Gül ve ark., (2012) sentezledikleri schiff bazını azot atmosferinde diklormetanda çözdükten sonra trietilamin ilave ederek 1,1’-di(klorkarboksil)ferrosenle reaksiyonunun ardından (24 saat 0oC’de) 1 saat daha kaynatarak karıştırmışlardır. Su ile ekstraksiyon
sonucu ürün elde ettiklerini belirtmişlerdir.
Baran, T. (2009), 4-amino-1,2,4 triazol ve DL-fenil alaninden türetilen heterosiklik ve amin asit türevi iki yeni makrosikilik Schiff bazı ligandı sentezlemiş daha sonra ligandların binükleer Mn(II), Ni(II), Cu(II) ve Zn(II) kompleksleri sentezlenmiştir. Bileşiklerin yapıları elementel analiz, IR, 1
H-NMR, 13C-NMR, ESI kütle spektroskopisi, UV-VIS, molar iletkenlik, manyetik moment, X- Işını toz kırınım yöntemi teknikleri kullanılarak belirlenmiştir.
Beer ve arkadaşları (1996) tarafından ferrosenoil türevleri anyon tanınmasında kullanılmıştır.
Ekti Dal, S.F., (2010) bazı ferrosenil amitlerin, mikrodalga organik sentezi ve bazı ferrosenil esterlerin, klasik sentezi gerçekleştirmiş olup spektroskopik yöntemlerle yapılarının aydınlatılması için çalışmıştır. Çalışmanın ilk aşamasında literatürde daha önce sentezlenmemiş ve ferrosenin fonksiyonelleştirilmesinde kolaylık sağlayacak olan başlangıç maddesi Benzotriazolil açil ferrosen bileşiği, benzotriazol kimyası kullanılarak sentezlenmiştir. Ardından bu başlangıç maddesi aminler ve alkollerle reaksiyona sokularak ferrosenil amit ve ferrosenil esterler sentezlenmiş ve yapıları aydınlatılmıştır.
Erkaya, E., (2009), yeni bir monomer olan etil ferrosenilmetil 3,4- piroldikarboksilatı, dietil 3,4-piroldikarboksilat ile ferrosenmetanolün transesterleşme reaksiyonu ile sentezlemiştir. Monomerin kimyasal karakterizasyonu Nükleer Manyetik Rezonans (1H-NMR) ve Fourier Transform Đnfrared Spektroskopisi (FT-IR) spektroskopisi yöntemleri ile gerçekleştirmiştir. Etil ferrosenilmetil 3,4-
piroldikarboksilatın elektrokimyasal davranışını dönüşümlü voltametri yöntemi ile incelemiştir.
Gül ve arkadaşları (2004) tarafından 2-[4-(florofenil)iminometilen]fenolün (FPIMP), NaOCl ve hava oksijeni ile bazik ortamda 60-90°C arasında gerçekleşen oksidatif polikondenzasyon reaksiyonunun koşulları incelenmiş ve oligo-2-[4 (florofenil)iminometilen]fenol sentezlenmiştir. Ürün 1
H-NMR, FT-IR, UV Vis, Boyut Eleme Kromatografisi (SEC) ve elemental analiz yöntemleri ile karakterize edilmiştir. OFPIMP'ün uygun reaksiyon şartlarında hava oksijeni ile %62, NaOCI ile %97.7 verimde sentezlendiği belirtilmiştir. TG ve TG-DTA analizleri ile OFPIMP ve oligomer metal komplekslerinin monomerden, termooksidatif bozunmaya karşı daha dirençli oldukları saptanmıştır.
Işıklan (1997), 2-hidroksi-1-naftalaldehitin metanol ortamında aromatik primeraminlerle etkileştirerek n-(2-piridil)-2-hidroksi-1-naftaldamin (C16H12N2O), n-(4-
metil-2-piridil)-2-hidroksi-1-naftaldamin (C17H15N2O) ve n-(6-metil-2-piridil)-2-
hidroksi-1-naftaldamin (C17H15N2O) Schiff bazlarını sentezlemiştir.
Köksal ve arkadaşları (1996) tarafından aminoasit Schiff bazları üzerinde yapılan araştırmada, birçok aminoasit Schiff bazının bakteri ve mantarlar üzerinde etkili olduğunu görmüşlerdir.
Liang Zhu ve ark., (2010) ferrosenin diklormetandaki çözeltisiyle klorasetil klorür ve AlCl3 karışımının reaksiyonundan Klorasetilferroseni sentezlemişlerdir.
Oluşan ürünü kolon kromotografi yöntemiyle saflaştırmışlardır (petrol eteri/diklormetan:1/10). Klorasetilferroseni LiAlH4 kullanarak indirgemiş ve burdan da
diğer sentez ürünlerinin çalışmalarına geçiş yapmışlardır. Bu çalışmaya göre Klorasetilferrosenin 1HNMR analiz sonuçları incelendiğinde: 4,25 (s,5H), 4,42 (s,2H), 4,60 (t,2H), 4,84 (t,2H) spektrumları gözlenmiştir.
Li ve arkadaşları (1998), üç çekirdekli kadmiyum (II) Schiff bazı koordinasyon kompleksini sentezlemiş ve yapısını tek kristal X-ışını ile aydınlatmışlardır.
Sarı N. (1999), Bazı heterosiklik aldehit ve amino asitlerden yola çıkarak yeni Schiff bazları sentezlemiştir. Heterosiklik aldehit olarak; furan-2-karboksaldehit, tiyofen-2-karboksaldehit ve piridin-2- karboksaldehit, amino asit olarak; alanin, valin ve fenilalanin kullanmıştır. Schiff bazlarının yapılarını element analizi, FTIR, 1
H-NMR,
13
C-NMR, UV-GB spektrumları ve iletkenlik ölçümleri ile aydınlatmıştır. Çalışmanın ikinci bölümünde Schiff bazlarının Cu(II) ve Ni(II) komplekslerini template metodu kullanarak elde etmiştir. Komplekslerin yapılarını element analizleri, magnetik duyarlık
ve iletkenlik ölçümleri, FTIR, UV-GB spektrumlan ve termal analizler (DTA, TGA) ile aydınlatılmıştır. Bütün komplekslerde Schiff bazlarının metal iyonuna imin azotu ve karbonil oksijeninden bağlanarak iki dişli şelat olarak davrandığı ve yine bütün komplekslerde M:L oranının 1:1 olduğunu gözlemlemiştir. Ni(II) komplekslerinin tamamının oktahedral yapıya sahip olduğunu görmüştür. Cu (II) komplekslerinin ise iki tanesininin altılı diğer dört tanesinin ise dörtlü koordinasyona sahip olduğunu belirlemiştir.
Şakıyan ve arkadaşları (2006), [N-(2-hidroksi-1-naftaliden)histidin] Schiff bazının sentezi ve kristal yapı analizi üzerinde çalışmışlardır. [N-(2-hidroksi-1- naftaliden)histidin] Schiff bazını sentezleyerek yapısı, IR, UV, 1
H NMR spektroskopi metodları ve X-ışnları kırınım yöntemi kullanarak aydınlatmışlardır. Histidin Schiff bazının yapısıyla ilgili yapılan analizlerden genel olarak amino asit Schiff bazlarında gözlenen keto-amin ve fenol-imin tautomerliğine sahip olduğunu belirtmişlerdir. Moleküler yapıda katı formda daha çok keto- amin, çözelti ortamında ise fenol- imin formunun tercih edildiğini gözlemlemişlerdir.
OH N HO O NH N O HN HO O NH N
Fenol İmin Keto Amin
Tekin T. (2012), 5,5’-Metilen-bis-salisilaldehit bileşiğini, salisilaldehit ile trioksanın uygun ortamda reaksiyonundan elde etmiştir. 5,5’-Metilen-bis-salisilaldehitin yapısı 1
H-NMR, 13C-NMR ve FT-IR'ı alınarak yapısı aydınlatılmıştır. Çalışmanın diğer basamağında ise 5,5’-Metilen-bis-salisilaldehit ile 5 kiral optikçe aktif bileşiğin (L- valin, Tirozin, L-aspartik asit, Fenil alanin, Metiyonin) reaksiyonlarından optikçe aktif 5 yeni schiff bazı (5,5’-Metilen-bis-salisiliden-etil-3-metil butanoat, 5,5’-Metilen-bis- salisiliden-etil-3-(4-hidroksifenil)propanoat, 5,5’-Metilen-bis-salisiliden-etil-aspartat, 5,5’-Metilen-bis-salisiliden-etil-3-fenil propanoat, 5,5’-Metilen-bis-salisiliden-etil-4- (metiltiyo)butanoat) bileşiklerini sentezlemiş ve FT-IR, 1
H-NMR, 13C-NMR spektrumlarını yorumlamıştır.
Thaker (1986), Schiff Bazı komplekslerinin sentezini, template etkiden faydalanarak karışık ligand kompleksleri içinde etilen diamin veya propilendiamin'in koordinasyonu ile gerçekleştirmişlerdir. Pn veya En ile 2-hidroksi-l-naftaldehit'e katılması ile Schiff Bazı formunda dört dişli ligand elde edilebilir. Sentezlenen bileşiklerin yapısı X-Ray, UV-vis, IR, elementel analiz ile tayin edilmiştir.
N
OH
(CH2)m N
HO
Vigato ve Tamburini (2004), düzlemsel veya üç boyutlu siklik ve asiklik Schiff bazları, onların poliamin homologları ve türevlerini kullanarak ve bilhassa polinükleer metal komplekslerini sentezlemişlerdir. Yakın etkileşimde iki veya daha fazla metal iyonu bağlama kapasitelerinden dolayı, kompartman ligandlar oldukça önemlidir. Bu ligandlara asimetrik (farklı) grupların eklenmesiyle farklı özelliklere sahip metal kompleksleri sentezlenmiştir. Komplekslerin sentezinde kullanılan metal iyonlarının farklı yükseltgenme basamaklı iyonları kullanıldığından, elde edilen bileşikler magnetik, optik, spektroskopik ve redoks özellikleri açısından farklılıklar arz etmektedir. Polinükleer metal kompleksleri beklenmeyen derecede reaktivite veya katalitik özellik gösterebilmektedir.
Xu ve arkadaşları (2005) tarafından glisin ve o-vanilinin mutlak etanol ortamında 1:1 oranında reaksiyonundan [N-(3-metoksisalisiliden)glisin] ligandı sentezlenmiştir. Bu ligandın VOSO4·3H2O ve fenantrolin ile etkileştirilmesiyle karışık
ligandlı oksovanadyum(IV) kompleksi elde edilmiş ve yapısı X-ışınları tek kristal yöntemiyle aydınlatılmıştır.
Wang ve arkadaşları (1997), 7-metoksikhrom-on-3-karboksialdehit-isonikotinil hidrazon Schiff bazının La(III) ve Sm(III) iyonlarıyla kompleksleri sentezlenerek, karakterize etmiş ve CT-DNA ile etkileşimini incelemişledir. Çalışmalarında La(III) kompleksinin Sm(III) komplesine göre DNA’ya daha büyük bir bağlanma yeteneğine sahip olduğunu rapor etmişlerdir. Ayrıca ligand ve komplekslerin antioksidan özelliklerini detaylı bir şekilde çalışmışlardır. Bileşiklerin antioksidan özelliklerinin konsantrasyona bağlı olduğunu ve hem ligand hem de komplekslerin OH ve O2-
geometrik çevreye sahip komplekslerin farklı bağlanma özelliği gösterdiği de gözlemlenmiştir.
Wancke G. ve ark., (2012) metil esterli amino asitlerin schiff bazlarının trietilamin varlığında SiCl4 ile reaksiyonundan çeşitli komplekslerini elde etmişlerdir.
Yılmaz, G., (2008), bazı Ferrosenilfosfazen bileşiklerinin elektrokimyasal davranışlarını 0.1 M tetrabutilamonyum tetrafloroborat (TBATFB)’ın asetonitrildeki çözeltisinde ve Camsı Karbon (GC) elektrodunda çeşitli elektrokimyasal metotlar ile incelemiştir. Bu ortamda incelenen bütün moleküllerin difüzyon katsayılarını ve aktarılan elektron sayılarını ultramikro Camsı Karbon elektrot (GC) kullanılarak hesaplamıştır. Ferrosenilfosafazen bileşiklerinin 0.1M TBATFB- asetonitril ortamında kalibrasyon grafiği çizilerek kantitatif olarak tayin edilmiştir. Ferrosenilfosafazen bileşiklerinin GC elektrotta indirgenme mekanizmasının tersinir elektron basamağı ile EC mekanizmasına göre yürüdüğü belirlenmiştir. CV deneyleri ile, Ferrosenilfosafazenlerin elektrokimyasal davranışlarındaki değişmeler takip edilmiş ve oluşan komplekslerin dönüşümlü voltamogramlarının, Ferrosenilfosafazenlerde ne tür farklılıklar gösterdiği değerlendirilmiştir.