Bu araştırma, ortaöğretim öğrencilerin kişisel özelliklerine ve beden eğitimi öğretmenlerinin kişisel ve mesleki özelliklerine göre beden eğitimi dersine ilişkin tutumları arasındaki farklılığı incelemek amacıyla yapılmaktadır.
Öncelikle bu amacı gerçekleştirebilmek için ortaöğretim öğrencilerinin beden eğitimi dersine ilişkin tutumlarının ölçülmesinde kullanılmak üzere yeni bir beden eğitimi dersi tutum ölçeği geliştirilmiştir. Geliştirilen ölçek, 11 maddesi olumsuz ve 24 maddesi olumlu ifadelerden oluşmak üzere toplam 35 maddeden oluşmaktadır. Ölçek tek faktörlü olup, tek faktörün açıkladığı varyans %36,19 ve birinci öz değeri 12,67’tir. Ölçeğin güvenirliliği için 45 gün ara ile uygulanan ön test ve son test kore- lasyon katsayısı 0,80 ve iç tutarlılık kat sayısı (Cronbach Alfa) ,94’tir.
Araştırmada geliştirilen beden eğitimi dersi tutum ölçeği ve anket formu Ma- latya il merkezinde rastgele (random) yöntemle seçilmiş 10 genel lisede öğrenim gö- ren 1200 öğrenci ve 4 mesleki ve teknik lisede öğrenim gören 300 öğrenci olmak üzere toplam 1500 öğrenciye uygulanmıştır. Uygulama sonucu geri dönen ve geçerli sayılan anketlerin 658 tanesi kız öğrencilere ve 745 tanesi erkek öğrencilere ait ol- mak üzere toplam 1403 adet anket veri analizlerinde kullanılmıştır.
Bu uygulamalar neticesinde, araştırmada iki ana grup altında toplanan alt problemlere ilişkin sonuçlar aşağıdaki gibidir:
Birinci grup alt problemlere ilişkin bulguların sonuçları:
1) Ortaöğretim öğrencilerinin beden eğitimi dersine ilişkin tutumlarının olumlu ol- duğu bulunmuştur.
2) Erkek öğrencilerin beden eğitimi dersine ilişkin tutumları kız öğrencilerin beden eğitimi dersine ilişkin tutum puanlarına göre daha olumlu olduğu görülmüştür.
3) Ortaöğretim öğrencilerinin sınıflarına göre beden eğitimi dersine ilişkin tutumları arasında anlamlı düzeyde fark olduğu görülmüştür. 11. sınıf öğrencilerin tutum puanlarının, 9. sınıf ve 10. sınıf öğrencilere göre daha düşük olduğu bulunmuştur.
4) Genel liselere devam eden öğrencilerin tutum puanlarının, mesleki ve teknik lise- lere giden öğrencilerin beden eğitim dersine ilişkin tutum puanlarına göre daha yüksek olduğu bulunmuştur.
5) Ortaöğretim öğrencilerinin yaşlarına göre beden eğitimi dersine ilişkin tutumları arasında anlamlı düzeyde fark olmadığı görülmüştür.
6) Ortaöğretim öğrencilerinin kardeş sayılarına göre beden eğitimi dersine ilişkin tutumları arasında anlamlı düzeyde fark olmadığı görülmüştür.
7) Ortaöğretim öğrencilerinin ebeveynlerinin hayatta olma durumlarına göre beden eğitimi dersine ilişkin tutumları arasında anlamlı düzeyde fark olmadığı görül- müştür.
8) Ortaöğretim öğrencilerinin babalarının eğitim düzeylerine göre beden eğitimi dersine ilişkin tutumları arasında anlamlı düzeyde fark olduğu görülmüştür. Ba- baları okul-yazar olmayan öğrencilerin tutum puanlarının, babalarının eğitimleri diğer düzeylerde olan öğrencilere göre daha yüksek olduğu bulunmuştur.
9) Ortaöğretim öğrencilerinin annelerinin eğitim düzeylerine göre beden eğitimi dersine ilişkin tutumları arasında anlamlı düzeyde fark olduğu görülmüştür. An- neleri okul-yazar olmayan öğrencilerin tutum puanlarının, annelerinin eğitimleri diğer düzeyde olan öğrencilere göre daha yüksek olduğu görülmüştür.
10) Ortaöğretim öğrencilerinin babalarının mesleklerine göre beden eğitimi dersine ilişkin tutumları arasında anlamlı düzeyde fark olmadığı görülmüştür.
11) Ortaöğretim öğrencilerinin annelerinin bir işte çalışma durumlarına göre beden eğitimi dersine ilişkin tutumları arasında anlamlı düzeyde fark olmadığı görül- müştür.
12) Ortaöğretim öğrencilerinin ailelerinin aylık ortalama gelirlerine göre beden eği- timi dersine ilişkin tutumları arasında anlamlı düzeyde fark olmadığı görülmüş- tür.
13) Üniversite hazırlık kurslarına giden öğrencilerin beden eğitimi dersine ilişkin tu- tum puanları, kurslara gitmeyen öğrencilerin beden eğitimi dersine ilişkin tutum puanlarına göre daha düşük olduğu görülmüştür.
14) Boş zamanlarında her zaman egzersiz veya spor yapan ortaöğretim öğrencilerinin beden eğitimi dersine ilişkin tutum puanları, diğer öğrencilerin beden eğitimi der- sine ilişkin tutum puanlarına göre daha yüksek olduğu görülmüştür.
15) Bir spor kulübünde düzenli olarak spor yapan öğrencilerin beden eğitimi dersine ilişkin tutum puanları, diğer öğrencilerin beden eğitimi dersine ilişkin tutum pu- anlarına göre daha yüksek olduğu görülmüştür.
Bu sonuçlar ortaöğretim öğrencilerinin kişisel özelliklerinden bazılarının (cinsiyet, sınıf, okul türü, ebeveynlerinin eğitim düzeyleri, üniversite hazırlık kursuna gitmeleri, boş zamanlarında egzersiz ve spor yapmaları ve bir kulüpte spor yapmala- rı) onların beden eğitimi dersine ilişkin tutumlarının yönüne ve yoğunluğuna olumlu veya olumsuz yönde yansıdığını göstermektedir. Ancak öğrencilerin kişisel özellikle- rinden bazılarının ise (yaşları, kardeş sayıları ebeveynlerinin hayatta olma durumları, ebeveynlerinin meslekleri, ailelerinin aylık gelirleri) onların tutumlarına olumlu veya olumsuz yönde yansımadığını göstermektedir.
İkinci grup alt problemlere ilişkin bulguların sonuçları:
1) Ortaöğretim öğrencilerinin beden eğitimi öğretmenleri ile iletişim kurma sıklıkla- rına göre beden eğitimi dersine ilişkin tutumları arasında anlamlı düzeyde fark olduğu görülmüştür. Beden eğitimi öğretmenleri ile her zaman iletişim kuran öğ- rencilerin beden eğitimi dersine ilişkin tutum puanları diğer öğrencilere göre da- ha yüksek olduğu görülmüştür.
2) Ortaöğretim öğrencilerinin beden eğitimi öğretmenlerinin giyim tarzlarına göre beden eğitimi dersine ilişkin tutumları arasında anlamlı düzeyde fark olduğu gö- rülmüştür. Beden eğitimi öğretmenlerinin zevkli ve şık giyindiğini belirten öğ- rencilerin beden eğitimi dersine ilişkin tutum puanları diğer öğrencilere göre da- ha yüksek olduğu görülmüştür.
3) Ortaöğretim öğrencilerinin beden eğitimi öğretmenlerini nasıl bir öğretmen gör- düklerine göre beden eğitimi dersine ilişkin tutumları arasında anlamlı düzeyde fark olduğu görülmüştür. Beden eğitimi öğretmenlerini demokratik bir öğretmen olarak gören öğrencilerin tutum puanları diğer öğrencilere göre daha yüksek ol- duğu görülmüştür.
4) Ortaöğretim öğrencilerinin beden eğitimi öğretmenlerinin sportif teknik ve beceri uygulamalarına göre beden eğitimi dersine ilişkin tutumları arasında anlamlı dü- zeyde fark olduğu görülmüştür. Beden eğitimi öğretmenlerinin sportif teknik ve becerini çok iyi uyguladığını belirten öğrencilerin tutum puanları diğer öğrencile- re göre daha yüksek olduğu görülmüştür.
5) Ortaöğretim öğrencilerinin beden eğitimi öğretmenlerinin ders anlatma yöntem ve teknik uygulamalarına göre beden eğitimi dersine ilişkin tutumları arasında anlamlı düzeyde fark olduğu görülmüştür. Beden eğitimi öğretmenlerinin ders anlatma yöntem ve tekniklerini çok iyi bulan öğrencilerin tutum puanları diğer öğrencilere göre daha yüksek olduğu görülmüştür.
6) Ortaöğretim öğrencilerinin beden eğitimi öğretmenlerinin ders süresini kullanma durumuna göre beden eğitimi dersine ilişkin tutumları arasında anlamlı düzeyde fark olduğu görülmüştür. Beden eğitimi öğretmenlerinin beden eğitimi dersinin büyük bölümünce veya dersin yarısına kadar ders konularını işlediklerini belirten öğrencilerin tutum puanları diğer öğrencilere göre daha yüksek olduğu bulun- muştur.
7) Ortaöğretim öğrencilerinin beden eğitimi öğretmenlerinin ilgi ve dikkat çekme durumlarına göre beden eğitimi dersine ilişkin tutumları arasında anlamlı düzey- de fark olduğu görülmüştür. Beden eğitimi öğretmenlerinin derse karşı ilgi ve dikkatleri kesinlikle çektiklerini belirten öğrencilerin tutum puanları diğer öğren- cilere göre daha yüksek olduğu görülmüştür.
8) Ortaöğretim öğrencilerinin beden eğitimi öğretmenlerinin not verme sistemine göre beden eğitimi dersine ilişkin tutumları arasında anlamlı düzeyde fark olduğu görülmüştür. Beden eğitim öğretmenlerinin not verme sistemin çok adaletli bulan öğrencilerin tutum puanları diğer öğrencilere göre daha yüksek olduğu görülmüş- tür.
9) Ortaöğretim öğrencilerinin beden eğitimi öğretmenlerinin okul içi ve dışı davra- nışlarını örnek olarak görmelerine göre beden eğitimi dersine ilişkin tutumları arasında anlamlı düzeyde fark olduğu görülmüştür. Beden eğitimi öğretmenleri- nin okul içi ve okul dışı davranışlarını kendilerine örnek olarak kesinlikle gören
öğrencilerin tutum puanları diğer öğrencilere göre daha yüksek olduğu görülmüş- tür.
10) Ortaöğretim öğrencilerinin beden eğitimi öğretmenlerinin dersine önem verme durumlarına göre beden eğitimi dersine ilişkin tutumları arasında anlamlı düzey- de fark olduğu görülmüştür. Beden eğitimi öğretmenlerinin beden eğitimi dersle- rine çok önem verdiklerini belirten öğrencilerin tutum puanları diğer öğrencilere göre daha yüksek olduğu görülmüştür.
Bu sonuçlar ışığında ortaöğretim öğrencilerinin beden eğitimi öğretmenleri- nin kişisel ve mesleki özelliklerinin ortaöğretim öğrencilerinin beden eğitimi dersine ilişkin tutumlarının yönüne ve yoğunluğuna olumlu veya olumsuz yönde yansıyaca- ğını göstermektedir. Yani okulda beden eğitimi öğretmenin her davranışının öğrenci- lerin beden eğitimi dersine ilişkin oluşturduğu ve şekillendirdiği tutumlarına yansı- maktadır.
6.2. Öneriler
Araştırma sonucunda öğrencilerin bazı kişisel özellikleri ile beden eğitimi öğ- retmenlerinin kişisel ve mesleki özelliklerinin onların beden eğitimi dersine ilişkin tutumlarına olumlu veya olumsuz yönde katkı sağladığını görülmüştür. Bu neticeler ışığında aşağıdaki öneriler sunulabilinir:
1) Beden eğitimi öğretmenlerinin kişisel ve mesleki özelliklerinin ortaöğretim öğ- rencilerinin beden eğitimi dersine ilişkin tutum puanlarının yönüne ve şiddetine güçlü bir şekilde yansıdığı görülmektedir. Bu nedenle, beden eğitimi öğretmeni dış görünüşüne dikkat etmeli; kılık ve kıyafeti sürekli olarak temiz ve düzenli olmalıdır. Beden eğitimi öğretmeni konuşmalarına, tavırlarına ve tutumlarına dikkat etmelidir. Öğrencilerle, velilerle, öğretmenlerle ve diğer insanlarla konuş- ken nazik, saygılı ve içten olmalıdır. Beden eğitimi öğretmeni öğrencilere karşı sevgi ve saygıya dayalı iletişim içinde olmalı ve öğrencilerle arasındaki bu ileti- şimi bozacak çirkin söz ve hakaretlerden uzak durmalılardır. Bunların yanında, beden eğitimi öğretmeni mesleği ile ilgili konularda da kendini geliştirmelidir. Derslerinde kullandığı yöntem ve teknikleri dikkatlice seçmelidir. Beden eğitimi öğretmeni beden eğitimi derslerinde kız öğrencilerin katılımlarını sağlayacak da-
ha fazla etkinlikler hazırlamalıdırlar. Beden eğitimi ile ilgili seminerlere, sem- pozyumlara ve kongrelere katılmalıdır. Ayrıca beden eğitimi öğretmeni yapmakta zorlandığı spor beceri ve tekniklerini sıklıkla tekrar ederek daha iyi yapmaya ça- lışmalıdır. Bunlarla birlikte beden eğitimi öğretmenleri öğrencilerin beden eğiti- mi dersine ilişkin tutumları üzerine etkilerinin çok büyük olduğunu unutmamalı ve öğrencilere yaklaşımını bu gerçek altında sürdürmelidir.
2) Son yıllarda eğitim kurumlarında öğretim programları, yapılandırmacı yaklaşıma göre yeniden yapılmaktadır. Bu programlar arasında ortaöğretim beden eğitimi ders programı da vardır. Ortaöğretim beden eğitimi yeni ders programında kaza- nımlar ve etkinlikler yazılırken bu araştırma sonuçları da göz önünde tutulmalı- dır. Özellikle de etkinlikler oluşturulurken kız öğrencilere yönelik daha fazla faa- liyetlere yer verilmelidir. Genel liseler ile mesleki ve teknik liselerde öğrenim gö- ren öğrencilerin okul türlerine göre programlar düzenlenmelidir. 11. sınıf öğren- cileri için, beden eğitimi dersi daha zevkli hale getirilmeli ve derste onları üniver- site giriş sınav kaygısından uzaklaştıracak kazanım ve etkinliklere yer verilmeli- dir.
3) Araştırma sonuçlarında, öğrencilerin kişisel özellikleri ile ilgili sonuçlarda en dikkat çeken kısımlardan biri de ebeveynlerin (anne ve baba) eğitim durumlarının yükseldikçe beden eğitimi dersine ilişkin tutum puanlarında gözle görülür bir azalma olduğu görülmektedir. Bu farklılık istatistiksel açıdan da anlamlı çıkması olayı daha manidar kılmaktadır. Yani ebeveynlerinin eğitim seviyesi arttıkça öğ- rencilerin tutum puanları düşmektedir. Bu nedenle ebeveynler ortaöğretimde öğ- renim gören çocuklarını OSS’yi kazanmaları için aşırı derece baskı yapmamalı- lar. Onların fiziksel, zihinsel ve psiko-sosyal gelişmelerini de sağlayacak faaliyet- lere de yönlendirmelilerdir. Unutulmamalıdır ki OSS’yi kazanmak her şey demek değildir.
4) Bu konuda araştırma yapmak isteyen araştırmacılar için bütün ortaöğretim ku- rumlarının önümüzdeki yıldan itibaren dört yıl olacağı, yani 12. sınıfların eklen- diği, göz önüne alınması ve araştırma kapsamına 12. sınıflarında alınması gerek- tiği önerilmektedir. Ayrıca bu araştırmada hazırlanan ortaöğretim öğrencileri için
beden eğitimi tutum ölçeğinin geçerlilik ve güvenirlilik çalışması 12. sınıflara da uygulanmalıdır.
5) Bunlarla birlikte bu konu ile ilgilenen araştırmacılara “velilerin beden eğitimi dersine ilişkin tutumlarının incelenmesi”, “okul yöneticilerinin beden eğitimi der- sine ilişkin tutumlarının incelenmesi” ve “diğer öğretmenlerin beden eğitimi der- sine ilişkin tutumlarının incelenmesi” konularına yönelmeleri önerilmektedir. Çünkü ülkemizde bu konularda çok az veya henüz bir çalışma yapılmamış oldu- ğunu görülmektedir.
KAYNAKÇA
AÇAK, M., Ilgın, A. ve Selçuk, E. (1997). Beden Eğitimi Öğretmeninin El Kitabı. Malatya: Sezer Ofset.
AÇIKADA, C. (1997). Türkiye’de Spor Eğitimi Veren Kurumların Yeniden Yapı- lanması ve Hakemli Çalışmaların Gelişimi. Spor Bilimleri Dergisi 8, (1), 17-42.
AÇIKADA, C. (2005). Beden Eğitimi ve Spor Bilimlerinin Gelişimi. IV. Ulusal Be- den Eğitimi ve Spor Öğretmenliği Sempozyumu. 10-11 Haziran, As Kültür Merkezi, Bursa.
AFYON, Y.A. ve Özkan, H. (2006). Puberte Dönemi Hentbol ve Basketbolcuların Postürel Özelliklerinin Karşılaştırılması. 9. Uluslararası Spor Bilimleri Kongresi. 3-5 Kasım, Atatürk Kültür Merkezi, Muğla.
AKDENİZ, S. (1991). Eğitim Psikolojisi. İstanbul: Marmara Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Vakfı Yayınları No:15.
AICINENA, S. (1991). The Teacher And Student Attitudes Toward Physical Education. The Physical Educator, 48, (1), 28-32.
ALENEZI, M.A. (2005). Attitude of Secondary Students Toward Physical Education Classes in Kuweit. Ph.D. Thesis, The Pennsylvania State University.
ALLEN, D.E., Guy, R. F. ve Edgley, C.K. (1980). Social Psychology as Social Process. California: Wadswort Publishing Company.
ALPAR, R. (2001). Spor Bilimlerinde Uygulamalı İstatistik. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
ALTAY, F. ve Özdemir, Z. (2006). Ankara İli Merkez İlçelerinde İlköğretim Birinci Kademesinde Öğrenim Gören 4. ve 5. Sınıf Öğrencilerinin Beden Eğitimi ve Spor Dersine İlişkin Tutumlarının Karşılaştırılması. 9. Uluslararası Spor Bi- limleri Kongresi. 3-5 Kasım, Muğla Üniversitesi, Muğla.
ALTUNIŞIK, R., Çoşkun, R., Bayraktaroğlu, S. ve Yıldırım, E. (2005). Sosyal Bi- limlerde Araştırma Yöntemleri SPSS Uygulamalı. (Dördüncü Baskı). İs- tanbul: Sakarya Kitabevi.
ANDERMAN, L. H. and Midgley, C. (1997). Motivation and Middle School Students. What Current Research Says To The Middle Level Practitioner. Irvin, J.L. (Ed.) Columbus: National Middle School Association.
ARABACI, R., Şahin, S. ve İkizler, C. (2003). Bursa İlinde Görevli Beden Eğitimi Öğretmenlerinin İş Doyumu. III. Ulusal Beden ve Spor Öğretmenliği Sem- pozyumu. 23-24 Mayıs, Tayyare Kültür Merkezi, Bursa.
ARACI, H. (1999). Okullarda Beden Eğitimi. (İkinci Baskı). Ankara: Bağıran Ya- yınevi.
ARI, R., Üre, Ö. ve Yılmaz, H. (1999). Gelişim ve Öğrenme Psikolojisi. Konya: Mikro Basım Yayım Dağıtım.
ARKONAÇ, S. A. (1998). Sosyal Psikoloji. İstanbul: Alfa Basım, Yayım ve Dağı- tım.
ARONSON, E., Wilson, T. D. ve Akert, R.M. (2005). Social Psychology. (Fifth Edition). New York: Pearson Education İnternational.
ARSLAN, F., Akandere, M. ve Tekin, M. (2006). İlköğretim Okullarında Öğrenim Gören Spor Yapan ve Yapmayan Öğrencilerin Postür Analizi. 9. Uluslarara- sı Spor Bilimleri Kongresi. 3-5 Kasım, Atatürk Kültür Merkezi, Muğla. AYDIN, B. (2002). Gelişimin Doğası. Gelişim ve Öğrenme Psikolojisi. (Üçüncü
Baskı). Yeşilyaprak, B. (Ed.). Ankara: Pegem A Yayıncılık.
AŞÇI, F.H., Gökmen, H., Tiryaki, G. ve Öner, U. (1993a). Liseli Erkek Sporcuların ve Sporcu Olmayanların Benlik Kavramları. Spor Bilimleri Dergisi, 4, (1), 34-43.
AŞÇI, F.H., Gökmen, H., Tiryaki, G., Aşçı, A. ve Zorba, E. (1993b). Sportif Katılı- mın Liseli Erkek Öğrencilerin Beden Bölgelerinden Hoşnut Olma Düzeyleri Üzerine Etkisi. Spor Bilimleri Dergisi, 4, (3), 38-47.
AYCAN, Ş., Yumuşak, A., Kaynar, H. ve Çelik, F. (2001). Lise 1. Sınıf Öğrencileri- nin Fizik ve Matematik Derslerindeki Başarıları İle Fiziğe Karşı Tutumları Arasındaki İlişkinin İncelenmesi. VII. Ulusal Fen Bilimleri ve Matematik Eğitim Kongresi. 7-9 Eylül, Gazi Üniversitesi Gazi Eğitim Fakültesi, Anka- ra.
AYCAN, Ş. ve Yumuşak, A. (2003). Lise Müfredatındaki Fizik Konularının Anla- şılma Düzeyleri Üzerine Bir Araştırma. Milli Eğitim Dergisi, 159.
BACANLI, H. (2005). Gelişim ve Öğrenme. (Onbirinci Baskı). Ankara: Nobel Ya- yın Dağıtım.
BALCI, A. (2005). Sosyal Bilimlerde Araştırma Yöntem Teknik ve İlkeler. (Be- şinci.Baskı). Ankara: Pegem A. Yayıncılık.
BALAMAN, F. (2001). Ortaöğretim Kurumlarında Sportif Faaliyetlere Katılan Öğrencilerin Öğretmenlerle İletişim Kurmasında Sportif Faaliyetlerin Etkisi. Yayımlanmış Yüksek Lisans Tezi. Yüzüncü Yıl Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü.
BALYAN, M., Moralı, S. and Onursal, A.M. (2005). The Attitudes Of Various Secondary School Students Toward Physical Education Lessons (İzmir Sample). 46th ICHPER-SD Anniversary World Congress, November 9- 13, Grand Cevahir Hotel and Convention Center, İstanbul.
BAŞAR, H. (2001). Sınıf Yönetimi. Beşinci Baskı. Ankara: Pagem A Yayıncılık.
BAŞER, E. (1985). Uygulamalı Spor Psikolojisi. İzmir: Bilimsel Spor Yayınları No:31.
BAYRAM, N. (2004). Sosyal Bilimlerde SPSS ile Veri Analizi. Bursa: Ezgi Kita- pevi.
BAYSAL, A. C. (1981). Sosyal ve Örgütsel Psikolojide Tutumlar. İstanbul: İstan- bul Üniversitesi Yayınları İşletme Fakültesi Yayınları.
BAYSAL, A. C. ve Tekarslan, E. (1996). İşletmeler İçin Davranış Bilimleri. (İkin- ci Baskı). İstanbul: Avcıol Basım-Yayın.
BERKOWITZ, L. (1980). A Survey of Social Psychology. (Second Edition). New York: Holt, Rinehart and Winston.
BERNSTEIN, D.A. and Others (1994). Psychology. (Third Edition). Boston: Houghton Mifflin Company.
BIEHLER, F. R. (1972). Pschology Applied to Teaching. Boston: Houghton Mifflin Company.
BİLGE, N. (1988). Türkiye’de Beden Eğitimi Öğretmeninin Yetiştirilmesi. Anka- ra: Kültür Bakanlığı Yayınları.
BİLGİN, M. (2002). Bedensel ve Devinsel Gelişim. Gelişim ve Öğrenme Psikoloji- si. (Üçüncü Baskı). Yeşilyaprak, B. (Ed.). Ankara: Pegem A Yayıncılık. BİNBAŞIOĞLU, C. (1990). Gelişim Psikolojisi. Ankara: Kadıoğlu Matbaası. BİNDAK, R. (2005). Tutum Ölçeklerine Madde Seçmede Kullanılan Tekniklerin
Karşılaştırılması. İnönü Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 6, (10), 17- 26.
BIRTWISTLE, G.E. and Brodie, D.A. (1991). Children’s Attitudes Towards Activity and Perceptions of Physical Education. Health Education Research, 6, (4), 465-478.
BROWNE, J.R. (1992). Reasons For The Selection or Non-Selection of Physical Education Studies By Year 12 Girls. Journal of Teaching Physical Education. 11, 402-410.
BUCHER, A. C. (1983). Foundations of Physical Education & Sport. London: The C.V. Mosby Company.
BÜYÜKÖZTÜRK, Ş. (2004). Sosyal Bilimler İçin Veri Analizi El Kitabı. (Dör- düncü Baskı). Ankara: Pegem A Yayıncılık.
CAN, G. (2002). Kişilik Gelişimi (Psikososyal ve Ahlak Gelişimi). Gelişim ve Öğ- renme Psikolojisi. (Üçüncü Baskı). Yeşilyaprak, B. (Ed.). Ankara: Pegem A Yayıncılık.
CAN, S., Gök, A., Durukan, E. ve Ziyagil, M.A. (2006). Beden Eğitimi Öğretmenle- rinin Çeşitli Değişkenlere Göre İş Doyum Düzeylerinin Belirlenmesi. 9. Uluslararası Spor Bilimleri Kongresi. 3-5 Kasım, Atatürk Kültür Merkezi, Muğla.
CANDAN, N. ve Bağırgan, T. (2005). Riyazet-i Bedeniye’den Spor Bilimlerine: Türkiye’de Spor Bilimlerinin Gelişimi. Spor Eğitiminin ve Performansının Felsefi Temelleri Sempozyumu, 8-9 Nisan, Süleyman Demirel Kültür Mer- kezi, Manisa.
CARLSON, T.B. (1995). We Hate Gym: Student Alienation From Physical Education. Journal of Teaching in Physical Education, 14, (4), 467-477. CARLSON, T.B. (1994). Why Students Hate, Tolerate or Love GYM: A Study of
Attitude Formation And Associated Behaviors in Physical Education. (Ph.D Thesis, University of Massachusetts) Dissertation Abstracts International, 55-03A, 502.
CEYLAN, A. (2000). Tutum Değiştirme Yöntemleri ve Bir Uygulama. Yayın- lanmamış Yüksek Lisans Tezi. Gebze İleri teknoloji Enstitüsü, Sosyal Bilim- ler Enstitüsü.
CHO, N.K. (2004). Korean Middle School Students’ Attitudes Toward Physical Education and The Relationship to Their Attitudes Toward Testing in Physical Education. Ph.D. Thesis. Columbia Universty.
CHUNG, M. and Philips, D.A. (2002). Attitude Toward Physical Education and Leisure- Time Exercise in High School Studensts. Physical Educator, 59, (3), 126-139.
COWELL, C. C. and Schwehn, H. M. (1964). Modern Prınciples and Methods in Secondary School Phsical Education. (Second Edition). Boston: Allyn and Bocon.
ÇAKMAKÇI, S. (2001). Okullardaki Beden Eğitimi Dersinin Ve Faaliyetlerinin Öğrencilerin Sosyalleşmesine Etkileri, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Te- zi, Dumlupınar Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Kütahya.
ÇELİK, D. (2000). Okullarda Ölçme Değerlendirme Nasıl Olmalı? İstanbul: Milli Eğitim Basımevi.
ÇELİKTEN, M., Şanal, M. ve Yeni, Y. (2005). Öğretmenlik Mesleği ve Özellikleri. Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi,19, (2), 207-237.
ÇETİN, Ş. (2006). Öğretmenlik Mesleği Tutum Ölçeğinin Geliştirilmesi, Gazi Üni- versitesi Endüstriyel Sanatlar Eğitim Fakültesi Dergisi, 18, 28-37.
ÇİÇEK, Ş., Kirazcı, S. ve Koçak, S. (1998). Türkiye’de Beden Eğitimi Öğretmeni Profili: Demografik Nitelikler, Yaşam Tarzı ve Çalışma Ortamı. Spor Bilim- leri Dergisi, 9, (3), 32-42.
ÇOBAN, B., Devecioğlu, S., Zirek, O. Sarikaya, M., Güler, G. ve Turan, M. (2003). Beden Eğitimi Öğretmenlerinin Gençlik ve Spor İl Müdürlüğü İle İlişkilerinin Belirlenmesi. Beden Eğitimi ve Sporda Sosyal Alanlar Kongresi. 10-11 Ekim, Ankara.
ÇÖNDÜ, A. (1999). Beden Eğitimi ve Sporda Özel Öğretim Yöntemleri. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
DAUER, V.P. and Pangrazi, R. P. (1975). Dynamic Physical Education For Elemantary School Children. (Fifth Edition). Minnesota: Burgess Publishing Company.
DEMİR, M. (2001). Ergenlik Kavramına Tarihsel Bakış. Türk Psikoloji Bülteni, 21, 39-44.
DEMİRHAN, G. (1992). Lise ve Dengi Okullar Beden Eğitimi Dersi Öğretim Prog- ramının Program Geliştirme İlkeleri Açısından Değerlendirilmesi. Spor Bi- limleri Dergisi, 3, (3), 36-46.
DEMİRHAN, G. ve Açıkada, C. (1997). Türkiye ve Avrupa Ülkelerinde Beden Eği- timi Öğretmeni Yetiştiren Bazı Yükseköğretim Kurumlarının Öğrenci, Öğre- tim Elemanı ve Dersler Boyutuyla Karşılaştırılması. Spor Bilimleri Dergisi 8, (2), 4-25.
DEMİRHAN, G. ve Çamur, H. (2000). Beden Eğitimi Öğretmenlerinin Öğretmenlik Mesleğine İlişkin Tutumları. I. Gazi Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Kongresi. (Cilt II). 26-27 Mayıs, Ankara.
DEMİRHAN, G. (2001). Dünyada Beden Eğitimi Öğretmeni Yetiştirme. II. Ulusal Beden Eğitimi ve Spor Öğretmenliği Sempozyumu. 21-23 Aralık, Bursa. DEMİRHAN, G. ve Altay, F. (2001). Lise Birinci Sınıf Öğrencilerinin Beden Eğitim
ve Spora İlişkin Tutum Ölçeği II. Spor Bilimleri Dergisi, 12, (2), 9-20.