3.2. Sözlü İletişimdeki Bileşenler ile Wie Bitte( A1.1.) Kitap Alıştırmaları
3.2.5. Otantik ( Özgün) Konular
İletişimsel yöntem, konuların otantik olmasını yani gerçek yaşamdan alınmış olmasını savunur. Gerçek yaşamdan alınan konular, sözlü dil becerileriyle daha kolay ifade edilebilmektedir. Otantik (özgün) konuların malzemeleri; işaretler, dergiler, ilanlar ve gazeteler gibi günlük hayatta karşılaşılan konular olabileceği gibi, ayrıca sembol, grafik ve görseller… gibi işaretlerden de oluşabilmektedir. Bu konuların ve kapsamlarının yardımcı materyallerle işlenmesi, sözlü iletişimde ifadelerin kullanımını ve pekişmesini sağlamaktadır (Küçük, 2014: 45). Wie Bitte (A1. 1.) kitabında otantik (özgün) konuların ve verilme biçimlerinin, sözlü ifadelerde kullanımı incelenmiştir.
72
Şekil 20. Boşluk Doldurma Çalışmalarına Örnek (MEB, Wie Bitte, Lehrbuch, 2017: 17). Wie Bitte kitabının sayfa 17. de Lea ve Dimitry arasında geçen diyalog günlük hayata uyarlanabilecek bir diyalogdur. Bu çalışmanın benzerini ya da canlandırmasını sınıf ortamında öğrencilere yapılması hayatın içinden bir konu olduğu için dikkat çekici olabilmektedir. Bu çalışma ayrıca dinleme metinleriyle desteklenmiş ve öğrencilerin yabancı dilde kelimelerin telaffuzuna dikkat çekmiştir.
Alıştırmada Almanca isimlerin hecelenmesi örneği konuşma becerisini destekleyen bir diyalog olmasını sağlamıştır. Selamlaşma ifadeleri ve tanışma cümleleri ve
73
ardından sorulan açıklayıcı sorular bu alıştırmayı, örnek bir konuşma becerilerine uygun alıştırma haline getirmiştir.
Metnin devamındaki
Wer spricht am Telefon? “ Wer” Özneyi buldurmak için sorulurken
Geht Dimitry in München? “ Doğru ya da yanlış Ja- Nein” kalıplarını sormak için yöneltilmiş bir sorudur. Bu kalıp konuşma ifadelerinde kısa cevaplı soru olduğu için çok fazla tercih edilmemektedir. İletişimsel yöntemde, iletişimde süreklilik olurken daha çok iletişimi kesintiye uğratan konu ve soru kalıplarından uzak durulur.
“Wo ist Dimitry? , Wo wohnt Lea? , Wo ve wohin?” açıklayıcı sorular yer bildiren kelimeler buldurmaya dönüktür.
74
Şekil 21. Sınıfta Kullanılan Araçların Almanca Verilmesi (MEB, Wie Bitte, Lehrbuch, 2017: 23).
Ders kitabı, sayfa 22- 23 de bölümlerde konuşma becerisini geliştirecek “ Meine Klasse” adlı ünite kelimeleri görsellerle desteklenerek verilmiştir. Öğrencilerin yakın çevre ve yaşama yakınlıktan dolayı dikkat ve ilgi çekici buldukları bu ünite kolaylıkla telaffuz edebilecekleri görsellerle desteklenmiş kelimelerden olur. Konuşma becerilerinin tanımı, soyutlama varsayımıyla tanımlanır. Perzeptiven (Hören) ya da produktiv (Aussprachen, Sprechen) arasındaki faklılıklardır.
75
“ Keine phonetische Kompetenz. Der Lerner will die Fremdsprache nur lesen, und oder schreiben” (Dieling / Hirschfeld, 1995: 21). Sadece okuma ve dinleme, yazma üzerine yazılan bir çalışmayı içerir. Çalışmanın devamında soru kalıpları ya da öğrencilerin bunu pekiştirecekleri, cümle içerisinde kullanacakları bir alıştırma yoktur. Wie Bitte kitabının s. 23 deki alıştırmasında “A3.a. Hör zu, ergänze wie im Beispiel und sprich nach!” başlıklı renkleri öğretmeye dönük alıştırma sadece kelime ve telaffuzları öğretmeye dönüktür. Burada görsel olarak verilmiş renkler, dinleme alanı olarak oluşturulmuş fakat konuşma olanı olarak cümle içerisinde kullanımına yer verilmemiştir.
“ Kompetenz im perzeptiven und produktiven Bereich auf allerhöchsten Niveau” (1995: 21). Almanca öğrenenler, ana dili gibi görüp öğrenebilirler ya da yabancı dil olarak kavramları görmezler. Bu aşama İletişimsel Yöntem sözlü becerilerin üzerinde durarak, yabancı dil öğrenenlerin dil bilgisi öğrenmesinden ziyade dili konuşabilmesi ve konuşurken de dilin farkına varmasını sağlar. Wie Bitte kitabında sayfa 23’ deki Possesivpronomen dil bilgisi kuralları tablo halinde verilmiştir. Dil bilgisinin ağırlıkta olduğu kuralı verip örnek cümle oluşturulduğu, daha çok tümden gelim yönteminin uygulandığı bir yöntemdir. Bu alıştırma konuşma becerisinden ziyade dil bilgisini öğrenme hedefi ile yapılmış bir alıştırmadır.
76
Şekil 22. Ders Planı Örneği (MEB, Wie Bitte, Lehrbuch, 2017: 25).
Wie Bitte Lehrbuch sayfa 25’ deki “Lenas Stundenplan” adlı çalışma iletişimsel yöntem açısından dinleme ve kavramları pekiştirme çalışmalarına yer veren, okul hayatında başvurulan ders planıdır. Bu alıştırmada kavramların tek tek telaffuz edilmesi dinleme metni sayesindedir ve b) Beantworte die Fragen ins Heft! Bölümü ile de bu çalışmaların ‘Wann’ ve ‘Was’ soru kalıplarıyla çalışma pekiştirilmeye çalışılmıştır. Fakat burada deftere cevaplayınız başlığından anlaşılacağı üzere, alıştırma yazma becerilerini geliştiren bir alıştırma niteliğindedir. Bu bölüm, konuşma becerilerine dönük bir çalışma değildir.
77
Şekil 23. Vücudun Bölümlerinin Almanca Verilmesi (MEB, Wie Bitte, Lehrbuch, 2017: 36 ).
Vücudun bölümlerini anlatan bu çalışma; ‘ a) Lies die Körperteile und schreib ihre Pluralformen!’ başlığı altında, isimlerin çoğul hallerinin istenildiği bir alıştırmadır ve hiçbir dinleme metniyle desteklenilmemiştir. Burada sadece kelime öğretme hedeflenirken, dil bilgisi kuralları da doğrudan sunulmuştur. İletişimsel Yöntemde, dil bilgisi öğretimi cümle içerisinde öğretilmeye çalışılmaktadır. Bu alıştırmada ise bu dikkate alınmadan kelimelerin anlatımı yapılmaya çalışmıştır. Oysa bu alıştırma hayatın içerisinde sürekli karşılaşılan kelime gruplarını içeren, otantik konulu bir alıştırmadır. Daha çok dil bilgisi konu aktarımı yapılan bu alıştırma, İletişimsel Yönteme uygun değildir. Yazma ve okuma becerisini destekleyen bir alıştırmadır.
78
Şekil 24. Bir Günde Yapılan Aktivitelerin Verilmesi (MEB, Wie Bitte, Lehrbuch, 2017: 42).
“A.1. Mein Alltag” başlıklı alıştırmada gün içerisinde yapılan aktiviteler bir resim yardımıyla anlatılmaya çalışılmıştır. Resmin tamamı bir sayfayı kaplamış ve dikkat çekici nitelikte olmaktadır ve dilsel ifade yetenekleri içermektedir. Bu çalışma günlük hayatta gerçekleştirdiğimiz eylemleri ifade ettiği için otantik konulu bir alıştırmadır. Burada;
79
1. Praktisches Sprechen (Pratik Konuşma) : “ Sprechen in Alltagssituationen, zum sozialen Kontakt, zur Information” (Rampillion, 1996: 93). Bu tür konuşmalar günlük hayatta sıkça kullandığımız kalıp ve ifadeleri içerisindedir. Mein Alltag adlı alıştırma, pratik konuşma alıştırmasına bire bir uymaktadır.
2. Kreatives Sprechen (Yaratıcı, oluşturmacı Konuşma): “ Referate, Erzählungen, Berichte u. a. ” (1996: 93). Bu konuşma özelliği konuşmacının bir şeyi sunmasını ister. ‘Mein Alltag’ adlı alıştırmanın “ b) Was macht Leon? Achte auf die Verben und bilde Sätze!” Başlığında bir gün içerisinde Leon’ un neler yaptığını anlatması istenilmiştir. Bu bölümde sözlü ifadelerin kullanımı açısından düşünüldüğünde ifadeler, konuşmanın sürekliliğini sağlayacak niteliktedir. Alıştırmanın a) aşamasında kelimeler cümle içerisinde verilmiş, yani tek tek verilmesinin önüne geçilmiştir. Burada ifadelerin dil bilgisi öğrenimini de cümle içerisinde öğretilmeye çalışılmıştır. 3. “ Sprechen um seiner selbst willen (Kendi İsteğiyle konuşma):” (1996: 93). Konu içeriklerinden dolayı yabancı dil olarak Almanca öğrenenler, isteyerek öğrenirler. Bu durumda, konuların hayata yakınlığı önemlidir. b.) alıştırmasında ise öğrencilerin a. alıştırmasındaki ifadeleri ön bilgileriyle eşleştirerek kullanmaları ve sıralı bir cümle oluşturmaları istenilmiştir. İletişimsel Yöntemdeki sözlü dil becerilerinin gelişimi ve ifadelerin günlük aktivitelerle kullanımı pekiştirilerek sözlü ifadelere zenginlik katılmıştır.
80
SONUÇ VE DEĞERLENDİRME
Bu tez çalışmasında, yabancı dil öğretiminde ülkemizde yaşadığımız bir problem olan yabancı dilde konuşma sorununa değinilmiştir. Konuşma becerisini okuma ve yazma becerilerinin önünde tutan iletişimsel yöntemin geliştirilmesi ve iletişimde konuşma becerisini yani sözlü dil becerilerinin kullanılması, İletişimsel Yöntemle açıklanılmaya çalışılmıştır.
İletişimsel Yöntemde sözlü dil becerilerinin aktif kullanımı, dilin teoride kalmasının önüne geçer. Aktif kullanımda yardımcı kaynaklardan olan ders kitaplarından Wie Bitte (A1. 1.) kitabındaki alıştırmaların, öğrencilerin sözlü dil becerilerini geliştirmede yetersiz kaldığı ortaya konulmuştur. Kitapta kelimelerin öğretimi için boşluk doldurma ve okuma parçaları verilmiştir. Ayrıca kelimelerin cümle içerisinde kullanımlarına çok fazla yer verilmeyerek kelimeler daha çok liste halinde verilmiştir. Oysa iletişimsel yöntemde sözlü dil becerilerini geliştirmek için kelimeler doğrudan verilmeyip, cümle içerisinde kullanılarak verilir.
Yabancı dilin, günlük aktivitelerde ve günlük hayatımızda birçok aşamada kullanılması, yani uygulama aşamasında kullanılabileceğini göstermiştir. Yabancı dilin iletişim boyutunda kullanılabilmesi için iletişim kavramının tam olarak anlaşılması gerekmektedir. İletişimsel Yöntemin temelindeki iletişim aşaması, yabancı dilde iletişime geçebilmek için teoride bulunan dil kurallarının sözlü dil becerileriyle uygulamalı olarak kullanılmasını sağlamaktadır. Tezin genel kapsamında;
1. İletişimsel Yöntem nedir, Wie Bitte (A1. 1.) kitabındaki kullanım alanları nelerdir? Sorularına cevap aranmaya çalışılmaktadır. İletişimsel Yöntemde yabancı dilde iletişimin kurabilmesi için günlük yaşamdan konuların ve öğrencinin dikkatini çekecek konuların kaynak kitaplarında yer almasının, sözlü dil becerilerini geliştirdiği vurgulanmaktadır.
2. İletişimsel Yöntemin alt başlıkları, yabancı dilin konuşulmasına etkileri nelerdir? Yöntemin nasıl oluştuğu ve oluşumunda etkili olan düşünce kalıplarının üzerine yoğunlaşılmıştır. Bu aşamada öğrencilerin, iletişimsel yöntemdeki kavramları bilmesinin ve yabancı dilde iletişime geçebilmeleri için motive edilmelerinin önemli olduğu fark edilmiştir. Tezin bu bölümünde İletişimsel
81
Yöntemin, yabancı dil olarak Almanca derslerinde öğrenmeyi, konuşma boyutunda geliştirmek için elverişli olduğu tespit edilmiştir. Sınıf ve öğrenci düzenlemesinin konuya uygun olarak yapılması gerektiği, öğretmenlerin sınıf içerisinde rehber konumunda öğrencileri yabancı dil konuşmaya teşvik etmeleri gerektiği üzerinde durulmuştur. Bu yöntemle öğrenciler, yabancı dilde özgüven de kazanabilmektedirler.
3. Sözlü İletişim Becerilerinde asıl amacın, öğrencilerin dili sözlü olarak akıcı ve aktif bir şekilde kullanması sağlamaktır. Öğrencilerin dil kullanımları için, Yabancı dilin (Almanca) fonetik, dilbilgisi kurallarının, vurgunun, kelime yapılarının bilinmesinin dili konuşma aşamasında yardımcı olduğu anlaşılmıştır. Bu bölümde öğrencilerin konuşma becerisini ve sözlü iletişimi kullanırken dinleme ve telaffuz çalışmalarını dikkatle uygulaması, konuşma becerisini geliştiren alıştırmalar yaparken iletişimin devamlılığını sağlayan alıştırmalar yapmaları gerekmektedir. Bu alıştırmaların ders kitaplarında bulunması sözlü becerilerin kazandırılmasını kolaylaştırmaktadır.
4. Almanca kitapları sözlü dil becerisini etkileyebilir mi? Bu çalışmada, öğrencilerin, konuşma becerisinde kullandıkları kaynakların dil becerisini etkilediği anlaşılmıştır. Bu amaçla Wie Bitte (A1. 1.) MEB bünyesinde işlenilen kitabın sözlü dil becerilerini geliştirip geliştirmediği, sözlü dil berilerinin alt başlıklarıyla ele alınmaya çalışılmıştır. Kitaptaki okuma, yazma ve dinleme metinlerinin öğrencilerin bu konudaki becerilerini desteklediği, konuşma metinlerinin ve diyaloglarının geri planda kaldığı fark edilmiştir. Alıştırma ve konu anlatımlarının, özellikle dilbilgisi kurallarının cümle içerisinde verilmediği anlaşılmıştır. Görsellik ve konuya ilgi uyandırıcı tabloların öğrencilerin, yabancı dilde iletişime geçmelerini sağladığı bilinmektedir. Bu açıdan bakıldığında, kitaptaki görsellerin ve tabloların yetersiz kaldığı ve öğrencilerin iletişime geçmeleri için ilgi uyandırmadığı anlaşılmıştır. Wie Bitte (A1. 1. ) kitabının daha çok dilbilgisi yöntemi ve kelime çalışmalarını ezberletmeye dönük olduğu, bu kalıp ifadeleri cümle içerisinde kullanımının yeterli olmadığı ve İletişimsel Yöntemdeki sözlü dil becerilerini geliştirmeye dönük olmadığı anlaşılmıştır.
82
KAYNAKÇA
Açıkgöz, Ü. K. (2003). Etkili Öğrenme ve Öğretme, Kanyılmaz Matbaası. İzmir. Akpınar, Dellal. N. & Çınar, S. (2011) . Yabancı Dil Eğitiminde İletişimsel Yararcı
Yaklaşım, Öğretmen Rolleri, Davranışları ve Sınıf İçi İletişim, içinde, Ankara Üniversitesi Dil Dergisi ( Language Journal), s. 154, s. 21-36.
Aksan, D. (1995). Her Yönüyle Dil Ana Çizgileriyle Dilbilim. Ankara. TDK.
Aktaş, T. ( 2005). Yabancı Dil Öğretiminde İletişimsel Yeti, Journal of Language and Linguistic Studies Vol. 1, No. 1, April 2005, 94
Altıntaş, E. & Çamur, D. (2004). Beden Dili Sözsüz İletişim, Aktüel Basım Yayın, 1. Baskı, İstanbul.
Applebee, A. N. (1974). Tradition and reform in the teaching of English. A history. Urbana, IL: National Council of Teachers of English.
Bergil, A. S. (2010). İngilizce Öğretiminde Konuşma Becerilerini Geliştirmeye Yönelik Alternatif bir Teknik: Yaratıcı Drama. Gaziosmanpaşa Üniversitesi. Sosyal Bilimler Enstitüsü. Tokat.
Bozan, M. (2004). Yönteici ve denetici yetiştirmede hizmet içi eğitimin yeri. Bir örnek olay çalışması. Çağdaş Eğitim Dergisi, 314 (29), 39- 48.
Brown, H. D. (2001). Teaching by Principles: An Interactive Approache to Language Pedogogy. White Plains. NY: Longman.
Brumfit, C. (1984). Communicative Methodology in Language Teaching. Cambridge: Cambridge University Press.
Budak, Y. (1992). İletişimci Yaklaşımın Yabancı Dil EğitimProgramındaki Yeri. YayınlanmamışYüksek Lisans Tezi. Hacettepe Üniversitesi. Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Byrne, D. ( 1986). Teaching oral English (2nd) London. Longman.
83
Cangil, B. E. (2004). Beden Dili ve Kültürlerarası İletişim. Hasan Ali Yücel Eğitim Fakültesi Dergisi. Sayı 2, 69- 78.
Cherry, C. (1993). What is Communication. In J. Corner and J. Hawtorn (Eds.) Communication Studies- An Introductory Reader (PP. 11). New York. Routledge.
Chomsky, N. (1957). Syntactic Structures The Hauge. Mouton.
Cüceloğlu, D. ( 2000). Yeniden İnsan İnsana. Remzi Kitapevi. İstanbul.
Dağ, M. (2017). İlköğretim İkinci Kademe Öğrencilerinin Yazılı ve Sözlü Anlatım Becerilerinde Kullandıkları Söz Varlığının Araştırılması. Bülent Ecevit Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. Zonguldak.
Demirel, Ö. (1993). Yabancı Dil Öğretimi, İlkeler, Yöntemler, Teknikler Usem Yayınları, Ankara.
Demirel, Ö. (1999). İlköğretim Okullarında Yabancı Dil Öğretimi. İstanbul. Milli Eğitim Bakanlığı Yayınları.
Demirel, Ö. (2002). Türkçe ve Sınıf Öğretmenleri için Türkçe Öğretimi, Pegem A Yay. , 7. Baskı. Ankara.
Demirel, Ö. (2003). Yabancı Dil Öğretimi. Pegem Yayıncılık. Ankara.
Dieling, H. (1992). Phonetik im Fremdsprachenunterricht Deutsch. Fremdsprachenunterricht in Theorie und Praxis. Berlin- München: Langenscheidt KG.
Dieling, H, & Hirschfeld, U. (1995). Phonetik lehren und lernen. Erprobungsfassung 2/95. München: Goethe- Institut.
Doğan, Y. ( 2009). “ Konuşma Becerisinin Gliştirilmesine yönelik etkinlik önerileri” Türk Dili Eğitimi Bilimleri Dergisi, 9 (2), 184.
Durmuşçelebi, M. ( 2007). Türkiye ve Almanya ‘ da İlköğretimde Anadili Öğretimi- Eğitim Programları ve Ders Kitapları Açısından Bir Karşılaştırma. Ankara Üniversitesi. Sosyal Bilimler Enstitüsü. Ankara.
84
Ehlich, K. (2005) Anforderungen an Verfahren der regelmäßigen Sprachstandsfeststellung als Grundlage für die frühe und individuelle Förderung von Kindern mit und ohne Migrationshintergrund. Berlin: Bundesministerium für Bildung und Forschung ( Bildungsreform Band 11). Erdoğan, E. (2016). Sprache in Geschriebener und Gesprochener Form. Selçuk
Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi; 36: 31- 37.
Ergenç, İ. (2018). Fonolojik İstatistik Yoluyla Karşılaştırmalı Bir Üslüp Araştırması ( Karl Bühler- Grimin Kardeşler).
Ergin, C. (1995). Akademisyenlerde Tükenmişlik ve Çeşitli Stres Kaynaklarının İncelenmesi. Hacettepe Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Dergisi, Cilt. 12, Sayı1-2, 37- 50.
Europat (2001). Gemeinsamer europæischer Refernzrahmen für Sprachen: lernen, lehren, beurteilen. München. Langenscheidt.
Faßler, M. (1997). Pädogogische Kommunikation. Was ist Kominikation 2. München.
Finnochiaro. M. ve Brumfit, C. J. (1983). The functional- National Approach. From Theorty to Practice. New York. Oxford University Press.
Genç, A. (2003). İlk- ve Ortaöğretim Okullarında Almanca Öğretim Programları, Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi 24, : 186- 195.
Göçer, A. (2015). Türkçenin Yabancı Dil 3-35. Olarak Öğretiminde Konuşma Becerisinin Kazandırılması. Trakya Sosyal Bilimler Dergisi, Aralık- 2015, Cilt: 17, Sayı: 2 (21- 36).
Gökçe, O. (2006). İletişim Bilimi (1. Baskı). Ankara. Ütopya Yayınevi.
Gülloğlu, Ö. (2004). Gazi Üniversitesi Hazırlık Okulundaki Okutmanların ve Öğrencilerin Konuşma Becerisinin Ölçülmesine Karşı Tutumları ve Önerilerin Konuşma Sınavları. Yüksek Lisans Tezi. Ankara.
Güneş, F. (2014). Eğitimde Yöntem ve Teknik Tartışmaları. International Journal of Language Academy, 2(4) , 23- 25.
Günther, B. & Günther, H. (2004): Erstsprache, Zweitsprache, Fremdsprache, Weinheim und Basel: Betz.
85
Han, Z. H. (2002). Rethinking the Role of Corrective Feedback in Communicative Language Teaching. RELC Journal, 33. 1.
Harmer, J. (1991). The practice of English Language Teaching. Longman Publishing, New York.
Heinrich, G. & Vollmer, H. J. (2001). Lernen und Lehren von Fremdsprachen. Zeitschrift für Fremdsprachenforshung, s. 1-145.
Howatt, A. P.R. (1984). A History of English Language Teaching. Oxford: Oxford University Press.
Hymnes, D. H.( 1972) . “ On Communicative Competence”, in Sociolinguistics. Selected Realing, hrsg. Von J.B. Pridge und J. Holmes, Hardmondsworth, Pinguin Education, s. 262- 293.
Işık, A. (2008). Yabancı Dil Eğitimimizdeki Yanlışlar Nereden Kaynaklanıyor? , Journal of Language and Linguistic Studies. Vol. 4, No. 2, October.
Kurudayıoğlu, M. (2003). Konuşma eğitimi ve konuşma becerisini geliştirmeye yönelik etkinlikler. Türklük Bilimi Araştırmaları, Türkçe’ nin Öğretimi Özel Sayısı, s. 13.
Kuzu, T. S. (2003). Eğitim- Öğretim Ortamında Etkili Sözel İletişim, Milli Eğitim Dergisi, Sayı:158, Bahar
Küçük, A. ( 2014), Yabancı Dil Eğitiminde Konuşma Zorluğunun Aşılması Açısından İletişimsel Dilbilimin Önemi, Yüksek Lisans Tezi, Sakarya Üniversitesi, s. 55
Levelt, W. J. M. , (1989). Speaking: From Intention to Articulation. MIT Press, Cambridge, MA. Sosyal Bilimler Enstitüsü ( Yayınlanmamış Doktora Tezi), Ankara.
Lightbown, P. & Spada, N. (2000). How Languages Are Learned. (2nd edition) Oxford: Oxford University Press.
Luchtenberg, S. (1999). Interkulturelle kommunikative Kompetenz Kommunikationsfelder in Schule und Gesellschaft, Opladen: Westdeutscher Verlag.
86
Mrotzek, B. M. (Hg.). (2009). Didaktik der mündlichen Kommunikation. Baltmannsweiler. Schneider.
Nagy, V. (2004). Phonetik im Fremdsprachenunterricht. Integrationsmöglichkeiten phonetischer Lerninhalte im Daf- Unterricht am Beispiel vom Lehrwerk Start. Werkstatt, 3, 7-38.
Neuner, G. & Hunfeid, H. (1993). Methoden des Fremdsprachlichen Deutschunterrichts. Fernstudieneinheit 4. Langenschedt. Berlin.
Neuner, G. & Krüger, M. & Grewer, U. (1981). Übungstypologie zum kommunikativen Deutschunterricht. Berlin u.a. Langenscheidt.
Nunan, D. (1988). the learner- centred cirriculum, A study in second language teaching, Cambridge University Press, USA.
Oflaz, A. (2015). Geneksel ve Alternatif Yabancı dil Öğretim Yöntemlerinde Almanca Kelime Öğretimi. International Periodical for The Languages, Literature and History of Turkish or Turkic. v. 10/3. P. 695-714. Ankara. Oksaar, E. (1987): Spracherwerb im Vorschulalter. Einführung in die Pädolinguistik,
Stuttgart: W. Kohlhammer.
Okutan, M. (2006). Sınıf Yönetiminde Örnek Olaylar, Pegem A Yayıncılık, Ankara.
Özbay, M. ( 2005). “ Sesle ilgili Kavramlar ve Konuşma Eğitimi”. Milli Eğitim. s. 178.
Özbay, M. & Melanlıoğlu, D. (2008). Türkçe Eğitiminde Kelime Hazinesinin Önem, Yüzüncü Yıl Eğitim Fakültesi Dergisi, s. 30- 45.
Öztürk, A. (1997). Tiyatro Dersinin Öğretmen Adaylarındaki Sözel İletişim Becerilerine Etkileri, Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü (Yayımlanmamış Doktora Tezi), Ankara.
Öztürk, A. (1997). Tiyatro Dersinin Öğretmen Adaylarındaki Sözel İletişim Becerilerine Etkileri, Ankara Üniversitesi
Pilarsky, J. (1996). Deutsche Phonetik. Ein praktischer Abriß mit Elementen deutsch- ungarischer Kontrastivität. Debrecen. Kossuth Egyetemi Köyvkiado
87
Rampillion, U. (1996). Lerntechniken im Fremdsprachenunterricht. Handbuch. 3. Überarbeitete und erweiterte Auflage mit praktischen Tips. Ismaning.
Richards, J. C. & Rodgers, T.S. (2001). Approaches and Methods in Language Teaching, Second Edition, Cambridge Language Teaching Library, Cambridge University Press. USA
Richards, J. C. (2006). Communicative Language Teaching Today. New York: Cambridge University Press.
Roche, J. (2005). Fremdsprachenerwerb Fremdsprachen Didaktik, Narr Francke Attempte Verlag. Tübingen.
Searle, J. R. (1969). Speesch Acts: An Essay in the Philosophy of Language.
Sever, S. (1988). Dil ve İletişim. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi, Ankara. Cilt 31. s. 1
Sever, S. (1998). “ Dil ve İletişim”, Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, C.31, s.51- 66.
Sileikaite, D. ( 2015). Einführung in die Phonetik und Phonologie des Deutschen, Universität Philogische Fakultæt. Leidykla
Sillars, S. (1997). İletişim (Çev. Nüzhet Akın). İstanbul: MEBYayınları.
Skinner, A. (1996). Teacher Development. In Newby. D. (ed) Report on Workshop 16/96 New Trends in Foreign Language Learning and Teaching for Foreign Language Teachers and Multipliers from Bosnia- Herzegovina, Graz, European for Modern Languages.
Soğuksu, F. A. ; Aslan, B. ( 2018). İletişimsel Yaklaşımın onuncu sınıf İngilizce dersinde sınıf içi uygulamalara yansıması. Abant İzzet Baysal Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 18 (1), 468- 492.
Svignon, S. J. (2002). Interpreting Communicative Language Teaching: Contexts and Concerns in Teacher Education. New Haven: Yale University Press.
T.C. MEB (1991). Yabancı Dil Eğitimi ve Komisyon Raporu. Ankara. Milli Eğitim Basımevi.
88
Taylor, B. (1987). Teaching ESL: Incorparating a Communicative, Student Centered Component. M. H. Long & J.C. Richards (Yay. Haz.), Methodology in TESOL: A Book of Readings içinde (s. 45). Boston: Heinle & Heinle Publishers.
TDK. (2011). Türkçe Sözlük. Türk Dil Kurumu Yayınları. Ankara.
Telc Language Test, (2013). Diller İçin Avrupa Ortak Öneriler Çerçevesi Öğrenim, Öğretim ve Değerlendirme. Avrupa Konseyi/ Modern Diller Bölümü.
Tertemiz, Neşe; L. Ercan ve Y. Kuyubaşı. (2004). “ Ders Kitabı ve Eğitimindeki Önemi” Konu Alanı Ders Kitabı İnceleme Kılavuzu. ( Editör: Leyla Küçükahmet). Ankara: Nobel Yay. Dağıtım, 2. Baskı.
Trento, T. (2010). Kommunikative Kompetenz im Fremdsprachenunterricht in der Sekundarstufe: Italienisch lernen in Deutschland. Deutsch lernen in Italien. Eine vergleichende Analyse. Ludwigsburg.
Türkçe Sözlük (1983). Cilt 1, Türk Dil Kurumları Yayınları.
Ur, P. ( 2006). A course in Language Teaching: Practice and theory. Cambridge : Cambridge University Press.
Uslu, Z. (2005) . Edimbilim ve Yabancı Dil Öğretimine Etkileri. Ankara Üniversitesi- Tömer Dil Dergisi L27- 1, 35- 44.
Uyanık A. & Uslu. Z. (2013) , Almanca Öğretiminde Yazınsal Metin Çevirinin Yeri, International Periodical For The Languages, p. 1407- 1422. Ankara.
Valette, R. M. (1977). Modern Language Testing. New York: Harcourt Brace. Jovanovich.
Vielau, A. (2010) . Methodik des kommunikativen Fremdsprachenunterrichts. WIE BITTE, Lehrbuch, (2017), MEB, Birinci Baskı, Özgün Matbaacılık, Ankara. Wode, H. (1988). Einführung in die Psycholinguistik. Theorien, Methoden,
Ergebnisse. München: Heuber.
Yılmaz, C. (2005). İngilizce Öğretmenliği Öğrencilerinin Yabancı Dili İletişim Aracı Olarak Kullanabilme Yeterlilikleri. Erzincan Eğitim Fakültesi Dergisi Cilt: 7, sayı 1.
89
Selen, N. (1984). Eine Einführung in die deutsche Sprachwissenschaft für Türken mit Fehleranalysen. Eskişehir.
İNTERNET KAYNAKLARI:
http://www.coe.int/t/dg4/linguistic/source/framework_en.pdf
A Common European Framework of Reference for Languages: Learning, Teaching, Assessment (2000)
Harvard. edu. Erişim Tarihi:06.03.2018.
Harper, Douglas. "communication". Online Etymology Dictionary. Erişim Tarihi: 06. 03. 2018.