Hz. Peygamber’in nübüvvet kanıtı olarak gösterdiği, öte yan-dan İslâm inancının ve usulünün kaynağı olan en büyük delil, Peygamber Efendimizin getirdiği Kur’ân-ı Kerim adı verilen semavî kitaptır.
Kur’ân-ı Kerim, Allah’ın kelamıdır ve izzet, kibriya ve aza-met sahibi Allah tarafından Hz. Peygamber’e nazil olmuştur.
Kur’ân-ı Kerim, saadet yolunun rehberidir.
Kur’ân-ı Kerim, insanoğluna bir dizi ilmî ve amelî talimatlar verir. İnsan bu talimatları hayata geçirmek suretiyle bu dün-yada ve öte dündün-yada saadete ulaşır.
Kur’ân-ı Kerim, Hz. Peygamber’in nübüvvet mucizesidir;
düşmanı her açıdan çaresiz ve aciz bırakan bir hüccettir, bel-gedir. O, her türlü bahanenin, itirazın, tartışmanın önünü ala-rak hedefini en açık şekilde ortaya koyar.
Kur’ân-ı Kerim’in insanları körü körüne inanmaya çağırmaz;
onlarla gündelik dille ve anlayış kapasiteleri ölçüsünde konu-şur. İnsana fıtratıyla ister istemez algılayabileceği, kabul et-mekten kaçamayacağı, itirafına mecbur kaldığı bir dizi bilgiyi hatırlatır. Yüce Allah şöyle buyurur:
“Şüphesiz Kur’an, (hak ile batılı) ayıran bir sözdür. O, asla bir şaka değildir.”(1)
Kur’ân’da ifade edilenler, delaletinin ışıklarının ulaşabildiği her yerde kalıcıdır ve herkese açıktır. Sıradan insanların söz-leri gibi sadece anlama gücünün ihata edebildiği açılardan değerlendirilip, diğer açılardan ihmal edilemez. Bilakis ilahî kelam gizlide ve açıkta olan her şeyi kuşatır ve her türlü ıslah ve ifsattan haberdardır.
Bu bakımdan her Müslümanın gerçekleri görmesi, sürekli bu iki ayeti hatırda tutması, Allah’ın kelamının ezelî ve kalıcı ol-duğunu bilmesi, başkalarının söyledikleriyle kanaat etmemesi, insana özgü bir sermaye olan ve Kur’ân’da sıkça vurgu yapılan düşünce kapısını kapamamalıdır. Çünkü Allah’ın Kitabı her
1- Tarık, 13-14.
176 □ Temel Dinî Bilgiler / c. 2
zaman için ve herkes için uyarıcı bir söz ve canlı bir hüccettir;
böyle bir kitap belli bir grubun anlayışına münhasır olamaz.
Yüce Allah şöyle buyurur:
“Onlar daha önce kendilerine kitap verilenler gibi olma-sınlar. Onların üzerinden uzun zaman geçti de kalpleri katılaştı.”(1)
Kur’ân-ı Kerim, insanlardan fıtratlarına dönüp hakikati ka-bul etmelerini ister. Bu şu demektir: İnsan önce hakkı kayıtsız şartsız kabul etmek için kendini hazırlamalıdır. Bu aşamadan sonra gördüğü her şey hakikattir ve dünya ve ahiret hayrı bundadır. Artık şeytanın vesveselerine, heva ve hevesinin se-sine kulak vermemelidir.
Daha sonra İslâm inanç esaslarını, öğretisini uyanık bilincine sunmalıdır. Eğer bunun hakikat olduğunu görür, gerçek hu-zura bu öğretiyi kabul etmekle ve uygulamakla ulaşacağını anlarsa teslim olmalıdır. Elbette bu durumda insanın hayat tarzı ve toplumda uygulanan kurallar bütünü, insanın fıtra-tıyla arzuladığı hayat tarzı ve kurallar olacaktır.
Böylelikle, bütün birimleri insanın özel yapısıyla tamamen uyumlu, karşıtlık ve çelişkiden bütünüyle uzakta tekdüze bir sistem ortaya çıkacaktır. Böyle bir sistemde kimi zaman ma-neviyattan, kimi zaman maddiyattan kaynaklanan, bazen ak-lıselimle bağdaşan, bazen de heva ve hevese tabi olan çelişkili sisteme yer yoktur.
Yüce Allah Kur’ân-ı Kerim’i şöyle niteler:
“Hakka ve doğru yola ileten bir kitap…”(2)
1- Hadid, 16.
2 A-hkaf, 30.
Yine şöyle buyurur:
“Şüphesiz ki bu Kur’ân, (insan hayatını yönetmede di-ğerlerinden daha etkili ve güçlü olan) en doğru yola ile-tir.”(1)
Başka bir ayette bu etkililiğin sebebi beyan edilmiştir: İslâm, insan doğasına en uygun dindir. Zira açıktır ki İslâm, insanın fıtrî ve gerçek isteklerine cevap veren tek yoldur ve insanı en doğru biçimde saadete eriştirir.
“(Resulüm!) Sen yüzünü hanif olarak dine, Allah insan-ları hangi fıtrat üzere yaratmış ise ona çevir. Allah’ın ya-ratışında değişme yoktur. İşte dosdoğru din budur; fakat insanların çoğu bilmezler.”(2)
Yine şöyle buyurur:
“(Bu Kur’an), Rablerinin izniyle insanları karanlıklar-dan aydınlığa çıkarman için sana indirdiğimiz bir kitap-tır.”(3)
Kur’ân-ı Kerim, insanları, kendisi aydın olan ve maksadı apa-çık gösteren aydınlık yoluna çağırır. Böyle bir yol, kaçınılmaz olarak, insanın fıtrî istekleri olan gerçek ihtiyaçlarına en doğ-ru cevabı verebilecek, aklıselimle bağdaşacak bir yol olmalı-dır. İşte bu yol, fıtrat dini olan İslâm’olmalı-dır.
Ancak heva ve heves, şehvet tatmini, toplumsal veya bireysel öfke üzerine kurulan veya ataları körü körüne taklitten ibaret olan ya da geri kalmış bir toplumun ileri bir toplumu kayıtsız şartsız taklit etmesiyle oluşturulan bir yol, karanlıklara dal-maktan başka bir şey değildir. Aslında bu, maksada ulaşmayı
1- İsra, 9.
2- Rum, 30.
3- İbrahim, 1.
178 □ Temel Dinî Bilgiler / c. 2
hiçbir şekilde garanti etmeyen bir yolda yürümeye benzer.
Nitekim Allah şöyle buyurur:
“Ölü iken dirilttiğimiz ve kendisine insanlar arasında yürüyebileceği bir ışık verdiğimiz kimse, karanlıklar içinde kalıp ondan hiç çıkamayacak durumdaki kimse gibi olur mu!”(1)
Beşinci Dersin Soruları
1- Hz. Peygamber Medine’de kaç yıl kaldı ve orada kaldığı süre içerisinde kaç kez savaştı?
2- Hz. Peygamber kaç yılında vefat etti?
3- Kısaca Hz. Peygamber’in hayatını anlatınız.
4- Hz. Peygamber’in önemli vasiyeti ne idi?
5- Kur’ân-ı Kerim hakkı tanımak için insanlara ne tavsiye eder?
6- Kur’ân-ı Kerim insanları neye davet eder?
7- Fıtrat dini ne demektir?
1- En’âm, 122.
Altıncı Ders
HZ. PEYGAMBER’İ�N EHLİ�BEYTİ�
□ Ehlibeyt’in Kısaca Hayatları
□ Masum İmamların Dönemin Hükümetleri ile Temel İhtilafı
□ Özet ve Sonuç
□ Altıncı Dersin Soruları
180 □ Temel Dinî Bilgiler / c. 2