretimin etkililiği. Doktora Tezi. Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.

Stradling, R. (2003). 20. Yüzyıl Avrupa Tarihi Nasıl Öğretilmeli. Oya Öymen (Ed.), Tarih Eğitimine Eleştirel Yaklaşımlar içinde (s. 90-106). İstanbul: Türkiye Ekonomik ve Toplumsal Tarih Vakfı Yayınları.

Şenol, Ş. (2012). Araştırma ve örnekleme yöntemleri. Ankara: Nobel Yayıncılık. Şiringel, N. (2006). Sosyal bilgiler ve Türkçe öğretmenlerinin ilköğretim 6. ve 7. sınıfta

belirli gün ve haftalara ilişkin görüşlerinin değerlendirilmesi. Yüksek lisans tezi, Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Adana.

Tebliğler Dergisi, (2005). İlköğretim ve ortaöğretim kurumları sosyal etkinlikler yönetmeliğinde değişiklik yapılmasına dair yönetmelik. Sayı: 2576, Eylül 2005.

Tekeli, İ. (1998). Tarih Bilinci. İstanbul: Tarih Vakfı Yurt Yayınları.

Tolun, V. (2001). Çanakkale: “Çanakkale Sokak Adlarında Yaşayanlar”. Funda Çelebi (Ed.), Yerel Tarihçilik, Kent, Sivil Girişim, Yerel Tarih Grupları Deneyimi içinde (s. 45-48). İstanbul: Türkiye Ekonomik ve Toplumsal Tarih Vakfı Yayınları.

Ülken, H. Z. (2008). Millet ve Tarih Şuuru. İstanbul: Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları.

57

EKLER